www.fakellaki.blogspot.com
Το ελάχιστο που μπορώ να κάνω για μια υπέροχη ύπαρξη που πεθαίνει
στα 32 της χρόνια εξαιτίας της αναλγησίας, της απληστίας
και της αδιαφορίας μερικών που δεν αξίζουν καν να λέγονται άνθρωποι
πόσο μάλλον ιατροί.
Η γενναιότητα, η λεβεντιά, το κουράγιο, η ψυχή και το μυαλό, το χιούμορ της Αμαλίας θα στηρίζουν όσους από εμάς είχαμε την τύχη να την γνωρίσουμε και να νιώσουμε πόσο μικροί και ταπεινοί είμαστε, πόσο ανάξια λόγου είναι τα "προβλήματά" μας.
Και μόνον η φωτογραφία της που στέκεται ευθυτενής στο ένα της πόδι
τα λέει όλα.
Αχ το διαβασα,,πριν δυο μερες δε μπορω να ηρεμησω!!
Μακρια απο ολους αυτο το πραγμα!!
Τα εχω ζησει δυστηχως ξερω πως ειναι
εφαλτης!!
Να ναι καλα η κοπελα ..να εχει δυναμη οσο μπορει!
H κοπέλλα ( η Αμαλία ) πέθανε.
Η κηδεία της έγινε σήμερα :cry:
ΕΛΕΟΣ!!!
Αυτα ειναι αυτα πρεπει να βλεπουν μερικοι ΑΥΤΑ..
ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΤΑΞΙΔΙ!!ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΘΑ ΤΙΣ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΗ ΠΑΡΕΑ!!
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ!! :cry: :cry: :cry:
:cry:
με ολο το θαρρος και τη συγκινηση που ενιωσα για τον αδικο χαμο μιας κοπελας που γνωρισα μεσα απο το Blog της, παραθετω ενα απο τα πιο συγκλονιστικα κειμενα που εχω διαβασει στη ζωη μου , απο το μπλογκ της
Saturday, April 07, 2007
ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ".....
Έχω πονέσει αφόρητα,
έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται,
έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν'αυτοκτονήσω λόγω του πόνου,
έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεββάτι ουρλιάζοντας απ'τον πόνο,
έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων,
έχω καταστραφεί οικονομικά,
έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογενειά μου,
έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου,
έχω υπάρξει βάρος για τους φίλους μου,
έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών επεμβάσεων,
έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως,
έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες,
έχω στερηθεί διασκεδάσεις ,
έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές,
έχω χάσει εκδρομές, έχω στερηθει ταξίδια,
έχω στερηθεί την ξενοιασιά στις κινήσεις λόγω του πόνου ή του φόβου του πόνου,
δεν έπαιξα επαγγελματικά βόλλευ,
δε φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας-λόγω του πόνου,
αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γιατρούς,
αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γονείς μου ήδη πριν από την εφηβεία μου μεχρι τα 25 μου,
το παιδικό μου παιχνίδι έχει διακοπει έξι φορές από άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο με μεταφορά από ασθενοφόρο,
έχω νιώσει ντροπή για την εικόνα του σώματός μου,
έχω αντιμετωπίσει παραλογη γραφειοκρατεία,
έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς,
έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό,
έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες,
έχω νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία οπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε,
έχω δει την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και αμόρφωτους "επιστήμονες",
έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα,
έχω υπάρξει άθυρμα του κάθε αμόρφωτου δημοσιοϋπαλληλίσκου,
τις ώρες του πόνου έχω νιώσει τους γιατρούς όχι δίπλα μου αλλά απέναντί μου,
έχω καλλιεργήσει ήδη από την παιδική μου ηλικία κυνισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος και τον κάθε "αρμόδιο",
έχω ζητήσει βοήθεια από ανθρώπους που ούτε θα καταδεχόμουν να κοιτάξω επειδή με λύγισε ο πόνος,
δε μπόρεσα ποτέ να θέσω την εργασία μου σε μακροπρόθεσμες βάσεις λόγω της ασταθούς υγείας μου,
συχνά οι σεξουαλικές μου επαφές υπήρξαν επώδυνες,
έχω κάνει άπειρα ξενύχτια λόγω του πόνου,
υπήρξα θύμα κατηγοριών από την οικογένειά μου επειδή δεν ακολουθούσα τις (άσχετες) οδηγίες των γιατρών,
έχω αντιμετωπίσει σηψαιμία, έχω "δει" και άλλες φορές το θάνατο δίπλα μου,
έχω δει τον πόνο των αγαπημένων μου όταν με βλέπουν να λιώνω,
έχω δει το πρόβλημά μου να γίνεται πηγή ευτυχίας για άλλους
(γιατρούς, ιδιοκτήτες κλινικών,φυσιοθεραπευτές, ορθοπεδοτεχνικούς που μού έφτιαξαν το τεχνητό μέλος,κλπ) ,
έχω χάσει την πλήρη αυτονομία μου,
δεν εργάζομαι κανονικά εδώ και τρία χρόνια,
έχω προσπαθήσει πολύ σκληρά για να δεχτώ τη νέα εικόνα του σώματός μου,
έχω αναγκαστεί να μάθω τουλάχιστον τα στοιχειώδη ιατρικά ζητήματα για να αναπληρώσω την άγνοια των γιατρών και ιδίως των ανεπιβλεπτων ειδικευομένων,
