Να συμπληρώσω εδώ ότι για χτυπημένα πουλιά υπάρχει το ΕΚΠΑΖ .
Μπορείτε να απευθυνθύνετε στα τηλέφωνά τους για να παραδώσετε το πουλάκι είτε σε κάποιο από τα παραρτήματα στην Αθήνα είτε απευθείας στην Αίγινα.

Κάνουν πολύ καλή δουλειά και γενικά πάντα ανταποκρίνονται στις εκκλήσεις για βοήθεια, οπότε ας έχουμε υπόψη αν μας τύχει κάποιο τέτοιο περιστατικό να τους αφήσουμε και κάποια οικονομική βοήθεια για τα έξοδά τους.

[quote user="κώστας" post="317894"]Ευθανασία προσφέρεται ως οψιόν
ή θεωρείται βάρβαρη ως επιλογή;[/quote]

Προσφέρεται αλλά αυτό είναι στην κρίση του καθένα.
Εγώ προσωπικά προτιμώ να παλεύω κάθε περίπτωση γιατί έχω δει ότι αν το ζωάκι έχει όρεξη για ζωή αξίζει να του δώσεις την ευκαιρία.
Το πρόβλημα είναι στην συνέχεια τι γίνεται γιατί ζώα με αναπηρίες υιθετούνται πολύ πιο δύσκολα. Από την άλλη καμιά φορά είναι τόσο καλά και χαδιάρικα ζωάκια και έχουν τόσο κέφι για ζωή που για αυτόν ακριβώς τον λόγο γίνονται αξιαγάπητα και τα επιλέγουν.

Και πάλι όμως είναι περιπτώσεις που ίσως η ευθανασία είναι η καλύτερη λύση και δεν θέλω να κρίνω αυτούς που την επιλέγουν. Κάποοι την επιλέγουν και για νεογέννητα που μπορεί να βρουν παρατημένα. Ναι, ακούγεται σκληρό, αλλά αν δεν έχει κάποιος την δυνατότητα να μεγαλώσει και να φροντίσει αυτά τα ζωάκια, τους προσφέρει τουλάχιστον έναν γρήγορο θάνατο.

Είναι γενικά μεγάλη η συζητηση αυτή γιατί καμιά φορά το ποσό που χρειάζεται για να χειρουργηθεί και να αναρρώσει  ένα ζώο είναι τόσο μεγάλο που θα μπορούσε να διατεθεί για 10 ζώα με μικρότερα προβλήματα. Αλλά γενικά εγώ προτιμώ να μην το βλέπω έτσι, δεν είναι αριθμοί και στατιστικές τα ζωάκια, όπως δεν είναι και οι άνθρωποι.

Στους περισσότερους από εμάς έχει συμβεί να δούμε ένα ζωάκι χτυπημένο ή άρρωστο στο δρόμο. Κάποιοι κάναμε κάτι για αυτό και κάποιοι αδιαφορήσαμε. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις καλό θα είναι να είμαστε ενήμεροι για τις επιλογές μας.


