Το βράδυ της 31ης Μαρτίου αποφάσισα ότι η γκαρσονιέρα που με φιλοξενούσε επί εννέα μήνες είχε αρχίσει να με στενεύει στον θώρακα
και έτσι έσκασα μύτη σε τούτον τον κόσμο -ο οποίος το πανηγύρισε δεόντως :twisted: - και έκανα τη μαμά μου μητέρα. Μετά έκλεισε το εργοστάσιο και δεν ξανάγινε μητέρα. 'Οταν πετύχεις το τέλειο...
απρέ λε χάος...
Αυτός ήταν ένας σεμνός πρόλογος για το θεματάκι που μου ήρθε -και δεν μου έφυγε δυστυχώς για εσάς- βραδιάτικα. Την πόλη που γεννηθήκαμε
και μεγαλώσαμε -όσοι μεγαλώσαμε, ΟΚ;- και τα παιδικά μας χρόνια.
Η γειτονιά μου ήταν η Μητροπόλεως στη Σαλονίκη. Κοντά στην Μητρόπολη
-μεγάλη φαντασία διέθεταν οι ονοματοδότες των οδών, πάντως-
και στην πλατεία Αριστοτέλους που παίζαμε μήλα.
'Ηταν μια όμορφη περιοχή στο κέντρο της πόλης με τη θάλασσα απέναντι
από το μπαλκόνι μου. Κυκλοφορούσαμε χωρίς φόβο -εμείς τα παιδιά- γιατί μας ήξεραν όλοι. 'Ημουν η εγγονή του κυρίας Αναστασίας και η καλύτερή μου φίλη η Ρόζα η κόρη του κυρίου Τραϊανού. Τόσο απλά.
Μετά το σχολείο πηγαίναμε στην κλειστή έκθεση της Θεσσαλονίκης
και κάναμε πατίνια. Μπορεί να μην μεγάλωσα στην εξοχή και τριγύρω μου
να υπήρχε μπετόν και αυτοκίνητα, αλλά η αληθινή μαγεία υπήρχε σε απόσταση αναπνοής... η θάλασσα. Τη λάτρεψα με την πρώτη ματιά.
Τα καλοκαίρια στην Χαλκιδική όπου περνούσα τρεις ονειρεμένους μήνες
στο Παλιούρι και μετά στο Σάνι Μπιτς που είχε χτίσει ο παππούς μου,
ένας ονειροπαρμένος πολιτικός μηχανικός γνωστός σε μένα ως ΓΛΥΚΑΣ.
Πηγαίναμε στα συγκρουόμενα -τι είχε τραβήξει ο δόλιος από μένα- στο τσίρκο και στο σινεμά παρέα. Η μαμά μου δούλευε πολύ και μέναμε
με τον παππού και τη γιαγιά που ήταν σχετικά νέοι και ακμαίοι και έκαναν σκι στο Σέλι όπου η γιαγιά μου -γνωστή κοκέτα και προσθέστε στο κοκέτα το Σαλονικιά για να καταλάβετε ότι δεν πήγαινε ούτε ως τη γωνία αχτένιστη και απεριποίητη- κουβαλούσε μαζί της την 'Αρτα και τα Γιάννενα
από καλλυντικά -εκείνα που ονόμαζε Είδη Πρώτης Ανάγκης- και θυμάμαι τον παππού που της έλεγε και το εννοούσε ότι αν έπαιρνε φωτιά το σπίτι
το μόνο που θα ήθελε να σώσει ήταν αυτά.
Θυμάμαι τον Χορτιάτη, το Πήλιο και το Βόλο.
Την Ωχρίδα στα Σκόπια που πηγαίναμε σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο
για να φάμε πέστροφες με ρύζι τη σπεσιαλιτέ της περιοχής.
