a33.gr

Eλληνικά ή Ξένα

Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
Ξύλινα σπαθιά

Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
ένα κορίτσι με κοιτάει
χορεύει, κι ύστερα πετάει
πάνω απ' τα μπαρ και τα ηχεία
Δεν έχει τίποτα να κρύψει
καμιά φορά αντί να κλαίει
χορεύει, κι είναι σαν να λέει
σπάστε την πόρτα αν δεν ανοίξει
 

Αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
μαζεύει πίσω τα μαλλιά της
θυμίζεις μια μικρή κυρία
που όλο ξεχνάω τ' όνομα της
Ποιος θα τα βάλει με τη θλίψη
όσο αντιστέκεται νικάει
σ' όποιον τη ρίχνει από το θρόνο
εσένα λέει θέλω μόνο

 
Όταν τελειώνει η συναυλία
κάτι παιδιά έρχονται κοντά μου
στα σκονισμένα της αρχεία
λένε πως είδαν τ' όνομα μου
Κι εγώ αρχίζω να γελάω
αλλάζει πρόσωπα η θλίψη
ρωτάνε αν την αγαπάω
έστω για λίγο θα μου λείψει
 

Μοναξιά μου όλα        
 
Στις άδειες πόλεις που γυρνάς
εικόνες σε ξοδεύουν
αδύναμος να προσκυνάς
αυτούς που σε ληστεύουν

Σαν δαίμονας να κουβαλάς
του κόσμου τους χειμώνες
στα μάτια της να κυνηγάς
παλιούς μικρούς κανόνες

Μοναξιά μου όλα,μοναξιά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα
έρωτα μου όλα, κι έρωτά μου τίποτα
μη μ' αφήνεις τώρα που είναι όλα πιο δύσκολα

Τις νύχτες ντύνεσαι μικρός
κάποιον θα ξεγελάσεις
και ένα κακό που ήρθε χθες
τρέχεις για να προφτάσεις

Μοιάζουν οι δρόμοι με φωτιά
τα βράδια του θανάτου
έρωτας που μυρίζει πια
αρένα στο άγγιγμά του
 

Ο κουρασμένος δρόμος μου        
 
Ήρθα και φεύγω μόνος μου
είμαι καπνός κι αγέρας
ο κουρασμένος δρόμος μου
ήταν χαρά μιας μέρας

Ήταν χαρά που κράτησε
όσο κρατάει ένα χάδι
και πριν προλάβω να χαρώ
την έχασα το βράδυ

Ήρθα και φεύγω μόνος μου
μες στην καρδιά της μπόρας
τα όνειρα κι ο τόπος μου
ήταν χαρά μιας ώρας

Ήταν χαρά που κράτησε
όσο κρατάει ένα χάδι
και πριν προλάβω να χαρώ
την έχασα το βράδυ

Ήρθα και φεύγω μόνος μου
γι' αλλού πανιά ανοίγω
ο κουρασμένος δρόμος μου
ήταν χαρά για λίγο

Ήταν χαρά που κράτησε
όσο κρατάει ένα χάδι
και πριν προλάβω να χαρώ
την έχασα το βράδυ

 

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι
Διάφανα Κρίνα
Στίχοι:Ουράνης Κώστας    

Θα πεθάνω ένα πένθιμο  του  φθινοπώρου δείλι
μες στην κρύα μου  κάμαρα  όπως έζησα μόνος
στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν' ακούω
και τους γνώριμους θορύβους που σκορπάει ο δρόμος
 

Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι
μέσα σ' έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία
θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να ʽρθη ο αστυνόμος
θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία
 

Απ' τους φίλους που παίζαμε πότε-πότε χαρτιά
θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: "τον Ουράνη
μην τον είδε κανείς;     Έχει μέρες που χάθηκε..."
Θ' απαντήσει άλλος παίζοντας: "Μ' αυτός έχει πεθάνει!"
 
Μια στιγμή θ' απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας
θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι
θε να πουν: "τι ναι ο άνθρωπος! Χθες ακόμα εζούσε..."
και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι
 
Κάποιος θα' ναι συνάδελφος στα "ψιλά" που θα γράψει
πως "προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην
νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει
μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην"
 
Κι αυτή θα ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία
στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου
και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες
όπου θα ναι όλοι οι φίλοι μου - κι ίσως-ίσως οι οχτροί μου
 
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι
σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι
και μια Κέττυ, θαρρώντας πως την ξέχασα γι' άλλην
θα μου γράψει ένα γράμμα - και νεκρό θα με βρίσει...

Βραδυ Σαββατου
Β.Παπακωνσταντινου



Βράδυ Σαββάτου κι εσύ 'σαι κάπου  
               
Άραγε που να βρίσκεσαι για τι να λες                            
Περνά ο χρόνος βαρύς και μόνος                          
Κι όλες τις σκέψεις μου για σένα δεν τις θες.            

Βράδυ Σαββάτου ζω στη σκιά του                    
Και ξενυχτάω στα λιμάνια στους σταθμούς              
Βράδυ Σαββάτου στην ερημιά του                    
Σου τραγουδάω που να είσαι δεν ακούς.

Άδεια η πόλη, που πήγαν όλοι                          
Κι όλοι είσαι εσύ που έφυγες χωρίς να φταις          
Άδεια η πόλη τι γίναν όλοι                                
Αν με θυμάσαι στην υγειά μου κάτι πιες.
 
Βράδυ Σαββάτου κι η μοναξιά του                                
Να με γυρίζει σα σκυλί στις γειτονιές                
Βράδυ Σαββάτου κι η συννεφιά του                        
Να με τυλίγει από παντού χωρίς να φταις.
 
Άδεια η πόλη, που πήγαν όλοι                          
Κι όλοι είσαι εσύ που έφυγες χωρίς να φταις                            
Άδεια η πόλη τι γίναν ολοι                                            
Αν με θυμάσαι στην υγειά μου κάτι πιες.

Όταν πίνει μια γυναίκα
Στίχοι]

όταν πίνει μια γυναίκα
κι όταν παραφέρεται
μη την επαραξηγείτε
πως πονάει δεν ξέρετε

μου λένε πια να μη μεθώ
γιατί δεν επιτρέπεται
μα της καρδιάς μου τον καημό
εσείς δεν τον εξέρετε

όταν πίνει μια γυναίκα
κάθε βράδυ μ΄άλλονε
έχει ζήσει κάποιο δράμα
και καημό μεγάλονε

μου λέτε πια να μη μεθώ
γιατί δεν επιτρέπεται
μα της καρδιάς μου τον καημό
εσείς δεν τον εξέρετε

Κάνω μια ευχή
Εξόριστοι

κάνω μια ευχή ξανά να 'ρθεις
αν μ' αναζητήσεις θα με βρεις
δίχως να σκεφτείς έλα πάλι κοντά
στη δικιά μου ζωή
στη δικιά μου αγκαλιά που ζητά

άνοιξη ξανά
ακόμα τι να θυμηθώ
απ' τον καιρό που οι δυο μαζί ξεκινούσαμε εμείς
ραντεβού στη χαρά
ναι ο έρωτας δίνει φτερά

είμαστε παιδιά κι ήσουνα εσύ
μέσα στ' όνειρο φλόγα ζεστή
τώρα πώς μπορείς να 'σαι σ' άλλη αγκαλιά
πώς μπορείς και γελάς
πώς μπορείς και ξεχνάς τα παλιά

άνοιξη ξανά
ακόμα τι να θυμηθώ
απ' τον καιρό που οι δυο μαζί ξεκινούσαμε εμείς
ραντεβού στη χαρά
ναι ο έρωτας δίνει φτερά...

Melancholy
Iced Earth

make the sadness go away
come back another day
for years I've tried to teach
but their eyes are empty
empty too I have become
for them I must die
a sad and troubled race
an ungrateful troubled place

I see the sadness in their eyes
melancholy in their cries
devoid of all the passion
the human spirit cannot die
look at the pain around me
this is what I cry for
look at the pain around me
this is what I'll die for

make the sadness go away
come back another day
the things I've said and done
don't matter to anyone
but still, you push me to see
something, I can never be
why am I their shattered king?
I don't mean anything

I see the sadness in their eyes
melancholy in their cries
devoid of all the passion
the human spirit cannot die
look at the pain around me
this is what I cry for
look at the pain around me
this is what I'll die for

Μοναξιά μου        


Στίχοι] Νεκτάριος Μπήτρος
Μουσική: Σάββας Ηλιάδης
Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Καλίδης

Μόνο η δική σου η αγάπη
είναι για μένα αληθινή
κι ας με πονάει κάθε μέρα πιο πολύ

Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου
εσύ μ' ακούς και δε μιλάς
ποτέ σου κόντρα δε μου πας
είναι στιγμές που σε μισώ που μ' αγαπάς

Πες μου γιατί ρε μοναξιά με κυνηγάς από παιδί
Πες μου γιατί με αγαπάς τόσο πολύ
Όμως κι εγώ σε αγαπώ
Κι ας με πονάς κάθε λεπτό
Σε προτιμώ από αγάπες που μου κάνανε κακό

Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου

Μες στην αγκαλιά σου πάλι κλαίω
κλαίω και κάνω μια ευχή
θα 'θελα απόψε να 'χες πάρει μια μορφή

Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου
εσύ μ' ακούς και δε μιλάς
ποτέ σου κόντρα δε μου πας
είναι στιγμές που σε μισώ που μ' αγαπάς

Πες μου γιατί ρε μοναξιά με κυνηγάς από παιδί
Πες μου γιατί με αγαπάς τόσο πολύ
Όμως κι εγώ σε αγαπώ
Κι ας με πονάς κάθε λεπτό
Σε προτιμώ από αγάπες που μου κάνανε κακό

Fairytale Gone Bad

by
Sunrise Avenue

This is the end you know
Lady, the plans we had went all wrong
We ain't nothing but fight and shout and tears

We got to a point I can't stand
I've had it to the limit; I can't be your man
I ain't more than a minute away from walking

We can't cry the pain away
We can't find a need to stay
I slowly realized there's nothing on our side

Out of my life, Out of my mind
Out of the tears that we can't deny
We need to swallow all our pride
And leave this mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they're bad
Tell them it's me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad

Another night and I bleed
They all make mistakes and so did we
But we did something we can never turn back right

Find a new one to fool
Leave and don't look back. I won't follow
We have nothing left. It's the end of our time

We can't cry the pain away
We can't find a need to stay
There's no more rabbits in my hat to make things right

Out of my life, Out of my mind
Out of the tears we can't deny
We need to swallow all our pride
And leave *THIS mess behind
Out of my head, Out of my bed
Out of the dreams we had, they're bad
Tell them it's me who made you sad
Tell them the fairytale gone bad

ANATHEMA

Shroud Of False

We are just a moment in time
A blink of an eye
A dream for the blind
Visions from a dying brain
I hope you don't understand


Fragile Dreams

Countless times I trusted you,
I let you back in,
Knowing... Yearning... you know
I should have run... but I stayed

Maybe I always knew
My fragile dreams would be broken... for you

Today I introduced myself
To my own feelings
In silent agony, after all these years
They spoke to me... after all these years

Maybe I always knew
My fragile dreams would be broken... for you



Empty

Empty vessel under the sun wipe the dust
from my face another morning black Sunday
coming down again.. coming down again
Empty vessel empty veins
empty bottle wish for rain that pain again
wash the blood off my face the pulse from my brain
And I feel that pain again

I'm looking over my shoulder cause millions
will whisper I'm killing myself again
Maybe I'm dying faster but nothing ever last I
remember a night from my past when I was
stabbed in the back and its all coming back
And I feel that pain again

I abhor you I condemn you cause this pain
will never end you got away without a
scratch and now you're walking on a lucky
path I have to laugh but you'd better watch
your back

there's pathetic opposition they're the
cause of my condition I'll be coming back
for them I've a solution for this sad
situation nothing left but to kill myself again
Because I'm so empty


Lost Control

Life.. has betrayed me once again
I accept that some things will never change.
I've let your tiny minds magnify my agony
and it's left me with a chemical dependency for sanity.

Yes, I am falling... how much longer 'till I hit the ground?
I can't tell you why I'm breaking down.
Do you wonder why I prefer to be alone?
Have I really lost control?

I'm coming to an end,
I've realized what I could have been.
I can't sleep so I take a breath and hide behind my bravest mask,
I admit I've lost control
Lost control...

Here Without You lyrics

Artist] 3 Doors Down
   



   A hundred days had made me older
since the last time that I've saw your pretty face

A thousand lights had made me colder and I donʼt think I can look at this the same

But all the miles had separate
They disappear now when Iʼm dreaming of your face

Iʼm here without you baby
but your still on my lonely mind
I think about you baby
and I dream about you all the time
Iʼm here without you baby
but your still with me in my dreams
And tonight itʼs only you and me

The miles just keep rollin
as the people either way to say hello
I've heard this life is overrated
but I hope that it gets better as we go

Iʼm here without you baby
but your still on my lonely mind
I think about you baby
and I dream about you all the time
Iʼm here without you baby
but your still with me in my dreams
And tonight girl itʼs only you and me

Everything I know,
and anywhere I go
it gets hard but it wonʼt take away my love
And when the last one falls,
when itʼs all said and done
it get hard but it wonʼt take away my love

Iʼm here without you baby
but your still on my lonely mind
I think about you baby
and I dream about you all the time
Iʼm here without you baby
but your still with me in my dreams
And tonight girl itʼs only you and me

Παντελης Θαλασσινος

Εισιτήριο στην τσέπη σου

Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου
ό,τι αγγίζεις να 'χει κάτι κι από μένα
να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα.

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου.

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου.

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου.

Ήθελα να 'μαι αστραπή που σβήνει μες στο βλέμμα σου
πάνω στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
να 'μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου.

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου.

Πανσέληνος
Μουσικη/στιχοι/ερμηνεια
Αλεξίου Χάρις

 
Στη μέση ενός μικρού σπιτιού, που 'χω νοικιάσει
Το γέλιο ενός μωρού παιδιού μ έχει αγκαλιάσει
Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου, τα πλήρωσα με την ψυχή μου
Να έχει ένα τόπο η καρδιά πριν να γεράσει
 
         
Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
Είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
Το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
Το λάγνο ψέμα σου που τα 'κανε όλα ωραία
 
Είναι σκληρό για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
Στο λεω τώρα που η αλήθεια δεν θυμώνει
Όση και να 'ναι η δύναμη μου, θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει
 
Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
Το σπίτι μου έρημο να κάνουμε παρέα
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
Το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει
Το λάγνο ψέμα σου που τα 'κανε όλα ωραία

Αυτη η νυχτα μενει
Δημητρα Παπιου
β' εκτελεση Μελινα Κανα

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι

Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο

Άνθρωποι μονάχοι          
 
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι

Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...

 

 Έλα γι απόψε        
 
Έλα γι απόψε
Μόνο απόψε
Λίγη ώρα
Έξω φυσάει
Κι είναι κρύο
κι είναι μπόρα

Μα εδώ μέσα είναι ζεστά
Κι είναι το ξώφυλλα κλειστά
Κι είναι τα φώτα λιγοστά
Μισοσβηστά

Έλα για απόψε
Μέσα στη νύχτα
Μες στο χειμώνα
Να ξαναφέρεις
Λουλουδιασμένη
Την ανεμώνα

Και ν'αναστήσεις
Τις νεκρές τις αναμνήσεις
Έλα για απόψε
Κι αύριο φύγε
Και μη γυρίσεις

 

Μια στεναχώρια        
 
Μια στεναχώρια που έχω απόψε
απ΄ την καρδιά μου βγαίνει καπνός
τα δάκρυα μου πως να τα κόψω
σε σένα τρέχει ο λογισμός

Αχ θα με φάει η στεναχώρια
που ‘μαστε χώρια που ζούμε χώρια

Γιατί σε παίρνουν από κοντά μου
και κομματιάζονται δυο καρδιές
και κάνουν λύπη κάθε χαρά μου
χωρίς να φταίω χωρίς να φταις

Αχ θα με φάει η στεναχώρια
που ζούμε χώρια που ‘μαστε χώρια

Πως θα μπορέσω να συνηθίσω
σ΄ αυτή τη μαύρη τη μοναξιά
που θα ξανάβρω σ΄ αυτό το κόσμο
σαν τη δική σου χρυσή καρδιά
Αχ θα με φάει η στεναχώρια
Που ‘μαστε χώρια που ζούμε χώρια

 

Η πίκρα σήμερα        
 
Η πίκρα σήμερα
δεν έχει σύνορα
κι εσύ δεν έπρεπε να μ' αρνηθείς.
Καποτε αλίμονο
στο μεσοχείμωνο
τον ήλιο σου 'φερα να ζεσταθείς.


Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
δεν είναι πια γιορτή.
Έγινε τ' όνειρο καπνός
πες μου γιατί, γιατί.
Κοίτα πώς κλάει ο ουρανός
μα εσύ καρδιά μην κλαις,
κι όταν χτυπάει ο κεραυνός, τραγούδι εσύ να λες.

Νύχτωσε, βράδιασε,
ο κόσμος άδειασε,
κρύβω το δάκρυ μου και καρτερώ.
Μα εσύ δεν έρχεσαι,
βρεχει και βρέχεσαι,
ποτήρι μου 'δωσες, φαρμακερό.

