a33.gr

Γενιά Του Χάους-
ΕΠΙΘΑΝΑΤΙΟΣ ΡΟΓΧΟΣ

Κρύα και στεγνή η αποψινή βραδυά κι ο θάνατος μας περιμένει
απελπισίας και δάκρυα στα μάτια όσο κι αν φωνάξαμε
όσο κι αν προσπαθήσαμε δκραυγές εν καταφέραμε να σωθούμε
το μιλιταριστικό και πολεμοκάπηλο σύστημά τους νίκησε πάλι.
Κανείς το θάνατο δεν μπορεί να αποφύγει
κανείς δεν πρόκειται να μας προστατεύσει.

Πάτησαν τα κουμπιά κι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στις ζωές μας
η ζωή μας δεν έχει σημασία για αυτούς
πεθαίνουμε εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους.
Ζήσαμε την παρακμή και την αποσύνθεση ενός ηλίθιου
αυτοκαταστροφικού κόσμου
Προορισμός μας η σαπίλα κι ο θάνατος.

Χωρίς κανένα λόγο χάνεται η ζωή μας
στις φλέβες μας το αίμα σαπίζει συνεχώς
αγωνία και κραυγή, καμμιά ελπίδα για ζωή.
Δεν πρόκειται να ζήσουμε το τέλος θ' αντικρύσουμε
Σάρκες ματωμένες, φρικτά κομματιασμένες
δάκρυα και κραυγές, χάθηκαν όλες οι ζωές.

ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΚΡΑΤΙΑ

Δικαιώματα που ξέρατε τώρα δεν υπάρχουν
υπάρχει μια σκατοζωή και μια τυφλή υπακοή
με την εκμετάλλευση και τον ηλίθιο φόβο
οι μαλάκες αρχηγοί σου γαμάνε την ψυχή.

Δεν είναι δημοκρατία, δεν είναι ελευθερία
είναι μόνο μια μπασταρδοκρατία.

Παντού λογοκρισία και βρώμικες παγίδες
συνέχεια σε ελέγχουν ακόμα και όταν φτύνεις
ψέματα σου λένε για αγάπη και ειρήνη
και στο φαΐ σου ρίχνουν μισό κιλό στρυχνίνη.

Ως πότε θα ανεχόμαστε στη μάπα να μας φτύνουν
και θα τους αφήνουμε το μέλλον μας να σβήνουν;
Συνέχεια μας κτυπούν στις φυλακές μας ρίχνουν
μα ότι και να κάνουν το στόμα δε μας κλείνουν. Ποτε!

Για ποια ελευθερία μιλάμε;
Για ποια δημοκρατία μιλάμε;
Εμείς μιλάμε μόνο για μια
μπασταρδοκρατιά

ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΥΠΟΠΡΟΪΟΝΤΑ

Απλώνουμε γύρω μας τη μαύρη σημαία
Αφήστε ήσυχη τη νεολαία
Μέσα από το κόμμα σου και τις παρατάξεις
Ο ρατσισμός το μόνο που έχεις να αντιτάξεις
Εσείς οι εραστές της σάπιας εξουσίας
Εμείς οι βιαστές της απάθειας και ησυχίας
Με ποιο δικαίωμα θα μας καταδικάσεις;
Πρόβατο πολύχρωμο το κεφάλι σου θα σπάσεις

Πόρνες, πρεζάκηδες, πανκς, αναρχικοί
Θάβεις αλύπητα οποιαδήποτε ψυχή
Σκέψου όμως πως τους έφτιαξες εσύ
Και η παραφροσύνη βασίλεψε στη γη.

Ο αρχηγός σε πρόσταξε τον κόσμο αυτό να αλλάξεις
Τους εξωκομματικούς αμέσως να πατάξεις
Το κόμμα είναι της ζωής σου ο σκοπός
Και θα 'θελες να γίνει της Ελλάδας ο φρουρός
Μακριά από αυτά στεκόμαστε χωρίς να τα κοιτάμε
Να ζήσουμε ανενόχλητοι το μόνο που ζητάμε
Στο αίμα μια εξέγερση μπορείς να καταπνίξεις
μα αυτό που έχουμε μέσα μας ποτέ δεν θα το σβήσεις

Καμικάζι, χούλιγκανς, τσαντάκηδες, "νονοί" (χα χα!)
Στήστε τους στον τοίχο είναι πολύ κακοί
ή στα ψυχιατρεία ίσως είναι τρελοί
Ρώτα τον λιποτάκτη να σου πει για τη ζωή.

ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

Παπάδες, μπάτσοι ,δικαστές πολιτικοί στρατιωτικοί
Όλοι αυτοί είναι ένοχοι και στο ειδώλιο εμείς
Για το πανικό αδίκημα που λέγεται ζωή
Πολλή τεχνολογία και εμάς μας μαστίζει η ανεργία
Ο πόθος για ελευθερία έγινε αμαρτία
Δεν υπάρχει εκτόνωση μοναχά ναρκωτικά
Την θέση των ιδανικών  την πήραν τα λεφτά

Το μέλλον είναι φέρετρο και ανάσα σταχτή
Κατάντησε η ζωή σκατά κι ο θάνατος φίλος
Γενιά του χάους …

ΨΥΧΡΕΣ ΤΟΞΙΝΕΣ

Είναι ένα ξυλιασμένο πτώμα με τις φλέβες τρυπημένες
Είναι η ζωή διπλωμένη στα δύο, ζητώντας άδικα διέξοδο
Είναι η ζωγραφιά της απελπισίας και αποπάνω της τα γκλόμπ
Είναι η ανταλλαγή χρηματών, δόσης, πίσω από "ένδοξα" πηλίκια
Είναι η κραυγή για ζωή, στην πύλη του ψυχειατρείου
Είναι μόνο μούχλα στο υπόγειο, κι ο "εγληματίας" τοξικομανής
Είναι μάτια ψυχρά, χωρίς νόημα, καρφωμένα στο άδειο ταβάνι
Είναι η πεταμένη στα σκουπίδια ψυχή, που μάταια γυρεύει απάντηση

'Ηταν ένα ακόμη αποτέλεσμα της άγνοιάς σας
και μια ακόμα αδικοχαμένη ζωή
'Ηταν μια ακόμα  είδηση για τις εφημερίδες ΣΑΣ
που τόσο γρήγορα θα ξεχαστεί.

Ψυχρές τοξίνες - μες στα μυαλά σας
Ψυχρές τοξίνες - στα όνειρά σας
Ψυχρές τοξίνες - για το θάνατο σας
Ψυχρές τοξίνες - δώρο από το κράτος σας

Κάποιος άνθρωπος πεθαίνει μόνος
οι κραυγές του δεν φτάνουν στα αυτιά σου
δεν αντέχουν όλοι τον πόνο
ο πόνος σκοτώνει την λογική, παραλύει τα ένστικτα .
Και σαν λυτρωτής, φτάνει ο Θάνατος
για να στήσει το σκηνικό της φθοράς
για να ρίξει την αυλαία με μιας.
Αδιαφορείς, γιατί δεν καταλαβαίνεις,
ρίξε όμως μια ματιά σ` εκείνο το υπόγειο,
ο τοίχος γράφει:
ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ , ΒΑΡΕΘΗΚΑ , ΑΗΔΙΑΣΑ...

Ψυχρές τοξίνες - κουράστηκα
Ψυχρές τοξίνες - βαρέθηκα
Ψυχρές τοξίνες - αηδίασα

ΗΛΙΘΙΑ ΑΘΩΟΙ

ΕΝΩΠΙΟΝ ΘΕΟΥ - ΓΕΝΙΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ
ΛΕΥΚΟΣ ΘΕΟΣ - ΛΕΥΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ
ΚΑΝΕ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟ - ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΧΡΩΜΑΤΩΝ
ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΛΟΥΒΙ - ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΠΟΥΛΙ,
ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΙΜΑΤΟΣ - ΑΠΟ ΝΕΚΡΟΥΣ ΦΑΝΤΑΡΟΥΣ
ΤΡΑΠΕΖΑ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ - ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΣΤΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΣΤΟΛΙΣΤΕΙ
ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ,
ΡΟΜΑΝΤΙΚΑ ΔΑΚΡΥΑ ΠΑΝΙΚΟΥ
ΚΑΙ ΚΡΑΥΓΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟΥ ΦΟΒΟΥ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ Ν' ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ.

ΑΠΟΧΡΩΣΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ - ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ - ΕΙΝ' Η ΑΝΑΠΝΟΗ ΣΟΥ
ΚΟΠΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ - Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΟΥ
ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ - ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ
ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ - ΝΑ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ - ΔΕΝ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ
ΜΗΝ ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ - ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ
ΑΣΤΟΥΣ ΝΑ ΣΑΠΙΣΟΥΝ - ΣΤΑ ΣΚΑΤΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ

ΠΡΕΠΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ
ΜΑ ΟΤΑΝ ΕΚΕΙΝΟΣ ΕΘΕΙ
ΕΣΥ... ΕΣΥ ΘΑ ΓΕΛΑΣ

ΛΥΤΡΩΣΗ

ΜΙΑΣ ΖΩΗΣ ΑΝΕΧΕΙΑ, ΣΦΗΝΩΜΕΝΗ ΑΝΕΛΕΗΤΑ ΓΛΥΚΑ
ΚΙ ΟΙ ΚΑΤΑΡΕΣ ΝΑ ΣΕΡΝΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΓΥΡΩ, ΕΠΙΜΟΝΑ.
ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Η ΓΝΩΣΗ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΩΣ
ΔΕΝ ΘΑ 'ΡΘΕΙ Η ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥΣ

ΚΑΤΕΡΓΟ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΒΑΣΑΝΟ Η ΕΛΠΙΔΑ
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΘΑΝΑΤΟΥ, ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ ΣΑΝ ΛΥΤΡΩΣΗ
ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ ΜΕΣΑ Ο ΛΥΚΟΣ, ΝΑ ΛΕΕΙ "ΑΝΤΕ ΤΕΛΕΙΩΝΕ"
ΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ ΤΕΧΝΗΤΗ, ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΕΙ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑ, ΑΝΤΕΧΩ ΑΝΑΜΟΝΗ
ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΠΟΥ ΑΦΗΝΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ,
ΤΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΗΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ
ΤΗΣ ΗΡΕΜΙΑΣ, ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ, ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ
ΤΗΣ ΜΕΘΗΣ ΠΟΥ 'ΧΕΙ Η ΑΓΝΟΙΑ, ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ
ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ, ΠΟΛΕΜΟΣ Σ' ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΤΩΠΑ
ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΑΣ Η ΓΛΥΚΑ ΠΟΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΣΑΝ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ
ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΜΕ ΧΑΡΑ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΘΕΙΣ

ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΠΩΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΧΩΜΑΤΑ
Ν'ΑΡΝΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΟΥΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΟΥ ΤΗ ΤΡΟΦΗ
ΟΤΑΝ ΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ ΜΑΚΡΑΙΝΕΙ ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ
ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΤΑΜΩΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΗ ΡΟΗ
ΟΤΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΙ ΘΕΟΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΦΤΙΑΞΕΙ
ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΠΛΑΣΕΣ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕΣ ΕΣΥ
ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥΣ ΤΗ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ
ΚΙ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΤΗ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ ΜΙΚΡΗ ...

ΚΟΙΤΑ ΠΟΥ ΟΙ ΧΑΡΑΔΡΕΣ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ
ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΣΑ ΝΑ ΓΙΝΑΝ ΓΙΑ ΟΜΟΙΟ ΣΚΟΠΟ
ΑΡΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ ΕΝΑΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ.

ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΑΝΙΚΑΝΑ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΝ
ΑΝΕΠΤΥΞΑΝ ΜΕΣ'ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΤΗ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ
ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΑΝ ΚΑΙ ΜΑΘΑΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ
ΥΠΟΤΑΓΗ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΚΑΙ ΓΙΝΑΝΕ ΘΕΟΙ
ΑΠΛΩΣΑΝΕ ΤΗΝ ΒΡΩΜΑ ΤΟΥΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΡΙΓΥΡΩ
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΧΕΙ ΠΑΝΩ ΤΗΣ ΑΛΛΟ ΑΥΤΗ Η ΓΗ

Ο,ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΩ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ
ΧΕΡΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Ή ΘΕΙΟ, ΕΙΝ' ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ
ΟΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ 'ΝΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ

ΑΦΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΛΗΓΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ
ΤΗΝ ΠΙΟ ΤΡΕΛΛΗ ΠΑΡΑΝΟΙΑ ΤΗ ΛΕΕΙ ΛΟΓΙΚΗ
ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΡΟΠΟΥΣ ΞΥΠΝΙΟΥΣ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΚΡΑΤΙΕΤΑΙ ΣΤΗ ΖΩΗ
ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ , ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ
ΜΑ, ΝΑ ΠΟΥ ΑΠ'ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΞΕΦΥΓΕ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ
ΚΙ ΑΛΛΟΦΡΩΝΑΣ,ΑΝΙΚΑΝΟΣ,ΣΚΟΤΩΝΤΑΣ ΠΡΟΣΜΕΝΕΙ
ΤΗ ΛΥΤΡΩΣΗ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ Η ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

ΤΩΝ ΜΥΑΛΩΝ ΜΑΣ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΜΑΖΕΜΕΝΗ ΣΕ ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ
ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΛΑΒΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ
ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΑΝ ΜΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΛΥΣΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ
ΟΤΑΝ Η ΓΗ, ΠΙΑ ΣΤΕΙΡΑ, ΘΑ ΜΑΣ ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ

ΑΣ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΣΧΡΗ ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΧΩΣ ΕΝΟΧΗ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ ΜΑΣ
Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΡΑΤΑΕΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΒΑΡΕΤΗ
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΙΝ΄ΕΡΓΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ
ΚΑΙ Η ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΠΑΡΟΙΜΙΑΚΗ - ΓΙΑΤΙ .....

Ο,ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΥΡΩ ΝΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΙΝ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
ΧΕΡΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, Ή ΘΕΙΟ, ΕΙΝ' ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ
ΕΙΚΟΝΑ, ΤΕΛΕΙΑ ΒΙΒΛΙΚΗ, ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΚΟΥΜΠΙ

ΣΤΙΓΜΑ

Θαύμασε το λουλούδι, πριν να μαραθεί,
θαύμασε το δάκρυ, πριν στεγνώσει,
θαύμασε τη μέρα, πριν νυχτώσει,
αγάπησε την ομορφιά, πριν σε προδώσει.
Γιατί αυτό που θαυμάζεις σήμερα,
να ξέρεις πως δε διαρκεί για πάντα...
Είναι ήχος που σπάει τη σιωπή,
είναι φως που διαπερνά τη σκοτεινιά,
είναι γιατρειά ανίατης αρρώστιας,
είναι ελπίδα για μικρά παιδιά.
Κι όσο καλό κι αν σου φαίνεται πως είναι,
τόσο εύκολα μπορεί να σκοτώσει.
Αυτό το κάτι, άλλοι το λένε ομορφιά
κι άλλοι το λένε θάνατο.

ΚΑΜΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ

ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΥΠΑΡΞΕΙΣ - ΜΕ ΨΟΦΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
ΣΑΠΙΑ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΟΥΣ -  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ
ΥΠΟΥΛΗ ΠΑΓΙΔΑ - ΟΛΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ - ΔΕΝ ΣΤ' ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΝ

ΧΑΟΣ - ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ
ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΟΛΟΙ ΝΑ ΖΗΤΟΥΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ

ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ - ΘΑΝΑΣΙΜΟΣ Ο ΦΟΒΟΣ
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΝΕΚΡΗ - Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΒΑΡΕΤΗ
ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ - ΔΙΑΡΡΟΗ ΤΟΥ "ΗΘΙΚΟΥ"
ΑΓΧΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ - ΘΑΝΑΤΟΣ - ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

ΧΑΟΣ - ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ
ΓΙΑΤΙ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΠΙΑ ΕΜΕΙΝΕ ΓΙΑ ΜΑΣ

ΠΟΣΟ ΜΑΚΡΥΑ;

ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ - ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ - ΜΕ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡΣ
ΣΤΥΓΝΗ ΧΑΚΙ ΛΟΒΟΤΟΜΗ - ΕΝΤΟΝΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ Η ΟΣΜΗ
ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ - ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ - ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ
ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΨΥΧΗ - ΠΟΙΟΣ ΘΑ 'ΘΕΛΕ ΝΑ ΖΕΙ ?

ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ
ΟΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΑ ΓΕΝΝΗΘΟΥΝ
ΤΟ ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΑΚΑΒΡΙΟ
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΔΩ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΟΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ.

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ - ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ
ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ - ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΕΙΑ - ΚΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΕΦΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ
ΣΧΟΛΙΚΑ ΝΕΚΡΟΤΟΜΕΙΑ - ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΑΡΠΑΚΤΙΚΗ

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ 'ΡΘΕΙ - Η ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ - ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΔΕΙ

ΜΑΥΡΟ - ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΗΣΗΣ

Πλαστικά λουλούδια πίσω απο γυαλισμένες βιτρίνες
Βαμμένα πρόσωπα για να δείχνουν όμορφα
Αίμα από χαμόγελα καθημερινής υποκρισίας
Σκιές στο μυαλό σου τα αναπάντητα ερωτηματικά

Τρέξιμο και βιασύνη που δεν μπορείς να καταλάβεις
Μια κούρσα ενάντια στον χρόνο χωρίς κανένα νικητή.
Δεν θα μεγαλώσει το λουλούδι
αν με αίμα το ποτίσεις

Δεν θα διακρίνεις καθαρά το πρόσωπό σου
μέσα απο θρυμματισμένο καθρέφτη.
Όταν το μικρό παιδί ζητήσει αγάπη
άστο να πνιγεί στα ικετευτικά του δάκρυα

Όταν ο ετοιμοθάνατος ζητήσει ελπίδα
χάρισέ του ένα περίστροφο.
Ίσως να μην είναι μόνο ο μπάτσος ο εχθρός
ίσως όχι η εξουσία, η ανεργία, τα σχολεία
ίσως όχι ο στρατός

Ίσως ο μεγαλύτερος εχθρός
να είν' η φριχτή ασημαντότητα
που χαρακώνει την ψυχή σου.
Να είν' η φριχτή ασημαντότητα
στην αποξένωση της μεγαλούπολης.

Έτσι κι αλλιώς, όσο και να προσπαθήσεις
ένας νεκρός δεν θα μπορέσει ποτέ
να δείξει χαρούμενος
Θα πονέσεις, μα θα το δεχτείς
λόγω υγιεινής επιβίωσης

ΤΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

ΠΡΟΩΡΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
ΠΕΦΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ
ΟΙ ΦΛΕΒΕΣ ΣΥΝΑΝΤΟΥΝ ΤΑ ΞΥΡΑΦΙΑ
ΚΙ ΟΙ ΨΑΛΜΟΙ ΣΟΥ ΒΟΥΛΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ

ΣΚΙΣΕ Τ' ΑΜΦΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΡΑΣΣΑ
ΣΠΑΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΘΛΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ
ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ, ΑΝ ΥΠΗΡΞΕΣ ΠΟΤΕ
ΑΠΟΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΠΩΣ ΝΟΙΑΖΕΣΑΙ

ΚΟΛΥΜΠΗΣΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΠΟΝΟΥ
ΑΠΟ ΒΙΑΣΜΕΝΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΠΕΙΣ ΗΡΩΑ
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΟΥ

ΤΩΡΑ ΝΙΩΘΩ 20 ΧΡΟΝΩΝ ΓΕΡΟΣ
ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΑΛΛΟ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΩ
ΘΑ ΦΤΥΣΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΑ ΣΟΥ
ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΖΩΗ

ΚΑΛΟΣΤΗΜΕΝΗ ΘΕΪΚΗ ΨΕΥΤΙΑ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ
ΨΑΛΛΕ ΑΝ ΘΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ
ΚΑΙ ΒΑΛΕ ΜΟΥ ΛΙΒΑΝΙ ΣΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΡΕΚΒΙΕΜ

ΤΟ ΑΓΡΙΟ ΖΩΟ ΜΕ ΤΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΕΦΑΛΙΑ
ΚΡΑΥΓΑΖΕΙ, ΒΡΥΧΑΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΡΕΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΩΟ ΠΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΠΛΗΘΟΣ
ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΔΙΨΑΕΙ ΓΙΑ ΑΙΜΑ

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ
ΖΗΤΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΗΣ ΜΑΣΚΑΣ
ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΑ ΟΠΛΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ

ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ
ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΤΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ

ΑΡΓΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

Όταν παριστάνεις το θύμα της μοίρας
κι απ' τα μάτια σου ψεύτικα δάκρυα κυλούν,
οι θεοί θα μένουν πάντα απαθείς.
Όταν τους τυφλούς Φαρισαίους πιστέψεις
κι απ' τη λέπρα της ψευτιάς τους μολυνθείς,
μπρος στην αλήθεια θα αρνηθείς.
Όταν το θάνατο παράλογα φοβάσαι
κι αιώνια θα 'θελες να ζεις,
από την ύλη θα κρεμαστείς.
Βλέπω γύρω μου παντού
μικρούς ξεπεσμένους θεούς.
Δεν καταλαβαίνω γιατί
το "εγώ" χλεύαζει τον θεό.
Όταν με φτηνές επιθυμίες δεσμευτείς
κι απ' τα όρια της σάρκας εξαρτηθείς,
μέσα στο ψέμα θα βυθιστείς.
Όταν δεχτείς μόνο τη δύναμη να ψάχνεις
και τον σκληρό κι αυθεντικό να παριστάνεις,
μέσα στην άγνοια θα ξεχαστείς.
Όταν κάθε έκφραση της ύλης αγνοήσεις
και τον εαυτό σου σκληρά πολεμήσεις,
τότε και μόνο θα λυτρωθείς.
Μέσα από το ψέμα, η αλήθεια.
Μέσα από τον πόνο, η δύναμη.
Μέσα από τον φόβο, το θάρρος.
Μέσα από το μίσος, η αγάπη.
Μέσα από τον θάνατο, η ζωή.
Μέσα από την άγνοια, η γνώση.
Μέσα απ' την ανυπαρξία, η ύπαρξη.
Μέσα από το τέλμα, η πίστη

ΑΜΟΚ

Αναμνήσεις σκεπασμένες
με την σκουριά του χρόνου που ξεχνάει
και πίστη που αργοπεθαίνει μαζί
με τ' αμπαρωμένα μυαλά.
Το συναίσθημά μου
μ' αγκαθωτό σύρμα θα τυλίξω
καθώς εσύ θα κουβαλάς
κάποιων άλλων τον χρυσό σταυρό
και με χαρά θα σταυρώνεσαι
για κάποιον άγνωστο θεό,
η θέλησή μου θα εκτροχιαστεί
και θα σου φτύσει την ψυχή.
Αμόκ κρυφού φόβου

ΚΡΑΧ

Ηθική και αποσύνθεση, κοινωνικά αποδεκτή.
Σχέσεις άρρωστες, σχέσεις σάπιες.
Όνειρα φτηνά, μοντέλα συμπεριφοράς.
Φιγούρα, περιτύλιγμα, περιεχόμενο κενό.
Μα το κενό δεν επιστρέφεται, καταστρέφεται.
Αγάπες με συντηρητικά, ήρωες και βιαστές.
Υψηλά ιδανικά, με ημερομηνία λήξεως.
Συναίσθημα σ' εκπτώσεις, οδυνηρές επιπτώσεις.
Μηδαμινές απαιτήσεις κι αβάσταχτες ενοχές.
Μα οι ενοχές δεν είναι κριτήριο, είναι δηλητήριο.
Ακριβά ελαφρυντικά, γυάλινα συγχωροχάρτια.
Άλλοθι ο εφυσηχασμός, κατεστημένος φασισμός.
Ματαιοδοξία, κορεσμός, αδιέξοδο, πολιτισμός.
Άνθρωποι κουρέλια, σταύρωση με χρυσά καρφιά.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την αδυναμία.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την μοναξιά.
Είναι που κανείς δεν σέβεται την ευαισθησία.
Είναι που κανείς δεν σέβεται τον εαυτό του

ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥΝ
ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΠΑΡΑΝΟΟΥΝ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ
ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΝΕ ΝΑ ΖΟΥΝ
ΣΤ' ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΟΥΝ
ΣΕ ΘΕΣΗ ΙΣΧΥΟΣ ΜΟΝΟ ΦΛΥΑΡΟΥΝ

ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ
ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΖΗΤΟΥΝ
ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΕ ΚΟΙΤΟΥΝ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΤΑΒΕΒΛΗΜΕΝΟΙ
ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΠΡΟΔΩΜΕΝΟΙ
ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΒΑΔΙΖΟΥΝ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΛΙΩΝΟΥΝΕ ΣΑΝ ΤΑ ΚΕΡΙΑ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ ΝΑ ΔΟΥΝ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΟΥΝ

ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΗ
ΤΩΡΑ-ΤΩΡΑ-ΓΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ-ΑΝΑΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

ΡΕΚΒΙΕΜ (ΓΙΑ ΞΕΠΕΣΜΕΝΟΥΣ ΘΕΟΥΣ)

Μικρά αδύναμα ανθρωπάκια στο όνομα του πολέμου ριγούν
Ανεύθυνοι βλάκες επαναπαύτηκαν όταν λίγες γνώσεις απόκτησαν
Βολεμένα σκουλήκια σε φτωχούς ετοιματζίδικους προβληματισμούς
Άγνοια και φόβος τη ξεχασμένη ανθρωπιά τροφοδοτούνε με σκουριά
Εξουσία, ιεραρχία, καταπίεση, ανταγωνισμός - Ηλίθιος αυτοσκοπός
Συμφέρον, ψέμα, χυδαία βλέμματα αγοράς, εμπόριο και σεξ
Πουλημένες επαναστάσεις, βιομηχανία κοινωνικών φαινομένων
Ο ρόγχος μιας κοινωνίας, γραφείο τελετών "Η Δικαιοσύνη"
Σύγχρονες φυλακές, τεχνολογία μοναξιάς και ηλεκτροσόκ
Οι τουρίστες επισκέπτονται μουσεία και όχι ψυχιατρεία
Πολυτέλεια και χλιδή γιατί η σαπίλα μας βρωμάει πολύ
Καλλίτερες συνθήκες ζωής, κέντρα αποτοξίνωσης περιττών συναισθημάτων
"Γάμα τες όλες - ή είσαι άντρας ή ξεφτιλισμένη αδερφή"
Γυναίκα δυναμική κι απελευθερωμένη τα πόδια σου κράτα ανοικτά
Κραυγές απόγνωσης εκλιπαρούν το θείο δώρο της ειρήνης
Μικρά παιδιά με πλαστικά όπλα τον εθνικό ύμνο τραγουδούν
Υπομονή, ο πόλεμος θα έρθει, ήρωες θα γίνουνε και αυτοί
Ω! Περήφανη ελληνική ιστορία ζήσε για εμάς ξανά
Το μεγαλείο του πατριωτισμού - φέρετρα σκεπασμένα με σημαίες
Καταστολή, δημοκρατία, για όσους δεν συμφωνούν, βία, ομοψυχία
Αυξημένη παραγωγικότητα, πλαστικά αγαθά, αξίες εγκλωβισμού
Ανοχή, εφησυχασμός, δικαίωμα στο θάνατο, δικαίωμα στη ζωή
Χημικά όπλα-ηρωίνη, εκλογές-μορφίνη, ισότητα στα τρελάδικα
Πουλήστε τα όλα να γίνουν προϊόντα μαζικής κατανάλωσης και υστερίας
Οι πολιτικοί με σαμπάνιες έκαναν πρόποση
Για το κορόιδο τον λαό
Ο λαός με κόκα-κόλα έκανε πρόποση
Για τη μελλοντική του εξουσία
Ο θάνατος ήπιε αίμα κάνοντας πρόποση
Στην παράνοια του 20ου αιώνα

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΣΑΣ
ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΣΑΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΛΑΒΑΡΑ ΣΑΣ
ΣΤΑ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ ΤΑ ΒΛΕΜΜΑΤΑ ΣΑΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΣΤΟΥΣ ΚΡΥΦΟΥΣ ΣΑΣ ΠΟΘΟΥΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟΥΣ ΣΑΣ ΝΟΜΟΥΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΠΑΝΩ Σ' ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
ΣΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΜΗΧΑΝΙΕΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ
ΣΕ ΘΑΛΑΜΟΥΣ ΑΕΡΙΩΝ ΚΑΙ Σ' ΑΣΤΙΚΑ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ Σ' ΑΣΦΑΛΙΤΙΚΑ ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙΑ
ΚΑΙ ΒΑΘΙΑ ΥΠΑΛΛΗΛΙΚΑ ΛΑΓΟΥΜΙΑ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΓΙΑ ΠΕΘΑΜΕΝΕΣ ΑΓΑΠΕΣ
ΓΙΑ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΘΟΥΣ ΤΟΥΣ ΘΑΜΩΝΕΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΤΟΥΣ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΥΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΥΣ
ΓΙΑ ΝΙΚΗΤΕΣ ΚΑΙ ΗΤΤΗΜΕΝΟΥΣ
ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΟΡΕΨΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥΣ ΕΡΑΣΤΕΣ

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΧΟΡΕΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΣΟΥ ΑΜΑΡΤΙΑΣ
ΕΙΜΑΙ Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΣΟΥ ΠΡΟΔΩΣΙΑΣ
ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΕΙΣ
ΕΙΜΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΣ ΤΟΥ ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ ΣΟΥ

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΤΥΦΛΟΣ ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΠΟΥ ΦΤΥΝΕΙΣ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΠΟΡΝΗ ΠΟΥ ΜΕ ΧΙΛΙΑΡΙΚΑ ΓΔΥΝΕΙΣ
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΜΙΧΛΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ
ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΚΑΡΕΚΛΑΣ ΣΟΥ

ΕΙΜΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΤΗΣ ΝΟΣΗΡΗΣ ΣΟΥ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ

Οι αγγελιοφόροι της νύχτας μιλούν για τον άνθρωπο με λόγια πικρά,
μιλούν για πράξεις αψυχολόγητες, παράλογες κι αφύσικες,
για δηλητηριασμένες ψυχές γεμάτες τραύματα και βαθιές πληγές,
μιλούν για τον φόβο της συνείδησης, τον φόβο της ευθύνης,
για δειλία, προδωσία και για κατάχρηση εξουσίας.
Και ειν' απόψε τα λόγια τους πικρά.
Ίσως γιατί κανένας δεν θέλει να τ' ακούσει.
Τρέχουν όλοι και κρύβονται σαν τα μικρά παιδιά,
με το δάχτυλο κανέναν δεν θέλουν να τους δείξει.
Άκουσε, άκουσε το μήνυμα της ήττας όταν λες:
Εμπρός να κάψουμε τον εμπρηστή.
Εμπρός να βιάσουμε τον βιαστή.
Εμπρός να κρεμάσουμε τον δήμιο.
Εμπρός να σκοτώσουμε τον φονιά.
Εμπρός να κλέψουμε τον κλέφτη.
Εμπρός να εξυγιανθεί η κοινωνία.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που νοιώθουν νικητές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που νοιώθουνε κατακτητές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
της πάσης φύσης εξουσίας οι εραστές.
Το μήνυμα της ήττας το φωνάζουν
αυτοί που ποτέ τους δεν σκέφτηκαν "γιατί".

