a33.gr
Γενικά => Cafe => Μήνυμα ξεκίνησε από: vasilis στις Ιουνίου 22, 2004, 08:50:09 ΜΜ
Αφήνομαι να ζω όπως και ν' αργοπεθαίνω. Μια νοσταλγική μουσική συντροφεύει την ανάμνηση των όμορφων στιγμών, των ανθρώπων που πέρασαν και χάθηκαν σαν χάρτινες φιγούρες σε ξύλινη βάση. Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για νέες γνωριμίες που στεριώνουν.
Αδιαφορία. Νωχέλια, η ενέργεια είναι πολύ λίγη για να παράγει κόπο, τον κόπο να κρατήσεις κάποιον κοντά σου, σαν αντάλλαγμα όταν δεν είναι στις προτεραιότητες των συμφερόντων σου. Κι έτσι κυλάει η ζωή σε μια ευθεία γραμμή χωρίς σκαμπανεβάσματα και ταχυπαλμία, χωρίς ταίρι και συγκίνησή με τίμημα τη γαλήνη.
._
Εσύ μάλλον δεν κινδυνεύεις. 'Οσους στέλνεις στα λεξικά πάλι ίσως.[size=18][/size]
Αγαπητη πριγκηπισσα δεν ειναι καθολου κακο ολα σε αυτητην ζωη χρειαζοντε
Βασίλη, αφού την ενθαρρύνεις... ένα έχω να σου πω.
No shark rescuers for you! [size=18][/size]
Αγαπητη tristana μηπως λεω μηπως κατα την ταπεινη μου αποψη γινετε το αντιθετο