 

Η σκιά μου κι εγώ        
 
Η σκιά μου κι εγώ κάθε βράδυ πικρό σε ζητάμε
και ρωτάμε αν ζεις αν σε είδε κανείς και πονάμε
μες στον ύπνο να 'ρθεις όνειρό μου γλυκό σε προσμένω
κι απ' αγάπη τρελή να σε σφίξω αγκαλιά περιμένω

Ποιες μάγισσες τρελές σε κρατούν μακριά μαγεμένο
τις ώρες τις πικρές κάθε βράδυ μετρώ και πεθαίνω
γιατί να φύγεις να χαθείς αγάπη μου
περιμένω πότε θα ξαναρθείς

Νυχτερίδες πουλιά μας κρατούν συντροφιά στο σκοτάδι
όταν κλαίμε πικρά η σκιά μου κι εγώ κάθε βράδυ
μες στον ύπνο να 'ρθεις όνειρό μου γλυκό σε προσμένω
κι απ' αγάπη τρελή να σε σφίξω αγκαλιά περιμένω

Ποιες μάγισσες τρελές σε κρατούν μακριά μαγεμένο
τις ώρες τις πικρές κάθε βράδυ μετρώ και πεθαίνω
γιατί να φύγεις να χαθείς αγάπη μου
περιμένω πότε θα ξαναρθείς

 

Έχεις κάτι που μου λείπει        
 
Τις ώρες που η σκιά ζητάει φωτιά
και το άρωμά σου μες το καθρέφτη μου γλιστρά
τις νύχτες που το τσιγάρο είναι υγρό
όλα χορεύουν γύρω από σένα

Έχεις κάτι που μου λείπει
τί κι αν έχεις φύγει
πάλι είσαι εδώ και σε ζητώ
σταγόνα της βροχής στα δάχτυλά μου
έχεις κάτι που μου λείπει
τί κι αν έχεις φύγει
πάλι είσαι εδώ και σ' αγαπώ
τραγούδι της σιωπής
διπλό σεντόνι στα όνειρά μου

Τις ώρες που το τηλέφωνο κοιτά
το άδειο ποτήρι και ο καπνός πάει λοξά
τις νύχτες που το κρεβάτι είναι στενό
όλα χορεύουν γύρω από σένα

 

Παιδί θλιμμένο        
 
Συχνά περνούσα λυπημένος τις βραδιές
κι αν σ' αγαπούσα μόνο πίκρα είχα κερδίσει
παιδί θλιμμένο, τη ζωή μου είχα κεντήσει
με τη βελόνα που ματώνει τις καρδιές
παιδί θλιμμένο, τη ζωή μου είχα κεντήσει
με τη βελόνα που ματώνει τις καρδιές

Συχνά κοιτούσα την πλανεύτρα σου ματιά
αυτή που μ' έκανε και δε μπορώ να σβήσω
παιδί θλιμμένο, τη ζωή μου θα μισήσω
αφού μου άναψες του έρωτα φωτιά
παιδί θλιμμένο, τη ζωή μου θα μισήσω
αφού μου άναψες του έρωτα φωτιά

Συχνά στο σπίτι μου γυρνούσα το πρωί
έκλαιγε η μάνα μου πού είχα καταντήσει
παιδί θλιμμένο, που τα πάντα έχει αφήσει
χωρίς εσένα πια δεν ήθελα ζωή
παιδί θλιμμένο, που τα πάντα έχει αφήσει
χωρίς εσένα πια δεν ήθελα ζωή

 

Πάλι χαμένος        
 
Πάλι κι απόψε θα περάσω θα διαβώ
τον ίδιο δρόμο που για χρόνια με πληγώνει
πάλι κι απόψε το φαρμάκι σου θα πιω
που στάλα-στάλα την ζωή μου τελειώνει

Πάλι χαμένος, μετανιωμένος
πάλι κουρέλι θα με βγάλει την αυγή
είν' ένας δρόμος καταραμένος
που τον περνάω και μου καίει την ψυχή

Μέρα δεν πέρασε χωρίς να σε ζητώ
δεν ήρθε νύχτα να μην ψάχνω τα φιλιά σου
πάλι κι απόψε θα περάσω,θα διαβώ
τον ίδιο δρόμο που τραβά στην αγκαλιά σου

Πάλι χαμένος, μετανιωμένος
πάλι κουρέλι θα με βγάλει την αυγή
είν' ένας δρόμος καταραμένος
που τον περνάω και μου καίει την ψυχή

 

Μουτζουρωμένες μοναξιές  
 
Μουτζουρωμένες μοναξιές που δάγκωσαν τα βράχια
Μιας αγανάκτησης κρυφές διαδρομές
Μα των ματιών μας οι σκιές δακρύζουνε σκοτάδια
Κάποιας παράτολμης φωτιάς τις ενοχές
Χωρίς ανάμεσα και όρια φτιαγμένες
Οι κουρασμένες μας στιγμές μιας μουσικής
Κακογραμμένες αναμνήσεις ξεχασμένες
Στους διαδρόμους του μυαλού και της ψυχής…

Κι απ’ την βροχή που τις κατάρες μας ξεπλένει
Λάσπη και φως μέσα στις φλέβες μας κυλά
Τρέχει ο χρόνος σαν τρελός μα δεν προφταίνει
Να ‘ ναι παρόν όταν το όνειρο ξυπνά
Κι έτσι τυφλά μας ψάχνει πάντα μια ευθύνη
Που χρόνια τώρα την χαρά μας ξεγελά
Όλο προσμένουμε κρυφά κάτι να γίνει
Μα δεν μπορεί να το αντέξει η καρδιά…

Μια αδιάκριτη μιζέρια μας πλακώνει
Μιας κάθε τόσο ακατάστατης πλοκής
Oι λέξεις μας ξυράφια μα το ψέμα ξεφυτρώνει
Λερναία Ύδρα στα κιτάπια της ντροπής
Κι όταν γυμνώνουμε του είναι μας τα χρόνια
Μια του κορμιού μας γρατσουνιά πάντα πονά
Βαθιά πληγή που την ναρκώσανε, μ’ ακόμα
Αιμορραγεί σα να ‘ ναι η πρώτη μας φορά…


 

 Η μοναξιά του σχοινοβάτη            
 
Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου 'χεις κάνει

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν' αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες

 

 Η μοναξιά μεσ'απ'τα μάτια μου          
 
Εικόνα τρέλας κι εγκατάλειψης μπροστά μου
σ΄αυτό το σπίτι που έγινες εσύ δικιά μου
καημός και πόνος γίνανε δυο συνωμότες
κι εσύ μια νύχτα έφυγες σαν τους προδότες

Και τρέχει η μοναξιά μέσ΄απ΄τα μάτια μου
και σπάω φαρμακεία να βρω τα χάπια μου

Ημουν ασύγκριτος και τώρα με συγκρίνεις
και με τα μαύρα χρώματα εσύ με ντύνεις
τα λερωμένα λόγια σου σπαθιά που σκίζουν
βρήκαν μεγάλα όνειρα και τα γκρεμίζουν

Και τρέχει η μοναξιά μέσ΄απ΄τα μάτια μου
και σπάω φαρμακεία να βρω τα χάπια μου

 

Γιατί μου λείπεις        
 
Δεν είναι που σ' αναζητώ,
δεν είναι που σε θέλω,
δεν είναι που στα μάτια σου
γεννιέμαι και πεθαίνω.
Μα είναι κάτι πρωινά
που μόνος μου ξυπνάω,
κι ας ξημερώνει Κυριακή
δεν έχω πού να πάω.

Γιατί μου λείπεις, γιατί μου λείπεις,
γιατί μου λείπεις και πονώ,
γιατί μου λείπεις, γιατί μου λείπεις,
γύρισε πίσω, σ' αγαπώ!

Δεν είναι που κι οι φίλοι μου
κι εκείνοι με ξεχάσαν,
δεν είναι που κι οι αγάπες μου
σαν τρένα προσπεράσαν.
Μα είναι κάτι πρωινά
που θέλω να πεθάνω
μες στη ζεστή σου αγκαλιά
και στο κορμί σου απάνω.

 

Θάλασσα..

Μεσοπέλαγα αρμενίζω κι έχω πλώρα τον καημό
κι έχω την αγάπη πρύμα κι άλμπουρο τον χωρισμό

Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου ματώνεις την καρδιά

Την κορφή του Ψηλορείτη με παράπονο θωρώ
και με δάκρυα απ' την Κρήτη φεύγω κι αποχαιρετώ

Θάλασσα, μ' εξορίζεις μακριά
Χωρισμέ, μου 'χεις κάψει την καρδιά

Μαύρη μοίρα το 'χει γράψει, να μακραίνω, να χαθώ
και να ζω μακριά απ' την Κρήτη κι από κείνη π' αγαπώ

Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου 'χεις κάψει την καρδιά

Στίχοι: Γιάννης Πάριος
Μουσική: Χάρης Βαρθακούρης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πάριος & Χάρης Βαρθακούρης ( Ντουέτο )

Να ’χε χρώμα η μοναξιά
στο χαρτί να ζωγραφίσω
να την κάνω θαλασσιά
και αγέρα πελαγίσιο

Να της βάλω και πανιά
για ταξίδι τελευταίο
λιμανάκι στο Αιγαίο
η δική σου αγκαλιά

Πιο καλή η μοναξιά
από σένα που δε φτάνω
μια σε βρίσκω μια σε χάνω
πιο καλή η μοναξιά

Να ’ταν πέτρα η μοναξιά
σκαλοπάτι να τ' ανέβεις
να χαθείς στη λησμονιά
για να μη σε δω που φεύγεις

Και να γίνεσαι καπνός
σαν τσιγάρο που τελειώνει
τώρα πια θα είσαι μόνη
και θα είμαι μοναχός

 :smurfin:

Μοναξιά        
 
Έζησα μες στην παγωνιά, χωρίς την αγκαλιά σου,
μα σε σκεφτόμουνα βαθιά, σα να 'μουνα κοντά σου,
μέρες και νύχτες πέρασα και ήσουν η σκιά μου,
εσύ που είσαι μια ζωή και εισ' η μοναξιά μου.

Ποτέ δεν είμαι μοναχός μέσα στη μοναξιά μου.

Έρχεσαι πάντα σιωπηλή, κοντά μου σαν τραγούδι,
κήπος βαθύς ο ύπνος μας και συ λευκό λουλούδι,
στ' αλήθεια πού θα πάει αυτό, με σένα μοναξιά μου,
να πνίγομαι στα όνειρα και συ να 'σαι κοντά μου.

Ποτέ δεν είμαι μοναχός μέσα στη μοναξιά μου.

Μ' έμαθες τόσα μοναξιά και τόσα έχω χάσει,
που κι αν μ' αφήσεις μια στιγμή, τίποτα δε θ' αλλάξει
κι αν έζησα στη μοναξιά, ποτέ δεν ήμουν μόνος
κι αν πέρναγε η μια πληγή, με τύλιγε ο πόνος.

Ποτέ δεν είμαι μοναχός μέσα στη μοναξιά μου.

 

Μοναξιά          
Αρθούρος Αντενούτσι

Οι μοναχοί τη μοναξιά
στα μάτια τη φοράνε
και βλέπουνε μια ερημιά
όπου και να κοιτάνε.

Τόσους δρόμους και πλατείες
έχει η Αθήνα όπου κοιτάξω,
μα δεν βρίσκω μια γωνίτσα
για να κάτσω και να κλάψω.

Οι μοναχοί σαν ναυαγοί
περνάνε τη ζωή τους,
η πίκρα ξερονήσι τους
και πέλαγο η ψυχή τους.

Τόσους δρόμους και πλατείες
έχει η Αθήνα όπου κοιτάξω,
μα δεν βρίσκω μια γωνίτσα
για να κάτσω και να κλάψω.

 

 Μοναξιά        
Θεοδοσία Τσάτσου

Έφυγες πάει πια καιρός
ποιος είναι εχθρός,
ποιος φίλος θα γίνει
τώρα οι μέρες είναι μάχες
μας σωθήκαν οι αγάπες

Μοναξιά πως διψάς
μοναξιά πως φοβάσαι
πρώτα ζητάς των άλλων τα φιλιά
ύστερα λες πως δεν θυμάσαι

Ένας έρωτας τι λέει κάποια αλήθεια σιγοκαίει
κάποια αγάπη σου θυμίζει
η ζωή πόσο στοιχίζει
Πως τα χέρια να ενωθούν
το κύμα τα ξεμπλέκει
πως τα μάτια να χορτάσουν
ερημιά τα ξεραίνει

 

Μοναξιά        
 
Οποίος περάσει απ την φωτιά
(οποίος περάσει απ την φωτιά)
με ποδιά γυμνά και μάτια κλαμένα
(οποίος περάσει απ την φωτιά)

Ίσως δεν ήξερε γιατί η μοναξιά
μοιάζει με σένα,
μοιάζει με σένα

Σ' ένα νησί μια φυλακή
και ένα λιμάνι θλιμμένο,
ήσουν εσύ όλη η ζωή,
ένα καράβι ξένο

Σ' ένα νησί μια φυλακή
και ένα λιμάνι θλιμμένο,
ήσουν εσύ όλη η ζωή,
ένα καράβι ξένο

Όποιος κερνάει πυρκαγιά,
ποτήρια καρφιά και γυάλινο αίμα,
ίσως δεν ήξερε γιατί η μοναξιά
μοιάζει με σένα,
μοιάζει με σένα

Σ' ένα χρησμό ένα μπορεί
και ένα παράλογο θέλω,
ήσουν εκεί πάντα εκεί,
ένα θλιμμένο γέλιο

Σ' ένα χρησμό ένα μπορεί
και ένα παράλογο θέλω,
ήσουν εκεί πάντα εκεί,
ένα θλιμμένο γέλιο

Σ' ένα νησί μια φυλακή
και ένα λιμάνι θλιμμένο,
ήσουν εσύ όλη η ζωή,
ένα καράβι ξένο

 

Ο μοναχός ο άνθρωπος        
 
Ο μοναχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
ντρέπεται που ‘ναι μοναχός
και στη χαρά φαλτσάρει

Όταν με φτιάξει το κρασί
το κέφι όταν σκορπιέται
ντρέπομαι εγώ να τραγουδώ
κι αυτός να μη μιλιέται

Ο μοναχός ο άνθρωπος
όταν γλεντούν οι άλλοι
γίνεται μόνος δυο φορές
και σκύβει το κεφάλι

 

Μπήκε στην ντίσκο σαν άγριο παγώνι
  Σάββατο βράδυ κάτι μύρισε σαν αίμα
  Όλη τη νύχτα χόρεψε στην πίστα μόνη
  Κι ήτανε όμορφη σαν ψέμα
  Ήτανε όμορφη σαν ψέμα

  Σούζυ των φτηνών καλλυντικών
  Σούζυ με τα χίλια λόγια των περαστικών
  Σούζυ με τα όνειρα των περιοδικών
 
  Καλό ταξίδι
 
  Καλό ταξίδι
  Καλό ταξίδι στα χρυσά σου παραμύθια
  δίχως το ψέμα θα 'ταν μαύρη η αλήθεια
  Καλό ταξίδι



 Πάνος Κατσιμίχας

Πόσο μου λείπεις        
 
Έχω κάποια βράδια να σε δώ
και περιμένω
μέσα μου ένα άλογο τυφλό
αγριεμένο
μη καπνίζεις τόσο να χαρείς
και να προσέχεις
μη σε πάρει όνειρο ΄λευκό
και να μη τρέχεις.

Πόσο μου λείπεις πόσο μου λείπεις.......

Ένα τηλεφώνημα προχτές
μη μου αλλάξεις
πάγωσε στα χείλια ο καφές
μη με ξεχάσεις
μια φωτογραφία δυο διπλά
και στην υγειά σου
δυο τσιγάρα όπως μια φορά
κι όλα δικά σου.

Πέρασαν δυο μήνες σε ζητώ
και με πονάω
κόλλησαν οι δείχτες στο κενό
μα πού να πάω

 

Σκιές του φεγγαριού        
 
Κάθε που η νύχτα απλώνει
γκρι στη πόλη
μαγικό χαλί
μια παράσταση αρχίζει να κεντρίζει
υγρασίας βήματα
μου είπες να βγω απ' τα ασήμαντα
μαζί για νέα ανοίγματα
στα ίχνη του ήλιου
σαν πεταλούδα χρυσή.

Σκιές φλόγες στα κύματα
σκιές καλοκαιριού
σκιές κάτω απ' τις στοές
του φεγγαριού.

Κάθε που τα φώτα σβήνουν
με τυλίγουν όνειρα κενού
ιαχές υπόγειου θρήνου
πέπλα ερήμου
άκυρα μηνύματα
τα σύννεφα βρέχουν αινίγματα
με αόρατα διλήμματα
και συ δίχως στίγμα
στα δίχτυα του συρμού.

 
 

Πριν το τέλος

Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι, το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
μου κρατούσες το χέρι, ό,τι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει

στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

κι εγώ που ζω για πάντα εδώ
κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά
σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα
αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι
το τέλος μη δω

σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε λίγοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στο δρόμου τη σκόνη
σκέψου να ΄ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σουν το πιόνι
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πώς μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

κι εγώ που ζω για πάντα εδώ
κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά
σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα
αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία
κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ

κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι
το τέλος μην το δω..

Απόψε η νύχτα        
 
Απόψε η νύχτα δεν περνά
Κι είναι νωρίς ακόμα
Κι οι δείκτες λες και κόλλησαν
Και γίναν ένα σώμα

Είπα να πιάσω ένα σκοπό
Να θυμηθείς μαζί μου
Μα η μουσική μου είναι φτηνή
Φτηνή και η φωνή μου

Από αύριο πρωί πρωί
Σαν πάρει και χαράξει
Μπορεί στην τρύπια μου ζωή
Να χουν όλα αλλάξει

Λεπτό λεπτό στα χνάρια της
Με πάει και με σέρνει
Η νύχτα αυτή που δε περνά
Και τίποτα δε φέρνει

 

Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος        
 
Τα όνειρά μου σαν παιχνίδια κουρδισμένα.
Και το μυαλό μου μια παράξενη πατέντα.
Οι αναμνήσεις μου, μου πιάνουνε κουβέντα.
Απόψε λέω να παίξω απ'τα κερδισμένα.

Κι έτσι τον δρόμο μου ανάποδα μαζεύω.
θυμάμαι όλα της ζωής μου τα λημέρια.
Τάιζα λύκους και μου τρώγανε τα χέρια,
Κι έτσι παιδεύτηκα να μάθω να χαιδεύω.

Μόνος μου έφυγα και φτάνω μόνος.
Κι όλους τους δρόμους που με 'βγάλαν εδώ πέρα,
τους έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.

Ύστερα ήρθαν οι χαρούμενες παρέες...
Όλο μου 'λέγαν, σε κανέναν δε χρωστάω.
Με πότιζαν οινόπνευμα να μάθω να γελάω,
κι εγώ τις άφησα κι έψαξα για νέες.

Η θάλασσα με μάζεψε απ' το δρόμο.
Μου χάρισε αλάτι να ξεχνάω,
μου έμαθε το κύμα να αγαπάω,
κι ένα κατάρτι έβγαλα στον ώμο.

Μόνος μου έφυγα και φτάνω μόνος.
Κι όλους τους δρόμους που με 'βγάλαν εδώ πέρα,
τους έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.

 

Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν νυχτώνει
όταν κρατιέμαι σα χερούλι απ' το ποτό
απ' το ποτό της φαντασίας μου που με λιώνει
κάθε γουλιά του καίει σαν πάγος και σα χιόνι
κι ανατινάζει του μυαλού μου το βυθό
Γιατί δεν έρχεσαι!

Μια καταιγίδα θέλω να ρθει να μας πνίξει
σ'ενα τραγούδι που δεν έγραψε κάνεις
ότι δεν γίναμε ποτέ να μην το δείξει
να 'ναι γιορτή, την αγκαλιά της να ανοίξει
στην ανηφόρια της καμμένης μας ζωής
Γιατί δεν έρχεσαι...
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ...
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω...

Απ' της ψυχής μου το ιερό
Ως της ζωής μου το μπουρδέλο
Χτίσε μια γέφυρα να πάω και να 'ρθω
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω
κλείσε τα μάτια μου και έλα να σε δω
Γιατί δεν έρχεσαι...
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ...
Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω

Αυτος ο αλλος αυτος ο αλλος ειναι ευεργετης μου μεγαλος :P  :P

Ο διωγμός        
 
Φίλε τώρα που σε βρήκα, λίγο στάσου,
πριν να φύγεις θέλω κάτι να σου πω.
Βλέπεις κλαίω, με παράπονο φωνάζω,
πάει, χάθηκε ό,τι είχα στην ζωή.

Είχα μια μικρή που λάτρευα στ' αλήθεια,
μα τη ζήλεψε ο χάρος ο σκληρός.
Στην ψυχή, πληγή και φίδι στην καρδιά μου,
λυγμοί μου τραντάζουν το κορμί.

Την πληγή δεν μπορώ να σταματήσω,
μια ελπίδα έχω μόνο, την στερνή,
να φωνάξω μ' όση δύναμη μου μένει
'Ω! Θεέ, Θεέ κοίτα λίγο χαμηλά!'

Ήταν φίλε, όμορφη, όμορφη γλυκιά όπως πάντα,
μα χλωμή, χλωμή με την χλωμάδα της νεκρής!
Ας μου έβγαιναν καλλίτερα τα μάτια!
Τι να βλέπω, τί να βλέπω τώρα που έφυγε αυτή;

Ό,τι απόμειν' από μένα, φίλε κλάψε!
Μέσ' τους τάφους σαν τρελός θα τριγυρνώ.
Τ' όνομά της στα συντρίμμια θα φωνάζω
κι έτσι μόνο, μαύρο τέλος θα με βρει.

Την πληγή δεν μπορώ να σταματήσω,
μια ελπίδα έχω μόνο, την στερνή,
να φωνάξω μ' όση δύναμη μου μένει
'Ω! Θεέ, Θεέ κοίτα λίγο χαμηλά

Έτσι είν' η ζωή        
 
Τι τα θες, έτσι είν' η ζωή.
Βρίσκεις τέλος μα ποτέ αρχή.
Κι αν πονάς πίσω μη κοιτάς.
Ω τι τα θες, έτσι είν' η ζωή!

Είσαι πλούσιος, θέλεις ομορφιά.
Είσαι ωραίος, θέλεις τα λεφτά.
Μη ζητάς να βρεις την αρχή.
Ω τι τα θες, έτσι είν' η ζωή!

Έχεις φίλους, θέλεις μοναξιά.
Είσαι μόνος, θέλεις συντροφιά.
Χαμογέλα, γέλα σ' ό,τι σου συμβεί.
Τι τα θες, έτσι είν' η ζωή!

Και στον αδερφό είσ' αγαπητός
αν του δίνεις απ' αυτό που τρως.
Και αν πάψεις, δεν θα σε ξαναδεί.
Ω τι τα θες, έτσι είν' η ζωή!

Βρέχει φωτιά στη στράτα μου            
 
Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δε θα κλάψει

Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ' τα χείλη μου

Κύμα πικρό στην πλώρη μου
και τα πανιά σκισμένα
ούτε αδελφός αγόρι μου
δε νοιάστηκε για σένα

Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ' τα χείλη μου

το μερτικό...

