…"Πολεμάμε βέβαια την οικογενειοκρατία, αλλά η περίπτωση του γιου του Μπακογιάννη είναι "διαφορετική". Πρέπει να του δοθεί μια ευκαιρία …του ορφανού". …Τάδε έφη ο Καρατζαφέρ. Σε όλα έχει μια δικαιολογία ο γνωστός κωλοτούμπας ...αρκεί αυτή η δικαιολογία να βολεύει τον Μητσοτάκη. Οικογενειοκρατία στην Ελλάδα υπάρχει μόνον όταν δεν αφορά την οικογένεια του Αποστάτη. Αυτό το "υπογράφει" άλλωστε και ο μέγας —και βέβαια αυτόκλητος— διώκτης της οικογενειοκρατίας στην Ελλάδα. Ο μέγας Καρατζαφέρ. Ο αυτοδημιούργητος γαλατάς της Αθήνας και των περιχώρων. Ο αποτιμητής του εθνικού μας κεφαλαίου.

Αυτός, ο οποίος "κεφαλαιοποίησε" όχι μόνον τον Αποστάτη, αλλά και την επίσης "δικαιούχο" τής επιτυχίας Ντόρα. Μόνον οι υπόλοιποι γόνοι "πετυχαίνουν", χωρίς να το δικαιούνται. Η Ντόρα, ο Κυριάκος ή ο Μπακογιάννης "πετυχαίνουν" επειδή το "δικαιούνται". Κάτι σαν νόμιμοι "τόκοι" του μεγάλου "κεφαλαίου", που λέγεται Μητσοτάκης.

Όλα αυτά μάλιστα κατηγορώντας τον Μητσοτάκη. Η απόλυτη ειρωνεία, εφόσον ο Καρατζαφέρης στην κυριολεξία "έχτισε" ολόκληρη την καριέρα του πάνω στον δήθεν αντιμητσοτακισμό του. Το ίδιο το κόμμα του το ίδρυσε, γιατί δήθεν η Νέα Δημοκρατία απέκλινε από τη Δεξιά της φύση προς χάριν του "Κέντρου". Του "Κέντρου" του Μητσοτάκη και των μητσοτακικών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Όμως, ακόμα και η καθημερινή λειτουργία του κόμματος στηρίχθηκε σ' αυτήν την "αντί"-πολιτική του. Ολόκληρη την πατριωτική του "βιτρίνα" την έχτισε ο Καρατζαφέρης, καταγγέλλοντας τη "μειοδότρια" Ντόρα. Γιατί; Γιατί αυτό βόλευε τον Μητσοτάκη. Γιατί ο Μητσοτάκης ήθελε να ελέγχει τόσο τη δράση όσο και την αντίδραση, που προκαλεί ο ίδιος με τις πράξεις και τους λόγους του. Για να ελέγχει ο ίδιος τους φίλους του και να ελέγχει και τους εχθρούς του. Για να τους "καπελώνει", δίνοντας την επίσημη "αντιπροσωπεία" του αντιμητσοτακισμού σε έναν δικό του υπάλληλο.

Σε έναν υπάλληλο τόσο αναξιόπιστο, αγράμματο και γραφικό, που, όταν θα τον κατηγορεί, στην πραγματικότητα θα "καίει" τα επιχειρήματα. Θα τα καίει σε τέτοιον βαθμό, που να αποδίδει στον Μητσοτάκη ή την κόρη του τα ακριβώς αντίθετα χαρακτηριστικά. Απλά πράγματα. Για να κατηγορεί ο αναξιόπιστος, αγράμματος και γραφικός Καρατζαφέρης τη Ντόρα, αυτή μάλλον θα είναι αξιόπιστη, μορφωμένη και σοβαρή πολιτικός και την οποία μάλλον ο Καρατζαφέρ δεν μπορεί να "καταλάβει". Πού να καταλάβει ο αγράμματος γαλατάς τις "πιτζζάααμες" της μορφωμένης. Μιλάμε για πραγματικό "δούλεμα". Ο άνθρωπος έβριζε και εξακολουθεί να βρίζει την οικογένεια Μητσοτάκη μέσα από σημειώματα, που του έδινε και συνεχίζει του δίνει η ίδια η οικογένεια. Ο άνθρωπος αυτός εδώ και μια δεκαετία "δουλεύει" ασύστολα ένα μεγάλο μέρος των οπαδών της παραδοσιακής Δεξιάς.Μιλάμε για "δούλεμα" ασύστολο.

Υπήρξαν κι άλλοι λαοπλάνοι πολιτικοί, που έλεγαν ψέματα στον κόσμο κατά το παρελθόν, αλλά κανένας από αυτούς δεν ήταν Καρατζαφέρης. Ο Καρατζαφέρης δεν είναι ούτε δημαγωγός ούτε λαοπλάνος. Στην κυριολεξία είναι ένας πολιτικός απατεώνας. Διέπραξε το έγκλημα της απόλυτης πολιτικής απάτης και άρα είναι πολιτικός εγκληματίας. Όσο απατεώνας θα ήταν ο σταλινικός Ζαχαριάδης, αν με εντολή του Στάλιν παρίστανε τον "δεξιό", για να ηγηθεί της Δεξιάς, άλλο τόσο απατεώνας είναι ο Καρατζαφέρης, που με εντολή του κεντρώου Μητσοτάκη παριστάνει τον βασιλόφρονα ή ακροδεξιό.