έχω χάσει αρκετές φορές τα μαλλιά μου αναγκαζομενη έτσι να ανέχομαι τα ηλίθια βλέμματα πολλών περαστικών
(επειδή αποφάσισα να μη χαροποιήσω με τον καρκίνο μου ΚΑΙ αυτούς που πουλούν περρούκες),
και η πιο απλή μου κίνηση απαιτεί μεγάλη προσπάθεια,
ενίοτε και ανοχή πόνου,
έχω περάσει εφιαλτικές ώρες ως δέσμιο κομμάτι κρέας χωρίς καν φωνή σε εντατικές,συχνά θέλω συνοδό ακόμη και για να κατεβω τις σκάλες του σποτιού μου,
κάποιες φορές έχω παραλύσει πλήρως λόγω του πόνου,
κάποιες άλλες φορές έχω χάσει εντελώς τη φωνή μου λόγω των κοντινών όγκων και νιώθω και το βάσανο της στέρησης της επικοινωνίας είμαι αναγκασμένη να φροντίζω και για την ψυχολογία των γύρω μου ώστε να μπορέσουν να χειριστούν την παρούσα κατάστασή μου ή και τον επικείμενο θάνατό μου,
τις περισσότερες φορές δε μπορώ να γελάσω γιατι με πιάνει ελεεινός βήχας που εξελίσσεται σε εμέτους,
δε μπορώ να θυμώσω πολύ γιατί έτσι κλείνει η φωνή μου για τουλάχιστον μια ημέρα,
έχουν κορεστεί οι αισθήσεις μου όλες από τις συνεχεις επισκέψεις σε νοσοκομεία,
από τις ατέλειωτες εξετάσεις,
από τα αμέτρητα φάρμακα κι έχω αρχίσει να έχω πλέον ψυχοσωματικά συμπτώματα,
αποφεύγω τη συναναστροφή με παιδιά όπως πχ τα λατρεμένα μου ανήψια ώστε να μη τους λείψω πολύ αν πεθάνω σύντομα,
αδιαφορώ για τους πόνους και τις ταλαιπωρίες των άλλων επειδή έχω κουραστεί τόσο που μόλις και μετά βίας αντέχω τις δικές μου,
πρέπει να συναναστρέφομαι μόνο τους μη έχοντες μεταδοτικά νοσήματα λόγω του αδύναμου πλέον ανοσοποιητικού μου,
η μόνη προγραμματισμένη εξέλιξη στη ζωή μου είναι η ανά 21 ημέρες ταλαιπωρία της χημειοθεραπείας,
ακόμη κι όταν η φυσική μου κατάσταση είναι σχετικά καλή το να βγω κάποια βόλτα είναι ρίσκο λόγω του φόβου των εμέτων και τον αιμοπτύσεων,
έχω νιώσει το "μαρτύριο" του να είμαι πλέον συνοδηγός στο δικό μου αυτοκίνητο,
παρατάω τα φλερτ μου "στη μέση" επειδή δε μπορώ να υποσχεθώ τίποτα,
δε μπορώ να πάρω αγκαλιά ένα μωρό,
έχω στερηθει για μεγάλα χρονικά διαστήματα και πλέον δια παντός τη μεγάλη μου αγάπη,το χορό ,
έχω ακούσει τρεις φορές (λόγω ακτινοβολιών) το εφιαλτικό "κρακ" που κάνει ένα οστό όταν σπάζει,αναγκάζομαι συχνά να παρηγορώ τους γύρω μου κάθε που παίρνω στα χέρια μου μια βιοψία ή κακά αποτελέσματα άλλων εξετάσεων πράγμα που έχω βαρεθει,
έχω δει αμέτρητες απλές απολαύσεις να με προσπερνούν,
δε μπορώ να ουρλιάξω.......
ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"
καλο σου ταξιδι αμαλια .
Καλό Ταξίδι Αμαλία...........
η Αμαλια μπορεσε και ταρακουνησε την κοινωνια μας μεσα απο το μπλογκ της ,περασε φοβερα μηνυματα,ταραξε για χρονια λιμναζοντα υδατα ,μπορεσε και ακουμπησε ευαισθητες χορδες και των πιο χονδροπετσων συνανθρωπων μας αφησε σιγουρα κατι πισω της....ελπιζουμε οτι αυτο το κατι θα καρπισει και θα μας βοηθησει να γινουμε καλυτεροι ανθρωποι...
Ένας χαρισματικός άνθρωπος μια πανεξυπνη κοπέλα
με δυναμη τοση δύναμη..ισως κ γι'αυτο το λόγο να εζήσε παραπανω απο
όσο επρεπε να ζήσει..Η δύναμη της,αυτη τη βοηθησε και η θέληση για τη ζωή..
Ο θεός δε βλέπει..πολλά δε βλεπει.Αυτό που λέγεται ζώη..που λέγεται κόσμος που λεγεται φιλία αγάπη ..χρείαζετε ανθρώπους σαν την Αμαλια..
Τους εχει ανάγκη για να γίνεται καλύτερος αλλα μερα μεττη μερα γινεται πιο φτωχος!!
Καλο της ταξίδι..να ηρεμήσει πι α η ψυχούλα της..
:cry:
Με απεραντο σεβασμό στη μνημη και των δυο και η αναφορά στην "Λία" "μας" που έφυγε και κεινη για τη χωρα των Αγγέλων
..Μέσα απο το ταξίδι στο Γολγοθα ..με ενα ποδαράκι και οι δυο τους βαδιζαν..Η Λια και η Αμαλια, η ιστορία τους εχει πολλα κοινά..
δεν θα ξεχασω ποτε την σταση της απεναντι στο πονο, τα μηδαμηνα παραπονα της...ακομη και στις δυσκολες ωρες που γνωριζε αδικα ισως καπου σε τοσο νεαρη ηλικια,απο τα 19 το παλευε ..στην μεγαλη μαχη της..συνεχιζε να ονειρευεται...να αγαπα και να προσφερει..οταν μιλουσες μαζι της αφηνε ενα χαμογελο που δεν ξεθωριασε στα αυτια μου
Σιγουρα αυτο το χαμογελο εδωσε σε μας πολλα ανεκτιμητα..αν μπορουσαμε να δουμε καθαρα το θαυμα ενος και μονο λουλουδιου, θα αλλαζε ολη μας η ζωη
Σπασμένο καράβι να μαι περα βαθεια, ετσι να μαι
με διχως καταρτια δίχως πανιά, να κοιμαμαι ......ελεγε
Αγγελοι πια και ισως, ποιος ξερει να ειναι σε καλυτερα χερια
http://clubs.pathfinder.gr/agust
Αχ βρε γλαροπουλι μου..δεν τα αντεχω ολα αυτα
και εσυ ξερεις πολυ καλα το λογο!!
Ηθελα να το την αναφερω..αλλα δε τολμησα με ποναει!!
Ναι κ η Λια μας και κεινη η ιδια δυναμη
η ίδια θέληση!!Ενοια σου κ μαζι θα ειναι !!
Στον ίδιο παραδεισο στον ιδιο ουρανο!
έμεινα άφωνη, ανήμπορη να αρθρώσω συλλαβή...
καμιά λέξη δεν μπορεί να περιγράψει την οργή μου...
