....εδώ mate πρέπει να καταφύγω στα μεγάλα μέσα!.... ας ακούσω λοιπόν το κομμάτι... ξέρεις εσύ.... Me and my melody.... λοιπόν!!!

...ίσως έχεις δίκιο mate... γιατί αν όλες οι πράξεις είχαν σκοπό δεν θα υπήρχε λόγος για ποίηση... γιατί η ποίηση εξυμνεί το ακατόρθωτο.... το ατέρμονο.... αν οι πράξεις είχαν σκοπό θα υπήρχαν μόνο όρια....ο ποιητής θα ήταν δεσμώτης...

καταφέρνεις πάντα και με "μεταφέρεις" αλλού.... νιώθω το δροσερό χιόνι... μυρίζω τις φυλλωσιές....χαίρομαι αυτές τις στιγμές... και ανυπομονώ για αυτές που θα 'ρθουν...
...σαν να έκανα τον πιο ελαφρύ ύπνο... σαν να είμαι ξεκούραστη απ'τα "πολλά"...

εσύ μου δίνεις πολλά περισσότερα Αλέξη.... ευχαριστώ!  

Παράθεση από: "tristana"Ακόμα και ο Μελαγχολικός 'Αντρας (Η μετάφραση του ματεσαλάτο για να μαθαίνετε) ενίοτε γελάει, όμως!

...πράγματι.... και αυτό το γέλιο... φωτίζει!!!

Παράθεση από: "matesalato"Εξακολουθω να αναρωτιεμαι και να ψαχνω για τον ανωφελο ερωτα που βασταζα χωρις να ξερω αν η πραγματικοτητα ειναι το θετικο η το αρνιτικο της υπαρξης μου.Αλλο προσωπο και αλλο φατσα.Η ψυχη,στο αυριο και στο ποτε.Το σωμα, στο τωρα.Κανεις δεν προτιμα το παρελθον. Εσυ;

το παρελθόν είναι μανδύας.... πορφυρός και ζεστός όταν κρυώνεις απ'την μοναξιά... μαύρος και ψυχρός όταν ζεσταίνεσαι από το παρόν του νέου έρωτα....

Παράθεση από: "matesalato"Στη Ζωη ολα μπορουν να συμβουν.Το ονειρο διεκδικει το μερτικο του αφου μορφοποιειται και παιζει το ρολο ισορροπιστη αναμεσα στο πραγματικο και το φανταστικο και εγω παλι λαθος εκανα παλι θα πονεσω το ξερω...

μερικά λάθη πρέπει να τα αγαπάς... πρέπει να τα έχεις φυλαχτό στο μοναχικό ταξίδι σου... να τα προφυλάξεις ακόμα και απ'τον εαυτό σου που τα αφορίζει.... είναι αυτά τα λάθη που σε έκαναν αυτό που είσαι σήμερα.... αν τα αγαπήσεις θα αγαπήσεις και τον εαυτό σου.... αν τα μισήσεις.... κάπου.... κάποτε... θα τα ξαναβρεις μπροστά σου....

Η μοναξιά είναι μια επιλογή γενναία... μια ενσυνείδητη πράξη φυγής από όλα εκείνα που πληγώνουν.... αλλά μπορεί να είναι και καταδίκη... γιατί μπορεί να την αγαπήσεις!

το καλύτερο ποίημα μια λευκή σελίδα?... ίσως... ίσως οι λέξεις να είναι πολύ "μικρές" για να εκφράσουν την ψυχή... ίσως να είναι απλά ένα πανωφόρι... που να οδηγεί με ασφάλεια το λόγο στο χαρτί...εκεί όμως ίσως πρέπει να τις πετάξουμε και να απογυμνώσουμε  αυτό που βγαίνει από μέσα μας... η ποίηση που υπάρχει στον καθένα μας και που χρειάζεται απλά ένα κατάλυμα.... ίσως ένα λευκό χαρτί!

mate μου.... ευχαριστώ που είσαι διαφορετικός!

mate μου.... όπως πάντα τα γραφόμενά σου με αφήνουν άφωνη και σκεφτική... αλλά με  μια ωραία αίσθηση μελαγχολίας!