Πως αλλαζουμε την ζωη μας :?:
Αν δεν ειμαστε ευχαριστημενοι με καποια πραγματα,αν δεν μας κανουν ευτυχισμενους ποιους μηχανισμους ενεργοποιουμε για να τ αλλαξουμε :?: Πως βρισκουμε την δυναμη να τα σταματησουμε ολα και ξανα απο την αρχη :?:
Λϊγο γενική η ερώτηση. Πειράζει να απαντήσω με μια γενική απάντηση?
Οι αλλαγές συμβαίνουν αυτόματα όταν φτάσεις στο σημείο βρασμού σου. Σε κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό.. Αλλος έχει χαμηλό άλλος υψηλό και υπάρχουν και εκείνοι που όσο και να τους βράσεις δεν γίνεται τίποτα
Δλδ ουσιαστικα τ αλλαζεις οταν φτασεις στο απροχωρητο :?: Εκει που δενε χεις τπτ να χασεις :?: Η εκει που δεν αντεχεις αλλο και δεν σε νοιαζει τι θα χασεις :?:
εγώ συνήθως δεν χρησιμοποιώ την φράση "θα χάσω" χρησιμοποιώ την λέξη "θα αλλάξω". Η προσωπικότητά μου, μου υπαγορεύει πως τίποτα δεν πάει χαμένο. Ολα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το καλό μου.
Τώρα, το "απροχώρητο" είναι εκείνο που ρυθμίζει τα πράματα. Το ίδιο φερ επείν γεγονός" μπορεί τον έναν να τον οδηγήσει στην απόλυτη τρέλα την ίδια στιγμή που ένας άλλος το θεωρεί φυσιολογικό.
Φυσικα εχουμε διαφορετικα ορια και κριτηρια!!!Ευτυχως δλδ!
Αρα το απροχωρητο υπαγορευει ουσιαστικα την αλλαγη :?:
Νομίζω πως ναι.. Διαλέγεις έναν δρόμο και αν κάποια στιγμή βλέπεις πως δεν σου ταιριάζει, δεν κερδίζεις, δεν φτάνεις στον σκοπό σου, δεν, δεν, δεν, δεν, τότε αλλάζεις. Να κάνεις αλλαγή για την αλλαγή δεν βλέπω να έχει κανένα όφελος ούτε δείχνει καμμιά σπουδαία σοφία (εξαιρούνται αι καλλιτέχναι της πίστας και οι αλλαγές στο χρώμα των τοίχων εάν και εφόσον δεν επρόκειται για της Ιζαμπέλλας)
Δεν ειναι δυσκολο ομως να αλλαξεις καποια πραγματα :?: Να δεις τον εαυτο σου ξανα μεσα απο αλλο πρισμα :?: Η μπετερ γιετ να τον δεις στις αληθινες του διαστασεις :?:
Παράθεση από: "Jezebell"Δλδ ουσιαστικα τ αλλαζεις οταν φτασεις στο απροχωρητο :?: Εκει που δενε χεις τπτ να χασεις :?: Η εκει που δεν αντεχεις αλλο και δεν σε νοιαζει τι θα χασεις :?:
................στροφη 180 μοιρων................οταν εχεις χασει τον εαυτο σου.............και τοτε ελπιζεις και παλι, ερωτευεσαι ξανα τη ζωη ..............η δυναμη προκυπτει απο μεσα σου και μονο..........
...βαλαμε φωτια στα φρενα....Νατασακι
Σωστό. Οι αλλαγές που συντελούμε είναι αναλόγως του πόσο βαθιά και αληθινά έχουμε κοιτάξει τον εαυτό μας. Γι αυτόν και ακριβώς τον λογοείναι λιγοι εκείνοι που προχωράνε σε σημαντικές αλλαγές.
Ειναι λιγοι εκεινοι που μπορουν να δουν τον εαυτο τους και να τον αναγνωρισουν!!!
ιδιαίτερα μετά από έναν βαθύ και πολύκαιρο ύπνο
Με τα ματια αδυναμα να δουν καθαρα και το συνειδητο πολυ πιο ισχυρο απο το ασυνειδητο
Παράθεση από: "Jezebell"Δεν ειναι δυσκολο ομως να αλλαξεις καποια πραγματα :?: Να δεις τον εαυτο σου ξανα μεσα απο αλλο πρισμα :?: Η μπετερ γιετ να τον δεις στις αληθινες του διαστασεις :?:
Πολυ δυσκολο αλλα οχι ακατορθωτο.