Μιλάμε για πρωτοφανή και ακραία πράγματα. Στην κυριολεξία αυτός ο άνθρωπος "υπενοικίασε" την ύπαρξή του στον Μητσοτάκη. Πούλησε την πολιτική "ψυχή" του στον Μητσοτάκη και αυτό λίγο απέχει από το να την είχε πουλήσει στον διάολο. Πούλησε τη δεξιά του ταυτότητα στον μη δεξιό Μητσοτάκη, για να μπορεί αυτός ο δεύτερος να δουλεύει τους δεξιούς. Με αυτόν τον τρόπο κατέστη ένας "Καραγκιόζης" τόσο ελεγχόμενος και εξαρτώμενος από το αφεντικό του, που καθιστά τον Μητσοτάκη ανώτερο καραγκιοζοπαίχτη ακόμα και από τον Σπαθάρη. Πιο πολλά επιτυχή "επεισόδια" έχει ο "Καραγκιόζης" του Μητσοτάκη από αυτόν του Σπαθάρη.
Αυτή είναι η ιδιομορφία του Καρατζαφέρη ως πολιτικού αρχηγού νόμιμου πολιτικού κόμματος. Έχει περάσει προ πολλού τα όρια της συμβατικής πολιτικής δραστηριότητας. Δεν κρίνεται πλέον σαν πολιτικάντης με τα υποκειμενικά κριτήρια της πολιτικής δημαγωγίας. Κρίνεται ως απατεώνας με τα αντικειμενικά κριτήρια της πολιτικής απάτης με βάσιμες υποψίες για χρηματισμό. Με τα κριτήρια αυτού που παίζει μια "παράσταση", για να δουλεύει τον κόσμο και πληρώνεται γι' αυτήν. "Δούλεψε" συνειδητά τον κόσμο όπως ένας ικανός και συνειδητοποιημένος απατεώνας, που το κάνει για το οικονομικό κέρδος και όχι όπως ένας απλά αναξιόπιστος πολιτικός, που το κάνει εξαιτίας της φιλοδοξίας του ή ακόμα και της βλακείας του.
Ο Καρατζαφέρης "δούλεψε" ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών πέρα από τα όρια ως ικανός απατεώνας και όχι ως ανίκανος πολιτικός. Αυτό τον διαφοροποιεί από τους πολιτικάντηδες της πολιτικής μας σκηνής. Αυτό, το οποίο έχει κάνει ο Καρατζαφέρης στον χώρο της Δεξιάς, δεν το έχει κανένας άλλος στη μεταπολεμική ιστορία. Ενώ ήταν υπάλληλος ενός ανθρώπου, τον οποίο μισούσε η Δεξιά, κατόρθωνε και "δούλευε" τους δεξιούς, υποτάσσοντάς τους σ' αυτόν. Αυτό τον κάνει ιδιόμορφο και ξεχωριστό. Δεν είναι ο κλασικός καιροσκόπος και οπορτουνιστής "Μαυρογιαλούρος", ο οποίος άλλα λέει και άλλα κάνει ανάλογα με τα συμφέροντα των καιρών. Πληρωμένος υπάλληλος είναι.
Η φανερή πολιτική του ατζέντα είναι εξ αρχής πληρωμένη και εντελώς διαφορετική από αυτά, τα οποία έχει συμφωνήσει παρασκηνιακά σε μυστικές συμφωνίες. Έχει πληρωθεί ο ίδιος ως πρόσωπο με ιδιοκτησίες καναλιών, με φορολογικές ασυλίες, με τηλεοπτικές εμφανίσεις στα μεγάλα ΜΜΕ, και με αρχηγίες κομμάτων, για να κάνει τις "κωλοτούμπες" του. Ό,τι κάνει, είναι μέρος μιας παράστασης. Τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται, γιατί απλούστατα είναι διαφορετικά τα συμφέροντα μεταξύ των "παραγωγών" της παράστασης και των "ηθοποιών" αυτής. Ο Καρατζαφέρης είναι ένας απλός πολιτικός "ηθοποιός".
Εμφανίζεται σαν ιδιοκτήτης ενός κόμματος, ενώ αυτό δεν του ανήκει. Εμφανίζεται σαν αντιμητσοτακικός, ενώ είναι υπάλληλος του Μητσοτάκη. Εμφανίζεται σαν ο δεξιός εμπνευστής ενός δεξιόστροφου κομματικού προγράμματος, το οποίο στην πραγματικότητα έχει συνταχθεί στην κουζίνα της Μαρίκας. Είναι πάντα υποχρεωμένος να κάνει ακριβώς ό,τι του λένε τα αφεντικά, που τον "κινούν" από τα παρασκήνια. Τα αφεντικά, τα οποία δεν είναι ομοϊεδάτες των ψηφοφόρων τους. Τα αφεντικά, τα οποία έχουν ήδη "πουλήσει" τη Μακεδονία και θέλουν τον Καρατζαφέρη να μπαίνει αυθαίρετα επικεφαλής της παλλαϊκής διαμαρτυρίας. Τα αφεντικά, τα οποία ήθελαν πάση θυσία να μας βάλουν στο ΔΝΤ και έβαλαν τον Καρατζαφέρη να το ψηφίσει. Τα αφεντικά, τα οποία ήθελαν να προστατεύσουν τη Ντόρα και έβαλαν τον Καρατζαφέρη να την υποστηρίξει.
Αυτή είναι η ιδιομορφία του Καρατζαφέρη και γι' αυτό θα φάει στο τέλος "ξύλο". Δεν είναι ένας από τους πολλούς δεξιούς, οι οποίοι είπαν ψέματα ή υπερβολές στους δεξιούς πολίτες. Είναι ένας αποπολιτικοποιημένος και καλοπληρωμένος υπάλληλος, ο οποίος υπέταξε δεξιούς ψηφοφόρους σε μη δεξιά αφεντικά. Στην περίπτωση αυτήν δεν υπάρχει άλλοθι. Δεν υπάρχει το άλλοθι του …δεν γνώριζα ή …δεν με ευνόησαν οι καταστάσεις, για να τηρήσω τα όσα υποσχέθηκα. Στην περίπτωση Καρατζαφέρη υπάρχει απάτη. Όταν υποτάσσεσαι απόλυτα στον μη δεξιό Μητσοτάκη, τον οποίο μισούν οι δεξιοί και ταυτόχρονα παριστάνεις τον ηγέτη τους, δεν είναι μακριά οι "κλωτσιές". Όταν είσαι υπάλληλος του προδότη Μητσοτάκη και παριστάνεις τον υπερπατριώτη ανάμεσα σε φανατικούς πατριώτες, είναι κοντά και οι "μπουνιές". Όταν τέλος παριστάνεις τον αντιμητσοτακικό, για να τους "γοητεύσεις", είναι κοντά και ο συνδυασμός τους. Πυξ λαξ …όπως θα έλεγαν οι αρχαίοι.
Όλα αυτά θα λειτουργούσαν τέλεια και θα μας δούλευε για άλλα τόσα χρόνια, αν δεν συνέβαινε το μοιραίο. Η μεγάλη τραγωδία για τον Καρατζαφέρη δεν οφείλεται στη δική του ανικανότητα, αλλά στην ανικανότητα της Ντόρας. Η αναπάντεχη και τρομερή της ήττα στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ ήταν καταστροφική για τον Καρατζαφέρη. Ήταν τόσο καθοριστική γι' αυτόν όσο καθοριστική είναι για έναν καραγκιόζη να καταρρεύσει ο μπερντές της σκηνής του. Γιατί; Γιατί αποκαλύπτει τους κρυφούς πρωταγωνιστές της παράστασης των σκιών και γελάνε τα παιδιά. Γιατί αποκάλυψε τη σχέση τού "Καραγκιοζηφέρη" με τον καραγκιοζοπαίχτη Μητσοτάκη.
Αυτό ακριβώς έγινε με την ήττα της Ντόρας. Κατέρρευσε το πολιτικό σκηνικό της ύστερης Μεταπολίτευσης. Το σκηνικό το οποίο έλεγχε απόλυτα ο Μητσοτάκης και το παρακράτος του. Με την ήττα της Ντόρας αυτό το σκηνικό έπεσε σαν χάρτινος μπερντές καραγκιοζοπαράστασης. Εξαιτίας αυτής της κατάρρευσης μπόρεσε ο κόσμος και είδε ποιος κρύβεται πίσω από τον Καρατζαφέρη. Γιατί; Γιατί, χάνοντας ο Μητσοτάκης τον έλεγχο της ΝΔ, αναγκάστηκε ν' αλλάξει το παιχνίδι του. Μη έχοντας άλλον πολιτικό "μοχλό" να παίζει τα γνωστά παιχνίδια του, αναγκάστηκε να παίζει αποκλειστικά με τον Καρατζαφέρη και το ΛΑΟΣ. Όμως, αυτό αποκάλυψε τα πάντα.
Αν, για παράδειγμα, η Ντόρα νικούσε στις εκλογές της ΝΔ, δεν θα υπήρχε η ανάγκη να τρέξει ο "πατριώτης" Καρατζαφέρης να υπερασπιστεί την "αξία" της μειοδότριας και με αυτόν τον τρόπο ν' αποκαλυφθεί. Αν η Ντόρα νικούσε σ' εκείνες τις εκλογές, δεν θα είχε ανάγκη η οικογένεια τη δήλωση στήριξης του Καρατζαφέρη υπέρ του νεαρού Μπακογιάννη και άρα ν' αποκαλυφθεί. Αν η Ντόρα νικούσε σ' εκείνες τις εκλογές, η ΝΔ θα ήταν αυτή, η οποία θα ψήφιζε μαζί με το ΠΑΣΟΚ τον νόμο για το ΔΝΤ και ο Καρατζαφέρης και το ΛΑΟΣ θα προστατεύονταν, αφηνόμενοι να παριστάνουν τους αντιστασιακούς "πατριώτες". Αν η Ντόρα νικούσε σ' εκείνες τις εκλογές, το ΠΑΣΟΚ θα έκανε τη συμφωνία με τη FYROM, επιτρέποντας και πάλι στον Καρατζαφέρη να κάνει τον εκ του ασφαλούς "Μακεδονομάχο".
Τώρα αναγκαστικά όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν. Ο Μητσοτάκης πρέπει να υπερασπιστεί τα μεγάλα συμφέροντα της οικογένειάς του και αυτό μπορεί να γίνει μόνον με πολιτικό "εργαλείο" και άρα με το ΛΑΟΣ. Ο Μητσοτάκης πρέπει να στηρίξει τις νεοταξίτικες πολιτικές του Παπανδρέου και αναγκαστικά αποκαλύπτει τον Καρατζαφέρη, εφόσον αυτός είναι εκείνος, ο οποίος εκτελεί τις πολιτικές επιλογές του στο προσκήνιο. Ο Σαμαράς είναι πλέον προφανές πως έχει αντιληφθεί τη δυσκολία του και αυτήν εκμεταλλεύεται. Θα επιχειρήσει να εισπράξει μόνος του όλη τη δεξιά και πατριωτική επιχειρηματολογία, την οποία μέχρι τώρα εισέπραττε μόνο του το ΛΑΟΣ.
Βλέπει το σίγουρο κέρδος της αντίδρασης στις νεοταξίτικες και ανθελληνικές μεθοδεύσεις για τον ίδιο και το κόμμα του και δεν αφήνει να το μοιραστούν οι πονηροί. Από τη στιγμή που την κυβέρνηση των νεοταξιτών θα αναγκαστεί —με εντολές του Μητσοτάκη— να την υποστηρίξει ο Καρατζαφέρης, δεν έχει λόγο ο Σαμαράς να φθείρεται ο ίδιος. Διαφοροποιείται από την κυβέρνηση, για να εμφανίζεται σαν σοβαρή αντιπολίτευση και αφήνει το "βάρος" και βέβαια και τη φθορά της εφαρμογής της νεοταξίτικης πολιτικής στο παρακράτος του Μητσοτάκη. Αναγκαστικά ο Μητσοτάκης φθείρεται κι "αποκαλύπτει" τα όργανά του.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής ήταν η τεράστια φθορά, στην οποία υπέπεσε το ΛΑΟΣ. Μιλάμε για γενική κατάρρευση. Μιλάμε για ελεύθερη πτώση. Ποτέ και κανένα άλλο κόμμα δεν υπέστη τόσο μεγάλη φθορά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Το κόμμα, το οποίο λίγους μήνες πριν "απειλούσε" να υποσκελίσει το ΚΚΕ, σήμερα δεν συμπληρώνει το ποσοστό εισόδου του στη Βουλή. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι εταιρείες δημοσκοπήσεων του Μητσοτάκη και της διαπλοκής και του δίνουν ένα ποσοστό, μέχρι να δούνε τι θα κάνουν. Ποσοστό "αληθές" και "αξιόπιστο" όσο το 19% του Τσίπρα κάποτε. Αυτά όλα τα γνωρίζουν τα στελέχη του ΛΑΟΣ και γι' αυτόν τον λόγο τα πιο έξυπνα από αυτά εγκαταλείπουν το "πλοίο" πριν πνιγούν μέσα σ' αυτό. Άρχισαν και οι ίδιοι πλέον να γελάνε με τον "αρχηγό". "Δελαπατρίδη" αποκαλούν τον μεγάλο "τιμονιέρη" στις μεταξύ τους συζητήσεις.
Σήμερα ο μέγας Καρατζαφέρης δεν τολμά να κάνει τον έξυπνο στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Τα εξυπνακίστικα του πεζοδρομίου και οι σοφιστίες του "κούπου" έχουν περιοριστεί αισθητά. Είναι προφανές πως έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι δεν "περνάνε" πλέον στον κόσμο. Είναι όμως ακόμα πιο προφανές ότι φοβάται να έρθει σ' επαφή μ' αυτόν τον κόσμο. Ειδικά μάλιστα μετά τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ στην υπόθεση ΔΝΤ και την απόλυτη "ευθυγράμμισή" του με τη γραμμή-Μητσοτάκη στο σύνολο της πολιτικής του ατζέντας, έχει αλλάξει τις πολιτικές του "συνήθειες".
Αυτός, που, σαν "λαϊκό" παιδί, συνήθιζε να κατεβαίνει προς τον λαό σαν "σωτήρας" και "εθνοπατέρας", τώρα κρύβεται. Μόνον από τα κανάλια της διαπλοκής του Μητσοτάκη και του Μπόμπολα μπορεί να τον δει κανείς. Γιατί; Γιατί το "λαϊκό" παιδί γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τι πρακτικές συνέπειες έχει να "δουλέψεις" τον λαό. Ο γαλατάς γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τι σημαίνει να έχεις φορτώσει στους πολίτες "ξινισμένο" μητσοτακικό "γάλα".
Ως εκ τούτου φοβάται. Φοβάται τη δύναμη της εικόνας, την οποία έχει μάθει να εκμεταλλεύεται. Τη δύναμη, που μέχρι πρόσφατα τον εμφάνιζε σαν τη μεγάλη "ανερχόμενη" δύναμη της κεντροδεξιάς παράταξης. Τη δύναμη, την οποία οι καλές σχέσεις —του ιδιοκτήτη και αφεντικού του— του Μητσοτάκη με τα ΜΜΕ της διαπλοκής τη μεγιστοποιούσαν. Αυτήν τη δύναμη φοβάται πλέον. Φοβάται τη δύναμη μιας εικόνας, η οποία μπορεί ν' αλλάξει προς το χειρότερο. Φοβάται τις αποδοκιμασίες, τους προπηλακισμούς και ίσως το κάτι παραπάνω… —καθώς οι ακροδεξιοί είναι και λίγο πιο θερμόαιμοι από τους υπόλοιπους— …και δεν περιφέρεται στην επικράτεια, παριστάνοντας τον "εθνοσωτήρα". Δεν αντέχει η εικόνα του Καρατζαφέρη ούτε ένα απλό γιουχάισμα.
Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε φτάσει έναν μήνα πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές και το —μέχρι πριν τις βουλευτικές εκλογές και το ΔΝΤ— "φιλόδοξο" ΛΑΟΣ δεν έχει εμφανίσει ούτε έναν δικό του υποψήφιο. Αυτός, ο οποίος μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών μάς "απειλούσε" πως θα μας κυβερνήσει, δεν έχει προτείνει ούτε έναν σοβαρό ή απλά επώνυμο υποψήφιο Γιατί; Γιατί, εκτός του ότι θα πρέπει να βρει τέτοιους υποψήφιους —και τέτοια πρόσωπα σπανίζουν για το ΛΑΟΣ—, θα πρέπει ο "αρχηγός" να τα παρουσιάσει σε κάποιες δημόσιες εκδηλώσεις. Εκεί βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα. Ακόμα και ένα ταπεινό γιαούρτωμα —σαν κι αυτό που υπέστη η άλλη μεγάλη "μορφή" της Πολιτικής …ο Χατζηαβάτης νομάρχης Θεσσαλονίκης— δεν θα το αντέξει. Ένα γιαούρτωμα στον "λαοφιλή" Καρατζαφέρ είναι θέμα χρόνου να τον καταστρέψει. Ένας δημόσιος προπηλακισμός από δεξιούς στον υποτίθεται δεξιό Καρατζαφέρη θα αρκεί, για να τον "αποκαλύψει" και να τον στείλει στον πολιτικό "αγύριστο".
Εξαιτίας της γνώσης αυτών των κινδύνων, έχει περιορίσει τις δημόσιες εμφανίσεις του στο ελάχιστο. Ούτε καν στον γάμο του γιου του Τέως δεν παραβρέθηκε. Φοβόταν ακόμα και τους τουρίστες. Ως εκ τούτου παίζει τα παιχνίδια του Μητσοτάκη εκ του ασφαλούς. Κάθεται πίσω από τους "παίκτες" και "παίζει" στα δικά τους "χαρτιά". "Στηρίζει" γενικώς ό,τι φεύγει από τη ΝΔ και ό,τι "εγκρίνει" ο Βεζίρης της Αραβαντινού …Όπου τον βολεύει …ό,τι τον βολεύει. Όλα στο ίδιο τσουβάλι, ακόμα κι αν από τη φύση τους είναι διαφορετικά. Στο ίδιο τσουβάλι ο "νόμιμος" Ψωμιάδης με τους διαγραφέντες Κιλτίδη, Μαρκογιαννάκη και Τατούλη. Όπου βολεύει τον Μητσοτάκη "στηρίζει" τη Νέα Δημοκρατία και όπου τον βολεύει την "πολεμά".
Στηρίζει τον "νόμιμο" Ψωμιάδη, χωρίς να του το έχει ζητήσει η Νέα Δημοκρατία και ταυτόχρονα στηρίζει τον "αντάρτη" Τατούλη, την ίδια ώρα που ζητάει συμμαχία από τη Νέα Δημοκρατία. Προτείνει να στηρίξει τον Αβραμόπουλο, ο οποίος δεν είναι καν υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας και στηρίζει ταυτόχρονα τον "αντάρτη" Μαντούβαλο, ο οποίος κατεβαίνει παρά τη θέληση της Νέας Δημοκρατίας. Στηρίζει για Περιφερειάρχη Κρήτης τον Μαρκογιαννάκη, ο οποίος δεν έχει θέσει ακόμα υποψηφιότητα και δεν στηρίζει τον νόμιμο υποψήφιο της Νέας Δημοκρατίας εναντίον του ΠΑΣΟΚ. Αν δεν κρύβονταν πίσω του τα ιδιόρρυθμα συμφέροντα του Μητσοτάκη, θα μπορούσαμε να μιλάμε για έναν κοινό τρελό. Τρελός όμως δεν είναι ο Καρατζαφέρης. Απλά τα έχει "πάρει" από την οικογένεια. Την οικογένεια του "ορφανού", που διεκδικεί τη δημαρχία του Καρπενησίου.
Όλα αυτά βλέπουμε πως είναι καλή προϋπόθεση για ένα και μόνο πράγμα …Για καρπαζιές και κλωτσιές. Κινδυνεύει ο Καρατζαφέρης να πάθει ό,τι δεν έπαθε ποτέ κανένας άλλος Έλληνας πολιτικός. Να εξευτελιστεί δημοσίως. Να τρώει κλωτσιές και να τρέχει στους δρόμους. Ο μπακάλης της πολιτικής. Ο ειδικός του πεζοδρομίου, ο οποίος έχει μετατρέψει την πολιτική σκηνή σε πεζοδρόμιο …Στην κυριολεξία σε πεζοδρόμιο. Μόνον σε πάγκους παπατζήδων έχουν νόημα τα πολιτικά παιχνίδια του Καρατζαφέρη. Μόνον σε τέτοιους πάγκους μπορείς να ποντάρεις πάνω σε άλλον και χωρίς να σου το ζητήσει. Αυτό κάνει ο Καρατζαφέρης. Στέκεται πίσω από τη ΝΔ και "ποντάρει" στα δικά της "χαρτιά" και όχι στα δικά του.
Δυστυχώς για τον Καρατζαφέρη η κατάσταση πλέον είναι μη αναστρέψιμη. Κλινικά "νεκρός" είναι ο "τιμονιέρης" και το κόμμα του βρίσκεται σε προχωρημένη "σήψη". Τελείωσε πολιτικά και το γνωρίζει. Γι' αυτόν τον λόγο απλά θα προσπαθήσει να κάνει την τελευταία "αρπαχτή". Θα προσπαθήσει να πουλήσει στον Μητσοτάκη ή την Νέα Τάξη ό,τι εκδούλευση μπορεί, μέχρι να πάψει να έχει κι αυτήν τη δυνατότητα. …Ο τελειωμένος …Ο καραγκιόζης της πολιτικής μας σκηνής. Αυτός, που, πάνω στην αγραμματοσιά και την ασχετοσύνη του, τόλμησε να πει ότι το Σχέδιο-ΔΝΤ είναι σχέδιο, που φέρει την "υπογραφή" Καρατζαφέρη. Αυτό είναι το ανυπέρβλητο ρεκόρ του. Το ρεκόρ, το οποίο θα τον ακολουθεί για πάντα και αγκαλιά μ' αυτό θα τον καταγράψει η πολιτική μας ιστορία. Το ρεκόρ, το οποίο τον εμφανίζει πιο βλάκα και από τον Giorgo. Ακόμα και ο Forest ΓαμΠ της Μαργαρίτας είχε την εξυπνάδα να πει ότι το ΔΝΤ ήταν μια αναπόφευκτη λύση ανάγκης. Μόνο ο Καρατζαφέρης το έχει "υπερηφανευτεί" σαν επίτευγμα.