Τον γύρο της Ευρώπης με την γιαγιά μου στο τιμόνι εναλλάξ με τον παππού
και μένα να κοιμάμαι στο πίσω κάθισμα σερί μέχρι το Μόναχο με μικρά διαλείμματα για φαγητό.
Τους αγαπημένους φίλους μου που όταν με ξερίζωσαν και με έφεραν
στην "ξελογιάστρα" Αθήνα κλαίγαμε τρία μερόνυχτα και στο αεροδρόμιο
που με συνόδευσαν η σκηνή πρέπει να είχε πολύ γέλιο για τους άλλους
που έβλεπαν τρία πιτσιρίκια να ορκίζονται αιώνια αγάπη, όρκο που κρατήσαμε και η Στέλλα, η Ρόζα και ο Γιάννης παρ' όλο που μένουν εκείνοι εκεί και εγώ εδώ και ολούθε είμαστε δεμένοι έως θανατου.
Με έπιασε νοσταλγία άρα "μαμά, γερνάω"; Μπορεί. Πάντως μια γλύκα τη νιώθω και θα τη νιώθω όταν περιδιαβαίνω τα πολύχρωμα και ζωηρά χρώματα των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων -αυτά στα ηρωικά Εξάρχεια που είναι μια άλλη ιστορία, όμως-.
Αφιερωμένο στη Ρόζα μου που έγινε για δεύτερη φορά μαμά και εγώ θα γίνω για τρίτη φορά νονά. Να μας ζήσει ο κούκλος, κουκλίτσα μου.
να σας ζησειιιιιιιιιιιιιιιι :cheers:
Ευχαριστώ! :P Και στα δικά σας!
Παράθεση από: "tristana"Ευχαριστώ! :P Και στα δικά σας!
ftou ftou,makria apo emena!!!
Εγω, η γεννημα-θρεμμα Αθηναια, που ανεβηκα να σπουδασω στο Αριστοτελειο στις αρχες της δεκαετιας του '90, η αισθηση που εχω πλεον, ειναι οτι ζω σε ενα προαστιο της Αθηνας αλλα 500 χλμ πιο βορεια. Με τα ιδια προβληματα, με το μποτιλιαρισμα, με τα διπλοπαρκαρισμενα αμαξια, με την ελειψη πρασινου, με τα τραπεζοκαθισματα να εχουν κανει καταληψη στο τελευταιο ελευθερο τετραγωνικο εκατοστο σε ολες τις πλατειες, με την αυξηση της εγκληματικοτητας, με την αποξενωση, με το να μην ξερεις και να μην ενδιαφερεσαι ποιος μενει στο διπλανο διαμερισμα...
Η Θεσσαλονικη, αλλα και η Αθηνα των περασμενω δεκαετιων (να μην προδιδουμε και την ηλικια μας) εχουν αλλαξει ριζικα. Δεν ξερω αν ειναι καλυτερες ή χειροτερες, το σιγουρο ειναι οτι δεν προσφερονται για να μεγαλωνουν παιδια...
tristana htan poli gliko kai trifero, me sigkinises..polles fores kai ego anapolo auta ta xronia ta xeniasta ta irema ta gelia tis fones..th geitonia pou pleon fovase na kukloforiseis ta vradia...ego 8imamai ta adelfia mou pou paizane podosfero kai ego mazeva margarites kai fovotousan min me xtipisoun se mia allana kai mou legane "mikri pigene esu sthn mama" kai polles fores akoma kai tora mou to lene se anipopto xrono gia na 8imi8oume ta palia..
ego ta sxolika mou xrnia ta 8imamaipoli austira...para poli einai kati pou den 8a to zhsoun ta dika mou ta paidia..oxi apo tous dikous mou alla apo to sxoleio mou ..piestika poli ..hmouna pio euais8hth ap oso eprepe isos..
Meta ta fititika ...sthn galliamakria apo th msi oikogeneia mou konda sthn adelfi mou omos htan o monos an8ropos pou eixa ekei..oi galloi kapos"xenerotoi"..den mou arese pote o tropos zois ekei ...perimena pos kai pos na telioso kai n agiriso ..