Ειναι επωδυνος, ψυχοφθορος, μακρυς, ακριβοπληρωμενος και μοναχικος ο δρομος που οδηγει βαθια εντος μας.Κανεις δεν μπορει να σε βοηθησει, παρα μονο εσυ
Αν ομως το καταφερεις, βγαινεις αναζωογονημενος, αλλος ανθρωπος και τοτε οι οποιες αλλαγες, ερχονται σαν βροχη με απιστευτη ευκολια.Το επομενο δυσκολο βημα, ειναι να σε αποδεχτουν οι αλλοι ( αυτοι που θες να παραμεινουν στη ζωη σου )
Αξιζει τον κοπο ομως!
Παράθεση από: "heinrich"Νομίζω πως ναι.. Διαλέγεις έναν δρόμο και αν κάποια στιγμή βλέπεις πως δεν σου ταιριάζει, δεν κερδίζεις, δεν φτάνεις στον σκοπό σου, δεν, δεν, δεν, δεν, τότε αλλάζεις. Να κάνεις αλλαγή για την αλλαγή δεν βλέπω να έχει κανένα όφελος ούτε δείχνει καμμιά σπουδαία σοφία (εξαιρούνται αι καλλιτέχναι της πίστας και οι αλλαγές στο χρώμα των τοίχων εάν και εφόσον δεν επρόκειται για της Ιζαμπέλλας)
Μόνο τότε αλλάζεις; Αποκλείεις δηλαδή το ενδεχόμενο να είσαι ευχαριστημένος απ'όλα (να σου ταιριάζουν, να κερδίζεις, να φτάνεις όπου θες κλπ κλπ) και ξαφνικά να συναντήσεις κάτι νέο που βλέπεις πως σου ταιριάζει ακόμη περισσότερο; Και να θελήσεις ν'αλλάξεις τα πάντα;;;
Όχι, δεν πιστεύω πως είναι ανάγκη να φτάσεις στο απροχώρητο. Καλό είναι να δίνεις ευκαιρίες (στον ίδιο σου τον εαυτό κατ'αρχήν) αλλά τα σημάδια υπάρχουν συνήθως από νωρίς. Το μόνο που χρείαζεται είναι να ξέρεις απλά να τα αναγνωρίζεις. Και να τολμάς!
Αυτό είναι που χρειάζεται πάνω απ'όλα]
να αλλάξεις τα "πάντα" με τόσο μεγάλο ρίσκο ("νέο"?)
Είναι μεγάλη κουβέντα. Δεν φέρνεις τα πάνω κάτω μόνο και μόνο για το νέο που γυαλίζει. Κάτι λειπει από αυτά που λες μικρή μαύρη και αχώνευτη
και αυτό το λέω εγώ, που άφησα ζουπερ ντουπερ γυναίκα που ζουπερ ντουπερ ταιριάζαμε για να πάω να γνωρίσω τον έρωτα, τρομάρα μου...
Αλλά και σε αυτήν την περίπτωση έλειπε ένα σοβαρό κομμάτι: o έρως
Εννοείται πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Ουαί κι αλοίμονο αν τρέχαμε δεξιά κι αριστερά για κάθε τι "νέο" που γυάλισε ξαφνικά!
Πειράζει όμως που εγώ δεν μιλάω αποκλειστικά και μόνο για τον έρωτα αυτή τη στιγμή;
Αλλά... ακόμη κι εκεί να μείνουμε, το'πες και μόνος σου, θα το επαναλάβω κι εγώ. Αφήνουμε κάτι όταν δεν είναι ολόκληρο, όταν κάτι του λείπει. Και για ν'άφησες τη ζούπερ ντούπερ γυναίκα που ζούπερ ντούπερ ταιριάζατε, έλειπε το βασικότερο συστατικό. Κι αν δεν την άφηνες τότε για να πας να γνωρίσεις τον έρωτα, θα την άφηνες αργότερα. Ίσως και για πολύ πιο ασήμαντο λόγο...
Πρώτ' απ' όλα, καλή ψυχολογία.
Που σημαίνει α) δημιουργικές ενασχολήσεις και β) ικανοποιητικούς (δια)προσωπικούς δεσμούς.
Αυτά, όμως, είναι η ''θερμότητα'' και ο ''αέρας''...
Για ν' ανάψει ''φωτιά'' χρειάζεται και ''καύσιμο''.
Το ''καύσιμο'' έρχεται πάντα ΕΞΩΘΕΝ, σε χρόνο της επιλογής ΤΟΥ.
Οπότε, λοιπόν, μιλάμε για 3 πράγματα: Δημιουργία, βάθος σχέσεων και ΕΓΚΑΡΤΕΡΗΣΗ.