Ο Κόσμος της Δεξιάς τον περιμένει με ανοιχτές παλάμες να τον "αποθεώσει". Τον "δούλεψε" αυτόν τον κόσμο και τώρα έρχεται ...ο λογαριασμός.

[align=center]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο - ΕΑΜ Βʼ
[/align]

Ένα παιδί ή έναν άνθρωπο μειωμένης αντίληψης ποτέ δεν τον αφήνεις κοντά σε εκρηκτικές ύλες ή όπλα, γιατί αυτό είναι επικίνδυνο. Επικίνδυνο πρωτίστως για τον ίδιο. Είναι θέμα χρόνου να προκαλέσει συνθήκες δυστυχήματος, τις οποίες θα πληρώσει και ο ίδιος. Θα πάρει ένα κατσαβίδι και θα σκαλίζει τα εκρηκτικά. Θα πάρει ένα πιστόλι και θα παίζει τον καουμπόη. Είναι θέμα χρόνου να γίνει το ατύχημα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους Διεθνείς Νόμους και τις Διεθνείς Συνθήκες. Εκ των δεδομένων αυτές οι συνθήκες δημιουργούν ένα περιβάλλον, το οποίο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ. Αυτό είναι λογικό. Αν το περιβάλλον ήταν φυσικό, δεν θα χρειαζόταν μια Συνθήκη, για να το κάνει λειτουργικό. Ακριβώς λοιπόν, επειδή το περιβάλλον δεν είναι φυσικό, δεν είναι ασφαλές για έναν άσχετο. Απαιτούνται γνώσεις από αυτούς, οι οποίοι "κινούνται" μέσα σ' αυτό, για να μην προκαλούνται "ατυχήματα".

