11η Σεπτεμβρίου 2001. Μια ημερομηνία που συγκλόνισε την ανθρωπότητα. Μια ημερομηνία που άλλαξε τον κόσμο και τις ισοροπίες όπως τις ξέραμε μέχρι τότε.

Όχι δεν με συγκλόνισε καθόλου. Ήταν άλλο ένα συμβάν του πολέμου των ΗΠΑ με μία από τις πολλές χώρες στις οποίες έχουν ανοίξει μέτωπα. Μόνο που αυτή τη φορά οι τραγικές απώλειες δεν ήταν από την πλευρά του Αφγανιστάν, Ιράν, Γιουγκοσλαβίας, Κόλπου, Βιετνάμ κ.α., αλλά από την πλευρά των ΗΠΑ. Σε κάθε πόλεμο όμως όλοι είναι χαμένοι.

Δεν νομίζω ότι άλλαξε τον κόσμο, η πολιτική των ΗΠΑ παρέμεινε επεκτατική, οι πόλεμοι συνεχίζονται το ίδιο έντονα, τα διάφορα τεράστια κοινωνικά προβλήματα παραμένουν, άρα η ζωή εξακολουθεί να χαροπαλεύει.

Ήταν μια μέρα τραγική, με χιλιάδες αθώες ζωές να χάνονται, μια μέρα που θα έπρεπε να χαραχτεί στις μνήμες όλων, που βύθισε στην θλίψη για τα θύματα την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων της γης αλλά και προκάλεσε μεγάλη οργή για το αποτρόπαιο έγκλημα.

Εγώ αν δεν την είχαν ψωμοτύρι οι τηλεορασόφιλοι κλπ. medioφιλοι (με την κακή έννοια), θα το είχα ξεχάσει. Δεν έχω καμιά διάθεση να θυμάμαι πολέμους το αντίθετο, προσπαθώ όλοι να ξεχάσουν πως γίνονται και τι είναι.

Η περιφρόνηση των δημοκρατικών θεσμών, των λαών και των ανρώπινων ζωών είναι κοινό χαρακτηριστικό της ιδιωτικής και της κρατικής τρομοκρατίας ,

Πιο πριν το έλεγαν απλώς παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, προτιμώ να χρησιμοποιώ τον όρο, για να μπορώ να παρακολουθώ χρονικά τα γεγονότα. Η περιφρόνηση προς αυτά είναι χαρακτηριστικό της απουσίας πολιτισμού, της έλλειψης κριτικής ικανότητας, των περιορισμένων γνώσεων και της διάδοσης προκαταλήψεων. Είναι αποτέλεσμα της "τρομοκρατίας", δεν είναι μορφή της.

Τα όσα λέγονται περί "επιλογών" αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι παραβιάζονται βασικά δικαιώματα και ελευθερίες από τις ΗΠΑ, που διαδίδουν τον όρο "τρομοκρατία" έναντι του όρου  που προανέφερα.

Κάποτε πριν 2 σχεδόν αιώνες έγινε επανάσταση. Αποτέλεσμα ήταν να φτιαχτεί ένα μικρό κρατίδιο, κάτι σαν τα Σκόπια (ΠΓΔΜ). Πέρασαν χρόνια, ο λαός συνέχιζε να είναι αμόρφωτος. Βέβαια, έγιναν τεράστιες αλλαγές στον καινούργιο αιώνα, έγινε και ένας δεύτερος μεγάλος πόλεμος. Οι άνθρωποι πάλεψαν για το τομάρι τους, την ελευθερία τους, τη ζωή τους και για όσους αγαπούσαν. Αυτό συνέβαινε σε όλο τον πλανήτη. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνει όρθιο ένα μικρό κράτος.

Πέρασαν κάπου 60-70 χρόνια. Τι έγινε το κράτος αυτό;

Είναι το κράτος των αμόρφωτων και πανηλίθιων. Διαβάζουν ελάχιστα, δεν έχουν αξίες.
Διακυρήσσουν τη φιλοξενία τους (αρκεί να τους πληρώσεις). Είναι φιλόξενοι αλλά ρατσιστές.
Τρέχουν σε χαρτορίχτρες μάντισσες κλπ και κάνουν best seller την "τράπουλα της κατίνας".
Μιλάνε για δωρεάν παιδεία και πληρώνουν φροντιστήρια.
Όλα τα κόμματα στην καλύτερη "συμπαραστέκονται".
Ενημέρωση σημαίνει lifestyle και αθλητικά. ("ο δρόμος...")
Και αν μιλήσουμε και για πρόνοια... αυτή έχει καταργηθεί εδώ και αιώνες...

Ακόμη (τελευταίο για την Ψωροκώσταινα) η παρέλαση γίνεται μόνο για "απελευθερώσεις" που υπήρχε στρατός.

Αυτά για το κράτος. Όχι αυτό δεν το τιμάω!

Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που νοιάζονται πραγματικά για το διπλανό τους. Αυτοί ξέρουν την έννοια στέρηση, ανάγκη, *τίμια δουλειά*. Τους εύχομαι να φύγουν από το κράτος των υπολοίπων.
Γιατί αυτοί αξίζουν ακριβώς τέτοια τιμή, όχι παρελάσεις.

ΑΡΑΚΑ (λόγω ψυχολογικού ), μαγειρίτσα / φρικασέ, γίγαντες, γιουβαρλάκια, τραχανά ξινό, πατσά (εννοείται μπλιαξ!), οτιδήποτε με κρέας από κατσίκα, γαλοπούλα, αυγά χήνας, λαπά, φιδέ, κοτόσουπα, δε μου έρχονται άλλα... αν θυμηθώ κανένα θα γράψω