ΑΓΓΕΛΟΙ ΧΩΡΙΣ ΦΤΕΡΑ

Σε σιωπηλά κύματα ανθρώπινης αμφιβολίας
η ψυχή μου ψιθυρίζει παγωμένες ενοχές.
Το βλέμμα μου χαμένο, τα μάτια βουρκωμένα
σ' ορίζοντες μελαχγολίας, σε μοναξιάς κοιλάδες
χωρίς φιλοδοξίες μ' ατσάλινη ηθική
σ' ατέλειωτες νύχτες, σ' άγνωστες αισθήσεις
σ' ερωτήματα βαριά, ίσως να λυτρωθώ
στη σκιά της λησμονιάς με θέληση τυφλή.
Πρόσωπα από πέτρα και μάσκες από σάρκα
μακρινή ηχώ από βελούδινα τραγούδια
Σε φύλλα φθινοπωρινά, σε γκρίζες καταιγίδες
σε μονοπάτια δύσβατα και σε φιλιά μ' αγκάθια
Μυστήριο πεπρωμένο, χρόνος δίχως έλεος.
Οι κραυγές μου πνίγονται και προκαλώ:
Τα παιδιά των ξεχασμένων θεών,
το χαμόγελο της άγριας χαράς,
το βλέμμα της βαθιάς μοναξιάς,
τη λάμψη πολύτιμης πέτρας.
Άγγελοι χωρίς φτερά,
λουλούδια δίχως χρώμα

ΔΟΓΜΑ

Στο κατώφλι της υποκρισίας και της ηθικής
εκπαιδεύομαι στ' αλφάβητο της υποταγής.
Νύχτες μοναχικές, ατέλειωτες ουλές,
σπαταλημένοι άνθρωποι, ανοιχτές πληγές.
Στα θεμέλια του φόβου χτισμένοι ναοί.
Στα μάτια μου ο θάνατος αγκαλιάζει τη ζωή.
Για κάθε νιότη που 'χασα δακρύζω,
σκοτώνω αυτό που αγαπώ και γονατίζω.
Στα σύνορα του πόθου και της έλλειψης
ακούω τη σιωπή της θλίψης και της στέρησης.
Στο μυαλό μου αναμνήσεις αιχμηρές λεπίδες.
Τα βράδια αυτοκτονώ με τσακισμένες ελπίδες.
Το ατσάλι σκουριάζει, τα χρόνια περνούν,
οι ψεύτικοι άνθρωποι επίτηδες ξεχνούν,
το χρώμα ξεθωριάζει, τα χρόνια περνούν,
ό,τι δεν καταλαβαίνουν αλύπητα χτυπούν.
Το δόγμα στη ζωή μου - οδοφράγματα.
Το δόγμα στη ζωή μου - ανοιχτές συγκρούσεις.
Το δόγμα στη ζωή σου - λαιμητόμος.
Το δόγμα στη ζωή σου - ένα φτηνό αστείο.
Το δόγμα της ζωής μας - κομμένες φλέβες.
Το δόγμα της ζωής μας - αιμορραγεί μαζί μας.
Τα χαμένα χρόνια πίσω δε γυρνούν
μόνο οι νικημένοι δεν ανυσηχούν.
Σφίγγουμε τα δόντια, προχωράμε μπροστά.
Στη πλάτη μας οι θεοί γελάνε δυνατά

ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ - ΘΑΝΑΤΟΣ

Είναι οι άνθρωποι με τσακισμένη περιφάνεια,
είναι ο κορεσμός που φλερτάρει την παρακμή,
είναι η αποστροφή για κάθε τι αυθεντικό,
είναι αυτού του κόσμου η λατρεία για το εφήμερο,
είναι ο μύθος της υποταγής και του ταξικού διαχωρισμού,
είναι ο μύθος του γάμου, της πατρότητας και της μητρότητας,
είναι ο μύθος του πάντα ένοχου που πάντα θα απολογείται,
είναι ο μύθος του σκοπού που αγιάζει τα μέσα,
είναι η οικολογική καταστροφή στ' όνομα του εκσυγχρονισμού,
είναι η απληστία, ο κονφορμισμός, οι ανασφάλειες,
είναι η ιδεολογία στο ψέμα και το υπερτροφικό "εγώ",
είναι η παγίδα του "ωραίου" και του "πετυχημένου",
είναι που πουλάμε τα πάντα για λίγη εξουσία,
είναι η στιλπνή επιφάνεια και η άγνοια της ουσίας,
είναι που μιλάμε για επιβίωση και όχι για ζωή,
είναι η φιλοσοφία της πολιτικής των ψευδαισθήσεων,
είναι η ψεύτικη απειλή ενός πυρηνικού πολέμου,
είναι τα γηρατειά, ο θάνατος, ο υπέρτατος φόβος,
είναι το μέλλον, το τόσο σκοτεινό και αβέβαιο,
είναι μπροστά στην ταπείνωση που σκύβουμε το κεφάλι,
είναι το τίμημα της αποκτήνωσης που θα πληρώσουμε όλοι,
είναι το τίμημα που πληρώνουμε ήδη.
Αυτός ο κόσμος - θάνατος.
Είναι ίσως η ζωή μια όμορφη κατάρα,
είναι που δεν αγαπάω και που αρνούμαι να μισήσω,
είναι που δεν θυμάμαι και που αρνούμαι να ξεχάσω,
είναι που πιο πολύ λυπάμαι τους ανθρώπους,
είναι ίσως η απόκτηση γνώσης το νόημα της ζωής,
είναι που γνώση σημαίνει μοναξιά,
είναι το βλέμμα που αγκαλιάζει την κοφτερή λεπίδα,
είναι η ψυχή που φοράει το αγκάθινο στεφάνι.
Αυτός ο κόσμος - θάνατος.
Είναι τα επιχειρήματα αυτού του κόσμου άθλια,
είναι που δεν μας πείθουν πια,
είναι το καλύτερο που 'χει αυτός ο κόσμος να κάνει,
είναι να το βουλώσει

ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ

Ο ΣΩΦΡΩΝ ΟΧΛΟΣ ΦΤΥΝΕΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΚΤΗΝΩΔΙΑ - ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΛΙΜΝΕΣ
Ο ΝΟΜΟΣ ΧΛΕΥΑΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΟΥ
ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΑΙΜΑ - ΓΥΑΛΙΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

ΣΤΑΧΤΕΣ ΤΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΣΟΥ
ΚΙ ΑΝΑΠΗΡΙΚΑ ΚΑΡΟΤΣΑΚΙΑ
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΠΟΤΕ

Σ' ΑΚΟΥΣΑ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙΣ
ΣΤ' ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ
ΠΡΟΣΕΞΑ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΕΙΔΕΣ
ΤΑ ΓΚΡΙΖΑ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΤΣΙΜΕΝΤΑ
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΜΕΝΑ
ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΝ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ
ΣΑΣΤΙΣΕΣ ΤΟΤΕ ΞΑΦΝΙΚΑ
ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕΣ "ΓΙΑΤΙ"
ΚΙ Η ΚΡΑΥΓΗ ΣΟΥ ΕΓΙΝΕ
ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΙΑΧΗ

ΟΤΑΝ Ο ΚΛΟΟΥΝ ΤΟΥ ΤΣΙΡΚΟΥ
ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ
ΟΛΟΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΑΝ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΟΟΥ
ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΑΝ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ

ΙΣΟΒΙΑ ΜΟΝΟΙ

Έπεσε η νύχτα και βγήκαμε πάλι
Μονάχοι στα φώτα σαν φιγούρες νεκρών
Ο κόσμος κοιτούσε φοβόταν γελούσε
Μα τόχαμε πια συνηθίσει

Σ' αυτήν την πόλη σαν σκουπίδια στην άκρη
Ισόβια μόνοι στην αυτόνομη στράτευση
Μα κι αν ζούμε έτσι εμάς δεν μας νοιάζει
Τουλάχιστον εμείς το θελήσαμε

Μια γεύση αηδίας σου δίνει η σαπίλα
Μα εμείς το παιχνίδι το ξέρουμε πιά
Απόβλητοι παντού χωρίς μέλλον και ελπίδα
Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ.

Οι ώρες περνούν και οι ανάσες βαραίνουν
Υποψίες χαράς στον καπνό του τσιγάρου
Το τεράστιο κλουβί που μας έχουν κλεισμένους
Γεμίζει με σχέδια και όνειρα

Η νύχτα βουβή χωρίς νόημα φεύγει
Πρέπει να αντέξουμε γιατί θα ξανάρθει
Έτσι είναι η μοίρα αυτών που αρνούνται
Να ζουν για συμφέροντα άλλων.

Και εσύ που μας κρίνεις και μας κατατάσεις
Μην κάνεις τον κόπο δεκάρα δεν δίνουμε
Τα δικά μας μυαλά δεν μπορείς να τα αλλάξεις
Όσους πουληθήκαν εμείς θα τους κρίνουμε. ΠΑΝΤΑ

Απάτη Πόλεμος

Θα μας στείλουνε στον πόλεμο γι' άλλη μια φορά
το μέλλον μας το θάβουνε μαζί με τα σκατά

Γιατί, γιατί,
πόλεμος γιατί
γιατί, γιατί,
θάνατος γιατί

Το μέλλον μας ζυγίσανε ?????
τους νοιάζει τ' αποτέλεσμα κι όχι πόσοι πεθαίνουν

Γιατί, γιατί,
πόλεμος γιατί
γιατί, γιατί,
θάνατος γιατί

Σύνορα, πατρίδες, στημένα είν' όλ' αυτά
αθώων αίμα χύνεται για βρώμικα λεφτά
παράσημα πολλά μαζεύονται νεκρά
παιχνίδια υπερδυνάμεων κερδοσκοπικά



'Αγνωστος Στρατιώτης

Πήραν όλοι εντολή
να φορέσουν τη στολή
να παν να πολεμήσουν
τη χώρα να υπερασπίσουν
άρχισαν τον πόλεμο
σκόρπισαν το θάνατο
κάψαν την ειρήνη
την ανύπαρκτη δικαιοσύνη

Το όπλο σου κρατάς
τη σκανδάλη τραβάς
τη ζωή σου έτσι χαλάς
το σκοπό σου ξεχνάς
σαν τρελλός γελάς
τη χολή ξερνάς

Θυμάσαι τη ζωή σου
τη βαρετή πληγή σου
οι αρχηγοί σ' εξαπατάνε
και τα πτώματα βρωμάνε
δεν υπάρχει όμως τρόπος
να ξεπεραστεί ο τρόμος
βόμβες πέφτουνε
και όλοι είναι πια νεκροί

Ανάμνηση χαράς
βεβαίως κυνηγάς
κάποτε ξεχνάς
το σκοπό που πολεμάς
το θάνατο παρακαλάς
μα πίσω
δε γυρνάς

401 ΓΣΝΑ

Την πρώτη μέρα
είδα απ' το κεφάλι μου να βγαίνουνε φωτιές
και το στόμα μου ξεσπούσε σε κραυγές
σε σάλιο πράσινο, πηχτό.

Τα χέρια μου κουνιόντουσαν
χωρίς να τα ορίζω
το κορμί μου χτύπαγε στους τοίχους
το δικό του το σκοπό

Και στην πόρτα απ' το τζάμι
τα ίδια μάτια με κοιτούσαν
σιωπηλά και απορρημένα όταν τα χέρια
βάζαν τις εικόνες σε χαρτιά

Στο 401
στο 401

Τη δεύτερη κοιτούσα το ταβάνι
σιωπηλός και απορρημένος
παράλυτο το σώμα μου
στόμα χωρίς μιλιά

Και το μυαλό να προσπαθεί να βάλει
μια τάξη στις σκέψεις
που σκεφτόμουνα για μια ακόμα μέρα,
που δε γνώριζα πιο πριν.

Και απ' την πόρτα
τα ίδια μάτια με θάβουν κάθε μέρα
σιωπηλά και περίεργα και εξεταστικά
να παίρνουνε τον πόνο μου, τον βάζαν σε χαρτιά.

Στο 401
στο 401

Είτανε τα μάτια του γιατρού
που έβαζε σε τάξη δεκάδες μπουκαλάκια
που δεν είχαν ετικέττα στο ντουλάπι
κάθε μέρα μόνο ((απ΄τις πληγές μου))
τα μπουκαλάκια έφευγε ((τρελλά)) με ετικέττα
πού 'γραφε τι έκαναν στα ανθρώπινα κορμιά
και 'γω πειραματατόζωο για τα πειράματα τους
ο ηλίθιος που δεν ήθελα μια χακί στολή

Στο 401
στο 401

Απόγνωση

μακάρι να μπορούσαμε να ζήσουμε ????
??????? και λίγη ανθρωπιά
μακάρι να ξεχνάγαμε για λίγο τα λεφτά
η ζωή μας ν' άρχιζε πάλι απ' την αρχή
μακάρι να μην ήμασταν τόσο ((υποκριτές))
να μη βλέπανε τον κόπο μας οι εκμεταλλευτές
μακάρι όλοι να ζούσαμε σ' άλλη κοινωνία
και να μην υπήρχε βρωμιά και εξουσία

μακάρι όλοι να λέγαμε πιο λίγο, πιο καλό
και λοιπόν να φτιάχναμε κάτι πιο σωστό
μακάρι να μας άφηναν να νιώσουμε την ουσία
και να καταλαβαίναμε ποια είναι η ευτυχία
μακάρι ν' αγαπούσαμε έστω και για λίγο
να κάναμε το μίσος μας κάπου μακριά
μακάρι όλα τα άλλα έχουν σάρκα και οστά
και η ζωή μας να ??? πάσα φαντασία

Ανάσα Στάχτη -ΤΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

ΚΟΙΤΑ ΠΩΣ ΧΑΡΑΖΟΥΝ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΑΣ
ΑΚΟΥ ΤΙΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΣΑΝ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ
ΣΚΕΨΟΥ ΠΟΣΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΧΑΘΗΚΑΝ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ
ΠΟΣΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ ΜΑΣ
ΑΣΚΟΠΕΣ ΣΚΙΕΣ ΔΙΧΩΣ ΑΙΜΑ ΣΤΙΣ ΣΑΡΚΕΣ ΤΟΥΣ
ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΑΝ ΗΔΗ
ΣΑΝ ΤΡΑΙΝΑ ΣΕ ΡΑΓΕΣ ΠΟΥ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ

ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΡΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ
ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

ΕΓΧΡΩΜΕΣ ΟΘΟΝΕΣ ΠΡΟΒΑΛΛΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΘΑΛΑΜΟΥΣ ΠΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ
ΑΚΙΝΗΤΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΠΑΓΙΔΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΑΣ
ΝΑ ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΣΤΟ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΕΙΔΑ ΝΑ ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΟΥ Η ΛΑΜΨΗ ΤΟΥΣ
ΤΥΦΛΩΝΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ
ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΔΕΝ ΕΙΔΑΝ, ΜΑ ΟΥΤΕ ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΑΝ
ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΦΕΛΗ Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ

ΣΤΑ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΕΡΠΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ
ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΑ ΠΑΡΑΣΗΜΑ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ

ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΧΡΟΜΑΤΑ ΤΥΛΙΓΕΙ ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΠΝΟΣ
ΠΑΕΙ ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΚΑΡΦΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ
ΜΑΘΕ ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΑΠΟ ΣΙΔΕΡΟ, ΔΙΧΩΣ ΠΑΡΟΝ

ΒΛΕΠΟ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΠΑΝΤΟΥ, ΕΝΑΝ ΔΙΠΟΔΟ ΘΕΟ  
ΠΟΥ ΜΕ ΒΗΜΑ ΕΡΠΕΤΟΥ, ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΠΑΓΟ
ΕΧΕΙ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΤΥΦΛΟΣ , ΑΠ' ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
ΤΡΟΜΑΓΜΕΝΟΣ ΔΙΑΡΚΩΣ,  ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑ ΚΕΛΙΑ ΦΩΝΑΖΕΙ :

ΧΑΝΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ ΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ
ΧΑΝΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ

ΑΝΘΡΩΠΟΙ Μ' ΕΝΑΝ ΣΙΩΠΗΛΟ ΘΑΝΑΤΟ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ
ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ ΕΝΑ ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟ ΤΕΡΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ ΤΟ ΣΥΝ8ΕΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ
ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΑΥΤΟΣΚΟΠΟ

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ - παντού και πουθενά (ΣΤ) -ΕΓΧΡΩΜΗ TV - ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΖΩΗ

Έγχρωμη η τηλεόρασή σου
Ασπρόμαυρη ολόκληρη η ζωή σου
Έγχρωμη η τηλεόρασή σου
Ασπρόμαυρη ολόκληρη η ζωή σου

Σάπιε δούλε της ανασφάλειάς σου
Φόρα του δόλου το άδειο φόρεμά σου
Κοίτα τη ζωή στην τηλεόρασή σου
Σα να ‘χουν βάλει κάμερα μέσ' στην ψυχή σου
 

Περνάς καλά στην καρέκλα βιδωμένος
Περνάς καλά στο κρεβάτι αραγμένος
Περνάς καλά σαν κουβάρι τυλιγμένος
Περνάς καλά σαν βιτρίνα γυαλισμένος

Έγχρωμη η τηλεόρασή σου
Ασπρόμαυρη ολόκληρη η ζωή σου
Έγχρωμη η τηλεόρασή σου
Ασπρόμαυρη ολόκληρη η ζωή σου

Ηλίθιε σκλάβε των περιττωμάτων τους
Ζήσε τη ζωή τους στο άδειο ριζικό σου
Μπες μες στη φωλιά που έχεις αποκτήσει
Με δάνεια ψυχής κανείς δεν θα αγαπήσει

Έγχρωμη tv ασπρόμαυρη ζωή
Έγχρωμη tv ασπρόμαυρη ζωή
Έγχρωμη tv ασπρόμαυρη ζωή
Έγχρωμη tv ασπρόμαυρη ζωή

ΕΓΩ ΤΗΝ ΚΑΝΩ

Κάθε φορά που ξημερώνει αρρωσταίνω
πάλι τις φάτσες σας θα δω είναι γραμμένο
είστε φιγούρες τραγικές και τρομαγμένες
όλες φιγούρες γραφικές παραταγμένες

Εγώ την κάνω
εγώ την κάνω
κι όλοι εσείς που με κοιτάτε σαν ζητιάνο
το άδειο βλέμμα σας το έκανα αντίο
κι όλους σας έγραψα στο μαύρο μου βιβλίο

Τα σάπια χρόνια σας εγώ δεν θα τα ζήσω,
στα απομεινάρια σας εγώ δεν θα πατήσω
τα ψέματά σας θέλω αλήθεια να τα κάνω
και απ' τη μαυρίλα σας εγώ την κάνω

Εγώ την κάνω
εγώ την κάνω
κι όλοι εσείς που με κοιτάτε σαν ζητιάνο
το άδειο βλέμμα σας το έκανα αντίο
κι όλους σας έγραψα στο μαύρο μου βιβλίο

ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Απομόνωση της σκέψης απομόνωση
Απομόνωση της σκέψης απομόνωση

Εκεί που οι καρδιές των νεκρών μαθαίνουν πονώντας να χτυπούνε μαζί
εκεί που οι φωνές των παιδιών ματώνουν τα τείχη της κάθε ψυχής
Εκεί

Και τώρα εσύ τα χρώματα αγγίζεις
Αισθήματα περίεργα γεμίσαν οι στερήσεις
Τρύπες ζωής στο λήθαργο ανοίγεις
Ερείπιο που γκρέμισες και απ' την αρχή το χτίζεις

Εκεί που οι σκέψεις σε πετούν μακριά
Στην απομόνωση σε ρίχνουν ξανά
Εκεί που οι σκέψεις σε πετούν μακριά
Στην απομόνωση σε ρίχνουν ξανά

Απομόνωση της σκέψης απομόνωση
Απομόνωση της σκέψης απομόνωση

Εκεί που ξεχασμένες σκέψεις σου προκαλούν αισθήματα μιζέριας
Εκεί που ονειρεύονται υψώνοντας στον ουρανό τα χέρια
Εκεί

Και τώρα εσύ τα χρώματα αγγίζεις
Αισθήματα περίεργα γεμίσαν οι στερήσεις
Τρύπες ζωής στο λήθαργο ανοίγεις
Ερείπιο που γκρέμισες κι απ' την αρχή το χτίζεις

Εκεί που οι σκέψεις σε πετούν μακριά
Στην απομόνωση σε ρίχνουν ξανά
Εκεί που οι σκέψεις σε πετούν μακριά
Στην απομόνωση σε ρίχνουν ξανά

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Χωρίς ενοχές σκοτώνεται αμάχους
χρήμα και απληστία έχετε για συμμάχους
Στο δρόμο - στο δρόμο για τον έλεγχο της γης
ο πόνος των παιδιών δεν σας ένοιαζε εξ αρχής

Νέα τάξη πραγμάτων πατώντας σε πτώματα αμάχων
Νέα τάξη πραγμάτων πατώντας σε ανοίγματα ομαδικών τάφων

Σαπίλα υποκρισία για να περνάς καλά
το λίγο σου μυαλό σκέφτεται μόνο τα λεφτά
μ' ένα σκοπό κοιμάσαι πως είσαι ο αρχηγός
μ' ένα σκοπό ξυπνάς πως είσαι ο θεός

Νέα τάξη πραγμάτων πατώντας σε πτώματα αμάχων
Νέα τάξη πραγμάτων πετώντας σε ανοίγματα ομαδικών τάφων

ΥΠΟΧΕΙΡΙΟ

Σκέφτεσαι αυτά που θέλουν να σκεφτείς
Βλέπεις μόνο αυτά που θέλουν να δεις
Νιώθεις μονάχα όπως θέλουνε να νοιώσεις
Έχεις εγώ όταν θέλουν να το χεις

Πιάνεις μόνο ότι θέλουνε ν αγγίξεις
μιλάς μονάχα όταν θέλουν να μιλήσεις
μπαίνεις στον κόσμο που θέλουνε να μπεις
και βγαίνεις έξω όταν θέλουνε να βγεις

Κι όλοι μαζί τραγούδαγαν πως ξύπνησες νωρίς
Μακάρι να γινότανε να ξαναγεννηθείς
Κι όλοι μαζί τραγούδαγαν δεν είναι πια αργά
Μακάρι να γινότανε να γεννηθείς ξανά
Ξανά

Δίνεις αυτά που θέλουν να δώσεις
φεύγεις μοναχά αν θέλουν να γλιτώσεις
Κάνεις τα παιδιά που θέλουν να κάνεις
φτιάχνεις το μέλλον που θέλουν να φτιάξεις

Αγάπησες αυτό που θέλουν να αγαπήσεις
και μίσησες αυτό που θέλουν να μισήσεις
Αγάπησες αυτό που θέλουν να αγαπήσεις
και μίσησες αυτό που θέλουν να μισήσεις

Κι όλοι μαζί τραγούδαγαν πως ξύπνησες νωρίς
Μακάρι να γινότανε να ξαναγεννηθείς
Κι όλοι μαζί τραγούδαγαν δεν είναι πια αργά
Μακάρι να γινότανε να γεννηθείς ξανά
Ξανά

ΑΤΣΑΛΙΝΗ ΠΑΓΙΔΑ

Ερωτήσεις πολλές μα απάντηση καμία
Μια νεκρική σιγή που μιλάει σαν ψέμα
Σάπια και αδιόρθωτη η ίδια συμμορία
Σας βάζει και πνίγεστε στο ίδιο σας το αίμα

Μνήμες-ατσάλινες παγίδες
Μνήμες-ατσάλινες παγίδες

Για ένα τίποτα η σκέψη σου χωλαίνει
Για ένα τίποτα η σκέψη ρημαγμένη
Για ένα τίποτα χαμένη η ελπίδα
Ψάχνει να βρει ατσάλινη παγίδα

Μνήμες-ατσάλινες παγίδες.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ

Συνένοχος και εγώ με τη σιωπή
Κατάντησα να είμαι όπως κι εσύ
Και μέσα στο δωμάτιο κλεισμένος
Της σάπιας σου ψυχής φυλακισμένος

Θέλω να ζήσω
Θέλω να ζήσω
Αυτή την ψόφια τη ζωή
Να τη γαμήσω
Να συνεχίσω
Να προχωρήσω
Να βρω τη δύναμη και σένα να σ αφήσω

Οι νύχτες να περνάνε δυσκολότερα
Να νοιώθω κάθε μέρα και χειρότερα
Να θέλω να λυγίσω αυτά τα κάγκελα
Να ζήσω τη ζωή μου όπως θα θελα

Θέλω να ζήσω
Θέλω να ζήσω
Αυτή την ψόφια τη ζωή
Να τη γαμήσω
Θέλω να ζήσω
Θέλω να ζήσω
Να συνεχίσω
Να προχωρήσω
Να βρω τη δύναμη και σένα να σ αφήσω

ΚΑΤΑΔΙΚΗ

Με βήματα πια έλιωσες των τοίχων τις άκρες
Σιχάθηκες να φτύνεις τις τσιμεντένιες πλάκες
Μα πάλι στη σειρά συσσίτιο ζητάς
Κι απ' τις φωνές της σύριγγας το βράδυ ξενυχτάς

Οι κόκκινες σταγόνες ατού κρεβατιού τα πόδια
Σε κάνουνε να τραγουδάς ηλίθια μοιρολόγια
Μα τα κελιά πια δεν ακούν της αλλαγής τους όρκους
Σαπίζουν μόνο μέσα τους μιας νέας ζωής τους πόθους

Τις μέρες μετράς που θ' ανοίξουν οι πύλες
Και ελεύθερος να φύγεις, να πετάξεις νικητής
Χωρίς να αλλάξει τίποτα μονάχα δύο ρυτίδες
Που απ' τη σκουριά των σίδερων έχουν σχηματιστεί

Και έξω από τον τάφο σου οι πόλεις διασκεδάζουν
Μα οι φωνές της μοναξιάς ξανά δεν σε τρομάζουν
Γιατί όρκους συνηθίσανε να δίνουνε μεγάλους
Ξεχνώντας να πεθαίνουνε θηλιές κρεμώντας σ' άλλους

ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

Όταν σβήνουν τα φώτα
Μένεις μόνος
Κανείς δεν σε θυμάται
κανείς δεν σε λυπάται
Κανείς δεν σε λατρεύει
κανείς δεν σε κοιτά
Κανείς δε θέλει τη γνώμη σου
Και τη συγνώμη σου

Και εσύ είσαι παντού και πουθενά
Και εσύ είσαι παντού και πουθενά
Και εσύ είσαι παντού και πουθενά

Γιατί κάπου αλλού
έχουν πέσει τα φώτα
Γιατί κάπου αλλού
έχει ανοίξει μια πόρτα
Για μια νέα
πουτάνα υπηρέτη
Που κι αυτή προσκυνά
τον ίδιο αφέντη

Και εσύ είσαι παντού και πουθενά
Και εσύ είσαι παντού και πουθενά
Και εσύ είσαι παντού και πουθενά

Πουθενά και παντού

Πουθενά και παντού

ΚΕΝΟ

Τα πάντα γύρω μου θυμίζουν κραυγές απελπισμένες
Που βγαίνουν απ' του νου μου τις άρρωστες μου ημέρες.
Στο βάθος του μυαλού μου είναι όλα καρφωμένα
Σκιές με τριγυρίζουν που γίναν από σένα.

Παντού υπάρχει ένα κενό πες μου άλλο ένα ψέμα
Και πάρε με από εδώ και πάρε με από εδώ...

Θολό το μυαλό μου κι άλλο βράδυ μόνος
Λείπεις εσύ σταματάει ο χρόνος
Θέλω να φωνάξω μα δεν βγαίνει φωνή
Στο δικό μου ταξίδι θέλω να'ρθεις κι εσύ

Απόψε σου λέω πώς έπιασα πάτο εκεί που πηγαίνω δεν έχει πιο κάτω
Απόψε σου λέω πώς έπιασα πάτο εκεί που πηγαίνω δεν έχει πιο κάτω
Απόψε σου λέω πώς έπιασα πάτο εκεί που πηγαίνω δεν έχει πιο κάτω

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΑΣ ΔΑΚΡΥ

Πρέπει να πέσω για να σηκωθώ
Πρέπει να πεθάνω για να ξαναγεννηθώ
Πρέπει να ξεχάσω για να ξαναθυμηθώ
Πρέπει στη βία της αγάπης να χαθώ

Στο δρόμο που γέννησε η βία της αγάπης
Στο δρόμο που χαρίσαμε το τελευταίο μας δάκρυ

Όλα για τη βία που γέννησε η αγάπη
Όλα για να δώσω ακόμα ένα δάκρυ
Ώρα να ξεχάσω κοιτάζοντας μπροστά
Ώρα να ησυχάσω σβήνοντας σωστά

Στο δρόμο που γέννησε η βία της αγάπης
Στο δρόμο που χαρίσαμε το τελευταίο μας δάκρυ

Μα εγώ δεν θέλω ψέματα ανασφάλειας να πω
Κι ο δρόμος μου είναι δύσκολος το ξέρω
Το σφάλμα μου ότι δίνομαι σε λάθος στόχους
Το σφάλμα ότι πλάθω οράματα πάνω σε άλλους
Με κάνει να μην ξεχωρίζω την τόσο καλά κρυμμένη υποκρισία
Την τόσο όμορφα κλεισμένη υποκρισία μέσα σου,
Που όταν εμφανίζεται με πληγώνει
Αυτός όμως είναι ο μόνος δρόμος και όποιος είναι σίγουρος για τον εαυτό του
Τότε ο ίδιος δρόμος υπάρχει και για αυτόν

Πρέπει να πέσω για να σηκωθώ
Πρέπει να πεθάνω για να ξαναγεννηθώ
Πρέπει να ξεχάσω για να ξαναθυμηθώ
Πρέπει στη βία της αγάπης να χαθώ

Στο δρόμο που γέννησε η βία της αγάπης
Στο δρόμο που χαρίσαμε το τελευταίο μας δάκρυ

Ecoli -ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΑΥΡΙΟ

Δεν υπάρχουν πια γερά θεμέλια

Ψυχοφάρμακα - ψυχοφάρμακα

Ο κόσμος καταστρέφεται και ‘μεις αναπολούμε

τις μέρες που όλοι ζούσαμε χωρίς να πονούμε

 

Το κράτος μας κατέστρεψε

τα μάτια ανοίξτε όλοι

μια γροθιά να δώσουμε

να σπάσουνε οι δρόμοι

Οι πόρτες κλείσανε για μας

μα είμαστε ενωμένοι

περιμένοντας το αύριο

βαριά τσατισμένοι

 

Τίποτα δεν έμεινε

μα είμαστε ενωμένοι

περιμένοντας το αύριο

το αύριο που ανατέλλει

ΖΩΗ ΨΕΜΑ

Ζωή που σκορπίζεται σε λάθος στιγμές

ελπίδες που χάνονται χωρίς ενοχές

χαμένα τα χνάρια που άφησες μέχρι εκεί

εκεί τώρα πια δε μπορείς να βρεθείς

 

όσα κι αν πίστεψες μακριά τους θα ζεις

όσα κι αν πρόδωσες ποτέ δε θ' αναζητάς

 

Θλίψη κρύβει κάθε ανάσα του κορμιού σου

κορμί που τότε δύναμη, αθανασία θύμιζε

κυνήγι από νεκρές επιθυμίες η ζωή σου τώρα

όσο ποθητά μια δεύτερη ευκαιρία ζητάς

 

όσα κι αν θελήσεις είναι καιρός να προσπαθήσεις

SKA-ΣΜΟΣ

Σκασμός και στο γραφείο - σκασμός και στο σχολείο

Σκασμός μες στην βουλή - σκασμός και στο σπίτι

Σκασμός, σκασμός, σκασμός, σκασμός,

σκασμός, σκασμός, σκασμός, σκασμός.

 

Δεν είναι δυνατόν να με κάνουνε ρομπότ

Δεν είναι δυνατόν σαν το ζόμπι να γυρνώ

Ανάγκη να σβήσει η σήψη οριστικά

Ανάγκη να πάρουμε τα ρόπαλα ξανά

ΜΙΚΡΟΒΙΑ

Μολυσμένοι, παρασιτικοί οργανισμοί, ζητάνε ηδονή απ' την δική μου ΥΠΟΤΑΓΗ...

Παράδεισους μου τάζουν κι ας είναι λασπωμένοι, όρκοι που γίνονται σιωπή, δειλά ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ...

Σκέψεις Αδιάβροχες, κατακρεουργημένες, θάβονται εκεί πρόστυχες - ΜΟΛΥΣΜΕΝΕΣ...

Πότε θα καταλάβω, πότε θα το νοιώσω..

Ως πότε θα με φτύνουν για να ξαναματώσω

ΦΩΤΕΙΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Χάνομαι - στις σκέψεις μου που να πάρει

Δένομαι - στον θάνατο σα κόμπος

Βρίσκομαι - στην ίδια θέση πάλι

και γύρω μου ο κόσμος να είναι ψεύτικος

 

Φεγγάρι μη μου κρύβεις τον ήλιο που σκεπάζεις

δείξε μου τον δρόμο για να φύγω από 'δω

χάρισέ μου φως για να διαβώ το μονοπάτι

που θα μου δώσει λύτρωση και όπλα για να ζω

 

Φως.......... Δώς μου φως...

 

Προσπαθώ να ξεφύγω

Το μαύρο χρώμα με επιδικνύει

Αυτόβουλα ενεργώ

Θα σκοτώσω ότι με πνίγει

 

Δεν ξέρεις με τί μοιάζεις

δεν ξέρεις για τί ζεις

Αυτό που πάντα έψαχνες

Τώρα αυτό θα αναζητείς

 

Φως.......... Δώς μου φως

Χάσμα-ΞΕΡΕΙΣ

Ξέρουν να μένουν ζωντανοί
από αγάπη δυνατή ξετρελαμένοι
ξέρουν να λένε πως εδώ
θα ξημερώσει μία μέρα νεκρή

Ξέρουν να βλέπουν το σωστό
να ζητιανεύουν απ' τα λόγια κρεμασμένοι
ξέρουν τον άλλο εαυτό
που περιφέρεται στην απομόνωση

Πέρασαν πολλή ζωή κλεισμένοι μες στη δυστυχία
κι έμειναν για πάντα λογικά ξεχασμένοι στη γη.
Με κανάλια στις αισθήσεις αναμνήσεις τώρα γυρεύουν
πλάνα κοντινά στα μάτια ξέρουν μονάχα να διαλέγουν.

Ξέρουν να στήνουν φυλακή
από αγάπη και από ψέμα αρρωστημένη
ξέρουν να σπέρνουν πανικό
που κυριεύει το δικό μου κορμί.

Ξέρουν να σβήνουν το μυαλό
και να κερδίζουν μονάχα με το πρέπει
ξέρουν πως είναι δυνατός
αυτός που χάνεται για την εξέλιξη.

Άνθρωποι ζήτησαν κτίρια-σπίτια
κουβούκλια θλίψης γεμάτα ανάγκη
πέταξαν όνειρα, ελπίδες για πλάκα
κι αγάπη δε βρήκαν.

Άνθρωποι που δεν άντεξαν τόση ευτυχία
και λύση ζήτησαν μέσα στην απάτη
χτίσαν πιο μεγάλες τις πινακίδες
δε βρήκαν αγάπη.

Άνθρωποι φυλακισμένοι πάντα στο τώρα
φορτώνουν διακρίσεις και αδιαφορία
ονειροβατούν σε μαθητείες δεμένοι
χωρίς σημασία.

Πανικόβλητοι τετραγωνίζουν τη σκέψη
και χρόνο χαμένο πουλούν τη ζωή μου.
Φτιάχνουν σχέδια και χίλια σημάδια
να τρυπάω τη φωνή μου

ΚΛΩΝΟΣ

Πέρασαν χρόνια και γυρίζω
και θα χαράξω όσα το δρόμο τους τραβήξαν
μ'όλες τις σκέψεις της αλήθειας
τώρα κλεισμένες πόρτες που ποτέ τους δεν ανοίξαν.
Ξέρω, τα πάντα έχουν αλλάξει
κι όμως θυμάμαι πως το χρώμα τους γνωρίζω
γύρισα σκοτεινός, νεκρός κεραυνός
εφιάλτης, πόνος, λιώνω στο κεφάλι σα νεκρός.

Ξύπνησα πάλι κουρδισμένος
σα να με γέννησε η ίδια ιστορία
σ'αυτή την πόλη εγκλωβισμένος
παραπατώ στου χρόνου την αμηχανία.
Ψάχνω στο όμορφο παρόν μου
και βρίσκω ανθρώπους που στο πρόσωπο μου μοιάζουν
μα όταν σκεφτώ την απουσία μου, φως
έγινα σκιά, χαραμίστηκα για να΄μαι δυνατός.

Μες το μυαλό μου λογική και απάτη
λέξεις χαμένες μέσα στο σκοτάδι
θα το πιστέψω πως αυτό που ζω είναι η ζωή μου
φυλακισμένος σε κλουβί.

Μόνο για να'μαι προδωμένος
θα ζήσω χρόνια μιζέριας γεμάτα ευτυχία
κι απ'τη ζωή μαγνητισμένος
θα κρατηθώ κενός με ηλίθια αστεία.
Ξέρω, θα ζω για να υπάρχω
κι όμως δε βλέπεις το φως στο παράθυρο που ανοίγω
πόσες φορές θα σου το πω, είμαι εδώ
είμαι ζωντανός κι ήρθα πάλι να σε βρω.

Κλώνος

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΨΕΜΑ

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στη ψυχή μου
γύρω να με τρώνει νιώθω
χάνω τη ζωή μου.

Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου.

Είναι μέρες που σου βγαίνουν
είναι μέρες που δε βγήκαν
κι όλα αυτά που σε τρελαίνουν
δίπλα σου βρεθήκαν
Θλιβερό σε καταφέραν
λίγο λίγο σ' αρρωστήσαν
κι απομονωθήκαν όλοι
όσοι σ' αγαπήσαν.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός.

