[quote user="pixie" post="318649"]'Οταν θ' αρχίσω να δακτυλογραφώ αυτό το κείμενο, η αθωότητά μου θα έχει τελειώσει...
Από πέρυσι τον Σεπτέμβρη δεν έκανα τίποτα άλλο απ' το να περιμένω έναν άντρα... Να μου τηλεφωνήσει και ναρθεί σπίτι μου...
'Ολη η συμπεριφορά μου στις υπόλοιπες δραστηριότητές μου ήταν πλαστή.
Οι μόνες πράξεις όπου ενεργοποιούσα τη θέλησή μου, την επιθυμία μου για κάτι τι που θα πρέπει να είναι η ανθρώπινη νοημοσύνη, είχαν όλες κάποια σχέση μ΄αυτόν τον άνθρωπο.
Ήμουν δοσμένη ολόκληρη μονάχα σε κείνη τη στιγμή, η εγγύτητα της οποίας με πλημμύριζε πάντοτε με έναν τρόμο, δέος δίχως όνομα, που θ' άκουγα το αυτοκίνητό του να φρενάρει, τα βήματά του στο τσιμεντένιο κατώφλι..
Η μόνη αδιαμφησβήτητη αλήθεια ήταν ορατή όταν κοίταζα το σεξ του.
Κι αμέσως μόλις έπεφτα σ' αυτή την κατάσταση, παραγόταν μέσα στο μυαλό μου ένας σπασμός ευτυχίας. Είχα την εντύπωση ότι εγκαταλειπόμουν σε μια ευχαρίστηση σωματική, λες και ο εγκέφαλος, κάτω απ΄την εισροή των ίδιων εικόνων, των ίδιων αναμνήσεων, θα μπορούσε να ικανοποιείται, σαν ένα σεξουαλικό όργανο παρόμοιο με τα άλλα..
Τον ένιωθα συνεχώς δίπλα μου.. 'Ηθελα με όλες μου τις δυνάμεις να θυμάμαι το σώμα του από την κορφή ως τα νύχια. Κατάφερνα να δω με ακρίβεια τα γαλαζοπράσινα μάτια του, την καμπύλη των ώμων του. Αισθανόμουν τα δόντια του, το εσωτερικό του στόματός του, το σχήμα των μηρών του, την αίσθηση της επιδερμίδας του και μικρές βελονίτσες τρυπούσαν το κορμί μου..
Μια φορά ξαπλωμένη μπρούμυτα έφτασα σε οργασμό και μού φάνηκε πως ήταν ο δικός του οργασμός...
'Εχω φυλάξει χωρίς να το πλύνω ένα ποτήρι από το οποίο είχε πιεί.
Μόλις έφευγε δεν συγύριζα αμέσως..
Παρατηρούσα το γεμάτο σταχτοδοχείο, τα ρούχα, τα διασκορπισμένα στο διάδρομο εσώρουχα, το δωμάτιο, τα σεντόνια που σέρνονταν στη μοκέτα.
Θα ήθελα να διατηρούσα αυτήν ακριβώς την ακαταστασία, όπου το κάθε αντικείμενο σήμαινε μία χειρονομία, μία στιγμή, που συνέθετε έναν πίνακα που την δύναμη και την οδύνη του δεν θα φτάσει ποτέ, στα δικά μου μάτια, κανένας πίνακας άλλος σε καμία πινακοθήκη!
Φυσικά δεν πλενόμουν εκείνη τη μέρα για να διατηρήσω το σπέρμα του..
Λογάριαζα πόσες φορές είχαμε κάνει έρωτα. Βυθιζόμουν σε μια κατάσταση νάρκης όπου είχα την αίσθηση πως κοιμόμουν μέσα στο δικό του σώμα.
Την επομένη ζούσα μέσα σε μία χαύνωση, όπου μετασχηματιζόταν ατέλειωτα ένα χάδι του, επαναλαμβανόταν κάθε ερωτική λέξη που είχε προφέρει..
Μετράω πιά τον χρόνο αλλιώτικα, με όλο μου το σώμα..
Από το βιβλίο της ΑΝΝΙ ΕΡΝΩ[/quote]
Γεια χαρά μήπως γνωρίζεις απο ποια εκδοτική εταιρεία βγήκε το βιβλίο αυτό?
και ποιός είναι ο τίτλος του...
Μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον
Να είσαι καλά περιμένω απάντηση σου...
Από πέρυσι τον Σεπτέμβρη δεν έκανα τίποτα άλλο απ' το να περιμένω έναν άντρα... Να μου τηλεφωνήσει και ναρθεί σπίτι μου...
'Ολη η συμπεριφορά μου στις υπόλοιπες δραστηριότητές μου ήταν πλαστή.
Οι μόνες πράξεις όπου ενεργοποιούσα τη θέλησή μου, την επιθυμία μου για κάτι τι που θα πρέπει να είναι η ανθρώπινη νοημοσύνη, είχαν όλες κάποια σχέση μ΄αυτόν τον άνθρωπο.
Ήμουν δοσμένη ολόκληρη μονάχα σε κείνη τη στιγμή, η εγγύτητα της οποίας με πλημμύριζε πάντοτε με έναν τρόμο, δέος δίχως όνομα, που θ' άκουγα το αυτοκίνητό του να φρενάρει, τα βήματά του στο τσιμεντένιο κατώφλι..
Η μόνη αδιαμφησβήτητη αλήθεια ήταν ορατή όταν κοίταζα το σεξ του.
Κι αμέσως μόλις έπεφτα σ' αυτή την κατάσταση, παραγόταν μέσα στο μυαλό μου ένας σπασμός ευτυχίας. Είχα την εντύπωση ότι εγκαταλειπόμουν σε μια ευχαρίστηση σωματική, λες και ο εγκέφαλος, κάτω απ΄την εισροή των ίδιων εικόνων, των ίδιων αναμνήσεων, θα μπορούσε να ικανοποιείται, σαν ένα σεξουαλικό όργανο παρόμοιο με τα άλλα..
Τον ένιωθα συνεχώς δίπλα μου.. 'Ηθελα με όλες μου τις δυνάμεις να θυμάμαι το σώμα του από την κορφή ως τα νύχια. Κατάφερνα να δω με ακρίβεια τα γαλαζοπράσινα μάτια του, την καμπύλη των ώμων του. Αισθανόμουν τα δόντια του, το εσωτερικό του στόματός του, το σχήμα των μηρών του, την αίσθηση της επιδερμίδας του και μικρές βελονίτσες τρυπούσαν το κορμί μου..
Μια φορά ξαπλωμένη μπρούμυτα έφτασα σε οργασμό και μού φάνηκε πως ήταν ο δικός του οργασμός...
'Εχω φυλάξει χωρίς να το πλύνω ένα ποτήρι από το οποίο είχε πιεί.
Μόλις έφευγε δεν συγύριζα αμέσως..
Παρατηρούσα το γεμάτο σταχτοδοχείο, τα ρούχα, τα διασκορπισμένα στο διάδρομο εσώρουχα, το δωμάτιο, τα σεντόνια που σέρνονταν στη μοκέτα.
Θα ήθελα να διατηρούσα αυτήν ακριβώς την ακαταστασία, όπου το κάθε αντικείμενο σήμαινε μία χειρονομία, μία στιγμή, που συνέθετε έναν πίνακα που την δύναμη και την οδύνη του δεν θα φτάσει ποτέ, στα δικά μου μάτια, κανένας πίνακας άλλος σε καμία πινακοθήκη!
Φυσικά δεν πλενόμουν εκείνη τη μέρα για να διατηρήσω το σπέρμα του..
Λογάριαζα πόσες φορές είχαμε κάνει έρωτα. Βυθιζόμουν σε μια κατάσταση νάρκης όπου είχα την αίσθηση πως κοιμόμουν μέσα στο δικό του σώμα.
Την επομένη ζούσα μέσα σε μία χαύνωση, όπου μετασχηματιζόταν ατέλειωτα ένα χάδι του, επαναλαμβανόταν κάθε ερωτική λέξη που είχε προφέρει..
Μετράω πιά τον χρόνο αλλιώτικα, με όλο μου το σώμα..
Από το βιβλίο της ΑΝΝΙ ΕΡΝΩ[/quote]
Γεια χαρά μήπως γνωρίζεις απο ποια εκδοτική εταιρεία βγήκε το βιβλίο αυτό?
και ποιός είναι ο τίτλος του...
Μου φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον
Να είσαι καλά περιμένω απάντηση σου...