Μια τέτοια Συνθήκη, η οποία δημιουργεί "μη φυσικό" περιβάλλον, είναι και η Συνθήκη της Λοζάννης. Η Συνθήκη, μέσω της οποίας παραχωρήθηκε η Δυτική Θράκη στην Ελλάδα. Η Συνθήκη, η οποία, αν δεν προσεχθεί στις λεπτομέρειές της —που αφορούν τα δεδομένα της—, μπορεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Μπορεί να καταστρέψει όλους τους εμπλεκόμενους και πρώτους απ' όλους αυτούς, οι οποίοι σήμερα δείχνουν να μην τη σέβονται. Αυτό σημαίνει ότι οι αγράμματοι Ντεντέδες, Μουφτήδες και νεοοθωμανοί πράκτορες του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής είναι επικίνδυνοι πρωτίστως για την Τουρκία και μετά για την Ελλάδα.

Ακριβώς, επειδή είναι αγράμματοι, αστοιχείωτοι και άσχετοι με το διεθνές δίκαιο, καταφεύγουν στον μιμητισμό των πολιτικών των εθνικών διεκδικήσεων, χωρίς να γνωρίζουν τι ακριβώς είναι αυτό που μιμούνται και αν τους συμφέρει να το μιμούνται. Απλά πράγματα. Θεωρούν κάποια πράγματα προφανή, ενώ δεν είναι τέτοια. Υπό συνθήκες τεχνητού περιβάλλοντος πρέπει να έχεις γνώσεις, για να καταλάβεις αν αυτό, το οποίο θεωρείς προφανές, είναι τέτοιο ή όχι.

Αυτό κάνεις πάντα. Βλέπεις τι συμβαίνει γύρω σου και ενεργείς ανάλογα με τα συμφέροντά σου. Όταν, για παράδειγμα, είσαι ανεβασμένος σε έναν υπερυψωμένο "βατήρα" και βλέπεις τους γύρω σου να βουτάνε σε πισίνες, δεν σημαίνει ότι μπορείς αυτόματα να τους μιμηθείς. Πρέπει να δεις τι υπάρχει κάτω από τον "βατήρα" όπου στέκεσαι. Υπάρχει νερό κάτω από αυτόν ή υπάρχουν βράχια; Το γεγονός, δηλαδή, ότι βρίσκεσαι σε βατήρα —όπως κάποιοι άλλοι— δεν σε καλύπτει απόλυτα.

Καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι λέμε; Κάποιοι αυθαίρετοι Τούρκοι της Θράκης αντιλαμβάνονται τα πράγματα με όρους τέτοιους, οι οποίοι δεν υφίστανται για τη Θράκη. Όμως, αυτό είναι πρωτίστως επικίνδυνο για τη δική τους ασφάλεια. Το επικίνδυνο για την έννοια την οποία υπερασπίζονται. Όταν λειτουργείς υπέρ του τουρκικού εθνικισμού και δεν γνωρίζεις τι ακριβώς απειλεί το τουρκικό κράτος, είναι θέμα χρόνου να την κάνεις τη βλακεία.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Οι αυτοπροσδιοριζόμενοι σαν Τούρκοι της Θράκης μιμούνται στις συμπεριφορές τους άλλες μειονότητες …Εθνικές μειονότητες —κυρίως των Βαλκανίων—, οι οποίες εκμεταλλεύονται την έννοια της εντοπιότητας, προκειμένου να εκφράσουν αιτήματα για δικαιώματα εθνικού αυτοπροσδιορισμού, ονειρευόμενοι αυτονομίες κλπ.. Αυτό ακριβώς κάνουν και οι αυτοαποκαλούμενοι Τούρκοι της Θράκης. Στηρίζονται στο δεδομένο ότι "μοιάζουν" με αυτές τις μειονότητες και άρα θεωρούν ότι μπορούν να τις αντιγράφουν στην επιχειρηματολογία και στις πρακτικές τους. Είναι όμως ασφαλές αυτό το οποίο κάνουν;

Τα πάντα στην περίπτωση αυτήν ξεκινάνε από το γεγονός ότι αντιλαμβάνονται τους εαυτούς τους σαν αυτόχθονες και πάνω σ' αυτό το δεδομένο "χτίζουν" την επιχειρηματολογία τους και εγείρουν διεκδικήσεις. Μετά μάλιστα την πρόσφατη "επιτυχία" των Αλβανών του Κοσσόβου, αυτοί έχουν γίνει τα πρότυπά τους και θέλουν να τους μιμηθούν. Αυτό είναι λάθος. Γιατί; Γιατί, αν γνωρίζει κάποιος πώς λειτουργεί το διεθνές δίκαιο, θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχουν "αυτόχθονες" στη Θράκη. Όποιος στηρίζεται σε αυτό το δεδομένο, σφάλει νομικά. Αν αυτός, που το κάνει, είναι "Τούρκος", δεν είναι απλά άσχετος και αφελής, αλλά είναι εγκληματίας, ο οποίος απειλεί την ασφάλεια της Τουρκίας. Γιατί; Γιατί αυτό το δεδομένο δεν συμφέρει να υπάρχει κατʼ αρχήν τους Τούρκους της Τουρκίας και βέβαια και όλους όσους νιώθουν Τούρκοι …όπου κι αν βρίσκονται.

Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα με τα τεχνητά περιβάλλοντα, τα οποία δημιουργούν οι Διεθνείς Συνθήκες. Είναι τεχνητά και άρα αυτό, το οποίο φαίνεται λογικό και φυσικό, είναι συνήθως το επικίνδυνο. Αυτό, το οποίο φαίνεται βατό και προσιτό, είναι εκείνο που πρέπει ν' αποφεύγεται. Αυτό, το οποίο φαίνεται νόμιμο, είναι παράνομο. Αυτό, το οποίο φαίνεται συμφέρον, είναι ζημιογόνο. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι, ακόμα και αν οι ίδιοι οι Έλληνες για τον οποιονδήποτε λόγο απαρνούνταν την "ελληνικότητα" της Θράκης, οι Τούρκοι θα έπρεπε να διαμαρτύρονται και να τρέχουν να τους καταγγείλουν. Θα έπρεπε σε μια τέτοια περίπτωση να τους πάνε στα διεθνή δικαστήρια για ωμή παραβίαση Διεθνούς Συνθήκης. Ακόμα και αν οι ίδιοι οι Έλληνες αναγνώριζαν από μόνοι τους τουρκική εθνική μειονότητα στη Θράκη, θα έπρεπε οι Τούρκοι και το τουρκικό κράτος να τους πάνε στα ίδια δικαστήρια. Θα έπρεπε οι Τούρκοι να βλέπουν μια τέτοια μειονότητα ως "χειροβομβίδα"-παγίδα, η οποία τοποθετείται εκ του πονηρού στα "χέρια τους" με στόχο την απειλή της ασφάλειάς τους.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Για τον λόγο που περιγράψαμε. Το περιβάλλον στη Θράκη είναι τεχνητό. Ως εκ τούτου τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Για να υπάρχει ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή, τα πάντα θα πρέπει να ερμηνεύονται όπως επιβάλει η Συνθήκη της Λοζάννης και όχι όπως επιβάλει η λογική. Τι λέει λοιπόν αυτή η περίφημη Συνθήκη της Λοζάννης; Ότι η Θράκη είναι κεφάλαιο "ανταλλαγής". Νομικά ήταν "ακατοίκητη" πριν την παράδοσή της στην Ελλάδα, όπως νομικά ήταν "ακατοίκητη" και η Μικρά Ασία ή ο Πόντος πριν την παράδοσή τους στην Τουρκία. Νομικά, δηλαδή, η Θράκη δεν ήταν πατρίδα κανενός, ώστε από αυτό το στοιχείο να έλκει και η ίδια την "ταυτότητά" της. Δεν ήταν πατρίδα καμίας ελληνικής πλειονότητας και δεν μπορεί κάποιο μέρος της να διεκδικηθεί ως πατρίδα από καμία τουρκική μειονότητα.

Ελληνική, δηλαδή, δεν είναι η Θράκη, επειδή η πλειονότητα των κατοίκων της ήταν κάποτε —ή είναι σήμερα— Έλληνες. Ελληνική είναι, γιατί ανήκει νόμιμα στην Ελλάδα. Θα ήταν ελληνική, ακόμα και αν η πλειονότητα των κατοίκων της ήταν Τούρκοι. Ακόμα και Κινέζοι να ήταν οι κάτοικοί της, πάλι ελληνική θα ήταν. Γιατί; Γιατί δόθηκε ως κεφάλαιο "αντιπαροχής" στους Έλληνες και στην Ελλάδα. Οι Τούρκοι πήραν ελληνικό κεφάλαιο στη Μικρά Ασία και έδωσαν ως "αντιπαροχή" κεφάλαιο στην Ευρώπη. Έγινε ανταλλαγή κεφαλαίου και συμφωνήθηκε από τους άμεσα συμβεβλημένους στη Συνθήκη ότι …όλοι όσοι βρίσκονται ή θα βρίσκονται ποτέ να κατοικούν νόμιμα πάνω στη Θράκη, να δηλωθούν Έλληνες. Νόμιμοι θα είναι μόνον αν δηλώνουν Έλληνες …ό,τι και να ήταν εθνικά προηγουμένως …ό,τι και να πίστευαν θρησκευτικά.