Sigoura omos apo ta paidia mou xronia kai olonon nomizo menei i a8oothta pou eixame tote..i muroia tis big babbol...{tsixlas}..nai auth me ti 1 draxmi...
singinimeni apoxoro!
Παράθεση από: "tristana"
Στις καλοκαιρινές διακοπές στο χωριό περνούσαμε πιτσιρίκια μια σταλιά τον αγροτικό μέσα από το δάσος με τα ξαδέρφια, υπό την προστασία της πολυαγαπημένης μου γιαγιάς για την περιοχή εκεί ..θυμάμαι την τεράστια καρυδιά δίπλα στη θάλασσα...Τι να λέμε ..και αναφέρεται στη δεκαετία 70-80...Ωχρίδα, Σκόπια
Ο παππούς σου...Από τα λίγα που θυμάμαι στις κουβέντες και φιλίες, έχω σχηματίσει την εικόνα ενός Κυρίου, επιστήμονα και καλόκαρδου ανοιχτού ανθρώπου
Με συγκίνησε..
Αντικειμενικά, όντως οι Θεσσαλονικιές είναι κοκέτες συγκριτικά Εκεί στη Μητρόπολη απέναντι είχα κάποιες επαγγελματικές σχέσεις Όσο αφορά τα ηρωικά "εξάρχεια" αργότερα , είναι μια άλλη ιστορία όντως
Υποκλίνομαι στον άνθρωπο "tristana"
Και...Να σας ζήσει "Τρις" :D :D
Η μοναδικη ισως φορα που απολαυσα να διαβαζω Τριστανα.. :D
Συνηθως γεμιζω σαλια την ο8ονη απο σπαστικα συμφωνα.. :twisted:
..τωρα μια χαρα την βλεπω
Να σου ζησει ρε.. :)
..ο τιτλος μου θυμησε ρεζερβα :)
Να σας ζήσει τρις!!!!! Να 'ναι υγιές και καλότυχο! Και... πάντα άξια! ]
Σας ευχαριστώ, παιδιά. Και όχι που είναι βαφτισμιός μου, αλλά όπως πάντα εντελώς αντικειμενικά, είναι ΑΔΩΝΗΣ! Και με κάτι μάτια πιατάκια του καφέ!
Και με κοιτούσε όταν έφευγα με παράπονο σαν να έλεγε "Γιατί φεύγεις, νονά μου;" Και δεν υπερβάλλω καθόλου! Είναι τριών ημερών και 39 ωρών και όμως... το βλέμμα του δείχνει κατανόηση. ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΚΟΡΟ'Ι'ΔΕΨΕΙ έχω φωτό του -την έκανα και γουόλπεϊπερ αν θέτε κι εσείς-
για του λόγου το αληθές. 'Ηταν γεμάτο παράπονο εκείνο το βλεμματάκι.
Αφού είπα να γυρίσω, αλλά είχε κοιμηθεί. Θα κατάλαβε ότι θα με ξανάβλεπε σύντομα φαίνεται. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΑΣΧΟΛΙΑΣΤΟ, ΟΚ;
]
Κάτι μου λέει εκτός των άλλων πως είχες και να μοιάσεις ..
Εύχομαι η ζωή του μικρούλη να είναι γεμάτη από φωτισμένες και διαμαντένιες μέρες
Σε αυτή τη φάση έιναι το κάτι άλλο...ψάχνουν μυρωδιές και με κλειστά ματάκια ...και κάτι απίθανες γκριμάτσες..τεντώματα
Ποιος θα φευγε τρις από κει ...π'αει..Ξεμωραθήκαμε και εμείς ....
χεχεχε θα σας φέρω φωτογραφία του Αντώνη Ρέμου εγώ από τη Σίβηρη, σήμερα Το καθήκον..