Το μερτικό μου απ' τη χαρά
μου το 'χουν πάρει άλλοι
γιατί είχα χέρια καθαρά
και μια καρδιά μεγάλη

Θεέ μου τη δεύτερη φορά
που θα 'ρθω για να ζήσω
όσο η καρδιά κι αν λαχταρά
δε θα ξαν' αγαπήσω

Σαν θαλασσόδαρτο σκαρί
σαν βράχος ρημαγμένος
ήρθα σαν ξένος στη ζωή
και ξαναφεύγω ξένος

Θεέ μου τη δεύτερη φορά
που θα 'ρθω για να ζήσω
όσο η καρδιά κι αν λαχταρά
δε θα ξαν' αγαπήσω

Καρδιά μου ήσουν γυάλινη      

Γιατί καρδιά μου πάλι τόση ερημιά.
Γιατί στα μάτια μου υπάρχει τόσος πόνος .
Γιατί προδόθηκες γι' ακόμα μια φορά.
Γιατί για σένα να υπάρχει ένας δρόμος.

Ζητάς πολλά από μια πέτρινη καρδιά.
Τόσες φορές στο εμπιστεύτηκα τα βράδια.
Μα εσύ μετά την τελευταία μαχαιριά
άρχισες να' χεις ενοχές για τα σημάδια...

Καρδιά μου ήσουν γυάλινη κι αυτή μια πέτρα
Σου το πα μα τον δρόμο σου εσύ τραβάς
Αφού μαζί της τα βαλές κομμάτια μέτρα,
να μάθεις να πληρώνεις όταν λάθος αγαπάς

Γιατί καρδιά μου όλα τα 'δωσες σ' αυτή
Γιατί δεν κράτησες και τίποτα για μένα
Γιατί υπέγραψες σ' ένα λευκό χαρτί
να πάρει αυτά που θεωρούσα κερδισμένα...

Καρδιά μου ήσουν γυάλινη κι αυτή μια πέτρα
Σου το πα μα τον δρόμο σου εσύ τραβάς
Αφού μαζί της τα βαλές κομμάτια μέτρα,
να μάθεις να πληρώνεις όταν λάθος αγαπάς...

Με τι καρδιά        

Άδειασες το σπίτι μας και μόνος μου κοιτάζω
τους άδειους τοίχους γύρω μου και νιώθω να βουλιάζω
όλες οι αναμνήσεις μας στριμώχτηκάν στ΄ αμάξι
μαζι με τις βαλίτσες σου κι αυτά που μου 'χες τάξει μια φορα

Με τι καρδιά να σ' αποχωριστώ
αντίο να σου πώ και να ξεχάσω
αφου εσύ είσαι η ίδια μου η ζωή
δεν έχω τίποτα στο κόσμο αν σε χάσω
Με τι καρδια για τελευταία μου φορα να σ΄αγκαλιάσω

Χιλιάδες συναισθήματα μοιράσαμε στα δύο
δικό μου ήταν το μείνε εδώ δικό σου το αντίο
τώρα στο άδειο πάτωμα μόνος έχω κάτσει
να καταλάβω προσπαθώ πώς άλλαξαν τα πάντα ξαφνικά

Μικρές φωτογραφίες          

Μικρές φωτογραφίες του έρωτα οι αιτίες
στον τοίχο καρφωμένες με κοιτούν
θιγμένες συνηδείσεις του χρόνου συγκινήσεις
όλες κάτι έχουνε να πουν

Ξενιτεμένο το φεγγάρι
φωτίζει άλλον ουρανό
κι εμένα ο χρόνος με ξεχνάει
σ' ένα δωμάτιο κλειστό

Και πέρασες και χάθηκες
για λίγο μόνο στάθηκες
και πρόλαβα να πω για όλα αυτά σε συγχωρώ
σε συγχωρώ, σε συγχωρώ
Γιατί συμπεριφέρεσαι παράξενα και χαίρεσαι
που εγώ πονάω τόσο και ακόμα σ' αγαπώ
ακόμα σ' αγαπώ

Καπνόφυλλα ριγμένα, ποτήρια λερωμένα
και μέσα στην απόγνωση εγώ
Σε σένα βυθισμένος να ψάχνω απεγνωσμένα
να βρίσκω πάλι τρόπους για να ζω

Ξενιτεμένο το φεγγάρι
φωτίζει άλλον ουρανό
κι εμένα ο χρόνος με ξεχνάει
σ' ένα δωμάτιο κλειστό

Σαν να είσαι εδώ            

Είναι στιγμές που η μοναξιά
μ'αγκαλιάζει δυνατά και με τρελαίνει η σιωπή
και στο δικό μου το μυαλό
ένα δωμάτιο κλειστό
μοιάζει να είναι όλη η γη

Είναι στιγμές που ότι ζητώ είναι
να τρέξω να σε βρω και να σε πάρω
αγκαλιά
και κάνω πρόβες τι θα πω
μόνος μιλώ και απαντώ
παίζω δυο ρόλους στα κρυφά
παίζω δυο ρόλους κάθε βράδυ στα κρυφά

Σαν να είσαι εδώ για μένα σου μιλώ
σαν να είσαι εδώ τα βράδυα μου περνώ
σαν να είσαι εδώ παρέα μου κρατάς
σαν να είσαι εδώ αγάπη μου ζητάς(*2)

Βγαίνω στους δρόμους σαν τρελός
χωρίς να νοιάζομαι το πως
θέλω μονάχα να σε δω
αδιαφορώ αν με κοιτούν
αν με λυπούνται ή αν γελούν
εγώ στιγμή δεν σταματώ
και κάνω πρόβες τι κουβέντες θα σου πω

Σαν να είσαι εδώ για μένα σου μιλώ
σαν να είσαι εδώ τα βράδυα μου περνώ
σαν να είσαι εδώ παρέα μου κρατάς
σαν να είσαι εδώ αγάπη μου ζητάς(*2)

Γιατί έχεις φύγει          

Φόρεσε η νύχτα τα καλά της,
ήρθε απόψε να με βρεί
μέσα στο άδειο μου το σπίτι,
μια καλησπέρα να μου πεί.

Με ρώτησε γιατί είμαι μόνος,
γιατί δεν έχω συντροφιά
της είπα είχα μια αγάπη...
μα δεν την έχω τώρα πιά

Γιατί έχεις φύγει,
και δεν είπες ούτε λέξη,
γιατί έχεις φύγει
και δεν είπες ούτε γειά!

Γιατί έχεις φύγει,
μες στην νύχτα σαν τον κλέφτη,
και με αφήνεις,
να ζώ στη μοναξιά.

Και ένα απ τα μυστικά της
θέλησε η νύχτα να μου πεί,
πως άν τελειώσει μια αγάπη,
δεν τελειώνει και η ζωή,
μου είπε πως να βρω τον τρόπο,
για να γιατρέψω την καρδιά,
να κάνω δρόμο τα όνειρα μου...
να μη χαθώ στη μοναξιά!

Γιατί έχεις φύγει,
και δεν είπες ούτε λέξη,
γιατί έχεις φύγει
και δεν είπες ούτε γειά!

Γιατί έχεις φύγει,
μες στην νύχτα σαν τον κλέφτη,
και με αφήνεις,
να ζώ στη μοναξιά.

Άγγελέ μου          

Άγγελέ μου, αν κατέβεις προς την γη
θέλω να έρθεις να μιλήσουμε μαζί
περιμένω να μου δώσεις συμβουλή
πως να γιάνω μία καρδιά που αιμορραγεί.

Άγγελέ μου, έχει αγιάτρευτη πληγή,
από θαύμα είναι ακόμα ζωντανή
έχει τραύμα βαθύ κι η λεπίδα η κοφτερή
δηλητήριο είχε και έρωτα πολύ.

Άγγελέ μου, μία χάρη σου ζητώ
στο όνειρό μου, λύση στο αίνιγμα να βρω
την καρδιά μου γιάτρεψε την αν μπορείς,
με ένα δάκρυ από τα βάθη της ψυχής.
και αν την σώσεις θα σου τάξω προσευχή
στον θεό μου, να σου δώσει την ευχή
για να γίνεις των αγγέλων διοικητής.
Και ένα θρόνο στον παράδεισο να βρεις!

Άγγελε μου, άγγελέ μου

Έφυγες        

Δίχως λόγο κλαίω και δεν ξέρω τι αισθάνομαι
και δεν ξέρω που θα ήθελα να είμαι
ξέρω πως τα πράγματα αλλιώς τ' αντιλαμβάνομαι
κι αγαπάω αυτό που τίποτα δεν είναι

Έφυγες και όλα μοιάζουν όνειρο κακό
δεν μπορώ να καταλάβω, μοναχά κοιτώ
όσο και να με πειράζει μόνο αυτό θα πω
να προσέχεις, καλή τύχη, σ' αγαπώ

Βλέπω την καρδιά μου που κομμάτια τώρα γίνεται
και τα χέρια προς το μέρος σου απλώνω
νιώθω κάθε μέρα τη ζωή ν' απομακρύνεται
και ξανά που σ' αγαπάω μετανιώνω

Έφυγες και όλα μοιάζουν όνειρο κακό
δεν μπορώ να καταλάβω,μοναχά κοιτώ
όσο και να με πειράζει μόνο αυτό θα πω
να προσέχεις, καλή τύχη, σ' αγαπώ

Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες σαν το καράβι κι έλεγες
θα σ' αγαπώ με τα καλοκαίρια
με τρικυμίες και με βροχές
με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια
θα ονειρεύεσαι ό,τι θες

ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
τα καλοκαίρια πες μου πώς μπορώ
μονάχη μου να ζήσω
ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω
θα βγω να σε ζητήσω

θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες σαν το καράβι κι έλεγες
θα σ' αγαπώ μη μου συννεφιάζεις
σαν αμαρτία και σαν γιορτή
μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις
ό,τι με λόγια δε σου 'χω πει

ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
τα καλοκαίρια πες μου πώς μπορώ
μονάχη μου να ζήσω
ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω
θα βγω να σε ζητήσω

Show must go on! - Queen

Empty spaces, what are we living for?
abandoned places, I guess we know the score
on and on
does anybody know what we are looking for?

another hero, another mindless crime
behind the curtain, in the pantomime
hold the line
does anybody want to take it anymore?
the Show must go on!
the Show must go on!
inside my heart is breaking
my make-up may be flaking
but my smile still stays on

whatever happens, I'll leave it all to chance
another heartache, another failed romance
on and on
does anybody know what we are living for?
I guess i'm learning I must be warmer now
I'll soon be turning round the corner now
outside the dawn is breaking
but inside in the dark I'm aching to be free

the Show must go on!
the Show must go on! yeah
ooh inside my heart is breaking
my make-up may be flaking
but my smile still stays on
yeah! oh oh oh

my soul is painted like the wings of butterflies
fairy tales of yesterday will grow but never die
I can fly my friends!

the Show must go on! yeah
the Show must go on!
I'll face it with a grin
I'm never giving in
on with the show

I'll top the bill
I'll overkill
I have to find the will to carry on!
on with the,
on with the
Showowowowowow

the Show must go on...

Θα 'θελα να 'σουνα εδώ
 
Θέλω να σου στείλω μια λευκή κόλλα χαρτί
γιατί είσαι η μόνη που μπορεί τη σιωπή μου να διαβάζει
Ήσουν παράθυρο που άντεξε στου αέρα την οργή
μα λύγισες στ' αρώματα του Μάη

Μια γεύση τρικυμίας στα χείλια σου να υφαίνεις
δυο χείλια που αργήσανε πολύ να ξεδιψάσουν
Κι εγώ καΐκι που ερωτεύτηκε μαζί σου να πνιγεί
απόψε ταξιδεύω στα νερά σου

Θα 'θελα να 'σουνα εδώ σαν προσευχή σαν φονικό
να σε δικάζω και να σε παρηγορώ
Θα 'θελα να 'σουν μυστικό στην ενοχή σου να κρυφτώ
να σου ξεφύγω και μπροστά μου να σε βρω

Ξεχείλισα απ' όσα έχω μοιραστεί
κι ένιωσα λειψός μ' όσα έχω κρατήσει
με ψάχνει ό,τι έχασα κι εγώ στριφογυρνώ
χαμένος μέσα σ' ό,τι έχω κερδίσει

Θα 'θελα να 'σουνα εδώ σαν προσευχή σαν φονικό
να σε δικάζω και να σε παρηγορώ
Θα 'θελα να 'σουν μυστικό στην ενοχή σου να κρυφτώ
να σου ξεφύγω και μπροστά μου να σε βρω




 

Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο        
 
Ποιος ξέρει που να ξημερώνεις
Ποιος ξέρει που να τριγυρνάς
και αν καρφωμένη στο μυαλό μου, εσύ με σώνεις
απ' τη ζωή μου ξηλωμένη με πονάς

Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο
να δω να καίγεται στα χείλια σου ο χρόνος
Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο
για μια στιγμή να γελαστώ
και να ξεχάσω, ν' αρνηθώ πως είμαι μόνος

Τα πιο βαριά ναρκωτικά που έχω πάρει
είναι αγάπη μου ο φόβος και η ελπίδα
κι έτσι όπως βούτηξα, ο τρελός με το κεφάλι
σαν την εξάρτηση, του πάθους σου η παγίδα

Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο
να δω να καίγεται στα χείλια σου ο χρόνος
Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο
Για μια στιγμή να γελαστώ
και να ξεχάσω, ν' αρνηθώ...

Θέλω να πιω μαζί σου ένα τσιγάρο...


 

Κοχύλι        
 
Είσαι κοχύλι εξωτικό
του σκοτεινού βυθού
άρωμα φίνο μαγικό
μεθυστικού ανθού

Φως απαλό, τριανταφυλλί
μες το βαθύ σκοτάδι
στης μοναξιάς μου τη σιωπή
γλυκό αιθέριο χάδι

Μια ηλιαχτίδα λαμπερή
στα ξέπλεκα μαλλιά
στο φλογισμένο μου κορμί
μια φεγγαροδροσιά

Έχεις το δηλητήριο
μιας θηλυκής αράχνης
κι είμαι πιασμένος στον ιστό
που όλη νύχτα φτιάχνεις


 

Κράτα για το τέλος        
 
Κράτα για το τέλος το πιο ψυχρό σου βλέμμα
εκείνο που αφήνει τον έρωτα μισό
μήπως και πονέσω κι έτσι να μπορέσω
να φύγω και να νιώθω βαθιά πως σε μισώ

Κράτα κι ένα ποτηράκι
για το πιο πικρό φαρμάκι
να το πιω κι απ την καρδιά μου
να σου ευχηθώ

Καλή τύχη γεια χαρά σου
μην πετάς τα όνειρά σου
μην τα βρω ποτέ στο δρόμο
και σε λυπηθώ

Κράτα για το τέλος το πιο μεγάλο μίσος
τότε μόνο ίσως μπορεί να σ' αρνηθώ
να μπορώ να λέω κοίτα με δεν κλαίω
πως έμαθα να χάνω αλλά δε θα χαθώ

Κράτα κι ένα ποτηράκι
για το πιο πικρό φαρμάκι
να το πιω κι απ την καρδιά μου
να σου ευχηθώ

Καλή τύχη γεια χαρά σου
μην πετάς τα όνειρά σου
μην τα βρω ποτέ στο δρόμο
και σε λυπηθώ

 

Αν είσαι πλάι μου            
 
Αν είσαι πλάι μου μπορώ
το φόβο να νικήσω
τον κόσμο ν' αγαπήσω
κι ίσως ν' αγαπηθώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
να μ' αντιμετωπίσω
τη μοίρα μου να ορίσω
να μεταμορφωθώ

Μόνος μου πώς να πορευτώ
και πού να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τη μάχη να κερδίσω
να μην εγκαταλείψω
να μην παγιδευτώ

Αν είσαι πλάι μου μπορώ
τον ήλιο ν' αντικρίσω
να μην ξαναγυρίσω
σε τόπο σκοτεινό

Μόνος μου πώς να πορευτώ
και πού να επιστρέψω
χωρίς εσένα είμαι μισός
κι ίσως να μην αντέξω

 

Γλυκιά μελαγχολία        
 
Μέσα στις κάμαρες που ο έρωτας γεννιέται
εκεί που σμίγουν με τη φλόγα δυο κορμιά
παγώνει ο χρόνος και το όνειρο πλανιέται
σαν τον αρχάγγελο μ'ορθάνοιχτα φτερά
παγώνει ο χρόνος και το όνειρο πλανιέται
σαν τον αρχάγγελο μ'ορθάνοιχτα φτερά

Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
που νιώθει άδεια

Πώς να κρατήσεις τις σταγόνες ευτυχίας
γλιστρούν και τρέχουν στα ρυάκια του κορμιού
κι έχουν τη γεύση μιας γλυκιάς μελαγχολίας
που πλημμυρίζει τις εικόνες του μυαλού
κι έχουν τη γεύση μιας γλυκιάς μελαγχολίας
που πλημμυρίζει τις εικόνες του μυαλού

Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
Κεντούν το κάδρο της ψυχής
κάποιας αόρατης κλωστής κρυφά σημάδια
και αρματώνουν την καρδιά
να μη λυγάει τα δειλινά που νιώθει άδεια
που νιώθει άδεια





 

Θολό ποτάμι το πέρασμά σου        
 
Στη σκοτεινιά αυτού του κόσμου
έκρυψα τη μισή ζωή μου
κι ήταν σαν νά'χασα το φως μου
ζώντας την άλλη τη μισή μου

Σ'ένα καημό που με βαραίνει
σ'ένα γιατί που με ματώνει,
γυρνά η σκέψη σαν χαμένη
και πάλι μέσα μου νυχτώνει

Σταμάτα, πόνε, τ'αγκαλιασμά σου,
θολό ποτάμι το πέρασμα σου.
Στέρεψαν πια οι αντοχές μου,
άκου, θεέ, ακου, θεέ,
τις προσευχές μου

Στις παρυφές της ύπαρξής μου
κυλάει ο χρόνος προς τα πίσω,
μα τους ανθούς της άνοιξής μου
δεν ξέρω πια που να ζητήσω

Παγώνει ο τόπος που πατάω,
φεύγει η ζωή πριν την προφτάσω,
μέρα και νύχτα περπατάω
χωρίς ποτέ κάπου να φτάσω

Σταμάτα, πόνε, τ'αγκαλιασμά σου,
θολό ποτάμι το πέρασμα σου.
Στέρεψαν πια οι αντοχές μου,
άκου, θεέ, ακου, θεέ,
τις προσευχές μου


 

Άσε με στη μοναξιά μου-Γιάννης Πάριος

Και πώς να με κρατήσεις;
Τα λάθη σου πολλά,
τώρα είν' αργά για να γυρίσεις
μοναχός, μοναχός πιο καλά.

ʼσε με στη μοναξιά μου
δεν χωράς πια στην καρδιά μου
κλείνει η πόρτα μου για σένα
και μην τη χτυπάς.
ʼσε με στη μοναξιά μου
έχω μια ζωή μπροστά μου
δεν πιστέυω πια σε σένα
και δε με κρατάς.

Και πώς να με κρατήσεις;
Συγνώμη μη ζητάς,
έκανες το λάθος να γκρεμίσεις
μια ζωή, μια ζωή, μην το ξεχνάς.