Πρώτη αρχή. Ο μόνος που μπορώ να βασιστώ για να βοηθήσει άμεσα είναι ο εαυτός μου.
Πολλοί θα έχουμε ακούσει την φράση «Θα το μαζέψει η Φιλοζωική». Λίγοι όμως έχουμε αναρωτηθεί τι είναι αυτή η «Φιλοζωική».
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάποιος κρατικός μηχανισμός που να ασχολείται με την περισυλλογή και την περίθαλψη αδεσπότων. Το κοντινότερο σε αυτό είναι το διαδημοτικό πρόγραμμα του ΔΙΚΕΠΑΖ που περιλαμβάνει συγκεκριμένους δήμους του νομού αττικής. Ασχολείται με την περισυλλογή και στείρωση αδεσπότων σκυλιών και την νοσηλεία για πολύ απλά περιστατικά. Στην συνέχεια τα ζώα μένουν για λίγο στην στέγη και επανατοποθετούνται αν δεν υιοθετηθούν. Δεν καλύπτει δύσκολα ορθοπεδικά χειρουργεία. Ζώα που έχουν ανάγκη από τέτοια χειρουργεία είτε επανατοποθετούνται χωρίς να γίνει το χειρουργείο είτε μένουν εκεί και περιμένουν να πεθάνουν ή να τα αναλάβει κάποιος ιδιώτης. Οι γάτες δεν καλύπτονται από το πρόγραμμα αυτό.
Παρόλα αυτά αν το άρρωστο ή χτυπημένο ζωάκι που βρήκατε είναι σκυλάκι, είναι καλή ιδέα να είναι η πρώτη σας προσπάθεια το 1595 για τον Δήμο Αθηναίων (δείτε εδώ)
Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλά φιλοζωικά σωματεία που έχουν ιδρυθεί από ομάδες ιδιωτών. Τα περισσότερα βασίζονται αποκλειστικά σε προσωπικούς πόρους και το καθένα έχει διαφορετικού τύπου δράση. Στο μεγαλύτερο ποσοστό είναι υπερφορτωμένοι με ζώα που οι ίδιοι έχουν περισυλλέξει ή τους έχουν παρατήσει και πέρα από συμβουλές που μπορούν να προσφέρουν σε σπάνιες περιπτώσεις είναι σε θέση να αναλάβουν οι ίδιοι το ζώο.
Μια λίστα των περισσότέρων σωματείων είναι διαθέσιμη εδώ.
Συνεπώς, όταν βρεθούμε στην κατάσταση ένα ζωάκι να χρειάζεται την βοήθεια μας πρέπει να ξέρουμε ότι πιθανότατα δεν θα επικοινωνήσουμε απλά με ένα σωματείο και θα έρθει να το πάρει. Θα πρέπει πιθανότατα εμείς οι ίδιοι να το αναλάβουμε και να φροντίσουμε για την μεταφορά του σε κτηνίατρο αλλά και την φροντίδα του στην συνέχεια.
Ένα πιλοτικό πρόγραμμα που έχει ξεκινήσει τον τελευταίο καιρό και ευχόμαστε την επιτυχία του είναι η γραμμή επικοινωνίας για τα αδέσποτα: 211-800-2009. Είναι πρωτοβουλία του διαδικτυακού τόπου www.adespoto.gr και στόχο έχει να προσφέρει συμβουλές και κατευθύνσεις. Ελπίζουμε στην συνεχιζόμενη λειτουργία του σαν πηγή καθοδήγησης.

Δεύτερη αρχή. Διατηρούμε την ψυχραιμία μας.

Και αποφασίζουμε αν πραγματικά είμαστε διατεθειμένοι να βοηθήσουμε αυτό το ζώο για όσο χρειαστεί με υπευθυνότητα.

Συνήθης πρακτική πολλών ελλήνων είναι να περισυλλέγουν ένα ζώο με πρόβλημα ή νεογέννητα και να τα εγκαταλείπουν στην πόρτα του φιλόζωου γείτονά τους. Και φεύγουν με καθαρή την συνείδησή τους ότι έκαναν το καθήκον τους. Πρέπει να αναλογιστούμε όμως τι σημαίνει για έναν άνθρωπο ήδη υπερφορτωμένο με ζώα αυτή η κίνηση. Μπορεί να αντεπεξέλθει σε χρόνο και χρήμα; Και τι σημαίνει αυτή η κίνηση για τα πιθανώς δεκάδες υπόλοιπα ζώα που ήδη φροντίζει;
Ας δείξουμε υπευθυνότητα. Όταν περισυλλέγουμε μια ψυχή από τον δρόμο εμείς είμαστε πλέον υπεύθυνοι για αυτήν. Ναι, ας ζητήσουμε βοήθεια και συμβουλές από τον φιλόζωο της γειτονιάς μας. Αλλά ας μην φορτώσουμε ένα ακόμα ζώο στο κατώφλι του.

Η βασική πρώτη κίνηση αν το ζώο είναι χτυπημένο ή άρρωστο είναι η μεταφορά του στον κτηνίατρο για τις πρώτες βοήθειες, όσο πιο άμεσα μπορεί να γίνει αυτό. Μέχρι τότε φροντίζουμε να τοποθετήσουμε το ζώο σε ζεστό και ήσυχο περιορισμένο σημείο, σε κάποιο κλουβάκι ή κούτα αν δεν έχουμε. Ανά περίπτωση υπάρχουν απλές πρώτες βοήθειες που μπορούν να προσφερθούν.
Εφημερεύοντα κτηνιατρεία μπορούμε να δούμε, για την Αττική τουλάχιστον, εδώ  ενώ ένας κατάλογος των κτηνιάτρων Αττικής είναι επίσης διαθέσιμος εδώ

Τρίτη Αρχή. Εξετάζουμε τις επιλογές μας

Οι πρώτες δύσκολες ώρες ή μέρες έχουν περάσει και το ζωάκι που βρήκαμε έχει ξεπεράσει τον κίνδυνο. Τίθεται πλέον το δύσκολο ερώτημα αν δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να το κρατήσουμε. Τι θα το κάνουμε;