χιλιάδες λέξεις συνωστίζονται μέσα μου αλλά δεν λεν να βγουν...
Αμαλία... πλάσμα εκπάγλου καλλονής
jasper φαντάσου την δική της την οργή!!
"Ακόμη μια ανθρώπινη ψυχή
που άνοιξε τ'αέρινα φτερά της
ελεύθερη απ'της ύλης τη μορφή
στο επέκεινα θα ζεί τα όνειρά της.."
Καλό σου Ταξίδι Αμαλία...
εγω νιωθω την αναγκη να βρισω..
Πρωτα τον κυριο υπουργο Αβραμοπουλο και μετα τον κυριο υφηπουργο Κωσταντοπουλο..
..και μετα ολους εσας που τους ψηφιζετε
ΑΝΤΕ ΓΑΜΗΘΗΤΕ ΞΕΤΣΙΠΟΤΟΙ!!! ΑΛΗΤΕΣ!
Κι εγώ θέλω να βρίσω όλους όσους τα θυμούνται όλ'αυτά και εκφράζουν τις όποιες ευαισθησίες και ανησυχίες τους μόνον όταν συμβεί κάτι παρόμοιο και το ακούσουν κάπου τυχαία. :evil:
Αλήθεια, πόσο συχνά τα θυμάται κανείς όλ'αυτά όταν κάθεται ήρεμα κι ωραία στον καναπέ του με τον/την καλό/ή της/του κι είναι όλα ρόδινα κι ωραία;
Λυπάμαι πολύ για την Αμαλία. Ας αναπαυθεί επιτέλους.
Πόσες άλλες Αμαλίες όμως κυκλοφορούν και προσπαθούν να (επι)ζήσουν ανάμεσά μας;
fakellaki. blogspot. com
«Ημέρα Αμαλίας» η 1η Ιουνίου για όλους τους bloggers της Ελλάδας
Οι bloggers της Ελλάδας θα τιμήσουν την Παρασκευή 1η Ιουνίου τη μνήμη της Αμαλίας Καλυβινού, η οποία εξιστόρησε στο ιστολόγιό της την τραγική περιπέτειά της με τον καρκίνο, τον οποίο οι γιατροί καθυστέρησαν 17 χρόνια να διαγνώσουν. Η Αμαλία έφυγε τα ξημερώματα της Παρασκευής...
Η 30χρονη φιλόλογος έμαθε μόλις πριν από πέντε χρόνια ότι πάσχει από καρκίνο. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεκάδες γιατροί έλεγαν ότι πρόκειται απλώς για ιδιοπάθεια, ένας χρόνιος πόνος που δεν μπορούσε να εξηγηθεί.
Ένας καλοήθης όγκος στο πόδι της- ένα νευρίνωμα- δεν διαγνώστηκε και δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε καρκίνο που οδήγησε στον ακρωτηριασμό του ποδιού της, αναφέρουν Τα Νέα της Τρίτης.
Γραφειοκρατία
Από το 1984, όταν ήταν μόλις 8 χρόνων, μέχρι το 2001 είχε επισκεφθεί δεκάδες γιατρούς για τους αφόρητους πόνους στο πόδι της. Το τελευταίο διάστημα η Αμαλία έδινε μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα- 47 όγκους είχαν εντοπίσει οι γιατροί.
Πριν από ενάμιση χρόνο, η Αμαλία έφτιαξε ένα blog, όπου μοιράστηκε όλο τον πόνο της ζωής της και περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις εξετάσεις και τους γιατρούς που μιλούσαν για «ιδιοπάθεια».
«Εξαιτίας σου, γιατρέ μου, έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές, έχω στερηθεί ταξίδια, δεν φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας, έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μία σφραγίδα», έγραφε στις 7 Απριλίου η 30χρονη φιλόλογος.
Η άτυχη Αμαλία εξιστορεί την απίστευτη ταλαιπωρία της στο ΙΚΑ και τον ΕΟΦ για να πάρει έγκριση για το μόνο φάρμακο που θα μπορούσε να την βοηθήσει. Τελικά, όμως, αποδείχθηκε ανεπαρκές.
Η Αμαλία έγραψε το τελευταίο μήνυμα στο blog στις αρχές Μαΐου. Καθημερινά δεχόταν στο fakellaki. blogspot. com εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης από όλη τη χώρα
Στη μνήμη της Αμαλίας, την ερχόμενη Παρασκευή, όλοι οι bloggers θα αφιερώσουν τις σελίδες τους στην «Ημέρα Αμαλίας», με σύνθημα «Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...».
Για όσους ήθελαν να κάνουν κάτι παραπάνω από το να γράψουν απλώς ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, η οικογένεια της Αμαλίας έδωσε την ιδέα της προσφοράς στην ίδρυση του ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά και σε όποια άλλη προσπάθεια αφορά τον καρκίνο.
Καλό σου ταξίδι καλή μου Αμαλία... :cry:
"Μπορεί τ΄αστέρια να αλλάξουν τη τροχιά τους
η δικιά μας στράτα,
η στράτα τ΄ανθρώπου,
πως μπορούσε ν΄αλλάξει?
Ποιός ρωτάει για πλερωμή?
τι πουλήσαμε εμείς αδερφή?
ποιός αγοράζει τιμή κι ανθρωπιά?
...................................."Γιώργος Κατσίμπας.
Διαβάζω μέρες τώρα τα blogs σου.
Διαβάζω κι ανακαλύπτω έναν άνθρωπο με σθένος,
με υπομονή και ανοχή μα και παιχνιδιάρικη διάθεση.
Όποιος έχει αυτιά και σέβεται την ακοή του
ας ακούσει καλύτερα τα λόγια σου, τη κραυγή σου
Κυλώντας τ΄αγιοστέφανα οι Θεοί
πήραν τα σοκκάκια,
Κι οι άνθρωποι,
μαδώντας ένα ένα τα φτερά των αγγέλων
μετρούσαν:
Θα γυρίσουν - δε θα γυρίσουν
Θα γυρίσουν - δε θα γυρίσουν
Θα γυρίσουν - δε θα γυρίσουν
Δεν θέλω να σου πω Καλο Ταξίδι
γιατί θέλω να υπάρχει η φωνή σου
αναμεσά μας μήπως κι ακούσουμε και πράξουμε
όλοι εμείς πιθανά θύματα του σήμερα...του αύριο
:cry: :cry: :cry:
θα το ξεχασετε κι αυτο..
