Μπορεί στην καθημερινή ζωή μας, στις περισσότερες πράξεις μας να στοχεύουμε σε κάτι καλύτερο, σε κάτι πληρέστερο με ενδόμυχη διαδρομή προς μια απροσδιόριστη τελειότητα, στην πραγματικότητα όμως ανακαλύπτουμε ότι (ευτυχώς) δεν την πετυχαίνουμε
Όταν και αν φτάσεις στην τελειότητα, τότε θα ανακαλύψεις ότι είναι ότι πιο μονότονο θα μπορούσε να σου συμβεί....
Τα προβλήματα, οι κρίσεις, οι ανατροπές, τα καθημερνά μικρά και μεγάλα λάθη, οι μεγάλες απογοητεύσεις από φίλους, έρωτες, οικογένειες και ότι άλλο συναντάμε στην καθημερινότητα, μας είναι το αλατοπίπερο της ζωής μας..
Σαν το μονοπάτι που είναι όμορφο επειδή έχει τα σκαμπανεβάσματα του, τις ατέλειες του και τις πολυποίκιλες διαδρομές του
Αν δεν είχαμε τις καθημερινές ατέλειες μας και να προσπαθούμε να τις υπερνικήσουμε (και σιγά μη τελειώσουν ποτέ δηλαδή) δεν θα είχαμε και το αίσθημα της ευεξίας όταν πετυχαινεις κάτι
Στην τελειότητα δεν έχεις τίποτα να πετύχεις και πεθαίνεις από μονοτονία, εκτός αν την έφτασες επειδή αποδήμησες εις τόπους χλοερούς.
Συμφωνω απολυτα
Τι είναι "τελειότητα";
και πως την αναγνωριζεις???
[size=9](δεν νομιζω να κρατα γαρυφαλο στο χερι)[/size]
τελειοτητα ειναι
οταν κανεις την δουλεια που σου αρεσει
οταν εχεις τον τελειο γκομενο για εσενα
πολλους και καλους φιλους
οταν εχεις γυρισει ολο τον κοσμο
οταν νιωθεις παρα πολυ καλα μεσα σου
οταν μπορεις να αποκτησεις τα παντα
.................οντως αισχος
Να προσθέσω...
όταν μπορώ να μιλάω (ή να γράφω) σε πρώτο πρόσωπο ]
Τελειοτητα ειναι να τα εχεις βαλει ολα σε μια σειρα και να βαριεσαι..
Να χεις στρωσει το κρεβατι να χεις πλυνει τον σκυλο να χεις σκοτωσει τις κατσαριδες να χεις μαγειρεψει και να μην εχεις διαθεση για τιποτα..
Να εχεις αποβαλει τις αδυναμιες να χεις βαλει τους κακους στην φυλακη
να χεις το τελειο κινητο και να μη χτυπαει..να να να
(στην Φιλανδια που βγαινουν τα Νοκια εχει τους περισοτερους αυτοχειρες..)
Ιδανικη απαντηση θα εδινε η Μπλακ Βελβετ στο θεμα..
Να μας πει για τα βιωματα της στας Βρυξελλας.. :D
η τελειότητα είσαι εσύ................... :roll: :hug2:
Φτύστον μη τον ματιάσεις :lol:
τώρα με είπε μονότονο !!! ??? [albumimg]9268[/albumimg]
άσε με εσύ! :twisted:
ποιός σε πιάνει καλέ; όρεξη είχα 8)
Παράθεση από: "KostasD33"τώρα με είπε μονότονο !!! ??? [albumimg]9268[/albumimg]
όχι...το αντίθετο. :oops:
αχ αυτό το διευθυντηλίκι...με φτιάχνει πολύ :roll:
...εγω παλι θα δηλωσω οπαδος της "μονοτονιας" :!:
:lol:
...αυτα με την "τελεια" σχεση - δουλεια - οικια - κοινωνια - παραπλευρη ασχολια...
:roll:
...δεν ξερω...συγκινουμαι...
:twisted:
energizer, το συγκεκιμενο θεμα νομιζω πως αναπτυχθηκε
και ενηλικιωθηκε επαρκως με τις παραπανω αποψεις. :roll:
και ερχεσαι εσυ τωρα και μας λες ....