Μιας και μιλάμε για αλλαγές... τι γίνεται όταν αυτές είναι πιο πρακτικής φύσεως αλλά εξίσου απαραίτητες ; Όπως για παράδειγμα μια αλλαγή σπιτιού γιατί πολύ απλά δε μας κάνει πλέον ή μια πιο ριζική αλλαγή...
Εκεί χρειάζεται -φαντάζομαι δηλαδή- μεγαλύτερη υπομονή, μεγαλύτερη προσπάθεια από μέρους εκείνου που επιθυμεί την αλλαγή. Σωστά ;
Και τι γίνεται όταν τα χρονικά περιθώρια του φαίνονται τεράστια αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι για να τ αλλάξει παρά μόνο να παραιτηθεί από κάτι που πρέπει να ολοκληρωθεί αν θέλει να απολαύσει κάποια πράγματα;
Τότε τι ; Υπομονή κι έχει ο Θεός ή τα βροντάμε όλα , κάνουμε αυτό που θέλουμε και ότι γίνει ;
Ουφ μπερδεύτηκα πάλι...
Παράθεση από: "Jezebell"Πως αλλαζουμε την ζωη μας :?:
Αν δεν ειμαστε ευχαριστημενοι με καποια πραγματα,αν δεν μας κανουν ευτυχισμενους ποιους μηχανισμους ενεργοποιουμε για να τ αλλαξουμε :?: Πως βρισκουμε την δυναμη να τα σταματησουμε ολα και ξανα απο την αρχη :?:
- Για να αλλάξουμε τη ζωή μας σημαίνει ότι αλλάζουμε τον εαυτό μας.
Για να αλλάξουμε τον εαυτό μας πρέπει να τον γνωρίσουμε καλά, κάτι που σημαινει ότι πρέπει να τον δούμε όπως είναι, χωρίς την ταμπέλλα του καλού ή του κακού ή του "έτσι ειμαι εγώ".Αυτό βέβαια απαιτεί μια αντίστοιχη παιδεία έρευνας (που δεν την έχουμε) χωρίς φανατισμό( γιατί ξανά τα ίδια θα κάνουμε)
-Η ευχαρίστηση και η ευτυχία είναι συναισθήματα που νοιώθουμε και είναι πάντα προσωρινά αφού κι αυτά αντικατοπτρίζουν την φυσική μας κατάσταση. Τα αφήνουμε να τα γευτούμε όσο υπάρχουν και δουλεύουμε για να τα συντηρούμε και να διατηρηθούν μέχρι εκεί που φτάνουν οι εξωτερικές και οι εσωτερικές διαθέσεις μας .
-"σταματήσουμε όλα" Αυτό δεν γίνεται. Όλα κινούνται.. τίποτα δεν είναι στάσιμο και δεδομένο.Άρα τίποτα δεν είναι απο την αρχή. Όλα είναι μια προστιθέμενη γνώση και είναι συνέχεια της ζωής μας.
(ξαναδιαβάζοντας τα..πιστεύω πως χρειάζεται περισσότερη ανάλυση...
αλλά ..ΟΥΦ!!! πρωί είναι ακόμα... :) )
Μπουρλοτο ολα..
βαλε φωτια σ οτι σε καιει σ οτι σου τρωει την ψηχη που λεει ο ποιητης αγαπητη.. Εργαλειο το ¨θρασος¨
Δικη σου ειναι η ζωη..
Αν δεν το χεις θα βρεθεις σε αδιεξοδο..
Δεν ειν κακο..
αδιεξοδο = αναγκαστικη αλλαγη πορειας :wink:
Σοφάκι, δε σε πιάνω... Σπάστα και ξαναρίχτα...
Μπουμπούκα, θα έλεγα πάνω κάτω αυτά που (καλύτερα από εμένα) είπε η Ρία...
Η αλλαγή είναι κάτι που έρχεται στην ώρα του, μέσα από συνεχείς προσπάθειες και συζητήσεις με τον εαυτό μας. Ειλικρίνια θέλει μόνο. Να μπορείς να βλέπεις τον πραγματικό εαυτό σου. Και να θέλεις να αλλάξεις. Να θέλεις το καλύτερο. Και να πιστέψεις πως σου αξίζει.
Προχτές μόλις, συνηδειτοποίησα μια ριζική αλλαγή στον εαυτό μου. Μιλάω για μια σημαντική αλλαγή σε στάση ζωής, αυτό που λέμε 'στροφή 180 μοιρών'. Αλλά δεν το έκανα τόσο συνηδειτητά. Ούτε έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη... Απλά, κάποτε συνέβει...
Το παν είναι να ξέρεις τι δε σου αρέσει. Και να κοιτάς εκεί που θες να πας.