Κρατήθηκα από πάντα καρφωμένος καλά
και τώρα αργώ, τώρα ακροβατώ
το νιώθω και το ξέρω πως πατάω χαλαρά
στων άλλων το φως, σε ξένων το φως.

Ξεφεύγω κι όλο λέω πως κοιτάζω μπροστά
και μένω στεγνός και είμαι αριθμός
οι μέρες μου περνάνε σα θλιμμένη σκιά
φαντάζω σωστός, δεν είμαι σωστός

Συνήθεια νομίζω πως κρατάω κακιά
να παίρνω διαρκώς καινούρια στολίδια
να κόβομαι στα δύο, να ζητάω ματιά
στα σκουπίδια.

Κύκλους κάνει το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
γύρω να με τρώει νιώθω
χάνω τη ζωή μου

Χαραγμένη στο μυαλό μου
μια φανταχτερή πληγή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου
Τώρα μοιάζω κουρασμένος
τώρα κάτι μ' εκδικείται
τώρα το μυαλό μου ξένους
μοιάζει να μιμείται
Καταστρέφω το μυαλό μου
κι αρρωσταίνω στην ψυχή μου
ψάχνω τρύπα για να φύγω
από το κορμί μου

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΦΩΝΗ

Τίποτα δεν άκουγα από όσα μου είπες
μα ζητάς απαντήσεις χώρίς φόβο και πάθος.

Ξύπνησα και πάλι από λήθαργο χρόνων
και δε βλέπω την άκρη στου μυαλού μου το βάθος.

Τίποτα δεν είδα από αυτά που μου δείχνεις
φωτεινές πινακίδες σ'έναν κόσμο απάτης.

Με έπιασε η νύχτα να ζητώ εξηγήσεις
και να ψάχνω τα φώτα μιας νύχτας φευγάτης.

Και δεν έχεις φωνή που μπορεί να με πείσει
δεν έχεις φωνή που μπορεί να με σώσει
δεν έχεις φωνή να με υπηρετήσει
δεν καρδιά να με κατευοδώσει

Τίποτα δε νιώθω απ'αυτά που μου κάνεις
κι ας υπάρχουν πολλοί που από πόνο πεθαίνουν.

Πέρασα κι απόψε μια μαύρη γιορτή
και οι σκέψεις ξανά μοίαζουν να μ'αρρωσταίνουν.

Τίποτα δεν έμαθα από όσα διδάσκεις
κι ας τη βρίσκεις πολύ έχοντας απαιτήσεις.

Απομονωμένος ξημερώνω και πάλι
πάνω σ'όσα σε μάθαν ότι πρέπει να φτύσεις.

Και δεν έχεις φωνή

ΟΛΟΙ ΤΟΣΟ ΜΟΝΟΙ

Δε θες, κι άδικα μου λες
τη ζωή σου περνάς για να βρεις τη λύση
Ψάχνεις τρόπους να κρυφτείς
δεν υπάρχει κανείς για να σε βοηθήσει
Γυρνάς μόνος στα στενά
με χαμένα μυαλά μες την άγρια νύχτα
Φέρνεις την καταστροφή
μα δεν έχεις φωνή για να καλέσεις βοήθεια

Μπροστά στο χρόνο είμαστε όλοι τόσο μόνοι
Μπροστά στο θάνατο είμαστε όλοι τόσο μόνοι

Γυρεύεις τα χρυσά φτερά
για να δώσεις πνοή στο γυμνό κορμί σου
Τώρα ο δρόμος σκοτεινός
κι ο αέρας στεγνός απ'τη λογική σου
Πουλάς τρέλα φυσική
μίσος και οργή για την αμαρτία

Ψάχνεις ίχνη στο κενό
κι όλα στήνουν χορό στην ανυπαρξία

Μπροστά στο χρόνο είμαστε όλοι τόσο μόνοι
Μπροστά στο θάνατο είμαστε όλοι τόσο μόνοι

ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΡΕΛΑΣ

Εδώ είναι η ζωή που θέλησες να ζήσεις
αυτά που με χαρά επιθυμούσες για καιρό
μετά από αγώνες και μάταιες θυσίες
κατάφερες να φτάσεις ένα όνειρο χρυσό

Κι όμως ο κόσμος ζητάει πληρωμή
για όλους μας θα έρθει η στιγμή της δυστυχίας
Κι όμως ο πλούτος δε δίνει διαφυγή
θα ζήσεις εποχές με εικόνες τρέλας κι αμνησίας

Εδώ είναι ο κόσμος που έχτισες γελώντας
δίνοντας τον καλύτερό σου εαυτό
χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν μονολογώντας
πως σύντομα θα φτάσει το δικό σου βατερλώ

Κι όμως

ΔΕ ΒΡΗΚΕΣ ΑΚΡΗ

Έδωσες το χρόνο για τη συμφιλίωσή σου
μ'όσα φταίνε κι όσα μοίαζουν
να χτυπάνε το κορμί σου
Κι είναι εύκολο, το βλέπεις, να πειστείς πως είναι ανάγκη
να στερέψει το μυαλό σου
για να βρεις την άλλη άκρη

Ζητάς την αγάπη

Φρόντισες να τρέξεις πάνω σ'ότι θα βοηθήσει
για να νιώσεις πως στο βάθος
είναι μαύρη η εικόνα
Κι ο μπαμπάς με τη μαμά σου είναι τόσο ευτυχισμένοι
γιατί έχουν για παιδί
ένα παιδί που τα'χει όλα
και το μέλλον, και το παρελθόν, και το παρόν, και ότι τρέχει
κι ότι θα σου δείξει πως σε σπρώχνει στο σκοτάδι

Μα δε βρήκες άκρη
Ζητάς την αγάπη

ΣΤΗ ΓΩΝΙΑ ΜΙΑΣ ΓΩΝΙΑΣ

Η απορρόφηση, που χρόνια θα τραβήξει του μυαλού σου το λουλούδι
Άλλη μια πρόταση σηκώνει το μυαλό σου σ'ένα ατέλειωτο τραγούδι ζωής
Φαντασιώνεσαι, θα φτάσεις να αγγίξεις του μυαλού σου την τηλεόραση
Κι είναι σαν κόλαση, που ψάχνεις αφορμή να βάλεις όρια σ'αυτά που μπορείς
...σηκώνει το μυαλό σου σ'ένα ατέλειωτο τραγούδι ζωής...

Βράδια κυνήγω και μοιράζω ευχές, με ρυθμό που ξεχωρίζει τις λέξεις
βράδια ζωντανός-νεκρός ακροβατώ και ζητάω χαλασμένες ζωές
καίω μανιασμένος αγάπες-φυλακές, πετάω στον αέρα τις σκέψεις
ανάποδα κοιτώ, χαραμίζω ευχές
κρέμομαι γελώντας από ύπουλες προσευχές
Προσευχές

Έτσι, θα συνηθίσεις, θα λες πως μόνος μιλάς και καταφέρνεις
να'χεις όσες ελπίδες στα όνειρά σου πετάς
όπως τα λόγια που σπέρνεις
Ξέρω, είσαι σαν άρρωστος, και συγκεντρώνεις τις λέξεις στο ρυθμό που σε καβλώνει
απομακρύνεσαι μ'όλο τον κόσμο σου
κι όλο ξυπνάς μανιασμένος μ'ένα κόκκινο σεντόνι
Μέσα στο αίμα αφινιάζεις
κάτι σαν άνθρωπος που νίωθει τα όνειρά του
και συρρικνώνεται από το άγχος του
φως στα κομμάτια που ραγίζουν την καρδιά του
Μέσα στην επιβίωση
θα βρεις τον όχλο να στέλνει συμβουλές ακινησίας
Κι όμως, θα κυνηγήσεις
μια θέση μέσα τους να΄χεις στη γωνία μιας γωνίας

ΑΚΟΜΑ ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ

Γυρνάς στη λογική, ξύπνημα φυλακή
κι η μόνη λέξη στο μυαλό σου, αμνησία
Μοιάζουν τα πάντα σου να δίνουν αφορμή
στριφογυρίζει στο μυαλό σου η προδοσία

Ψάχνεις αγάπη να δώσεις στο σκοτάδι
κι ότι πετάς είναι νεκρό απέναντί σου
ζήτησες ψέμα για ακόμα ένα βράδυ
κι ένα κορμί να κομματιάζει το κορμί σου

Μες τη ζωή σου κανένα ίχνος λογικής
στην αγάπη ψάξε την κόλασή σου, μα
δεν πειράζει, βρήκες στο τέλος να μου πεις πως σε νοίαζει
μονάχα η φυλακή σου, γι'αυτό
ψάξε άκρη σ'ότι νομίζεις ζωντανό
κι αυτό το βράδυ

Γυρνάς στη λογική, ξύπνημα φυλακή
ζήτησες κόλαση και βρήκες ευτυχία
Τώρα σα ζωντανός
κι η μέρα σου νεκρή
όλες οι σκέψεις πεταμένες σαν αστεία

Ζήτησα να υπάρχεις μονάχα σαν ανάσα
να'χεις βαμμένο το πρόσωπο με βλέμμα
κι όμως το βλέπω, κουνιέσαι και δειλιάζεις
σαν όλα να σου μοιάζουν πως είναι αληθινά

Μες τη ζωή σου

ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ

Νομίζεις, θα κρατηθώ φυλακισμένος, θα κρεμαστώ απ'τη σκιά σου
να ζητιανεύω για ζωή
Νομίζεις, θα σου χαρίσω όσα έχω, μονάχα για να τα πουλήσεις
με τη δικιά σου λογική

Απόψε θα με κοιτάξεις, μες τα μάτια, και θα μου πεις αν η αλήθεια
φαντάζει υπερβολική
Κι αν μέσα στα πιο τρελά τα όνειρά σου βλέπεις τα χρώματα της νύχτας
σε μια μιζέρια φωτεινή

Μόνο σε κοίταξα κι απόψε, κι αναρωτιόμουν όλη τη νύχτα
Αν είχα δίκιο για όσα είπα, κι αν έχεις θάρρος για την αλήθεια
Μέσα στην άδεια τη ματιά σου, έψαξα χρόνια με φαντασία
Μόνο σε κοίταξα κι απόψε, κι είδα μιζέρια, υποκρισία

Κρατιέμαι από την άδεια την ψυχή σου, και θα σου δείξω πως υπάρχω
για μια φορά μοναδική
Θα υπάρχω μονάχα μέσα στο μυαλό σου, κάθε φορά που ξαναρχίζεις
με μια καλύτερη αρχή

Κοιτάζεις χωρίς να νιώθεις την αλήθεια, και μες το βράδυ του Σαββάτου
δε θα ξανάρθει η στιγμή
Να ουρλιάζεις όταν με δεις να τραγουδάω, και να νομίζεις πως μετράω
για τη δικιά σου τη ζωή

Μόνο σε κοίταξα κι απόψε...

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ

Όλοι πατούν εκεί που το όνειρο τελειώνει
Κι όλοι μαζί τα όνειρά μας καταστρέφουν
Στο βάθος του κήπου μια γυναίκα κλαίει μόνη

Όλοι βαμμένοι με τα χρώματα του μίσους
Όλοι βαμμένοι με τα χρώματα του μίσους

Όλοι σε ψάχνουν στα συντρίμμια της αγάπης
κι όλοι ζητούν αγάπη για να σε δοξάσουν
Μέσα απ'το τζάμι όλα φαίνεται θα τα'χεις

Όλοι βαμμένοι με τα χρώματα του μίσους
Όλοι βαμμένοι με τα χρώματα του μίσους

Δ

Σα να ξύπνησα μέσα από όνειρα χαρακωμένα
Σκέψεις χώρισαν σα δέλτα ποταμού και μέσα στην ελπίδα χάθηκαν,
μοιάζει εικόνα που χρώματα κινούμενα συνέχεια πάνω μου γεννά
κι η αλήθεια μοιάζει να ακονίζει ένα νυστέρι τρέλας τρυφερά,

κι αναρωτιέμαι μήπως
πρέπει να μείνω μόνος στη σιωπή μου
κι ας ξέρω πως δε θα έχω πια καμία σχέση
με τη ψυχή σου και τη ψυχή μου.

σα να πίστεψα πως στα όνειρά μου δεν υπάρχει τέρμα
κι αποφάσισα τα λόγια μου να ρέουν και να τα πιστεύω αληθινά
στο μυαλό μου τώρα πεταμένος μοιάζω να ζητάω μοναξιά,
ήρθε η νύχτα που χάνομαι και νιώθω ότι αρρωσταίνω ειλικρινά,

αν σε γνωρίζω λίγο
ή μήπως στη ζωή μαζί μου σε είχα
χαμένη η απάντησή μου, πεταμένη,
σ' ένα συρτάρι, σε μια λεπίδα

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ
ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΤΑΝΕ ΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
Σ' ΕΝΑ ΚΑΖΑΝΙ ΜΕ ΟΡΓΗ
ΓΕΜΑΤΟ ΜΥΘΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ
ΝΑ ΜΟΥ ΣΤΕΡΕΙ ΜΕ ΒΟΥΛΗΜΙΑ
ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ
ΣΕ ΑΣΤΙΚΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ
ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΓΙΑ ΣΥΛΛΕΚΤΕΣ ΜΑΝΙΑΚΟΥΣ
ΠΑΘΗΤΙΚΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ
ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΘΕΑΤΡΟ ΑΣΤΕΙΟ
ΜΕ ΠΑΓΙΔΕΥΟΥΝ ΣΕ ΦΤΗΝΟΥ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥ
ΚΥΝΗΓΗΤΟ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑ

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ
ΠΟΥ ΜΕ ΟΡΙΖΟΥΝ ΑΡΧΗΓΟ
Σ΄ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΣΜΑ ΒΟΥΒΟ
ΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥΣ
ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΘΟΥΣ
ΝΑ ΤΡΩΕΙ ΛΑΙΜΑΡΓΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ
ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗΣ

ΘΕΑΜΑ - ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΣΤΗ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ

ΑΝΤΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ

ΑΝΤΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ
ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΜΑΖΙ
ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΗ
Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ
ΑΝΤΕΚΔΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ
ΠΑΛΕΥΟΥΝ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΟΓΙΚΗ
ΜΑ ΕΙΝΑΙ ΛΥΤΡΩΣΗ ΜΟΝΑΔΙΚΗ
Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ

ΠΩΣ

ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ
ΚΑΙ ΦΤΑΝΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΝ
ΠΟΙΟΙ - ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΓΕΛΟΥΝ
ΚΑΙ Μ΄ΕΧΟΥΝ ΑΝΕΧΤΕΙ ΣΑΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΒΗΣΟΥΝ

ΠΩΣ ΓΕΝΝΙΕΜΑΙ ΓΥΜΝΟΣ
ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΩ ΑΣΘΕΝΗΣ ΑΠΟ ΟΣΑ ΜΕ ΤΑΪΖΟΥΝ
ΦΩΣ ΑΝΑΒΟΥΝ ΔΥΝΑΤΟ
ΚΑΙ Μ' ΕΧΟΥΝ ΣΕ ΚΛΟΥΒΙ ΝΑ ΜΕ ΒΛΕΠΟΥΝ, ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΝ

ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΑΣΥΡΘΩ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ
ΘΑ ΄ΜΑΙ ΕΝΑ ΠΙΟΝΙ ΑΠ' ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ
ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ - ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ

ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ
ΚΑΙ ΦΤΑΝΕΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΜΕ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ
ΠΟΙΟΙ - ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΜΙΣΟΥΝ
ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΝΑ ΟΡΙΣΟΥΝ

ΠΩΣ ΜΕ ΒΙΑ ΓΥΜΝΗ
ΜΟΥ ΦΥΤΕΥΟΥΝ ΠΑΝΙΚΟ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΜΕ ΖΑΛΙΖΟΥΝ
ΠΩΣ ΜΕ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΟ ΧΟΡΟ
Σ' ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΡΟ ΝΑ ΜΕ ΒΛΕΠΟΥΝ, ΝΑ ΕΛΠΙΖΟΥΝ

ΠΑΡΑΠΑΤΑΩ ΣΤΟ ΚΕΝΟ

ΣΕ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ ΣΑΝ ΦΟΡΕΙΣ
ΑΝΗΘΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ
ΚΥΛΑΕΙ Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ
ΤΗΣ ΥΠΟΥΛΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ

ΜΕ ΠΟΙΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΤΟ ΚΕΝΟ
ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ
ΜΕ ΤΟΙΧΟ ΑΠΟ ΨΕΜΜΑΤΑ ΜΕΘΩ
ΑΠΟΣΤΑΣΗΣ ΑΚΑΝΟΝΙΣΤΗΣ

ΤΡΕΧΩ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ
ΠΑΡΑΠΑΤΑΩ ΣΤΟ ΚΕΝΟ
ΜΙΑ ΑΦΟΡΜΗ ΖΗΤΩ
ΝΑ ΜΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ
ΤΡΕΧΩ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ
ΠΑΡΑΠΑΤΑΩ ΣΤΟ ΚΕΝΟ
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ
ΠΟΥ ΜΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ

ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΙΣΟΥΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ
ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ
ΠΑΛΕΥΕΙ Η ΖΩΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ
ΚΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΣΗ

ΣΕ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΤΟΚΕΤΟ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΤΙΜΩΡΗΤΗΣ
ΚΡΑΤΙΕΜΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΩ ΤΟ ΚΕΝΟ
ΤΗΣ ΕΥΚΟΛΗΣ ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗΣ

ΧΗΜΙΚΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ

ΜΠΛΕΚΟΜΑΙ, ΞΟΔΕΥΟΜΑΙ, ΜΕ ΚΟΠΟ ΛΙΓΟΣΤΕΥΟΜΑΙ
ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΑΦΕΛΕΙΣ
ΧΗΜΙΚΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΜΕ ΤΡΕΦΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΕΚΟΜΑΙ
ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΜΟΥ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΩ, ΣΚΕΨΕΙΣ ΝΑ ΑΝΑΛΥΩ
ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΥΒΟΜΑΙ ΣΕ ΜΕΡΗ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΚΙ ΑΠΟΡΩ
ΑΝ ΕΓΩ ΑΝΗΚΩ ΕΔΩ Ή ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ
ΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΠΟΥ ΜΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ
ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΚΟΣΜΟ ΘΛΙΒΕΡΟ
ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΣΑΠΙΟ ΚΑΙ ΜΟΥΝΤΟ
ΨΑΧΝΩ ΛΙΓΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΒΡΩ

ΚΑΙ ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΑΝ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΑΠΟ ΝΑΡΚΩΣΗ
ΜΑ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΤΟ ΨΕΜΑ ΔΕ ΜΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΞΕΚΙΝΑΩ ΜΙΑ ΦΕΥΓΑΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΓΙΑΤΙ
ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΞΕΧΑΣΑ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ

ΞΕΡΕΙΣ, ΓΕΝΝΑΩ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ ΚΙ ΑΠΟ ΣΠΕΡΜΑ
ΟΝΤΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΠΑΡΑΞΕΝΗΣ ΖΩΗΣ
ΠΑΙΔΙΑ ΧΙΛΑΙΡΙΚΑ ΠΟΥ ΔΙΨΑΝΕ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΝΑ ΄ΧΟΥΝ ΧΩΡΟ ΕΠΑΦΗΣ
ΜΠΑΚΛΟΝΙΑ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΦΡΟΝΤΙΣΜΕΝΑ
ΤΟ ΦΟΝΤΟ ΑΝΑΛΓΗΤΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗΣ ΡΟΠΗΣ
ΚΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΓΝΟΙΑ ΠΟΥ ΛΥΣΣΑΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΝΑ ΄ΧΕΙ ΧΩΡΟ ΕΠΑΦΗΣ
ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΑ ΛΑΪΚΗΣ ΟΡΓΗΣ
ΘΥΜΑ ΚΡΑΤΟΥΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΣΦΑΓΗΣ
Σ' ΕΝΑΝ ΠΟΛΕΜΟ ΑΙΩΝΩΝ
ΜΕΣΑ ΑΡΡΩΣΤΗΣ ΦΥΓΗΣ
Μ' ΕΧΟΥΝ ΠΑΛΙ ΕΔΩ
ΜΟΙΑΖΩ ΓΟΝΟΣ ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ
ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΒΑΡΥΣ

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΘΑΜΕ ΓΙΑ ΣΘΕΝΑΡΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΜΙΑΣ ΓΙΟΡΤΗΣ
ΚΑΙ ΜΕΝΕΙ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΤΣΑΚΙΣΜΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΄ΧΕΙ ΧΩΡΟ ΕΠΑΦΗΣ
ΠΕΡΝΑΝΕ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΝ ΜΕ ΜΑΝΙΑ
ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΘΗΚΕΣ ΣΕ ΠΛΑΝΑ ΤΑΚΤΙΚΗΣ
ΚΙ ΕΤΣΙ Η ΑΓΝΟΙΑ ΒΡΗΚΕ ΜΟΝΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ 'ΧΕΙ ΧΩΡΟ ΕΠΑΦΗΣ
ΤΩΡΑ ΜΟΙΑΖΕΙΣ ΘΥΜΑ ΛΑΪΚΗΣ ΟΡΓΗΣ
ΘΥΜΑ ΠΑΛΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ

Η ΒΑΓΙΑ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΣΕ ΓΚΡΙΖΑ ΔΩΜΑΤΙΑ
ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΓΟΝΑΤΙΖΟΥΝ ΤΗ ΒΑΓΙΑ
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΠΟΥΛΑΕΙ ΑΝΑΣΑ ΣΕ ΛΙΓΑ ΠΡΕΖΑΚΙΑ
ΜΑ Η ΒΑΓΙΑ ΞΕΡΕΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΠΩΣ ΘΑΒΕΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΤΗΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΕ ΣΚΛΗΡΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ
ΣΕ ΜΙΑ ΓΩΝΙΑ ΤΥΦΛΑ Η ΒΑΓΙΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΒΕΛΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΑΔΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΠΟΥ ΦΥΛΑΚΙΖΟΥΝ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑ ΣΗΜΑΔΙΑ
ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΝΤΙΑ

"ΕΧΟΥΜΕ ΠΗΞΕΙ ΟΛΟΙ ΜΕ ΛΟΓΙΑ ΝΤΡΟΠΗΣ"
ΜΑΚΡΥΓΟΡΟΥΝ ΑΡΝΗΤΙΚΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ

"ΕΧΟΥΜΕ ΠΗΞΕΙ ΟΛΟΙ, ΚΙ ΑΝ ΨΑΞΕΙΣ ΝΑ ΒΡΕΙΣ
ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΣ"

ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΟΛΟΙ ΜΙΑΣ ΓΝΩΜΗΣ ΚΟΙΝΗΣ
ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣΜΑ ΑΜΥΔΡΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΟΛΟΙ ΜΙΑΣ ΒΑΓΙΑΣ ΣΩΣΤΗΣ
ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ 'ΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΤΥΠΙΚΑ ΥΓΙΕΙΣ

ΒΕΛΟΝΕΣ ΝΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΔΙΑ, ΤΡΥΠΑΝΕ ΤΗΣ ΒΑΓΙΑΣ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ
ΒΕΛΟΝΕΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝΕ ΜΑΓΙΑ, ΜΕ ΜΑΓΙΑ ΤΡΥΠΑΝΕ ΤΗ ΒΑΓΙΑ

ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΤΡΕΧΕΙ ΓΥΜΝΟΣ
ΣΤΗ ΓΑΛΑΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΔΙΝΕΙ ΠΝΟΗ ΣΕ ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΕΣ
ΠΟΥ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΗΣ ΑΠΟΜΙΜΗΣΗΣ
ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΟΡΦΗ ΦΕΥΓΑΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ
ΚΑΠΟΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΝΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ
ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΡΕΧΕΙΣ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙΣ
ΚΙ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ, Η ΓΑΛΑΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΟΡΦΗ ΦΕΥΓΑΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

ΜΙΚΡΗ ΨΥΧΗ
ΠΟΥ ΤΡΙΒΕΤΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ
ΔΟΣΕΙΣ ΚΕΡΝΑΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ
ΣΑΝ ΤΙΣ ΦΟΡΕΣ
ΣΤΗ ΓΑΛΑΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΠΟΥ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΑΣΟΙΔΑ ΛΟΓΙΚΗΣ
ΧΡΟΝΟΣ ΠΕΡΝΑΕΙ
ΚΙ ΑΦΗΝΕΙ ΣΤΗΛΕΣ ΑΠΟΜΙΜΗΣΗΣ
ΦΩΤΑ ΚΙ ΟΡΜΕΣ ΠΟΥ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ
ΚΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΑΠΛΟ
ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ
ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΟΡΦΗ ΦΕΥΓΑΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

ΠΑΛΜΟΣ

ΠΑΛΜΟΣ ΚΙ ΑΠΛΗ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΖΩΗ
ΕΧΟΥΝ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΑΦΟΡΜΗ
ΝΑ ΠΑΤΗΘΕΙ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΕΙ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑΕΙ ΚΡΑΥΓΗ
ΓΙΑ ΝΑ 'ΝΑΙ ΑΠΛΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ, ΤΗΣ ΖΩΗΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ
ΝΑ 'ΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΦΗΝΙΑΣΜΕΝΗ Η ΛΟΓΙΚΗ
ΠΑΛΜΟΣ ΠΟΔΟΠΑΤΑΕΙ ΚΙ ΑΠΕΙΛΕΙ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΟΛΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ
ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ Ο ΘΥΜΟΣ Ν' ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΠΝΟΗ
ΔΥΝΑΤΟΙ Ν' ΑΚΟΥΣΤΟΥΜΕ ΜΑΖΙ
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ Η ΨΕΥΤΙΑ ΜΑΣ ΑΝΑΒΕΙ ΦΩΤΙΑ
ΝΑ ΚΑΟΥΜΕ ΣΕ ΓΙΟΡΤΗ ΣΑΡΩΤΙΚΗ
ΝΑ ΚΑΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ

ΣΤΕΝΩΣΗ

ΣΤΕΝΩΣΗ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ
ΚΑΥΤΗ ΑΝΑΜΟΝΗ
ΚΑΙ ΣΥΜΦΟΡΗΣΗ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ
ΣΕ ΚΟΛΑΣΗ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΒΙΑΙΗ ΕΚΤΟΝΩΣΗ
ΣΕ ΕΝΟΧΗ
ΕΝΟΧΑ ΒΟΥΒΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

ΣΤΕΝΩΣΗ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ
ΜΑΝΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΣΗ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΕ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ
ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΖΗΤΟΥΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΡΕΧΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΝ
ΤΗΝ ΑΠΟΛΑΥΣΗ
ΧΑΝΟΝΤΑΙ
ΣΕ ΕΝΟΧΑ ΒΟΥΒΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΣΒΗΝΕΙ
ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΙΑ
ΠΟΥ ΤΡΥΠΑΕΙ ΤΟ ΣΩΜΑ
ΚΑΙ ΚΟΒΕΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ
ΚΡΑΤΑΩ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ

ΞΥΠΝΑΩ ΝΩΡΙΣ

ΞΥΠΝΑΩ ΝΩΡΙΣ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΘΟΛΑ
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΕ ΚΡΑΤΑΝΕ ΑΚΟΜΑ ΣΦΙΧΤΑ
ΑΠΡΟΣΩΠΑ ΖΩ, ΚΙ ΑΣ ΡΙΧΝΩ ΒΟΛΕΣ
ΕΥΑΛΩΤΟΣ ΜΟΙΑΖΩ ΣΕ ΦΤΗΝΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ

ΞΥΠΝΑΩ ΝΩΡΙΣ, ΚΙ ΑΛΛΑΖΩ ΖΩΗ
Η ΠΟΛΗ ΜΕ ΔΕΝΕΙ ΣΕ ΣΤΕΝΗ ΦΥΛΑΚΗ
ΚΙ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΤΡΕΧΩ, ΝΑ ΠΑΙΡΝΩ ΣΕΙΡΑ
ΝΑ ΕΧΩ ΜΕΡΙΔΙΟ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΘΟΡΑ

ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ
ΜΙΑ ΦΥΛΑΚΗ ΠΟΥ ΚΥΡΙΕΥΕΙ ΟΠΟΙΟΝ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΒΡΕΘΕΙ
ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑΜΩΝΕΣ ΜΑΓΕΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΕΙΚΟΝΑ ΠΛΑΣΤΙΚΗ
ΜΟΙΑΖΟΥΜΕ ΤΑΪΣΜΕΝΑ ΖΩΑ Σ' ΕΝΑ ΠΡΟΤΥΠΟ ΚΛΟΥΒΙ

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
ΕΝΑ ΘΛΙΜΜΕΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΟΥ
ΜΗΠΩΣ ΠΕΡΠΑΤΑΩ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ, ΤΟ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΣΕ ΠΤΩΜΑ ΜΟΥ
ΜΗΠΩΣ ΤΗ ΡΩΤΑΩ ΚΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΑΝΤΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΓΕΛΩΝΤΑΣ
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΕΝΑ ΧΑΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΟΥ
ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΥΓΡΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΠΗΓΗ ΜΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ
ΠΟΥ Μ' ΕΧΕΙ ΘΥΜΑ ΠΛΥΣΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗΣ
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ
ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ
ΜΟΥ ΜΑΘΑΝ ΠΩΣ ΕΓΩ ΕΧΩ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ

ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
ΜΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΜΟΥ
ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ ΓΙΑ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΟΝΙΑ
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΙ ΖΑΛΗ ΜΟΥ, ΕΝΑ ΦΤΗΝΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΜΟΥ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΝΙΩΘΟΥΝ ΟΤΙ ΖΗΣΑΜΕ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΧΡΟΝΙΑ
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
ΠΟΥ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΟΥ
ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠ΄ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΖΟΥΝ ΑΙΩΝΙΑ
ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ 'ΜΑΙ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΚΑΙ ΝΑ 'ΝΑΙ ΑΛΛΟΣ ΚΑΝΕΙΣ
ΕΚΤΙΜΗΤΗΣ ΑΞΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΚΙΑΣ ΜΟΥ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ
ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ
ΚΑΙ ΤΡΕΧΩ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΔΙΧΩΣ ΠΑΤΡΙΔΑ - ΔΙΧΩΣ ΠΑΤΡΙΔΑ

ΑΠΟ ΩΡΑ ΣΕ ΩΡΑ

ΣΤΕΙΡΟ ΤΑΞΙΔΕΜΑ ΣΕ ΚΟΣΜΟ ΜΑΓΙΚΟ
ΤΟΥ ΤΥΡΑΝΝΑΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ, ΤΟΥ ΦΥΛΑΚΙΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΣΚΕΤΗ ΣΤΟΡΓΗ
ΚΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΠΟΥΛΑΕΙ ΜΕ ΕΝΟΧΗ
ΑΦΟΒΑ ΣΚΕΦΤΗΚΕ, ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΙΡΟ
ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΠΟΜΕΙΝΕ ΜΟΝΟΣ, ΧΑΝΕΙ ΓΗ ΚΑΙ ΟΥΡΑΝΟ
ΨΑΧΝΕΙ ΒΙΑ ΩΜΗ
ΝΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙ
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΣΥ

ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ, ΚΑΤΙ ΜΕΝΕΙ ΕΔΩ
ΚΑΤΙ ΑΡΡΩΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΕ ΧΟΡΟ ΜΑΓΙΚΟ
ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ
ΠΟΤΑΜΟ ΑΠΟ ΜΙΖΕΡΙΑ ΣΕΒΑΣΤΗ
ΧΑΝΟΜΑΙ - ΧΑΝΟΜΑΙ, ΠΙΕΖΟΜΑΙ ΝΑ ΔΩ
ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ ΠΙΕΖΟΜΑΙ, ΚΑΙ ΠΑΩ ΝΑ ΤΡΕΛΑΘΩ
ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ' ΝΑΙ ΝΤΡΟΠΗ
ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΩ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ

ΑΠΟ ΩΡΑ ΣΕ ΩΡΑ, ΚΑΙ ΛΕΠΤΟ ΣΕ ΛΕΠΤΟ
ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΧΑΡΗ ΑΝΑΣΑ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΣΟΒΑΡΟ
ΚΑΙ ΖΗΤΑΕΙ ΕΠΑΦΗ
ΜΕ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΑ ΕΧΕΙ ΣΙΧΑΘΕΙ
ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΕΜΕΙΝΕ, ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙΡΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ, ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΘΕΟΣ
ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΖΩΗ
ΝΑ ΦΩΝΑΞΕΙ ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΣΥ

Αντί-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΟΣ

ΩΩΩ! ΜΩΡΟ ΜΟΥ, ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ

ΩΩΩ! ΜΩΡΟ ΜΟΥ, ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΟΥ
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ,
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ

ΠΡΙΝΑ ΠΑΣ ΘΑ ΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ
ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΣΜΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ.
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ,ΑΧΑΛΙΝΩΤΟ ΜΥΑΛΟ
ΠΡΟΪΟΝ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΕΑΥΤΟ

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΤΡΟΜΑΞΩ,
ΑΛΛΑ ΠΕΣ ΜΟΥ, ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ
ΝΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΝΤΕΨΩ

ΝΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΝΤΑΝΤΕΨΩ
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ?

ΜΑΘΗΣΗ ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ
ΓΝΩΣΕΙΣ ΡΟΥΤΙΝΑ, ΓΙΑ ΜΥΑΛΟ ΜΕΓΑΛΩΝ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΡΟΚΑΤ ΚΙ ΑΥΤΙΣΤΙΚΑ
ΠΑΝΑΚΕΙΑ ΓΙ' ΑΤΟΜΑ ΓΡΕΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΑ.

ΣΠΑΤΑΛΗ ΚΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ
ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΑΣΗ ΤΩΝ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΩΝ.
ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΥΡΩΣΗ
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ.

ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ, ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΣΤΠ [ΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΚΑΙ ΠΛΑΔΑΡΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ
Σ΄ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΣΠΙΣΤΕΘΕΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Σ' ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ 'ΝΑΙ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ

ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ Σ΄ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΗΧΑΝΟΡΑΦΙΑ?
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΗΠΙΑ ΒΙΑ?
ΣΕ ΜΙΑ ΜΑΝΙΑ ΓΕΜΑΤΗ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ?

ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΥΤΑΠΑΤΗ?
ΑΒΟΥΛΑ ΔΑΣΚΑΛΑΚΙΑ ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΤΥ?
ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΣΜΟ?
ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΜΕ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ?

ΘΑ ΚΑΘΟΔΗΓΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΑΠΕΙΝΩΘΕΙΣ.
ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΗ ΘΟΛΟΥΡΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ?
ΘΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙΣ
ΠΟΙΑΝΕΙΣ ΤΗ ΛΙΠΑΡΗ ΠΑΤΟΥΣΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ?

ΑΜΕΣΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΕΠΑΦΗ
ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΒΟΛΤΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΖΩΗ
ΑΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΡΟΛΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΗΔΗ ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙ
ΑΥΤΗ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΩΡΑ ΠΡΟΣΙΤΗ

ΑΧΑΡΙΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Το γαμήσι πρέπει ν' ανταμείβεται...
Το γαμήσι πρέπει ν' ανταμείβεται...
Τόνοι από σπέρμα χύνονται στα γυναικεία κορμιά
κάθε μέρα για παιδιά.
Τόνοι από σπέρμα χύνονται στα γυναικεία κορμιά
κάθε μέρα για παιδιά...
Κάθε μέρα για παιδιά.
Κάθε μέρα...
Για κρεάτινα παρασκευάσματα.
Για αντικείμενα χωρίς μιλιά...
Κι οι γονείς επιδιώκουν να παράγουνε παιδιά...
Κι οι γονείς επιδιώκουν να παράγουνε παιδιά...
Τόνοι από σπέρμα χύνονται στα γυναικεία κορμιά
κάθε μέρα για παιδιά...
Τόνοι από σπέρμα χύνονται στα γυναικεία κορμιά
κάθε μέρα για παιδιά...
Κάθε μέρα για παιδιά.
Για παιδιά.
Για παιδιά.
Για αχάριστα παιδιά...
Για αχάριστα παιδιά...
Επιθυμία υποσυνείδητη, κυριαρχίας, εκμετάλλευσης.
Τα παιδιά παράγονται σαν εμπορεύματα σωστά.
Τα παιδιά είναι παιχνίδια,
παιχνίδια για διασκέδαση,
είν' η ιδιόκτητη διασκέδασή σου...
Ειν' η ιδιόκτητη διασκέδασή σου...
Όμως τα παιδιά σας λένε: Όχι!
Δεν είμαστε η πρακτική εφαρμογή.
Δεν είμαστε υποκατάστατα των επιθυμιών σας.
Δε μαθαίνουμε το ρόλο που μας φορτώσατε.
Δε μαθαίνουμε το ρόλο σας αυτό.
Ναι, εμείς φωνάζουμε, τα αχάριστα παιδιά.
Ναι, εμείς φωνάζουμε, τα αχάριστα παιδιά.
Επενδύετε πάνω μας.
Επενδύετε πάνω μας,
για να διατηρήσετε την ιδιοκτησία σας.
Επενδύετε πάνω μας.
Επενδύετε πάνω μας,
για να διατηρήσετε την ιδιόκτησία σας.
Επενδύετε πάνω μας.
Επενδύετε πάνω μας,
για να διατηρήσετε την ιδιόκτησία σας...
Την ιδιοκτησία σας...
Μπαμπά... Μαμά... Θέλετε να κάνετε παιδί.
Δεν πρέπει να πιστεύετε ότι είστε ικανοί...
Μπαμπά... Μαμά... Θέλετε να κάνετε παιδί.
Δεν πρέπει να πιστεύετε ότι είστε ικανοί...
Μπαμπά... Μαμά... Θέλετε να κάνετε παιδί.
Δεν πρέπει να πιστεύετε ότι είστε ικανοί...
Ότι είστε ικανοί...
Μπαμπά... Μαμά... Θέλετε να κάνετε παιδί.
Δεν πρέπει να πιστεύετε ότι είστε ικανοί...
Δεν είστε ικανοί...

ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ

ΕΝΑΣ ΑΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΕΜΟΣ ΑΦΡΑΤΟΣ
ΦΥΣΑΕΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟ...
ΝΑ ΄ΝΑΙ Η ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, Η ΠΗΧΤΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ?
"ΔΕΝ ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΧΤΩ!!"
ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΕΞΑΕΡΩΘΗΚΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ.

ΕΣΥ ΜΕ ΤΗΝ ΞΕΠΛΥΜΕΝΗ ΣΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
ΑΥΤΟΣ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΟΣ ΨΥΧΩΦΑΛΛΟΚΡΑΤΗΣ.
ΖΗΤΑΕΙ ΠΟΛΛΑ? ΕΚΛΙΠΑΡΕΙ ΓΙΑ ΕΡΩΤΑ.
ΕΜΕΙΣ ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ, ΤΗΣ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗΣ.

ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΤΑΒΡΟΧΘΙΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ...
ΕΝΤΑΞΕΙ ΞΕΧΥΛΛΙΖΩ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ.
ΕΔΩ! ΝΑΙ ΤΙ? ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ Η ΚΟΙΝΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ.

ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΑΝΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΚΑΡΡΙΕΡΑ ΚΥΡΙΟΥ, ΚΥΡΙΑΣ ΚΙ ΕΝΤΟΝΗΣ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑΣ,
ΕΠΕΙΣΟΔΙΑΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΚΟΚΚΑΛΟΥ
ΣΤΗ ΣΙΓΑΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟΥ ΣΟΥ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟΥ.

ΤΙ ΠΟΙΟ ΑΠΛΟ? ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ
ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΗ ΥΠΟΚΡΟΥΣΗ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΚΙ ΑΥΤΟ! ΠΑΝΔΑΙΜΟΝΙΟ
ΚΑΛΥΦΘΕΙΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥΣ ...

ΑΠΡΟΣΩΠΟ ΚΟΥΣ - ΚΟΥΣ .

ΕΝΑ ΑΠΡΟΣΩΠΟ ΚΟΥΣ-ΚΟΥΣ
ΔΟYΛΕΙΑ. ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ
ΔΟΥΛΕΙΑ. ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ.
ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΖΩΗ ΚΙ ΑΥΤΗ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ...
ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΕΚΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗ ΣΩΣΕΙΣ..
ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΒΑΣΕΙΣ..
ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΠΑΡΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΤΗΣΕΙΣ
ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

ΔΟΥΛΕΥΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ
ΚΑΘΟΜΑΙ ΛΙΒΑΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
ΕΡΩΤΕΥΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΟΥ
ΜΙΣΩ, ΜΗΠΩΣ ΛΙΓΑΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΩ
ΨΗΦΙΖΩ ΕΠΕΙΔΗ ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΙ
ΑΝΗΣΥΧΩ ΓΙ΄ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΚΤΗΣΑ
ΑΓΝΟΩ ΓΙΑΤΙ ΤΣΑΝΤΙΖΟΜΑΙ
ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΩ, ΜΑΣΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ

ΠΑΘΙΑΣΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
ΓΕΜΑΤΟΣ ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ.
ΑΗΔΙΑΣΜΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ
ΔΙΧΩΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΣΚΙΡΤΗΜΑΤΑ

ΣΦΥΡΟΚΟΠΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ.

ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ ΠΑΡΟΡΜΗΣΗ

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΝΑΡΚΩΜΑΝΗΣ (ΕΡΑΣΤΗΣ ΘΑΝΑΤΟΥ)
ΠΕΡΝΩ ΜΙΑ ΜΙΖΕΡΗ ΖΩΗ
ΠΟΥΛΑΩ, ΠΟΥΛΙΕΜΑΙ,
ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΜΟΥ ΚΟΥΦΑΡΙ ΤΟ ΒΑΡΙΕΜΑΙ.

ΕΙΜΑΙ Η ΓΝΩΣΗ Η ΧΗΜΙΚΗ
Η ΤΥΛΙΓΜΕΝΗ ΣΕ ΜΙΑ ΝΟΜΙΚΙΣΤΙΚΗ ΠΑΛΙΟΣΕΛΙΔΑ
ΑΥΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΙΤΡΙΝΗ ΕΠΙΔΕΡΜΙΔΑ
ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΤΡΥΠΗΘΕΙ.
ΜΕ ΠΑΘΟΣ , ΜΕ ΜΑΝΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΑΘΙΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
ΚΑΙ ΔΙΑΛΕΞΑ ΜΙΑ ΑΔΕΞΙΑ ΜΕΘΟΔΟ
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΡΙΞΩ ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ
ΑΛΛΑ, ΒΑΣΙΚΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΟΙΚΤΟ.

ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΟΛΟΤΗΤΑΣ
ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΜΠΤΟΥ ΚΙ ΕΚΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ ΕΠΑΦΗ,
ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΤΗΚΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΩ ΜΟΡΦΗ?
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑ, ΑΥΤΑΡΧΙΚΑ ΟΝΕΙΡΑ ΥΠΟΤΑΓΗΣ.

ΒΑΦΤΙΖΟΜΑΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ
ΒΟΥΛΙΑΖΩ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΟΥ
ΧΑΪΔΕΥΩ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΑΠΟ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥ

ΦΤΙΑΞΤΕ ΜΟΥ ΙΘΑΚΕΣ
ΕΣΕΙΣ ΤΡΟΜΕΡΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ
ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΣΤΟΥΡΗΣ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΛΟΣΚΕΦΤΩ

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΘΑΝΑΤΟ

Σταμάτα να μιλάς για θάνατο, μωρό μου.
Σταμάτα να μου λες πως μόνο αυτό μας μένει.
Κατάλαβέ το, δεν είναι αυτή η τελευταία μας λύση.
Κατάλαβέ το, πως κάτι τέτοιο τους βολεύει.
Σταμάτα να μιλάς για θάνατο, μωρό μου.
Δεν το νιώθεις; Αυτή η νύχτα είναι διαφορετική.
Άκου τα ανήσυχα βήματα έξω στο δρόμο.
Άκου πως τρέμει απόψε του μπάτσου η φωνή.
Γιατί απόψε η επανάσταση αρχίζει.
Γιατί απόψε οι μπάτσοι θα νιώσουνε ρίγη.
Γιατί απόψε θα πάψω να μιλάω για ειρήνη.
Κι όσο γι' αύριο, δε με νοιάζει τι θα γίνει.
'Ισως σέρνομαι σε κάποιο μπουντρούμι.
'Ισως μπάτσοι να μου τσακίζουνε τη μούρη.
'Ισως κήτομαι στο δρόμο νεκρός,
με λιωμένο το κεφάλι απ' τα κλομπς.
Μα για ένα μόνο πράγμα θα 'μαι σίγουρος,
πως δεν κρέμομαι απ' το γάντζο στο ταβάνι.
Μα για ένα μόνο πράγμα θα 'μαι σίγουρος,
πως δεν είμαι πια μονάχος.
Πως δεν είμαι πια μονάχος.
Σταμάτα να μιλάς για θάνατο, μωρό μου.
Δεν αντέχω να σ' ακούω άλλο, φτάνει.
Κατάλαβέ το, δεν είναι αυτή η τελευταία μας λύση.
Ξεκρέμασε κι εκείνη τη θηλιά απ' το ταβάνι.
Σταμάτα να μιλάς για θάνατο, μωρό μου.
Δεν το νιώθεις; Αυτή η νύχτα είναι διαφορετική.
Άκου τα ανήσυχα βήματα έξω στο δρόμο.
Άκου πως τρέμει απόψε του μπάτσου η φωνή.
Γιατί απόψε η επανάσταση αρχίζει.
Γιατί απόψε οι μπάτσοι θα νιώσουνε ρίγη.
Γιατί απόψε θα πάψω να μιλάω για ειρήνη.
Κι όσο γι' αύριο δε με νοιάζει τι θα γίνει.
Ίσως σέρνομαι σε κάποιο μπουντρούμι.
Ίσως μπάτσοι να μου τσακίζουνε τη μούρη.
Ίσως κήτομαι στο δρόμο νεκρός,
με λιωμένο το κεφάλι απ' τα κλομπς.
Μα για ένα μόνο πράγμα θα 'μαι σίγουρος,
πως δεν κρέμομαι απ' το γάντζο στο ταβάνι.
Μα για ένα μόνο πράγμα θα 'μαι σίγουρος,
πως δεν είμαι πια μονάχος.
Πως δε θα 'μαι πια μονάχος.
Γιατί απόψε η επανάσταση αρχίζει.
Γιατί απόψε οι μπάτσοι θα νιώσουνε ρίγη.
Γιατί απόψε θα πάψω να μιλάω για ειρήνη.
Κι όσο γι' αύριο δε με νοιάζει τι θα γίνει.
Γιατί απόψε η επανάσταση αρχίζει.
Γιατί απόψε οι μπάτσοι θα νιώσουνε ρίγη.
Γιατί απόψε θα πάψω να μιλάω για ειρήνη.
Κι όσο γι' αύριο δε με νοιάζει τι θα γίνει.

Αντίδραση-ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Γιατί να πρέπει να πολεμήσω,
γιατί για την πατρίδα να νικήσω,
δε θέλω για σένα να πεθάνω
πούστη αρχηγέ βρες κάποιον άλλο.

Μαλάκα αρχηγέ ψυχοπαθή,
ελέγχεις όλους με την τηλεόρασή σου,
ηλίθιε καραγκιόζη, έντιμε πολίτη,
δυνάμωσε τη γαμημένη τη φωνή σου.

Σ' αυτήν την κοινωνία ποιος σε βοηθάει,
τον νόμο θα γκρεμίσεις το κράτος σε γαμάει,
στον πόλεμο θα πας, θα πας να σκοτωθείς
κι εκείνοι θα χτίσουν τον τάφο της τιμής.

Μα εσύ ζεις ήσυχα, ήσυχα μαλάκα,
ηλίθιε γλύφτη, γαμημένε βλάκα,
χωρίς να σκέφτεσαι τους άλλους που πεθαίνουν,
και απ' τους δολοφόνους υποφέρουν

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ

Ο θάνατος απλώθηκε παντού πάνω στη γή
Εδωσαν τέλος στην ανθρώπινη ζωή
Εσύ μόνο έμεινες μαζί με όλους αυτους
Τους παρονοικους δολοφόνους αρχηγους

Τα όνειρα σου θάφτηκαν μαζί με αυτή
Τη πυρηνική καταστροφή.
Το μόνο που σου εμείνε να πεθάνεις κι εσύ
Για να μη ζήσεις τα ίδια απο την αρχή.

Τωρα που οι ηλίθιοι σκοτώνουν τα παιδιά σας
Αρχίσατε να βγαίνετε απο τα κλουβιά σας
Μα δε αλλάξει τίποτα είναι πια αργά
Γιατί δεν τους σταματήσατε πριν πατήσουν τα κουμπιά;

ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

Σαπίλα - πολιτική παγίδα
Μέλλον σκοτωμένο
Το τέλλος περιμένω
Σύστημα γαμημένο
Από αρχήγους καλοφτιαγμένο
Μπάτσε - αντέ γαμίσου
Πιόνι της πολιτικής σου
Γαμημένη υποκρισία
Σάπια ιδεα η αλήθεια
Των κελλιών οι φύλακες
Πουστηδες ανθρωποφύλακες
Πηγαιντε γαμηθειτε όλοι σας.

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ

Βλέπω στον ορίζοντα αδιέξοδο
Παίζουν στη ζωή μας - παιχνίδι βρωμερό
Πισω από τις πορτες κρύβονται παγιδες
Πισω πο τις πόρτες κύματoς κηλιδες
Γελοίο καρναβάλι η πολιτική
Δεν έχει κανείς δύναμη να αντισταθεί

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Αυτή είναι η ελλάδα - η χώρα της πουστίας
Αυτή είναι η πατρίδα - πατρίδα σου γλυκειά
Πατρίδα μου εσυ - εγώ πεθαίνω για σενα
Τα χρόνια που ζω εδώ - χάρισμα σε σενα
Ας μη μου δώσεις τίποτα - εγώ στα δίνω όλα
Ας μη μου δώσεις τίποτα - εγώ στα δίνω όλα

ΓΙΟΡΤΗ ΘΑΝΑΤΟΥ 2

Βλέπω τίναζεις τα μάλια σου
Και υμνείς τον σατανα
Δεν με ενοχλέι η πεντάλφα σου
Μα τα σάπια σου μυαλά
Είσαι τώρα ένας σκλαβος
Των ανύπαρκτων θεων σου
Μα καλά τόσο πολύ υπολογίζεις
Τον ευατό σου,
Μάθε τώρα κολλήμενε
Η αλήθεια δεν πουλιεται
Ματωμενα είναι τα λεφτά
Του θεού του Σατανά…

ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Πάς στην εκκλησία - φιλάς τις εικόνες
Ο παπάς σου δίνει - καινούργιους κανόνες
Εχεις να διαλεξεις - το κακό ή το καλό
Σου δίνουν δύο λύσεις - σατανά η το θέο
Δε βρίσκεις τη λύση μα ψάχνεις ακόμα
Διλλήματα και ιδέες θαμένες μες το χώμα
Την ώρα του φόβου δε σε σώζει κανείς.
Τις φλόγες του θανάτου κανείς δε τις σβύνει
Πεθαίνεις αβοήθητος μα ακόμα εσύ πιστευεις
Έχεις μια ελπίδα πως κάτι μπορεί να γίνει
ΑΛΛΑ ΤΙ;

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Νεκρες φιλοδοξίες - πεθαμένα όνειρα
Πολλές καχυποψίες - μας σκοτώνουν νόμιμα
Θρησκευτικες αηδίες - στου θεού το όνομα
Ποολιτικες αξίες - με τους νόμους πρόσχημα
Οι μπάτσοι μες τους δρόμους - οι ανθρώποι νεκροί
Δικαστες σε θρόνους -οίκτος να μη δωθεί
Λεφτά για πυραυλους - χωρις φαι παιδιά
Κόσμος φτιαγμένος για όλους - να ζούνε στα σκατά.
Μα εσύ κάθεσαι ήσυχος και περιμένεις
Ζείς τη ζωή σου σα φυτό και πεθαίνεις
Το μόνο που σκέφεσαι είναι πώς να γαμείς
Μαλάκα δε σκέφτεσαι αν αύριο θα ζείς

ΧΩΡΙΣ ΜΕΛΛΟΝ

Ανοησίες - ψευδαισθήσεις
Ψέμματα και παραισθήσεις
Ασκοπες - αναζητήσεις
Και ηλίθιες συζητήσεις

Αυτή είναι η ζωή σου
Που δεν έμαθες ακόμα
Αυτή είναι η ζωή σου
Που δεν άλλαξες ακόμα

Μια τυφλή υπακοή
Σε παρμενες αποφάσεις
Κρατική καταστολή
Δεν υπάρχουν αντιδράσεις

Αυτή είναι η ζωή σου
Η χαμένη ύπαρξη σου
Αυτή είναι η ζωή σου
Που γαμάει την ψυχή σου

18-20

Και τα χρόνια πια περασαν
Μπήκες στα 18
Τώρα ήρθε η σειρά σου
Κατατάξου στο στρατό
Η σειρά σου τώρα ήρθε
Τα καψόνια σου να φάς
Να σε τρεχουν οι μεγαλοι
Να μην ξερεις που να πάς

Η ζωή δεν σου ανήκει
Μάθε μόνο να υπακούς
Τώρα είσαι ένα σκουλήκι
Για λόχιες στρατηγούς
Αγγαρείες τρέχα κάνε
Στη σκοπιά πρέπει να πάς
Μια είναι η πατρίδα
Μάθε πώς να πολεμάς.

Γιατί όμως να σε στέλνουν
Στο στρατό ενώ δε θες
Όλοι τους να σου φωνάζουν
Να σε κάνουνε να κλαίς
Τι ζητάω εγώ στα όπλα
Στα καψόνια κι όλα αυτά;
Σας γαμώ και το στρατό σας
Κι όλα τα συστήματα.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Στηρίζεις το κράτος - βλέπεις τηλεόραση
Είσαι ένα φυτό - βλέπεις τηλεόραση
Και τηλεπαιχνίδια - ελευθερη τηλεοραση
Δώρα και στολίδια - ελευθερη τηλεοραση

Πλύση εγκεφάλου - ελευθερη τηλεοραση
Δες ειδήσεις - ελευθερη τηλεοραση
Ελευθεροι βιομήχανοι - ελευθερη τηλεοραση
Χαρούμενοι πολίτες - ελευθερη τηλεοραση

Ωραίες διαφημίσεις - ελεύθερη τηλέοραση
Κομματική γραμμή - ελεύθερη τηλέοραση
Πρόγραμματα με σεξ - ελεύθερη τηλέοραση
Αίμα βιαστες - ελεύθερη τηλέοραση

Στηρίζεις το κράτος - βλέπεις τηλεόραση
Είσαι ένα φυτό - βλέπεις τηλεόραση
Και τηλεπαιχνίδια - ελευθερη τηλεοραση
Δώρα και στολίδια - ελευθερη τηλεοραση

ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Είμαστε τα παιδια της Χιροσίμα
Είμαστε τα παιδια του Ναγκασακι
Είμαστε τα παιδια του Βιετνάμ
Είμαστε τα παιδια του Αφγανισταν
Ηρωες θεώρησαν χιλιάδες δολόφονους
Παράσιμα μεταλλια για αυτούς τους γενοκτόνους
Δε θα μας γιατρέψει ο καιρός
Τους σκοτωμενους τους ξεχάσαν εντελώς

Γενοκτονία υπαίτιοι είναι αυτοι
Γενοκτονία οι ήρωες και οι στρατοί

Ο κάθε νεός ελληνας θα γίνει δολοφόνος
Ακουλουθώντας τις στρατιές μπρόστα στο μέτωπο
Σκοτώνοντας διαλύοντας τον άγνωστο εχθρό
Που τόλμησε να επιτεθεί στον εθμικό μας χώρο
Κι όλο μαζί υπερήφανοι θα υψώσουμε τα χέρια
Φασιστικά εμβατήρια για τους νεκρούς φαντάρους
Παπαδές και πολιτικοι θα υμνούν τα ιδανικα τους
Που τόσο πολύ μόχθησαν τα βρώμικα μυαλά τους

ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΥ ΖΕΙΣ

Ζεις στον κόσμο σου που νομίζεις ωραίο
Ζεις στην πατρίδα σου - που τόσο αγαπάς
Ζεις με τους ανθρωπους σου - και είσαι ευτυχισμένος
Ζεις με τα ψέμματα - δεν αντέχεις την αλήθεια
ΓΑΜΗΜΕΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Ένα απλό κουμπί και τερμά σε όνειρα και ελπίδες
Το τελος θα ρθει ας βγάλουμε όλο τις παρωπίδες
Η διαταγή αν δοθεί η μόνη λύση οι αυτοκτονίες
Καταστροφή ολική, τρόμος, φρίκη, ατέλειωτες νύχτες

Κάνε κάτι κι εσύ
Σε λίγο θα ναι αργά
Η δικιά σου η σιωπή
Σε σπρώχνει στα σκατά

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - 300

Πιεσμένοι απ τους τοίχους της μοναξιάς
Ακούμε τις φωνές της αθλιότητας
Βαδίζοντας στους δρόμους των ονείρων
Και δίνοντας σπέρματα αναγκαιότητας,
Πίστη, υπακοή στο μονόδρομο
Απάτες, προδοσία, υποκρισία
Ο κόσμος, η ζωή, ο θάνατος
Σαπίζουμε μάταια χωρίς ελπίδα.
Κι όμως ζούμε ονειρευόμαστε
Αναπνέοντας δηλητήριο και πίνοντας χρήμα
Προσφέραμε τα πάντα χωρίς ανταμοιβή
Και φεύγουμε σαν κλέφτες γιατί;

300 καρέκλες καλά γυαλισμένες
300 καρέκλες χρυσοπληρωμένες
μικρόφωνο, ηχεία, ακουστικά
τα πάντα για να ακούνε τις πατρίδας τα παιδιά.
300 καρέκλες με αίμα όλες βαμμένες
300 καρέκλες σε τάφους στεριωμένες
ανούσιες συζήτησεις πολιτικές
και σχέδια νόμων σε χονδρικές τιμές
300 καρέκλες οι καρέκλες τις βρωμιάς
κάμερες, μικρόφωνα, μαγνητοσκοπήσεις
300 που δεν αξίζουν ούτε να τους φτύσεις

ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Ολος ο κόσμος μηδέν για μένα
Τα αισθήματα τους τάχουνε κρυμμένα
Μην ψάχνεις να βρείς την ευτυχία
Όλα είναι κρυμμενα μες την δυστυχία

Φίλοι για μένα δεν υπάρχουν
Όλα δικά τους θέλουν να τα χουν
Κανείς για μένα δεν υπάρχει
Κανείς δεν θέλει εμένα να χει.

ΝΕΑ ΕΛΠΙΔΑ

Είσαι μόνος και νοιώθεις ξένος
Σε όλους μπροστά νοιώθεις ασχημα
Προσπαθείς να μην δείξεις τι αισθάνεσαι
Μα στο πρόσωπο σου φαίνεται ο πόνος.

Μόνος, μόνος για πάντα μόνος
Καλύτερα ο θάνατος μόνος
Πόνος, πόνος - μέσα σου ο πόνος
Φύγε, φύγε, - βρώμικος ο κόσμος.

Πάλεψε, πάλεψε - δεν είσαι μόνος
Μέσα σε όλους μας υπάρχει ο πόνος
Φύγε γρήγορα από αυτή την παγίδα
Πόλεμα μαζί μας μια νέα ελπίδα.

ΕΛ.ΑΣ.

Μία κλούβα αραγμένη
στη πλατεία περιμένει
βγαίνουν μπάτσοι και βαράνε
δίχως το λόγο να ζητάνε.
Τόσα χρόνια με πορείες
και με άδικες κηδείες,
όλοι οι μπάτσοι μας βαρούσαν
στο σκαμνί μας οδηγούσαν
Αυτή είναι η αστυνομία
που κερδίζει τον εαυτό μας
δίχως βία και μανία
μας γαμάει το εγώ μας
Σαν ρομπότ είναι οι μπάτσοι
σίγουρα όλοι είναι τσάτσοι
μα από πάνω βρίσκονται άλλοι
οι φονιάδες οι μεγάλοι.
Αν δεν θέλεις μια ζωή
να τους έχεις από πάνω
κάνε κάτι για να αλλάξεις
τη σαπίλα να πετάξεις

ΑΠΛΑ ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ

Ε…εσύ πατάς άλλο κουμπί
Αυτό είναι το κουμπί της ελευθερίας
Είσαι τρελλός λοιπόν μου δίνεις ζωή
Ποτέ δεν το περίμενα να κάνεις τέτοια λάθη.

Σου ορκίζομαι δεν ήθελα να γίνει αυτό
Τα νήματα που σε κινούν δεν ήθελα να κόψω
Πότε δεν το περίμενα πως θέλεις οδηγό
Το δρόμο της ζωής σου άλλος να κατευθύνει.

Μιζέρια στους μίζερους φτώχια στους φτωχούς
Αυτή είναι η μοίρα δεν γίνεται να αλλάξει
Για αυτό ξαναφορά μου τις αλυσσίδες
Χωρίς τις παρωπίδες τον κόσμο ποιος θα φτιάξει;

Σεβάστηκα τους νόμους σέβομαι τους κανόνες
Κι εσύ μου δείχνεις το δρόμο για να φύγω
Μα ναι λοιπόν πρέπει να είσαι τρελλός
Φόρα μου πάλι τις χρυσές μου ωτοασπίδες

Ασε με ελέυθερο να διαλέξω τη σκλαβιά μου
Ασε με ελεύθερο περιορισμούς να θέσω
Κλείσε γρήγορα την πόρτα από το κλουβί μου

ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ

Βρώμικοι τοίχοι, πόρτες κλειστές
Σιδέρενια παράθυρα, κούφιες ψυχές
Ματιά που κοιτούν στο άπειρο
Ψάχνουν να βρούν μια λύση

Ανθρωποι φυτά μες τα ψυχιατρεία
Παίρνουν σαν απάντηση την δικιά μας άγνοια.

Κοινωνικά απόβλητα, τρελλοί φυλακισμένοι
Άβουλοι άνθρωποι, εντελώς εγκλωβισμένοι
Το ψυχιατρείο είναι η δικιά τους φυλακή
Στο ψυχιατρείο δίνουν την δικιά τους ζωή.

 

ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ
Μές στην πόλη εγκλωβισμένος
Καμία λύση, καμία ελπίδα για το μελλόν.

Αντίδραση, αντίδραση το μόνο που θα κάνω
Αντίδραση, αντίδραση μετά ίσως πεθάνω.

Το σύστημα σου δίνει ελπίδες
Το σύστημα σε κάνει ρομπότ
Γαμώ το σύστημα σας και όλους σας μαζί
Πάψτε να μου καθοδηγήτε την ζωή.

Τίποτα άλλο να μην σκεφτείς
Αντέδρασε και ες όσο μπορείς
Πάλευε συνέχεια 'ωσπου να πεθάνεις
Αλλά το δικό τους ποτέ να μην το κάνεις.

ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Κρεματόρια, απάνθρωπες σφαγές
Αφανισμοί λαών, βιασμοί δικαιωμάτων,
Γενοκτονία αμάχων, σημαίες καρφωμένες,
Στα κορμιά αθώων, τάφοι ομαδικοί,
Έτοιμοι να υποδεχτούν διαμελισμένα πτώματα,
Στο όνομα του πόλεμου.

Μέρα, νύχτα οι εφιάλτες
Βασανίζουν το μυαλό μου.

Κι όμως δεν είναι όνειρο
Είναι η πραγματικότητα
Αιώνας τώρα μια ιστορία - εφιάλτης
Μέσα από πολέμους για την ειρήνη.

Δεν μπορεί - όλα αλήθεια να ναι δεν μπορεί
Δεν τολμώ - έτσι να ζήσω άλλο δεν τολμώ.

Στης παράνοιας το όνομα,
Στο όνομα του πολέμου

ΚΑΤΑΡΑ

Και τι άλλαξε με τόσους αγώνες
Αφού η ζωή σου έχει τους ίδιους κανόνες
Ξύπνησες για λίγο ζητώντας την φυγή
Μα τώρα είσαι πάλι στην υποταγή.

Μη μου λες τι είναι και δεν είναι σωστό
Εφόσον τίποτε με λόγια δεν είναι δυνατό
Όμως στο μυαλό μου είναι φανερό
Θα ζήσω για να δω το θάνατο

Δεν είσαι άλλωστε ο μόνος που υπάρχει,
Που σκέφτεσαι, που λέει, που δημιουργεί,
Δεν είσαι άλλωστε ο μόνος που θα κρίνει,
Που θα φωνάξει, που θα συμβιβαστει,
Που θα εξαρτηθεί κάτι από αυτόν
Είσαι και εσύ σαν όλους τους κρίκους μιας
Αλυσίδας με 50 χρόνια μέσο όρο ζωής.

Μεγάλε προφήτη ήρωα της συνείδησης
Εσύ είσαι το θύμα της δικιάς σου διαφήμισης
Άνοιξε το βόθρο σου και πες μου τις λέξεις
Αυτές που μόνο εσύ μπορείς να τις αντέξεις

Σε έπιασα να κλέβεις, να θάβεις, να φωνάζεις
Είσαι ανθρωπάκι ποιόν νομίζεις πως τρομάζεις
Αλήθεια σου λέω πως είναι γραφτό
Θα ζήσω για να δω το δικό σου θάνατο.

ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Δικαστήρια, ποινές - εκκλησίες, φυλακές
Μπάτσοι, γλύφτες και χαφιέδες - κυβερνητικοί μπινέδες
Ασυγκράτητα τα κτήνη - παρανοική επιστήμη
Τρίτος κόσμος, ασιτιά - μια παγκόσμια αλητεία.

Ρε τι γίνεται…Τι να πώ, μην το συζητάς…
Μα που μας αδηγούνε; Γιατί αυτοκαταστρεφόμαστε…
Τα πάντα θα σβήσουν, ο ήλιος ανατέλει ολοένα και πιο σκοτεινός…
Το μέλλον όλων βάφεται μαύρο…
Η ελπίδα μοιάζει πλέον με απλησίαστο όνειρο…

Κράτη, σύνορα, σκατά-χημικά, πυρηνικά
Μίσος και διαστροφή- δώστε όπλα στο παιδί.
Με αρρωστα μυαλά αυτοί - φιλοπόλεμοι αρχηγοί
Χύνεις αίμα γελούν οι άλλοι - και μας κυβερνούν ρουφιάνοι.

Δεν γίνεται τίποτα, όλα είναι μάταια… ο κόσμος είναι βρωμικός…
Μόνο μίσος…ο κόσμος είναι βρώμικος…αγάπη από συμφερόν…
Ο κόσμος είναι βρώμικος…εκμετάλλευση… ο κόσμος είναι βρώμικος…
Απανθρωπιά… ο κόσμος είναι άρρωστος

ΞΑΝΑ ΣΤΗ ΖΩΗ

Ξανά στη ζωή - πάλι ο ευατός μου
Ξανά στη ζωή - ο κόσμος δικός μου

Είναι όλη αυτή η πορεία εξοντωτική
Σου σπάει τα νεύρα, σε γερνάει
Σε ζωή υπαλλήλου σε τραβάει

Ήταν και αυτές οι διαταγές,
Που τότε φαινόντουσαν πιο σκληρές
Ήταν και οι σκέψεις σου οι τρελλές
Τα όνειρα και οι εφιάλτες.

Ήταν και αυτές οι γνωριμές
Ανθρωπών που δεν θα ξαναδείς
Σε άγχωσαν χωρίς να το θες
Μα τώρα τέλειωσαν και λές.

ΒΡΩΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Οι κραυγές της σιωπής μίλησαν μέσα από τις εκρήξεις της προόδου για την τυραννική ζωή, για την ελευθερία, για την απελευθέρωση. Πρέπει να πολεμήσουμε για την ειρήνη,
πρέπει να ντύσουμε τους ανθρώπους με φέρετρα,
πρέπει να εξαφανίσουμε το πρόβλημα του υπερπληθυσμού,
πρέπει να κλείσουμε τα στόματα όλων αυτών
που ζητούν την αναγνώριση της πατρίδας τους, πρέπει να κάνουμε πόλεμο.
Ας μη ξεχάσουμε και την ανανέωση του πολεμικού μας υλικού,
τόσοι ξεπερασμένης τεχνολογίας πύραυλοι δεν πρέπει να πάνε χαμένοι.
Τι έχουμε να χάσουμε χρησιμοποιώντας τους;
Οι νεκροί;;; Οι νεκροί δεν μιλούν...Οι οικογένειες τους; Ααα...
Ο γιος τους πέθανε για τα ιδανικά και το συμφέρον της πατρίδας
και γι' αυτό πρέπει να αισθάνονται όλοι περήφανοι και όχι να είναι θλιμμένοι.
Δίπλα στη σημαία οι φωτογραφίες 20χρονων αναλώσιμων υλικών πολέμου.
Ίσως ο πόλεμος κρατήσει πιο πολύ από ότι περιμέναμε,
αλλά δε πειράζει, το κρέας δεν τελειώνει έτσι εύκολα...
Στο ψυγείο υπάρχουν εκατομμύρια πατριώτες έτοιμοι,
έτοιμοι για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Με μια καλή προπαγάνδα και με λίγη τύχη, ακόμα περισσότεροι
θα βοηθήσουν την προσπάθειά μας να κατακτήσουμε τον κόσμο.
Τα θύματα; Μα και βέβαια, ποιος νοιάζεται για τα θύματα...
Ήταν στην απέναντι όχθη, έσφαζαν τους ανθρώπους μας,
βιάζοντας γυναίκες και σκοτώνοντας χωρίς οίκτο τα παιδιά μας
ενώ εμείς τους σταματούσαμε τη ζωή με τριαντάφυλλα.
Άλλωστε ήταν εχθροί, εχθροί της πατρίδας
των λογικών συμφερόντων της εθνικής ανωτερότητάς μας.
Λυπούμαστε, αλλά δεν υπήρχε άλλη λύση...
Τι σημασία έχει το όνομα της περιοχής;
Παναμάς, Κούβα, Κύπρος, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν, Ιράκ;
Ποια η σημασία του ονόματος της;
Στο κάτω-κάτω οι φαντάροι μας σκουριάζουν στα γραφεία,
ας κάνουν και καμιά καλύτερη δουλειά.
Εμπρός λοιπόν στρατηγοί, κινήστε τα πιόνια
και μόλις το παιχνίδι τελειώσει θα κάνουμε νέα μοιρασιά
για τα κρεματόρια που δημιούργησαν οι μάχες.
Και ποιος ξέρει ίσως αύριο αρχίσουμε ένα νέο παιχνίδι
αν δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε.
Άλλωστε ο κόσμος που αγοράζει
τα χωρίς επιστροφή εισιτήριά μας ποτέ δεν τελειώνει...
Γιατί να πρέπει να πολεμήσω,
γιατί για την πατρίδα να νικήσω,
δε θέλω για σένα να πεθάνω
πούστη αρχηγέ βρες κάποιον άλλο.
Μαλάκα αρχηγέ ψυχοπαθή,
ελέγχεις όλους με την τηλεόρασή σου,
ηλίθιε καραγκιόζη, έντιμε πολίτη,
δυνάμωσε τη γαμημένη τη φωνή σου.
Σ' αυτήν την κοινωνία ποιος σε βοηθάει,
τον νόμο θα γκρεμίσεις το κράτος σε γαμάει,
στον πόλεμο θα πας, θα πας να σκοτωθείς
κι εκείνοι θα χτίσουν τον τάφο της τιμής.
Μα εσύ ζεις ήσυχα, ήσυχα μαλάκα,
ηλίθιε γλύφτη, γαμημένε βλάκα,
χωρίς να σκέφτεσαι τους άλλους που πεθαίνουν,
και απ' τους δολοφόνους υποφέρουν.
Θάρρος και ανδρεία, αρχαία ιστορία,
η πόρωση για τον εχθρό στρατηγική ευφυία,
ορκίσου να πεθάνεις το φυτό να κάνεις,
τα μάτια συνανθρώπων σου απάνθρωπα να βγάλεις.
Ορκίσου να πεθάνεις...

Ex-Humans-XΩΡΙΣ ΝΟΗΜΑ

Όχι, δεν θα με πάρετε ποτέ χωρίς αγώνα.
Ποτέ μου δεν αγάπησα το χτυπητό σας χρώμα.
Όχι, δεν θα με πάρετε, δεν είναι η ώρα ακόμα.
Μοιάζεται από χρυσάφι, μα είστε απο χώμα.
Όχι, δεν θα με κλείσετε στην τρύπα με τα φώτα.
Τι νόημα όμως θα έχει σαν θα' μαι πια τυφλός.
Ίσως να τα καταφέρετε με τ' ανδρείκελά σας.
Τι νόημα όμως θα έχει όταν μαυρίσει ο ουρανός;
Όχι, δεν θα με πνίξετε στη θάλασσα από αίμα.
Ποτέ δεν θα νικήσετε τη δίκαιη φωνή.
Όχι, δεν θα με βάλετε να διώξω τα περιστέρια.
Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να πιάσει τη βροχή.
Όχι, δεν θα με κλείσετε στην τρύπα με τα φώτα.
Τι νόημα όμως θα έχει σαν θα' μαι πια τυφλός.
Ίσως να τα καταφέρετε με τ' ανδρείκελά σας.
Τι νόημα όμως θα έχει όταν μαυρίσει ο ουρανός;

EX HUMANS

Κοίταξε στο καθρέπτη πυρηνικό κατάλοιπο
Πέθαναν πολλοί άνθρωποι με τρόπο άδικο
Η ζωή σου τώρα είναι κόλαση φρικτή
Μ' αυτοί που εσύ ψήφισες θα ζουν μες τη χλιδή
Χλιδή που υπεραυξήθηκε μέσα από θανάτους
Πουλώντας πατριωτισμό κερδίζουν τα λεφτά τους
Σε στέλνουνε να σκοτωθείς για δόξα και τιμή
Και δεν θα στεναχωρηθούν "Τι είναι μια ζωή;"
Μα κάνε λίγο υπομονή και ο καιρός θα αλλάξει
Και το κατάμαυρο πουλί θα τους κατασπαράξει

Και τότε δεν θα υπάρχουν θεσμοί νομοθεσία
Θα ζούμε ακαταπίεστα χωρίς την εξουσία
Χωρίς παράσιτα αρχηγούς βαθμούς και σκαλοπάτια
Βαδίζοντας ελεύθερα σ' ειρήνης μονοπάτια
Δεν θα υπάρχουν πόλεμοι και το εμπόριο των όπλων
Θα υπάρχει τότε αληθινή ισότητα ανθρώπων
Δε θα έχουμε εξουσιαστές ούτε κυβερνήσεις
Ούτε πλούσιους και φτωχούς και κρατικοποιήσεις
Μα κάνε λίγο υπομονή και ο καιρός θα αλλάξει
Και το κατάμαυρο πουλί θα τους κατασπαράξει.

Όρα Μηδέν-ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ

Όλοι σε αυτή την χώρα γεννήθηκαν λεβέντες
πρόσχαροι με μεγάλες καρδιές που αγαπάν
όλοι καμώθηκαν με μάρμαρο και ήλιο
όλοι καμώθηκαν τίμιοι και γενναίοι.
Θάνατος στους ποιητές, θάνατος σ'αυτούς
που τα σκατά τα κάνουν ήλιο και θάλασσα
Θάνατος στους ποιητές, θάνατος σ'αυτούς
που συντηρούν τους σχολικούς μας μύθους.
Όλες εδώ γεννήθηκαν με τιμημένους κόλπους
όλες περήφανες καλόκαρδες μανάδες
ακούραστες εργάτριες της σπιτικής μας ευτυχίας.
Θάνατος στους ποιητές ,θάνατος σ'αυτούς
που τα σκατά τα κάνουν ήλιο και θάλασσα
Θάνατος στους ποιητές ,θάνατος σ'αυτούς
που συντηρούν τους σχολικούς μας μύθους.

Απολίτιστοι-ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Ήρθαν στην γη μας με άγριες διαθέσεις
Ο χρόνος έδειξε αυτές τις προθέσεις
Θέλουν να εξαφανίσουν τις κουλτούρες μας
Και να στειρώσουν τις γυναίκες μας

500 χρόνια - γενοκτονίας
500 χρόνια - αποικιοκρατίας

Εμείς αγαπούσαμε την φύση και τα ζώα
Όμως αυτοί δεν είχαν για αυτά ώρα
Το μόνο που σκεφτόντουσαν ήταν η εκμετάλλευση
Και μας ανάγκασαν να έρθουμε σε σύγκρουση

Οι πολιτισμένοι μας έλεγαν άγριους
Επειδή δεν είχαμε νόμους πιεστικούς
Μας κατάστρεψαν την όμορφη μας γη
Και τώρα αγωνιζόμαστε για μια αξιοπρεπή ζωή

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ….

Παιδεία ποια παιδεία; - Παιδεία ποια παιδεία;
Σχολείο ποιο σχολείο;- Σχολείο ποιο σχολείο;
Εκπαίδευση ποια εκπαίδευση;- Εκπαίδευση ποια εκπαίδευση;
Μάθηση ποια μάθηση;- Μάθηση ποια μάθηση;

Το σχολείο είναι για τους μαθητές
Και όχι για τα τσογλάνια τους εκσυγχρονιστές

Περνάνε νέα μέτρα- κάνουν αλλαγές
Κάνουν διάλογους- ψεύτικους, περιττούς
Παίρνουν αποφάσεις- άδικες, σκληρές
Δίχως να ρωτάνε- τους μαθητές
Η απάντηση θα είναι σκληρή- η απάντηση η φοιτητική
Μπουκάλι, βενζίνη και στουπί- η απάντηση η μαθητική

Μαθητές ενωμένοι - και πάντα κερδισμένοι
Γαμιέται η ΔΑΠ - Γαμιέται η ΠΑΣΠ
Κάτω οι εξετάσεις και οι βαθμοί - Κάτω τα σχολεία φυλακή
Κοντά στα νέα μέτρα - κρατά και καμία πέτρα

ΤΟ ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΓΟΥΡΟΥΝΙ

Αγαπώ τους εβραίους, Αγαπώ τους μαύρους
Αγαπώ τους ιρακινούς, Αγαπώ τους κινέζους
Αγαπώ τους τούρκους, Αγαπώ τους κούρδους
Αγαπώ τους γιουγκοσλάβους, Αγαπώ τους βιετναμέζους

Δεν θα γίνω σαν και εσένα,
ένα φασιστικό γουρούνι
Δεν θα με κάνετε και μένα,
ένα φασιστικό γουρούνι

Σιχαίνομαι τους αρχηγούς, Σιχαίνομαι τους Στράτους
Σιχαίνομαι τους ναζιστές, Σιχαίνομαι τους καπιταλίστες
Σιχαίνομαι τους πόλεμους, Σιχαίνομαι τους μπάτσους
Σιχαίνομαι τους σαδιστές, Σιχαίνομαι τους στρατοκράτες

Πάντα θα θέλω ειρήνη
Ποτέ δεν θα σκοτώσω
Πάντα θα θέλω ειρήνη
Ποτέ δεν θα πολεμήσω

O ΘΑΦΤΗΣ

Όποιο νέο γκρουπ δει θα θάψει
Όποιο νέο γκρουπ δει θα κάψει
Δεν θα το βοηθήσει να αναδειχθεί
Μόνο θα συμβάλει να θάφτει

Είναι ο θαφτής της αγνής σκηνής
Είναι ο θαφτής της υπόγειας σκηνής

Συμφέροντα κρύβονται πίσω από όλα αυτά
Γιατί σίγουρα τα παίρνει χοντρά
Όταν του δώσουν την βρώμικη γραμμή
Θα την τήρηση σωστά από την αρχή

Θα τους κάνει να κλάψουν
Θα τους κάνει να νευριάσουν
Μα δεν πρέπει να τα παρατήσουν
Μα δεν πρέπει να υποκύψουν

Δεν θα μετρήσει την προσπάθεια
Μόνο μια άσχημη πλευρά
Και αν δεν υπάρχει κάτι για να πει
Κάποιο ψέμα θα βγάλει για να πει.

ΝΑΖΙ DIE

Hρθαν τώρα τα καθάρματα είναι οι ναζιστές,
Ήρθαν τώρα τα καθάρματα είναι τα ες-ες
Να τους πολεμήσουμε μας λενε οι κράτιστες
Μα εμείς θα πολεμήσουμε και τους κράτιστες

NAZI DIE-COP DIE, NAZI DIE-NAZI DIE

Μετά από πολλά χρόνια εμφανίστηκαν οι νεοναζιστές
Μα δεν έχουν καθόλου μυαλό είναι πραγματικοί ναζιστές
τώρα οι κράτιστες υποστηρίζουν τα τσογλάνια τους ναζιστές
Μα θα φαν το κεφάλι τους σαν τους μαλακές τους ναζιστές

ΟΙ ΔΕΙΛΟΙ

Άσπρες κουκούλες μακάβριες στολές
Αμερικανικές σημαίες θανάσιμες τελετές
Κοφτερά σπαθιά και μυήσεως νερά
Καιομενοι σταυροί όλα αυτά τα έχουν οι δειλοί

Πριν συνεχίσουν - πριν εξαπλωθούν
Βαρά τους κλασμεν να εξαφανισθούν

Κρυμμένοι πίσω από τα λευκά πανιά
Κάνουν εγκλήματα απάνθρωπα στυγνά
Τον ρατσισμό επιθυμούν
Μα μπροστά τους θα μας βρουν

ΕΤΟΙΜΟΘΑΝΑΤΗ ΖΩΗ

Οι μέρες μου τώρα γρήγορα παίρνανε
Το άγχος και η αδικία παντού με κυνηγάνε
Όμως εγώ δεν θα υποκύψω
Και όλους έναν-έναν μου έρχεται να φτύσω

Οι φύλακες, οι μπάτσοι και οι πολιτικοί
Που την ζωή μου κάνουνε πιο μαρτυρική
Την ανθρώπινη ελευθέρια θέλουν να εξαφανίσουν
Και την φλόγα της ζωής πληρωμένοι είναι να σβήσουν

Δεν μπορώ πια να σκεφτώ τι πρόκειται να κάνω
Άβουλο ων θέλουν να γίνω να πεθάνω
Ατελείωτο έχει γίνει το ποτάμι της υποκρισίας
Και η εποχή μας τώρα ένας κόσμος αδικίας

Στο μυαλό μου όλα τώρα μέσα τριγυρνάνε
Εφιάλτες και μοναξιά ανήμπορο με κρατάνε

Η αρρώστια της ψευτιάς παντού έχει απλωθεί
Κανείς όμως δεν έχει κάτσει ποτέ να το σκεφτεί
Το τέλος της γης πλησιάζει ύπουλα και σιωπηλά
Όμως όταν το καταλάβουμε θα είναι πια αργά

Ο.Η.Ε.

Ο Ο.Η.Ε η UNICEF στέλνουνε αποστολές
Με φάρμακα, τρόφιμα χρήματα και σκηνές
Τους αμάχους και τα παιδία να σώσουνε
Από τον φρικτό πόλεμο να γλιτώσουνε

Oργανισμός-Οργανισμός
Ηνωμένων Εγκληματιών
Οργανισμός-Οργανισμός
Ηνωμένων Εξουσιαστών

Ο Ο.Η.Ε. η UNICEF εκτελούν διαταγές
Η Αμερική το ΝΑΤΟ στέλνουνε τις εντολές
δολοφονούν ψυχρά, και σφάζουνε
Εξοντώνουν καινε και βιάζουνε

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Το πάθος για την ελευθέρια
Είναι περα από κάθε ιδεολογια
Είναι μια πολύ παλια αξια
Καιρο πριν την κυριαρχια

Ανθρωπε ψαξε να βρεις εσενα
Και λυσε τα χερια σου τα δεμενα
Προσπαθησε πια να καταλαβεις
Ότι δεν αξιζει να αργοπεθαινεις

Καλυτερα μιας ωρας ελευθερος
Παρα μια ζωή ανελευθερος
Δεν τρεφω ψευδαισθησεις για την εξουσια
Αγωνιζομαι για μια ελεύθερη κοινωνια

Τοσα χρονια σκλαβιας δεν σου φτανανε
Στον θανατο μην φτασουνε
Μην ζεις πια μεσα στην ειρηνη τους
Γιατι είναι η άλλη λεξη του πολεμου τους

Ξυπνα και πολεμα τους αφενταδες σου
Για να τελειωσει πια η δυστυχια σου
Οι εξουσιαστες και αν μας πολεμουν
Της λευτεριας την φλογα δεν την σταματουν

Η ΣΗΜΑΙΑ

Σημαίες, λάβαρα, εμβατήρια,
Παρελάσεις ρούχα στρατιωτικά
Την ύπαρξη του έθνους θέλουνε να δείξουν
Aνθρώπους στα δεσμά τους θέλουν να κρατήσουν

ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΩΡΑΙΑ ΚΑΜΕΝΗ Η ΣΗΜΑΙΑ

Έθνη δεν υπάρχουν είναι ένα ψευδός
Και δεν θα κρατήσουν τον ανθρώπων το μένος
Σημαίες βαμμένες με ανθρώπων μυαλά
Σημαίες καμένες στα οδοφράγματα

KOINΩΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Κανουνε πόλεμους - σκοτώνουνε ανθρώπους
Ποιος είναι ο ισχυρός - ποιος είναι ο δυνατός
σκοτώνουνε λαούς - αφανίζουνε πολιτισμούς
Πόλεμος πυρηνικός ή Πόλεμος συμβατικός

Δεν θα τους αφησουμε να μας αφανίσουνε
Με τους αγώνες μας θα τους σταματήσουμε

Πόλεμος κοινωνικός - όχι εξουσιαστικός
Πόλεμος για ζωή - Πόλεμος καταστροφής
Πόλεμος για ελευθέρια - Πόλεμος κυριαρχίας
Πόλεμος αντικρατικός - Πόλεμος πατριωτικός

ΝΑ ΞΑΝΑΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΝΚ ΑΠΕΙΛΗ

Να ξανακάνουμε το πανκ απειλή
Απειλή στο κράτος και στα αφεντικά
Απειλή στο σύστημα στα σχολικά κελιά
Απειλή πραγματική με συνείδηση

MAKING PUNK A THREAT AGAIN

Να ξανακάνουμε το πανκ απειλή
Δίχως είδωλα με καθαρά μυαλά
Πανκ επαναστατικό όχι εμπορικό
Να φαμε βραστούς όλους τους αστούς

H ΔΙΕΘΝΗΣ

(Η Διεθνής γράφτηκε το 1871 από τον Ευάγγελο Ποτιέ και εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1895 από τον Γκοσσελέν, που καταδιώχθηκε για την έκδοση αυτή, σαν υποκινητής σε στάση και καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλακή και 100 φράγκα πρόστιμο. Μεταφράστηκε στα ελληνικά από το Ρήγα Γκόλφη το 1921. Συμβάλλοντας στον ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ την μελοποιήσαμε σε δικιά μας εκτέλεση)

Εμπρός της γης οι κολασμένοι
Της πεινάς σκλάβοι εμπρός, εμπρός
Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει
Σαν βροντή σαν κεραυνός.
Φτάνουν πια της σκλαβιάς τα χρόνια
Όλοι εμείς οι ταπεινοί της γης
Που ζούσαμε στην καταφρόνια
Θα γίνουμε το παν εμείς.

Η ΔΙΕΘΝΗΣ…Η ΔΙΕΘΝΗΣ… Η ΔΙΕΘΝΗΣ…Η ΔΙΕΘΝΗΣ

Θεοί, άρχονται, βασιλιάδες
Με πλάνα λόγια μας γελούν
Της γης οι δούλοι και οι ραγιάδες
Μονάχοι τους θα σωθούν.
Για να λείψουν πια τα δεσμά μας
Για να πάψει πια η κλεψιά
Να ιδούνε πρέπει την γροθιά μας
Και την ψυχή μας την φωτιά.

Εμπρός μονάχη μας ελπίδα
Είναι η σφιγμένη μας γροθιά
Κάτω οι πόλεμοι και η πατρίδα
Ζήτω, ζήτω η λευτεριά
Και αν θελήσουν να δοκιμάσουν
Της ψυχής μας τους κεραυνούς
Να ιδούνε τότες θα προφτάσουν
Πως είναι οι σφαίρες μας για αυτούς

Σκληρός ο νόμος μας ξεσκίζει
Κι οι φόροι ασήκωτοι για μας
Ο πλούσιος ότι κι αν κερδίζει
Είναι πλούτος της κλεψιάς.
Η σκλαβιά, η αδικία φτάνει
Όχι πια ταπεινοί σκυφτοί
Αδέλφια η φύση όλους μας κάνει
Και είμαστε ίσοι μπρος σε αυτή.

Οι πλούσιοι άσπλαχνα μας γδέρνουν
Και μας αρπάζουν το ψωμί
Τον κόπο μας και αυτοί κι αν παίρνουν
Για μας η πεινά πληρωμή
Της δουλείας Όλοι οι κλεφτες κατου
Δίκιο τώρα ο φτωχός ζητάει
Όσο γυρεύει είναι δικά του
Κι όταν θελήσει τα αποκτάει

Εμάς που αδιάκοπα η δουλεία μας
Γεννάει της γης τους θησαυρούς
Όλα τα πλούτη είναι δικά μας
Όλα ανήκουν στους φτωχούς.
τώρα πια κόρακες και ακρίδες
Δεν σκεπάζουν τον ουρανό
Χρυσός ο ήλιος στέλνει αχτίδες
Χαμόγελο παντοτινό.

ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ

Τρέχεις στους δρόμους
Αγνοείς τους νόμους
Ψάχνεις τους τρόπους
Ζωή χωρίς νόμους

Πρόσεχε τους κρυφούς εξουσιαστές
Τους επαγγελματίες αντιρατσιστες
Τους εθνικόφρωνες αριστεριστές
Τους κάθε είδους συνδικαλιστές

Βλέπεις ανθρώπους
Που ζουν σε υπόνομους
Βλέπεις "συντρόφους"
Κάνουν τους αστυνόμους

Η ελευθέρια είναι πολύτιμο αγαθό
Αυτό που θέλει κάθε άτομο
Μια κοινωνία διχως μπατσους, δικαστες
Μια κοινωνία δίχως φύλακες

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ

Βλέπεις ειδήσεις και διαφημίσεις
Βλέπεις αναλύσεις και προσωπογραφήσεις
Κόσμος λαμπερός και αστραφτερός
Κόσμος ψεύτικος και ονειρικός
Σκηνές ξενοφοβίας και εθνικολατρειας
Σκηνές τρομολαγνιας - αστυνομολατριας
Εικόνες φτιαγμένες και καλογυαλισμενες
Εικόνες ενταγμένες συστηματοποιημένες

Mεσα μαζικής εξαπάτησης
Μέσα μαλάκυνσης εγκεφαλικής

Παίζουν με τον πόνο - Παίζουν με τον φόβο
Παίζουν με την ζωή μας και την συνείδηση μας
Aντικειμενικότητα - ακροαματικότητα
Πολυπλευρικοτητα και δικαιοτητα
Φτιάχνουν την εξουσία και την τυραννία
Φτιάχνουν την κρατική παντοδυναμία
Όμως θα πληρώσουν για όλα αυτά που κάνουν
Όμως θα πληρώσουν για τα εγκλήματα που κάνουν

ΕΚΛΟΓΕΣ - ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Σήμερα θα ακούσετε πολλούς ομιλητές
Να δίνουν υποσχέσεις παρά πολλές
Θα μιλήσουν για μεγάλες αλλαγές
Αλλά όλα θα γίνουν χειρότερα από χθες

Μπλε, κόκκινη, πράσινη
Ίδιο χρώμα έχει η καταπίεση
Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία
Ας σταματήσουμε αυτήν την αηδία

Θέλουμε την απελευθέρωση της κοινωνίας
Σιχαινόμαστε την κρατικη δικτατορία
Ούτε φασισμός, Ούτε δημοκρατία
Κάτω ο κουμουνισμος, ζήτω η αναρχία

Για αυτό ας φτύσουμε την εκλογική αηδία
Ας ρίξουμε στα σκουπίδια την ψήφο κοροϊδία
Το προταγμα μας για αυτήν την αηδία
Αγώνας με κάθε μέσο για την ελευθέρια

ΣΚΑΤΟΠΟΛΕΜΟΣ 17

Μέσα στην οθόνη του μυαλού
Εξουσιαστες ξεπετάγονται παντού
Σειρήνες - καταφύγια - βομβαρδισμοί
Στρατιώτες - πλανητάρχες - λοχαγοί
Ο κόσμος βρίσκεται σε κατάρρευση
Πολεμικές μηχανές σε εγρήγορση

Και αν μας στέλνουν με το ζόρι στον στρατό
Ούτε μια ώρα στο ολοκαύτωμα αυτό

Τα οπλα θα τα στρεψουμε σε αυτούς που μας τα δίνουν
Άνθρωποι πεθαίνουν - Άνθρωποι πεινούν
Τα δάκρυα των παιδιών στα μάτια χυμένα
Τώρα τα κορμιά τους διασκορπισμένα
Αιμοχαρείς - αιμοδιψείς - εθνική υστερία
Γελοία ανθρωπάκια σε μια τραγωδία

Στο μάτι του κυκλώνα τα Βαλκάνια
Τα αφεντικά έχουν συμφέροντα ακόμα μια φορά
ΗΠΑ και ΝΑΤΟ πήγανε μπροστά
Ένοπλοι ράμπο πατάνε τα κουμπιά
Και αν μας στέλνουν με το ζόρι στον στρατό
Ούτε μια ώρα στο ολοκαύτωμα αυτό

2004

Έργα, επενδύσεις, - και πολλά ρουσφέτια
Καταστολή, βία - και τρομοκρατία
Είναι αυτά - που μας περιμένουν
Για τα λίγα χρόνια - που μας απομένουν

Δυο χιλιάδες τέσσερις - κλωτσιές θα φανέ
Και τις μπουνιές μας - δεν θα σταματάνε
Δυο χιλιάδες τέσσερις - κλωτσιές θα φανέ
Και τις μπουνιές μας - δεν θα σταματάνε

Μπάτσοι, σεκιουριτι - ένστολοι φασίστες
Όλους τους ανθρώπους - θα έχουνε σε λίστες
Την ολυμπιάδα τους - μην τους την χαλάσουν
Tα βρώμικα σχέδια - τους τα χαλάσουν

KNAT

Σε κάθε πορεία πιο ψηλά έχει τα πανω
Για να ευχαριστει τον δικο του αρχηγο
Κοκκινες σημαιες και αδειο το κεφαλι
Παντα μιλαει χωρις να λεει κατι

Του δινουν την γραμμη και αυτος ακολουθαει
Στο ιδιο το κοπαδι όλα τα προβατα
Φασιστες, κομματοσυλα και ο κοκκινος ρουφιανος
Όλοι μαζί δουλεύουν για να λειτουργεί το κράτος

Σκύβει το κεφάλι- Σκύβει το κεφάλι
Θέλει να διαλέξει το δικό του αφεντικό
Σκύβει το κεφάλι - Σκύβει το κεφάλι
Θέλει να διαλέξει το δικό μας θάνατο

Άφησες μαλακά την δικιά σου την ζωή
Σε αυτούς που έχουν σκοπό την απόλυτη σιγή
Κατάφερες λοιπόν καλύτερη μιζέρια
Και η ζωή σου χάνεται στού κόμματος το ψέμα

Όμως θα σκοντάψεις στα δικά μου ιδανικά
Στα οδοφραγματα να γινονται φωτια
Να καινε τις σημαιες να γινονται γροθια
Σαν ψαχνουμε το δρομο για την λευτερια

Δεν είναι δεξια δεν είναι αριστερα
Ουτε θα την πιασεις κοιταζοντας ψηλά
Γυρναει μες στους δρομους και ψαχνει ευκαιρια
Να δείξει στην κοινωνία πως δεν είναι ουτοπία

ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ Σ.Ο.Σ

Καινε τα δάση - σκοτώνουν τα ζώα
Μολύνουν τις ακτές - ρίχνουν πύραυλους
Πρόσεχτε την φύση - σταματήστε τα πυρηνικά
Πρόσεχε την φύση - σταματήστε τις καταστροφές

Η φύση είναι ανίκανη
ανίκανη να αντισταθεί
Να αντισταθεί στην εισβολή
Στην εισβολή την ανθρώπινη

Οι επιπτώσεις είναι πολλές
Μεγάλες και επικίνδυνες
Για την ανθρωπότητα
Που παει να καταστραφεί
Η φύση πεθαίνει αργά - αργά
Από χέρια ανθρώπινα
Η φύση θέλει βοήθεια
Πριν είναι πια πολύ αργά

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ…

Κλούβες στην φωτιά, σχολεία στον αέρα
Μπάτσοι καμένη, στην σταδίου ψημένοι
Μπουρλότο και φωτιά, στα σχολικά κελιά
Μπουρλότο και φωτιά, σε όλα τα κελιά

Χαοτική Διάσταση-ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ

Δεν περιμένω πια το όνειρο να’ρθει
δεν περιμένω πια να δύσει το φεγγάρι
δεν περιμένω πια τον ήλιο μες τη νύχτα
ούτε το φως ασφυκτικά να με αγκαλιάζει

Καθορισμένος από ηλίθια πράγματα
δεν θέλω τίποτα που να μην έχει γίνει
εξαντλημένος απ’τη φύση που μου δώσατε
δεν περιμένω πια, δεν περιμένω πια

Δεν περιμένω πια ανθρώπινα πράγματα
δεν περιμένω πια το νόημα του χάους
δεν περιμένω πια χαρούμενα οδοφράγματα
ούτε φρικιά κακοντυμένα μες τους δρόμους

Ήρθε η στιγμή για τα ανώφελα αισθήματα
έτσι κι αλλιώς θα βρεις τον τρόπο να πεθάνεις
γλυκοχαράζει και πεθαίνουνε τα μάτια σου
δεν περιμένω πια το όνειρο για να’ρθει

Δεν έχω όνειρα μονάχα φαντασία
δεν περιμένω πια να ζήσω στην αγάπη
δεν περιμένω πια κανέναν χαράματα
δεν περιμένω πια, δεν περιμένω πια

ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΔΙΧΩΣ ΟΡΑΣΗ

Καλοσωρίζεις πια τον θάνατο στη μέρα σου
κλείνεις τα μάτια κι αντικρύζεις το σκοτάδι
καμία λύση πια δεν δίνει η φαντασία σου
μία διέξοδο απ’το βαθύ πηγάδι
χωρίς να βλέπεις την ελπίδα μες στα μάτια σου
σε πλυμμυρίζει το αιώνιο άγγιγμά μου
κακογουστιά και θάνατος στο προσκεφάλι σου
κι οι επιδιώξεις ξεπερνούν η μια την άλλη

Είναι ο χώρος που νοιώθεις πάντα άβολα
δεν σου έχει μείνει τίποτα για την ελπίδα
συγχωρεμένοι επαναστάτες δίχως όραση
θέλουν να δουν τυφλοί στην καταιγίδα.
Καθώς σκιές περνούν από το μυαλό σου
δεν σου έμεινε καιρός να δεις το άγγιγμά σου
στο μέρος που έφερες νωρίς για να σκοτώσεις
τελειώνεις έτσι εύκολα απλά τον εαυτό σου

ΤΡΕΞΕ

Σταμάτησε η παράσταση σβήσαν τα φώτα
γυρνά ο προβολέας στη κλειστή τους την πόρτα
μας κοροιδέψαν γελαστοί καμαρώνουν
και με ένα μαχαίρι την καρδιά χαρακώνουν
μας δείξαν την αλήθεια φάνηκε η προδοσία
αγωνιζόμαστε δίχως καμία ουσία.
Κλείνει η αυλαία οι κομπάρσοι νεκροί
αναλώσιμοι εμείς είμαστε αυτοί
τελειώσαν όλα και πέφτει σκοτάδι
μας ανταμοίβουν με αγκάθινο χάδι
το ξέρω το έργο το έχω ξαναδεί
μα όσο κι αν προσπάθησα πέφτει η σκηνή.

Τρέξε όσο μπορείς πιο μακρυά
δεν έχει τίποτα για μας εδώ πια.

Ακούω το πλήθος πάντα χειροκροτάει
τους μενει συνήθεια, το χαμόγελο σπάει
αφήνουν το μίσος να τους πλυμμυρίσει
μια θέση στην κόλαση έχουν κερδίσει.
Σαν πέσει ο ήλιος τις πόρτες κλειδώνουν
κοιμούνται ήσυχοι στο κρεββάτι του πόνου.
Όσο κι αν χτυπώ κανείς δεν ανοίγει
στο λήθαργο πέφτουν το μέλλον τους ανήκει.
Κλείνουν τα μάτια βουλώνουν τα αυτιά
ο κόσμος κοιμάται και ποτέ δεν ξυπνά.
Μου φαίνεται ψέμα κάθε ελπίδα ζωής
μην έρθεις να ψάξεις τίποτα δε θα βρεις.

Τρέξε όσο μπορείς πιο μακρυά
δεν έχει τίποτα για μας εδώ πια.

ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Γιατί βασανίζεις την ψυχή σου
με το όραμα της επανάστασης
γιατί δεν αφήνεις την ψυχή σου
μόνη σε μακρινά ταξίδια.
Μίσησε τον εαυτό σου
και όσα έχει κάνει
κανείς δε θέλει το καλό σου
σ’αυτή την εικόνα της αδιαφορίας.

Μονάχα στο μυαλό σου
ο θάνατος σκορπίζει
τις ιδέες σου για επιβίωση
μονάχα ο εαυτός σου
εσένα δεν ορίζει
και όσα έφυγαν μακρυά σου.

Και συ νεκρός ακούς
φωνές να ουρλιάζουν
και συ νεκρός ακούς
τις σειρήνες της ζωής
που σε πλησιάζουν.
Και σκέφτεσαι τρελλά
όταν έρχονται αυτοί
το νόημα της ζωής
της πεθαμένης κόλασης

Μονάχα στο μυαλό σου
ο θάνατος σκορπίζει
τις ιδέες σου για επιβίωση
μονάχα ο εαυτός σου
εσένα δεν ορίζει
και όσα έφυγαν μακρυά σου.

ΧΑΟΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ

Μονάχος γυρνάω στο κόσμο αυτό
και δεν έχω τίποτα για να πιαστώ.
Και όλο γλιστρώ προς το γκρεμό
και δεν μπορώ να κρατηθώ.

Ισόβια νεκρός στη φυλακή
γιατί βγήκα από τον κόσμο τους
με τιμωρούνε οι αστοί
γιατί δεν έπαιξα στο κόλπο τους.

Και χάνομαι σε μια γωνιά
μακρυά από αυτούς που με μισούνε
και ελπίζω πως κάποια φορά
από κάπου θα πιαστούνε.

Κι έτσι πεθαίνω μόνος πια
μες τη σιωπή και το σκοτάδι
και βλέπω το θάνατο από κοντά
να χαμογελά και να πλησιάζει.

ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΦΤΑΙΜΕ

Καινούρια μέρα και είναι όλα καλά
είμαστε ζωντανοί αρχίζει η δουλειά
πρέπει να τρέξουμε για τα λεφτά
να αγοράζουμε ξανά και ξανά.
Δεν μας χωράει όλους αυτή η γη
βρίσκουμε τρόπους για να φεύγουν πολλοί
εμπόριο όπλων, πορνεία, ναρκωτικά
υπηρετούν την κοινωνία σωστά.