[size=9]να υποθεσω οτι τα δακρυα εσταξαν στην κατανοηση κειμενου.[/size]
:P
δεν υπάρχει τελειότητα - και το να πιστεύουμε ότι μπορούμε να την
"κατακτήσουμε" είναι ουτοπία
γιατί είμαστε άνθρωποι και συνεπώς έχουμε ελαττώματα
και ακόμα και αν καταφέρουμε να φθάσουμε σε κάποιο σημείο απόλυτης
αυτογνωσίας και αυτοελέγχου ώστε να αναγνωρίσουμε και να τιθασεύσουμε
τα δικά μας, δεν θα καταφέρουμε ποτέ να κάνουμε το ίδιο και για αυτά που
χαρακτηρίζουν τους άλλους
μπορούμε όμως να προσπαθούμε και να κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο
και να μάθουμε να απολαμβάνουμε τη διαδρομή χωρίς να την αφήνουμε να
μας αγχώνει
ούτως ή άλλως είναι γραμμένο στον γενετικό μας κώδικα να είμαστε
συνεχώς "ανικανοποίητοι" και να ψάχνουμε για το "καλύτερο" ...
... το "μυστικό" βρίσκεται στο να μπορούμε να εντοπίσουμε το που πρέπει
να σταματάμε ...
]
...η βιοεξελικτικη προσεγγιση της προλαλησασας...με καλυπτει.
:wink:
...η κατανοηση κειμενου παλι με προβληματιζει...
:twisted:
...ουκ εστιν περας...
:roll:
"Η τελειότητα είναι μονότονη" <=> "η μοναξιά της κορυφής" ]
To "τελειο",σε ολες του τις εκφανσεις και ονοματισεις, ειναι ενα (ακομη) ανθρωπινο νοητο εφευρημα που απλα συντηρει την αυτοβελτιωση και προαγει την εφευρετικοτητα. Λειτουργει ως κινητηριος μοχλος στην ανθρωπινη αναζητηση. Ως μια Ιθακη.
Ειναι απλα η (υπερτατη) αφηρημενη εννοια,λειτουργει ως το υπερτατο σημειο αναφορας για την κατηγοριοποιηση / στοχευση ενεργειων και δυναμικου και την παραγωγη προοδου.
Απτα,δεν υφισταται,παρα μονο αξιωματικα στον (εκαστοτε) Θεο,στον οποιο και αποδιδεται a priori,σε υπερτατη συγκεντρωση,διοτι κατι τετοιο λειτουργει λυτρωτικα,κανονικοποιει / ηρεμει τη σκεψη,κινητοποιει,παραγει ελπιδα. Η ολοκληρωτικη συλληψη του "τελειου",απο το ατελες και πεπερασμενο ανθρωπινο μυαλο ειναι αδυνατη,για αυτο και αποδιδεται εξ ορισμου σε ενα εξισου ασυλληπτο ον.
Η επιτευξη της οποιας (ανθρωπινης) τελειοτητας ειναι ουτοπιστικη / ανεφικτη. Αυτο,στο οποιο μπορουμε μονο να προσβλεπουμε,ειναι μια εκαστοτε - συνεχως καλυτερη - προσεγγιση της.
Η "τελειοτητα" ειναι το οριο μιας ακουλουθιας συνεχως αυξανομενων ανθρωπινων στοχευσεων. Οπως το οριο μιας συγκλινουσας ακολουθιας στα μαθηματικα:οι οροι της τεινουν συνεχως ολο και περισσοτερο να πλησιασουν ενα συγκεκριμενο αριθμο,διχως ωστοσο να καταφερ(ν)ουν ποτε να τον φτασουν.
Η τελειοτητα δεν ειναι παρα μια αλλη πλευρα,μια αλλη ερμηνεια του (μαθηματικου και οχι μονο) απειρου....και τουμπαλιν!
Ειναι μια απο τις βασικες ανθρωπινες ερμηνειες του "ασυλληπτου". 8)
Τελειότητα σημαίνει να είναι κανείς τέλειος και τέλειος σημαίνει να έχει φτάσει στο τέλος του.