Έλα και κόψε με στα δυο          
 
Φυσάει αέρας αέρας λυσσασμένος
βαθιά τα χέρια μου στις τσέπες του καημού
χωρίς εσένα πια γυρίζω παγωμένος
με τα σημάδια του αποχωρισμού

Έλα και κόψε με στα δυο
με μια ματιά μαχαίρι ματωμένο
δύο φορές να σ΄αγαπώ
και δυο ζωές για να σε περιμένω

Μεσ΄τη βροχή χαρτί τσαλακωμένο
λόγια που γράφαμε και τώρα έχουν σβηστεί
για δυο ζωές εγώ θα περιμένω
να ξαναγράψουμε σ΄ένα λευκό χαρτί

Έλα και κόψε με στα δυο
με μια ματιά μαχαίρι ματωμένο
δύο φορές να σ΄αγαπώ
και δυο ζωές για να σε περιμένω

 

Σε θυμάμαι        
 
Απόψε βγήκε η σελήνη
στους δρόμους σαν τρελή κι εκείνη
και με δυο μάτια δακρυσμένα
μου είπε πως δεν τη ρωτάς ποτέ για μένα
Θα΄θελα να΄ξερα πού να΄σαι
κι αν έχεις κάτι να θυμάσαι
και ψιθυρίζω μεσ΄το κρύο
τόση αγάπη δεν τελειώνει μ΄ένα αντίο

Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
πλάι σου δε θα΄μαι
όμως στο μυαλό μου θα γυρνάς
Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
Θεέ μου πώς φοβάμαι
μήπως με τα χρόνια με ξεχνάς

Δε λέει η νύχτα να χαράξει
μα η καρδιά μου θα σε ψάξει
μεσ΄του μυαλού μου τις κρυψώνες
εκεί που ζούνε οι αγάπες στους αιώνες

Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
πλάι σου δε θα΄μαι
όμως στο μυαλό μου θα γυρνάς
Σε θυμάμαι πάντα σε θυμάμαι
Θεέ μου πώς φοβάμαι
μήπως με τα χρόνια με ξεχνάς

Θα΄θελα να΄ξερα πού να΄σαι
κι αν έχεις κάτι να θυμάσαι
και ψιθυρίζω μεσ΄το κρύο
τόση αγάπη δεν τελειώνει μ΄ένα αντίο
 

Κορίτσια της συγγνώμης
(Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας)

Αυτό το άδειο βλέμμα στον καθρέφτη μου
κάπου το ξέρω καλά από παλιά
να με κοιτάει όπως οι γκρίζες οι κοπέλες που μ' αγάπησαν
κάτι χλωμές κάτι χοντρούλες με γυαλιά

αυτές που δεν τους ρίχνεις δεύτερη ματιά
ξενοδοχεία της αγάπης νυχτωμένα
που περιμένεις να περάσει η μπόρα και μετά
φεύγεις και σε κοιτάνε λυπημένα

το ξέρουν από την αρχή μα πάντα ελπίζουν
όταν σου δίνουν μ' αγωνία το φιλί τους
το βλέπουν μες στα μάτια σου, το βλέπεις στα δικά τους
ένα σωρό "τελειώσαμε" τη ζωή τους

μου μείνανε οι θεωρίες και τα λόγια
ένα "τελειώσαμε" κι εγώ μες στη ζωή σου
έφυγα σαν τον κλέφτη δίχως λόγια
και δε λογάριασα την πίκρα τη δική σου

ένας γελοίος παρλαπίπας κοκοράκος
όπου με παίρνει και μένα κοκορεύομαι
ένας χαζός και ζαλισμένος ανθρωπάκος
μες στου φαλλού μου το φολκλόρ να κοιροϊδεύομαι

κορίτσια της συγγνώμης μες στα μάτια σας
είναι μια λύπη που δεν έχω εγώ ξεχάσει
κορίτσια γκρίζα, νεράιδες της αγάπης
ό,τι ήτανε να χάσω το έχω χάσει

κι απ' ό,τι μου 'μεινε ετούτο το τραγούδι
σας δίνω απόψε που μονάχος ξενυχτάω
μοιάζει χαζό μα είναι το λουλούδι
είναι το χάδι και τα λόγια που χρωστάω
είναι το χάδι το απαλό που σας χρωστάω

Νύχτωσε νύχτα
(Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας)

Είναι κάτι σταυροδρόμια μαγεμένα
που συναντιόμαστε και ύστερα χανόμαστε
πόσες φορές δεν έκλαψα για σένα
που ζήσαμε μαζί τόσα πολλά
και πια δε γνωριζόμαστε
δε γνωριζόμαστε...

νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και παρηγόρησέ με

μαργαριταρένια μου φεγγαρολουσμένη
δεν ήξερες δεν ήξερα και παιδευτήκαμε
αυτό που μας ανήκει το κάνουμε κομμάτια
δεν έφτανε η αγάπη που ορκιστήκαμε
χαθήκαμε...

νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και παρηγόρησέ με

καινούργιους φίλους και παρέες προσπαθήσαμε
πως θα 'ναι όλα πιο δύσκολα πρέπει ν' αποφασίσω
μ' απ' όλα περισσότερο αυτό που με πειράζει
είναι την απουσία σου πως πάω να συνηθίσω
πως πάω να συνηθίσω...

νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και σκέπασέ με
νύχτωσε νύχτα νύχτωσε και παρηγόρησέ με

Θέλω να ξεχάσω        
 
Στίχοι: Βασίλης Γιαννόπουλος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Βαρδής

Θέλω να ξεχάσω
Τα γλυκά σου τα φιλιά
Να μην νιώθω τίποτα
Για σένα η καρδιά

Θέλω να ξεχάσω
Και να μην σε δω ξανά
Μα πονάει μάτια μου
Για σένα η καρδιά

Πάλι με ξεγέλασες καρδιά
Και θα σου βάλω μια φωτιά
Να πάψεις επιτέλους ν΄αγαπάς
Να γίνεσαι κομμάτια να σκορπάς
Κουράστηκα σου λέω να πονάς

Πάλι με ξεγέλασες καρδιά
Και θα σου βάλω μια φωτιά
Να κάψω τη δική της αγκαλιά
Να γίνουν στάχτη όλα τα παλιά
Να μη θυμάμαι όρκους και φιλιά

Θέλω να ξεχάσω
Της φωνής σου την ηχώ
Να μην ψάχνω μάτια μου
Κι απόψε να σε βρω

Μοναξιά        
 
Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Βαρδής

Μοναξιά με χιλιάδες γκάζια
στα μισά της διαδρομής
έχω χάσει επαφή
και τρακάρω στη στροφή
και δεν έρχεται κανείς

Μοναξιά με χιλιάδες κόσμο
σ' όλα αυτά πουθενά εμείς
είναι ψέμα αυτό που ζω
μες στο χάος επιζώ
και δεν έρχεται κανείς

Όλα είναι ψέμα ψάχνω κάποιο θέμα
λίγο πριν να τρελαθώ
άνεμος ο χρόνος κι είμαι πάντα μόνος
πες μου πού να κρατηθώ

Κόκκινο σκοτάδι
κόλαση το βράδυ και δεν είσαι πουθενά
έμεινα στο δρόμο έζησα τον τρόμο
που το σώμα διαπερνά

Δεν με ρώτησε κανένας πώς περνάω
δεν με γνώρισε κανείς
δεν με ρώτησε κανένας αν ξεχνάω
δεν μ' αγάπησε κανείς

Μοναξιά είν' ο έρωτάς σου
στα βαθιά που αυτοκτονείς
και με παίρνεις στο βυθό
ψάχνω κάπου να πιαστώ
και δεν έρχεται κανείς

Θα 'θελα να ήσουνα εδώ        
 
Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Αντώνης Βαρδής

Θα 'θελα να ήσουνα εδώ
ένα βράδυ τώρα τελευταίο
Θα 'θελα κι απόψε να σε δω
Της ζωής μου πρόσωπο μοιραίο

Είσαι το τσιγάρο που κρατώ
και να ανάψω σκέφτομαι
Είσαι η συνήθεια που μισώ
κι όλο επανέρχομαι

Είσαι το τσιγάρο που κρατώ
και σε θέλω ψέμα μου
σαν την νικοτίνη που κυλά
μέσα από το αίμα μου

Θα 'θελα να ήξερα γιατί
έκανες κομμάτια το όνειρο σου
θα 'θελα να ξέρεις πως εσύ
πρόδωσες τρελή τον εαυτό σου

Είσαι το τσιγάρο που κρατώ
και να ανάψω σκέφτομαι
Είσαι η συνήθεια που μισώ
κι όλο επανέρχομαι

Είσαι το τσιγάρο που κρατώ
και σε θέλω ψέμα μου
σαν την νικοτίνη που κυλά
μέσα από το αίμα μου

Θα 'θελα να ήσουνα εδώ
Τώρα που σου τα 'χω μαζεμένα
Για να σου θυμίσω μία στιγμή
Πόσα έχω κάνει εγώ για σένα

Θά'ρθω να σε βρω (Ν. Άσιμος)

Όπου να 'ναι θα 'ρθω να σε βρω
και το μυστικό μου να σου πω
το 'ψαξα πολύ για να το πω σε σένα
κι έχανα πολύτιμο καιρό.

Μέσα απ' τα σκοτάδια κι απ' το φως
ξεπηδώ σαν γελωτοποιός
με τον εαυτό μου έχω γίνει ένα
και δεν είμαι πιόνι κανενός.

Στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα
για κανένα πούστη δε θυσιάζομαι
πώς να ξεγελάσετε μια χαμένη φάτσα
τρέξτε και προφτάστε δεν πλησιάζομαι.

Ό,τι κι αν λέτε δε μ' ακουμπάτε
αναμασάτε λόγια θολά και ψεύτικα
σπίτι δεν έχω ούτε πατρίδα
με διώξατε όλοι μα εσένα σε θέλω ζωντανή.

Ειν' η ζωή μια φυλακή και τα κλειδιά χαμένα...

Έλα στο δικό μου τον παλμό
ζήταγα πολύ ν' αγαπηθώ
έδωσα τα πάντα και τα ξαναδίνω
και γι' αυτό μπορώ να σ' αγαπώ.

Δε θα με γνωρίσεις αν με δεις
είμαι κυνηγός κι ονειρευτής
μη σε παγιδέψουν σε καμιά βιτρίνα
και σε παραδείσους μου χαθείς...

ΟΛΗ Η ΖΩΗ

Όλη η ζωή σ' ένα παράθυρο που χάσκει
κι έξω φυσάει ένας αέρας δυνατός.
Η μοναξιά μου λεν οι φίλοι πώς διδάσκει,
μα με τον πόνο του ποιος έγινε σοφός.

Χίλια παράπονα ο άνθρωπος μετράει,
δίχως του έρωτα λυγμός να μετρηθεί.
Δυο τρία όνειρα κι αυτά τα πολεμάει,
αφού σε όνειρο δεν έχει γεννηθεί.

Όλη η ζωή σ ένα δωμάτιο που φτάνει,
μόνο για να' χουνε τα σώματα σκεπή.
Μα δεν απάντησε κανείς απ' το ταβάνι,
σ' όσα το στόμα για το άδικο κι αν πει.

Όλη η ζωή σ ένα δωμάτιο που φτάνει,
μόνο για να' χουνε τα σώματα σκεπή.
Μα δεν απάντησε κανείς απ' το ταβάνι,
σ' όσα το στόμα για το άδικο κι αν πει.

Η πιο μεγάλη μοναξιά        
 
Αστέρια πέφταν σε γκρεμούς
και γίνονταν κομμάτια
όταν τα πρωταντίκρισα
τα δυο υγρά σου μάτια

Φωτιές πετούσε ο ουρανός
και μέθυσε μαζί μου
όταν βαθιά στο σώμα σου
σκόρπισα την ψυχή μου


Απόψε που τα μάτια σου σαν ξένο με κοιτάζουν
ποιες θάλασσες να καίγονται και ποιες καρδιές στενάζουν

Απόψε που τα λόγια σου αλύπητα χτυπάνε
στην πιο μεγάλη μοναξιά σιγά-σιγά με πάνε


Αγάπες που είχαν ξεχαστεί
αντάμωσαν και πάλι
τη νύχτα που ταξίδευα
μες στη δική σου αγκάλη

Δάκρυ γινόταν η βροχή
και το βελούδο αγκάθι
όσες φορές πληγώθηκες
από δικά μου λάθη

 

Οι φίλοι μου χαράματα (Χάρις Αλεξίου)

Ακούω γέλια ν' ανεβαίνουν τα σκαλιά
πάλι οι φίλοι μου χαράματα γυρνάνε
έχουν τις μπύρες τους ακόμα αγκαλιά
έξω απ' την πόρτα μου περνούν και τραγουδάνε

κι εγώ το γέλιο το δικό σου περιμένω
μ' ένα ποτήρι απ' την ανάσα μου θαμπό
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω
γιατί απ' όλους θέλω απόψε να κρυφτώ

γιατί δεν τους αντέχω
ζευγαρωμένους κι εγώ να μην έχω
τα χέρια σου να γείρω
τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω
γιατί θα τους ζηλεύω
και το δικό σου χάδι θα γυρεύω
κορμί στους πέντε ανέμους
τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους

δεν έχω άλλα παραμύθια να σκεφτώ
τους είπα τάχα πως ταξίδι έχεις πάει
κι ενώ στη ζάλη τους ποθώ να τυλιχτώ
αφήνω τον εγωισμό να με μεθάει

γιατί το βήμα το δικό σου περιμένω
μ' ένα ποτήρι απ' την ανάσα μου θαμπό
ακούω την πόρτα να χτυπάει και σωπαίνω
γιατί απ' όλους θέλω απόψε να κρυφτώ

γιατί δεν τους αντέχω
ζευγαρωμένους κι εγώ να μην έχω
τα χέρια σου να γείρω
τι θέλω εγώ με τόση αγάπη γύρω
γιατί θα τους ζηλεύω
και το δικό σου χάδι θα γυρεύω
κορμί στους πέντε ανέμους
τι θέλω εγώ με τους ερωτευμένους

Empty Rooms (Gary Moore)

Loneliness is your only friend
a broken heart that just won't mend
is the price you pay
it's hard to take when love grows old
the days are long and the nights turn cold
when it fades away

you hope that she will change her mind
but the days drift on and on
you'll never know the reason why she's gone

Empty rooms
where we learn to live without love...

you see her face in every crowd
you hear her voice but you're still proud
so you turn away
you tell yourself that you'll be strong
but your heart tells you
this time you're wrong

you hope that she will change her mind
but the days drift on and on
you'll never know the reason why she's gone

empty rooms
where we learn to live without love

All alone in an empty room
loneliness is your only friend
oh, she's gone and you're at the end...

Σκέπασ' η νύχτα το πρωί
τη μοναξιά μου να μην δει
την ερημιά μου σου φέρνω
δίπλα σου γέρνω και προσκηνώ.

Κι αν σ' αγαπώ δεν σ' ορίζω
δάκρυα ποτίζω τον ουρανό.

Πού ταξιδεύεις και γελάς
πες μου γιατί δεν μ' αγαπάς
μ' άστρα κεντώ τα μαλλιά σου
μα την καρδιά σου δεν την κρατώ.

Κι αν σ' αγαπώ δεν σ' ορίζω
μήτε κι ελπίζω να γιατρευτώ.

Βάζω το χέρι στην καρδιά
και σου ζητώ παρηγοριά
η ερημιά που με πνίγει
μέσα μου σμίγει το στεναγμό.

Κι αν σ' αγαπώ δεν σ' ορίζω
και τριγυρίζω δίχως σκοπό.

Παπαστεφανου,Σπανος,Χωματα

Στιγμές (Νίκος Παπάζογλου)

Είναι κάτι στιγμές
τρυφερές και λεπτές
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι
σε γυρνούν απαλά
σε μεθούν σιωπηρά
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι

για όλα αυτά που ζητάς
για πολλά που πονάς
για το τίποτε μιας ευτυχίας
και γυρνάς σαν τρελός
του καθρέφτη εαυτός
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας

πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά

είναι κάτι στιγμές
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά
για να δώσουν του τόπου τη γνώση

Για τους κήπους της γης
για το ροζ της αυγής
για το κύμα που απόμεινε μόνο
να χαϊδεύει με αφρούς
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο

Όποια και να 'σαι
ό,τι και να 'σαι
κάνε μου απόψε συντροφιά
δεν σου ζητάω να μ' αγαπήσεις
λίγη ζητώ παρηγοριά

αν είν' η μοίρα μου σακατεμένη
δεν φταίει ο κόσμος ούτε κι εσύ
ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει
και ξαναρχίζω απ' την αρχή

όσες γυναίκες έχω γνωρίσει
έφυγαν δίχως αφορμή
όμως δεν έχω καμιά μισήσει
στο ριζικό μου έχει γραφτεί

αν είν' η μοίρα μου σακατεμένη
δεν φταίει ο κόσμος ούτε κι εσύ
ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει
και ξαναρχίζω απ' την αρχή...

Άνοιξε το παράθυρο.

Καλογιάννης Αντώνης

Μουσική/Στίχοι: Χατζηνάσιος Γιώργος/Θαλασσινός Ερρίκος
 Αποστολέας: Το Σκρίπτο του Νέου Κιθαρωδού


 
Τα λόγια ήτανε καλά, καλά και τιμημένα
Μαλαματένιος ο σταυρός, χωρίς καδένα
 
Άνοιξε το παράθυρο να μπει        
δροσιά να μπει του Μάη            
Εμείς γι αλλού κινήσαμε, γι αλλού  
κι αλλού η ζωή μάς πάει            
 
Οι βέρες ήτανε χρυσές, χρυσές κι οι αλυσίδες
που δέσανε τα νιάτα μας, πώς δεν τις είδες
 
Άνοιξε το παράθυρο να μπει...

Ψέματα          
 
Τέρμα τα θαύματα, τα σινεμά κλειστά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις...
όλα τα φώτα σβήνω και κρύβομαι ξανά
Δεν υπάρχεις πια, δεν υπάρχεις...

Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό ένα όνειρο
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό εγώ χωρίς εσένα,
Εγώ χωρίς εσένα

Μες στη βουή ξεχνιέμαι
κι ο κόσμος προσπερνά.
Δε με ψάχνεις πια,
δε με ψάχνεις.

Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό ένα όνειρο
Ψέματα, ψέματα, πες μου πως είναι ψέμα,
Ένα αστείο χαζό εγώ χωρίς εσένα,
Εγώ χωρίς εσένα

Δε θέλω να θυμάμαι, δε θέλω να ξεχνάω
Δε σε έχω πια, δε σε έχω...
την έξοδο κινδύνου δε βρίσκω πουθενά,
Δε σε έχω πια, δε σε έχω...

Φωτιά μου        
 
Με χάδια τρομαγμένα,
με διψασμένα χάδια
του νου μου τα σκοτάδια
απόψε ντύνομαι
Λευκό πανί υψώνω
και πάω όπου με πάει
αυτό που με σκορπάει,
σου παραδίνομαι

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου
και γίνε του κόσμου
το πέρας

Μονάχη μες τους ξένους
και μες τους φίλους μόνη
να 'ξερα τί σε σώνει
στον πόνο στη χαρά
Γυαλί που δεν ραγίζει
θα 'βρισκα να σου τάξω
Πες μου πως να πετάξω
με δανεικά φτερά

Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Τη φλόγα σου δως μου
και γίνε μου φως μου
χρυσόμαλλο δέρας
Φωτιά μου εσύ κι αέρας
στο σύνορο τούτης της μέρας
Το γέλιο σου δως μου
και γίνε του κόσμου το πέρας

Της φυλακής μου πόρτα
εσύ και αντικλείδι
και γω μικρό στολίδι
στον άσπρο σου λαιμό
Θα πω ένα τραγούδι
σήκω να το χορέψεις
Τα μάτια να μου κλέψεις
για πάντα πριν χαθώ
 

 Αόρατη πληγή        
 
Θέλω τόσα να σου γράψω, που με κάνουν στάχτη
και σκορπάνε τη ψυχή μου μίλια μακριά
τόσους μήνες δίχως λέξη, πέφτω στο σκοτάδι
Θέε μου πως να ζήσω το μετά...

Η βροχή βροχή θα φέρει, μες τα δυό μου μάτια
και θ'αδειάσω τα ποτήρια του πικρού καημού
έχω τόσο την ανάγκη να κοπώ κομμάτια
ν'αφεθώ στην άκρη του γκρεμού...

Έρωτα μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή
Μες τα μάτια μου αγάπη,
μες στο σώμα μου γυαλί

Θέλω τόσο να με κλείσεις, μες τα δυο σου χέρια
για να γίνουν φυλακή μου και ποτέ μη βγω
Όλη τάζω τη ζωή μου κι ας καούν τ'αστέρια
για να 'ρθεις εσύ ξανά εδώ...

Έρωτα μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή
Μες τα μάτια μου αγάπη,
μες στο σώμα μου γυαλί

Έρωτα μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή
Έλα μόνο για μια νύχτα
κι ας πεθάνω την αυγή...

