να μην θέλουμε αυτούς που μας θέλουν;


γιατί να θέλουμε αυτούς που δεν μας θέλουν;

''…δεν υπάρχει σε κανέναν χάρτη, τα αληθινά μέρη δεν βρίσκονται ποτέ στους χάρτες…'

Ίσως ποτέ δεν θα μιλούσαμε σήμερα για τον τόπο αυτό αν δεν υπήρχε ο Πλάτωνας (428-348 π.X.) για να μας μεταφέρει μια γοητευτική ιστορία. Στους δυο Σωκρατικούς του διάλογους (Κριτίας και Τίμαιος),
 ο Πλάτωνας κάνει αναφορά στα ταξίδια του νομοθέτη Σόλωνα
στην Σάιδα της Αιγύπτου, εκεί όπου οι ιερείς του ναού της Νεάθ
του διηγήθηκαν τα ιστορικά γεγονότα τα οποία διαδραματίστηκαν
 άλλοτε στην μεσόγειο, στα οποία οι Έλληνες αν και παίξανε ρόλο σημαντικό, μοιάζει να είχαν ξεχάσει.

Πέρα λοιπόν στα δυτικά, μετά της Ηράκλειες Στήλες - που σήμερα είναι γνωστές ως Στενά του Γιβραλτάρ -
υπήρχε ο εκλεκτός τόπος του Ποσειδώνα,
 η Ατλαντίδα ("…υπήρχε νήσος, η νήσος δε αυτή ήτο μεγαλύτερη από την Λιβύην και την Ασίαν μαζί,
 απ'αυτήν δε ήτον δυνατόν εις τους τότε ταξιδιώτας να διαβούν εις τα άλλους νήσους εις όλην την απέναντι ήπειρο…" Τίμαιος κεφ. 3, 25Ά)
. Το μέρος αυτό δόθηκε στον θεό όταν οι αρχαίοι θεοί μοιράσανε όλη την ύπαρξη.
 Εκεί κατοικούσαν τρία αδέρφια, ανάμεσα τους και η Κλειτώ που ο Ποσειδώνας κοιμήθηκε μαζί τις για να φέρει στην ζωή 10 παιδιά που αργότερα θα αποτελέσουν τους βασιλείς του τόπου εκείνου (ενώ το νησί θα βαπτιστεί από τον μεγαλύτερο γιο του θεό, τον Άτλα).

Ο Πλάτωνας συνεχίζει την περιγραφή του για το νησί αναφέροντας πως στον κεντρικό λόφο ο θεός είχε χτίσει το παλάτι του και γύρω, γύρω τοίχοι προστατευτικοί σχημάτιζαν μια σειρά από ομόκεντρους κύκλους και αυλάκια όπου έρεαν κρύο και ζεστό νερό.
 Οι άτλαντες είχαν κάθε φυσική εύνοια και σχημάτισαν έναν ζηλευτό πολιτισμό καθώς και ένα δυνατό στρατό που επιθυμούσε την επέκταση της επιρροής του νησιού ξεκινώντας έτσι ένα πόλεμο με τις φυλές της μεσογείου, δεχόμενοι όμως τελικά την ήττα από τα Ελληνικά στρατεύματα. Δυστυχώς ο Πλάτωνας δεν δίνει λεπτομέρειες για τις μάχες αλλά ούτε και περισσότερα στοιχεία αφού συνεχίζει με την μετέπειτα καταστροφή του νησιού (πριν 9560 χρόνια από την εποχή του) μέσα σε μια μέρα, μια καταστροφή που πιθανόν έγινε δια μέσου κάποιου κατακλυσμού.
 Ένα τέλος που δόθηκε σαν τιμωρία από τους θεούς για την πλεονεξία και την φιλοδοξία των κατοίκων τους.


Κάπως έτσι αναφέρει ο μεγάλος φιλόσοφος τον τόπο εκείνο που κάποτε δέσποζε στα δυτικά. Μια ιστορία αληθινά γοητευτική που όμως δεν είχε προκαλέσει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος στον αρχαίο κόσμο και αυτό ίσως γιατί δεν ήταν και η πρώτη φορά που γινόταν λόγος για ένα νησί στα δυτικά, ή για ένα τόπο θαυμαστό, γενικότερα.
Η ιστορία λοιπόν της Ατλαντίδας, όπως τουλάχιστον μας την χαρίζει ο Πλάτωνας, δεν περιέχει εκείνα τα στοιχεία των τεχνολογικών θαυμάτων, των εξωγήινων βάσεων, τους πάνσοφους μάγους και όλες εκείνες τις ρομαντικές πινελιές που προστέθηκαν με τον χρόνο από διάφορους ερευνητές και συγγραφής.
Και μόνο με αυτή την απλή μορφή της όμως η παρουσία ενός άγνωστου τόπου προκαλεί απόλυτα την περιέργεια του ερευνητή που ανακαλύπτει πως ο Πλάτωνας δεν ήταν ο μόνος που είχε μιλήσει για έναν - χαμένο πλέον - πολιτισμένο τόπο.