Η Αθήνα να πάψει να είναι ελληνική, η Θράκη θα παραμείνει τέτοια. Γιατί; Γιατί το κεφάλαιο είναι άψυχο. Έχει ιδιοκτήτη και αυτός δεν αλλάζει αν δεν το θέλει ο ίδιος. Ακατοίκητο να μείνει και να ρημάξει, δεν αλλάζει ο τίτλος ιδιοκτησίας. Όποιος και να το κατοικήσει, δεν θ' αποκτήσει ποτέ τους τίτλους αυτούς και θα παραμείνει αιωνίως "καταληψίας". Το ακριβώς αντίστοιχο έγινε και στην Τουρκία. Όποιος παρέμεινε μετά την ανταλλαγή στην Τουρκία —πλην συγκεκριμένων και απόλυτα προσδιορισμένων εξαιρέσεων— είναι νόμιμος στη Μικρά Ασία μόνον ως Τούρκος. Όποιος δεν αισθανόταν Τούρκος, έφευγε …και, αν έμενε —σύμφωνα με τη Συνθήκη— κακώς έμενε. Αυτά όλα δεν έγιναν από τύχη ούτε από τις συγκυρίες. Είναι αποτελέσματα συγκεκριμένης στρατηγικής, η οποία εξυπηρετούσε τα συμφέροντα αυτών που τα διαπραγματεύτηκαν.

Το πιο έξυπνο επίτευγμα του Κεμάλ ήταν η ανταλλαγή κεφαλαίου με τους Έλληνες και άρα και η ελληνικότητα της Θράκης. Γιατί; Γιατί με αυτήν τη μικρή αναλογικά έκταση "ξεφορτώθηκε" νόμιμα έναν μεγάλο συνέταιρο και συνιδιοκτήτη από την τεράστια Μικρά Ασία. Εξαιτίας αυτής της νόμιμης αποζημίωσης, που πρόσφερε στον πιο ισχυρό και μορφωμένο από τους συνέταιρους της πολυεθνικής αυτοκρατορίας, μπόρεσε και ξεφορτώθηκε πλήθος άλλων μικρότερων συνεταίρων. Αυτή η νομιμότητα περιγράφεται στη Συνθήκη της Λοζάννης. Η "λογιστική" νομιμότητα μιας μοιρασιάς.

Κανένας ελληνοτουρκικός πόλεμος δεν καθόρισε τα όρια των χωρών μεταξύ νικητών και νικημένων. Δεν υπήρχαν νικητές και νικημένοι, γιατί νομικά δεν έγινε ποτέ ένας τέτοιος πόλεμος. Ακόμα και τα βιβλία των πιο φανατικών Ελλήνων μιλούν για "Μικρασιατική Καταστροφή" και όχι για "Ελληνοτουρκικό Πόλεμο". Νομικά δεν υπήρξε τέτοιος πόλεμος στη συγκεκριμένη εποχή. Υπήρξε μια ένοπλη σύγκρουση μεταξύ των δύο πλέον ισχυρών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας. Τσακώθηκαν οι συνέταιροι μεταξύ τους και έβγαλαν τα "όπλα". Κανένας δεν κατάκτησε τίποτε, που να ανήκε στον άλλον. Τσακώθηκαν και αποφάσισαν να μοιράσουν την μέχρι τότε κοινή περιουσία. Δεν κατάκτησαν οι Έλληνες τη Θράκη και δεν κατάκτησαν οι Τούρκοι τη Μικρά Ασία. Δεν κατάκτησαν οι Έλληνες τα νησιά του Αιγαίου …Τους τα έδωσαν οι Τούρκοι γι' αυτά που τους έδωσαν οι Έλληνες στη Μικρά Ασία.

Εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης, γιατί οι όροι είναι πολύ σημαντικοί στην περιγραφή τόσο λεπτών καταστάσεων. Έλληνες και Τούρκοι συμφώνησαν μεταξύ τους να μην φαίνεται πουθενά ότι "κατάκτησαν" το παραμικρό. Κανένας δεν κατέκτησε τίποτε απολύτως. Νομικά δεν "έδιωξαν" οι Τούρκοι τους Έλληνες από τη Μικρά Ασία, αλλά "έφυγαν" μόνοι τους από αυτήν, για να ζήσουν με ομοίους τους στη νέα πατρίδα τους. Ομοίως δεν "έδιωξαν" οι Έλληνες τους Τούρκους από τις λεγόμενες Νέες Χώρες και άρα και από τη Θράκη. Έφυγαν μόνοι τους οι Τούρκοι για τη Μικρά Ασία, για να ζήσουν με Τούρκους. Συμφώνησαν σ' αυτό. Γιατί; Γιατί αυτό τους συνέφερε.

Αν δεν συμφωνούσαν σ' αυτό το δεδομένο, θα είχαν πρόβλημα καί οι δύο. Γιατί; Γιατί ο "κατακτητής" στην "κατάκτησή" του είναι υποχρεωμένος ν' αναγνωρίσει δικαιώματα σε γηγενείς πληθυσμούς. Εθνικά δικαιώματα, εφόσον είναι αλλοεθνείς. Άρα; Άρα, αν οι Τούρκοι του Κεμάλ "κατακτούσαν" τη Μικρά Ασία, θα έπρεπε να ανεχθούν και ν' αναγνωρίσουν δικαιώματα όχι μόνον στην ελληνική εθνική μειονονότητα της Μικράς Ασίας, αλλά και σε πλήθος άλλες. Δεν μπορούσαν να "ξηλώσουν" καμία από αυτές από τη Μικρά Ασία, επειδή αυτό τους βόλευε. Σε μια τέτοια περίπτωση θα κατηγορούνταν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονία κλπ.. Δεν μπορούσαν να "ξηλώσουν" αλλά δεν μπορούσαν και να "σκεπάσουν" καμία μειονότητα.

Τα ανάλογα συνέβαιναν και από την άλλη πλευρά. Δεν συνέφερε τους Έλληνες να εμφανίσουν τη Θράκη ως προϊόν κατάκτησης. Δεν προσαρτήθηκε η Θράκη στον ελληνικό κορμό ως "προϊόν" κατακτητικής δραστηριότητας του ελληνικού κράτους. Ούτε καν "απελευθερώθηκε", γιατί ούτε αυτή η έννοια σε απαλλάσσει από τις υποχρεώσεις σου απέναντι σε μειονότητες ξένων πληθυσμών. Η Θράκη προστέθηκε στο ελληνικό κράτος με την ταπεινή "λογιστική" λογική, που προστίθεται νέα ιδιοκτησία πάνω σε παλαιά ιδιοκτησία.

Προστέθηκε η Θράκη στο συλλογικό κεφάλαιο των Ελλήνων ως "αποζημίωση" για το κεφάλαιο που έδωσαν στους Τούρκους στη Μικρά Ασία. Η Θράκη ως χώρος. Η Θράκη ως χώμα, νερό και αέρας. Άρα η Θράκη δεν απελευθερώθηκε από κάποιον κατακτητή, γιατί δεν κατακτήθηκε από κάποιον νέο. Αν συνέβαινε αυτό, οι Τούρκοι της Θράκης θα προστατεύονταν από τον διεθνή νόμο και άρα θα αναγνωρίζονταν ως εθνική μειονότητα με δικαίωμα παραμονής σ' αυτόν. Δεν θα μπορούσαν οι Έλληνες να τους διώξουν στην Τουρκία, γιατί θα κατηγορούνταν επίσης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονία κλπ..

Αντιλαμβανόμαστε ότι, αν δεν τα συμφωνούσαν όλα αυτά μεταξύ τους οι Έλληνες με τους Τούρκους, δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν ανταλλαγή πληθυσμών. Δεν θα μπορούσαν να κάνουν αναγκαστική ανταλλαγή πληθυσμών και να απειλούν με νόμιμη βία όποιους Έλληνες ή Τούρκους αντιδρούσαν στη μεθόδευση και θα επεδίωκαν να παραμείνουν στα πατρογονικά τους εδάφη με αναγνωρισμένα και κατοχυρωμένα εθνικά δικαιώματα. Δεν δόθηκε επιλογή στους Έλληνες Πόντιους να παραμείνουν στον Πόντο ως τέτοιοι, όπως δεν δόθηκε επιλογή στους Τούρκους Θρακιώτες να παραμείνουν στη Θράκη επίσης ως τέτοιοι. Όποιος επέλεγε να παραμείνει στα χώματα όπου γεννήθηκε, θα παρέμενε υπό τους νέους όρους της Συνθήκης. Ό,τι κι αν ήταν προηγουμένως, στη Μικρά Ασία θα μπορούσε να παραμείνει μόνον ως Τούρκος και στη Θράκη μόνον ως Έλληνας.

 Με αυτά λοιπόν τα δεδομένα ξεκίνησε η ανταλλαγή των πληθυσμών. Με βάση αυτά τα δεδομένα οι "ανταλλασσόμενοι" Έλληνες και οι Τούρκοι ήταν αναγκασμένοι να υπακούσουν στις εντολές των ηγεσιών τους. Με βάση αυτά τα δεδομένα αποκλείστηκαν σχεδόν όλες οι εξαιρέσεις. Δεν υπήρχε το "όποιος θέλει", υπήρχε το "υποχρεωτικά όλοι" ή διαφορετικά δεν υπήρχε κανένα κατοχυρωμένο εθνικό ή πολιτικό δικαίωμα. Σκότωσαν και μερικούς αντιδραστικούς, για να δείξουν τα χρήσιμα "παραδείγματα" και οι λαοί υποτάχθηκαν.