 

Άδειο δωμάτιο          
 
Μπορεί να μην αγάπησε ποτέ του
Μπορεί και να γελάστηκε στ' αλήθεια
Να νόμιζε γι αγάπη την συνήθεια

Στο άδειο δωμάτιο και στον κρύο αέρα
Να σ' αγαπώ το μόνο που μου μένει
Να 'μαι για σένα η ζωή που περιμένει
Να κλέψει να σου δώσει
Να σε στείλει να σε νοιώσει

Αγαπημένα χέρια-περιστέρια
Σπατάλη τα ταξίδια μου στ' αστέρια
Αγαπημένα χείλη μου ζεστά
Δεν έχει ο ουρανός άλλη αγκαλιά

 

Θα σε φιλέψω στεναγμέ        
 
Θα σε φιλέψω στεναγμέ
τα όχι σου να γίνουν ναι
απ΄την ψυχή μου σαν περνάς
ανάλαφρα να περπατάς.

Να τρέξει φλέβα του καημού
με την ορμή του ποταμού
σαν φτάσει η αγάπη την αυγή
να'χει στερέψει η πληγή.

Αγκάλιασέ με ουρανέ,
γέλασε κι άστραψε για με
Ρίξε φωτιά του κεραυνού
στην στράτα του αποχωρισμού...

 

Απόψε η νύχτα        
 
Απόψε η νύχτα δεν περνά
Κι είναι νωρίς ακόμα
Κι οι δείκτες λες και κόλλησαν
Και γίναν ένα σώμα

Είπα να πιάσω ένα σκοπό
Να θυμηθείς μαζί μου
Μα η μουσική μου είναι φτηνή
Φτηνή και η φωνή μου

Από αύριο πρωί πρωί
Σαν πάρει και χαράξει
Μπορεί στην τρύπια μου ζωή
Να χουν όλα αλλάξει

Λεπτό λεπτό στα χνάρια της
Με πάει και με σέρνει
Η νύχτα αυτή που δε περνά
Και τίποτα δε φέρνει

 

Σαν τραγουδάκι        
 
Έτσι που ήρθες κι έφυγες δε σ' έμαθα ποτέ
Πίσω απ' τα δυο σου μάτια πήγες και κρύφτηκες
Σαν τραγουδάκι μου 'μεινες
π' όλο ξεχνάω τους στίχους

Και σε σφυρίζω, σε σφυρίζω
Στα στενά σε μουρμουρίζω
Μες τα λόγια σου βραχνιάζω
Σε μπερδεύω σε φωνάζω

Κι είναι και τώρα όπως και τότε
Όπως τα βράδια που μου λείπεις
Σαν το τσιγάρο που αργοσβήνει
Το άγγιγμα σου που μ' αφήνει

Πως άρχισες και τέλειωσες
δεν έμαθα ποτέ
Σε μια σταλίτσα γέλιο
πήγες και κρύφτηκες
Σαν τραγουδάκι μου 'μεινες
π' όλο ξεχνάω τους στίχους

 

Κάτι σαράβαλες καρδιές

Σε μένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί
στο φως κουρνιάζεις και βουρκώνεις λόγο
και γυροφέρνεις τους εφιάλτες σου βουβή
με την καρδιά σου να χτυπάει απ' τον φόβο
 
Σε μένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί
κι αναστενάζεις καθώς λάμπει ο Αποσπερίτης
ένας λυγμός είναι αγάπη μου η ζωή
κάποιου που κλαίει στα βουνά της Αφροδίτης
 
Σε μένα έρχεσαι μην ξέροντας γιατί
κάτι απ' την κόλαση σου ανήκει της ζωής μου
κάτι απ' τα βράδια που πεθαίναμε μαζί
και σκότωνα κορυδαλλούς να μην ακούω την φωνή μου
 
Ήταν τα χρόνια μας πληγές σε κουρασμένες φτέρνες
Φωνές που αντήχησαν νεκρές μέσα σε άδειες στέρνες
Δίχως να τους αποκριθεί η ηχώ έστω μιας απάτης
Κάτι σαράβαλες καρδιές στο τσίρκο της αγάπης

Έλα για λίγο        
 
Έλα για λίγο είναι μια όμορφη βραδιά
τη πόρτα ανοίγω, στη μοναξιά δε ξαναδίνω τα κλειδιά
Τι θες να κάνω αφού το ξέρεις σ΄αγαπώ
τι παραπάνω ένα τραγούδι έχω φυλάξει να σου πω

Οι δείχτες στα ρολόγια γυρίζουν
κι αυτοί που αγαπάνε δακρύζουν
χάνονται μέσα στις ματιές
Ζευγάρια στο σκοτάδι χωρίζουν
κι αυτοί που αγαπάνε δακρύζουν
καίγονται βάζουνε φωτιές

Έλα κοντά μου να μου γιατρέψεις τη πληγή
τα δάκρυά μου μαργαριτάρια θα κυλήσουνε στη γη
Δωσ΄μου το χέρι και μη φοβάσαι το κενό
είσαι ένα αστέρι θα ταξιδέψεις στο δικό μου ουρανό

Οι δείχτες στα ρολόγια γυρίζουν
κι αυτοί που αγαπάνε δακρύζουν
χάνονται μέσα στις ματιές
Ζευγάρια στο σκοτάδι χωρίζουν
κι αυτοί που αγαπάνε δακρύζουν
καίγονται βάζουνε φωτιές

 

Στίχοι: Νεκτάριος Μπήτρος
Μουσική: Σάββας Ηλιάδης
Πρώτη εκτέλεση: Πάνος Καλίδης

Μόνο η δική σου η αγάπη
είναι για μένα αληθινή
κι ας με πονάει κάθε μέρα πιο πολύ

Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου
εσύ μ' ακούς και δε μιλάς
ποτέ σου κόντρα δε μου πας
είναι στιγμές που σε μισώ που μ' αγαπάς

Πες μου γιατί ρε μοναξιά με κυνηγάς από παιδί
Πες μου γιατί με αγαπάς τόσο πολύ
Όμως κι εγώ σε αγαπώ
Κι ας με πονάς κάθε λεπτό
Σε προτιμώ από αγάπες που μου κάνανε κακό

Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου

Μες στην αγκαλιά σου πάλι κλαίω
κλαίω και κάνω μια ευχή
θα 'θελα απόψε να 'χες πάρει μια μορφή

Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου
εσύ μ' ακούς και δε μιλάς
ποτέ σου κόντρα δε μου πας
είναι στιγμές που σε μισώ που μ' αγαπάς

Πες μου γιατί ρε μοναξιά με κυνηγάς από παιδί
Πες μου γιατί με αγαπάς τόσο πολύ
Όμως κι εγώ σε αγαπώ
Κι ας με πονάς κάθε λεπτό
Σε προτιμώ από αγάπες που μου κάνανε κακό

Απέραντο κενό        
 
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από δω
κι εγώ ένα φάντασμα στον κόσμο του κλεισμένο
μια Πηνελόπη θολωμένη απ' το ποτό
που έχει το μέλλον της σε σένα κερασμένο
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από δω
κι εγώ πλανήτης σε τροχιά που δεν τελειώνει
να κλέβω κάτι απ' τ' απέραντο κενό
και ν΄ αγαπώ ότι δικό σου με πληγώνει

Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι

Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από δω
κι εγώ να φτιάχνω στον καθρέφτη άλλη όψη
αφού το αύριο δε θέλει να σε δω
στείλε το χθες εδώ και πάλι να με κόψει
Εσύ να λείπεις κάθε βράδυ από δω
κι εγώ ένα πρόσωπο που κρύβεται και λιώνει
σ' αυτόν τον κόσμο που ότι βλέπω είναι μικρό
μόνο η απόσταση των δυο μας μεγαλώνει

Μα σαν τις πρώτες τις αγάπες που επιστρέφουνε
συνέχεια φεύγω μακριά σου κι όλο έρχομαι
να με ξεχνάς και να με σβήνεις το ανέχομαι
δεν ονειρεύομαι, δε ζω, δεν παραδέχομαι, μόνο δέχομαι

 

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια          
 
Μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα ξεκινήσουμε λοιπόν
γλιστρούν τα όνειρα στον ύπνο όπως τα τρένα στο σταθμό
και στην ανάσα σου γυρεύω κάποιο αρχαίο σκηνικό

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ

Μια αχτίδα φως περνά τις γρίλιες και σβήνει αυτά που γίναν χθες
πώς μπλέκουν λέω οι ιστορίες και των ανθρώπων οι τροχιές
μες στο φτηνό ξενοδοχείο και στα σεντόνια των πολλών
μες σε καθρέφτες δίχως μνήμη θα τελειώσουμε λοιπόν

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια που ‘μαι τόσο μοναχή
νιώθω πως γερνώ τα βράδια και χρωστάω στη ζωή
ίσως φταίνε τα φεγγάρια και πολλοί με λεν τρελή
που όλο ψάχνω στα σκοτάδια μήπως κάτι και συμβεί
ίσως φταίνε τα φεγγάρια ίσως πάλι φταις κι εσύ

 

Ακόμα ζω        
 
Ακόμα ζω
Κι ας έχει η ελπίδα πληγωθεί
Μέσα σε πράξεις σου και δικά σου λόγια
Ακόμα ζω
Κι αν η ζωή σου ακολουθεί
Όπου σε πάν άλλης καρδιάς
Τα δρομολόγια

Ζω επειδή
Κι αν βρήκες αγκαλιά για να κρυφτείς
Κάποιο κλειδί
Μπορεί ν’ ανοίξει δρόμο επιστροφής
Ζω επειδή
Το ξέρεις τι κι αν τώρα δε μ’ ακούς
Πως δηλαδή
Η αγάπη έχει κανόνες δυνατούς

Ακόμα ζω
Τι κι αν το ξέρω ότι είσαι εκεί
Σε μια αγκαλιά πάντα ανοιχτή
Για σένα μόνο
Ακόμα ζω
Πέρα από κάθε λογική
Που λέει πως όλα ξεπερνιούνται
Με το χρόνο

 

Αργά        
 
Πιες το τελευταίο κι απ' τα μάτια βγάλε μου,
όσα μέχρι τώρα έχω δει μαζί σου,
πιες το τελευταίο, έρωτα μεγάλε μου,
άδειασ' το ποτήρι σου και εξαφανίσου.

Αργά, πολύ αργά ήρθες στη ζωή μου,
αργά, πολύ αργά
κι είναι σαν πουκάμισο σκισμένο η ψυχή μου.

Έχω ζήσει τόσα, όσα δε φαντάζεσαι,
με ληστέψαν ως και τα δικά μου χέρια,
ξέρεις τι είναι απ' τον ύπνο να πετάγεσαι,
γιατί μέσα στ' όνειρο άστραψαν μαχαίρια.

Αργά, πολύ αργά ήρθες στη ζωή μου,
αργά, πολύ αργά
κι είναι σαν πουκάμισο σκισμένο η ψυχή μου.

 

Σκότωσέ με        
 
Σκότωσέ με,
μόνο αυτό θα σου ζητήσω
νύχτες με γυρίζουνε στο χτες.
Σκότωσέ με,
το παρελθόν μου πια να σβήσω
δε μου μένουν άλλες αντοχές
το χτες μου άφησε πληγές.

Φυγάδεψέ με,
απ’ της ζωής τη μοναξιά με δυναστεύει
δεν αντέχω άλλο πια, ανάστησέ με
το μυαλό μου είναι νεκρό,
μόνο το κορμί μου είναι εδώ,
σκότωσέ με….

Σκότωσέ με,
μόνο αυτό θα σου ζητήσω
τις τύψεις μου να σβήσεις απ΄ το χθες.
Σκότωσέ με, τον εαυτό μου να νικήσω
αύριο δεν θέλω να μου λες
ότι σε γέμισα πληγές.

 

Ποτέ μου δε κατάλαβα        
 
Πόσες φορές δεν πέρασα τη νύχτα
χωρίς να κλείσω μάτι ως το πρωί
πόσες φορές δεν πάλεψα με νύχια και με δόντια
η σκέψη μου να μη σε ξαναβρεί...

Πόσες φορές δεν πέρασα απ'τη πόρτα
μη τύχει και περνάς κι εσύ απο κει
εκεί που όταν σε φίλησα έχασα κι όμως νίκησα
άνιση μάχη δηλαδή...

Πόσες φορές δεν μάλωσα για σένα
πόσες φορές δεν ένιωσα ντροπή
ποτέ μου δε κατάλαβα γιατί έμεινα με σένα
ίσως σ'αγάπησα πολύ...

Είναι φορές που νιώθω πως σε θέλω
είναι και άλλες πάλι που σε μισώ
δεν ξέρω αν τρελάθηκα καταραμένη η ώρα
αυτή η ώρα που δεν είσαι εδώ...

 

Imagine / John Lenon

http://www.youtube.com/watch?v=jEOkxRLzBf0

The long and winding road that leads to your door,
Will never disappear,
I've seen that road before It always leads me here,
leads me to your door.

The wild and windy night the rain washed away,
Has left a pool of tears crying for the day.
Why leave me standing here, let me know the way
Many times I've been alone and many times I've cried
Anyway you'll never know the many ways I've tried, but
Still they lead me back to the long and winding road
You left me standing here a long, long time ago
Don't leave me waiting here, lead me to you door



Beatles βέβαια

[size=18]Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη[/size]
Γράψαμε τραγούδια που μιλούσαν για τη θλίψη
των άρρωστων, δυσάρεστων και μάταιων δεσμών
παίξαμε με στίχους που γελούσαν με την πίστη
των άτυχων, των άσχημων, των άδοξων θνητών
 
Φτιάξαμε τραγούδια που γλεντούσαν με τις τύψεις
των άχρωμων, ασήμαντων, ανόητων εραστών
κλάψαμε με στίχους που γραφτήκαν για τις πτώσεις
των όμορφων, ανέγγιχτων, απόμακρων ονείρων
κι αυτό που μένει!
 
Ένας άθλιος σκοπός, ένας γελοίος ρυθμός
σαν ψυχροί θεατές να θρηνούμε το χθες
κάποιος που υπομένει κι άλλος που περιμένει
για να σώσει ένα αστέρι στον ουρανό που πεθαίνει
ένας γέρος που μένει μοναχός να προσμένει
σ' ένα θάνατο αργό, να φανεί δυνατός
ένας ένας που φεύγει, τι 'ναι αυτό που απομένει;
ένας άθλιος σκοπός, ένας γελοίος ρυθμός

ΕΓΩ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΗ

Όλα ξέρω γιατί γίνονται
και πως λειτουργούν
το μυαλό μου με βοήθησε
να καταλαβαίνω

Οι ευαίσθητοι αμύνονται
στη ζωή κι αργούν
η λαχτάρα τους συνήθισε
να πατάει το φρένο

Μα εγώ μιλάω για δύναμη
της αγάπης ισοδύναμη
και ζητάω προτεραιότητα
φύση, θέση και ιδιότητα.
Εγώ, μιλάω για δύναμη
της ελπίδας ισοδύναμη
και γυρνάω στην αθωότητα
την παλιά μου την ταυτότητα.

Όλα ξέρω τι σημαίνουν
και τι εννοούν
το μυαλό μου με συντόνισε
στο καινούργιο μήκος

Οι ευαίσθητοι παθαίνουν
και παρανοούν
λες κι ο κόσμος το κανόνισε
να γλιτώνει ο λύκος.

Μα εγώ μιλάω για δύναμη....

(Μουσική-τραγούδι: Δ. Γαλάνη
Στίχος: Λ. Νικολακοπούλου)

[size=18]Αδειο δωμάτιο..[/size]


Μπορεί να μην αγάπησε ποτέ του
Μπορεί και να γελάστηκε στ’ αλήθεια
Να νόμιζε γι αγάπη την συνήθεια
 
 
Στο άδειο δωμάτιο και στον κρύο αέρα
Να σ’ αγαπώ το μόνο που μου μένει
Να ‘μαι για σένα η ζωή που περιμένει
Να κλέψει να σου δώσει
Να σε στείλει να σε νοιώσει
 
 
Αγαπημένα χέρια-περιστέρια
Σπατάλη τα ταξίδια μου στ’ αστέρια
Αγαπημένα χείλη μου ζεστά
Δεν έχει ο ουρανός άλλη αγκαλιά
 
 
Στο άδειο δωμάτιο και στον κρύο αέρα
Να σ’ αγαπώ το μόνο που μου μένει
Να ‘μαι για σένα η ζωή που περιμένει
Να κλέψει να σου δώσει
Να σε στείλει να σε νοιώσει..

Ο ΒΟΣΠΟΡΟΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ: Ν. ΖΟΥΔΙΑΡΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ: Ν. ΖΟΥΔΙΑΡΗΣ

Τα πνεύματα επιστρέφουνε τις νύχτες
Φωτάκια από αλύτρωτες ψυχές
κι αν δεις εκεί ψηλά στις πολεμίστρες
Θα δεις να σε κοιτάζουνε μορφές

Και τότε ένα παράπονο σε παίρνει
Και στα καντούνια μέσα σε γυρνά
η Πόλη μια παλιά αγαπημένη
Που συναντάς σε ξένη αγκαλιά

Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
Αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου
Θέλω να πιω όλο το Βόσπορο
Αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου

Τη βρήκα στις στροφές των ποιημάτων
Με τις παλιές χανούμισσες να ζει
και ρίχνω μες το στόμα των αρμάτων
Την κούφια μου αλήθεια την μισή

ΟΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΓΑΠΕΣ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Φ. ΠΛΙΑΤΣΙΚΑΣ
ΣΤΙΧΟΙ: Σκόρπια λόγια από το ομότιτλο βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη


Άγονη πλήξη μιας ζωής, δίχως έρωτα
Της ερημιάς μου τέρας την πόλης μου θηρίο
Μη με φοβάσαι
Αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν
Τον πρώτο σου έρωτα
Οι πιο πολλοί αδιάφορα κενοί σε λυγίζουν
Όπου και να 'σαι

Στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλιστράνε επικίνδυνα
Στα ηλεκτρισμένα ξενυχτάδικα οι γυναίκες
μισοκρύβονται πίσω απ' τη λήθη
Στα κολασμένα παζάρια της λεωφόρου οι αστυνόμοι
Οι πλούσιοι επαρχιώτες μηχανόβιοι
Μάσκες ακάλυπτες μικρές, στο γύρο του θανάτου
Που τρεμοπαίζουν τον άγγελο η το δαίμονα
Στις άκρες των δακτύλων τους, ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς
Στα πιο μεγάλα θέλω, κάνουν πίσω
δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά
Κρύφτηκαν στις σπηλιές χαμένων παραδείσων

Ο,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο
Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά μου
Κρύψου από μένα
Δεν ξέρω αν φεύγεις τώρα για το λίγο μου
Η αν αυτό που νοιώθω ήταν πολύ, πολύ για σένα
πολύ για σένα

Ο,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο

[size=18]Άνθρωποι μονάχοι[/size]


 
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
Ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
και αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
 
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα π' απλώνει
και αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
 
Άνθρωποι μονάχοι
σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα ξεχασμένα
Άνθρωποι μονάχοι
σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα σαν εσένα
σαν εμένα

ΕΦΥΓΕΣ ΝΩΡΙΣ

Έφυγες νωρίς κι ούτε που πρόλαβα ν' αρχίσω
Έφυγες νωρίς μα είχα κι αλλά να σου πω
λόγια μυστικά, την άλλη όψη σου ν' αγγίξω
λόγια μαγικά από ένα κόσμο μου κρυφό

Έφυγες νωρίς κομματιασμένες υποσχέσεις
Έφυγες νωρίς, χειρονομίες βιαστικές
Έκλεισες σιγά την πόρτα μήπως με πονέσεις
Βρήκες τελικά δυο τρεις κουβέντες τυπικές

Ποιος φωνάζει
ποιος πληγώνει τη σιωπή
Τι να θέλει να μου πει

Έφυγες νωρίς και όλα μείνανε στη μέση
Ότι και να πω, ακροβασία στο κενό
Τόση μοναξιά σε πιο αστείο να χωρέσει
Τίποτα δε ζω που να μη φαίνεται φτηνό

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Στη μέση ενός μικρού σπιτιού που ’χω νοικιάσει
Το γέλιο ενός μωρού παιδιού μ’ έχει αγκαλιάσει
Τα ζήτησα όλα απ’ τη ζωή μου
Τα πλήρωσα με τη ψυχή μου
Να ’χει έναν τόπο η καρδιά μου πριν να γεράσει