ενια θα το σκεφτω αν σε αγαπω

βρεεεεε θελω να σε πωωωωωωωωωωωω
και δεν μπορωωωωω

Παίζουν τα μπαγλαμαδάκια  
καλέ παίζουνε τα μπαγλαμαδάκια
μάνα μου, αχ τι μεράκια
Μάνα μου, αχ τι μεράκια
παίζουνε τα μπαγλαμαδάκια

 
Μια σταλίτσα οργανάκι  
καλέ μια σταλίτσα οργανάκι
πώς σε φέρνει στο μεράκι
Πώς σε φέρνει στο μεράκι
μια σταλίτσα οργανάκι

 
Όταν ακούω μπαγλαμάδες  
καλέ όταν ακούω μπαγλαμάδες
έξω φτώχεια και νταλκάδες
Έξω φτώχεια και νταλκάδες
όταν ακούω μπαγλαμάδες

γωγω μην γελας
αναποδα με εβαλε
μηπως θελει να με πνιξει;;;;;;;;

ρευμα

δεν μου το στέλνεις στην κοζάνη ;;;
θυμάμαι όταν σπούδαζα τα κουτάκια με παγοκύστες
πηγαιναν και ερχόταν λολ

αφήνω

Παράθεση από: "freak"χμμμ..... εγω ναι....κ ας με γραφεις...ασχετο με το συγκεκριμενο θεμα αλλα ενοιωσα πως η ερωτηση απευθυνοταν σε εμενα προσωπικα.

για σένα...

Θα 'μαι πάντα εγώ μέσ’ στο όπλο σου η σφαίρα
να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα
με τα μαύρα γυαλιά και το άσπρο φουστάνι
να κοιτάς μακριά τη φωτιά στο λιμάνι


Ξέρω ένα παιδί που μου λέει πως σε ξέρει
ότι είχατε δει ένα τρελό καλοκαίρι
στο κομμάτι που λείπει απ' το σπασμένο καθρέφτη
στο λιμάνι φωτιά, τον ήλιο πάλι να πέφτει

κόκκινα σύννεφα στον ουρανό κι εσύ γελάς
Γελάς καθώς το πλοίο πλησιάζει σαν θηρίο
και μου λες λοιπόν θυμήσου μη πετάξεις τη ζωή σου στα σκυλιά
Γελάς γιατί σε θέλω κατεβάζεις το καπέλο
και μου λες λοιπόν θυμήσου σαν ταινία η ζωή σου να κυλά
Θα 'μαι πάντα εγώ μέσ’ στο όπλο σου η σφαίρα
να χτυπάς το νερό να χτυπάς τον αέρα

να θυμάσαι ξανά όσα είχαμε κάνει
τις φωτιές στα ντεπό τη φωτιά στο λιμάνι

Λε-, μωρέ, λεμονάκι μυρωδάτο  

Λεμονάκι μυ--ρωδάτο κι από περιβό--λι αφράτο  

 

Μην, μωρέ, μην παραμυρίζεις τόσο  

Μην παραμυρίζεις τόσο και με κάνεις και νυχτώσω

Παράθεση από: "_rickymartin_"to f-18 kai to basketball

που σαι βρε καρδούλα μου να σαι κάνω λίγο γούτσου γούτσου;;;
μι λιπς  

αγολίτσικα γκέιμ σ αρέσουν
και φυσικά δεν καταλαβαίνω πως παίζονται

φυλακή

Τα μαλλίαμ' έσπριναν  

ατό ντέρτ' πα κ' εφτάω

Που γερά ας αποθάν'

να μην τυραννίεται

Όσον ντο γερά και πάει

το κόρμι νατ' λύεται

στον Λευτέρη αφιέρωσα;; δεν θυμάμαι χμμχμ

Ήθελα να 'μαι η αφή στην άκρη των δακτύλων σου

ό,τι αγγίζεις, να 'χει κάτι κι από μένα

Να 'μαι τη νύχτα η φωνή χαμένων φίλων σου

που λεν τραγούδια παλιά κι αγαπημένα

 