Πρώτο βήμα: Ζητάμε καθοδήγηση. Είναι πλέον η ώρα να απευθυνθούμε στις φιλοζωικές οργανώσεις. Ίσως απλά δεν θα μπορούν να κάνουν κάτι. Αλλά ίσως θα μπορούν να βοηθήσουν με την φιλοξενία του ή με την προώθησή του για να βρει σπίτι. Ίσως απλά το ζωάκι μπορεί να επιστρέψει στον χώρο του.
Στην δεύτερη αυτή περίπτωση πρέπει να λάβουμε υπόψη πολλούς παράγοντες που έχουν να κάνουν με το σημείο που το περισυλλέξαμε και με το ίδιο το ζώο. Αν δεν είμαστε σίγουροι ζητάμε την άποψη πιο έμπειρων ανθρώπων.

Δεύτερο βήμα: Προωθούμε με αγγελίες. Η προώθηση με αγγελίες ειδικά όταν πρόκειται για νεαρά και υγιή ζωάκια υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να οδηγήσει στην ευτυχή αποκατάσταση του προστατευόμενού μας. Προσοχή χρειάζεται εδώ ώστε να εξασφαλίσουμε ότι ο ενδιαφερόμενος που θα υιοθετήσει το ζώο είναι πραγματικά κατάλληλος. Λίστα με πιθανά σημεία για ανάρτηση αγγελιών εδώ. Άλλη επιλογή μπορεί να είναι ένα αφισάκι σε πετ σοπ ή κτηνιατρεία.

Σαν συμπέρασμα, δυστυχώς η υποστήριξη του κράτους όπως και ο συνολικός του χειρισμός στο θέμα των αδεσπότων είναι από ανύπαρκτος έως ελλιπής. Συνεπώς πέφτει σε εμάς του βάρος να χειριστούμε καταστάσεις που αφορούν σε αδέσποτα που χρειάζονται την άμεση βοήθειά μας.
Παρόλα αυτά λίγα πράγματα μπορούν να συγκριθούν με την χαρά του να βοηθάμε μια ψυχούλα που έχει την ανάγκη μας και να την βλέπουμε ευτυχισμένη στο δικό της σπίτι.

Σημείωση:

Το κείμενο αυτό βασίζεται αποκλειστικά στην μέχρι τώρα εμπειρία μου από την ενασχόλησή μου με τα αδέσποτα. Αν κάποιος κρίνει ότι μου ξεφεύγουν κάποιες επιλογές ας τις αναφέρει.

Ξεκίνησε η συγκεντρωση υπογραφών για την απόσυρση του σχεδίου ΠΔ του ΥΠΕΧΩΔΕ ενάντια στόν Υμηττό.
Από αυτό το σημείο κάνοντας κλίκ ΕΔΩ μπορείτε να κατεβάσετε το κείμενο ΣΥΛΛΟΓΉΣ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ και αφού το εκτυπώσετε να το διακινήσετε.
Όταν συμπληρωθεί αποστείλλετέ το σκαναρισμένο στο e-mail: dasoprostasia[at]gmail.com
ή ταχυδρομήστε το έως 20 Μαρτίου στη διεύθυνση:
Εθελοντική Δασοπροστασία Δ. Καισαριανής, Αρσινόης 12, 161 21 Καισαριανή
ή στείλτε το με Fax στο 210 7244077.

Περισσότερα στο www.dasoprostasia.gr

Εντάξει παιδιά, είμαι ανορθόγραφη, είναι δεδομένο, χεχε.

Ναι, ειναι γεγονός πάντως, είμαστε ΠΟΛΛΕΣ γυναίκες στο χώρο, και οι γατούδες είναι ακόμα πιο πολλες.  :mryellow:

[quote user="κώστας" post="311510"]Η παραπάνω πρόσκληση
ΔΕΝ απευθύνεται
στον Ε.Ο.Π.
καθώς και στον Ε.Ο.Σ.
αλλά επίσης και στον Ε.Ο.Πτ.
(Ελληνικός Όμιλος Ποντικιού,
Ελληνικός Όμιλος Σκύλου και
Ελληνικός Όμιλος Πτηνών, αντίστοιχα)[/quote]

XAXAXAXA
Και σίγουρα ούτε στον ΕΟΚ (ελληνικός όμιλος κατσαρίδας)!

