Καλησπέρα!
Μια χαρά το θεματάκι!!!
Το παλληκαράκι όμως τι πίνει και δεν μας δίνει?
Καταρχάς καμία κουβέντα δεν πάει πουθενά αλλά την πάνε οι συνομιλητές. Συνεπώς, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο φίλος μου είναι συνώνυμο τόσο της ανάσφάλειας όσο και της κτητικότητας!
Δεν θα σου πω ότι δεν έχω ρωτήσει κι εγώ, αλλά σίγουρα όχι στο πρώτο ραντεβού και ποτέ γυναίκα που απλά ήταν τυχαία... Έχω ρωτήσει γυναίκα που ήθελα στη ζωή μου, και το έκανα για συγκεκριμένο λόγο και σίγουρα όχι με τη λογική που αναφέρεις...
Άρα μάλλον το πρόβλημα είναι δικό του και σίγουρα όχι μία γυναίκας που θα σταθεί απέναντί του!
Και στο φιναλέ με τα ίδια κουτά κριτήρια κρίνει τον εαυτό του?
Δε νομίζω! Το έχουμε πει το ποίημα εδώ και αιώνες!
Τιμή για τον άντρα! Εξεφτιλισμός για μία γυναίκα!
Όπως και να 'χει, έχει συγκροτήσει στο μυαλό του λογικές του παραλόγου, και κυβερνάται από μάλλον κατώτερα ένστικτα...

Όσον αφορά τους αριθμούς, για τέτοιους ανθρώπους θα είναι πάντα ο κόσμος τους. Και σε εσένα τουλάχιστον τα νούμερα και τα πηλίκα δε νομίζω πως είναι γνώριμες έννοιες...

Τέλος, όρια και κανόνες, λίγο ή πολύ, συνειδητά ή επίκτητα έχουμε όλοι μας ... Ωστόσο, υπάρχουν για να τους σπάμε ή να τους ξεπερνάμε... Αλλά αυτό απαιτεί αυτογνωσία, που με τη σειρά της προϋποθέτει νύχια και σκάψιμο... Και αυτό πονάει....

Αυτά προς το παρόν...