......Όταν Πριν Το Κόψεις Συνειδητοποιήσεις Το Λόγο..Όχι Τόσο Που Το Έκοψες
                                                                               ......Αλλά Επειδή Νωρίτερα Δε Το Έκανες...
                                                .....................Για Να Ανακαλύψεις Όχι Ότι Δε Κατάφερες.....Μα Ότι Ήδη Έχεις Χάσει....
    Σε Μια Παρτίδα Στημένη Όπου Ενώ Εσύ Την Έστησες Σε Κέρδισε..Όχι Γιατί Ήταν Αντάξια...
                          ....Μα Επειδή Όταν Έσπασες Καθρέφτες Νωρίτερα Σε Είχες Δει Ως Πιόνι Και Όχι Ως Βασιλιάς...

Πως Να Ακούσω Τη Μουσική Όταν Μιλώ Επάνω Της;;....
                                           Μα Πως Η Μουσική Να Με Ακούσει Όταν Εγώ Της Βρίσκω Λόγια ;;;
      (Η Ψευδαίσθηση Ως Λέξη Και Μόνο Περιλαμβάνει Τα Γράμματα Ψεμμάτων...Όπου Επιλέγω Για Να Βρω.....Μια Λέξη..
                             Μόνο Και Μόνο Όπου Ρηχά Με Βγάζει Σε Οάσεις Παράδεισων Δίχως Ερήμους.... (Ψευδαίσθηση)..Μένοντας Ζωντανή Χωρίς Στέγη).
                      Γι Αυτό Και Είσαι Κούκλα Όπου Στέγη Δε Χρειάζεσαι Και Νερό Δε Πίνεις Έχοντας Παρέα Σου Το Κύριο ''Δε'' Απρόσωπο Να Αρνείται....

Πριν Τη Τελευταία Πνοή Των Πνοών Σου Η Φωτιά Προδίδει Στον Αέρα Πως Είναι Εκεί Για Να Υπάρχει..Και Τη Σβήνει...
                                                                                     ..........Ο Αέρας Αποπνικτικός Για Να Ανασάνεις Τη Τελευταία Πνοή Των Πνοών ΣΟΥ......
             (Η Φωτιά Προδίδεται Αφότου Σε Έχει Κάψει...Τι Είναι Ανήθικο;

Δίνεις Όλα Στο Τίποτα Να Απαντήσω....Όταν Το Μυαλο Με Απαρνιέται Δίχως Τόνο........

Αστερόσκονη.. Αφότου Ξυπνήσω.......Ίσως Με Τύχη Να Καταφέρω Να Τις Δω Να Πετούν Ακίνητες......
                                                                                                     ...Μα Μέχρι Τότε Όμως Θα Κοιμάμαι..........
             Μόνο Που Τα Αστέρια Θα Είναι Εκεί Για Να Με Νανουρίζουν.....Για Να Κρατήσουν Μυστικό Πως Δε Πετούν, Ενώ Από Ψηλά Με Κοιτούν.....

....Αχχ......Το Μελάνι Καθώς Στέρευε Μου Υπενθύμισε Τι Ονειρεύομαι
                                                                    Από Αφηγήσεις Ενός Πουλιού Όπου Σε Όνειρα Με Επισκεπτόταν Στο Κάποτε,
                                           Πως Παρέα Δε Μπορώ Να Του Κάνω Γιατί Δεν Είχα Φτερά, Δίχως Να Θέλει Κι' Αυτός Να Με Πληγώσει..
                                                                                            Το Καλό Μου Σκέφτηκε
                                    .......Και Να Πως Ξύπνησα..Είδα Τη Κούκλα Μου Σπασμένη Από Ψηλά Όπου Κλωστές Κομμένες Χόρευαν........
                                                             ...Κοίταξα Επάνω Και Είδα Ουρανό..
                                              Ίσως Να Δω Και Αστέρια........

