Μου θυμίζει εκείνο το περίφημο: o nitse είναι νεκρός..υπογραφή ΘΕΟΣ!! ( απάντηση σε grafiti που έλεγε > δεν υπάρχει θεός , nitse.. :53:
Main Menu
- Welcome to a33.gr.
This section allows you to view all posts made by this member. Note that you can only see posts made in areas you currently have access to.
Σελίδες1
#3
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών / έτσι από περιέργεια ανάμεσα σ ένα όχι καταλυτικό..κι ένα ναι
Μάρτιος 10, 2006, 03:13:55 ΠΜ
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια στιγμή
που πρέπει το μεγάλο Ναί η το μεγάλο Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος το χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντας το
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθηση του,
Ο αρνηθείς δε μετανοιώνει. Άν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο το όχι - το σωστό - εις όλην την ζωήν του.. :53:
( CHE FECE..IL GRAN RIFIUTO/K.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ/1901/ΑΠΑΝΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ/ύψιλον)[/b]
που πρέπει το μεγάλο Ναί η το μεγάλο Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος το χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντας το
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθηση του,
Ο αρνηθείς δε μετανοιώνει. Άν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξανάλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο το όχι - το σωστό - εις όλην την ζωήν του.. :53:
( CHE FECE..IL GRAN RIFIUTO/K.Π.ΚΑΒΑΦΗΣ/1901/ΑΠΑΝΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ/ύψιλον)[/b]
#4
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών /
Μάρτιος 08, 2006, 11:39:05 ΜΜ
Φοβάμαι..φορές σαν αυτή..μέρες σαν τη σημερινή..μια στιγμή που σταματάει το χρόνο' δε σ' ακούει κανείς και σε βλέπεις μόνο εσύ..σου τραγουδάς νανουρίσματα όπως τότε που σουνα μικρούλι αλλά ξέρεις πως δεν κοιμάσαι..νομίζεις οτι έπαθες ό,τι ήταν να πάθεις, δεν έκανες εσύ το μεγαλύτερο κακό και φταίει άλλος πιο πολύ..εσύ τα έχεις καταλάβει όλα. Εκεί που τα κανόνισες λοιπόν και μπήκαν στη σειρά τους έρχεται μια φωνή - η δική σου - δεν ψιθυρίζει σαν άλλη φορά που πήγε κάτι στραβά ούτε φωνάζει γελώντας από αμηχανία. Ούτε αυτοσαρκασμος χωρά..Ήρεμα. Σου λέει κάτι που ήδη ξέρεις και συ καλά..ο περίπατος ανάμεσα στα δυο γαλανά που δένουνε αυτό τον κόσμο, σκορπίζοντας το κακό και λύνοντας τη χαρά για σένα δεν έγινε λέει η φωνή. Η ελπίδα πεθαίνει πάντοτε πρώτη..απλά μερικές φορές θες και συ να μη σου το λες. Φοβάμαι την ώρα που συναντά τ ανέφικτο η καρδιά. Δε γινότανε να έρθει πιο αργά? :53:
#5
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών /
Μάρτιος 08, 2006, 10:47:56 ΜΜ
gp.. :colors: η ευγνωμοσύνη μου ροδοπέταλα σ' ένα :53: για σένα 
#6
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών /
Μάρτιος 08, 2006, 12:19:36 ΠΜ
diko mou einai to keimeno..efxaristww :53:
#7
Ο κύκλος των χαμένων ποιητών / mystika skalismata
Μάρτιος 07, 2006, 02:16:05 ΠΜ
Έβαλε το κλειδί στην πόρτα. Mια, δυο στροφές κι ʽαντίκρισεʼ το γνωστό μοτίβο: μπροστά του τρία δωμάτια το ένα δίπλα στο άλλο, λουτρό, κουζινάκι και το κρεβάτι μαζί με τον υπολογιστή του. Το μοναδικό υλικό αξίας μέσα σε κείνο το ανήλιο τριάρι. " Τι πάει να πει δεν έχεις χώρο; H A. έχει μόνο ένα δωμάτιο κι όμως...Δεν παραπονέθηκε καμιά φορά, ίσα ίσα το θεωρεί ιδιαιτέρως άνετο και φιλόξενο...και το βάφτισε και λημέρι΄. Είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που ανέπτυξε αυτή την περίεργη συνήθεια να συζητά με τον εαυτό του. Άλλοτε μόνο σκεφτόταν. Ξεκούμπωσε το πουκάμισο κι άνοιξε το ψυγείο΄αναστεναξε..οι περίφημες θεωρίες του περί υγιεινής διατροφής, απόλυτης συμμετρίας θρεπτικών συστατικών και βιταμινών στο κάθε του γεύμα, τώρα ευχήθηκε να εξαφανισθούν ακαριαία. Να εξανεμιστούν οι χυμοί..και να βρει ένα μπουκάλι καθαρή βότκα...Πρώτα ξεντύθηκε, το παντζούρι μπορούσε να μείνει ανοιχτό ούτως ή άλλως είναι τυφλός. Τακτοποίησε τα μαξιλάρια κι άπλωσε το 'υπέροχο κορμί του ' στο τεράστιο κρεβάτι. Είχε συμφιλιωθεί με το σώμα του. .εξάλλου πάντοτε ήτανε κάπως αυτάρεσκος, στο κάτω κάτω ήταν τυφλός το πάμε δεν πα να πει πως θα ναι κι άκομψος! Η πρώτη γουλιά του ήρθε πικρή από τη δεύτερη άρχισε να καίγεται ελαφρά...Έσφιξε τους δέκτες των οπτικών του ερεθισμάτων. Δεν είχε εξοικειωθεί μ ΄όλο το σώμα του " αγάπα είπε, όχι εσένα και μένα, την ψυχή" Είναι πάλι καλοκαίρι. Στην αμμουδιά κάποιας θάλασσας, κάθονται οι δυο τους. Εκείνος κι η Α...η φαντασία του άνοιξε πάλι της πύλες στο ταραγμένο του μυαλό. ¨Ήταν κάποιος κάποτε που...Ήρθε ξαφνικά κι ήθελε να της μιλήσει γι αυτή την αγάπη..Πλησίασε διακριτικά και της πρότεινε ιπποτικά να του χαρίσει εκείνο το χορό. Φορούσε ένα μαύρο κουστούμι που μέσα του λαμπίριζαν παράξενα χούφτες από ασήμια κι είχε καρφιτσωμένο στο πέτο ένα περίεργο κόσμημα. ¨Ητανε λεπτοκαμωμένο μα όχι και δουλεμένο με λεπτομέρεια...ένα μικρό τριανταφυλλάκι, ασημένιος κορμός και γαλάζια φύλλα. Το νοιώθει γαντζωμένο στο φόρεμα της..αγγίζω τα μαλλιά σου μ ακούς; όπου κι αν πάω είσαι μαζί μου και μου λείπεις πάντα. :53:
Σελίδες1