Όλοι μας φταίμε για τον κόσμο αυτό
γεμάτος λάσπη, υποκρισία, κακό
γύρω μας σβήνει κάθε αξία και σκοπός
κανείς δεν είναι πια αληθινός.
Όλοι μας φταίμε για τον κόσμο αυτό
που έχουμε κάνει το χρήμα θεό
δήθεν σκοτώνουμε για ιδανικα
πόλεμος, πείνα αφανίζει παιδιά
πόλεμος, πείνα αφανίζει παιδιά.
Θέλω να φύγω μακρυά να χαθώ
να μη χρειάζεται το κόσμο να δω
όλο το λέω μα όταν έρθει η στιγμή
αιχμάλωτος ...ξανά στο κελί.

Όλοι μας φταίμε για το κόσμο αυτό
δεν μένει τίποτα η αγάπη κενό
όλα πια έχουνε κάποια τιμή
και η αποξένωση στην πρώτη γραμμή.
Όλοι μας φταίμε για το κόσμο αυτό
να ακολουθώ κάθε μαλάκα αρχηγό
μόνο συμφέρον και βιτρίνα καλή
μονάχοι κάναμε σκατά η ζωή
μονάχοι κάναμε σκατά η ζωή.

Θέλω να φύγω μακρυά να χαθώ
να μη χρειάζεται το κόσμο να δω
όλο το λέω μα όταν έρθει η στιγμή
αιχμάλωτος ...ξανά στο κελί.

ΑΚΟΜΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ

Ανοίγεις τα μάτια και σηκώνεσαι αργά
είναι νωρίς ήσυχη η γειτονιά.
Ψάχνεις να βρεις να ακουμπήσεις το κορμί σου
πάλι είσαι μόνος και η μέρα είναι δική σου.

Σηκώνεσαι και είσαι ακόμα ζωντανός
ο εφιάλτης δεν ήταν αρκετός
σιγοτραγουδάς και σέρνεσαι μόνος
τέσσερεις τοίχοι – ατέλειωτος ο πόνος.

Έξω στη μέρα βασιλεύει ο ήλιος
και περιμένεις μήπως έρθει κάνας φίλος
ένα τηλέφωνο μια κίνηση μικρή
μα πάντα ίδια ξημερώνει η αυγή.

Σκύβεις το κεφάλι και γονατίζεις
στον απόηχο της μέρας μονάχος στριγγλίζεις
πες μου που είναι η ζωή και η αλήθεια
εδώ και η μοναξιά κατάντησε συνήθεια.

Θέλω να φύγω να πετάξω μακρυά
ξέρω καλά πως μου έχουν κοψει τα φτερά
θέλω να ξέρω τι θα γίνει και γιατί
γιατί κοντεύει η τελευταία μου αυγή.

ΖΗΣΕ ΜΩΡΟ ΜΟΥ

Χάνω συχνά τον έλεγχο το ξέρω
δε ξέρω πια τι είναι καλό για μένα
δε θυμάμαι τίποτα ακριβώς
μα νομίζω ότι το έχω κάνει.

Είναι σκληρό για τον εαυτό μου
όμως νομίζω πως δεν έχω καιρό
δεν ξέρω τίποτα άλλο ακριβώς
ούτε τι σημαίνει σωστό ή λάθος.

Χάνω συχνά τον έλεγχο το ξέρω
μα η πραγματικότητα είναι σκληρή
έτσι απλά με κυριεύει η τρέλλα
και δεν ξέρω ούτε το γιατί.

Δεν είμαι σίγουρος αν έχω ζήσει
ούτε αν θα κοιμηθώ απόψε
ούτε αν θα πέσω στο κενό τους
δε θέλω τίποτε άλλο να ξέρω.

Χάνω συχνά τον έλεγχο το ξέρω
πρέπει να βρω ξανά τον έλεγχό μου
είμαι χαμένος από χέρι το ξέρω
ζήσε μωρό μου ...ζήσε μωρό μου ...

ΓΕΜΑΤΟΣ ΡΟΛΟΥΣ

Γεμάτος ρόλους είναι ακόμα ο κόσμος
μελλοντικός θάνατος – ο φόβος
παίζουμε συνεχώς με εμάς
ανατριχιάζοντας από το ρόλο μας
και η πραγματικότητα γέρνει από πάνω μας.

Κοντινές αγάπες με άτολμες φωνές
χειροκροτούν γέρνοντας επάνω σου.
Μέσα μου – κάθε πόρτα υποχωρεί
εκφράζοντας το φόβο μου.

Μαρμάρινο άγγιγμα
θα σημαίνει για μας
η ζωή σου είναι μετάβαση
στο κόσμο σου.

Γεμάτος ρόλους είναι ακόμα ο κόσμος ...

Κοντινές αγάπες με άτολμες φωνές
Χειροκροτούν γέρνοντας επάνω σου.
Μέσα μου – κάθε πόρτα υποχωρεί
Εκφράζοντας το φόβο μου.

Γεμάτος ρόλους είναι ακόμα ο κόσμος ...

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ

Δεν έχεις τίποτα για να προδώσεις
θα περιμένεις τα επίπεδα γνώσης
όνειρα πέρασαν χωρίς να τα νοιώσεις
δεν έχεις τίποτα για να προδώσεις.

Δεν έχεις τίποτα για να προδώσεις ...

Θέλεις να τρέξεις και ότι μείνει να σώσεις
είσαι ένα έρμαιο μιας άθλιας δόσης
ακούς θορύβους και το κόσμο θα σπρώξεις
δεν έχεις τίποτα για να προδώσεις.

Δεν έχεις τίποτα για να προδώσεις ...

Χαμένη η ζωή και εσύ θα το νοιώσεις
καλό ταξίδι συντροφιά με τις όψεις
θα μετανοιώσεις θα είναι αργά για να κόψεις
δεν έχεις τίποτα για να προδώσεις.

Δεν έχεις τίποτα για να προδώσεις

Αδιέξοδο-38 ΧΙΛΙΟΣΤΑ

Αίμα, χιλιάδων αθώων θέλω να δω να βάφει τους δρόμους.
Αίμα, χιλιάδων αθώων θέλω να τρέξει για εκδίκηση.
Αθώοι δημοσιογράφοι, αθώοι αστυνομικοί,
αθώοι δικάστικοι υπάλληλοι, αθώοι ευυπόληπτοι πολίτες.
Εκδίκηση. Εκδίκηση. Εκδίκηση. Εκδίκηση.
Αίμα, η φριχτή ανάμνηση κάποιας βραδιάς στην οδό Στουρνάρα.
Αίμα, η τελευταία εικόνα πριν κυριαρχήσει η σιωπή.
Δήμιοι δημοσιογράφοι, δήμιοι αστυνομικοί,
δήμιοι δικαστικοι υπάλληλοι, δήμιοι ευυπόληπτοι πολίτες.
Εκδίκηση. Εκδίκηση. Εκδίκηση. Εκδίκηση.
Δεν ήταν μόνος αυτός που πυροβόλησε,
είχε μαζί του κι άλλους αφανείς δήμιους.
Είχε μαζί του τους ενάρετους.
Είχε μαζί του τους έντιμους.
Είχε μαζί του τους ηθικούς.
Είχε μαζί του τους δίκαιους.
Είχε μαζί του τους φιλήσυχους.
Οι δήμιοι είναι αθώοι. Οι δήμιοι είναι αθώοι.
Οι ένοχοι νεκροί. Οι ένοχοι νεκροί.
Εκδίκηση. Εκδίκηση. Εκδίκηση. Εκδίκηση.
Αίμα, χιλιάδων αθώων θέλω να δω να βάφει τους δρόμους.
Αίμα, χιλιάδων αθώων θέλω να τρέξει για εκδίκηση.
Δήμιοι δημοσιογράφοι, δήμιοι αστυνομικοί,
δήμιοι δικαστικοι υπάλληλοι, δήμιοι ευυπόληπτοι πολίτες.
Εκδίκηση. Εκδίκηση. Εκδίκηση. Εκδίκηση.
Εκδίκηση. Εκδίκηση. Εκδίκηση. Εκδίκηση.

ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Απο παντού διωγμένος στον κόσμο μου κλεισμένος
γιατί δεν συμβιβάζομαι στις βασικές αρχές τους
Αυτή η κοινωνία μου φράζει όλους τους δρόμους
αυτή η κοινωνία μόνο νεκρό με θέλει.
Με πρόσχημα το δίκαιο και την ελευθερία
το μέλλον μου σκοτώνουνε με νόμους και "αξίες"
αυτή η "δημοκρατία" με έχει εξορίσει
σε χρόνια απομόνωση σε έλλειψη επικοινωνίας.
Οι έντιμοι πολίτες στο δρόμο μας χλευάζουν
στο βάθος οι φασίστες με ισόβια αρτηριοσκλήρυνση
με ύφος προοδευτικών μας καταδικάζουν
γιατί είμαστε επικίνδυνοι για τη συνείδησή τους.
Σ' αυτό το περιθώριο μας έχουν μαντρωμένους
για να' μαστε ακίνδυνοι για τα συμφέροντά τους
Αυτή η απομόνωση κάθε μέρα μας σκοτώνει
Αυτή η απομόνωση είναι η τιμωρία του κράτους

ΔΙΠΡΟΣΩΠΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

Διπρόσωπα συστήματα κυνήγι για τα χρήματα
Μάρκετινγκ και αγορά ανθρωπάκια και λεφτά
Ελεύθερη ιδιοκτησία ΚΚΕ και εκκλησία
Δεξιά και αριστερά βρίσκονται τα ίδια σκατά
Κι αν δεν είσαι δεξιός. Κι αν δεν είσαι αριστερός.
Είσαι μές στο σύστημα. Είσαι ο ίδιος σύστημα.
Ελεύθερη ιδεολογία χουντική νοοτροπία
Ποίηση φιλοσοφία τέχνη χρήμα μαλακία
Προεδρευόμενη δημοκρατία, καθημερινή μοναρχία
Κομμουνισμός και αναρχία, μακρινή ουτοπία
Κι αν δεν είσαι δεξιός. Κι αν δεν είσαι αριστερός.
Είσαι μές στο σύστημα. Είσαι ο ίδιος σύστημα.
Ηθική και ορθοδοξία φιλανθρωπική μανία
Πονηρά περιοδικά γράφουνε πολιτικά
Πολιτική και νεολαία καπέλωμα και φακέλωμα
Κι αν δεν είσαι αριστερός όλοι σε λένε φασίστα
Κι αν δεν είσαι δεξιός. Κι αν δεν είσαι αριστερός.
Είσαι μές στο σύστημα. Είσαι ο ίδιος σύστημα.

ΕΞΑΚΡΙΒΩΣΗ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

Υπερβάλλων ζήλος - γουρούνια με στολές
Επίδειξη εξουσίας - με ξύλο και απειλές
Με ματ και μεα και μαζικές συλλήψεις
Εμπρός Αντρέα για μια Ελλάδα νέα
Τώρα η νέα τρομοκρατία - εξακρίβωση στοιχείων
Η Ελλάδα είναι φυλακή είμαστε όλοι κρατούμενοι
Οι δεσμοφύλακές μας - φύλακες άγγελοι
Διατηρούν την τάξη και τις χριστές αρχές
Τώρα η νέα τρομοκρατία - εξακρίβωση στοιχείων
Άγγελοι του νόμου ενάρετοι προστάτες
Δημόσιοι υπάλληλοι αντί βοσκοί στις στάνες
Αξιοπρεπές επάγγελμα λαμπρή σταδιοδρομία
Το γκλοπ είναι η λύση στην πρώτη ευκαιρία
Τώρα η νέα τρομοκρατία - εξακρίβωση στοιχείων

ΕΦΙΑΛΤΗΣ

ΚΡΑΥΓΗ ΑΓΩΝΙΑΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΙΕΖΟΥΝ
ΓΕΥΣΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟ ΡΗΓΜΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ
ΑΠ'ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΕΣ ΝΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΕΙΣ
ΑΥΤΟΣ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ

ΣΚΟΡΠΙΑ ΞΕΡΑΣΜΑΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ
ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΤΡΙΑΝΤΑ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΟΑΣΤΟΣ
ΠΟΥΛΗΣΕΣ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΨΟΦΙΑ ΙΔΑΝΙΚΑ

ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ
ΣΤΟ ΥΠΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΣΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΑΡΑΓΜΕΝΟ
ΑΥΤΟΣ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ
ΕΤΣΙ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ Η ΠΡΟΔΟΣΙΑ

ΟΣΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΠΩΣ Σ'ΑΡΕΣΕΙ ΑΥΤΗ Η ΖΩΗ
ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΝΟΣ
ΑΥΤΟΣ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΝΑ ΘΥΜΙΖΕΙ
ΠΩΣ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΥΦΑΡΙ ΣΟΥ ΥΠΗΡΞΕΣ ΚΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ο ΙΔΙΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕ ΠΑΛΙ
ΑΥΤΟΣ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ
Ο ΙΔΙΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΘΑ ΣΕ ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΕΙ
ΑΥΤΟΣ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΘΑ ΣΕ ΤΡΕΛΑΝΕΙ

ΜΙΣΟΣ

ΜΙΣΩ ΤΗ ΝΕΚΡΗ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΣΑΣ
ΤΑ ΨΟΦΙΑ ΙΔΑΝΙΚΑ ΣΑΣ
ΜΙΣΩ ΤΗΝ ΨΕΥΤΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΑΣ
ΤΗΝ ΗΛΙΘΙΑ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΣΑΣ
ΜΙΣΩ ΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΑΣ
ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΟΙΗΤΗ ΣΑΣ ΠΙΣΤΗ
ΜΙΣΩ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΑΣ
ΚΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ

ΜΙΣΩ ΤΟΝ ΗΛΙΘΙΟ ΟΧΛΟ
ΠΟΥ ΜΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΕΙ
ΜΙΣΩ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΝΤΥΜΕΝΟΥΣ ΚΥΡΙΟΥΣ
ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ
ΜΙΣΩ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ
ΜΕ ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΜΙΣΩ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΑΣ
ΚΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ : ΘΕΣΜΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΥΝΑΣΤΕΥΕΙ
->- : ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΙ ΣΑΠΙΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ
->- : ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ
->- : ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΡΑΥΜΑΤΑ

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ - ΚΥΤΤΑΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΜΕ ΑΠΛΑ ΑΥΤΑΡΧΙΑ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ : ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΑ Η ΜΗΤΡΙΑΡΧΕΙΑ
->- : ΜΑΣ ΔΑΝΙΖΕΙ ΤΑ ΤΑΜΠΟΥ ΤΗΣ
->- : ΜΑΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΕΝΟΧΕΣ
->- : ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟ ΜΑΣ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ : ΗΛΙΘΙΑ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ
->- : ΑΣΚΟΠΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ
->- : ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ
->- : ΜΙΖΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΙΑ

ΤΑ ΚΕΛΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ

ΒΡΕΘΗΚΕΣ ΞΑΦΝΟΥ Σ' ΕΝΑ ΚΕΛΙ
ΚΑΙ Η ΔΙΚΟΓΡΑΦΕΙΑ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΕΞΥΒΡΙΣΗ ΑΡΧΗΣ
ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ
ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΜΕ ΤΙΣ ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΠΑΝΤΑ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ
ΕΛΛΕΙΨΗ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ΦΡΕΣΚΟ

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑ ΚΑΙ Η ΜΕΡΑ ΝΥΧΤΑ

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΟΙΧΟΙ ΣΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΥΝ
ΚΑΙ ΤΑ ΚΡΥΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΣΟΥ ΦΡΑΖΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ
ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΣΕ ΒΡΙΖΟΥΝ ΣΕ ΕΞΕΥΤΕΛΙΖΟΥΝ
ΚΑΙ ΕΣΥ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΥΒΡΙΣΤΗΣ
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΜΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΚΑΙ ΣΥ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ

ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΣΟΥ ΣΠΑΝΕ ΑΡΓΑ-ΑΡΓΑ
ΚΑΙ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΓΥΡΩ ΝΑ ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΥΝ
ΚΑΝΕΙΣ ΥΠΟΜΟΝΗ ΛΕΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΜΑ ΕΧΕΙΣ ΗΔΗ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΟΧΗ ΣΟΥ
ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΜΕΙΩΣΕΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ
Η ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΣΚΕΨΗ ΟΤΑΝ ΒΓΕΙΣ ΝΑ ΕΚΔΙΚΙΘΕΙΣ

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ

ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ
Η ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΝΘΛΙΒΕΙ
ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝΕ ΓΙΝΕΙ ΣΠΑΤΑΛΗ ΑΔΡΕΝΑΛΙΝΗΣ
ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΟΥΣ ΕΝΑΣ ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Η ΖΩΗ ΓΙΑ ΜΑΣ ΚΥΛΑΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΝΑΛΛΑΓΗ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΤΥΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ
ΖΟΥΜΕ ΚΑΡΦΩΜΕΝΟΙ ΣΕ ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗ ΑΚΙΝΙΣΙΑ
ΚΑΙ Η ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ΙΣΟΠΕΔΩΝΕΙ

ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
ΜΟΝΟ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ
ΙΔΙΑ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΟΙ ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ
ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΛΗΘΑΡΓΟ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΔΙΑΦΥΓΗΣ

Η ΖΩΗ ΓΙΑ ΜΑΣ ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΑΝΑΜΟΝΗ
ΑΓΧΟΣ, ΑΡΡΥΘΜΙΑ, ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΚΑΙ ΣΗΨΗ

ΣΗΨΗ!!!, ΣΗΨΗ!!!, ΣΗΨΗ!!!, ΣΗΨΗ!!!.

ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

ΜΙΚΡΟ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΜΥΤΗ
Σ' ΑΡΕΣΕΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ
ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΚΟΙΝΟΙ ΘΝΗΤΟΙ
ΕΣΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΑ ΛΟΓΙΚΗ

ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΣΟΥ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ
ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ,
ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

ΒΑΘΙΑ ΔΙΑΝΟΗΣΗ ΣΕ ΑΔΕΙΑ ΚΕΦΑΛΙΑ
ΑΠΟΛΥΤΗ ΓΝΩΣΗ ΣΕ ΣΤΕΙΡΑ ΜΥΑΛΑ
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΚΕΝΗ
Η ΤΕΧΝΗ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ

ΕΣΥ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΣΟΥ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ
ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ, ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ,
ΥΠΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

Ανατέλλων Τρόμος-ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΟΝΤΟΣ ΤΡΟΜΟΥ

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ
ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΡΟΜΟΥ
ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΑΤΕ
ΕΔΩ ΣΤΟ ΣΟΟΥ ΤΟΥ ΕΡΠΕΤΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΠΟΥ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ ΜΕ ΓΥΜΝΑ ΚΑΛΩΔΙΑ
ΑΚΡΟΒΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΕΔΩ ΠΟΥ Η ΖΩΗ ΙΚΕΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΔΙΧΤΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

ΚΑΙ ΣΥ ΜΕ ΡΙΓΗ ΗΔΟΝΗΣ ΕΚΣΠΕΡΜΑΤΩΝΕΙΣ ΥΣΤΕΡΙΑ
ΖΕΙΣ ΡΟΥΦΩΝΤΑΣ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗ ΓΗ ΤΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΟΝΤΟΣ ΤΡΟΜΟΥ

ΥΠΟΔΕΧΤΕΙΤΕ ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ
ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΘΗΡΑΜΑ ΣΤΟ ΣΑΦΑΡΙ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ
ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥ
Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ

ΟΜΩΣ, ΑΚΟΥ ΚΑΛΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ
ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΕ ΔΕΟΣ ΘΑΥΜΑΖΕΙΣ ΤΟ ΘΕΑΜΑ
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΦΡΙΚΗ ΧΟΡΤΑΙΝΕΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΣΟΥ
ΓΙ'ΑΥΤΟ ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΚΑΛΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙ
ΟΤΑΝ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΘΥΜΑ
Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ
ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΕΝΑ

Ο ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΙΚΡΑ ΤΟΣΟ ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΑΝ ΘΑΝΑΤΟΣ
ΜΕ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΙΠΠΟΤΕΣ ΣΕ ΕΡΗΜΗ ΓΗ ΠΟΥ ΣΤΑΥΡΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΜΑΓΙΣΣΕΣ
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΩ Σ'ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΦΤΗΝΑ ΚΑΙ ΒΑΡΕΘΗΚΑ

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΥΓΡΑ ΠΟΤΙΣΜΕΝΑ ΜΕ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΑ
ΜΕ ΗΡΩΕΣ ΚΑΤΑΔΟΤΕΣ ΦΙΔΙΑ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΔΙΧΩΣ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΑ
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΩ Σ'ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ ΤΑ ΕΡΠΕΤΑ ΤΑ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ

ΞΕΡΕΙΣ ΜΑΜΑ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΝΑ ΖΩ ΙΚΕΤΕΥΟΝΤΑΣ
ΤΩΡΑ ΓΕΝΝΙΕΜΑΙ ΞΑΝΑ, ΜΕΣΑ ΑΠ'ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΜΙΑΣ ΠΟΡΝΗΣ
ΜΕ ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΥΝ ΓΛΥΚΑ, ΟΙ ΠΥΡΙΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΞΕΡΕΙΣ ΜΑΜΑ, Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΠΙΑ ΔΑΙΜΟΝΑΣ

ΠΩΣ ΘΑ ΛΥΤΡΩΘΕΙΣ; ΤΙ ΨΕΜΑ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ;

ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΙΞΩ ΞΑΝΑ ΤΟΝ
ΠΑΙΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΝΑΙΜΑΚΤΟ ΠΟΛΕΜΟ
ΟΠΩΣ ΤΟΤΕ ΠΑΛΙΑ
ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ'ΧΩ ΓΕΜΑΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ

ΣΚΟΡΠΙΕΜΑΙ

Ζω και σπαταλιέμαι εδώ
δέσμιος σ' αδιάρηκτη πόλη,
ήρωας θεάτρου σκιών,
κάλυκας σε σκάρτο πιστόλι.
Ζω με αναμνήσεις νωπές από φίλους μετανοιωμένους,
ανασαίνω τρόμου πνοές από δράστες εγκλωβισμένους.
Κρύβομαι σε εικόνες που αρνείσαι να δεις,
κρεμιέμαι απ' τα τείχη που φοβάσαι να ρίξεις,
ουρλιάζω σαν από καθήκον σιωπείς,
σφίγγω γερά ό,τι φοβάσαι ν' αγγίξεις.
Σκορπιέμαι σε συνοικίες αστέγων,
σκορπιέμαι σε καφενεία ανέργων,
σκορπιέμαι στο μίσος των κολασμένων,
σκορπιέμαι στο φόβο των βολεμένων.
Όσο με παγώνει η σιωπή του θωρακισμένου σφαγείου,
τόσο τους τρομάζει η οργή του παγιδευμένου θηρίου.
Όμως όλα ξεπληρώνονται εδώ,
δίχως χρήματα και δίχως μετάνοιες,
όταν ο ήλιος θα 'χει χρώμα μουντό,
όταν οι ευχές θα 'χουν γίνει κατάρες

ΑΣΦΥΞΙΑ

ΕΙ ΕΣΥ, ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΕ ΓΛΥΦΤΗ ΜΕ ΥΦΟΣ ΕΙΔΙΚΟΥ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ, Ο ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΟΥ ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑΖΟΝΤΑΣ
ΤΗ ΣΙΩΠΗ, ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΕΙ ΕΣΥ, ΤΙΜΙΕ ΣΚΛΑΒΕ ΜΕ ΥΦΟΣ ΑΦΕΝΤΙΚΟΥ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ, ΦΟΡΩΝΤΑΣ ΤΗ ΓΛΟΙΩΔΗ ΜΑΣΚΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ
ΤΡΕΜΟΝΤΑΣ ΜΕΤΑΝΟΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ ΠΟΥ ΣΤΕΡΗΣΕΣ
ΑΠ'ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΟΔΟΠΑΤΗΣΕΣ

ΤΙΠΟΤΑ ΠΙΑ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΩ
ΠΩΣ ΕΧΩ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΟΥ
ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟ, ΝΟΘΟ
ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑΣΙΤΟ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΟΥ

ΣΕ ΠΝΙΓΟΥΝ ΑΝΑΓΚΕΣ ΔΙΧΩΣ ΟΥΣΙΑ
ΤΟ ΑΔΕΙΟ ΣΟΥ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΑΗΔΙΑ
Η ΑΝΑΠΝΟΗ ΣΟΥ ΒΡΩΜΑΕΙ ΑΠΛΗΣΤΙΑ
Η ΑΝΑΠΝΟΗ ΣΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΑΣΦΥΞΙΑ

ΕΙ, ΕΣΥ ΠΟΥ ΘΩΡΑΚΙΖΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΕ ΟΘΟΝΟΦΥΛΑΚΕΣ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ, ΤΑ ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΑ ΤΕΚΝΑ ΣΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΜΗΧΑΝΕΣ
ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ, ΔΕΝ ΑΚΟΥΝ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, ΔΕΝ ΓΕΛΟΥΝ,
ΔΕΝ ΠΟΝΟΥΝ, ΔΕΝ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΤΙΣ ΕΙΔΑ ΞΑΝΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΣΧΗΜΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΣΚΙΕΣ
ΝΑ ΑΚΡΟΒΑΤΟΥΝ ΣΤΑ ΤΕΝΤΩΜΕΝΑ ΚΑΛΩΔΙΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑΦΕΡΟΥΝ ΣΙΩΠΕΣ

ΤΙΣ ΕΙΔΑ ΣΕ ΚΡΑΤΙΚΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΝΑ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΝΟΥΝ ΖΩΕΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΗΣΟΥΝ ΤΟ ΜΑΤΑΙΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΧΤΕΣ

ΜΕ ΞΕΡΑΜΕΝΟ ΑΙΜΑ ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥΣ
ΜΕ ΥΠΟΛΕΙΜΜΑΤΑ ΣΑΡΚΑΣ ΣΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥΣ
ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΤΡΕΧΕΙ ΠΥΟΝ ΣΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΤΥΧΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΡΑΠΕΤΕΣ ΑΠ'ΤΟΝ

ΤΕΧΝΟΚΟΣΜΟ "ΜΗΔΕΝ"
ΤΟΝ ΤΕΧΝΟΧΩΡΟ "ΜΗΔΕΝ"
ΤΟΝ ΤΕΧΝΟΧΡΟΝΟ "ΜΗΔΕΝ"
ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΚΩΝ "ΜΗΔΕΝ"
(ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΚΩΝ ΠΟΥ)

ΑΓΝΟΟΥΝ ΜΕΘΟΔΙΚΑ
ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΤΟ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ ΤΙΠΟΤΑ
ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΕΙΚΟΝΙΚΑ
ΣΥΝΤΗΡΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΕΞΙΤΗΛΟ ΦΟΒΟ ΤΟΥΣ

ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
ΤΟΝ ΙΟ ΤΗΣ ΑΔΡΑΝΕΙΑΣ ΠΟΥ ΦΘΕΙΡΕΙ ΤΗ ΣΑΡΚΑ
ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
ΤΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ

ΚΑΤΙ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ ΣΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ
ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΦΟΡΑΣ ΤΗΝ ΜΑΣΚΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΣΟΥ
ΕΣΥ ΠΟΥ ΜΙΛΟΥΣΕΣ ΜΕ ΝΟΤΕΣ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ
ΜΕ ΤΗΛΕΚΟΝΤΡΟΛ ΦΙΜΩΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ

ΚΑΠΟΥ ΤΟΝ ΞΕΡΩ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΓΥΑΛΙΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΠΡΙΝ ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙ ΝΑ ΚΟΨΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΟΥ
ΤΟΤΕ ΠΕΤΟΥΣΕ Σ'ΕΝΑ ΑΠΙΑΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
ΤΩΡΑ ΠΕΤΑΕΙ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ, ΜΙΑ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ, Μ'ΕΝΑ ΠΝΙΧΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΘΡΙΑΜΒΟΥ

ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΜΠΑΙΝΟΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ ΜΠΑΙΝΟΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΠΙΑ ΝΑ ΚΛΑΙΩ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΠΙΑ...
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ,
ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΜΙΣΩ ΤΗ ΜΝΗΜΗ

ΞΕΡΩ ΚΑΛΑ ΟΤΙ ΕΝΙΩΣΕΣ ΘΥΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ
ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΕΞΥΠΝΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΑΣΠΑΣΤΗΚΕΣ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΤΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ

ΜΙΚΡΕΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ

ΤΡΙΓΥΡΙΖΩ ΜΟΝΑΧΟΣ ΤΙΣ ΝΕΚΡΕΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΣΕ ΥΓΡΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ

ΣΚΑΡΦΑΛΩΝΩ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΕ ΤΑΡΑΤΣΕΣ ΣΠΙΤΙΩΝ
ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΡΥΠΩΣΩ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ

ΣΑΝ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ ΣΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ
ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΛΟΟΥΝ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ
ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΚΛΟΟΥΝ ΠΟΥ ΓΕΛΑΕΙ ΝΕΚΡΟΣ

ΕΦΥΓΑΝ ΧΕΙΜΩΝΕΣ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΕΔΩ
ΜΕ ΑΔΙΕΞΟΔΗ ΜΝΗΜΗ Σ'ΕΝΑ ΑΘΛΙΟ ΠΑΡΟΝ
ΕΙΜΑΙ Η ΠΝΟΗ ΧΑΛΑΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
ΜΕ ΕΓΧΡΩΜΕΣ ΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΟΥΝ ΑΛΚΟΟΛ
ΖΩΝΤΑΝΕΥΩ ΚΑΤΑΡΕΣ ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΣΟΥ "ΕΓΩ"
ΕΙΜΑΙ ΕΝΟΧΗ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ

ΦΥΓΑΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΝΑ'ΡΘΕΙΣ
ΤΑΞΙΔΕΥΕΙΣ ΓΥΡΕΥΟΝΤΑΣ ΠΙΚΡΗ ΗΔΟΝΗ
ΕΙΜΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΠΟΥ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ
ΠΝΙΓΟΜΑΙ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΣΕ ΙΣΤΟΥΣ ΣΗΜΑΙΩΝ
ΕΝΣΑΡΚΩΝΩ ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ
ΕΙΜΑΙ Ο ΘΕΡΙΣΤΗΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Στοργικά βλέμματα σε μένα στραμμένα,
μα ήθελαν να δουν τον εαυτό τους σε μένα.
Αυτούς που μιλούσαν για "πιστεύω" και ήθος,
τους είδα να στήνουν τα όνειρά μου στον τοίχο,
κι αναρωτιέμαι πως να ζω σ' αυτό το καλοστημένο ψέμα.
Οι δρόμοι της μόρφωσης φωταγωγημένοι,
μα είδα τη γενιά μου καλωδιωμένη,
με δέος υμνούν εθνικά κεκτημένα,
μα είδα σημαίες ποτισμένες με αίμα,
κι αναρωτιέμαι πως να ζω σ' αυτό το καλοστημένο ψέμα.
Η αλήθεια είναι μια πόρνη με πρόσωπο μωρού,
που φτύνει απελπισία στα μούτρα ενός θεού
που ακόμα πουλάει αγάπη.
Η αλήθεια είναι ένα δάκρυ στα μάτια ενός τρελού,
που αντίκρυσε με φρίκη στο βάθος του κενού
να σβήνει η τελευταία ελπίδα.
Το πιο μεγάλο ψέμα είναι η μισή αλήθεια,
αυτή που κάνει την ανέχεια συνήθεια.
Ανθρωποειδή με καρδιές από ναϋλον
στήνουν τη ζωή τους στο θάνατο άλλων,
κι αναρωτιέμαι πως να ζω σ' αυτό το καλοστημένο ψέμα.