Έλληνες και Τούρκοι βρέθηκαν στιγμιαία στο "κενό". Χωρίς συγκεκριμένη πατρίδα, αλλά με συγκεκριμένο και απόλυτα καταμετρημένο κεφάλαιο εκατέρωθεν του Αιγαίου. Είχαν κεφάλαιο να μοιράσουν και από αυτά που θα συμφωνούσαν θα προέκυπταν οι πατρίδες τους. Οι νέες τους πατρίδες. Πριν τη συμφωνία ήταν "απάτριδες" λαοί και μετά τη συμφωνία είχαν πατρίδες, τις οποίες μπορούσαν να τις αποτυπώσουν στον χάρτη. Ούτε καν η τότε ελεύθερη Ελλάδα δεν εξαιρέθηκε ως κεφάλαιο από αυτήν τη γενική καταμέτρηση, που εξυπηρετούσε αυτήν την εφ' όλης της ύλης ελληνοτουρκική συμφωνία. Από τη συμφωνία, που τους επέτρεπε να γνωρίζουν αν ένα ποτάμι ή ένα νησί θα ήταν πλέον ελληνικό ή τούρκικο.

Τα πάντα σχεδιάστηκαν σε λευκό "χαρτί". Θεωρητικά θα μπορούσαν να συμβούν όλα τα ενδεχόμενα. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να πάνε οι Έλληνες από την πλευρά της Ασιατικής Μικράς Ασίας και οι Τούρκοι από την πλευρά της Ευρώπης. Θεωρητικά θα μπορούσε να γίνει καί αυτό. Χωράφια μοίραζαν μεταξύ τους και τα χωράφια είναι όμοια παντού. Απλά, για πρακτικούς λόγους, οι οποίοι άπτονται της λογικής, οι σχεδιαστές της κατάστασης σεβάστηκαν τα δεδομένα της ιστορικής πορείας των λαών και ο καθένας από αυτούς έπιασε τη δική του "γωνιά" …Τη "γωνία", η οποία ήταν πιο φιλική προς την ιστορία του.

Από τη στιγμή που έγινε μοιρασιά της άψυχης ιδιοκτησίας, θα έπρεπε οι άνθρωποι να μετακινηθούν στις νέες πατρίδες τους, όπως είχε συμφωνηθεί από τις ηγεσίες τους. Γι' αυτόν τον λόγο έχουμε μερικά δεδομένα, τα οποία με βάση την απλή λογική δεν στέκουν και φαίνονται παράδοξα. Δεν υπάρχουν "αυτόχθονες" στη Θράκη, είτε Έλληνες είτε Τούρκοι. Απλοί "κάτοικοι" της ελληνικής Θράκης είναι όλοι αυτοί και άρα υποχρεωτικά Έλληνες με βάση τη Συνθήκη της Λοζάννης. Γιατί; Γιατί η Θράκη παραδόθηκε στην Ελλάδα θεωρητικά "ακατοίκητη".

Το αντίστοιχο συνέβαινε και από την άλλη πλευρά. "Ακατοίκητη" πήραν τη Μικρά Ασία οι Τούρκοι. Δεν υπάρχουν "αυτόχθονες" στη Μικρά Ασία, είτε Έλληνες είτε Τούρκοι. Απλοί "κάτοικοι" της τουρκικής Μικράς Ασίας είναι όλοι όσοι βρίσκονται σε αυτήν και άρα με βάση τον νόμο είναι όλοι Τούρκοι. Όλοι εμείς δηλαδή οι ντόπιοι Μακεδόνες ή Θράκες δεν κάνουμε τη Μακεδονία ή τη Θράκη ελληνική, επειδή είμαστε Έλληνες. Το αντίθετο συμβαίνει. Επειδή κατοικούμε τις εκ των Διεθνών Συνθηκών ελληνικές Μακεδονία και Θράκη, είμαστε εκτός των άλλων και εκ του νόμου της Συνθήκης Έλληνες.

Με βάση λοιπόν την "παράδοξη" λογική αυτής της συμφωνίας, η ελληνική Θράκη στην πραγματικότητα δεν βρίσκεται πάνω σε θρακικό έδαφος. Είναι ένα άθροισμα εδαφών ελληνικής ιδιοκτησίας από τον Πόντο, τη Σμύρνη ή την Ανατολική Θράκη και βεβαίως από τη Θράκη. Η Μικρά Ασία δεν βρίσκεται πάνω σε μικρασιατικό έδαφος. Είναι ένα άθροισμα εδαφών τουρκικής ιδιοκτησίας από τα Ιωάννινα, τη Θεσσαλονίκη ή την Αλεξανδρούπολη και βεβαίως από τη Μικρά Ασία. Ο καθένας, δηλαδή, θεωρητικά πήρε ό,τι του ανήκε και έφτιαξε έναν νέο κόσμο, απλά χρησιμοποιώντας τα παλιά ονόματα. Κανένας "αυτόχθων" πουθενά και όλοι κάτοικοι με εθνικότητα την εθνικότητα της ιδιοκτησίας. Αντί δηλαδή να ισχύει το φυσιολογικό και οι λαοί να δίνουν εθνικότητα στον χώρο όπου κατοικούν, γίνεται το αντίθετο. Παίρνουν την εθνικότητα του χώρου όπου κατοικούν, γιατί αυτή έχει προσδιοριστεί με απόλυτη ακρίβεια.

Πάνω σ' αυτήν τη λογική έχουν χτιστεί τα δύο αυτά κράτη εκατέρωθεν του Αιγαίου. Όσοι ήθελαν να διατηρήσουν την αυθεντική εθνική τους ιδιότητα, μετακινήθηκαν προς τη μεριά της νέας τους πατρίδας. Όσοι αισθάνονταν Τούρκοι και βρίσκονταν στα Βαλκάνια, μετακινήθηκαν στη Μικρά Ασία και όσοι Τούρκοι βρίσκονταν ήδη στη Μικρά Ασία, παρέμειναν εκεί με τα ίδια δικαιώματα και όχι με πλεονέκτημα εντοπιότητας. Το ίδιο "Τούρκοι" ήταν με τους "εισαγόμενους", οι οποίοι απλά δεν "περπάτησαν". Το ίδιο "Τούρκοι" …αν σκεφτεί κάποιος ότι και ο ίδιος ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν "εισαγόμενος".

Το ίδιο έγινε και με τους Έλληνες σε ένα "είδωλο" της κατάστασης. Όσοι ήταν στα Βαλκάνια παρέμειναν στις εστίες τους, ενώ όσοι βρίσκονταν στη Μικρά Ασία ξεκίνησαν την πορεία τους προς τη νέα πατρίδα. Στη νομικά "κενή" και "ακατοίκητη" πατρίδα, την οποία θα την κατοικούσαν υπό τους ίδιους όρους όλοι οι Έλληνες …άσχετα με την προέλευσή τους. Οι ντόπιοι θα διατηρούσαν τις προηγούμενες περιουσίες τους και οι πρόσφυγες θα έπαιρναν κλήρους αποζημίωσης για τις περιουσίες που άφησαν πίσω τους. Με αυτόν τον τρόπο "συντέθηκε" με "ευρωασιατικά" χωράφια η σύγχρονη Ελλάδα. Οι πάντες ξεκίνησαν τη ζωή τους από μηδενική βάση. Οι ντόπιοι, στεκόμενοι πάνω στην ιδιοκτησία τους και οι πρόσφυγες, "κουβαλώντας" τη δική τους από εκεί που έρχονταν.

Αυτό συμφώνησαν στην Λοζάννη και αυτό έκαναν οι Έλληνες και οι Τούρκοι. Παρέδωσαν τις περιουσίες τους στη γη που τους γέννησε και απέκτησαν νέες στην περιοχή που αναγνώριζαν ως εθνική τους πατρίδα. Όσοι παρέμειναν για τον οποιονδήποτε λόγο στην "ξένη" περιοχή, "απαρνήθηκαν" την εθνική τους ταυτότητα. Την "απαρνήθηκαν" …όχι βεβαίως δωρεάν. Διατήρησαν τις περιουσίες τους. Στην πραγματικότητα δηλαδή αυτήν την ιδιότητα την "πούλησαν". Αυτοί, λοιπόν, που έμειναν στη Θράκη, ήταν πλέον δια νόμου "Έλληνες", ακόμα και αν λόγω αίματος ήταν πρώτα ξαδέρφια του Κεμάλ. Δια νόμου "Τούρκοι" έγιναν όσοι παρέμειναν στη Μικρά Ασία, ακόμα κι αν ήταν φυσικοί απόγονοι του ίδιου του Σέλευκου.

Αυτό αποφάσισαν τα δύο έθνη, γιατί αυτό έκριναν εκείνη την εποχή ότι τα συνέφερε. Το γιατί έγιναν όλα αυτά και ποιοι ξένοι ιμπεριαλιστές κρύβονταν πίσω από αυτήν τη μεθόδευση, αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης. Τον ρόλο των Άγγλων, των Γάλλων και των Γερμανών μπορούμε να τον αποκαλύψουμε σε άλλο κείμενο. Αυτό, το οποίο εδώ έχει σημασία, είναι το τι συμφωνήθηκε μεταξύ τους και όχι το ποιος τους εξώθησε σ' αυτήν τη συμφωνία. Εξαιτίας λοιπόν εκείνης της συμφωνίας οι Έλληνες πήραν το υπόλοιπο της Μακεδονίας, τη μισή Θράκη και τα φτωχά εκείνη την εποχή νησιά του Αιγαίου. Οι Τούρκοι πήραν την άλλη μισή Θράκη μαζί με τη μυθική Κωνσταντινούπολη και την τερατώδη Μικρά Ασία.