Λιλάκι αναφέρομαι σε αλλαγές που επηρεάζουν όχι μόνο συναισθηματικά αλλά και επί του πρακτέου κάποιον. Τι εννοώ ;
Ας πάρουμε τη δική μου περίπτωση .
Είμαι σε φάση που σκέφτομαι πολύ σοβαρά να φύγω από την Αθήνα. Γιατί; Γιατί δεν καλύπτομαι πλέον. Οχι σε ότι αφορά τις βασικές μου ανάγκες αλλά δεν είναι ο τρόπος ζωής που θέλω κι ονειρεύομαι για μένα.
Τι θα μπορούσε και με σταματάει αυτή τη στιγμή από το να το κάνω ; Δύο βασικά πράγματα και ταυτόχρονα προβληματισμοί :
:arrow: Το μεταπτυχιακό που τελειώνει του χρόνου το καλοκαίρι
:arrow: Ο φόβος του να μη βρω δουλειά στην επαρχία.
Παρόλα αυτά την αλλαγή αυτή τη θέλω. Στην περίπτωση αυτή τι γίνεται ;
Σταματάω το μεταπτυχιακό και αναχωρώ ;
Περιμένω να τελειώσει και μετά φεύγω ;
Κι αν δε βρω δουλειά ;
Ναι θέλω ριζική αλλαγή,το έχω ανάγκη γιατί η Αθήνα πλέον με ενοχλεί. Θέλω ησυχία και ηρεμία. Γίνεται όμως ;
Δεν μπορώ να σου απαντήσω αντικειμενικά Σοφάκι μου, γιατί εγώ ποτέ δεν θα σκεφτόμουν έτσι, δε μου ταιριάζει καθόλου η λογική του 'τα βροντάμε όλα'...
Κάθε εμπόδιο για καλό.
Χρησιμοποίησε αυτό το διάστημα που σου δίνει το μεταπτυχιακό για να προετοιμαστείς καλύτερα για την αλλαγή που θες. (Να μαζέψεις χρήματα, να βρεις δουλειά, να βρεις σπίτι, να κλείσεις λογαριασμούς, να τακτοποιήσεις εκρεμότητες...)
Είμαι υπέρ του αυθορμητισμού, όταν αυτός είναι εκλογικευμένος... :shock:
Θέλεις να το κάνεις!? ΚΑΝ' ΤΟ. Άλλα κάν' το ΣΩΣΤΑ.
στη δικια μου περιπτωση ισχυει το εξης:
οταν θελω να αλλαξω κατι, το αποφασιζω εκεινη τη στιγμη και το πραγματοποιω, no matter what
παραδειγμα:πριν 10 χρονια πηρα σε 5 λεπτα την αποφαση να φυγω απο την αθηνα και αμεσως το ανακοινωσα στους γονεις μου, χωρις δευτερη σκεψη.
o,τι και να μου ειπαν, ημουν αμεταπειστη
καταφερα να μετακομισω στους επομενους 2 μηνες
ποτε δε το μετανιωσα
ΟΣΟ ΤΟ ΑΦΗΝΕΙΣ, ΑΛΛΟ ΤΟΣΟ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ.
Νομιζω αυτο το πρακταιο ειναι το δυσκολο κομματι
Ουσιαστικα η σκληρη δουλεια ειναι η εσωτερικη διεργασια και να ανακαλυπτεις την αληθεια αλλα το ν αλλαξεις δουλεια χωρις να εχεις την σιγουρια οτι θα βρεις η το ν αλλαξεις σπιτι ειναι θεματα περαν της φιλολογιας ειναι θεματα χρηματικα και απαιτουν @@ επι του πρακταιου.
Επειτα το να σκαναρεις τους ανθρωπους της ζωης σου και να ξεσκαρταρεις ειναι επισης μια επιπονη διαδικασια που ελοχευει μοναξια ας πουμε
Αυτό το πρακτέο είναι που με προβληματίζει και με σταματά..
Είναι γεγονός οτι πνίγομαι, οτι σκάω σ αυτήν την πόλη. Στην επαρχία τουλάχιστον από την άποψη των ανθρώπων ξέρω πάνω κάτω τι θ αντιμετωπίσω αλλά πως επιβιώνουμε ;
με τα λεφτά του ενός ; Οχι βέβαια...δε γίνεται...Οικογένεια ε φτιάχνεις έτσι ...
Ουφ προβληματίστηκα κι άλλο και δεν ξέρω αν θα το αντέξει το ημίξανθο κεφάλι μου γμτ...