Ο Ελληνικός Όμιλος Γάτας διοργανώνει στις 22 Μαρτίου (10:00 - 19:00)  την ετήσια του διεθνή έκθεση στον Αστέρα Βουλιαγμένης (Απόλλονως 40).
Ο όμιλος θα παραχωρήσει στο Αδεσποτολόγιο περίπτερο όπου θα μοιράζονται φυλλάδια για τα αδέσποτα και θα βρίσκονται κάποια από τα αδεσποτάκια μας που ψάχνουν σπίτι.

Περιμένουμε όλους τους φιλόζωους να θαυμάσουν μαζί μας τις υπέροχες γατούλες που θα διαγωνιστούν κατά την διάρκεια την έκθεσης.

[albumimg]11909[/albumimg]

Πολύ συχνό φαινόμενο που αντιμετωπίζουν φιλοζωικές οργανώσεις είναι το να δέχονται κλήσεις για κατοικίδια που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο μετά το θάνατο των ιδιοκτητών τους.

Μια πολύ τυπική περίπτωση είναι αυτή μοναχικών ηλικιωμένων που μαζεύουν ζωάκια στο διαμέρισμά τους, κυρίως γατούλες και στις περισσότερες περιπτώσεις αστείρωτες. Λόγω των συνεχών γεννήσεων, πολλές φορές ο αριθμός των ζώων μπορεί να φτάσει σε δεκάδες, πολλές φορές σε άθλια κατάσταση, καθώς οι ιδικτήτες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το κόστος, είτε σε τροφές είτε σε κτηνιατρική περίθαλψη.
Η τυπική διαδικασία μετά τον θάνατο ενός τέτοιου προσώπου είναι το Υγειονομικό να ανοίγει την πόρτα του διαμερίσματος και τα ζώα να βρίσκονται στο δρόμο. Περιγραφές εθελοντών που προσπάθησαν να βοηθήσουν κάποια από αυτά τα ζωάκια είναι πραγματικά σοκαριστικές ως προς τις συνθήκες στο διαμέρισμα αλλά και την κατάσταση των ίδιων των ζώων.

Μια δεύτερη κατηγορία είναι αυτή των ηλικιωμένων με κατοικίδια σε καλή κατάσταση, αλλά κληρονόμους που αδιαφορούν για αυτά. Συχνά, όταν χαθεί ο ιδιοκτήτης, οι κληρονόμοι επιθυμούν να απαλλαγούν με τον πιο άμεσο τρόπο από τα ζωάκια που βρίσκονται στο διαμέρισμα, ώστε να εκμεταλευτούν τα περιουσιακά στοιχεία που κληρονόμησαν. Συνεπώς, τα ζωάκια είτε φολιάζονται είτε βρίσκονται στο δρόμο.

Το τραγικό στο θέμα αυτό δεν είναι μόνο ότι ζωάκια που έχουν μεγαλώσει και μάθει να ζουν σε διαμέρισμα βρίσκονται ξαφνικά πεταμένα στο δρόμο με λιγοστές πιθανότητες επιβίωσης. Είναι ότι οι κληρονόμοι του ιδιοκτήτη εμφανώς δεν σέβονται την μνήμη του ώστε να φροντίζουν όσο είναι δυνατον να βρουν μια λύση για τα ζωάκια αυτά.

Είναι πραγματικά σοκαριστικό να βλέπει κανείς από κοντά την θλίψη και τον φόβο στα μάτια ενός τέτοιου ζώου που ξαφνικά βρέθηκε μόνο του σε ένα διαμέρισμα, με αβέβαιο μέλλον και χωρίς τον άνθρωπο που τον αγαπούσε και τον φρόντιζε.

Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή μιας ηλικιωμένης κυρίας που πέθανε πριν της γορτές, με αποτέλεσμα τα ζωάκια της, όλα πολύ καλού χαρακτήρα να κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο.

Τα γατάκια είναι ολα υπέροχα, κάποια έχουν βρει ήδη σπίτι, κάποια ακόμα περιμένουν.