Καπου καπου κατι πρεπει να μας ξυπνα για αλλαζουμε πλευρο..
Ερχοναι καινουργια επεισοδια της Μαριας της ασχημης..
Παράθεση από: "Rakendytos"θα το ξεχασετε κι αυτο..
Καπου καπου κατι πρεπει να μας ξυπνα για αλλαζουμε πλευρο..
Ερχοναι καινουργια επεισοδια της Μαριας της ασχημης..
Ειμαι πάντα ξύπνια..
Αμαλία Καλυβίνου όχι Καλυβινού.
Και όσοι την γνωρίσαμε και γίναμε φίλοι της θα έχουμε πάντα στο μυαλό, την καρδιά και τη σκέψη μας το βραχνό γέλιο, τις πλάκες, τις ατάκες
και το ανεπανάληπτο χιούμορ της.
'Ηταν και θα είναι το αγαπημένο μου "καρατσικό".
'Ημουν και θα είμαι το "τσικό" της.
Το μεγαλείο της θα υπήρχε είτε αρρώσταινε είτε όχι.
'Ενας ξεχωριστός άνθρωπος.
Και ΟΡΓΙΖΟΜΑΙ που ορισμένοι βρήκαν ευκαιρία να καπηλευτούν
ένα θέμα που αγγίζει και συγκινεί πολύ κόσμο. Από τα βρομο-κάναλα μέχρι έναν μυστακοφόρο σνομπαρία δημοσιογράφο της κακιάς συμφοράς.
ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΘΥΜΗΘΗΚΑΝ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ;
Και πόσες χιλιάδες-εκατομμύρια άλλων ανθρώπων βρίσκονται σε παρόμοια θέση. ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΣΟΙ ΚΟΠΤΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΧΤΥΠΙΟΥΝΤΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ;
'Οπως πολύ κυνικά και ρεαλιστικά είπε ο Ρακένδυτος, αν δεν σε αγγίξει προσωπικά η συμφορά, ρίχνεις έναν επικήδειο κάνεις τον ευαίσθητο
και την άλλη στιγμή το ξεχνάς.
Amalache, Libertine, Αμαλία μου, πάμε να παίξουμε και ΧΕΣΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ.
"Να σαλτάρω ή να σαλπάρω", ρώτησε. Και αποφάσισε να σαλπάρει.
Παράθεση από: "tristana"ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΟΣΟΙ ΚΟΠΤΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΧΤΥΠΙΟΥΝΤΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ;
Ό,τι κάνει το 99% των ελλήνων. Βολεύονται στον καναπέ τους, ρουφάνε μια γουλιά μπύρα να τους φύγει η πικρίλα τέτοιων ειδήσεων και αλλάζουν κανάλι. Δυστυχώς όσο ο προσωπικός εγωισμός υπερβάλλει του κοινωνικού η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σκεπάζει την κοπέλα.
Νάντια
σε ευχαριστώ κατ αρχήν προσωπικά που με το θέμα σου μας άγγιξες ως a33.
δεν έχω αλλα λόγια να πω,
περιττεύουν
Το βλέμμα μονο της Αμαλίας τα λέει όλα
Ελπίζω ελάχιστα και εμείς με αυτό τον τρόπο να τιμήσαμε την μνήμη της
Διορθώνουμε το όνομα τώρα
Τα λόγια δε λένε τίποτα, το ξέρω. Οι στίχοι που ακολουθούν γράφτηκαν από μένα ξημερώματα Πέμπτης διαβάζοντας τα λόγια της Αμαλίας και τα δικά σας. Αντί για ένα γειά λοιπόν:
Ψάχνω λόγια ψάχνω λέξεις, όχι για να μου επιτρέψεις
Όύτε για νε σε χαιρετήσω το πέταγμα σε φέρνει πίσω.
Θέλω να πω τόσα πολλά για τα εντός σου θαύματα
Για τις πληγές που γιάτρεψες το θάρρος μου ανάθρεψες
Φωνάζω μέσα στη σιωπή μήπως και κάτι ακουστεί
Αλλά σε όλη τη βρομιά μας έχουν κόψει τα φτερά
Σύνθημα να’ναι τ’ όνομά σου, φάρος μας πάντα η μαγκιά σου
Στάζουνε μες στα δακρυά σου όλου του κόσμου για φάντασου
Η άνθρωπιά κι η λόγικη του η άχρηστη η υπαρξή του
Θέλει ο καθένας να φωναξεί μήπως και κάτι πάει ν’ αλλάξει
Κοίτα από πάνω Αμαλία μήπως ντραπούνε τα θηρία
Μήπως φανεί ολή η ασχήμια που έχει του μέσα τους η γύμνια
Έχεις ανοίξει τα φτερά σου, ξεκίνησε το πέταγμα σου
Τωρα που τέλειωσαν οι πόνοι άνοιξανε όλοι οι δρόμοι
Να δούμε την γλυκιά σκιά σου άσε μας μες στα δακρυά σου
Και της ψύχης μας η φωνή θα σε κρατάει ζωντανή
Που όλοι μας θα θέλαμε κάτι απο σένα να’χαμε
Άλλος την κάθαρη ψύχη άλλος την τόση δύναμη
Σύνθημα να’ναι τ’ όνομά σου, φάρος μας πάντα η μαγκιά σου
Στάζουνε μες στα δακρυά σου όλου του κόσμου για φάντασου
Η άνθρωπιά κι η λόγικη του η άχρηστη η υπαρξή του
Θέλει ο καθένας να φωναξεί μήπως και κάτι πάει ν’ αλλάξει
Κοίτα από πάνω Αμαλία μήπως ντραπούνε τα θηρία
Μήπως φανεί ολή η ασχήμια που έχει του μέσα τους η γύμνια
Τώρα που έφτασες ψηλά, με τα αστέρια συντροφιά
Ρίχνε μας και καμιά ματιά χαϊδευέ μας τρυφερά
Μήπως κι έμεις κάποια στιγμή αξιωθούμε στη ζωή
Να’ χουμε μάτια ανοιχτά και στις ψυχές μας ζεστασιά
Και πέρηφάνια και ντροπή και η ασχήμια η όμορφη
Που σε τραβήξανε ψηλά στα 32 σου κεριά
Η ασχημια ειναι.. πως το θεμα της Αμαλιας δεν ειναι το μοναδικο..
