[size=16]Το Δάκρυ μου
Κάθε δάκρυ που πέφτει,
ένα μπλε τριαντάφυλλο ανοίγει.
Κάθε του ροδοπέταλο ένας καθρέφτης,
π' αντανακλά και μια ιστορία.
Σκύβω να μαζέψω, δάκρυα,
ροδοπέταλα, τριγύρω σκορπισμένα,
κομμάτια η ιστορία μου,
κι όνειρα μαραμένα.
κι ομως ακομα ελπιζω,
να γερασω πριν πεθανω,
κι αγαπη παλι να γευτώ
και όνειρα να κανω.[/color][/size]
[size=18]Αν νοιώσεις τα μάτια σου να δακρύσουν άφησε το δάκρυ να κυλήσει
και θα έρθει η ώρα... Που θα στεγνώσει πάνω σου αφήνωντας στο δρόμο του μόνο τη παγερή αίσθηση του αέρα να σου θυμίζει απλά όσους σε πίκραναν.
Μη διστάσεις να διώξεις από μέσα σου αυτές τις σταγόνες μη προσπαθήσεις να φανείς δυνατός μπροστά σε όσους απλά αδιαφόρησαν
με λυγμούς και με κραυγές βγάλε τώρα ό,τι έχεις να πετάξεις
γιατί αν το κρατήσεις μέσα σου αυτό το δάκρυ θα ποτίζει συνεχώς τη καρδιά ώσπου κάποτε θα τη πνίξει... [/size][/color]
Μες τις σκιές με άφησες μικρή και τοσοδούλα
Τα σωθικά μου ξέσχισες τα σπλάχνα μου με βία
Δυνάμωνα όμως αργά και πια δεν περιμένω
να έρθεις γιατί έμαθα πως ήσουν ένας ξένος
Είμαι εδώ μου έλεγες ..είμαι εδώ ψυχή μου
μα άλλα έμαθα πως άλλα λες ..παίζεις με την ψυχή μου
θρασίδειλε, απροσάρμοστε, άπληστε της δεκάρας
Φυλάξου γιατί έμαθα πως γίνεσαι αντάρα.
Αγάπησα την μοναξιά που πρόσμενα εσένα
μάθε και συ να αγαπάς τον πόνο απ το ψέμα
και όσο και να ορκιστείς, όσο και να φωνάξεις
μάθε ότι είσαι μόνος σου εσύ με τις ψευτιές σου
ΔΑΝΑΗ
Φυλάξου έρχομαι ...υποκριτή
να πάρω τη ζωή που έκλεψες, τη ζωή που ρούφηξες,
τις στιγμες που προσπέρασες..ψεύτη!
Φυλάξου μίζερο, μικρό ανθρωπάκι, οπαδέ του ποτέ, του τίποτα..
Φυλάξου οπαδέ της ουτοπίας, μαντρωμένος μέσα σε κάλπικες λέξεις.
Φυλάξου έρχομαι τον νου σου, είμαι πίσω σου ακούς τα βήματά μου;
Τρέξε όπως δεν έτρεξες ποτέ σου..να γλυτώσεις
Αρρωστημένο μιερό απάνθρωπο κάθαρμα..Φυλάξου!
Άκουσες τις κραυγές μου; Πάγωσες στην ανάσα μου;
πεζέ μου και ατάλαντε κομπάρσε;
Φυλάξου υποκριτή και οπαδέ της μάσκας.
Κατάλαβες τι ρίμαξες αγαπητικέ της φαμφάρας;
Κοιτάξου στον καθρέφτη σου καλά, ποτέ να μην ξεχάσεις
έχει τον εαυτό σου..το τέρας που είδες σε αυτόν ήτανε δικό σου!
ΔΑΝΑΗ
....
ΔΑΝΑΗ
Υ.Γ 1 Ζητώ συγνώμη για τη φρασεολογία που χρησιμοποιησα στο 1ο και 2ο μέρος .. απλα πλημυρισα!!!!!!!!!
Υ.Γ 1 Επέλεξα το τρίτο μέρος να είναι η σιωπή μου - και όποιος κατάλαβε -
-πως απ’ εδώ;
-πληρώνω ξένη αμαρτία
-εδώ στη γη;
-στην κόλαση είχαν απαρτία
-πως πάς εκεί;
-από εκεί που παν κι άλλοι
-κι ακολουθείς;
-ποτέ δεν σήκωσα κεφάλι
-και δεν μιλάς;
-την γλώσσα μου έχουν αφαιρέσει
-δεν πονάς;
-μου έχουν μάθει να μ’ αρέσει
-αγαπάς;
-και πηδάω άμα λάχει
-πως πηδάς;
-σκύβω ελαφρώς την ράχη
-τι μου λες;
-σβήνουν ευτυχώς τα φώτα
-και εσύ;
-ένα αυγό αυτό που κάνει η κότα
-κι η κόλαση;
-ειναι εδώ κάνει και πανηγύρι
Δημιουργός: EKI
Ο χρόνος σταματησε εκείνη την μέρα.