[albumimg]11723[/albumimg]

[albumimg]11742[/albumimg]

[albumimg]11741[/albumimg]

[albumimg]11740[/albumimg]

[albumimg]11739[/albumimg]

Τα βλέπουμε γύρω μας, στο δρόμο, μαλλιαρές φατσούλες, άλλα ταϊσμένα και υγιή, άλλα άρρωστα και λυπημένα.
Γατάκια και σκυλάκια, ζουν τη δική τους ζωή και περιπέτειες, στο περιθώρειο της δικής μας κοινωνίας, της ανθρώπινης.
Διασαυρωνόμαστε μαζί τους. Είτε τα προσπερνάμε με αδιαφορία, χαμένοι στον δικό μας κόσμο και προβλήματα, είτε τους ρίχνουμε μια ματιά, με περιέργεια, θλίψη ή αδιαφορία, είτε σταματάμε να τα χαϊδέψουμε και να τους χαμογελάσουμε.
Κάποιοι απο εμάς τους έχουμε δώσει μια θέση στην ζωή μας. Κάποιοι τα ταίζουμε, άλλοι τα πάμε στον γιατρό αν αρρωστήσουν, άλλοι προσπαθούμε να τους βρούμε ένα σπίτι, όταν για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούν να ζήσουν στο δρόμο.
Όλοι εμείς που είμαστε πιο κοντά τους έχουμε δει τις δυσκολίες και τον πόνο τους και έχουμε κλάψει όταν μας τα δηλητηριάζουν οι γείτονες ή όταν μας τα χτυπήσουν αυτοκίνητα. Ας μην μιλήσουμε για αυτό όμως εδώ.
Ας προσπαθήσουμε για λίγο να μπούμε στην θέση τους, να δούμε τον κόσμο από τα μάτια τους. Είναι ζωάκια που εδώ και χιλιάδες χρόνια έχουν εξημερωθεί, που σημαίνει ότι γεννετικά πλέον ειναι προγραμματισμένα να ζουν με τον άνθρωπο. Θάλουν και χρειάζονται να συμβιώσουν μαζί μας, το αποζητούν. Θέλουν να μας προσφέρουν και να τους προσφέρουμε. Στις απάνθρωπες πόλεις που ζούμε όμως έχει χαθεί αυτή η σχέση συμβίωσης και αλληλεξάρτησεις με τα κατοικίδια, γατούλες και σκυλάκια, που ήταν δεδομένη σε άλλες εποχές. Τα κατοικίδια πλέον ειναι υποχρεωμένα να ζήσουν και να τα βγάλουν πέρα μόνα τους, χωρίς εμάς. Και ειναι αναγκασμένα να το κάνουν σε ένα περιβάλλον που δεν μπορεί καν να τους προσφέρει τα απαραίτητα.
Στην πόλη δεν υπάρχουν ποτάμια και ρυακια να πιουν νερο, μονο λακούβες με βρωμόνερα. Δεν υπάρχουν ζωντανά θηράματα να κηνυγήσουν, μόνο σκουπίδια. Τα κατοικίδια μας, που τα εξημερώσαμε για να μας βοηθάνε και να μας συντροφεύουν, έγιναν πλέον ρακοσυλλέκτες και ζητιάνοι. Τι να την κάνεις τη γάτα όταν υπάρχει το ποντικοφάρμακο ή το σκύλο αν έχεις συναγερμό και κλειδαριές;
Ένα ζωάκι όμως έχει πολύ περισσότερα να προσφέρει από την πρακτική του χρηστικότητα. Είναι μια ψυχούλα, με χαρακτήρα, συναισθήματα και επιθυμίες, με διάθεση για τρυφερότητα και επικοινωνία, για παιχνίδι και διασκέδαση.
Όσοι απο εμάς συγκατοικούν με ένα ζωάκι ξέρουν καλά την χαρά να μπαίνεις στο σπίτι και μια ψυχούλα να σε υποδέχεται με ενθουσιασμό.
Την ευτυχία να κάθεσαι τον χειμώνα στον καναπέ με το γατάκι σου να κοιμάται διακριτικά δίπλα σου.
Να πηγαίνεις βόλτα με το σκυλάκι σου και να μοιράζεσαι τον ενθουσιασμό της εξερεύνησης της γειτονιάς σου.
Να χαλαρώνσεις με την γατούλα σου στο μπαλκόνι, απολαμβάνοντας τον ήλιο.
Να κάνεις δουλειές στο σπίτι με μόνιμη συντροφιά να σε ακολουθεί από δωμα΄τιο σε δωμάτιο.
Να έχεις ένα χαζοχαρούμενο πλασματάκι δίπλα σου να σου φτιάχνει το κέφι όταν είσαι λυπημένος.