Αρα ημιξανθο κεφαλι η καθομαστε και τα τρωμε πραγμα που δεν βλεπω του τελ γιου δε τρουθ η ξεκιναμε φρες κι οτι γινει...λενε οτι η τυχη ειναι με τους τολμηρους!!!
Βεβαια λενε οτι οταν οι ανθρωποι κανουν σχεδια οι θεοι γελανε
Κάτι τέτοιες στιγμές εύχομαι να ζούσα στα sims... Τουλάχιστον εκεί καλλιεργώ τα λαχανικά και τα φρούτα μου ,βγάζω τα προς το ζην από το ίδιο μου το σπίτι...Αυτά είναι !
Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να ζω για πολύ ακόμα εν Αθήναις. Ζηλεύω πραγματικά το πως μεγαλώνει το βαφτιστήρι μου και η ξαδερφούλα του στο χωριό. Έτσι θα θελα να μεγαλώσουν και τα δικά μου όταν προκύψουν... Οπότε δεν νομίζω οτι θα κάτσω να τα φάω.
Απλά η κατάσταση εδώ με πνίγει. Το πότε θα μπορεί να γίνει το βήμα είναι το θέμα για να μην οδεύσουμε προς την αυτοκαταστροφή.
ολα στο χερι μασ ειναι.....και η δυναμη μεσα μασ.......
Παράθεση από: "Jezebell"Επειτα το να σκαναρεις τους ανθρωπους της ζωης σου και να ξεσκαρταρεις ειναι επισης μια επιπονη διαδικασια που ελοχευει μοναξια ας πουμε
Αυτο που εγραψες εδω ισως να ειναι κ ενα νεο θεμα..
Παει στο διαλο να αλλαξεις καποιες συμπεριφορες σου (οντως,συνηθως αυτο γινεται πιο ευκολα οταν βρεθεις σε αδιεξοδο) ή να αλλαξεις κατοικια (αναλογα με τον ανθρωπο μπορει να ειναι πιο ευκολο ή δυσκολο), αλλα τι γινεται οταν 'αλλαζεις' τους ανθρωπους γυρω σου;
Σε τι ορια πρεπει να μας φτασει καποιος για να τον ξεσκαρταρουμε;
Κ ποσο σωστο/καλο ειναι τελικα να κραταμε διπλα μας ανθρωπους που πιθανον να μην μας αξιζουν υπο τον φοβο της μοναξιας;
:roll:
Προσωπικα μιλωντας εχω μαθει πλεον να κρινω αρκετα αυστηρα κ να παιρνω πιο ευκολα κ με περισσοτερη αποφασιστικοτητα αποφασεις 'αποκοπης' με ατομα που θεωρω οτι δεν αξιζουν..
Αλλα κ μετα απο καιρο οταν τα σκεφτομαι μου μενει μια πικρα..
:?
Παράθεση από: "heinrich"Λϊγο γενική η ερώτηση. Πειράζει να απαντήσω με μια γενική απάντηση?
Οι αλλαγές συμβαίνουν αυτόματα όταν φτάσεις στο σημείο βρασμού σου. Σε κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικό.. Αλλος έχει χαμηλό άλλος υψηλό και υπάρχουν και εκείνοι που όσο και να τους βράσεις δεν γίνεται τίποτα
poso dikio exei o hein..opios exei ftasei mexri ekei ton nio8ei!
Παράθεση από: "Jezebell"Νομιζω αυτο το πρακταιο ειναι το δυσκολο κομματι
Ουσιαστικα η σκληρη δουλεια ειναι η εσωτερικη διεργασια και να ανακαλυπτεις την αληθεια αλλα το ν αλλαξεις δουλεια χωρις να εχεις την σιγουρια οτι θα βρεις η το ν αλλαξεις σπιτι ειναι θεματα περαν της φιλολογιας ειναι θεματα χρηματικα και απαιτουν @@ επι του πρακταιου.
Επειτα το να σκαναρεις τους ανθρωπους της ζωης σου και να ξεσκαρταρεις ειναι επισης μια επιπονη διαδικασια που ελοχευει μοναξια ας πουμε
ti einai protimotero na kaneis parea me an8ropous pou den goustareis gia n amin eisai moni-os..protimo na eimai moni prosopika para na kano parea m ean8ropous pou den mou lene tipota apolitos..
oso afora to 8ema tis douleias..prin allaxeis kati 8elei skepsei min xexname oti doulevoume gia n aboroume n azoume kai oxi apo hobby..
oso gia to psiti einai panda to simio pou sto telos 8a katafigoume opou kai an pame..einai to meros pou 8a eimaste oi eautoi mas..xerondas oti kaneis den mas vlepei pia...para mono o eautos mas..