Το ''τέλος'', ωστόσο, δεν είχε αρχικά τη σημερινή σημασία, του αντίθετου της ''αρχής''. Σήμαινε το σκοπό ή το στόχο (αυτός είναι και ο λόγος που και στα σημερινά αγγλικά η λέξη end σημαίνει τέλος και σκοπός).
Έτσι, λοιπόν, τελειότητα είναι το ''σκοπούμενο'', αυτό στο οποίο σκοπεύουμε ή αυτό στο οποίο κατατείνουν οι επιμέρους σκοποί ή στόχοι.
Ο σκοπ-ός και ο στόχ-ος έχουν δύο εννοιολογικές ''διαστάσεις'': Μία γνωστική ή διανοητική (δεδομένου οτι συγγενεύουν με τα σκέπ-τομαι και στοχ-άζομαι, αντίστοιχα) και μία οπτική (η λέξη ''σκοπός'', π.χ, σήμαινε τόσο το στόχο όσο και τον παρατηρητή - αυτόν που επιβλέπει και περιφρουρεί, όπως και σήμερα). Εξ άλλου, η σύνδεση μεταξύ ''οπτικού'' και ''διανοητικού'' φαίνεται και στη ρίζα της λέξης ''ιδέα'' - απο το ιδείν, του ορώ (βλέπω).
Επομένως, η ''τελειότητα'' είναι αυτό που στοχεύουμε ή αυτό μέχρι το οποίο μπορούμε να δούμε (σκοπός).
Μέχρι πού στοχεύουμε; Μέχρι εκεί που μπορούμε να δούμε - όταν δεν πάσχουμε απο μυωπία, βέβαια... :wink:
Και μέχρι πού μπορούμε να δούμε; Μέχρι τον ορίζοντα.
Υπάρχει ορίζοντας; Όχι - πουθενά δεν ακουμπάει (κυριολεκτικά) η Γη τον Ουρανό!
Μήπως αυτή η κυριολεκτική ανυπαρξία του σημαίνει οτι δεν τον χρειαζόμαστε; Όχι - χωρίς τον ορίζοντα δε θα είχαμε ούτε προσανατολισμό ούτε κατεύθυνση! Θα ζούσαμε μια ζωή στάσιμη, χωρίς πορεία και χωρίς διαδρομή. Για να ακριβολογήσω, δε θα ζούσαμε καθόλου διότι η ζωή είναι μια πορεία - κάτι που φαίνεται και (πάλι!) στις λέξεις, π.χ πρό-οδος, μέθ-οδος, οπισθο-δρόμ-ηση, εμ-πόδ-ιο κλπ κλπ.
Άρα λοιπόν...
Η έννοια της ''τελειότητας'' (και της ουτοπίας) όχι μόνο δεν καταργεί την πορεία (με όλες τις εναλλαγές και τις διακυμάνσεις της) αλλά, αντιθέτως, τη νοηματοδοτεί.
Είναι αναγκαία για τη ζωή γιατί της δίνει κατεύθυνση και νόημα. Όπως ακριβώς ο ορίζοντας για μια πορεία...
Ως συγγενεύουσα με τα ''στοχάζομαι'' και ''σκέπτομαι'', η τελειότητα είναι σύμφυτη με τις ανώτερες εγκεφαλικές δραστηριότητες του νεοφλοιού και των δύο ημισφαιρίων του. Είναι προΐόν της εξέλιξης.
Και ως τέτοια, είναι δείκτης πολιτισμού.
τελειοτητα.......
τελειοτητα σημαινει οτι ολοκληρωσα στο 100% ενα εργο.........
ο ανθρωπος ομως δεν ειναι ετσι....ο ανθρωπος εχει σκεψεις και συναισθηματα μεχρι να πεθανει.......δεν μπορει να τελειοποιηθει........
Δεν μιλάω... δεν μιλάω, αλλά δεν θα με κάνετε να αποκτήσω υπαρξιακές
ανησυχίες!!! Υπάρχω η τέλεια! Τελεία και Παύλος λέμε.
Ο αγαπημένος μου με αποκαλεί τέλειο πλασματάκι, ΟΚ;
Και ΕΚΕΙΝΟΣ ξέρει καλύτερα απ' όλους!
(Αυτά έλεγες και έχασες το ταξίδι στην Κίνα, μικρέ Κωστή Ντι Θέρτι Θρι :twisted: )