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

 

Ήθελα να 'μαι η σκιά στην άκρη των βλεφάρων σου
η μόνη λέξη στο παραμιλητό σου
Να 'μαι η πρώτη ρουφηξιά απ' το τσιγάρο σου
κι η τελευταία η γουλιά απ' το ποτό σου
 

Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου
Ήθελα να 'μαι εισιτήριο στην τσέπη σου
όταν σε μένα ταξιδεύει η σκέψη σου

στο φκ αφιερώνω

Άλα, άνοιξε κι άλλη μπουκάλα
και την κοινωνία τώρα τηνε παίζω ένα παρά
Βίβα, τα φαρμάκια που ’ταν στοίβα
Ποτηράκι-ποτηράκι λες και κάνανε φτερά
Βάνε, όσα έρθουν κι όσα πάνε
πού θα βρούμε τέτοιο βράδυ στη ζωή μας τη ρηχή
Δώσε, το τραπέζι ξαναστρώσε
βάλε καθαρά ποτήρια κι άντε φτου κι απ’ την αρχή

 
Ρώτα, το κορίτσι πρώτα-πρώτα
τι γουστάρει να τού παίζεις, μπουζουξή μου σεβνταλή
Βάρα, τη δική σου τη λαχτάρα
που ίσως να ’ναι η αγάπη, το ποτό και το φιλί
Ώπα, την καρδιά μου ισορρόπα
σάμπως και θα σπάσει απόψε και στα δέκα θα κοπεί
Φτού σου, οι πενιές του μπουζουκιού σου
μου επήρανε τα ρέστα και μ’ αφήσανε ταπί

 

Άλα, έχω στρώσει μια κεφάλα
και τα βλέπω όλα σα μπέης και τα νιώθω σα πασάς
Άντε, στα ποτήρια ξαναβάλτε
κι άντε εβίβα μου και μένα κι άντε εβίβα σας και σάς
Σβήνω, πωπω Θεέ μου τι θα γίνω
αγκαλιά μου το κορίτσι και τριγύρω μου βιολιά
Σπάστα, όλα ας γίνουνε ανάστα
και μπαρδόν κι αν μπουμπουνίσει και καμία πιστολιά

xaxaxaxaxaxa!!! μικρή απαίσια Atma, κι εγω σε λατρεύω!!  

Ανταποδίδω με το 'Είσαι αμαρτωλή, δε σε θέλω πια, είσαι αμαρτωλή, φύγε μακριά!'


βουτηγμένη στις αμαρτίες όμως!!!

καθότι άπιστη μου ξανα αφιερώνω

Σε ψάχνω σε όλο το ίντερνετ
μ’ οχτακοσάρι πέντιουμ
αλλά δεν είσαι πουθενά
γι αυτό θα πάω σε μέντιουμ
Και το μέντιουμ ρωτάω
που να βρίσκεσαι εσύ
μια στιγμή μονάχα λέει
να ανοίξω το πί-σί
Το μηχάνημα ρυθμίζει στην σωστή κατεύθυνση
και μου λέει αυτή που ψάχνεις είναι στην διεύθυνση
w    w    w  τελεία
άπιστη τελεία com  

 

Ήτανε το σοκ μεγάλο
έχασα τον μπούσουλα
και το μέντιουμ ρωτάω
τι να κάνω Ούρσουλα?

 
Μην αγχώνεσαι μου λέει θα την κανονίσουμε
στο διαδίκτυο το όνομα της θα καταχωρίσουμε

 

w    w    w  τελεία...  

 

Το χειρότερο όμως ήταν
πώς δεν ήσουν μόνο εσύ
Μέσα στο site της αμαρτίας
ήσασταν όλες μαζί
 

Βαρέθηκα με τις γυναίκες
ν' απογοητεύομαι
Θα τα φτιάξω με τον Μπάμπη
για να ξεμπερδεύουμε

 
w    w    w  τελεία                w    w    w   τελεία
τελειώσαμε τελεία com           τελειώσαμε τελεία   com


ΥΣ αν δεν απαντήσεις στο μου σου νου θα σε κράξω
απορώ τι κάνεις!!! :?

σπελ και εβιτακι
μην ξεχνιέστεεε

το φιλίιιιιιι