Μπορω να σας λεω καθε μερα για μια Αμαλια..
Ειμαι στον κλαδο υγειας..
Γνωριζετε ποσοι πεθανουν περιμενοντας να ολοκληρωθει η διαδικασια εγκρισης καποιων ακριβων φαρμακων που ΔΕΝ μπορει να καλυψει απλα το δημοσιο? Να δουλευεις μαι ζωη, να πληρωνεις τα ταμεια, καποιοι ¨χωρις τσιπα¨να σου τρωνε τα λεφτα ..κι εσυ να πεθαινεις σαν το σκυλι στ αμπελι..
Οπου φτωχος κι η μοιρα του..
Καλημερα..
kalo sou taxidi amalia...ekei 8a se prosexoun pio poli.. :53:
Τώρα που το ταξίδι της ζωής τελείωσε, αρχίζει το παραμύθι...
Ολα λευκά, αέρινα, ελαφριά, χωρίς πόνο και δάκρυα...(O.W)
...Αυτό που μετράει είναι το ταξίδι και οχι ο προορισμός...
Για την Αμαλία όμως το ταξίδι στη ζωή ήταν επώδυνο...
Εύχομαι ο προορισμός της, να δικαιώσει τη ψυχή της και η γαλήνη να πάρει άξια τη θέση του πόνου...
Και όσοι είχατε τη χαρά και τη τιμή να τη γνωρίζετε,
μη λυπάστε που έφυγε...Να χαίρεστε, που έφυγε ο πόνος και
έμεινε αγνή και καθάρη η ψυχή...
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΑΜΑΛΙΑ...
σε ολους αυτους που εκμεταλλευονται την ανθρωπινη υπαρξη το μονο που αξιζει να τους πεις ειναι.....
ΝΑ ΠΑ ΝΑ ΓΑΜΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ και το μονο που τους αξιζει ειναι ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ.
Εγώ δεν αισθάνομαι οίκτο για την κοπέλα.
Όχι γιατί δεν υπέφερε και δε δοκιμάστηκε, εντελώς άδικα.
Αλλά γιατί πάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή. Και γιατί μαζί με τον αγώνα που έδωσε, έδωσε και την ελπίδα οτι δε θα υποφέρουν και άλλοι, μετά απο την ίδια...
''Να μην τον κλαίτε τον αητό
όπου πετά σαν βρέχει...
Να κλαίτε μόνο το πουλί,
όπου φτερά δεν έχει!''
Καλό ταξίδι Αμαλία.
Σ' ευχαριστούμε.
Den uparxoune lekseis na perigrapsoune autin tin kopela
isws i moni pou tha tairiaze einai: H r w i d a
Ena megalo euxaristw se autin tin psuxi.
Makari o golgothas tis na stathei afetiria kai elpida gia paromoia peristatika.
[size=18]POTE KSANA[/size]
Kalo taksidi Amalia...
Έχει ανοίξει ένα προσωρινό blog για την τελική φάση του συντονισμού της όλης προσπάθειας, με τίτλο :
[size=18]Για την Αμαλία [/size]
http://giatinamalia-blog.blogspot.com/
αξιζει τον κοπο να το διαβασετε..
Kalo taksidi Amalia
Έμαθα για σένα πολύ αργά...
Φάρος φωτεινός το πέρασμά σου...
για όλους εμάς, τους "δήθεν" ταλαιπωρημένους,
βασανισμένους, γεμάτους αγωνίες, "πόνους",
προβλήματα, φιλοδοξίες για κοινωνική, επαγγελματική και ΦΥΣΙΚΑ οικονομική επιτυχία, "πληγωμένους" και αδικημένους από έρωτες, προδοσίες, ανικανοποίητα πάθη, που ζήσαμε ή ζούμε...
........
.........
Πόσο ηλίθια, μικρόψυχη, αχάριστη, εγωϊστρια, άπλειστη, δειλή, ανίκανη, αδύναμη και ΠΟΛΥ ΘΥΜΩΜΕΝΗ [/b] με κάνεις να νιώθω...
εμπρός ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΨΥΧΗΣ, ΜΥΑΛΟΥ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗΣ!
ΑΜΑΛΙΑ, ΔΕΝ ΕΦΥΓΕΣ, δεν σ΄αφήνουν όλοι αυτοί που σε γνώρισαν και θα σε γνωρίσουν στο μέλλον να φύγεις!
Θα είσαι κοντά μας, θα είμαστε κοντά σου, θα είσαι πάντα στη σκέψη μας και στην καρδιά μας, μια φωτεινή αχτίδα στα σκοτάδια της ματαιότητάς μας Αμαλία..
Και ίσως, γνωρίζοντας ΑΜΑΛΙΕΣ, ίσως γίνουμε μια σταλίτσα καλύτεροι άνθρωποι, ίσως κοιτάξουμε ψηλά και πούμε ένα ευχαριστώ για όλα αυτά που έχουμε και δεν εκτιμάμε..
Σίγουρα, κορίτσι μου, ο Θεός είχε καλύτερα σχέδια για σένα!
Καλό σου ταξίδι στη χώρα των Αγγέλων Αμαλία..
Συγχαρητήρια για την κίνηση σας να εμφανίζεται το θέμα της Αμαλίας στην Home Page σας!!! Είναι μια ιστορία που πρέπει να μας ευαισθητοποιήσει όλους... Την καλημέρα μου...
Αμαλία μου δεν υπάρχουν λόγια για το μεγαλείο της ψυχούλας σου.
Συγκινήθηκα πολύ με όλα όσα διάβασα για σένα.
Άνθρωποι σαν εσένα μας δείχνουν πόσο λίγοι και πόσο άδικοι είμαστε.
Δε μπορώ...
Ειλικρινά ότι πάω να γράψω το σβήνω γιατί μου φαίνεται τόσο λίγο....
Καλό σου ταξίδι!
και επαναλαμβανομαι:
τωρα αμα πω οτι συγκινουμαι με τα δακρυβρεχτα
που βγαζουν ολοι για την Αμαλια,
θα πω ψεματα.
οποιος ειναι ΤΟΣΟ ευαισθητοποιημενος.....
ας δηλωσει λιγες ωρες εθελοντισμου το μηνα
στο πλησιεστερο νοσοκομειο
στο τμημα :Ιατρειο του Πονου.