ΜΙΑ ΡΙΠΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

ΤΟ ΙΔΙΟ ΛΕΥΚΟ ΠΕΠΛΟ ΣΙΩΠΗΣ ΠΛΑΝΙΕΤΑΙ ΠΑΝΩ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΒΥΘΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΙΧΝΗ ΜΙΑΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ ΨΥΧΟΣ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ
ΕΞΑΓΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΤΙΣ ΜΑΥΡΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΜΙΣΟΣ ΨΥΧΕΣ
ΕΠΟΥΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ ΑΠΟ ΛΟΓΙΑ ΓΕΡΑΣΜΕΝΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

ΑΓΓΕΛΟΙ ΔΗΜΙΟΙ ΝΤΥΜΕΝΟΙ ΜΕ ΑΣΠΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΡΙΠΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΒΛΗΤΑ

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΑΝΘΡΩΠΑ ΥΠΟΥΛΟ ΛΕΥΚΟ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ
ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΚΩΧΗ ΣΤΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΝΙ ΠΟΥ ΣΚΕΠΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΜΑΧΟΥΣ-ΘΥΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΩΝ
ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΞΕΘΩΡΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΟΙΚΤΟ ΤΟΙΧΟΥΣ
ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΩΝ

"ΑΣΠΡΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΑ ΦΥΛΗ
Η ΣΙΩΠΗ
ΤΑ ΛΕΥΚΑ ΚΕΛΙΑ
ΤΟ ΨΥΧΟΣ
ΤΟ ΧΙΟΝΙ
ΟΙ AΣΠΡΕΣ ΜΠΛΟΥΖΕΣ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ
ΤΑ ΝΕΚΡΟΣΕΝΤΟΝΑ
Η ΗΡΩΙΝΗ...
ΑΥΤΑ, ΛΙΓΟ ΠΡΟΧΕΙΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ"

Ναυτία-ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΩΦΑΛΑΛΩΝ

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΜΑ ΠΡΕΠΕΙ
ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΤΟ ΓΙΑΤΙ
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ
ΝΑ ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΨΑΡΙΑ
ΜΟΝΑΧΟΙ ΝΑ ΤΗ ΒΡΙΣΚΟΥΝ
ΑΠ' ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΩΣ ΤΟ ΠΡΩΪ
ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΙ ΚΙ ΕΡΗΜΟΙ
ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΓΥΑΛΑ

ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ
ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΩΦΑΛΑΛΩΝ
ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΣΑΔΙΣΜΟΥ
ΜΟΝΤΕΡΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΩΦΑΛΑΛΩΝ

ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΠΟΥΛΑΝΕ ΣΥΝΤΑΓΕΣ
ΓΙΑ ΨΕΥΤΙΚΟ ΚΟΥΛΑΡΙΣΜΑ
ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΤΗ ΗΡΕΜΙΑ
ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝΕ ΗΛΙΘΙΑ
ΚΑΙ ΑΒΟΥΛΑ ΡΟΜΠΟΤ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ' ΧΟΥΜΕ ΟΝΕΙΡΑ
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

ΜΗ ΜΕ ΣΑΤΑΝΙΖΕΙΣ

ΧΕΣΤΗΚΑ ΑΠ' ΤΟ ΦΟΒΟ
ΣΑΝ ΣΕ ΕΙΔΑ ΡΕ ΜΕΓΑΛΕ
ΤΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟΠΩ ΓΙ' ΑΥΤΟ
ΔΕΝ ΞΕΡΩ
ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΡΦΙΑ ΣΟΥ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΑ ΣΟΥ
ΝΑ ΠΩ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΟΛΗ
ΚΑΙ ΤΑ ΕΞΑΛΛΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ

ΜΗ ΜΕ ΣΑΤΑΝΙΖΕΙΣ
ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΦΑΣ ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ
ΑΝΤΕ , ΓΚΡΕΜΟΤΣΑΚΙΣΟΥ ΑΠΟ' ΔΩ
ΑΚΟΥ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΣΟΥ
ΜΕ ΤΙΣ ΧΟΝΤΡΕΣ ΠΑΠΑΡΕΣ
ΠΑΙΞ' ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΟΣ
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΡΑΤΟ

ΣΥΝΘΙΑ ΓΙΑΠΩΝΕΖΙΚΑ
ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΠΛΑΚΩΣΑΝ
YAMAHA , HITACHI & CASIOTON
ΒΛΑΚΕΣ ΠΕΤΑΜΕΝΟΙ
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΚΙ ΗΛΙΘΙΟΙ
CARNIVORE , S.O.D. & AGNOSTIC FRONT

ΙΑΧΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΓΕΜΙΣΑΝ ΤΟΝ ΑΕΡΑ
Η ΑΝΑΣΑ ΤΟΥ ΣΑΝΓΚΛΙΟΘ
ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΜΟΛΥΝΕ
ΤΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΟΥ
ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝ ΒΑΘΙΑ
ΤΟΣΟ ΠΟΥ ΜΟΥ' ΡΧΕΤΑΙ
ΝΑ ΡΙΞΩ ΜΙΑ ΚΛΑΝΙΑ

ΚΩΛΟΓΛΥΦΤΗΣ

ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΛΙΒΑΝΙΖΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΜΟΔΙΩΝ Τ' ΑΡΧΙΔΙΑ
ΑΠΛΩΝΕΙΣ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ
ΠΟΥΛΑΣ ΜΟΥΡΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ , ΕΙΣΑΙ Ο "ΠΑΛΙΟΣ"
ΟΠΑΔΟΣ ΜΕ Τ' ΟΝΕΙΡΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΡΧΗΓΟΣ
ΜΙΚΡΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΑΓΑΖΑΚΙ
ΡΟΚ - ΕΝΤ - ΡΟΛΛ ΨΩΛΟΖΗΤΙΑΝΕ , ΚΩΛΟΓΛΥΦΤΗ
ΣΚΟΥΛΗΚΙ , ΣΗΚΩ ΑΠ' ΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΣΟΥ !
ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΣΕ ΒΛΕΠΩ , ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΛΙΩΣΩ !
ΤΟ ΠΡΟΪΟΝ ΜΠΑΓΙΑΤΕΨΕ , ΤΟ ΡΟΚ - ΕΝΤ - ΡΟΛΛ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ
ΧΡΥΣΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΛΑΚΙΑΣ
ΤΩΡΑ ΕΚΟΨΕΣ ΤΙΣ ΤΡΕΛΛΕΣ
ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΑΜΑΡΙ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ
ΠΟΥ Μ' ΑΥΤΟΘΥΣΙΑ ΕΠΙΑΣΕ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ
ΣΟΥ ΣΤΡΩΣΑΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
ΤΟ ΡΟΚ - ΕΝΤ - ΡΟΛΛ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ
Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ ΑΓΟΡΑΖΕΙ ΡΟΚ - ΕΝΤ - ΡΟΛΛ ΣΛΙΠΑΚΙΑ
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΙΑΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΛΗ
ΑΘΛΙΕ ΚΩΛΟΓΛΥΦΤΗ , ΑΘΛΙΕ ΚΩΛΟΓΛΥΦΤΗ
ΚΩΛΟΓΛΥΦΤΗ , ΚΩΛΟΓΛΥΦΤΗ , ΚΩΛΟΓΛΥΦΤΗ

Ο ΠΟΝΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟΣ


ΚΟΙΤΟΜΑΙ ΤΡΕΜΟΝΤΑΣ
ΣΤΗΝ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΚΛΟΥΒΙΟΥ ΜΟΥ,
ΤΟΥ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΜΟΥ...

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΩΡΑ ΗΣΥΧΑΣΑΝ
ΟΙ ΤΥΡΑΝΝΟΙ ΜΟΥ ΦΥΓΑΝ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΘΟΡΥΒΟΣ
ΕΚΤΟΣ ΑΠ' ΤΟΝ ΘΡΗΝΟ

ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ
ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΜΟΝΑΧΑ
ΝΑ ΗΧΕΙ ΜΕΣ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΓΥΡΝΑ

ΣΚΟΡΠΙΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΣΤΡΟΒΙΛΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΧΑΟΣ
ΟΙ ΑΝΑΡΘΡΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΜΟΥ
ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ

ΟΥΡΛΙΑΖΟΝΤΑΣ , ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ
ΧΤΥΠΑΩ ΚΑΙ ΜΑΤΩΝΩ
ΠΑΛΕΥΩ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ
ΑΠ' ΤΟ ΦΡΙΧΤΟ ΜΟΥ ΠΟΝΟ

ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ , ΠΟΣΟ ΘΑ ΠΑΡΕΙ ;
ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΑΥΤΗ Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΦΥΛΑΚΗ ;

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΞΥΠΝΗΜΑ
ΑΠ' ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ
ΓΙΑΤΙ ΓΙΑΤΙ NA ΥΠΟΦΕΡΩ ΤΟΣΟ ;

ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΕΙΔΕΣ
ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ
ΣΤΟ ΔΕΡΜΑ ΜΟΥ
ΑΝΑΓΛΥΦΟ ΤΟΝ ΠΑΝΙΚΟ

ΕΚΛΑΨΑ, ΟΥΡΛΙΑΞΑ, ΦΩΝΑΞΑ,
ΜΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΣΕΣ
ΕΞΥΣΕΣ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ
ΣΕ ΠΟΝΟ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ

ΓΙΑΤΙ - ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΩ ΤΟΣΟ ;

ΝΕΚΡΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΑΣ ΞΕΦΤΙΣΟΥΝ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΓΙΝΕΙ ΟΤΑΝ Τ' ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΣΒΗΣΟΥΝ
ΚΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΟΥΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΑΡΓΑ
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ' ΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΘΑ 'ΧΩ ΝΑ ΑΝΤΙΚΡΥΖΩ
ΜΕ ΔΕΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΝΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ' ΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ Ν' ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ
ΠΟΥ Θ' ΑΝΤΗΧΕΙ ΜΟΝΑΧΗ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΝΙΑ

ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΓΙΝΕΙ ΟΤΑΝ Τ' ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΣΒΗΣΟΥΝ
ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΚΟΒΕΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ
ΜΟΝΑΧΟΙ ΘΑ ΚΡΥΒΟΜΑΣΤΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΙΧΟ
ΠΟΥ ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΑΛΛΟΘΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΗ ΦΘΟΡΑ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ' ΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ Ν' ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ
ΠΟΥ Θ' ΑΝΤΗΧΕΙ ΜΟΝΑΧΗ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΝΙΑ

ΠΕΣ ΜΟΥ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΤΑΝ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΑΣ
ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΟΥ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΑ ΓΕΡΝΑ
ΚΑΙ ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΑΔΙΑΚΟΠΑ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗ ΜΑΣ
ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΟΝΕΙΡΑ ΚΙ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΝΕΚΡΑ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ' ΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΓΙΑ Ν' ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ
ΠΟΥ Θ' ΑΝΤΗΧΕΙ ΜΟΝΑΧΗ ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΝΙΑ

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ Ή ΨΟΦΑ

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΝ...
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟΘΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΩ
ΣΠΑΣΤΗΚΑ, ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ, ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΣΚΛΗΡΑ,
ΟΡΜΗΞΑ ΚΑΙ ΕΣΠΑΣΑ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ,
ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ,
ΜΑ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ
ΚΙ ΟΣΟΙ ΚΗΡΥΞΑΝ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ,
ΔΕΙΧΤΗΚΑΝ ΣΑΠΙΟΙ, ΨΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΝΟΥΣΙΟΙ.

ΜΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ ΑΡΚΕΤΑ
ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ 'ΧΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ,
ΝΑ ΕΙΧΑ ΞΕΧΩΡΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΥΣ,
ΞΕΡΟΝΤΑΣ ΠΩΣ Ο ΕΝΑΣ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ,
ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΩ ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
ΕΤΣΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ, ΜΑΣ ΠΙΕΖΕΙ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ,
Η ΜΙΖΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝΕ, ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΘΑΡΑ,
ΜΕΙΝΕ, ΣΚΕΨΟΥ, ΠΟΛΕΜΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΥΠΕΦΕΡΕΣ, ΜΑΘΕ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΟΥ
ΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΕΔΩ, ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!

ΠΑΛΕΥΩ ΞΑΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ,
ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΝΙΚΗΣΩ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΜΟΥ,
ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΓΥΡΝΑΕΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΕΙ,
ΠΟΥ ΣΤΑΛΑ - ΣΤΑΛΑ ΣΤΑΖΑΝΕ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΝΑ ΦΤΥΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ,
ΘΑ ΒΛΕΠΩ ΓΥΡΩ  ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ,
ΑΚΟΥΩ Σ' ΕΝΑΝ ΝΟΜΟ, ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ,
ΜΟΥ ΤΟΝ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΟΥ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ, ΜΑΣ ΠΙΕΖΕΙ ΑΣΦΥΚΤΙΚΑ,
Η ΜΙΖΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΑ
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝΕ, ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΘΑΡΑ,
ΜΕΙΝΕ, ΣΚΕΨΟΥ, ΠΟΛΕΜΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.
ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΟ ΥΠΕΦΕΡΕΣ, ΜΑΘΕ ΑΠ' ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΟΥ
ΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΕΔΩ, ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!

ΜΙΑΣΜΑ

ΚΟΙΤΑΞΤΕ, ΚΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΤΟ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑ ΣΑΣ!
ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΦΑΧΤΟ, ΠΙΣΩ ΑΠ' ΤΙΣ ΜΠΑΡΕΣ  
ΚΟΙΜΑΣΤΕ ΗΣΥΧΟΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ,
Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΓΙΑ ΣΑΣ ΕΠΑΓΡΥΠΝΑ...

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ ΑΙΩΝΕΣ ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΥ,
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΕΣΤΕΙΛΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ :
ΤΟ ΑΙΣΧΟΣ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΦΑΧΤΑΡΙ

ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΤΡΕΣ, ΒΑΡΕΣΤΕ ΝΤΕΝΕΚΕΔΕΣ,  
ΣΑΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΩΡΑ ΑΝΕΤΑ, ΕΙΝ' ΗΔΗ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ,
Ή ΚΑΝΤΕ ΤΙΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΓΝΩΣΤΕΣ ΣΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ,
ΣΕ ΣΤΡΟΓΓΥΛΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ, ΑΘΛΙΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ,
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΝΩ ΣΕ ΠΤΩΜΑΤΑ ΑΛΛΩΝ,
ΠΡΑΞΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΗΣ

ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟΣ,
ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠ΄ΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ
ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ,
ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΥΣ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΦΛΟΓΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ,
ΜΑ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΤΟΥ ΛΕΙΩΝΕΙ ΣΑΝ ΚΕΡΙ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ
ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Η ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΡΝΗ, ΦΤΗΝΗ -  ΝΤΟΠΑΡΙΣΜΕΝΗ  
ΓΑΜΙΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΕΚΛΕΓΜΕΝΟΙ

ΧΡΥΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑ

Η ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΦΡΟΥΡΙΟΥ ΤΡΙΖΟΝΤΑΣ ΑΝΟΙΓΕΙ
ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΠΑΜΕ ΕΚΔΡΟΜΗ
ΜΠΕΙΤΕ ΣΕ ΔΥΑΔΕΣ ΚΑΙ ΝΑ' ΣΤΕ ΣΤΟΙΧΗΜΕΝΟΙ
ΠΕΡΠΑΤΑΤΕ ΟΛΟΙ ΣΕ ΓΡΑΜΜΗ

ΣΤΙΣ ΦΑΤΣΕΣ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΘΡΕΦΤΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΜΙΣΟΣ
ΓΙ' ΑΥΤΑ ΤΑ ΜΠΑΣΤΑΡΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΤΡΩΝΕ ΤΗ ΖΩΗ
ΜΙΖΕΡΙΑ , ΡΟΥΤΙΝΑ , Η ΙΔΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ Η ΠΛΗΡΩΜΗ

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ
ΟΙ ΜΠΑΛΕΣ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ ΦΥΣΙΚΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ
ΚΑΘΕ ΑΓΟΡΑΚΙ ΝΑ ΚΡΑΤΑΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΠΟΥ ΑΝΕΤΕΙΛΕ ! ! !

ΧΡΥΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑ , ΠΑΝΤΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ
ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΞΑΝΕ ΠΟΤΕ
ΕΓΓΥΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΑ ΑΝΩΜΑΛΑ ΜΥΑΛΑ ΤΟΥΣ
ΟΠΟΥ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΠΑΝ , ΘΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ

ΧΡΥΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑ,  ΘΑ ΧΤΙΣΕΙ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ
ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
DRUGS , ΝΕΥΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ ΓΡΑΒΑΤΕΣ
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΑΝΩΤΕΡΑ

ΒΑΔΙΣΤΕ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ
Η ΖΩΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΒΑΡΕΤΗ
ΦΤΙΑΞΤΕ ΕΝΑΝ ΘΕΟ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ
ΦΤΙΑΞΤΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΚΑΤ' ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΩΣΗ

ΛΗΘΑΡΓΟΣ

ΑΣΗΜΑΝΤΟΙ , ΑΔΥΝΑΜΟΙ , ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ
ΠΟΡΕΙΑ ΠΑΘΗΤΙΚΗ , ΟΔΥΝΗΡΗ , ΕΞΑΘΛΙΩΜΕΝΗ
ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΛΟΥΦΑΓΜΕΝΟΙ , ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΣ
ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΚΛΩΤΣΩΝΤΑΣ ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΡΑ ΖΩΗΣ
ΤΑ ΣΑΠΙΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ
ΣΕ ΧΑΝΤΑΚΙΑ ΒΡΩΜΕΡΩΝ ΥΠΟΝΟΜΩΝ

ΕΡΜΑΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ, ΣΤΟ ΦΥΣΗΜΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΦΥΓΗ ΠΡΟΣ ΑΓΝΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ
ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΜΑΣ
ΑΝΕΞΕΛΕΚΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ
ΜΕΣ ΣΤΟ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΕΝΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΙΛΑΡΕΣ , ΔΙΠΟΔΕΣ ΣΚΙΕΣ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΒΑΛΣ
ΣΤΟΝ ΗΧΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
ΜΕΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΤΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΚΑΪΔΙΑ

ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΟΝ ΚΡΥΟ ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ ΑΕΡΑ ΤΗΣ ΑΠΑΘΕΙΑΣ
ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΟΡΜΙ ΠΑΡΑΛΥΣΙΑ
ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΠΟΥ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΡΑΓΔΑΙΑ
ΣΤΗΝ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ,
ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ , ΕΚΦΥΛΙΣΜΟ ,
ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΑΠ' ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΝΑ' ΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ
ΜΑΖΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ
ΜΑΖΙ ΝΑ ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΗΣ ΚΡΑΥΓΗΣ ΜΑΣ

ΜΑ ΕΜΕΙΣ ΚΑΤΕΧΟΥΜΕ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΑΠ' ΑΥΤΑ
ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΑ
ΜΑΖΙ ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ
ΜΑΖΙ ΝΑ ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΗΧΟ ΤΗΣ ΚΡΑΥΓΗΣ ΜΑΣ

ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΣΑΣ
ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΠΟΥ ΧΤΙΖΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ
ΤΑ ΦΡΑΓΚΑ ΣΑΣ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΣΑΣ
ΟΙ ΑΨΥΧΕΣ ΚΟΥΚΛΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΣΑΣ

ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Σ' ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΣΤ' ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ
ΚΑΡΠΟΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΜΕΛΕΤΗΣ.
ΤΟΝΟΙ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ, ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟΥ ΝΟΥ.
ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ, ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
ΤΩΡΑ Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΣΦΑΛΗ, ΤΕΧΝΗΤΑ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΑ Σ' ΑΥΤΟ
ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΥΠΟ ΕΛΕΓΧΟ Σ' ΑΥΤΟ
ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ.
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΘΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΣΟΥ
Σ' ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ.

ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ.
ΟΔΥΝΗΡΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΕ ΔΙΑΠΕΡΝΑΝΕ.
ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΕ ΚΥΡΙΕΥΕΙ.
    ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ ΓΕΥΣΗ ΖΩΗΣ
    ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΞΥΠΝΑΣ ΠΙΟ ΔΙΨΑΣΜΕΝΟΣ
    ΣΚΛΑΒΟΣ ΣΤΑ ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΑ, ΣΚΛΑΒΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΣΟΥ
ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΦΡΙΧΤΑ ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΕΣ
ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΦΡΙΧΤΑ ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΕΣ
ΟΙ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΦΡΙΧΤΑ ΝΤΟΠΑΡΙΣΜΕΝΕΣ
    ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΕΡΗΜΟΣ

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ, ΜΙΑ ΕΜΜΟΝΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ
ΝΑ ΛΕΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, ΠΩΣ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ.
ΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΟ ΕΓΩ ΜΑΣ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑ.
ΚΡΑΤΑΜΕ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟ ΠΑΓΕΡΟ ΚΕΝΟ
ΠΟΥ ΠΝΙΓΕΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΕΥΚΟΛΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΦΤΙΑΓΜΕΝΑ ΝΑ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ.
ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΕΣ ΠΟΥ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΝ.
ΣΤΕΙΡΟΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ.
ΣΤΕΙΡΟΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ.
ΟΙ ΝΕΕΣ ΑΞΙΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΛΑΝΕΨΟΥΝ.
ΤΙΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟΝΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΘΡΕΨΟΥΝ.
ΣΚΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΜΑΣ.
ΣΚΑΒΟΥΜΕ ΤΟ ΛΑΚΚΟ ΜΑΣ

ΜΠΑΓΙΑΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΓΚΙΝΟΥΝΕ
ΟΤΑΝ ΘΑ ΠΑΛΙΩΣΟΥΝΕ ΘΑ ΤΙΣ ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΜΕ
ΣΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΟΥΜΕ.

ΣΤΕΙΡΟΙ ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΜΕ
ΣΚΑΒΟΥΜΕ ΤΟΝ ΛΑΚΚΟ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΜΑΣ.
ΜΟΝΟΙ ΕΚΕΙ ΜΕΣΑ ΓΙΑ Ν' ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΣΟΥΜΕ
ΤΟ ΤΡΕΛΛΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

ΜΗΤΕΡΑ ΨΑΡΟΜΟΡΦΗ

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ 'ΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ.
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ 'ΝΑΙ ΑΥΡΙΟ.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ 'ΝΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.
ΣΑΝ ΔΩ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΜΙΑ ΣΚΙΑ
ΙΣΩΣ ΝΑ ΨΑΞΩ ΤΟ ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ.
ΙΣΩΣ ΝΑ ΨΑΞΩ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.
ΜΑ ΔΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΙΠΟΤ' ΑΛΛΟ
                        ΠΑΡΑ Η ΒΟΜΒΑ...

ΜΗΤΕΡΑ ΨΑΡΟΜΟΡΦΗ

- Σ' ΑΓΑΠΑΩ- ΠΩΣ ΓΙΝΑΜΕ ΕΤΣΙ;
- ΠΟΥ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ;
ΜΗΤΕΡΑ ΨΑΡΟΜΟΡΦΗ

ΜΑΚΡΥΑ ΑΠ΄ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ
ΘΑ ΜΕ ΞΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΜΑΝΑ
ΠΑΛΙ ΜΕ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ, ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑΣΑΙ ΑΛΛΗ ΜΑΝΑ.
ΘΑΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ, ΘΑΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ
ΟΤΑΝ ΟΙ ΒΟΜΒΕΣ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΤΕΡΑΤΑ
ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΕΡΑΤΑ.

ΟΤΑΝ Η ΒΟΜΒΑ ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΘΑΧΕΙΣ ΤΟΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ;
ΟΤΑΝ Η ΒΟΜΒΑ ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ
ΠΕΣ ΜΟΥ, ΘΑΧΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΥΣ ΑΞΙΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΣΟΥ;
ΟΤΑΝ Η ΒΟΜΒΑ ΠΕΣΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΟΥ
ΤΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕ ΘΑΧΕΙΣ ΠΙΑ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ
ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑΣΑΙ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣ,
ΜΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΨΑΡΟΜΟΡΦΗ
        Η ΝΕΑ ΧΙΡΟΣΙΜΑ, ΜΙΑ ΝΕΑ ΧΙΡΟΣΙΜΑ

Ο ΜΕΓΑΣ ΦΟΒΟΣ

Ο ΦΟΒΟΣ ΣΚΙΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΣΕ ΚΥΜΑΤΑ.
Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΣΦΙΓΓΕΤΑΙ ΑΠ' ΑΒΑΣΤΑΧΤΗ ΑΓΩΝΙΑ.
ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ ΑΠ΄ ΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ
ΝΑ ΠΑΓΩΝΕΙ ΣΤΟ ΒΗΜΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.
Ο ΜΕΓΑΣ ΦΟΒΟΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ.
Η ΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ.
ΟΣΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ
ΗΡΘΑΝ ΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ.

Ο ΜΕΓΑΣ ΦΟΒΟΣ Θ' ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ.
ΘΑ ΚΟΛΥΜΠΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΙΜΑ.
ΚΟΛΑΣΜΕΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΠΟΥ ΞΑΝΑ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ
ΘΑ ΟΥΡΛΙΑΖΟΥΝ Σ' ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ.
ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΒΡΟΧΗ ΜΕΣ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ.
Η ΖΩΗ ΘΑ ΒΥΘΙΖΕΤΑΙ Σ' ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΚΕΝΟ.

ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.
ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ, ΑΥΤΟΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΘΕΟΙ
ΟΠΑΔΟΙ ΣΕ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ, ΝΟΟΤΡΟΠΙΕΣ ΚΑΙ ΗΓΕΤΕΣ
ΠΟΥ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΑΠ΄ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΓΕΝΕΣΗ
ΜΟΛΙΣ ΟΝΟΜΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ.
ΟΛΑ ΟΣΑ ΥΠΗΡΞΑΝ, ΘΑ ΧΑΘΟΥΝ ΜΕΣ' ΤΟ ΚΕΝΟ.

ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ

ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΤΟΙΧΟΙ ΓΥΜΝΟΙ, Σ' ΕΝΑ ΣΑΠΙΟ ΚΕΛΙ.
Η ΜΕΡΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ Η ΝΥΧΤΑ ΜΙΚΡΗ.
ΩΡΕΣ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ, ΜΙΖΕΡΙΑ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ.
ΑΠΟ ΔΩ ΜΕΣΑ ΦΙΛΕ ΘΑ ΒΓΕΙΣ ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Ο,ΤΙ ΣΟΥ ΛΕΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙ
ΚΑΙ Η ΠΑΡΕΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΝΑ ΠΝΙΞΕΙ.
ΑΚΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΞΩ.
ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΩΝΑΞΕΙΣ.

ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ, Σ΄ ΟΠΟΙΟΝ ΦΩΝΑΞΕΙ.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ Η ΑΡΧΗ ΚΑΙ Η ΤΑΞΗ.
ΜΟΧΘΗΡΑ ΜΑΤΙΑ ΣΕ ΚΟΙΤΟΥΝ ΓΕΜΑΤΑ ΜΙΣΟΣ
ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ, ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ.
ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΣΟΥ ΚΙ ΕΧΕΙΣ ΜΟΝΑΧΑ
ΑΠΛΑ ΤΗ ΣΚΙΑ ΣΟΥ.


ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ
ΠΟΣΟ ΥΠΕΦΕΡΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ.
ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΓΗΚΕΣ ΕΤΣΙ ΣΟΥ 'ΧΑΝΕ ΠΕΙ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΣΟΥΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ Η ΛΟΓΙΚΗ

ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ
ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΡΟΛΟΣ

ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΣΤ' ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ
ΤΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΒΑΛΑΝΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΝΑΛΑΒΕΙΣ
ΤΗ ΒΡΩΜΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΕΝΤΙΜΗΣ ΖΩΗΣ
Ν' ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΡΙΖΙΚΑ ΠΡΟΤΟΥ Σ' ΑΥΤΗ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙΣ.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΚΟΜΕΝΕΣ - ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΡΑΚΙΑ
Η ΦΥΣΗ ΜΑΣ ΕΧΡΙΣΕ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ
ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΥΑΛΑ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ

ΜΗ ΓΙΝΕΙΣ ΣΑΝ ΤΟ ΓΕΡΟ ΣΟΥ ΑΝΤΡΑΣ ΑΦΕΝΤΗΣ
ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΙ ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΑ ΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ
ΜΗΝ ΓΙΝΕΙΣ ΣΑΝ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΝΕΥΡΩΤΙΚΗ ΜΕ ΚΡΙΣΕΙΣ
ΠΟΥ ΚΛΑΙΕΙ ΚΑΙ ΟΔΥΡΕΤΑΙ ΠΡΟΤΟΥ ΤΗΝ ΑΔΙΚΗΣΕΙΣ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΗΛΥΚΟ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΤΟΥ
ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΑΡΜΟΝΙΑ
ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΓΕΥΤΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
ΠΩΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΤΗ ΣΟΥ Θ' ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΚΟΜΕΝΕΣ - ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΡΑΚΙΑ
Η ΦΥΣΗ ΜΑΣ ΕΧΡΙΣΕ ΑΝΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ
ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΥΑΛΑ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΑ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

ΜΑΥΡΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΥΚΛΩΣΕΙ
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΟΙ ΨΥΧΡΟΙ ΕΚΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΨΑΧΝΟΥΝ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΟΥΝ
ΜΙΣΟΥΝ ΟΣΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΦΥΛΕΣ

ΤΟ ΑΙΜΑ ΗΔΟΝΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
Η ΠΟΡΩΣΗ ΜΠΛΟΚΑΡΕΙ ΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΟΥΣ
ΕΡΑΣΤΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟΔΙΔΟΥΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΣΚΟΤΩΝΟΝΤΑΣ ΑΔΙΣΤΑΚΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ

ΦΤΑΣΑΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΠΟΥ Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ
ΚΙ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ ΑΠΑΘΕΣΤΑΤΑ ΚΟΙΤΑΝΕ
ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟΥΣ, ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΠΑΝΤΟΥ ΝΑ ΑΙΜΟΡΑΓΕΙ

ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΤΑΡΑΧΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
ΣΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΄ΧΕΙ ΣΒΗΣΕΙ ΑΠ΄ΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ
ΚΑΘΕ ΕΛΠΙΔΑ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

ΣΤΗΜΕΝΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ
ΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΕΞΟΝΤΩΝΟΝΤΑΙ ΑΝΑΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ
ΓΛΕΙΦΩΝΤΑΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΟΥΣ
ΧΤΥΠΑΝΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟΙ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΕΔΩ ΧΑΝΟΥΝ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥΣ
Ο ΒΑΡΒΑΡΙΣΜΟΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΟΙ ΜΑΖΕΣ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ.

TUG - Παιχνίδια δολοφόνων _extra cd (2006)-ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΑΠΛΑ NA ΓΕΛΑΣ

Υπάρχουν πόνοι που σε κάνουν να λυγίζεις, μέρες που χάνεις όσα είχες για να ελπίζεις
Πρέπει να μάθεις απλά να γελάς, πρέπει να μάθεις απλά
υπάρχουν τύποι που το μέλλον σου κρατάνε, μορφές χρημάτων με στολές που περπατάνε
Πρέπει να μάθεις να χαμογελάς, πρέπει να μάθεις απλά

Μα περνάει ο καιρός κι εσύ δυστυχώς κοιτάζεις ψηλά και βλέπεις σκοτάδι
Μα πίσω από εκεί υπάρχει ζωή που θέλει να βγει να δώσει ένα χάδι
Κι εσύ προσπερνάς ,λες είναι αργά μα δεν έχεις ζήσει ακόμα τα λάθη
Που όλα μαζί πουλάνε ζωή, σε αφήνουνε μόνο μες στο σκοτάδι
Ξύπνα να αγγίξεις την ζωή
Ξύπνα να νιώσεις μια στιγμή

Υπάρχουν τόποι που ξερνάνε εξουσία, υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους νοιάζει η ουσία
Πρέπει να μάθεις απλά να γελάς, πρέπει να μάθεις απλά
υπάρχουν σφαίρες κάθε μέρα στον αέρα, υπάρχουν διάφορα που δεν τα βλέπει η μέρα…
Πρέπει να μάθεις να χαμογελάς, πρέπει να μάθεις απλά

ΒΡΑΔΙΑ AΠΟ ΣΧΕΣΕΙΣ

Μέσα σε μία στιγμή
Στιγμή χωρίς λογική
Αγγίγματα στο κορμί
Εκπτώσεις της ηδονής
Τα λόγια είναι φτωχά
Όταν μιλούν τα κορμιά
Αναγκαιότητες ζεις
Παλιάτσε κάθε ηδονής

Τώρα πετάς ,μετά τους πετάς
δεν μπορείς να κρυφτείς στα ράφια της λογικής

μιλάς για να βρεις
έρωτες λογικής
χρονόμετρο φυγής
σαν τέλος μιας αρχής
ξεχνάς πώς να ζεις
τα μάτια της λογικής
δεν θα γεμίσουν εσένα
αφου δεν θες να δεις

Τώρα πετάς ,μετά τους πετάς
δεν μπορείς να κρυφτείς στα ράφια της λογικής

ψυχες σαστισμενες, αγαπες βραδιας
με ξερεις σαν καποιον ,δεν σε ξερω καν
δεν φταιει ο χρονος, δεν φταις ούτε εσύ
απλα θα 'σαι μόνος και το άλλο πρωί

ΜΕ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

Mέσα στο σώμα μου έχω έναν μαύρο τοίχο και ονειρεύομαι μια μέρα πως τον βάφεις με μία ματιά
Μες στο μυαλό μου έχω έναν σάπιο στοίχο και ονειρεύομαι πως μια βραδιά τον γράφεις με μια πινελιά…

Είναι καιρός να αλλάξουμε χρώμα, να εντοπίσουμε ο ένας τον άλλον
Σε μια στιγμή να αλλάξουμε χρώμα, να συγχωρήσουμε την άδεια μας μέρα

Κάτω απ'το δέρμα σου γεννιέται η ανάγκη, να συγχωρήσεις την οργή που ξεθάβεις
Θέλεις ξανά απ'την ζωή να αποδράσεις ,μέσα στα κύτταρα σου σπέρνεις αγάπη

Mέσα στο σώμα μου έχω έναν μαύρο τοίχο και ονειρεύομαι μια μέρα πως τον βάφεις με μία ματιά
Μες στο μυαλό μου έχω έναν σάπιο στοίχο και ονειρεύομαι πως μια βραδιά τον γράφεις με μια πινελιά…

Είναι καιρός να αλλάξουμε χρώμα, να εντοπίσουμε ο ένας τον άλλον
Σε μια στιγμή να αλλάξουμε χρώμα, να συγχωρήσουμε την άδεια μας μέρα

Μην μου πετάς ξανά ετούτη την σφαίρα, δεν κατάφερε να με ξεκάνει
Πρέπει απλά να αγοράσεις τον χρόνο και να πουλήσεις το κορμί πριν πεθάνει…

BULLETS OF HOPE

I wish the world was happy but the face of earth is sad
How could I imagine that my skin would age so fast
As I stand obsessed to see the light of morning sun
All I see is shadows and my body feels so numb

Somebody help me, my body goes off
Just like a gun, with bullets of hope
Remember me, human or bomb
Dying the way, the way I explode

I knew the world was turning but I didn't knew how fast
Cos now I'm going to fall and this damned fight will be my last
I wonder if we'll manage to survive next century
But one thing is for sure ,my friend this planet starts to bleed

Somebody wake me, my body goes off
Like a grenade, grenade of hope
Throw me away, and go with your life
I will explode, it's my way to try…

ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ

Υπάρχει κάπου μια σημαία που λένε είναι για μένα,
μα έλα που σιχαίνομαι  τα γαλανόλευκα,
είναι  για το χώμα που εγώ πάνω πατάω,
μα εγώ παραπατάω σε κάθε μου στιγμή

Δεν θέλω σήματα να με ξεχωρίζουν
Δεν θέλω χρώματα να με χρωματίζουν

Λένε πως είναι ιστορία και έχουμε ένα έθνος γεμάτο υπερηφάνεια κι ας ήμαστε φτωχοί
 και λένε πρέπει πάντα εγώ να αγαπάω την ένδοξη μας χώρα κι ας ήμαστε νεκροί

Δεν θέλω σήματα να με ξεχωρίζουν
Δεν θέλω χρώματα να με χρωματίζουν

Παντού τριγύρω μου υπάρχει ένας μύθος, όμως παράθυρο δεν βλέπω κανένα
Καλλιεργούνε  στις ζωές μας το μίσος με σάπια όπλα φορτωμένα με αίμα

MHN ME ΕΓΚΛΩΒΙΣΕΙΣ

Μια μέρα θα φύγω σαν σφαίρα ψηλά στον αέρα χωρίς να μιλήσω
Και οι άλλοι, ψηλά το κεφάλι μα απλά θα γερνάνε στο ίδιο κανάλι

Ξερεις η σχέση μοιάζει σαν τα πάντα να αλλάζει μα κάθε μέρα πάλι ο ίδιος ήλιος θα μας γδάρει,
 σε κάποια άδεια παραλία γέλιου και ανέμου θα μου γκρεμίσει τα ονειρά μου κι όσα έχω χτίσει,
μα ας μην, μην με εγκλωβίσει