Όμως, το μεγάλο κέρδος του Κεμάλ ήταν αλλού. Πού ήταν; Με την "αποζημίωση" των Ελλήνων κατάφερε και πήρε κεφάλαιο και από άλλους λαούς, τους οποίους δεν αποζημίωσε με έναν ίδιο και δίκαιο τρόπο. Με τη συμφωνία του με τους Έλληνες —να μην αναγνωρίζονται εθνικές μειονότητες εντός των συνόρων των νέων χωρών— στέρησε αυτό το δικαίωμα και από τις άλλες εθνικότητες, οι οποίες βρίσκονταν ως γηγενείς στη Μικρά Ασία. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Επειδή δέχθηκαν οι Έλληνες ν' απαρνηθούν συνειδητά την εθνική τους ταυτότητα στη Μικρά Ασία, την απαρνήθηκαν υποχρεωτικά και παρά τη θέλησή τους καί οι Κούρδοι καί οι Αρμένιοι καί πολλοί άλλοι. Όμως, οι Έλληνες είχαν αποζημιωθεί …ενώ οι υπόλοιποι όχι.

Αυτό ήταν το μεγάλο "κόλπο" των Τούρκων στη Μικρά Ασία. Ο Κεμάλ εκμεταλλεύτηκε τη σύγκρουσή του με τους Έλληνες και έστησε την "παράσταση" της σύγκρουσης του "βάλτου". Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι Τούρκοι και Έλληνες, ως οι πιο ισχυροί παράγοντες της καταρρέουσας αυτοκρατορίας, θα παρίσταναν τα συγκρουόμενα "βόδια", αλλά κάποιοι θα είχαν επιπλέον κέρδος, τσαλαπατώντας τα "βατράχια" στη δική τους πλευρά του "βάλτου". Ο Κεμάλ, δηλαδή, με τη νομιμοποίηση της Συνθήκης της Λοζάννης και άρα με τη νομιμότητα που του πρόσφεραν οι Έλληνες, έκανε το σύνολο των παρανομιών εις βάρος όλων των υπολοίπων εθνοτήτων της Μικράς Ασίας.

Με τον "μανδύα" της νομιμότητας σ' ό,τι αφορά τις πρακτικές των ανταλλαγών κεφαλαίου και πληθυσμών, ο Κεμάλ και το κράτος του αδίκησαν όλες τις άλλες μειονότητες της Μικράς Ασίας. Ήταν τόσο θολά τα πράγματα και εμπλέκονταν τόσα πολλά δεδομένα, που κανένας δεν μπορούσε να διακρίνει πότε οι στρατιωτικές δυνάμεις του Κεμάλ "συνόδευαν" ανταλλάξιμους πληθυσμούς και πότε "ξήλωναν" μη ανταλλάξιμους. Πότε ήταν νόμιμοι και πότε ήταν παράνομοι. Όποτε τους βόλευε ξήλωναν "αλλόθρησκους" και όποτε τους βόλευε μετακινούσαν "αλλοεθνείς". Η ασάφεια της εποχής τούς επέτρεπε να κάνουν εγκλήματα, ενώ η σαφήνεια της Συνθήκης τούς προστάτευε, εφόσον μιλούσε για ανταλλαγή εθνικών ομάδων, η οποία απλά γινόταν με τη "βοήθεια" θρησκευτικών κριτηρίων.

Επειδή δήθεν οι Έλληνες διέφεραν από τους Τούρκους στο θρήσκευμα, θεωρήθηκε ότι αυτό ήταν ένα ασφαλές κριτήριο διαχωρισμού των πληθυσμών, αλλά κανένας δεν γνώριζε πότε αυτό το κριτήριο χρησιμοποιούνταν όχι ως κριτήριο αλλά ως "εργαλείο" διακρίσεων. Απλά πράγματα. "Πλήρωσε" ο Κεμάλ έναν αναλογικά φθηνό αφελληνισμό της Μικράς Ασίας με θρησκευτικά κριτήρια, αλλά αυτό που απόλαυσε στο τέλος ήταν ο αποχριστιανισμός της Μικράς Ασίας, τη στιγμή που δεν ήταν όλοι οι χριστιανοί Έλληνες. Μιλάμε δηλαδή για μια κατάσταση, που μοιάζει με "ξέπλυμα" βρόμικου χρήματος. Νόμιμα και παράνομα μπαίνουν σε μια κοινή διαδικασία και το αποτέλεσμα "βαπτίζεται" νόμιμο.

Ο Κεμάλ και οι Νεότουρκοι των Βαλκανίων —που τον ακολούθησαν στην ελντοραντική ανταλλαγή— μπήκαν στη Μικρά Ασία και στην κυριολεξία θησαύρισαν. Αρκεί να δει κάποιος τις αναλογίες και θα καταλάβει τι λέμε. 1.650.000 Τούρκοι υπήκοοι, χριστιανικού θρησκεύματος μοιράστηκαν ως Έλληνες μεταξύ τους το μέρος που τους αντιστοιχούσε στην αντικειμενικά μικρή Ελλάδα, ενώ στην Τουρκία πήγαν 670.000 Έλληνες υπήκοοι, μουσουλμανικού θρησκεύματος, που, ως Τούρκοι, τη μοιράστηκαν σχεδόν μόνοι τους. Τη μοιράστηκαν σχεδόν εις βάρος των πάντων και όχι μόνον στον βαθμό που αφορούσε την περιουσία της σχεδόν τριπλάσιας από αυτούς πληθυσμιακής ομάδας των χριστιανών Ελλήνων. Εις βάρος όχι μόνον των χριστιανών όλων των εθνικοτήτων, αλλά ακόμα και εις βάρος των γηγενών μουσουλμάνων. Ακόμα δηλαδή και ο ίδιος Κεμάλ την προσωπική του περιουσία στην Τουρκία την απέκτησε με την ανταλλαγή. Ο φτωχός αστός της Θεσσαλονίκης Κεμάλ έγινε μέσα σε μια νύχτα μεγαλοφεουδάρχης της Μικράς Ασίας.

Όλα αυτά έγιναν και νομιμοποιήθηκαν εξαιτίας της Συνθήκης της Λοζάννης. Αυτή η Συνθήκη είναι εκείνη, που απαλλάσσει την Τουρκία —και άρα και τους κυρίαρχους κεμαλιστές Νεότουρκους— από τις κατηγορίες και άρα και από τις υποχρεώσεις για αποζημιώσεις απέναντι σε Κούρδους, Αρμένιους κλπ.. Εξαιτίας αυτής της Συνθήκης δεν κατηγορείται επισήμως το κράτος της Τουρκίας για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και απόπειρα εθνοκάθαρσης απέναντι στους Κούρδους ή τους Αρμένιους. Το κράτος της Τουρκίας, το οποίο μπορεί να "αποζημίωσε" τους Έλληνες, για ν' "αγοράσει" φτηνά τη νομιμότητά του, αλλά ταυτόχρονα άρπαξε κεφάλαιο από τους Κούρδους και τους Αρμένιους μέχρι τους Ασσύριους και τους Συροχαλδαίους …και ένας Θεός ξέρει από ποιους άλλους.

Όσο κι αν αυτό φαίνεται παράξενο, αποτελεί γεγονός ότι από τη Συνθήκη της Λοζάννης καθορίζονται ένα πλήθος παραμέτρων, οι οποίες φαινομενικά δεν έχουν σχέση με τα εμφανώς εμπλεκόμενα μέρη. Ποιος γνωρίζει, για παράδειγμα, ότι ακόμα και τα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία ή το Ιράκ καθορίζονται με βάση εκείνη τη Συνθήκη; Σύνορα, τα οποία —ειδικά σήμερα …στην εποχή που περιμένουμε τους πολέμους των υδάτων— θα αποκτήσουν ιδιαίτερη στρατηγική σημασία και θα είχαν πολλοί —και πολλούς λόγους— ν' αμφισβητήσουν τη νομιμότητά τους.

Η Συνθήκη της Λοζάννης είναι αυτή, η οποία δίνει στην Τουρκία κυριαρχικά δικαιώματα στο σύνολο της Μικράς Ασίας και άρα και στην κουρδική περιοχή. Η Συνθήκη της Λοζάννης επιτρέπει στην Τουρκία ν' αναπτυχθεί στρατιωτικά εντός του συνόλου της μικρασιατικής περιοχής. Χωρίς αυτήν τη Συνθήκη είναι παράνομος ο τουρκικός στρατός στα εδάφη των Κούρδων. Χάρη σ' αυτήν τη Συνθήκη "δεν υπάρχουν" Κούρδοι στο Κουρδιστάν και είναι όλοι τους Τούρκοι. Αυτά, τα οποία είναι προφανή για ένα αμιγώς εθνικό κράτος, δεν είναι τέτοια στην πολυεθνική Τουρκία. Η Συνθήκη της Λοζάννης είναι αυτή, που της εξασφαλίζει τα "προφανή" …Το τεχνητό περιβάλλον, που λέγαμε πιο πάνω.

Ταυτόχρονα όμως, εξαιτίας της ίδιας Συνθήκης, η Τουρκία απαλλάχθηκε και από το πρόβλημα των χριστιανών, οι οποίοι δεν αρνήθηκαν να μετακινηθούν από τη Μικρά Ασία. Εξαιτίας της Συνθήκης δεν ίσχυε κανένας διεθνής νόμος προστασίας θρησκευτικών δικαιωμάτων. Γιατί; Γιατί αυτοί, οι οποίοι είχαν τέτοια δικαιώματα, τα "πούλησαν". Έχασαν κάθε νομιμότητα αυτοί, οι οποίοι θα "έκλεβαν" στο παιχνίδι της ανταλλαγής. "Πούλησαν" ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα και το οποίο είναι αυτό της ελεύθερης θρησκευτικής επιλογής. Αυτοί, οι οποίοι θα δήλωναν ψευδώς ότι είναι Τούρκοι και μωαμεθανοί —παραμένοντας στα πατρώα εδάφη και διατηρώντας τις περιουσίες τους— δεν προστατεύονταν από τον νόμο αν "μετάνιωναν".