AN KAI DEN SE IKSERA AMALIA, SE GNWRISA TWRA,KAI PISTEPSE ME DEN EINAI ARGA!...
EFYGES KAI SOTHIKES,ALIMONO SE OPOION ERXETE STIN THESI SOY.
POIOS KSEREI ? ISWS AYRIO NA EIMAI EGW !
GI'AYTO, APATEWNES GIATROI XWRIS SYNORA ANTHROPIAS, KAI TSIPAS, OPWS KSERW EGW NA LEW...KATARAMENOI NA EISTE,APO OSOYS EXETE KANEI NA YPOFEROYN.
Ξέρω πολύ καλά πως υπέφερες, πως πόνεσες...Νοιώθω την οικογένειά σου γιατί κι εγώ αντιμετώπισα παρόμοιο πρόβλημα στη δική μου και όχι μόνο μία φορά... Πότε με καλή και πότε με κακή κατάληξη....
Την αναλγησία τη βίωσα εκ των έσω και δυστυχώς όχι μόνο εκ μέρους εκπροσώπων του ιατρικού κλάδου. Τελευταία σου επιθυμία ήταν να δοθούν χρήματα για την ανέγερση του Παιδικού Ογκολογικού Νοσοκομείου ...
Δεν ξέρω αν μπορεί να μου επιτραπεί και μένα μία πρόταση βοήθειας , εθελοντισμού, όπως θέλεις πες το . Εκτός από το Ογκολογικό Νοσοκομείο που βοηθά στην μείωση της τεράστιας λίστας αναμονής των παιδιών -γιατί να έχετε υπόψη σας ότι καθημερινά ένα ακόμα παιδί γράφετε στη λίστα αυτή - που έχουν ανάγκη από θεραπεία υπάρχει και κάτι άλλο που θα μπορούσαμε όλοι μας να κάνουμε .
Κάτι που θα μπορούσε να σώσει ζωές. Ας γίνουμε όλοι δότες μυελού των οστών . Είναι πιστεύω το μικρότερο λιθαράκι που μπορεί να βάλει ο καθένας μας για να σωθούν πολλές ζωές. Ας δημιουργήσουμε μια μεγάλη τράπεζα δοτών μόνο και μόνο γιατί μια ζωή μπορεί να σωθεί. Λίγο αίμα δικό μας μπορεί να δώσει ελπίδα σε έναν άνθρωπο, σκεφτείτε το...
Πραγματικά ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ
Αμαλία δε θα σου πω τιποτε άλλο πέραν του οτι :
Ξέρω πως ξεκουράστηκες και από τον σωματικό αλλά και από τον ψυχικό πόνο που σου προκάλεσαν τόσα χρόνια οι "γιατροί" της αρπαγής χρημάτων και ζωής ....
Tελικά η ζωή είναι πουτάνα ....
σχωριστεμε για την εκφράσει αλλά θα καταλάβετε γιατί το λέω.......
πριν δύο το πολύ τρεις μέρες είδα ένα κηδειοχαρτο ...διάβασα το όνομα και το επίθετο και μου έκανε εντύπωση ...... σε αυτή την γειτονιά μόνο μια Αμαλία ήξερα.... την Αμαλία που χόρευε παραδοσιακούς χορούς....
την είχα γνωρίσει πριν από το 2000
ένα άτομο που δεν το συμπάθησα από την πρώτη στιγμή.... αλλά αφού την γνώρισα την λάτρεψα….. ένα άτομο όλο ζωή....
χιούμορ..... γνώσεις....γιατί παίζαμε και τριβιαλ στο στέκι που μαζευόμασταν…
είχε προβλήματα με την σχολή ....στην φιλοσοφική ήταν η Αμαλία...τα είχε παρατήσει αρκετές φορές...λόγο του ότι ....
δεν θυμάμαι.....
να σας πω την αλήθευα ....χαθήκαμε .... δυο στενά πιο κάτω από το σπίτι μου ...και χαθήκαμε...
αλλά πάντα ….την θυμάμαι ως ένα εύθυμο άτομο που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα στην ζωή κάνοντας ιδιαίτερα μαθήματα αν θυμάμαι καλά….
Δεν είναι αυτή...σκέφτηκα ....δεν μπορεί να είναι αυτή... μαλών η εξαδέλφη της πρέπει να είναι ....συνονόματες αν θυμάμαι καλά....
μέχρι που μπήκα στο εμαιλ μου ...και ο α33 μου έδειξε τι έγινε η Αμαλία όλα αυτά τα χρόνια που είδα να την δω....
Nτρέπομε, λυπάμαι, αλλά έχω μια δικαιολογία ......δεν περίμενα ποτέ να είσαι συ..... ο άγγελος που έφυγε..... ήσουν τόσο δυνατή...τόσο οξυδερκής.....τόσο ζωντανή......
Και με κέρδιζες και στο τάβλι ……
Άσχετο ...η Αμαλία ήταν καρκίνος .....αν δεν κάνω λάθος αυτό το μήνα είχε τα γενέθλια της……
τι τραγική ειρωνεία Θεέ μου .....
δεν σε χαιρετώ Αμαλία…..........πατά θα περιμένω να περάσεις με το αμάξι μα με πας πιο κάτω....
όπως συνήθιζες να κάνεις όποτε με έβλεπες
Παράθεση από: "apol"η Αμαλια μπορεσε και ταρακουνησε την κοινωνια μας μεσα απο το μπλογκ της ,περασε φοβερα μηνυματα,ταραξε για χρονια λιμναζοντα υδατα ,μπορεσε και ακουμπησε ευαισθητες χορδες και των πιο χονδροπετσων συνανθρωπων μας αφησε σιγουρα κατι πισω της....ελπιζουμε οτι αυτο το κατι θα καρπισει και θα μας βοηθησει να γινουμε καλυτεροι ανθρωποι...
H Αμαλια το εκανε αυτο εμεις τι κνουμε απο το να κοιταμε τον εαυτο μας και πως να περναμε καλα κοιταμε τους αλλους παρα μονο οταν φτασουν στο χειροτερο σημειο μπορει να ακουγομαι κακος μα πιστευω πως αυτη ειναι η αληθεια
Amalache.,
......μου λειπεις στο scrabble......γμτ......!!!!!!!
Αυτο το μαιην χωρις τις ατακες σου, μοιαζει μιζερο και βαρετο....