Έχει πανσέληνο απόψε κι είν’ ωραία
Είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το λάγνο ψέμα σου που τα ’κανε όλα ωραία

Είναι σκληρό για μια γυναίκα να ’ναι μόνη
Στο λέω τώρα που η αλήθεια δε θυμώνει
Όση και να ’ναι η δύναμη μου
Θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είν’ ωραία
Το σπίτι μου έρημο, μα κάναμε παρέα
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το λάγνο ψέμα σου που τα ’κανε όλα ωραία

[size=18]Ο μόνος[/size]

Μάλαμας Σωκράτης

Στίχοι: Γκανάς Μιχάλης
 

 
Ο μόνος, μόνος περπατά
και μοναχός κοιμάται
Για δυο πονάει κι αγαπά
Για τέσσερις θυμάται
 
Ο μόνος, μόνος του κερνά
και πίνει στην υγειά του
Σαν δυο πλαγιάζει και ξυπνά
στην άδεια αγκαλιά του
 
Ο μόνος, μόνος δεν μπορεί
και άλλον δεν αντέχει
Ο πόνος του οπλοφορεί
και άδεια δεν έχει
 
Ο μόνος, μόνος του μιλά
και μοναχός δειπνάει
Τη νύχτα ψάχνει για δουλειά
Τη μέρα ξενυχτάει

ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ
ΜΟΥΣΙΚΗ: Δ. ΛΑΓΙΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: Δ. ΛΑΓΙΟΣ

Να ονειρεύομαι απ' το παράθυρο να ταξιδεύω
Να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω
Η σωτήρια μου είναι ο θάνατος και το κορμί σου
Να μπαίνω μέσα σου να καταστρέφομαι και να πεθαίνω

Να ονειρεύομαι απ το παράθυρο να ταξιδεύω
Σ' ένα πλατύ γιαλό στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα
Ν' αγγίζω το βυθό και να ξοδεύομαι γιατί το θέλω
Σ' ένα πλατύ γιαλό στην εγκατάλειψη λευκού χειμώνα

Να ονειρεύομαι απ το παράθυρο να ταξιδεύω
Η γύμνια λάμπει με του λευκού την λάμψη
Μαγεύει το θάνατο με το λευκό
Απουσία κι όλα τίποτα. Δαπάνη, γύμνια…

Να ονειρεύομαι απ το παράθυρο να ταξιδεύω
Με τον έρωτα γύρω και το θάνατο κάτω απ' τα μάτια
Ξόδεμα συνεχεία δεν υπάρχουν μάσκες
Τ' όνειρο είναι που μαγεύει ανοίγω, ξημερώνει…

Η μοναξιά...
δεν έχει το θλιμμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών "καλών" καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοιδίσο βλέμμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα - Κοκκινιά
Τούμπα - Σταυρούπολη - Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γής - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γαντζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Γιά τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει



Απο το Ιδιωνυμο..
απολαυστε το και στο γιουτιουμπ απο την Κατερινα..
 :arrow:

Η μοναξιά...
δεν έχει το θλιμμένο χρώμα στα μάτια
της συννεφένιας γκόμενας.
Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
και στα παγωμένα μουσεία.
Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών "καλών" καιρών
και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
βοιδίσο βλέμμα κοφτούς αναστεναγμούς
κι ασορτί εσώρουχα.
Η μοναξιά.
Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
και μετριέται πιάτο-πιάτο
μαζί με τα κομμάτια τους
στον πάτο του φωταγωγού.
Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
Μπουρνάζι - Αγ. Βαρβάρα - Κοκκινιά
Τούμπα - Σταυρούπολη - Καλαμαριά
Κάτω από όλους τους καιρούς
με ιδρωμένο κεφάλι.
Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμια
κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
είναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
στα σκλαβοπάζαρα της γής - εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-
ξυπνήστε πρωί.
Ξυπνήστε να τη δείτε.
Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
και τα τελευταία
ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ-ΚΕΝΤΡΟΝ
στα γαντζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
που ξεπουλάν τη φάρα της
χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
Η μοναξιά
η μοναξιά μας λέω. Γιά τη δική μας λέω
είναι τσεκούρι στα χέρια μας
που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει



Απο το Ιδιωνυμο..
απολαυστε το και στο γιουτιουμπ απο την Κατερινα..
 :arrow:

Ζήνωνος
Αλκίνοος Ιωαννίδης
(Μουσική - Στίχοι]

Πάσχα στο χωριό
συγκέντρωση μετοίκων
τα νέα απ' την Αθήνα
στα όνειρά μου σφήνα

πόζα και λουστρίνι
ο Νάκος φιγουρίνι
πείνα μου μοιραία
ζήλεια μου ρομφαία

μπήκα σ' ένα τρένο
πίσω δεν κοιτούσα
μέσα μου πετούσα
ψήλωσα δυο πόντους

Ζήνωνος, μ' έντυσε η ζωή στρατιώτη
Ζήνωνος, πόρνη η αγάπη η πρώτη
κι από βράδυ σε πρωί
μού τελειώνει η ντροπή
Ζήνωνος

Εδώ οι χωριανοί μου
δεν βοηθάνε άλλον
σκούριασαν τα χέρια
βρήκα άλλους τρόπους

είπα να χαθώ
το τέλος μου να βάνω
λίγο ακόμα επάνω
τρέλα μου σε φτάνω

στις εφημερίδες
μάνα αν με είδες
μη μου στεναχωριέσαι
μάνα δεν μου αξίζει

Ζήνωνος, μ' έντυσε η ζωή στρατιώτη
Ζήνωνος, πόρνη η αγάπη η πρώτη
κι από βράδυ σε πρωί
μού τελειώνει η ντροπή
Ζήνωνος...........

 

 
Βαρέθηκα τη μοναξιά με ούζο και τσιγάρο
Να ’χω την τρέλα μου δεξιά κι αριστερά το Χάρο
 
Έναν περίπατο θα βγω κάτω στην παραλία
να ιδώ που φεύγουν από δω μες στον καπνό τα πλοία
 
Ο ουρανός θεόρατος και ο Θεός αόρατος
 
Κι εσύ με τους ωκεανούς στα μάτια ξαπλωμένους
Να ’σαι εδώ κι αλλού ο νους, σαν τους ξεριζωμένους
 
Δίνεις αγάπη ρεφενέ, ξενύχτι με καφέδες
Μοιάζεις με σέρτικο αμανέ, που κλαίει στους τεκέδες
 
Ο ουρανός θεόρατος και ο Θεός αόρατος

Δεν ξέρω αν το έχει γράψει κανείς....

Η Εθνική μας Μοναξία.......

Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Εδώ που μάθανε τα μάτια μας να κλαίνε
που συνηθίσαμε σε κάλπικους καιρούς
εδώ θα μείνουμε γιατί έχουμε και λέμε
ένα φιλότιμο και λόγους σοβαρούς

Γιατί εδώ
εδώ ειν' ο έρωτας που ξέρουμε
εδώ κι οι πίκρες που μας θέλουν και τις θέλουμε
εδώ κι εμείς για να 'χει πάντα συντροφιά
η εθνική μας μοναξιά
εδώ κι εμείς για να 'χει πάντα συντροφιά
η εθνική μας μοναξιά

Εδώ που μάθανε τα χρόνια μας να φταίνε
κι όλοι οι γειτόνοι μας ζητάνε μερτικό
παίξε το τζόγο σου και βρίσε τους καημένε
με λεξιλόγιο πολύ ελληνικό

Γιατί εδώ
εδώ ειν' ο έρωτας που ξέρουμε
εδώ κι οι πίκρες που μας θέλουν και τις θέλουμε
εδώ κι εμείς για να 'χει πάντα συντροφιά
η εθνική μας μοναξιά
εδώ κι εμείς για να 'χει πάντα συντροφιά
η εθνική μας μοναξιά



Ένα αντίο στον Μάριο Τόκα!

ΝΑ Μ' ΑΓΑΠΑΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΑΝ. ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΑΝ. ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ

Σου γράφω πάλι από ανάγκη η ώρα πέντε το πρωί
Το μόνο πράγμα που 'χει μείνει όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους τα λόγια τα θεατρικά- α - α
Μες την οθόνη του μυαλού μου χάρτινα είδωλα νεκρά

Να μ' αγαπάς
όσο μπορείς να μ' αγαπάς

Κοιτάζοντας μες τον καθρέφτη βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
Κι ίσως η ασκήμια του να φύγει μόλις πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
Στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα σε φέρνει ακόμα πιο κοντά

Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα η ανάγκη μου δεν σταματά
Σαν το πουλί πάνω στο σύρμα σαν τον αλήτη που γυρνά
Θέλω να 'ρθεις και να μ' ανάψεις το παραμύθι να μου πεις
Σαν μανά γη να μ' αγκαλιάσεις σαν άσπρο φως να ξαναμπείς

[size=18] Έχεις φύγει απ' την πόλη        [/size]
 
Έχεις φύγει απ' την πόλη
κι όλα τ' άστρα πέφτουν κάτω
τη στιγμή που θα φανούνε
η ψυχή μου πιάνει πάτο
έχεις φύγει απ' την πόλη
δεν υπάρχει καληνύχτα
μόνο μια φωνή που λέει
πνίχ' τα δάκρυά σου πνίχτα.

Έχεις φύγει απ' την πόλη
ποιοί είν' οι εχθροί και ποιοί οι φίλοι
φίλος μου είναι όποιος μ' αντέξει
με του πόνου το φυτίλι
πώς να βγει το μεσημέρι
μέσα από τα μαύρα δίχτυα
κι αγριεύουν οι καυγάδες
κι οι φωνές στα δίπλα σπίτια
έχεις φύγει απ' την πόλη.

Έχεις φύγει απ' την πόλη
κι όλα τα παιδιά το ξέρουν
τ' όνομά σου μαχαιριά μου
σαν τραγούδι το προφέρουν
κι από 'δω σαν φύγω απόψε
πάλι δε θα χαιρετήσω
και τα όνειρα στους δρόμους
να πεθαίνουν θα τ' αφήσω
μέχρι να γυρίσεις πίσω
πρέπει κάπου να μιλήσω
έχεις φύγει απ' την πόλη,
έχεις φύγει απ' την πόλη.

 
οτι καλυτερο εχω ακουσει απο τον Κωστα Λειβαδα..

ΦΩΤΟΒΟΛΙΔΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΟΡ. ΠΕΡΙΔΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΟΡ. ΠΕΡΙΔΗΣ

Μια φωτοβολίδα μες τη νύχτα σκάει
κι η καρδιά μου σπάει    μες το φως σε είδα
Γίναν τα κομμάτια μια καινούρια γη,
μες την αλλαγή βλέπω μ’ άλλα μάτια
Γίναν τα κομμάτια μια καινούρια γη,
μες την αλλαγή βλέπω μ’ άλλα μάτια

Όλα είναι ίδια αν δεν τ’ αγαπάς,
Όλα μένουν ίδια άμα δεν τα πας
Κι όλα αυτά που είναι γίνονται ξανά
Μέσα απ’ τη δικιά σου τη ματιά
Μέσα απ’ τη δικιά σου τη ματιά

Μια φωτογραφία κομματάκια δυο, έχω να σε δώ χρονια, αστεία – αστεία
Πιάνω την κολλάω σε ξανακοιτώ,
πιο όμορφη θαρρώ δείχνεις μου όσο πάω

Στην καρδιά σου καίει μια μικρή φωτιά,
Κι από τη ματιά ένα φως που ρέει
Σαν φωτοβολίδα μες τη νύχτα σκάει κι ας ξαναγυρνάει πίσω η σελίδα
Σαν φωτοβολίδα μες τη νύχτα σκάει κι ας ξαναγυρνάει πίσω η σελίδα

[size=18]Μη μου μιλάτε[/size]

Γαβαλάς Πάνος

 
Μη μου μιλάτε
 
απόψε θέλω μόνος μου
 
να πιω μονάχος σε τούτη τη γωνιά
 
Εγώ παρέα θα κάνω με τον πόνο μου
Μη μου μιλάτε αφήστε με μόνο μου
Έχω μαράζι στη καρδιά
Έχω μαράζι στη καρδιά
Μη μου μιλάτε
απόψε θέλω μόνος μου
να ξαναφέρω στο νου μου τα παλιά
 
Και μια αγάπη που πήρε τον πόνο μου
Μη μου μιλάτε αφήστε με μόνο μου
Έχω μαράζι στην καρδιά..

ΑΓΓΙΓΜΑ ΨΥΧΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Γ. ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: Μ. ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΗΣ

Εγώ μιλώ με προσευχές για σένα μάγισσα μου
Κι εσύ κεντάς τις ενοχές κέντημα    στην καρδιά μου

Αν βρεις αγάπη ν’ αγαπάς σαν αίμα σου να την πονάς
Μην την προδώσεις
Γιατί στο φως μιας αστραπής
θα γίνει ο χρόνος δικαστής και θα πληρώσεις

Εγώ σιωπώ μες τις φωνές και δένω την καρδιά μου
Κι εσύ μετράς τις αντοχές, μάγισσα μάγισσα μου
Με ένα άγγιγμα ψυχής, άκουσε, άκουσε με

Αν βρεις αγάπη ν’ αγαπάς σαν αίμα σου να την πονάς
Μην την προδώσεις
Γιατί στο φως μιας αστραπής
θα γίνει ο χρόνος δικαστής και θα πληρώσεις

Εγώ μιλώ με προσευχές για σένα μάγισσα μου
Κι εσύ κεντάς τις ενοχές κέντημα    στην καρδιά μου

[size=18]Άδειο δωμάτιο[/size]

Μάλαμας Σωκράτης
 
Μπορεί να μην αγάπησε ποτέ του
Μπορεί και να γελάστηκε στ’ αλήθεια
Να νόμιζε γι αγάπη την συνήθεια
 
 
Στο άδειο δωμάτιο και στον κρύο αέρα
Να σ’ αγαπώ το μόνο που μου μένει
Να ‘μαι για σένα η ζωή που περιμένει
Να κλέψει να σου δώσει
Να σε στείλει να σε νοιώσει
 
 
Αγαπημένα χέρια-περιστέρια
Σπατάλη τα ταξίδια μου στ’ αστέρια
Αγαπημένα χείλη μου ζεστά
Δεν έχει ο ουρανός άλλη αγκαλιά
 
Στο άδειο δωμάτιο και στον κρύο αέρα
Να σ’ αγαπώ το μόνο που μου μένει
Να ‘μαι για σένα η ζωή που περιμένει
Να κλέψει να σου δώσει
Να σε στείλει να σε νοιώσει

ΠΡΩΤΗ ΜΑΪΟΥ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Μ. ΛΟΪΖΟΣ
ΣΤΙΧΟΙ: Μ. ΛΟΪΖΟΣ

Πρώτη Μαΐου και στη Βαστίλη
Ξεκινάνε οι καρδιές των φοιτητών
χίλιες ημέρες κόκκινες μαύρες
Ο Φεντερίκο, η Κατρίν και η Σιμών

Mέσα στους δρόμους, μέσα στο πλήθος
Τρέχω στους δρόμους, ψάχνω στο πλήθος
Που 'ν' το κορίτσι, το κορίτσι π' αγαπώ

Πες μου Μαρία, μήπως θυμάσαι
Κείνο το βράδυ που σε πήρα αγκαλιά
Πρώτη Μαΐου, όπως και τώρα
Κι εγώ φιλούσα τα μακριά σου τα μαλλιά

Πρώτη Μαΐου, μαύρα τα ξένα
Κλείσε το τζαμί, μη κρυώσει το παιδί

[size=18]Απέραντη θλιμμένη Ανταρκτική[/size]

Διάφανα Κρίνα
 
Εκεί που οι μεθυσμένοι ψιθυρίζουν
τραγούδια της αγάπης, του χαμού
εκεί που οι νεκροί στριφογυρίζουν
στον ύπνο τους και κλαίνε που και που
 
Εκεί που η αγάπη έχει τελειώσει
και σιγοσβήνουν των χαμένων οι λυγμοί
Εκεί που το κορμί σου έχουν στοιχειώσει
Τουρίστες της ζωής σου θλιβεροί
 
Μέσα στα μπαρ που αυτοκτονούνε οι θαμώνες
μέσα στην πιο καλή μας μουσική
στους σκοτεινούς της νιότης μας χειμώνες
μέσα στα έγκατα της γης
 
 
Το τελευταίο μέρος του σόλο συνεχίζεται και στους 2
Επόμενους στίχους:
 
Παντού θα με ζητάς και θα με ψάχνεις
μα εγώ θα κρύβομαι βουβός για πάντα εκεί
εκεί μέσα στα μάτια σου που αστράφτει
μια απέραντη θλιμμένη Ανταρκτική

ΦΙΛΑΡΑΚΙ*

Στο τηλέφωνο φοβάμαι να σε πάρω να σου πω
Πόσο μόνη νοιώθω
Στους διαδρόμους του μυαλού μου τώρα σε αναζητώ
Με μεγάλο πόθο

Δεν τη βρίσκω την άκρη πουθενά
Και πες μου τι να κάνω
Έχω γεμίσει ασφυκτικά
Με καπνό το δωμάτιο ως απάνω
Και ο χρόνος μου γελάει σαν μωρό
Που να γύρω το κορμί μου
Όταν γυρνάω απ' τα μπαρ και τα ξενύχτια
Που να βρω ένα φιλαράκι
Να μου πει πως μ' αγαπάει στ' αλήθεια
Αφού κι εσύ έχεις εξαφανιστεί

Μοιάζει η νύχτα μακριά σου να 'ναι ερεθιστική
Σαν την αμαρτία
Μα η μορφή σου δραπετεύει από κρυψώνα μυστική
Με κτυπάει με βία

Ούτε κι εσύ έχεις τη λύση να μου δώσεις που γυρεύω
Τη λύση που ζητάω
Μπλοκαρισμένος από χρόνια στα δικά σου τα γρανάζια
Που για μέρες τραγουδάω

Ζελατίνα

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου
Άλλες ερμηνείες: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Καλύτερα με σκούρα ζελατίνα
Να πέφτει μπρος στα πόδια μου το φως
Τη μάνα μου την λέγανε Κατίνα
Και σπίτι μου κι αγάπη μου ο βυθός

Μ’ αρέσουνε τα όμορφα φουστάνια
Που έχουνε στο πλάι τη ραφή
Εκεί μετράω εγώ την περηφάνια
Φαρμάκι όταν στάζει η οροφή

Και πάω και αγαπάω
Αχ – τα πιο μεγάλα αγόρια
Την πόρτα τους χτυπάω
Μετά κοιμάμαι χώρια

Το πρώτο μου φθινόπωρο φανήκαν
Τα κλαράκια μου
Και κάθισα και μέτρησα κι εγώ
Τα φυλλαράκια μου
Στα χέρια τα κουβάλησα τα νιάτα μου
Τα υπάρχοντα
Και φαίνεται του γυάλισα του έρωτα
Του άρχοντα

Κι άλλο τραγούδι δεν θα πω…

Καλύτερα με σκούρα ζελατίνα
Να πέφτει μπρος τα πόδια μου το φως
Που φόρεσα καινούρια καπαρντίνα
Και μια βροχή δεν έβρεξε ο Θεός

Τανια.. μεγαλος ερωτας..