Κολυμπώντας..Συναντώ Ένα Ψάρι Μου Είπε Μυστικό ''Εδώ Θα Πνιγώ''....
..Παραπατώντας Γνώρισα Τα Χάδια Της Άγνωστης Άμμου Όπου Είπε Πως Θα Με Βούλιαζε Αν Ήθελα Κι΄Άλλα....
Σε Ένα Δρόμο Συνάντησα Μονοπάτια ''Εδώ Θα Με Πατήσουν'' Είπε Μια Πατημασιά.....
.   .... Στο Δάσος Η Κοκκινοσκουφίτσα Ψέλλισε Πως Θα Χαθώ..
  Ο Καθρέφτης Πως Θα Κοπώ..Όταν Κοιτάχτηκα Στη Λίμνη Μιας Σταγόνας....
....Τα Χρώματα Τραγουδώντας Γράμματα Με Μπέρδεψαν Τουλάχιστον Αυτό Είπαν ..Τραγουδιστά..
                                                                                                                  ....Και Οι Προτάσεις Όπως Επέμειναν......
     Στο Σκοτάδι Λοιπόν..Συνάντησα Το Πίσω Και Μου Να Κοιτάξω Μπροστά..  
                                                      Ο Μπροστά Πάλι Μου Είπε Να Δω Το Τώρα..
                      Το Τώρα Πάλι Έπαιζε Με Μία Κλωστή Δείχνοντάς Μου Κάτι Κούκλες
                                                                                     Επίσης Με Κλωστές Για Να Παίζω Εγώ Αυτές ..Κι Εκείνη Εμένα...
.......Ερώτηση Ήθελα Να Θέσω Και Απάντηση Είχα ....Οι Κούκλες Από Ποιόν Φτιάχνονται Και Τις Παίζω;;
Το Τώρα Κατάματα Καθώς Με Κοίταξε Ψιθύρισε ''Η Ψυχή Από Θάλασσες Νεκρές, Το Δέρμα Από Βράχια Τραχιά Όπου Βιολιά Της Άμμου Τη Σμιλεύουν,
Οι Κινήσεις Από Απάτητα Μέρη Με Σημάδια Δίχως Περιφράξεις, Η Γνώση Από Ψελλίσματα Μιας Κόκκινης Άγνοιας Νεκρής Όπου Συγγενής Τη Προδίδει....
 ..Το Αίμα Από Θρύψαλα Καταρρακτών.....Το Πρόσωπο Από Ασπρόμαυρα Ουρλιαχτά Λύκων Όπου Σε Ουράνιο Τόξο Κατοικούν....
......Όσο Για Το Μυαλό Από Κουβάρι Κλωστών Με Κόμπους Είναι Φτιαγμένο....
                                                       Και Για Την Όλη Ιδέα Της  Κούκλας Η Φαντασία Την Ανέλαβε Γιατί Βαριόταν Τη Τράπουλα..''
.........Η Τέχνη Πάντως Είπε Πως Για Να Καταφέρεις Να Φτιάξεις Μία Τέτοια Κούκλα
                                                                                                      Θα Πρέπει Να Πνιγείς..
                                                                                                            Να Βουλιάξεις....
                                                                                                           Να Πατηθείς..
                                                                                                              Να Χαθείς...
                                                                                                              Να Κοπείς ..
                                                                                                               Να Μπερδευτείς....
           .........Για Να Κατασκευάσεις Κάτι Τόσο Αληθινό....Σε Μυθικά Μέρη..

Υπάρχουν Και Χέρια Που Ενώ Δείχνουν Ουρανό..
                                                               Εσύ Κοιτάς Το Δάχτυλο.....
...Ας Περνάει Απο Επάνω Μας......Θαυμάζουμε Ότι Θαυμάζει......
...............Όλη Τη Γή...     ..Όπου Πατάμε Παρατηρώντας Τα Παπούτσια..

.....Τελικά Η Βαλίτσα Πήγε Μακριά..Αφήνοντας Τη Σοκολάτα Να Λιώσει......
    Δεν Ανυσηχώ Προς Το Παρών Γιατί Η Ηδονή Μ' Ακολουθεί..
Ας Ξεραθεί......Θα Τη Βλέπω..........Θα Την Αισθάνομαι....
                                                      ....Θα Ακολουθώ Μη Μου Χαθεί..
..........Μα Θα Αφήσω Η Βροχή Να Το Γευτεί...
             Γιατί Δεν Ήσουν Στη Φυγή...Μα Ούτε Και Στον Ήλιο....
                                       Έλα Όμως Στη Βροχή...Να Δούμε Μαζί Την Εξαφάνισή Της....
               Τουλάχιστον Απο Εκεί Μου Είπαν Πως Περνά Ο Έρωτας..
 