Το ξέρω δεν πρόκειτε ποτέ πια να ξανακυλίσει όπως πριν
Δεν είναι που μ έχασες και σ έχασα για πάντα,
είναι το ότι χάσαμε αυτήν την ριμάδα την ζωή!
Η κάθε μου σκέψη είναι δικιά σου, τα όνειρά μου είσαι εσύ.
Το ξερεις μάτια μου πως κάθε βράδυ κλαίω;
Σπαράζει η καρδιά μου που δεν είσαι εδώ,
έρωτα τό πε αυτός και έκανε τον σπουδαίο..γέλαγε κι όλας ο πονηρός..
που να σαι αγάπη μου, που εισαι μωρό μου
κοιτάω ολόγυρα μήπως σε δω ..κοιτάω παντού και συνεχώς.
προχώρα μου είπανε , άντε .. ξεκόλα!
...Μα δεν μπορώ! ακούς ψυχή μου; Δεν μπορώ!
stigmi
Ήρθε κι'αυτή η βροχή,
στάλα στάλα να ξεπλύνει την ψυχή μου.
Είδα τα όνειρα, τα έζησα και κάθε μέρα το σενάριο αλλάζει...
Η γλυκιά μελωδία που παίζει πίσω από κάθε πράξη με συνοδεύει,
μου δίνει δύναμη
με κάνει να χορεύω...
Γιατί με κοιτάς από κει;
Δεν θέλεις να χορέψεις μαζί μου;
Δεν ξέρεις;
Μην φοβάσαι...θα σου μάθω εγώ...
Ότι ξέρω, όσο μπορώ, θα δείς είναι τόσο απλό.
Θα στροβυλιζόμαστε στον ρυθμό των ονείρων,
Θα μάθουμε μαζί να πετάμε
Θα μάθουμε μαζί να ονειρευόμαστε...
Ξέρω τι θέλω να σου δείξω,
Θέλω να σε βγάλω έξω να δείς το φώς
τα χρώματα, τα λουλούδια, τις μουσικές
Οχι, η βροχή δεν θα μας πειράξει
θα μας συντροφευει στο κάθε μας βήμα
θα δίνει ζωντάνια στο τοπίο γύρω μας
Ναι, θα είναι όμορφο να κυλιστείς στο βρεγμένο χορτάρι...
Θα είναι όμορφο να κρυφτείς στην κουφάλα του δέντρου, να ζήσεις την βροχή από κοντα...
Σου άρεσε ο χορός;
Ωρα λοιπόν για το επόμενο όνειρο,
για το επόμενο άγγιγμα
για την επόμενη ανάσα.....
Νόμιζες πως ήσουν ασφαλής
πίσω από το κλειστό παράθυρό σου.
Κοίταζες τη βροχή μέσα απ'το τζάμι
και γελούσες βλέποντας τους άλλους
να βρέχονται και να γλιστρούν στις λάσπες.
Νόμιζες πως ήσουν ασφαλής...
Μέχρι που δάκρυσαν τα μάτια
κι η λάσπη θόλωσε το τζάμι,
γλίστρησε ο νους σε μαύρες σκέψεις.
Γρήγορα άρχισε μπόρα δυνατή
και η πλημμύρα των συναισθημάτων
σε παρέσυρε βαθιά μέσα στο χρόνο.
Δε βλέπεις πια τη βροχή
ακούς μόνο το θόρυβό της
και τους κτύπους της καρδιάς σου.
Κι έναν ήλιο προσμένεις μονάχα,
έστω μια ηλιαχτίδα
να σου ζεστάνει και πάλι την ψυχή.
Κόκκινη γραμμή
Δεκαεννιά του Μάη ειναι γιορτη
σαν καθε χρονο αυτη τη μερα τη γιορταζω,
μα ξεμεινε η καρδια απ το γιατι
κι εχασα χρονια το μαραζι να κοιταζω.
Ηρθες ξανα και μου πες "χρονια σου πολλα"
κι ενα στιλέτο μου έφερες για δωρο ασημένιο
που μου το καρφωσες βαθιά μες την καρδιά
και εκανα οιστρο της ζωης τον τρόμο.
Στην εκκλησία πηγα πολύ πρωί,
στην Παναγιά κι αναψα ενα κερακι
δάκρυσα παλι σαν εκανα μια ευχη,
μηπως και βρω παλι τη χαμενη μου ψυχη.
Με γρατζουναω μηπως ξεφυγω απ το κακο,
σαν να κοιμαμαι και δεν ξυπνησα ακομα
μα συνεχιζω,νυχια μπηγω και ας πονω,
και ας τρεχει το αιμα κοκκινο στο χωμα.
Και με παλευω να κοιταξω την στιγμη,
τ άδειο δωματιο να γεμισω οπως πρωτα
μα ειναι τα ματια μου σαν κοκκινη γραμμη
και εχει η ντροπή ακριβοπληρωμένο χρώμα.
Δημιουργός: stigmi