[size=18]Τσιγάρο ατελείωτο[/size]

Μάλαμας Σωκράτης


 
 
Θα περπατήσω μοναχός κι αυτό το βράδυ
μήπως και βρω της λησμονιάς σου το νερό
και σε υπόγεια σκοτεινά θα βρω σημάδι
μ’ ένα ποτήρι ως της αυγής τον πανικό
 
Τσιγάρο ατέλειωτο, βαρύ η μοναξιά μου      
μοιάζει γυναίκα κουρασμένη απ’ το δρόμο    
Ρίχνει το γέλιο της και κάθεται κοντά μου  
κερνά τα επόμενα και με χτυπάει στον ώμο    
 
Σ’ ένα ποτήρι με φυτίλι αναμμένο
βλέπω τα μάτια σου και κλαίω σιωπηλά
και το μυαλό μου που ’ναι πάλι θολωμένο
στριφογυρνά των τραγουδιών σου τη θηλιά

Αυτό για σένα τότε  :)

Αλλιώτικη μέρα

Στίχοι: Τασούλα Θωμαΐδου
Μουσική: Τάκης Μπουγάς
Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Ξύπνησα κεφάτη το πρωί
έδιωξα από πάνω μου την γκρίνια
έγιναν τα μάτια μου λουστρίνια
πήρα τη ζωή μου απ' την αρχή

Κοίταξα την πόλη τρυφερά
έδιωξα το σύννεφο το γκρίζο
ένιωσα σαν άστρο να γυαλίζω
μέσα σ' ανθρωπάκια σκοτεινά

Αλλιώτικη μέρα ανάβω φωτιά
σου λέω καλημέρα σε παίρνω αγκαλιά
Αλλιώτικη μέρα καλό ξαφνικό
μαζί μ' όλα τ' άλλα κι εμένα αγαπώ
μ' αγαπώ

Μέτρησα τον κόσμο δυο φορές
μέσα στα απλά ειν' τα ωραία
όπως όταν είμαστε παρέα
τι καλό που κάνει ένας καφές

Μέσα από παράπονα συρτά
ξέφυγε κι αλλάζει η ζωή μου
σήμερα γιορτάζει η ψυχή μου
κι όλα θα τα δω χρωματιστά

Αλλιώτικη μέρα ανάβω φωτιά
σου λέω καλημέρα σε παίρνω αγκαλιά
Αλλιώτικη μέρα καλό ξαφνικό
μαζί μ' όλα τ' άλλα κι εμένα αγαπώ
μ' αγαπώ

Γκρίζα σύννεφα

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Δημήτρης Μαραμής
Πρώτη εκτέλεση: Μάριος Φραγκούλης

Αυτά τα γκρίζα σύννεφα
Στου ποταμού την άκρη
Είναι του μαύρου πρίγκιπα
Το φυλαγμένο δάκρυ

Είναι τα ρούχα που άφησε
Μια νύχτα ένα κορίτσι
Πριν να το κλέψει ο άνεμος
Και στ' όνειρο το κρύψει

Αχ, πως κοιμάται η μέρα μου
Μες στα λουλούδια ανθίζει
Κι όταν ξυπνάει είναι πέρα μου
Κι ούτε μ' αναγνωρίζει

Αυτά τα γκρίζα σύννεφα
Που τ' ασημώνει η λύπη
Είναι του έρωτα φτερά
Όσο μακριά μου λείπει

Αυτά τα γκρίζα σύννεφα
Είναι πουλιά που τρέχουν
Είναι ψυχές ακοίμητες
Που σπίτια πια δεν έχουν

Είναι τα πικρολούλουδα
Και του ουρανού τα άνθη
Είναι στεφάνια αμάραντα
Στου χωρισμού τα πάθη.

[size=18]Πρέβεζα[/size]

Παπακωνσταντίνου Βασίλης

Θάνατος είναι οι κάργιες που χτυπιούνται
Στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια

Θάνατος και οι γυναίκες που αγαπιούνται
 
Καθώς να καθαρίζανε κρεμμύδια
 

Βάσις φρουρά εξηκονταρχία Πρεβέζης
   Την Κυριακή θα ακούσουμε την μπάντα
 
Επήρα ένα βιβλιάριο τραπέζης
 
Πρώτη κατάθεση δραχμαί τριάντα
 
Θάνατος οι λεροί κι ασήμαντοι δρόμοι
Με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους
Ο ελαιώνας γύρω η θάλασσα και ακόμη
Ο ήλιος θάνατος μες στους θανάτους
 
Βάσις φρουρά...
 
Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει
Για να ζυγίσει μια ελλιπή μερίδα
Θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
Κι ο δάσκαλος με την εφημερίδα
 
Βάσις φρουρά...
 
Περπατώντας αργά στη προκυμαία
Υπάρχω λες κι ύστερα δεν υπάρχεις
Φτάνει το πλοίο υψωμένη σημαία
Ίσως έρχεται ο κύριος νομάρχης
 
Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους
Θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία


(το τελευταιο κουπλε δε το τραγουδα ο κυριος Παπακωνσταντινου και ειναι κριμα γιατι χανεται ενα ομορφο ποιημα..)

ΝΥΧΤΕΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ


Πέρασε τόσος καιρός και ακόμα μοιάζουν ψέμα
Κάθε λέξη κεραυνός, και το παγερό σου βλέμμα
Στο ταξίδι της καρδιάς άλλες έχουν πάρει θέση
Κλείνω πόρτα στα παλιά η καρδιά να μη πονέσει

Είναι κάτι νύχτες μοναξιάς που δεν ξημερώνουν
Τα δικά σου λόγια σαν καρφιά μέσα μου ματώνουν
Είναι κάτι νύχτες μοναξιάς που δεν ξημερώνουν
Τα δικά σου λόγια σαν καρφιά μέσα μου ματώνουν

Πέρασε τόσος καιρός που το θέμα έχει κλείσει
Που ο έρωτας αυτός δεν μπορεί να με διαλύσει
Στο ταξίδι της καρδιάς άλλες έχουν πάρει θέση
Κλείνω πόρτα στα παλιά η καρδιά να μη πονέσει

 
Εκεί που βόλτα θα πηγαίνω στο βουνό
να πέσει μια χελώνα στο κεφάλι μου
που ένας αϊτός από ψηλά θα ‘χει αφήσει
που ένας αϊτός από ψηλά θα ‘χει αφήσει
 
[size=18]Θάνατο θέλω να ‘χω τραγικό
καθώς αρμόζει σ’ έναν ποιητή μεγάλο
Και να με ρίξουν με τα σκουπίδια στη φωτιά
στην υψικάμινο με τα ναρκωτικά

Εκεί με πάθος που θα λέω ένα τραγούδι
να μη μου φτάσει η ανάσα και να σβήσω
σε μια κορώνα που θ’ αφήσω στο ρεφρέν
σε μια κορώνα που θ’ αφήσω στο ρεφρέν
 
[size=18]Θάνατο θέλω να ‘χω δοξασμένο
κατά πως πρέπει σε τραγουδιστή μεγάλο
Και να καώ, δεν θέλω τάφο και στολίσματα
μες το καμίνι με τα πλαστά χαρτονομίσματα[/size]

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Στη μέση ενός μικρού σπιτιού που ’χω νοικιάσει
Το γέλιο ενός μωρού παιδιού μ’ έχει αγκαλιάσει
Τα ζήτησα όλα απ’ τη ζωή μου
Τα πλήρωσα με τη ψυχή μου
Να ’χει έναν τόπο η καρδιά μου πριν να γεράσει

Έχει πανσέληνο απόψε κι είν’ ωραία
Είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το λάγνο ψέμα σου που τα ’κανε όλα ωραία

Είναι σκληρό για μια γυναίκα να ’ναι μόνη
Στο λέω τώρα που η αλήθεια δε θυμώνει
Όση και να ’ναι η δύναμη μου
Θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είν’ ωραία
Το σπίτι μου έρημο, μα κάναμε παρέα
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δε νοιώθω θλίψη, μα μου ’χει λείψει
Το λάγνο ψέμα σου που τα ’κανε όλα ωραία

Συγνώμη αν έχει ξαναγραφτεί, αλλά σήμερα είναι λίγο μελαγχολική η μέρα και είχα διάθεση να το... ακούσω  :oops:

Κόκκινο κρασί

Τις μέρες κρύβονται οι καρδιές
τις νύχτες τραγουδάνε
όσα δεν μπόρεσαν να πουν
[size=18]σ' αυτούς που αγαπάνε![/size]

Κάνε καρδιά μου υπομονή
ώσπου να ρθει η δύση
και μες το κόκκινο κρασί
η λύπη σου να σβήσει!

Θέλω να αφήσω τους καημούς
τους πόνους να ξεχάσω
που μου σαλεύουνε το νου
και την καρδιά μου σφάζουν. :cry:

Άδειοι τόποι

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πρώτη εκτέλεση: Σωκράτης Μάλαμας

Όταν σταλάξει η κούραση
το όπιο της το γλυκύ,
βαθύς ο ύπνος έρχεται
και των ψυχών την αύρα γεύεται.

Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου, απόνερα.

Όσοι κοιμούνται γίνονται
παιδιά και παραδίνονται.
Πάνω σε βλέφαρα κλειστά
του χρόνου ο άνεμος λυσσομανά.

Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου, απόνερα.

Πριν μπεις για να ονειρευτείς,
πρέπει ν' αφήσεις καταγής,
έξω απ' του ύπνου το τέμενος,
τις αρετές σου ή το έρεβος.

Άδειοι μου τόποι, όνειρα,
κόκκοι της άμμου απόνερα

Ah, look at all the lonely people
Ah, look at all the lonely people

Eleanor Rigby picks up the rice in the church where a wedding has been
Lives in a dream
Waits at the window, wearing the face that she keeps in a jar by the door
Who is it for?

All the lonely people
Where do they all come from ?
All the lonely people
Where do they all belong ?

Father McKenzie writing the words of a sermon that no one will hear
No one comes near.
Look at him working. Darning his socks in the night when there's nobody there
What does he care?

All the lonely people
Where do they all come from?
All the lonely people
Where do they all belong?

Eleanor Rigby died in the church and was buried along with her name
Nobody came
Father McKenzie wiping the dirt from his hands as he walks from the grave
No one was saved

All the lonely people
Where do they all come from?
All the lonely people
Where do they all belong?

[size=18]Ιδανικοί αυτόχειρες[/size]

Ξυλούρης Νίκος


 
Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν
τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους
Διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν
για τελευταία φορά τα βήματά τους
 
Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία
Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων
τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία
των ουρανών, η ερημιά των τόπων
 
Στέκονται στο παράθυρο, κοιτάνε
τα δέντρα, τα παιδιά, πέρα τη φύση
Τους μαρμαράδες που σφυροκοπάνε
τον ήλιο που για πάντα θέλει δύσει
 
Όλα τελείωσαν. Το σημείωμα να το
σύντομο, απλό, βαθύ, καθώς ταιριάζει
αδιαφορία, συγχώρηση γεμάτο
για κείνον που θα κλαίει και θα διαβάζει
 
Βλέπουν τον καθρέφτη, βλέπουν την ώρα
ρωτούν αν είναι τρέλα τάχα ή λάθος
Όλα τελείωσαν, ψιθυρίζουν, τώρα
πως θ' αναβάλουν βέβαιοι κατά βάθος


(οταν το πρωτοακουσα κατοικουσα διπλα σε ενα μαρμαραδικο..δε φανταζεστε τους συνειρμους που εκανα..)  :)

ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΣΟΥ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Π. ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ


Ήθελα να ’μαι η αφή στην άκρη των δαχτύλων σου
Ό,τι αγγίζεις να ’χει κάτι κι από μένα
Να ’μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου
Που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα

Ήθελα να ’μαι εισιτήριο στη τσέπη σου
Όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Ήθελα να ’μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
Όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

Ήθελα να ’μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
Η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
Να ’μαι η πρώτη ρουφηξιά απ’ το τσιγάρο σου
Κι η τελευταία η γουλιά απ’ το ποτό σου

Ήθελα να ’μαι αστραπή που σβήνει μες το βλέμα σου
Να ’μαι στο χέρι η τυχερή γραμμή σου
Να ’μαι κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου
Για να ξυπνάω τις φωτιές μες το κορμί σου

Εσύ με ξέρεις πιό πολύ

Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου & Φίλιππος Πλιάτσικας ( Ντουέτο )

Εσύ με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
τα μαγικά ταξίδια μου, τα έκανες κι εσύ
Όταν η νύχτα μ' έστελνε, στα στέκια της ερήμου
για σένα ήταν πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις
Σου λέω με ξέρεις πιο πολύ, απ' όλους στη ζωή μου
για σένα είναι πάντα απλό, να ψάξεις να με βρεις.

Κι απόψε, μες την έρημη την πόλη, που με βρήκες πάλι,
πάρε με κοντά σου

Κρύψε με μες το παλτό σου, κάνε με κορμί δικό σου
ως την άκρη του μυαλού σου, ως την άκρη του ουρανού σου
Τύλιξέ με στο κασκόλ σου, σαν παιδί σαν άγγελό σου
να χαθώ στη μυρωδιά σου, να χωρέσω στ' όνομά σου

Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ
μα όταν μαζί σου περπατώ, στα έρημα στενά της
στο πέλαγος της μοναξιάς μου, γίνεσαι νησί
Η πόλη παίζει τη σκληρή, στα ενήλικα παιδιά της
κι αν λείπει το άλλο σου μισό, μισός μένεις κι εσύ.

ΡΙΞΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ

ΜΟΥΣΙΚΗ: C. THOMPSON/M. RIDER
ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΣΤΙΧΟΙ: Λ. ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ

Σκληρή πικρή βροχή βράδυ Σαββάτο
Το δελτίο των εννιά πουλάει
Τη μοναξιά μου, τη ζωή μου που γλιστράει
Μα υπάρχω ακόμα, είμ' ακόμα εδώ
Παίρνω ανάσα και χρώμα, σε τροχιά άλλη πετώ

Ρίξε κόκκινο στη νύχτα, ρίξε λαδί στη φωτιά
Απ' όσα έχω ζήσει, ζητάω πιο πολλά

Ζεστή παλιά σκουριά, βρέχει απόψε
Το δελτίο των εννιά πουλάει
Εκεί που πέφτουν στα ερείπια γλεντάει
Μα υπάρχω ακόμα, είμ' ακόμα εδώ
Παίρνω ανάσα και χρώμα, σε τροχιά άλλη πετώ

Μα υπάρχω ακόμα, ειμ' ακόμα εδώ
Παίρνω ανάσα και χρώμα, σε τροχιά άλλη πετώ

[size=24]Ημερολόγιο[/size]

Θηβαίος Χρήστος

 
Τόσα χρόνια μες τους χάρτες μου σε ψάχνω
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπό μου με τα δυο σου χείλη
ν' αφήσεις μια ανάσα στη ζωή μου
 
Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει καπνό και πυρετό
Στο γυάλινο το κύμα τ' όνομά σου
Φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου
 
Και στην όχθη που χτενίζεσαι ακουστεί σαν αλμυρό
Τραγούδι που σου φέρνει ερωτευμένο το νερό
Και στο διάβολο πουλάω την ψυχή μου εγώ για να βρεθώ
Απόψε τυλιγμένος στου κορμιού σου το βυθό
 
Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται στην αγχόνη τ' ουρανού
Κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι αρπάζει τη μετέωρη ευχή μου
Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου τα λόγια μου πετάει
Πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο
Στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου
 
Και σταγόνα τη σταγόνα κυλάω εγώ σαν αλμυρό
Νερό στους ώμους και στον ακριβό σου το λαιμό
Κι ας το ξέρω πως του λόγου του στην ανεμόσκαλα εκεί
Με περιμένει για να μου λιμάρει το σκοινί
 
Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν τα φώτα κάποιας γης
Τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου
που λεν είν' οι κορφές του παραδείσου
Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια δεν υπάρχει αυτή η στεριά
μιας και κανείς  ποτέ του εκεί δεν πήγε
γι' αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο  κορμί σου
 
Και μπροστά απ' τους κολασμένους περνάω εγώ σα μια σκιά
Που σεργιανάει στον Άδη τη δικιά σου μυρωδιά
Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας αγάπη μου μικρή
Να μοιραζόμαστε τούτη την κόλαση μαζί

Βουτιά στον αέρα

Στίχοι: Δημήτρης Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Σαββιδάκης
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Σαββιδάκης

Καμιά φορά ο δρόμος τελειώνει
εκεί που ξεκινάει ο ουρανός
εκεί που περιμένεις, να μπεις μέσα στο φως
εκεί που παίρνεις φόρα
και πέφτεις μοναχός

Μια βουτιά
απ' τη γη στον αέρα
Μια βουτιά
απ' τη νύχτα στο φως
Μια βουτιά
σε μια αλλιώτικη μέρα
εκεί που είσαι αληθινός

Καμιά φορά τα όνειρα πιστεύεις
και μοιάζει τόσο ψεύτικη η ζωή
και κρύβεσαι στη νύχτα
και διώχνεις την αυγή
κι ας ξέρεις πως το τέλος
χαϊδεύει την αρχή

Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι      

Φτιάχνουν απόψε με κουρέλια και σανίδια
έναν συνοικισμό αυτόνομο
Αυτοί που ψάχνουν για διαμάντια στα σκουπίδια
και στον υπόνομο

Κι εσυ που ψάχνεις το κουκί και το ρεβίθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάξε μαζί τους το δικό σου παραμύθι
γιατί χανόμαστε

Μες το δικό σου παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές τo, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου

Ξελεύθερώνω την ωραία πεταλούδα
από τη σφραγισμένη γυάλα της
Να σου δανείσει τα φτερά της τα βελούδα
και τα μεγάλα της

Κι αντί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη
αυτών που χάμω τα πετάξανε
Φτιάξε καρδιά μου
το δικό σου παραμύθι
αλλιώς τη βάψαμε

Κι αντί να ψάχνω το κουκί και το ρεβύθι
στο τέλμα αυτό που βυθιζόμαστε
Φτιάχνω μαζί σας το δικό μας παραμύθι
γιατί χανόμαστε

Μες το δικό μας παραμύθι ξαναβρές το
το ξεχασμένο μονοπάτι σου
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρές το, ξαναπές το
το τραγουδάκι σου


Στίχοι: Μαριανίνα  Κριεζή
Μουσική: Διονύσης Τσακνής
Διονύσης Τσακνής & Παιδική Χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου

[size=24]The long and winding road that leads to your door,
Will never disappear,
I've seen that road before It always leads me here,
leads me to your door.

The wild and windy night the rain washed away,
Has left a pool of tears crying for the day.
Why leave me standing here, let me know the way
Many times I've been alone and many times I've cried
Anyway you'll never know the many ways I've tried, but
Still they lead me back to the long and winding road
You left me standing here a long, long time ago
Don't leave me waiting here, lead me to you door
Da, da, da, da--[/size]

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑΑΑΑ!!!!

βρε συ, πιο μεγαλα γραμματα δεν βρηκες????
το ξερουμε οτι εισαι 'πληθωρικο ατομο' [!],  αλλά λυπησου τα ματια μας!!!

ας ακουσουμε ενα τραγουδακι ...απο τα νιατα μας!!!


 

                                                 LET  IT  BE

ΦΕΥΓΩ

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΟΡ. ΠΕΡΙΔΗΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΟΡ. ΠΕΡΙΔΗΣ

Ρίχνω στην νύχτα μια σπρωξιά
παίρνει φωτιά και ξημερώνει
Στην τελευταία ρουφηξιά
Παίρνω όρκο να τελειώσει πια ότι τελειώνει

Μπαίνω στο τρένο την αυγή   
Για να με βρει σε άλλο μέρος
Η μέρα τούτη που θα μπει
Να με γλιτώσει από εκεί που ήμουνα ξένος

Φεύγω φεύγω κάθε μέρα φεύγω
Μετρο μετρο όλο πιο μακριά
φεύγω φεύγω τόσα χρόνια φεύγω
Στην καρδιά μου όλο πιο κοντά

Ρίχνω στα μάτια μου ένα φως και κάνω ανάκριση μονάχος
Ο χωρισμένος μου εαυτός είναι που χώρισε τον κόσμο από λάθος

Άραγε τι να φταίει τι που ονειρευόμαστε στο ξύπνιο
Και να 'ναι η λησμονιά αυτή που ανοίγει πόρτες το πρωί στον πρώτο χτύπο

 [align=center][align=left]Α ν ά θ ε μ ά   σε                [/align][/align]
 
Στίχοι, μουσικη, εκτέλεση]

Να με θυμηθείς
Φ. Πλιάτσικας

Κάθε που νιώθω μοναξιά σκέφτομαι πως υπάρχεις
και θέλω να'ρθω εκεί κοντά τίποτα να μην πάθεις
Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς απ'το χαμογελό σου
σ'άδεια δωμάτια σκοτεινά θα βλέπω απ'το φως σου

Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς,
δε φταίω εγώ που μέσα μου θα ζεις

Κάθε που κρύβομαι σκυφτός στα τρύπια ονειρά μου
πιστεύω σαν ηθοποιός πως σ'έχω εδώ κοντά μου

ΝΟΤΟΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ: Λ. ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ
ΣΤΙΧΟΙ: ΙΣ. ΣΟΥΣΗΣ

Εκεί στο νότο
Που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο
Σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
Ψάχνοντας να 'βρω το κατάλληλο κορμί
Εκεί στα φώτα
Έβρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια
Κι εσύ με κέρασες καπνό μ' ένα φιλί

Ποια πόλη, ποια χώρα
Ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
Σωπαίνεις, θυμάσαι
Και μεθυσμένη μες' τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
Ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

Εκεί στο νότο
Εκεί μου κλήρωσε ο έρωτος στο λόττο
Κουλουριασμένος σαν τη σαύρα στη σκιά σου
Σα νόμισμα έπεφτα στο μαύρο σου βυθό
Χλωμά καντήλια
Άναβε η φτώχεια σου, τα τάιζε με ζήλια
Μα συλλαβίζαν "σ' αγαπώ" τα βογκητά σου
Σαν ένα άρρωστο στην κούνια του μωρό

[quote user="ixnografia" post="296697"]Να με θυμηθείς
Φ. Πλιάτσικας

Κάθε που νιώθω μοναξιά σκέφτομαι πως υπάρχεις
και θέλω να'ρθω εκεί κοντά τίποτα να μην πάθεις
Θα πλέξω χρώμα της φωτιάς απ'το χαμογελό σου
σ'άδεια δωμάτια σκοτεινά θα βλέπω απ'το φως σου

Να με θυμηθείς, να με θυμηθείς,
δε φταίω εγώ που μέσα μου θα ζεις

Κάθε που κρύβομαι σκυφτός στα τρύπια ονειρά μου
πιστεύω σαν ηθοποιός πως σ'έχω εδώ κοντά μου[/quote]


Ελενηηηηηηηηηηηηηηη
με εσφαξες
τι μου την χαρισες βρε αυτην την ταμπακιερα?