                                      ....                  ....Λατρεύει Τα Ουράνια Τόξα.

Εσύ Που Όταν Κλέβεις Τους Γύρω Είσαι Τίμιος,
         Όταν Φοβάσαι Είσαι Δυνατός,
     Όταν Καπνίζεις Αναπνέεις,
Εσύ Που Με Την Ασπίδα Πολέμας...Τις Τελείες...
      Που Βασιλιάδες Ρίχνεις Για Θρόνους
                                       Σε Θάλασσες Με Δέντρα,    
                  Σε Κόκκους Βροχερούς Για Λασπωμένα Κάστρα,
   Εκεί Επάνω....Εκεί Στο Ηφαίστειο Ψάχνεις Το Κρυφτό,
                           Θες  Να Του Πείς Να Έρθει Για Να Βρείτε Μαζί Αυτόν Που Τα Φυλάει,
Εσύ Εκεί Που Είσαι Όμως Γλιστράει.....Πέφτεις Απ' Τη Ταχύτητα Του Ρολογιού...
......Ξανασηκώνεσαι............Είσαι Εκεί Για..Μα...Ξανά Πέφτεις....Σε Προίκισε Ελπίδα Η Αθηνά..
...Και Η Άρτεμις Πείσμα, Το Κοινό Χειροκροτεί, Έστω Κι Αν Ακούς Μονάχα Δείκτες Να Ακουμπούν Τα Λεπτά
                                                                                                    Νήματα Της Κουρτίνας Όπου Κλείνει Τη Σκηνή..
         .......Μια Σκηνή Όπου Αναδύεται Σε Κάθε Σου Πέσιμο Και Ανατέλει Σε Κάθε Σου Βήμα...
Μιά Σκακιέρα Πάγου Όπου Δημιούργησε Ο Ήφαιστος.
Ο Αναπτήρας Που Καίει Το Ηφαίστειο.
Η Αράχνη Που Χορεύει Μονάχα Τις Κουρτίνες.
Η Ερμής Που Παραφυλά Το Ρολόϊ.
Η Μουσική Που Πάιζει Τους Θεατές.
Η Ήττα Που Νικάει Την Αλήθεια Του Κρυφτού.
.....Μη Βουτήξουν...Θα Σε Θάψει........
          ...Μη Σκάψουν......Θα Βουλιάξεις..
Η Αναπνοή Θα Λιώσει..
Η Δύναμη Θα Κλέψει.
Ας Αφεθώ Εκεί...Εκεί Στο Παρελθόν........Ο Δίας Δε Με Φτάνει....
                              .....Δύο Μάτια Κοιτούν Τη Σκηνή...
        Και          Χείλη Ξεραμένα..
Θα Σου Παραδωθώ Άδη Λέει Η Ζωή Στα Μάτια Που Την Ηρεμούν.

..Μονάχα Το Κορμί Μου Γνωρίζει Δίχως Λέξεις Και Φωνή Την Ηχώ Των Γραμμάτων
                                                         ...Όπου Ποθεί Να Αποκτήσει Δάχτυλα Έχοντας Ήδη Χέρια......

Μακάρι....;;Να Ήμασταν Παιδιά..;;
....Τότε ....Τι Θα Νοσταλγούσαμε.....Εάν Ο Χρόνος Σταματούσε.....
                                                         ...Εκεί Πίσω Στη Παιδική Μας Ηλικία......
                   .......Το Παρελθόν Τι Θα Θαύμαζε Στη Πλάτη Του......;
     ...Όπου Χρυσός Ονομάζεται........Γιατί Απλώς Λάμπει.....
Πόσο Όμορφα Τα Φαντάσματα...Πόσο Όμορφα Τα Όνειρα Που Ξεψυχούν Στην Εφηβεία.....
....Και Πόσο Ο Γλυκιά Η Ανταλλαγή Του Θυσαυρού Μας Με Το Χρόνο Για Να Μεγαλώσουμε....
Τι Ειρωνεία.....Τα Παιδιά Είναι Πανέξυπνα....Τουλάχιστον Έτσι Ακούγεται.....
...Ένα Μονάχα Δε Καταλαβαίνω....Γιατί Δε Καταστρέφουν Τότε Τα Ξυπνητήρια..;;
..Ίσως Γιατί Κανείς Μεγάλος Δεν Αποφάσισε Να Αντικρύσει Τα Παιδιά...
Επιθυμώντας Τις Αφυπνίσεις....Για Έναν Καλύτερο Ύπνο.....

