a33.gr

ή αλλιώς οι ευκαιρίες για ξεφάντωμα που πληθαίνουν στην ελληνική παράδοση... Φαντάζομαι όλοι θα έχουμε παρευρεθεί τουλάχιστον σε ένα αν όχι σε πληθώρα τέτοιων εκδηλώσεων.

Από τα δικά μου βιώματα μπορώ να θυμηθώ τη διαδικασία της προετοιμασίας για ένα πανηγύρι η οποία πάντα μου φάνταζε σαν κάτι το μαγευτικό και ακόμα θεωρώ οτι έχει μια μαγεία... Άσπρισμα του σπιτιού γιατί θα περάσει η εικόνα, προετοιμασία μικρών και μεγάλων για το βράδυ, συναπάντημα των συγχωριανών στην εκκλησία και αργότερα στην πλατεία του χωριού , ατέλειωτο παιχνίδι στην πλατεία με τα άλλα παιδιά , βόλτες πέρα δώθε σε μεγαλύτερη ηλικία αλλά και χορός, τραγούδι και φαγητό, αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά των εκδηλώσεων αυτών.


Φέτος έτυχε να παρευρεθώ σε αρκετά και ομολογώ πως μετά από συζήτηση με συνομήλικους και μη αναρωτήθηκα κατά πόσο η πλειοψηφία αρέσκεται στις εκδηλώσεις αυτές ή όχι ; Όταν φύγει η προηγούμενη γενιά αυτό το στοιχείο της ελληνικής παράδοσης θα συνεχίσει να υπάρχει ; η νέα γενιά θα δώσει σημασία ή με το χρόνο τα χνάρια του πανηγυριού θα χαθούν ;

Ποια είναι η άποψή σας ; Πηγαίνετε σε τέτοιες εκδηλώσεις ή το αποφεύγετε ; Γιατί ;

Εχω ζησει αρκετα απο τα τοπικα Μυκονιατικα πανυγηρια και τα λατρευω!!
Μ αρεσουν οι μυρωδιες οι χοροι η συγκινηση η φιλοξενια τα παντα!!!

Επειδή είμαι πρόσφυγας και από τα 2 μου σόγια (πως λέμε μπιφτέκι σόγιας;) είμαι τεχνηέντως "Αθηναίος" οπότε δεν μπορώ να πω ότι έχω και ιδιαίτερη άποψη περί πανηγυριών.

Αυτό που βλέπω όμως είναι τους φίλους μου να πηγαίνουν στα χωριά τους για το εκάστοτε πανηγύρι. Προσκεκλημένος έχω παραβρεθεί σε 3 - 4 και έβλεπα πολλούς νέους ανθρώπους να γουστάρουν.  Άλλωστε πλέον τα πανηγύρια είναι και μία ευκαιρία να βρεθούν μαζί οικογένειες που έχουν διασκορπιστεί στην Ελλάδα, ακόμα και στο εξωτερικό.

Αυτό που ξέρω για εμένα είναι ότι γουστάρω τρελά πανηγύρια και κλαρίνα κι ας μην ξέρω ούτε ένα βήμα Καλαματιανού (Τσάμικο κάτι ψιλοκατέχω αν πάει αργά). Βλέπω επίσης φίλους μου πολύ πρόθυμους να συνεχίσουν την παράδοση και θέλω να ελπίζω ότι δεν θα χαθεί. Άλλωστε είμαστε εξ' ορισμού λαός πανηγυρτζήδων... έτσι δεν είναι.

Εγω εχω ενα προβλημα με τον ηχο του κλαρινου, ειδικα οταν σε ξεκουφαινει και ξελαρυγγιαζεται αυτος που νομιζει οτι τραγουδαει, και ο ρυθμος ολων των τραγουδιων ειναι σκυλο-λαικο-τσαμικο. Σε κατι τετοια μπορει να εχει και γκεστ σταρ οτι πλεμπα εχει μεινει ρεστη το καλοκαιρι απο τα σκυλαδικα των  Αθηνων.

Προτιμω τα νησιωτικα πανηγυρια, στα οποια δεν υπαρχει κλαρινο σαν ηχος αλλα κυριαρχουν τα βιολια. Τα καλυτερα πανηγυρια, απο οτι εχω ακουσει και απο οσα εχω παρευρεθει ειναι τα ικαριωτικα.