Εκανες ξανα 7αρα...ατιμη.... (α, θ, α, ν, α, τ, η)
......, ευτυχως για μενα κολλησες το σκραμπλ στο μπλογκ σου.......
ετσι για να σε θαυμασω περισσοτερο για αυτη την νηφαλιοτητα σου και για να μην σε χασω δια παντος......
Αισθανομαι πολυ τυχερη που ανταλλαξα του κοσμου τις αηδιες (χιουμορακι το λεγαμε κοσμικως) μαζι σου.....:P:P:P
volta, η περισπωμενη σου......
ΥΓ. Tristana, καλη μου, λειπεις κι εσυ απο το μαιην αυτο...:)
Στην μνήμη της Αμαλίας το θέμα αυτό θα μείνει για πάντα ενεργό στον a33.gr και κάθε χρόνο θα μπαίνει στην κεντρική σελίδα και στις κεντρικές ανακοινώσεις του a33.gr ώστε να μη ξεχαστεί ποτέ.
Και εμείς να έχουμε φύγει για να την συναντήσουμε όσοι θα το βλέπετε, πάντα μια φορά τον χρόνο, να υπενθυμίζετε την υπόσχεση αυτή
Να μη ξεχαστεί.....
Καλημερα σε ολους και ποτε ξανα να μη ζησουμε τετοια ντροπη και τετοια ανασφαλεια!!!
Παράθεση από: "Leon"...
Να μη ξεχαστεί.....
Δεν ξεχνάμεΒλέπε και σχετικό θέμα εδώ
http://www.a33.gr/viewtopic.php?t=11667
[quote user="isabella" post="221776"]με ολο το θαρρος και τη συγκινηση που ενιωσα για τον αδικο χαμο μιας κοπελας που γνωρισα μεσα απο το Blog της, παραθετω ενα απο τα πιο συγκλονιστικα κειμενα που εχω διαβασει στη ζωη μου , απο το μπλογκ της
Saturday, April 07, 2007
ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ".....
Έχω πονέσει αφόρητα,
έχω νιώσει τον πανικό νιώθοντας τον ανυπέρβλητο πόνο να έρχεται,
έχω σκεφτεί αμέτρητες φορές ν'αυτοκτονήσω λόγω του πόνου,
έχω περάσει άπειρες ώρες στο κρεββάτι ουρλιάζοντας απ'τον πόνο,
έχω χρειαστεί για μεγάλα διαστήματα τη βοήθεια των άλλων,
έχω καταστραφεί οικονομικά,
έχω καταστρέψει οικονομικά την οικογενειά μου,
έχω υπάρξει βάρος για την οικογένειά μου,
έχω υπάρξει βάρος για τους φίλους μου,
έχω υποστεί το όποιο ρίσκο δεκάδων χειρουργικών επεμβάσεων,
έχω κάνει τραύματα κατακλίσεως,
έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες,
έχω στερηθεί διασκεδάσεις ,
έχω διακόψει τις σπουδές μου πάνω από τρεις φορές,
έχω χάσει εκδρομές, έχω στερηθει ταξίδια,
έχω στερηθεί την ξενοιασιά στις κινήσεις λόγω του πόνου ή του φόβου του πόνου,
δεν έπαιξα επαγγελματικά βόλλευ,
δε φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας-λόγω του πόνου,
αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γιατρούς,
αντιμετώπισα την αμφισβήτηση του πόνου μου από τους γονείς μου ήδη πριν από την εφηβεία μου μεχρι τα 25 μου,
το παιδικό μου παιχνίδι έχει διακοπει έξι φορές από άμεση εισαγωγή στο νοσοκομείο με μεταφορά από ασθενοφόρο,
έχω νιώσει ντροπή για την εικόνα του σώματός μου,
έχω αντιμετωπίσει παραλογη γραφειοκρατεία,
έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς,
έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό,
έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες,
έχω νοσηλευθεί σε καθαρά νοσοκομεία οπου ήμουν πελάτισσα και το βλέμμα ήταν πάντα στην τσέπη που μπορούσε και όχι στο πόδι που πονούσε,
έχω δει την τύχη της υγείας μου να εξαρτάται από αδιάφορα πρόσωπα και αμόρφωτους "επιστήμονες",
έχω περιμένει άπειρες ώρες σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα,
έχω υπάρξει άθυρμα του κάθε αμόρφωτου δημοσιοϋπαλληλίσκου,
τις ώρες του πόνου έχω νιώσει τους γιατρούς όχι δίπλα μου αλλά απέναντί μου,
έχω καλλιεργήσει ήδη από την παιδική μου ηλικία κυνισμό και έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος και τον κάθε "αρμόδιο",
έχω ζητήσει βοήθεια από ανθρώπους που ούτε θα καταδεχόμουν να κοιτάξω επειδή με λύγισε ο πόνος,
δε μπόρεσα ποτέ να θέσω την εργασία μου σε μακροπρόθεσμες βάσεις λόγω της ασταθούς υγείας μου,
συχνά οι σεξουαλικές μου επαφές υπήρξαν επώδυνες,
έχω κάνει άπειρα ξενύχτια λόγω του πόνου,
υπήρξα θύμα κατηγοριών από την οικογένειά μου επειδή δεν ακολουθούσα τις (άσχετες) οδηγίες των γιατρών,
έχω αντιμετωπίσει σηψαιμία, έχω "δει" και άλλες φορές το θάνατο δίπλα μου,
έχω δει τον πόνο των αγαπημένων μου όταν με βλέπουν να λιώνω,
έχω δει το πρόβλημά μου να γίνεται πηγή ευτυχίας για άλλους
(γιατρούς, ιδιοκτήτες κλινικών,φυσιοθεραπευτές, ορθοπεδοτεχνικούς που μού έφτιαξαν το τεχνητό μέλος,κλπ) ,
έχω χάσει την πλήρη αυτονομία μου,
δεν εργάζομαι κανονικά εδώ και τρία χρόνια,
έχω προσπαθήσει πολύ σκληρά για να δεχτώ τη νέα εικόνα του σώματός μου,