Ναι, τα κατοικίδια έχουν θέση στην ζωή μας. Και κυρίως θέση έχουν τα αδέσποτα. Που έχουν ζήσει στον δρόμο και καταλαβαίνουν πόσο δύκολο είναι. Που μπορούν να εκτιμήσουν την αξία που έχει ένα πιάτο φαγητό, φρέσκο νερό και ύπνος σε μια κουβερτούλα. Για αυτό και ένα πρώην αδεσποτάκι, όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές γίνεται ο ποιος πιστός και τρυφερός σύντροφος, ειδικά όταν το υιοθετήσουμε ενήλικο και έχει κατανόηση και εμπερία του τι σημαίνει να ζεις στον δρόμο.

Ακόμα κι αν δεν είχατε ποτέ μέχρι τώρα ζωάκι, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το δοκιμάσετε.  :mryellow:
[albumimg]11627[/albumimg] [albumimg]11699[/albumimg]

[albumimg]11717[/albumimg] [albumimg]11612[/albumimg]

Μαζί κάνουμε τη Θεωρία Πράξη!
Η πρώτη ετήσια γιορτή του Αδεσποτολόγιου στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης


Το Αδεσποτολόγιο οργανώνει την πρώτη του ετήσια γιορτή και σας καλεί όλους το Σάββατο, 22 Νοεμβρίου 2008, στις 7 μ.μ. στη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης (Φωκίωνος Νέγρη 42).
Ελάτε να γνωριστούμε από κοντά, να απολαύσετε εξωτικό τσάι, κοκτέιλς, γλυκά και αναψυκτικά, να ενημερωθείτε για τις δράσεις μας και για τους τρόπους που μπορείτε κι εσείς να βοηθήσετε τα αδέσποτα ζωάκια. Ακόμα, θα γνωρίσετε τα αξιαγάπητα γατάκια και σκυλάκια μας που ψάχνουν σπίτι και αγκαλιά.
Εθελοντές, φίλοι, γνωστοί, κτηνίατροι, περίεργοι, γείτονες, περαστικοί, είστε όλοι καλεσμένοι σε μια ανοιχτή γιορτή, οργανωμένη με πολλή αγάπη για όλες τις ουρίτσες της πόλης!
Το Αδεσποτολόγιο είναι μια ομάδα ανεξάρτητων εθελοντών. Μας ενώνει η αγάπη μας για τα ζώα και η επιθυμία μας να βοηθήσουμε όπως μπορούμε αυτά που είναι λιγότερο τυχερά.

Καλα, ως προς το θεμα των παπαδων κι εγω μαζι σας, δεν υπαρχει αμφιβολια.
ειμαι εκτος θεματος εδω και δεν θα επεκταθω, αλλα πραγματικα αν θέλετε το ανοιγουμε ξεχωριστο θεμα να τα πουμε με την ησυχια μας.  :mryellow: (βεβαια κινδυνεύω να παρεξηγηθω καινουρια στο φόρουμ, αλλα πραγματικα στο θέμα της εκκλησιας ειμαι εξοργισμενη)

Ναι, πραγματι, μιζερια παντου, ανθρωποι υποφέρουν, οπως και ζωάκια.
Αλλα ο καθένας με τον πονο του που λενε, κι εγω θεωρω οτι τα κατοικιδια ειναι στο ελεος μας και εξαρτώνται απο τις επιλογές μας, και στην τελικη δεν ζητανε πολλα.

Δεν λέω να υιοθετήσουμε όλοι απο ένα. Το πιστευω οτι πάντα ενα ζωάκι στο σπίτι δίνει συντροφικότητα και χαρά και μας διδάσκει πολλά για τον ευατο μας. Αλλα καταλαβαινω οτι κάποιος που δεν το εχει ζησει ειναι δύσκολο να πειστει για αυτο.

Αλλα το λιγο που μπορουμε ας το κάνουμε. Λιγες κροκετούλες στο πεζοδρόμιο, λίγο νεράκι, ένα χάδι, να το μαζέψουμε να το παμε στο γιατρο αν το δούμε άρρωστο ή χτυπημένο και κυριως να μην αδιαφορούμε για τον γείτονα που πετάει φόλες ή βασανίζει το σκυλί του.