από τα αγαπημένα  τραγουδια του συμμαθητή μου του Λαυρέντη

" Μη  τον  ρωτάς  τον  ουρανό "        Γιάννης Ιωαννίδης / Μανος Χατζιδακις

Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε

σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου  να πιω τον ήλιο μέσα απ'τα χείλη σου


Μη τον ρωτάς τον ουρανό   το σύννεφο και το φεγγάρι

το βλέμμα σου το σκοτεινό  κάτι απ' τη νύχτα έχει πάρει


Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε

σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου  να πιω τον ήλιο μέσα απ'τα χείλη σου

Στο άδειο μου πακέτο ( Τι να σου πω )          
 
 Φίλιππος Νικολάου

Στο άδειο μου πακέτο απόψε μπήκες
δεν ξέρω τι ζητάς και αν το βρήκες
αχ να 'σουνα τσιγάρο τελευταίο
γουλιά γουλιά μαζί σου να τα λέω

Μα τι να πω
που 'μαι στεγνός από ψιλά και από παρέα
και σ' αγαπώ
γιατί είσαι άπιαστη σαν όλα τα ωραία

Τι να σου πω
άδειο βαγόνι το μυαλό μου αραγμένο
το σ' αγαπώ
πάνω στου μπράτσου μου χαράζω την πληγή

Και δεν μπορώ
να μη σε δω ούτε να μη σε περιμένω
ούτε μπορείς ν' ακολουθήσεις
τη δική μου τη φυγή

Δεν ξέρω λόγια όμορφα να δίνω
κι αν τα 'θελες σε μένα μην τα ψάξεις
εδώ που είμαι άσε με να μείνω
χωρίς να προσπαθήσεις να μ' αλλάξεις

Μα τι να πω
στο περιθώριο που ζω φυλακισμένος
το σ' αγαπώ
μοιάζει με λέξη που τη λέει μεθυσμένος

Οι ψυχές και οι αγάπες          
 
 Βασίλης Παπακωνσταντίνου


Τίποτα στο κόσμο δεν τον νοιάζει
παρά μόνο το μυαλό του ανοικτό να μένει
μέσα στην αδράνεια τρομάζει
ξαναβλέπει στη φορμόλη την ψυχή σβησμένη
κόβει το κορμί του και το θάβει
σε νερό και σε φωτιά να χωριστεί

Στους δεκάξι παγωμένους εφιάλτες
κάτι απρόσωπα λαμπάκια της νυκτός δανείζει
σ' άνυδρους ανέραστους αντάρτες
στοιχειωμένος σε μια εθνική οδό που πήζει
βρίσκει την αχτίδα π' απομένει
και μαζί της τη φυγή θα μοιραστεί

Οι ψυχές και οι αγάπες
σιαμαίες αυταπάτες
όμοιες σαν άσπρα πλήκτρα
σαν φωτάκια μες τη νύκτα
βρίσκουν σώματα παρθένα
στη συνήθεια πουλημένα
με φιλιά τα εξαγνίζουν
τους χαρίζονται

Τούτος ο αρχέγονος ρυθμός των Αφρικάνων
κάτι από μπάλο Συριανό θυμίζει
ανθρωποθυσία στους θεούς των ηφαιστείων
σαν αναπαραγωγής βωμό γυαλίζει
κράτησε αγάπη μου για λίγο την πνοή σου
κλείσε όλη τούτη τη στιγμή σ' ένα φιλί

Κοίταξε τριγύρω τα Μετέωρα πως πέφτουν
μπάλες από χιόνι μείνε ζωντανή ακόμη
κρίνε με σαν άνθρωπο που ψάχνει την ψυχή του
κι άμα τον γουστάρεις θα σου πω συγνώμη
είναι κάτι μήνες που φιλοξενώ τον τρόμο
κι έχω ανάγκη να με βλέπεις σαν μωρό παιδί

Αχ μωράκι σαστισμένο
μέσα στο μυαλό σου ξένο
τι να πρωτοτραγουδήσεις
και ποια πόρτα να κτυπήσεις
να σου πω για να σε πείσουν
στα μετάξια να σε ντύσουν
να φανούν λευκά δοντάκια
μες το γέλιο σου

Χίλιες και μια νύχτες ανοιχτά της οικουμένης
αλυσοδεμένος πολικός αστέρας
άφηνα τους άλλους να μιλούν για μένα
και φοβόμουν μη με δει το φως της μέρας
τα χαμένα χρόνια θα τα πάρω πίσω
φτάνει που και που να λες ακόμα σ' αγαπώ

Κόκκινος ορίζοντας τα χρόνια π' απομένουν
κάνε το σινιάλο να σε βρει ψυχή μου
πρόσωπα λιμάνια κράτησε τα "φεύγουν"
κράτα με αγκαλιά και πάρε με μαζί σου
βιντεοταινίες η ζωή που είδα
του άστεγου του νου μου η πατρίδα είσαι εσύ

Αχ αγάπη μου αγάπη
διαμαντάκι μες στη στάχτη
και νησάκι που 'χει φάρο
ένα μεθυσμένο γλάρο
γύρω σου που φτερουγίζει
τ' όνομά σου συλλαβίζει
σημαδεύει τη ματιά σου και αφήνεται

[align=center][/align]

              Το όνειρο        
 
            Δήμος Μούτσης


Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ' όνειρο που είδα χθες το βράδυ
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ
κι εγώ από την άλλη
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ ήμουνα εγώ κι από την άλλη
έτοιμος να μου αποκριθώ και να ρωτήσω πάλι
κι ύστερα χάθηκα μακριά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας

Κι είδα ένα παιδί μικρό παιδί που έπαιζε και μου 'ριχνε στα ζάρια
το ύστερο του πόθου μου φιλί τα πρώτα παιδικά μου χάδια
κι εκεί- εκείνη τη στιγμή άκουγα να τραγουδάν εντός μου
ο ύπνος με το θάνατο μαζί
τραγούδια του ερωτός μου
κι ύστερα πάλι ξαφνικά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας

Κι είδα τις ελπίδες μας σκιές βάδιζαν αμίλητα εμπρός μου
σύμβολα σημεία και μυστικές μορφές αυτού του μάταιου κόσμου
και είκοσι αιώνες σκοτεινοί έφταναν στο τέλος τους πια τώρα
κι από έναν κόσμο σ' άλλονε τελικά εμείς περνάμε λέει ώρα την ώρα
κι ύστερα πάλι ξαφνικά χάθηκα σε ολάνθιστα περιβόλια
παρέα με τους δερβίσηδες γύρω από τη φωτιά χορεύοντας και τραγουδώντας
έιβαλα χορεύοντας και τραγουδώντας

Βρέθηκα σε κύκλο σκοτεινό στ'όνειρο που είδα χθες το βράδυ
κι ήμουνα απ' τη μια του κύκλου εγώ κι εγώ από την άλλη
πες μου τι είν' αυτά που βλέπω εδώ πρόφτασα να πω στον εαυτό μου
μη μιλάς μον' κοίτα και περνά λέει αυτός
και βγήκα από τ' όνειρό μου
 

....Δε θέλω να πικραίνεσαι
τις Κυριακές τα βράδια
Χωρίς αυτή τη σκοτεινιά
τα χρόνια μένουν άδεια....


[align=center][/align]


Μαλαμας[/b]

[align=center]Σ τ α    
  ε ί π α    
 ό λ α            
 
 Οδυσσέας Ιωάννου /  Μιλτιάδης Πασχαλίδης


Πολλές φορές σου μίλησα
Με χρώματα στο στόμα
Στο είπα, όσα έμαθα
Τα έμαθα με το σώμα

Μισός ψυχή μισός κορμί
Κι η πείνα μου θηρίο
Μισή ζωή σπατάλησα
να ζήσουν και τα δύο

Όσα κομμάτια κι μπορέσεις να ενώσεις
Δεν θα σου φτάσουν μια στιγμή για να με νιώσεις
Στα είπα όλα - Φίλα με τώρα

Με αγαπούσε το νερό
Μα ο ουρανός με ζούσε
Κι όταν μετρούσα τι μπορώ
Η γη δεν με χωρούσε

Κυνήγησα τις ομορφιές
Μα μ' έκλεψε η λύπη
Οι αλήθειες μου]

---

[align=center][/align]

   Αναμνήσεις

Ηταν μια γλυκιά εποχή
που μόνο γι΄αγάπη μιλούσες
ζούσες γιατί ζούσα κι εγώ
αγόρι μου λατρευτό

Αναμνήσεις μένουν οι ωραίες στιγμές
τα φιλιά οι όρκοι κι οι χαρές
ο καιρός κυλάει κι η αγάπες περνούν
κι οι καρδιές μας όλα τα ξεχνούν
Κάποια μέρα φτάνει ένα γκρίζο πρωί
που δεν σου γελά πια η ζωή
και για συντροφιά έχεις τη μοναξιά
κι αναμνήσεις μέσα στην καρδιά

Ηταν μια γλυκιά εποχή
γεμάτη με φως κι αλήθεια
μέσα στη μικρή μου ψυχή
εικόνα χρυσή εσύ

Αναμνήσεις μένουν οι ωραίες στιγμές
τα φιλιά οι όρκοι κι οι χαρές
ο καιρός κυλάει κι η αγάπες περνούν
κι οι καρδιές μας όλα τα ξεχνούν
Κάποια μέρα φτάνει ένα γκρίζο πρωί
που δεν σου γελά πια η ζωή
και για συντροφιά έχεις τη μοναξιά
κι αναμνήσεις μέσα στην καρδιά

Πηγαίνω μόνος - Φίλιππος Πλιάτσικας

[size=12]Για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά
για ποια πέλαγα ουράνια άστρα μαγικά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά

Για ποια μακρινή πατρίδα έρμη ξενιτειά
θάλασσα ουρανός μ' αστέρια πουθενά στεριά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά

Ποια αγάπη ποιο λιμάνι ποια παρηγοριά
θα χεις αγκαλιά το κύμα χάδι το νοτιά
για πού το βαλες καρδιά μου μ' ανοιχτά πανιά[/size]

[/font]

 [youtube]ID<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http]

http://www.a33.gr/viewtopic.php?f=22&t=1414

[quote user="aggeliki76" post="306539"]http://www.a33.gr/viewtopic.php?f=22&t=1414[/quote]

λαθος :oops:
αυτο ηθελα να βαλω

 

[size=14]Αυτή η νύχτα μένει[/size]

[size=14][align=center]Κάτι τους δένει[/align][/size]

[align=center][size=18]Τετάρτη βράδυ - Άλκηστις Πρωτοψάλτη[/size][/align]

Μη μου ζητάς να κάνω πίσω
δε θέλω να ξαναγυρίσω
τη μοναξιά θα προτιμήσω
από τη δική σου καρδιά

Σου το 'χα πει αν με προδώσεις
να ξέρεις πως δε θα γλιτώσεις
θα 'ρθει καιρός να το πληρώσεις
και θα μετανιώσεις πικρά

Θα 'ρθουν στιγμές που θα πεθαίνεις
για μένα θα κλαις και θ' αρρωσταίνεις
συγνώμη θα λες και θα με ψάχνεις
μα θα 'χω για πάντα χαθεί

Θα 'ρθουν στιγμές που δε θ' αντέχεις
και κρύες βραδιές που δε θα μ' έχεις
φοβάμαι θα λες όμως να ξέρεις
το λάθος πως ήσουν εσύ
εσύ, μόνο εσύ

Μην το ξεχνάς σ' αυτή τη σχέση
από καιρό δεν έχεις θέση
σου το 'χα πει θα σε πονέσει
μα δεν το είχες δει σοβαρά

Σου το 'χα πει θα με προδώσεις
να ξέρεις πως δεν θα γλιτώσεις
θα 'ρθει καιρός να το πληρώσεις
και θα μετανιώσεις πικρά

Θα 'ρθουν στιγμές...

Στίχοι: Φίλιππος Γράψας
Μουσική: Μάριος Τόκας
Πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος

Πάντα επιστρέφεις εδώ
έχεις μάθει πια τις διαδρομές
σαν μια ντροπή που αγαπώ
μια φωνή στις δικές μου σιωπές

Πάντα επιστρέφεις εδώ
με μονόλογους ερωτικούς
ό,τι και όσα σου πω
τις αλήθειες μου δεν τις ακούς

Τρελάθηκε λοιπόν ο έρωτάς μας
και δεν αισθάνεται
πως άλλη μια φορά ο εγωισμός μας
στον ύπνο πιάνεται
Δεν ντρέπεσαι δε ντρέπομαι
εσύ που επιστρέφεις
κι εγώ που επιμένω να σε δέχομαι

Πάντα επιστρέφεις εδώ
στον ορίζοντα αν δεις απειλή
είσαι ένα λάθος πικρό
από λύπη καρδιά και φιλί

Πάντα επιστρέφεις εδώ
ξέρεις πότε και πού θα με βρεις
κι αν είσαι αυτό που ζητώ
για να φταις είναι πάντα νωρίς

Τρελάθηκε λοιπόν ο έρωτάς μας
και δεν αισθάνεται
πως άλλη μια φορά ο εγωισμός μας
στον ύπνο πιάνεται
Δεν ντρέπεσαι δε ντρέπομαι
εσύ που επιστρέφεις
κι εγώ που επιμένω να σε δέχομαι
Τρελάθηκε λοιπόν ο έρωτάς μας
και δεν αισθάνεται
πως άλλη μια φορά ο εγωισμός μας
στον ύπνο πιάνεται
Δεν ντρέπεσαι δε ντρέπομαι
εσύ που επιστρέφεις
κι εγώ που επιμένω να σε δέχομαι

Τώρα μένω μόνος μου

Στίχοι: Άρης Δαβαράκης, Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Δημήτρης Μπάσης

Είχα μάθει να 'σαι εκεί κάθε πρωί
να μου φέρνεις τον καφέ μ' ένα φιλί
Είχα μάθει να μου δίνεις τα κλειδιά
και να φεύγουμε μαζί για τη δουλειά

Μα τώρα μένω μόνος μου
αλλού με πάει ο δρόμος μου
κι είναι όλα περασμένα ξεχασμένα
Μην μου ζητάς τη γνώμη μου
Είν' άχρηστη η συγνώμη μου
αφού είσαι πιο καλά χωρίς εμένα

Είχα μάθει να σ' ακούω να μιλάς
να θυμώνεις, ν' αγριεύεις, να γελάς
Είχα μάθει να ζηλεύεις σαν τρελή
να 'σαι εκεί την κάθε δύσκολη στιγμή

Εγώ είμαι τώρα μόνος μου
αλλού με πάει ο δρόμος μου
κι είναι όλα περασμένα ξεχασμένα
Μη μου ζητάς τη γνώμη μου
Είν' άχρηστη η συγνώμη μου
αφού είσαι πιο καλά χωρίς εμένα
_________________

 :roll:  ;-)  ;-)

Tέλειο!!!!!!!

Έφυγε εκείνη που αγαπώ
και τώρα στην ζωή μου τι μου μένει
ποια θα φωνάζω τώρα πια
αγαπημένη

Φίλε έλα απόψε που πονάω
εκείνη που αγαπώ δεν είναι πια εδώ
φίλε την παρέα σου ζητάω
έλα στο σκοτάδι δεν μπορώ

Όσα λεν οι άντρες μεταξύ τους
λόγια σοβαρά λόγια αληθινά
πες μου ό,τι θέλεις όμως μείνε
μήπως περάσει η βραδιά

Έφυγε εκείνη που αγαπώ
κουβάρι στο μυαλό μου οι εικόνες
και οι στιγμές του χωρισμού
γίναν αιώνες

Φίλε έλα απόψε που πονάω
εκείνη που αγαπώ δεν είναι πια εδώ
φίλε την παρέα σου ζητάω
έλα στο σκοτάδι δεν μπορώ

Όσα λεν οι άντρες μεταξύ τους
λόγια σοβαρά λόγια αληθινά
πες μου ό,τι θέλεις όμως μείνε
μήπως περάσει η βραδιά..

Μη ψάχνεις να με βρεις μέσα στα φώτα
Μη ψάχνεις να με βρεις μες τις γιορτές
Μη ψάχνεις να με βρεις εκεί που πρώτα
ανάβαμε φωτιές
 
Μην ψάχνεις να με βρεις στα καφενεία
στης νύχτας τις μεγάλες τις σκιές
στα πράσινα παλιά λεωφορεία
και σʼ άγονες γραμμές
 
Θα με βρεις εκεί, θα με βρεις εκεί
που πεθαίνει πάντα κάθε Κυριακή
Θα με βρεις εκεί, θα με βρεις εκεί
που πηγαίνουν πάντα οι μοναχικοί
 
Μη ψάχνεις να με βρεις μες την πλατεία
μην ψάχνεις σε μορφές βυζαντινές
σε κίτρινα φτηνά ξενοδοχεία
και μες στις ανοχές
 
Μην ψάχνεις να με βρεις στις λεωφόρους
σε μαύρες συγκεντρώσεις και στοές
ποτέ δε θα με βρεις σε μέσους όρους
και σʼ άλλες εποχές
 
Θα με βρεις εκεί, θα με βρεις εκεί...

[spoiler][quote user=adminforum]βλέπε πως κάνετε ανάρτηση video
Εικόνες  Video σε θέματα, μηνύματα, φωτογραφικά άλμπουμ κ.α. (//http)

[/b]από τον editor [/font] (//http)[/quote][/spoiler]

 :sad:

Αν εχεις καλους Δασκαλους.......... :grin:  :grin:  :grin:

Χαράς ευαγγέλια στα τραγούδια της Θλίψης! :grin:

Χαίρομαι για την προσπάθεια, falcon... Και σου χαρίζω το επόμενο κομμάτι!   ;-)
 

:mryellow:  :mryellow:  Σ 'έυχαριστω και ανταποδιδω.............

And I wonder if I ever cross your mind..?
for me it happens all the time...

its a quarter after one
I'm a little drunk
an' I need you now !
Said I wouldn't call
but I lost all control
an' I need you now...

καιγομαι σ' ενα ποτηρι κρασι και σε ψαχνω..
βουλιαξε η παλη μες στο νου μου γυρνανε διαβολοι..

ενα τρυφερο ζειμπεκικο για την μοναξια..

Rizla μ'αρέσουν τόσο αυτά που ανεβάζεις που θα έβαζα στοίχημα
πως σε ξέρω.
:)
κιπ ον!

και οι δικες σου επιλογες ειναι πολυ καλες.. χαιρομαι!



Ξεφτιλα, μοναξια απελπισια κι αναποδα...
                                              Απελπισια μοναξια και ξεφτιλα Κατερινααα.. κι ανάποδα

μνημες..