Αγγίζω αυτό που ζητάω μα κάπου στο μέλλον για εκείνο γερνάω
Και οι άλλοι, αυτοί που δανείζουν στιγμές που εγκλωβίζουν απλά με φοβίζουν

Ξέρεις η αγάπη είναι όλα όσα λένε "μείνε" μα ο χρόνος σε προστάζει "χώρος με κανόνες γίνε",
 η ελευθερία έχει χάσει πλέον τα ηνία μα το πολύτιμο αγαθό μας είναι η ουσία, μα ας μην, μην σε εγκλωβίσει

Χίλιες βραδιές με νανουρίζεις με χιλιάδες σου χάδια
Σαν μελωδίες του τρελού μουσικού
Χίλιες βραδιές με προσεγγίζεις με τον τρόπο που έχεις
Του μικρού σου μεγάλου εαυτού

Ο ΓΡΙΦΟΣ

Απόψε αλλάζουνε όλα, δε είμαι σκυμμένος και νιώθω πως ήρθε ο καιρός
Να ζήσω έξω στην πόλη, να φέγγει ένα βράδυ για μένα αυτός ο ουρανός

Δεν έχω όνειρα για να σας πουλήσω, δεν έχω μάσκα ούτε είμαι αριθμός
Δεν είμαι φάντασμα για να μην μιλήσω, κάτω τα χέρια σας - δηλώνω παρόν
Πουλάτε ανάγκη, πουλάτε χάδι, πουλάτε κάτι που το λέτε ζωή
Δεν έχω ανάγκη μια αυταπάτη, κάντε στην άκρη να ζω κάθε στιγμή

Ξυπνώ μα κλείνω τα μάτια, ζωή με κομμάτια σαν γρίφος που έχει λυθεί
Σωμά κενό από ουσία, και μοιάζει ουτοπία η σκέψη μιας άλλης πνοής

Δεν έχω όνειρα για να σας πουλήσω, δεν έχω μάσκα ούτε είμαι αριθμός
Δεν είμαι φάντασμα για να μην μιλήσω, κάτω τα χέρια σας - δηλώνω παρόν
Πουλάτε ανάγκη, πουλάτε χάδι, πουλάτε κάτι που το λέτε ζωή
Δεν έχω ανάγκη μια αυταπάτη, κάντε στην άκρη να ζω κάθε στιγμή

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ

Απόψε λέω να πουλήσω την αλήθεια
Ολοι πουλάμε ότι είναι του αλλουνού
Ιδιοφυέστατα μεγάλα κουτορνίθια
Άραγε υπάρχει ακόμα το καπαμαρού

Δεν είναι δάσος, είναι ένα λάθος
Είναι η ζωή μας ένα κόμικ από χέρι μανιακού
Αχ κάντυ κάντυ, μην κάνεις κάτι
Θα μας λυτρώσει με τσιχλόφουσκα ο κόκκινος φρου φρου

Απόψε λέω να φιλήσω τον πινόκιο
Μου λέει ψέμματα για την κωλοζωή
Και θα του φτιάξω μια κοπέλα την πινόκια
Και θα μιλάνε τσάμπα με ένα μάυρο nokia

Δεν είναι μύθος, ούτε βιβλίο
Είναι η ζωή μας ένα κόμικ που τα πήρε στο κρανίο
Τώρα θέλω, λίγο οθέλλο
Πριν ξεψυχήσει κι ο φρου φρου μέσα σε φούσκα κλινική

Kάθε μέρα παραμύθια μας γεμίζουν το μυαλό και περιμένω να σου πω ένα αστείο μαγικό
 που θα γεμίσει τις καρδιές μας για να φύγουμε από εδώ και θα βάψει τις σκιές μας μ' ένα χρώμα μαγικό
 μα κάτι με αλλάζει και με τρομάζει την νύχτα
Κάθε μέρα παραμύθια μας γεμίζουν το κενό και η ανάγκη για αγάπη συρικνώνει τον καιρό
 μα ο χρόνος μας με ρυτίδες μας χαράζει συνεχώς, θελω να 'σαι ο εαυτός σου και να είμαι και εγώ μα κάποιος με αλλάζει, πως με τρομάζει..καληνύχτα

Δεν θέλω πιάνα, μα θέλω πλάνα
Αυτά που ίσως να αλλάξουν την αληθινή ζωή
Θα βγάλουν ήλιο και θα με πάρουν
Σαν πητερ παν με πίτα παν και θα γελώ απ'την αρχή

ΈΓΙΝΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Η ΛΥΣΗ

Έγινε πρόβλημα η λύση
και Δύση η Ανατολή
ποιος θα σκοτώσει το ληστή
που' χει του κράτους τη στολή
και ποιος το τραύμα μας θα κλείσει

Στων εγκεφάλων μας την πλύση
του ονείρου η καταστολή
ζητάει τη λοβοτομή
ποιος πόθος χέρι θα οπλίσει


Απ' την Ανατολή στη Δύση
κρατούν φονιάδες τα κλειδιά
ο θάνατος μας μειδιά
και τ' όνειρο έχει μαδήσει

Ανάστροφοι καιροί και σκάρτοι
του αμερικάνου Βοναπάρτη
και του παγκόσμιου φονιά
στην ανθισμένη γη του Μάρτη

ΠΩΣ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΠΑΜΠΑ

Πως με τρομάζει η κοινωνία μπαμπά
ίσως να φταίει που γεμίσαμε αφεντικά
Πως με τρομάζει η εξουσία μπαμπά
ίσως να φταίει που ξυπνάω για την δουλειά

ζούμε αποκλεισμένοι μόνοι μας, στην ζωή εγκλωβισμένοι
πατάνε μονάχα στους ώμους μας και είμαστε λυγισμένοι
μα μέσα μας χτίζουμε όνειρα ουτοπίες για κείνους
μα στενεψαν τα περιθώρια ,όλοι θέλουν να φύγουν

Πως με τρομάζει η κοινωνία μπαμπά
ίσως να φταίει που γεμίσαμε αφεντικά
Πως με τρομάζει η εξουσία μπαμπά
ίσως να φταίει που ξυπνάω για την δουλειά

Χρόνια που περάσαν άφησαν τόσους άδειους χειμώνες
να αναζητάμε μάταια τους δικούς μας κανόνες
μα μέσα μας χτίζουμε όνειρα ουτοπίες για κείνους
μα στενέψαν τα περιθώρια ,όλοι θέλουν να φύγουν

σε αυτό τον κόσμο ξέρεις ζούμε και εμείς
κι όλοι εσείς μικροαστοί και αστοί
και είστε ντυμένοι όλοι σαν αστακοί
φοβάστε το μέλλον

ΣΕ ΕΝΑ ΚΕΛΙ

Σε ένα κελί ψάχνει ζωή, σε ένα κελί παραμιλάει, δεν ξέρει έξω αν θα βγει, θέλει απλά να μην πεθάνει
Δεν έχει μνήμη για να πιάνει, δεν έχει τρόπο να ξεχάσει, δεν έχει κάτι για να χάσει

Παραπατάει και φοβάται το κενό, μες στο σκοτάδι έχει χάσει την ματιά του, ψάχνει μια τρύπα για να διώξει πανικό, ήτανε άνθρωπος μα τώρα είναι λάθη

Αγγίζει τοίχους για να δει, πόσο του λείπει ένα χάδι, κάποτε ήτανε παιδί μα τώρα είναι μια ανάγκη
Δεν έχει χέρια για να πιάσει, δεν έχει τρόπο να αλλάξει, δεν έχει κάτι για να χάσει

Παραπατάει και φοβάται το κενό, μες στο σκοτάδι έχει χάσει την ματιά του, ψάχνει μια τρύπα για να διώξει πανικό, ήτανε άνθρωπος μα τώρα είναι λάθη

ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ

Η γη γυρναει μα δεν προχωραει
ο κοσμος στεκει μα δεν περπαταει
δεν εχουν τροπο να αλλαξουν την νυχτα
βγαινει ο ηλιος και ειναι γυμνοι

ειμαστε ολοι σε αυτο το ταξιδι
δεν προχωραμε μα στεκουμε εκει

τι ομορφη ειναι η νυχτα με αστερια
κι ας μην μπορουμε να ειμαστε εκει
τεντωνουμε τα αδυναμα χερια
και ταξιδευουμε για μια στιγμη

ειμαστε ολοι εκει στα αστερια
κι ας ξεψυχαμε πεθαινουμε εκει

που καιρος για να γελας, μα μη μιλας
δεν εχεις φραγκο να αγορασεις μια στιγμη
να περπατας, κι ας μην κοιτας
τι σημασια εχει να ξερεις που πας
μονο θα πρεπει να μπορεις να αγαπας

περνουν τα χρονια στο σαπιο πλανητη
στιγμες ζωντανιας η καθε επαφη
δεν εχουν τροπο να κλεψουν την νυχτα
πριν δυσει ο ηλιος κοιμουνται κενοι

ειμαστε ολοι σε αυτο το ταξιδι
δεν προχωραμε μα στεκουμε εκει

που καιρος για να γελας, μα μη μιλας
δεν εχεις φραγκο να αγορασεις μια στιγμη
να περπατας, κι ας μην κοιτας
τι σημασια εχει να ξερεις που πας
μονο θα πρεπει να μπορεις να αγαπας

ANOTHER DAY

Another day,another way to find myself loaded up with a gun
can't live my way,only their way so blow my brains out and eveything is fine

society denies,they only feed you lies
and they are suprised if you dont like to smile
religious count their lives
through fucking other's lives
cos there's a god only money can pay

Another day,another way to find myself loaded up with a gun
can't live my way,only their way so blow my brains out and eveything is fine

i open the end of time to find a start of another life

Another day,another way to find myself loaded up with a gun
can't live my way,only their way so blow my brains out and eveything is fine

someone is violent and someone rapes again
and then an old man is just diyng alone
i try to wipe my fears but i find only tears
I pack my guns and I am ready to go

Another day,another way to find myself loaded up with a gun
can't live my way,only their way so blow my brains out and eveything is fine

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Ειναι τόσοι που νιώθεις να χάνεις που φοβάσαι ότι είναι αργά
σαν το χέρι απλώνεις το βλέπουν μα σε σπρώχνουν και φεύγουν μακριά

Είναι νεκρός αυτός ο μικρός ουρανός που κανείς δεν αγάπησε

Εκει πάνω γεννηθήκε η αγάπη και εδώ την μισήσανε
και δεν έχει κανείς καταλάβει πως ποτέ τους δεν ζήσανε


Είναι νεκρός αυτός ο μικρός ουρανός που κανείς δεν αγάπησε

TUG - Παιχνίδια δολοφόνων (2006)-ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΑΙΑ

Υπάρχει κάπου μια σημαία που λένε είναι για μένα,
μα έλα που σιχαίνομαι  τα γαλανόλευκα,
είναι  για το χώμα που εγώ πάνω πατάω,
μα εγώ παραπατάω σε κάθε μου στιγμή

Δεν θέλω σήματα να με ξεχωρίζουν
Δεν θέλω χρώματα να με χρωματίζουν

Λένε πως είναι ιστορία και έχουμε ένα έθνος γεμάτο υπερηφάνεια κι ας ήμαστε φτωχοί
 και λένε πρέπει πάντα εγώ να αγαπάω την ένδοξη μας χώρα κι ας ήμαστε νεκροί

Δεν θέλω σήματα να με ξεχωρίζουν
Δεν θέλω χρώματα να με χρωματίζουν

Παντού τριγύρω μου υπάρχει ένας μύθος, όμως παράθυρο δεν βλέπω κανένα
Καλλιεργούνε  στις ζωές μας το μίσος με σάπια όπλα φορτωμένα με αίμα

Η ΛΟΓΙΚΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ο κόσμος πρόχωράει ,κινείται αστραπιαία κι όλα γίνονται μοιραία από το πράσινο χαρτί που τώρα βγαίνει και σε γκρι και κουνάει όλη την γη κι όσο πιο πολλοί νεκροί τόσο πιο πολύ χαρτί, κι όλο ξυπνούν επαναστάσεις ,όσα πουλιώνται αγοράζεις, φωτοτυπίες και πορείες και τυπωμένες ουτοπίες και μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει, κάποιος γελάει και κάποιος πεθαίνει και κανείς δεν καταλαβαίνει …δεν θα υπάρξει ζωή ούτε εδώ ούτε αλλού ούτε σε άλλη ζωή, ούτε αν είσαι χριστιανός ούτε αν είσαι κυνικός ούτε αν είσαι αναρχικός ούτε αν είσαι ο θεός, ούτε αν έχεις σώσει κάποιον, ούτε αν κάνεις το καλό, φταίει το ανθρώπινο το ον που όλα τα βλέπει αλλιώς

Δεν με πειράζει μα δεν με νοιάζει, δεν έχω αλλάξει την λογική μου διόλου
Θα περιμένω, καταλαβαίνω, δεν θα αλλάξει η λογική αυτού του κόσμου

Ο κόσμος προσπάθει να ζήσει μόνο την ζωή του, τι τον νοιάζει ποιοι πεθαίνουν ,τι το νοιάζει αν τον δέρνουν φτάνει που δεν επιμένουν και του δείχνουν πώς να ζει, ίσως κάνει και παιδί κι ας μην έχει για να βγει, θα αγοράσει και tv για να ξέρει την ζωή, θα ξαπλώνει ως το πρωί και θα περπατάει μόνο σε ευθεία γραμμή, θα ρωτάει που είναι η δουλειά του και μια πελώρια μπουνιά θα του δείχνει "εκει"! κι αυτός θα τρέχει σαν μαλάκας κάθε μέρα γιατί έτσι είναι η ζωή και πρέπει να τα βγάλει πέρα, ώσπου λίγο πριν στεριώσει σε ένα χαρτί θα προδώσει όλα όσα τον έχουν σκοτώσει και θα πετάξει μακριά με μια ατέλειωτη δόση

ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Αγγίζεις κάποιον και μοιράζεις , αγγίζεις κάποιον και πονά
Αγγίζεις κάποιον που σου μοιάζει ,αγγίζεις κάποιον και γερνάς
Αγγίζεις μην το συνεχίζεις ,αγγίζεις μα είναι ήδη αργά
Αγγίζεις μα μην σου ξεφύγει, μάθε να αγγίζεις ψεύτικα

Αγγίζεις κάποιον μα δεν θέλει και δεν σε νοιάζει τελικά
Σε αγγίζουν άλλοι που σε θέλουν μα πια δεν νιώθεις τίποτα
Μπορεί να νιώθεις πλέον άδειος μα θες να ερωτευτείς ξανά
Και συνεχίζει ο φαύλος κύκλος και αγγιζόμαστε ξανά…

Φοβάσαι τώρα να αγγίξεις μα να που ξέρεις τελικά
Αγγίζεις λίγο το κορμί του μα δεν σου λέει τίποτα
Αγγίζεις πάλι τα κομμάτια που σου' χουν μείνει στην καρδιά
Φοβάσαι τώρα να αγαπήσεις γιατί δεν θέλεις τώρα πια

* με πιάνεις ξανά, με αγγίζεις κι αλλάζω, αλλάζω ξανά και λέω "δεν σου μοιάζω"

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ  

Παιζουν παιχνιδια, εξω στην πολη
θελουν να παιξεις, να παιξεις κι εσυ
μοιαζει με αναγκη να παιξουμε ολοι
ειναι δολοφονοι και θυματα εμεις

αχ και να ητανε ονειρο, μονο ενα ονειρο
μονο ενα ονειρο ως το αλλο πρωι
γιατι καποιες φορες τα ονειρα θα πρεπει να τα χτισεις απτην αρχη

ζουμε στον πολεμο, σκηνικο εμπολεμο, φταινε τα οπλα που μας κουβαλανε,
στην μεση θανατος, απεξω αθανατος,  παιχνιδια δολοφονων

τον ηλιο τον δωσαν σε αγελη με οπλα
τον θανατο χτισαν σε καθε βολη
τον κοσμο γυρισαν γκρεμιζοντας τοσα
λενε εφταιγε η γλωσσα που το χρημα ομιλει

 αχ και να ητανε ονειρο, μονο ενα ονειρο
μονο ενα ονειρο ως το αλλο πρωι
γιατι καποιες φορες τα ονειρα θα πρεπει να τα χτισεις απτην αρχη

ζουμε στον πολεμο, σκηνικο εμπολεμο, φταινε τα οπλα που μας κουβαλανε,
στην μεση θανατος, απεξω αθανατος,  παιχνιδια δολοφονων

ΕΞΩ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Έξω στους δρόμους θα σου μάθουν την αλήθεια, η εφηβεία είναι λόγια που ξεχνιούνται αργά,
 και οι αγκαλιές που σου χαρίσανε σαν βρέφος τώρα είναι δόντια που σε σχίζουνε σε κάθε αγκαλιά

Κι όλα όσα θέλεις να πιστέψεις ,όνειρα παιδικά
Κι όλα όσα θέλεις να ξεχάσεις, όλα αληθινά

Και ξαφνικά μπαίνεις σε μια τρελή στροφή με δύο πόδια τσακισμένα από όνειρα νεκρά,  
τα μάτια κλαίνε και δεν έχεις λογική ,ήταν όλα ένα ψέμα και δεν είμαστε παιδιά

Μέσα σου χτίζεται μια θάλασσα αγνοίας, μια θλίψη μόνιμη που χτίζεται σε νέα κελιά,
Το μέλλον πλέον ξεγυμνώθηκε μπροστά σου, και δεν σου αρέσει που σου κλέψανε την κάθε γωνιά

Κι όλα όσα θέλεις να πιστέψεις ,όνειρα παιδικά
Κι όλα όσα θέλεις να ξεχάσεις, όλα αληθινά

Και ξαφνικά μπαίνεις σε μια τρελή στροφή με δύο πόδια τσακισμένα από όνειρα νεκρά,  
τα μάτια κλαίνε και δεν έχεις λογική ,ήταν όλα ένα ψέμα και δεν είμαστε παιδιά
Και θες να τρέξεις να ουρλιάξεις
Να εγκλωβιστείς μπας και ξεχάσεις
Θέλεις να βρεις ξανά ,εκείνη την παλιά, την γνώριμη ζωή σου του χτές…

Και είναι αργά ,ξέρεις καλά πως τώρα πρέπει να γεράσεις με τα μάτια σου ανοιχτά

ΜΑΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ;

Κάποιες φορές νιώθω τον κόσμο να αλλάζει, να κυματίζει μια σημαία λευκή
Μα όταν οι σκέψεις φεύγουν όλοι ξυπνάνε, ανθρώποι μίσους ,ζωντανοί σκελετοί
Κουνούν τα χέρια μου οι νόμοι τους, την διαθεσή μου τρώνε μικροαστοί
Μια μαριονέτα οι ώμοι μου, στόμα από άχυρα για να 'μαι ευτυχής

Μα, μας θυμάται κανεις; Πριν τον ήλιο μας κρύψουν και τον βάψουνε γκρι,
κάποιοι μόνοι μας είμασταν ευτυχείς και όσα λέμε ουτοπία ήταν για μας ,η ίδια η ζωή

Κάποιες φορές νιώθω πολύ κουρασμένος, φταίει που παίζω σόου ως το πρωί
Δεν με πληρώνουν, είμαι αναγκασμένος, είμαι μια γλάστρα μέσα σε φυλακή
Κουνούν τα πόδια μου οι νόμοι τους, η ελευθερία μου είναι χρόνια νεκρή
Μια μαριονέτα οι τρόποι μου, νους από άχυρα για να 'μαι υγειής

Μα, μας θυμάται κανεις; Πριν τον ήλιο μας κρύψουν και τον βάψουνε γκρι,
κάποιοι μόνοι μας είμασταν ευτυχείς και όσα λέμε ουτοπία ήταν για μας ,η ίδια η ζωή

REVOLUTION  

It's revolution, their worst pollution, it's a resurrection, an injection of life

Every day starts with no free time, do you know why? Do they care why?
Life has become just a value of income, do you know why? Do they care why?
Sticking all day like a flower in your skull it's a sticker of hope like a poem that demands that you react right now!

 It's revolution , their worst pollution, it's a resurrection, an injection of life

People just die on the outside, bullets are crime, governments lie ,never say die
Suddenly a child crying out loud, thinking of life, how his mom died, waiting to die
Watching all day like security guard ,guarding just for his life, watching his brother die and demands that you react right NOW!

It's revolution , their worst pollution, it's a resurrection, an injection of life

Where have all the good thoughts gone? Why have all the dumb men guns?

With a bullet in your head would you be an open-minded man???

ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙA

Να σε αγγίξω μόνο θέλω γλυκιά μου ελευθερία
Να πάμε βόλτα στους διαδρόμους που περπατά η μαγεία
Γιατί είναι όμορφα να θέλεις να πετάξεις
Γιατί είναι όμορφα να θες να αποδράσεις
Και κάθε στίχος μια ανάγκη , ένα χάπι για τους άσθενείς
Κάθε νότα ένα χάδι, για ανέραστους εκ γεννετής
ΝΑ σε αγγίξω μόνο θελω ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Να αποδράσω μόνο θέλω, απ' το κορμί και το πρωί μου
Να απολαύσω την ψυχή μου , σε έναν κόσμο ανθρώπινο
Γιατί είναι όμορφα να θέλεις να πετάξεις
Γιατί είναι όμορφα να θες να αποδράσεις
Και κάθε στίχος μια ανάγκη , ένα χάπι για τους άσθενείς
Κάθε νότα ένα χάδι, για ανέραστους εκ γεννετής
ΝΑ σε αγγίξω μόνο θελω ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Μοιάζει με ένα όνειρο το χέρι σου ξανά, γλυκιά μου ελευθερία με θυμήθηκες απλά, κι ας είναι ένα όνειρο ας φύγουμε μακριά κι ας έρθει ο ρεαλισμός να κόψει τα φτερά, οοο, γιατί είναι όμορφα να θέλεις να πετάξεις…οοο, γλυκιά μου ελευθερία!

Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΕΡΝΑ

Γεια σου ρε φίλε, γεια σου και σένα, κοίτα εκεί πέρα ,σκοτωθήκαν δυο παιδιά
Μην με αγγίζεις ,μην μου θυμίζεις, δεν έχω πλέον χρόνο για μάτια ανοιχτά

Όλοι την πάρτυ τους κι όλα για πάρτυ τους σε έναν αέναο κύκλο απανθρωπιάς
Απέξω όμορφοι μα μέσα άσχημοι γιατί η ζωή μας απλά μας προσπερνά

Λάθος κανάλι μα να το πάλι, μητέρα σκότωσε τα δύο της παιδιά
Φίλε φοβάμαι ότι δεν πάμε ούτε ένα βήμα μακριά απ' το πουθενά

Όλοι την πάρτυ τους κι όλα για πάρτυ τους σε έναν αέναο κύκλο απανθρωπιάς

ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΦΩΝΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΚΡΑΥΓΕΣ

Οι πόλεις βάρυναν την γη με εξουσία
Και είμαστε η γενιά της πολυκατοικίας
Κάποια φτερά για να πετάς σε άλλα μέρη
τα έχει προλάβει και αυτά η εξουσία

ο καπιταλισμός γεννά την αναρχία
φταίει η ανάγκη να μοιράσεις την οργή σου
και χρωματίζουν οι ψυχές την ιστορία
σε κάποιον τοίχο κάποιας γέφυρας με σπρέυ

Φταίνε οι φωνές μας που δεν έγιναν κραυγές!

Η φύση είναι μια ελεύθερη γυναίκα
Που αν την κρατάς θα σε κρατήσει από το χέρι
Ομώς πεθαίνει από της πόλης την μανία
Σαν το λουλούδι που στο γκρίζο δεν φυτρώνει

Η κοινωνία είναι φτιαγμένη από τσιμέντο
Τσιμέντο για ψυχές και όχι για τα κτίρια
Κανείς δεν ξέρει καν πια ήταν τα κριτήρια
Που μας χαρίστηκε ένα άπειρο μυαλό
Φταίνε οι φωνές μας που δεν έγιναν κραυγές!

ΣΑΠΙΣΜΕΝΗ ΣΤΕΓΗ

Απόψε πάλι φοβάμαι, δεν θέλω καν να θυμάμαι
Πως είμαστε όλοι πληγωμένα πουλιά και έχουμε μόνο μια βουβή γειτονιά

Κι είμαστε όλοι σε αυτό το παιχνίδι, πνιγμένα χρόνια εφηβικά
Κι είμαστε όλοι σε αυτό το κυνήγι , ζωές παιδικές που στριμώχνονται όλες

Κάτω από αυτή την σαπισμένη στέγη, μάλλον κανείς δεν ζει αληθινά
Κάθε φορά που βρέχει αναμνήσεις, σφαίρες βροχής μας κόβουν τα φτερά…

Ποτέ μου δεν θα ξεχάσω, πως ζούσα πριν να γεράσω
Πριν μου χαράξουνε το δέρμα λεφτά, πριν με αγοράσουν τα υλικά αγαθά
 
Κι είμαστε όλοι σε αυτό το παιχνίδι, πνιγμένα χρόνια εφηβικά
Κι είμαστε όλοι σε αυτό το κυνήγι , ζωές παιδικές που στριμώχνονται όλες

Κάτω από αυτή την σαπισμένη στέγη, μάλλον κανείς δεν ζει αληθινά
Κάθε φορά που βρέχει αναμνήσεις, σφαίρες βροχής μας κόβουν τα φτερά…

ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ

Κάποιες φορές αναρωτιέμαι, τι να 'χει γίνει πια η αγάπη
να φταίει η ζωή και να 'χει κρυφτεί ή χαραμίστηκε και πάλι;
Κάποιες φορές κοιτώ τους ανθρώπους, τι να απέγινε το χάδι;
να φταίει η ζωή και να 'χει χαθεί ή εγκλωβίστηκε και πάλι;

πόσο φοβάμαι κοιτώντας τριγύρω, κανείς δεν κοιτάει τον άλλον
πόσο φοβάμαι σαν σ' αγκαλιάζω, κανείς δεν αγγίζει τον άλλον

Κάποιες φορές αναρωτιέμαι, τι να 'χει γίνει πια η αγάπη
να φταίει η ζωή και να 'χει κρυφτεί ή χαραμίστηκε και πάλι;
Κάποιες φορές κοιτώ τους ανθρώπους, τι να απέγινε το χάδι;
να φταίει η ζωή και να 'χει χαθεί ή εγκλωβίστηκε και πάλι;

πόσο φοβάμαι ανοίγοντας πόρτες, κανείς δεν ανοίγει στον άλλον
πόσο φοβάμαι μοιράζοντας νότες, κανείς δεν μοιράζει στον άλλον

ΠΕΡΙΤΤΟΣ

Xει, δεν είναι πια, κανείς εδώ, δεν είμαι εγώ, δεν είναι αυτός,
 δεν είναι καν κανείς νεκρός, απλά σιγούμε γενικώς, δεν είμαι αυτός
ε αν με πείσουν ότι είμαι περιττός
θα είμαι αυτός, ο άνθρωπος ο καθιστός

κι είμαστε όλοι, είμαστε όλοι παγίδα εξουσίας ,σκουλήκια για τροφή
και προσπερνάμε, και προσπερνάμε τις νύχτες φαντασίας για μια μπουκιά ψωμί

πάλι γελάς μα θέλω να σε δω να τρέχεις,να μη μιλάς, να μην αντέχεις
όταν σε πείσουνε ότι είσαι περιττός

ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΦΡΙΚΗΣ

Μάτια κλειστά, χαρμόσυνα όνειρα
Μάτια ανοιχτά, εικόνες της φρίκης
Φωνές που δεν μιλάνε, ζωές που δεν ζητάνε θαύματα
Εικόνες που μιλάνε, με πτώματα που είναι θεάματα

Κι αν θες να μην τα δεις κι αν δεν σε νοιάζει
Κι αν θες να κάνεις κάτι τι τους νοιάζει;

Σπίτια κλειστά, εικόνες πολέμου
Ανάπηρα βρέφη στην γενιά ορφανων

Φωνές που δεν μιλάνε, ζωές που δεν ζητάνε θαύματα
Εικόνες που μιλάνε, με πτώματα που είναι θεάματα

Κι αν θες να μην τα δεις κι αν δεν σε νοιάζει
Κι αν θες να κάνεις κάτι τι τους νοιάζει;

Αυτοί  πουλούν μόνο εικόνες της φρίκης

ΣΤΟ ΑΔΕΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

Mέσα στο άδειο δωμάτιο γεμίζει ένα όπλο
όπλο για όσους θυμούνται πως είναι να γεμίζεις
κάποιος κοιτάει την  κάννη ,πιέζει την σκανδάλη
εικονική εμπειρία ,εικόνα απ' το μέλλον

και καθισμένος σε μια κρύα γωνία
λέει στο όπλο του μια γκρι ιστορία
αν σε πιέσουν λέει είσαι σκανδάλη
που όμως στοχεύει το δικό σου κεφάλι

Είναι ο κόσμος μια τρελή συγγραφή από λέξεις που φεύγουν μακριά

Κλείνει τα μάτια μα ξέρει πως δεν θα ονειρευτεί
ποτέ ξανά στην ζωή του με όσα έχει νιώσει
φυλακισμένος στα πάντα εκτός απ'το κορμί του
εικονική ομηρία στην ψεύτικη ζωή του

και καθισμένος σε μια κρύα γωνία
λέει στο όπλο του μια γκρι ιστορία
αν σε πιέσουν λέει είσαι σκανδάλη
που όμως στοχεύει το δικό σου κεφάλι

Είναι ο κόσμος μια τρελή συγγραφή από λέξεις που φεύγουν μακριά

SILENCE IS MINE

Silence is mine
When everybody is lost
So sure for themselves
So fragile perfect
I only believe in holding
I only believe in loss
I only believe in sharing
I only believe in loss
Gathering words inside my head
To make up my mind
To make up myself
To be pretty
Pretty me
Silence is mine

Your silence is mine

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΙΜΟ

Σου γράφω ένα γράμμα και του βάζω μουσική, του προσθέτω και δυο νότες για να ακουσεις αν μπορείς,
 ήταν πέρσι καλοκαίρι που είχες μπλέξει με πολλά ,ήθελες να έχεις δόση για να φευγεις μακριά,
τώρα η μάνα σου κλαίει κι ο πατέρας γερνά…
Είχες σύνθημα ηρωίνης μα η ζωή ήταν σκληρή, μέ έναν άκαρπο χειμώνα και μια βάναυση στιγμή,
με κομμένα τα ονειρά σου και το βλέμμα σου κενό σε κοιτάζανε οι ανθρώποι που σου λέγαν σε αγαπώ ,
τώρα η μάνα σου κλαίει κι ο πατέρας γερνά...

Θέλω δυο στίχους έστω να σου πω, ενα τραγούδι για να σε θυμαμαι
Πριν να τελειώσει το τραγούδι αυτό, να είσαι κάτι που θα τραγουδάμε

Θυμάμαι ήσουν πάντα τύπος καταθληπτικός κι όχι επιθετικός ούτε ήσουν κυνικός,
υποστήριζες ισότητα σε κάθε σου στιγμή μα  ο μόνος που δεν είχε ελευθερια ήσουν εσύ ,
 τώρα η μάνα σου κλαίει κι ο πατέρας γερνά…
Προσπαθούσες καθε μερα να γελας με την ζωή, να προσφέρεις την ζωντάνια με την κάθε σου επαφή,
να σκοτώνεις την μιζερια που στο τώρα κυριαρχεί μα σε κέρδισε στο τέλος η θλιμμένη μουσική,
τώρα η μάνα σου κλαίει κι ο πατέρας γερνά…

Θέλω δυο στίχους έστω να σου πω, ενα τραγούδι για να σε θυμαμαι
Πριν να τελειώσει το τραγούδι αυτό, να είσαι κάτι που θα τραγουδάμε

Είχες μάθει μπάσο και ξεκίναγες ξανά, μία νέα εμπειρία σε ζωή χωρίς μπελά,
ερχόσουν συναυλίες και την έβρισκες πολύ, κάποια μερα όμως δεν ήρθες ούτε εσύ, έμαθα στο τέλος ότι είχες πια χαθεί, σε είχε πάρει το ποτάμι της άναποδης ζωής,
Καλό ταξίδι φίλε και ας εφταιγες εσύ, ελπίζω να υπάρχεις κάπου έστω κι ως ανάμνηση


Θέλω δυο στίχους έστω να σου πω, ενα τραγούδι για να σε θυμαμαι
Πριν να τελειώσει το τραγούδι αυτό, να είσαι κάτι που θα τραγουδάμε

Θα ηθελα να κανω μια μικρη παρενθενση στο γρουπ Γενια του Χαους και αν γραψω λιγα λογια γι'αυτους

ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

Το Πάσχα του 1982, τρεις φίλοι από Αθήνα, ο Νίκος Βοσδογαννης (κιθάρα, φωνή, στίχους), ο ξάδερφός του Νίκος Βοσδογάννης (μπάσο) και ο Θοδωρής Ηλιακόπουλος (τύμπανα, στίχοι) δημιουργούν ένα συγκρότημα με όνομα Αντικουλτούρα. Το '83 αποχωρεί ο Νίκος (κιθάρα) και στη θέση του έρχεται ο Κώστας Χατζόπουλος (κιθάρα, στίχοι, φωνητικά). Επίσης μόλις είχε έρθει στο group και ο Αρης Λαμπρίδης (φωνή). Τότε το group μετονομάζεται σε Chaos Generation (Γενιά Του Χάους). Τον Απρίλιο του '83 κάνουν ένα live μαζί με τους Ex Humans στο club Σοφίτα στην Πλάκα. Το '84 συμμετέχουν στη συλλογή "Διατάραξη Κοινής Ησυχίας", ενώ παράλληλα κυκλοφορούν ένα split demo με τους Αδιέξοδο. Το '86 βγαίνει ο πρώτος τους δίσκος από τη "di-di music" με τίτλο "Γενιά Του Χάους". Το '89 ηχογραφούν το δεύτερο και τελευταίο τους δίσκο με τίτλο "Ρέκβιεμ για ξεπεσμένους θεούς" πάλι από τη "di-di music". Το '96 επανακυκλοφορούν οι δύο τους δισκοι από τη "Wipe out records". Μέχρι το τέλος. το οποίο ήρθε το '89, από το group περνούν αρκετά μέλη: Δημήτρης Παππάς (κιθάρα, φωνητικά), Ακης Αμπραζης, (μπάσο, φωνή), Γιώργος Δρακόπουλος (πλήκτρα), Αλέξης Αλιφέρης (μπάσο, πλήκτρα).