έχω αναγκαστεί να μάθω τουλάχιστον τα στοιχειώδη ιατρικά ζητήματα για να αναπληρώσω την άγνοια των γιατρών και ιδίως των ανεπιβλεπτων ειδικευομένων,
έχω χάσει αρκετές φορές τα μαλλιά μου αναγκαζομενη έτσι να ανέχομαι τα ηλίθια βλέμματα πολλών περαστικών
(επειδή αποφάσισα να μη χαροποιήσω με τον καρκίνο μου ΚΑΙ αυτούς που πουλούν περρούκες),
και η πιο απλή μου κίνηση απαιτεί μεγάλη προσπάθεια,
ενίοτε και ανοχή πόνου,
έχω περάσει εφιαλτικές ώρες ως δέσμιο κομμάτι κρέας χωρίς καν φωνή σε εντατικές,συχνά θέλω συνοδό ακόμη και για να κατεβω τις σκάλες του σποτιού μου,
κάποιες φορές έχω παραλύσει πλήρως λόγω του πόνου,
κάποιες άλλες φορές έχω χάσει εντελώς τη φωνή μου λόγω των κοντινών όγκων και νιώθω και το βάσανο της στέρησης της επικοινωνίας είμαι αναγκασμένη να φροντίζω και για την ψυχολογία των γύρω μου ώστε να μπορέσουν να χειριστούν την παρούσα κατάστασή μου ή και τον επικείμενο θάνατό μου,
τις περισσότερες φορές δε μπορώ να γελάσω γιατι με πιάνει ελεεινός βήχας που εξελίσσεται σε εμέτους,
δε μπορώ να θυμώσω πολύ γιατί έτσι κλείνει η φωνή μου για τουλάχιστον μια ημέρα,
έχουν κορεστεί οι αισθήσεις μου όλες από τις συνεχεις επισκέψεις σε νοσοκομεία,
από τις ατέλειωτες εξετάσεις,
από τα αμέτρητα φάρμακα κι έχω αρχίσει να έχω πλέον ψυχοσωματικά συμπτώματα,
αποφεύγω τη συναναστροφή με παιδιά όπως πχ τα λατρεμένα μου ανήψια ώστε να μη τους λείψω πολύ αν πεθάνω σύντομα,
αδιαφορώ για τους πόνους και τις ταλαιπωρίες των άλλων επειδή έχω κουραστεί τόσο που μόλις και μετά βίας αντέχω τις δικές μου,
πρέπει να συναναστρέφομαι μόνο τους μη έχοντες μεταδοτικά νοσήματα λόγω του αδύναμου πλέον ανοσοποιητικού μου,
η μόνη προγραμματισμένη εξέλιξη στη ζωή μου είναι η ανά 21 ημέρες ταλαιπωρία της χημειοθεραπείας,
ακόμη κι όταν η φυσική μου κατάσταση είναι σχετικά καλή το να βγω κάποια βόλτα είναι ρίσκο λόγω του φόβου των εμέτων και τον αιμοπτύσεων,
έχω νιώσει το "μαρτύριο" του να είμαι πλέον συνοδηγός στο δικό μου αυτοκίνητο,
παρατάω τα φλερτ μου "στη μέση" επειδή δε μπορώ να υποσχεθώ τίποτα,
δε μπορώ να πάρω αγκαλιά ένα μωρό,
έχω στερηθει για μεγάλα χρονικά διαστήματα και πλέον δια παντός τη μεγάλη μου αγάπη,το χορό ,
έχω ακούσει τρεις φορές (λόγω ακτινοβολιών) το εφιαλτικό "κρακ" που κάνει ένα οστό όταν σπάζει,αναγκάζομαι συχνά να παρηγορώ τους γύρω μου κάθε που παίρνω στα χέρια μου μια βιοψία ή κακά αποτελέσματα άλλων εξετάσεων πράγμα που έχω βαρεθει,
έχω δει αμέτρητες απλές απολαύσεις να με προσπερνούν,
δε μπορώ να ουρλιάξω.......
ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΣΟΥ, "ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ"
καλο σου ταξιδι αμαλια .[/quote]
Συγκλονιστικό
Το χειρότερο, αν μπορεί να υπάρξει χειρότερο, είναι ότι ούτε ένα από τα κατηγορώ της κοπέλας που χάθηκε δεν έχει καλυτερεύσει αυτά τα χρόνια
Οι γιατροί συνεχίζουν να τα πιάνουν διότι το ίδιο το σύστημα νοσηλείας βοηθά σε αυτό
Οι φαρμακευτικές συνεχίζουν να κάνουν κουμάντο
Η δικαιοσύνη συνεχίζει να είναι τυφλή όταν θα έπρεπε να δει
Παραφράζοντας την τελευταία φράση της Αμαλίας
Όσο μπορούμε ακόμα ας ουρλιάξουμε
Εξ αίτιας σου γιατρέ μου και υπουργέ μου
Είναι απίστευτο.... άλλος ένας χρόνος πέρασε....
[quote user="black_velvet" post="317865"]
Είναι απίστευτο.... άλλος ένας χρόνος πέρασε....
[/quote]
Και θα περάσουν πολλοί ακόμα χρόνοι αν τώρα που είμαστε
υγιείς αρκούμαστε να διαμαρτυρόμαστε από τον καναπέ .
εδωσε μαθηματα ζωης, ναι συμφωνω η πρωτη Ιουνιου να αφιερωθει στη μνημη της. Πολυ καλη η πρωτοβουλια και αξιζει να το διαδωσουμε.
Ας φανει χρησιμος και ο καναπες και οχι μονο για να στελνουμε χαζοεμαιλ με ανεκδοτα και τροπους να γινεις πλουσιος
Πόσο εύκολα ξεχνάμε;
Ξεχάσαμε;
Αφήσ'τε το. Ας μην απαντήσουμε καλύτερα. Πνιγήκαμε όλοι στην καθημερινότητά μας, έχοντας μάλιστα και πάμπολλες δικαιολογίες παραπάνω τώρα, "εν μέσω κρίσης".
Η ουσία όμως; άλλαξε; Ή μήπως ακόμη ισχύουν τα ίδια; Ακόμη και τώρα; Ειδικά τώρα;;;
Ημέρα της Αμαλίας (//http)
(http://i260.photobucket.com/albums/ii14/arkoudos/air/pov090525.jpg)
Ακόμα κι αν ξεχάσαμε για αυτό υπάρχουμε, να δίνουμε ένα σκούντημα ο ένας στον άλλον
Αρχές Ιουνίου που ήταν να μπει αυτό πάλι κεντρική ήμουν στα νοσοκομεία και για την μητέρα μου και τον πατέρα μου και το είχα ζωντανό μπροστά μου...