:D
Κατ' αρχάς να ζήσει το παιδί και να το χαίρεσαι κι εσύ και όλοι όσοι το αγαπάνε.
Τώρα το να του βάλεις εσύ λάδι, με το συπάθειο δηλαδή, αλλά ρε παιδί μου... μη το καταστρέψουμε το παιδάκι. :P :P :P :P :P :P
ΆΞΙΑ Τριστάνα μας...
Ευχαριστώ, Παπά μου, αλλά λένε "Τρελός παπάς ή νονός σε βάφτισε"
Δεν έχει ακουστεί ποτέ -ως τώρα- για νονά χεχε
Αλλά τώρα που το λες... μπας και;
Σας είπα ότι έχει και κατάμαυρα κορακάτα μαλλιά; 'Ενα όνειρο.
'Ενα μουτράκι ζαχαρωτό.
ΟΚ Ξεφύγαμε λίγο από το θέμα -πρώτη φορά μας συμβαίνει οπότε...-
αλλά τον ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΑ τον Τραϊανό μου!
Παράθεση από: "tristana"τον ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΑ τον Τραϊανό μου!
ΤΡΑΪΑΝΟΣ???? Σωστός Αυτοκράτορας αλλά ρωμαϊκό όνομα....
Ο Τραϊανός (λατ. Marcus Ulpius Nerva Traianus) ήταν ένας από τους ικανότερους Ρωμαίους αυτοκράτορες.
Γεννήθηκε το 53 μ.Χ. Ήταν ο πρώτος Αυτοκράτορας που δεν ανήκε σε ευγενή οικογένεια της Ρώμης. Πριν γίνει Αυτοκράτορας διετέλεσε διοικητής του ρωμαϊκού στρατού στην περιοχή του Ρήνου.
Επί των ημερών του, η Αυτοκρατορία επεκτάθηκε σε νέα και πλούσια εδάφη στην περιοχή της Δακίας με τους δύο δακικούς πολέμους (101-106), ενώ ξεκίνησε και εκστρατεία εναντίον των Πάρθων. Στο οικονομικό πεδίο, ελάττωσε τους φόρους και ενίσχυσε το σύστημα δωρεάν παροχής σιτηρών (alimenta). Με τα χρήματα από τα πλούσια λάφυρα των δακικών πολέμων βελτίωσε τα οικονομικά των επαρχιακών πόλεων, ενώ αύξησε την κρατική παρέμβαση στη διοίκηση διορίζοντας λογιστές που επέβλεπαν τα οικονομικά των πόλεων. Το 104 του απονεμήθηκε ο τίτλος του «optimus princeps».
Ίσως ήταν η καλύτερη περίοδος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αφού η ακμή της έφτασε στο απόγειό της. Οι αρχαίοι συγγραφείς εκφράζουν για το πρόσωπό του θαυμασμό που ξεπερνά οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο. Σημαντική ήταν η δημοτικότητά του, σε αντίθεση με τα αισθήματα απέχθειας για το Δομιτιανό, και η συμφιλιωτική και μετριοπαθής πολιτική του προς τη Σύγκλητο. Μοναδική ήταν και η γοητεία της προσωπικότητάς του. Οι στρατιώτες ήταν αφοσιωμένοι στον αυτοκράτορα που μοιραζόταν μαζί τους τα λάφυρα του πολέμου και έσχιζε τα ρούχα του για να δέσει τις πληγές τους. Προσέφερε άφθονα άρτο και θεάματα (panem et circenses) και ήξερε να ανεβάζει το ηθικό του λαού με τις νίκες του.
Πέθανε το 117 σε μία εκστρατεία κατά των Πάρθων.
ΠΑΝΑΘΑ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ...
νο κόμμεντ...
τα ευκόλος εννοούμενα....ευκόλος παραλλείποντε.... (τα ορθογραφικά λάθη όμως..ποτέ!)
10/10