[quote user="rain" post="307540"]Καλό βρε παιδιά αλλά πολύ μελό
τα αγαπώ τα ζωάκια αλλά βάλτε και κάτι χαρούμενο στο τέλος θα ψυχοπλακωθούμε[/quote]

μωρε, ναι μαζι σου ειμαι και πιστεψε με εγω που τα ζω και απο κοντα το τελευταιο που θελω ειναι να ψυχοπλακωνομαι και διαδικτυακα.
Αλλα  το παραπονο της κοπελας που το εγραψε το κειμενο ειναι ακριβως αυτο, οτι οταν η Βαλια ηταν ενα χαρωπο σκυλακι αρτιμελες και υγιες κανενας δεν ενδιαφέρθηκε να την υιοθετησει.
Οταν τραυματιστηκε και το θεμα πήρε δημοσιοτητα πήραν πολλοι και την ζήταγαν.
αυτο ειναι το θεμα που ήθελα να θιξω... Πρέπει να φτάσει ένα ζώο σε αυτό το σημείο για να προσέξουν και να το επιλέξουν; Και αυτο απο λύπη;

Για να αλλάξουν τα πράγματα για τα αδέσποτα πρέπει να νοιαστούμε όλοι μας  και να λειτουργήσουμε προληπτικά ώστε να μην υπάρχουν πλέον άλλα ταλαίπωρα ζωάκια σαν την Βάλια και τον Λήο.

Η Βάλια, η γλυκιά σκυλίτσα που φρόντιζε ο Σύλλογος Ζωοφίλων Αγ. Παρασκευής, δεν υπάρχει πια. Συνάντησε κι αυτή, την προδιαγεγραμμένη μοίρα όλων των αδέσποτων ζώων που δεν καταφέρνουν να υιοθετηθούν. Αργά ή γρήγορα, όλα τους, καταλήγουν σε ένα θάνατο συνήθως βίαιο και βασανιστικό, μόνο ο τρόπος αλλάζει. Κροτίδα, οξύ, φόλα, αυτοκίνητο, αρρώστια, πυροβολισμός μέχρι και σούβλισμα…

Ο πολιτισμός μας σίγουρα χαρακτηρίζεται από τον «άνθρωπο» αυτόν που χρησιμοποίησε τη Βάλια σαν ζωντανό στόχο. Χαρακτηρίζεται όμως και από τις δεκάδες ΑΝΘΡΩΠΩΝ που προσφέρθηκαν να υιοθετήσουν το ταλαίπωρο ζώο μετά την περιπέτειά του. Δεν αναφέρομαι μόνο σε όσους, συγκλονισμένοι από το γεγονός, κατακλύστηκαν στιγμιαία από αισθήματα φρίκης και οίκτου και ένοιωσαν την ανάγκη να κάνουν κάτι, χωρίς ίσως να συνειδητοποιούν ακριβώς το βάρος αυτής της απόφασης.

Αναφέρομαι κυρίως, σε όσους ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ αποφάσισαν να βάλουν στη ζωή τους ένα τεράστιο πρόβλημα. Ένα ζώο τυφλό, ακρωτηριασμένο και στα δύο μπροστινά του πόδια, πληγωμένο στο στόμα και το αυτί. Ένα ζώο που, αν τελικά ζούσε, θα είχε ανάγκη από ιδιαίτερες καθημερινές φροντίδες για να φάει, για να κάνει τις ανάγκες του, ακόμα και για να πιει μιά γουλιά νερό. Ένα ζώο απόλυτα εξαρτημένο από το σωτήρα του για όλη την υπόλοιπη ζωή του. Τι να πει κανείς, αλήθεια, για το μεγαλείο της ψυχής ΑΥΤΩΝ των ΑΝΘΡΩΠΩΝ;

Θα ήταν πραγματικά σπουδαίο αν μπορούσε να βρεθεί ο «άνθρωπος» αυτός που σκότωσε τόσο σαδιστικά ένα αθώο πλάσμα, που μόνο αγάπη και τρυφερότητα ένοιωθε για όλους, ακόμα και γιʼ αυτόν τον ίδιο, τον φονιά της. Θα μπορούσε, ίσως, να τιμωρηθεί παραδειγματικά και έτσι όλοι μας θα νοιώθαμε ικανοποιημένοι και δικαιωμένοι.