Δε Παίρνω Τρένο Για Να Ταξιδέψω...
Ούτε Αεροπλάνο Για Να Πετάξω...
Μα Μήτε Ζητώ Αυτοκίνητο Για Να Διανύσω...
Ούτε Μηχανή Για Να Έχω Φίλο...
Και Όμως Ταξίδια Ζητώ....
Να Έρχεται Και Η Λύπη....
...Η Σιωπή....
Αχ...Να Μιά Ιδέα...
Μετρό...Τράμ.....
Λεωφορεία....
Τρόλεϊ...
...Χαρτιά....Βασιλιάδες...
...Κρίμα....
Περισσότερη Λύπη...
Μεγαλύτερη Σιωπή....
...Μα .....
Αχ...Να Και Μιά Άλλη Ιδέα...
Ουρανός...Αστέρια.....
Ναι..Ναί...
Εκεί Ψηλά....
Μα Τι Καλά...Τι Ανακούφιση....
Μα Όμως Κάπου Διάβασα Πως Δεν Έχει Καρδιά...
Πως Εκεί Ψηλά Δε Ζώ....
...Ναί..Ναί...
Θυμάμαι Πως Το Διάβασα....
Και Τώρα..;;
Ακόμη Μεγαλύτερη Λύπη...
Ακόμη Μεγαλύτερη Σιωπή...
....Μα.....
....Να Να....Και Άλλη Ιδεούλα...
Να Πάω Κάτω Στα Βαθιά...
Στη Θάλασσα...
Αυτή Θα Με Φιλοξενήσει....
Και Θα Είναι Υπέροχα....
Θα Γνωρίζω Συνέχεια Καινούργιους..
Δε Θέλω Όμως Καλούς Και Κακούς....
Ούτε Ονόματα....
Ούτε Αριθμούς...
Ούτε Λεφτα....
Ούτε Ηλεκτρικές Κούτες....
Ούτε Μάσκες...
Ούτε Ρούχα...
Ούτε Δουλειές...
Ούτε Ψέμματα...
Ούτε Ρολόγια...
Ούτε Γυαλιά...
Ούτε Καρέκλες...
Ούτε Ακουστικά....
Ούτε Κορώνες.........
Ούτε Πρίγκιπες...
Ούτε Παραμύθια...
Ούτε Δράκους...
Ούτε Ποτήρια...
Ούτε Κάρβουνο..
Ούτε Μολύβια...
Ούτε Εμετούς...
Ούτε Ποτά...
Ούτε Τσιγάρα...
Ούτε Καπνούς...
Ούτε Γλάστρες...
Ούτε Γυαλιά...
Ούτε Παραμύθια...
Ούτε Ούτε...
....... ....... ...
Ελπίζω Να Αναπνέω...
Τόσο Βαθιά Που Θα Βουτήξω..
Θα Το Διαβάσω Να Δώ Μήπως Και Μπορώ...
.......................................
Και Αν Δε Μπορώ Ενώ Το Θέλω....
Γνωρίζω Τι Θα Κάνω...
Θα Πάρω Ένα Βράχο..
Ναί...Ναί...
Τόσο Δα Μεγάλο...
Και...
Ναί..Ναί...
Θα Το Περάσω....
Κάποιος Μου Είπε...
Πως Ο Βράχος Ο Μεγάλος Θα Μου Δείξει Το Δρόμο....
Οπότε Δε Χρειάζεται Να Το Κοιτάξω...
Απλά Θα Το Περάσω....
Θα Κοιτώ Και Τα Αστέρια...
Θα Τα Καθρεφτίζω...
Ναί...Ναί...
Απλά Θα Το Περάσω...

Μικρόκοσμος....

Μανιταράκια....