Και λοιπόν; Το γεγονός δεν θα άλλαζε. Η Βάλια θα ήταν πάλι ακρωτηριασμένη, τυφλή και νεκρή.
Δε θα ήταν πολύ καλύτερο αν μπορούσαμε να γυρίσουμε το χρόνο πίσω; Δε θα ήταν πραγματικά υπέροχο αν η Βάλια είχε υιοθετηθεί ΤΟ ΠΡΩΙ εκείνης της μέρας, πού έμελλε να είναι η τελευταία χαρούμενη μέρα της ζωής της; Δε θα ήταν υπέροχο αν είχατε πάρει τη Βάλια στο σπίτι σας χαρούμενη κι ευτυχισμένη, αν σας κουνούσε την ουρίτσα της πηδώντας πάνω σας, αν μπορούσε ακόμη να σας κοιτάζει με τα ματάκια της γεμάτα ευγνωμοσύνη; Εσάς ρωτάω. ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ που ήσασταν διατεθειμένοι να υιοθετήσετε τη Βάλια ακρωτηριασμένη και τυφλή. Αν μπορούσατε να γυρίσετε το χρόνο πίσω, αν μπορούσατε να προλάβετε αυτό το κακό δεν θα το κάνατε χίλιες φορές;

Ε, λοιπόν, ΜΠΟΡΕΙΤΕ!!! Υιοθετείστε τη Βάλια ΣΗΜΕΡΑ!!! Την ΕΠΟΜΕΝΗ Βάλια. Υιοθετείστε ΣΗΜΕΡΑ το αδέσποτο ζώο που ΑΥΡΙΟ θα έχει την τύχη της Βάλιας. Υιοθετείστε το υγιές και χαρούμενο! Πριν το προλάβει η κροτίδα, η φόλα, το οξύ, το καλααζάρ, το αυτοκίνητο, η σούβλα. Υιοθετείστε το και σώστε το ΣΗΜΕΡΑ! Γιατί ακόμα κι αν βρεθεί ο διεστραμμένος υπεύθυνος για τον θάνατο της Βάλιας, ακόμα κι αν τιμωρηθεί, ακόμα κι αν συναισθανθεί την απανθρωπιά της πράξης του και δεν την επαναλάβει ποτέ, πάντα θα υπάρχει ένα άλλο διεστραμμένο μυαλό, με μια ακόμη πιο διεστραμμένη ιδέα να τον διαδεχθεί. Η ανθρώπινη απανθρωπιά δεν έχει τέλος.

Υπάρχουν πολλά ζωάκια σαν τη Βάλια. Ζωάκια που περιμένουν για μήνες να υιοθετηθούν, που δεν είναι ιδιαίτερα όμορφα, που δεν έχουν την τύχη να θυμίζουν κάποια συγκεκριμένη ράτσα, που δεν είναι άσπρα, μαλλιαρά και μικρόσωμα, που δεν έγιναν διάσημα εξ αιτίας μιας εγκληματικής πράξης εις βάρος τους. Μπορείτε να τα δείτε στο Σύλλογο Ζωοφίλων Αγ. Παρασκευής, στο Σύλλογο Ζωοφίλων της δικής σας περιοχής, σε ζωοφιλικά περιοδικά, σε ιστοσελίδες ή στη γειτονιά σας, να περιφέρονται ψάχνοντας τον επιούσιο στα σκουπίδια σας. Όλα τους, μπορεί να είναι στη θέση της Βάλιας αύριο.

Υιοθετείστε ένα αδέσποτο ζωάκι ΣΗΜΕΡΑ. Αφού είχατε το μεγαλείο ψυχής να διεκδικείτε την υιοθεσία της Βάλιας, ενός ιδιαίτερου και προβληματικού ζώου, υιοθετείστε ένα αδέσποτο στη θέση της. Δώστε του το όνομά της ή το όνομα του Λήο, ώστε να θυμάστε κάθε μέρα ότι καταφέρατε το ακατόρθωτο. Να γυρίσετε το χρόνο πίσω.

Δεν ξέρω τι να πω, αυτο που συνέβει με τον Μίμη ήταν τεράστιο πλήγμα για όλους μας που τον γνωρίσαμε.
Υπέροχο γατάκι, πανέμορφο κοινωνικό....
Πραγματικά όποιος βλέπει αυτό το πλάσμα και το μόνο που σκέφτεται είναι αν το εξοντώσει είναι ΑΡΡΩΣΤΟΣ και πρέπει να τον κλείσουν κάπου. Γιατι αν πετάς δηλητήριο σε ακάλυπτους πολυκατοικιών και πάρκα, όπου παίζουν και μικρά παιδιά είσαι πράγματι δημόσιος κίνδυνος.

Αντίο μικράκι μου και εύχομαι οποιος σου το έκανε αυτό να πληρωθεί με το ίδιο νομισμα.

αυτά τα είδατε;
http://www.a33.gr/viewtopic.php?t=11989

θα κοιτάξω κι εγώ αν υπάρχουν διαθέσιμα μικρόσωμα πολύ σκυλάκια και θα σας πω αν ειναι.