Επέλεξαν άπαξ το θρήσκευμά τους και δεν μπορούσαν πλέον να "αλλαξοπιστήσουν". Δεν μπορούσαν όλοι αυτοί να ξαναεμφανιστούν αρχικά ως χριστιανοί και στη συνέχεια ως Έλληνες, όταν οι κοινωνικές συνθήκες στην Τουρκία θα ήταν πιο ασφαλείς. Αυτό το απαγορεύει η Συνθήκη της Λοζάννης. Απαλλάσσοντας λοιπόν η Τουρκία από την εθνικότητά τους τούς "Τούρκους" της Θράκης, ανάγκασε την Ελλάδα να απαλλάξει τους χριστιανούς της Μικράς Ασίας από την ελληνικότητά τους, εφόσον ανήκαν στο ποίμνιο της Κωνσταντινούπολης.

Υποχρεώθηκε ο Πατριάρχης να εγκαταλείψει όχι μόνον την επίσημη ιδιότητα του Εθνάρχη των Ελλήνων, αλλά και αυτήν του Αρχιερέα του Χριστιανισμού. Γιατί; Για να μην μπορεί το ελληνικό ή χριστιανικό Πατριαρχείο να συνδεθεί με κανέναν από τους φανερούς ή κρυφούς χριστιανούς, οι οποίοι θα παρέμεναν και άρα θα υπήρχαν στη Μικρά Ασία. Όποιος παρέμενε στην Τουρκία, θα ήταν πλέον Τούρκος και τυπικά μωαμεθανός, εφόσον στο ουσιαστικό επίπεδο δεν ενδιέφερε το κεμαλικό καθεστώς η "ειλικρίνεια" της πίστης των υπηκόων του. Το κεμαλικό καθεστώς το ενδιέφερε απλά να δηλώνουν επίσημα την "πίστη" τους, ώστε να έχει το νομικό δικαίωμα να τιμωρεί αυτούς, οι οποίοι θα χρησιμοποιούσαν την κρυφή τους πίστη για τη διεκδίκηση εθνικών δικαιωμάτων εις βάρος της Συνθήκης.

Γνωρίζει κάποιος ποιος είναι ο ακριβής αριθμός των "κρυπτοχριστιανών" της Τουρκίας; Ο αριθμός όλων εκείνων, οι οποίοι στην εποχή των ανταλλαγών απλά δήλωσαν Τούρκοι και τυπικά μωαμεθανοί, για να προστατεύσουν τις περιουσίες τους; Ο αριθμός όλων εκείνων, οι οποίοι εδώ και έναν σχεδόν αιώνα καταμετρώνται σαν μουσουλμάνοι, γιατί απλά ως Τούρκοι θεωρούνται τέτοιοι; Ο αριθμός όλων εκείνων, οι οποίοι για ευνόητους λόγους βρίσκονται πιο "κοντά" στο άθεο κεμαλικό καθεστώς, παρά στους πραγματικούς μωαμεθανούς;

Αν, δηλαδή, η Τουρκία "μπαίνει" στη Θράκη με το πρόσχημα της θρησκείας, στην πραγματικότητα ανοίγει τον "δρόμο", για να "επιστρέψει" στη Μικρά Ασία όχι μόνον η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη με το ίδιο πρόσχημα.

Αυτό όμως δεν τη συμφέρει και μάλιστα σε μια εποχή που είναι υποχρεωμένη —λόγων ευρωπαϊκών "οραμάτων"— να αναγνωρίζει δικαιώματα. Δικαιώματα όλων των τύπων …και άρα θρησκευτικά και εθνικά. Γι' αυτόν τον λόγο φοβάται τώρα οποιαδήποτε κίνηση "αναζωογόνησης" του Πατριαρχείου. Φοβάται ότι μέσω του Πατριαρχείου και εξαιτίας της Ε.Ε. μπορούν να "επιστρέψουν" οι Ευρωπαίοι χριστιανοί στην "καρδιά" της Τουρκίας. Δεν την συμφέρει να προσθέσει προβλήματα πάνω σε προβλήματα, όπως αυτά με τους "ριγμένους" της Συνθήκης Κούρδους και τους Αρμένιους. Δεν την συμφέρει ν' ανοίξει το ζήτημα της θρησκείας ούτε καν σε επίπεδο Ισλάμ, γιατί το κεμαλικό καθεστώς θα απειληθεί με πτώση. Αν όμως απειληθεί το καθεστώς αυτό, παύει στην πραγματικότητα να υπάρχει Τουρκία όπως τη γνωρίζουμε.

Κατάλαβε ο αναγνώστης πόσο σημαντικό ζήτημα είναι για την Τουρκία το ζήτημα της Θράκης; Κατάλαβε πόσο τενεκέδες και αγράμματοι είναι κάτι Ντεντέδες; Βλέπουν τους Αλβανούς του Κοσσόβου να "πετυχαίνουν" τους στόχους τους και νομίζουν ότι για λόγους "πατριωτισμού" θα πρέπει να τους μιμηθούν. Αυτό, το οποίο δεν βλέπουν, είναι ότι αυτοί είναι διαφορετική περίπτωση από εκείνους. Εκείνοι ήταν πάντα Αλβανοί ανάμεσα σε Σέρβους. Αλβανοί, που για τους δικούς τους λόγους μάχονταν τους Σέρβους σε έναν χώρο, τον οποίο τον θεωρούσαν πατρίδα τους και άρα είχαν εθνικά δικαιώματα πάνω σ' αυτόν. Αυτόχθονες Αλβανοί, οι οποίοι είχαν συγκρουόμενα συμφέροντα με αυτόχθονες Σέρβους. Οι "Τούρκοι" της Θράκης δεν είναι τέτοιοι.

Συμφώνησαν να είναι "Έλληνες", για να διατηρήσουν τις περιουσίες τους σε ένα κομμάτι της Θράκης, το οποίο θα ήταν ελληνικό, γιατί δίπλα υπήρχε και το αντίστοιχο τουρκικό. Για όσο διάστημα διατηρούν τις περιουσίες τους στο ελληνικό της μέρος, είναι παράνομοι οι ίδιοι, όταν θέτουν θέμα εθνικού αυτοπροσδιορισμού. Η μειονότητα της Θράκης έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται μόνον για θέματα, τα οποία άπτονται της ελευθερίας της θρησκευτικής πίστης. Όλα τα άλλα τα έχει προβλέψει προ πολλού η Συνθήκη της Λοζάννης.

Σε όποιον "Τούρκο" της Θράκης δεν αρέσει η συμφωνία της Λοζάννης, μπορεί να την "παρακάμψει", αλλά όχι να την αμφισβητήσει. Σε όποιον "Τούρκο" της Θράκης δεν αρέσει η ελληνική "φορεσιά", μπορεί να την "αλλάξει" ακόμα και σήμερα. Προβλέπεται από τη Συνθήκη ακόμα κι αυτό. Μπορεί να περάσει στην άλλη πλευρά των συνόρων και να αποζημιωθεί για την περιουσία του από τα "διαθέσιμα" που έχει το τουρκικό κράτος ακόμα και σήμερα. Αφήνει ως Τούρκος την περιουσία του στην Ελλάδα και παίρνει περιουσία στην Τουρκία. Προβλέπεται ακόμα και σήμερα τέτοια αποζημίωση.

Αν, δηλαδή, ο Ντενεκές Ντεντές —και ο κάθε Ντεντές— αισθάνεται Τούρκος, μπορεί να εγκαταλείψει την Ελλάδα για την πατρίδα του. Με βάση τον νόμο πατρίδα του δεν είναι η Θράκη, εφόσον δεν αντιμετωπίζεται από αυτόν ως γηγενής. Με βάση τον νόμο είναι ένας απλός κάτοικος της ελληνικής Θράκης και Έλληνας υπήκοος για όσο εξακολουθεί να κατοικεί σ' αυτήν. Από εκεί και πέρα πραγματική του πατρίδα είναι ό,τι διαλέξει ο ίδιος. Ό,τι ίσχυε και για τον ίδιο τον Κεμάλ Ατατούρκ.

Δεν υπάρχουν δηλαδή στη Θράκη αυτόχθονες, οι οποίοι για λόγους εντοπιότητας έχουν δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού. Ο αυτοπροσδιορισμός έγινε άπαξ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της Λοζάννης. Ο αυτοπροσδιορισμός πλέον, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον νόμιμο προσδιορισμό, σε μετακινεί και δεν σου διασφαλίζει την παρουσία σου στη γη όπου γεννήθηκες. Οι μωαμεθανοί της Θράκης, είτε ως άτομα είτε ως κοινότητα, αν θέλουν να αυτοπροσδιοριστούν ως Τούρκοι, θα πρέπει να φύγουν από τη Θράκη. Ό,τι ισχύει και για τον οποιονδήποτε νόμιμο Τούρκο της Μικράς Ασίας, ο οποίος αισθάνεται Έλληνας και δεν μπορεί να ζήσει στην Τουρκία.

Όμως αυτό, το οποίο μας κάνει πραγματικά εντύπωση, είναι η ίδια η στάση της Τουρκίας. Αν υποθέσουμε ότι οι Ντεντέδες είναι αγράμματοι τενεκέδες, οι οποίοι παίζουν παιχνίδια καφενείου με τη διεθνή διπλωματία, τι συμβαίνει με την επίσημη Τουρκία; Δεν δικαιολογείται η άγνοια. Γιατί αφήνει τους καραγκιόζηδες, που παριστάνουν τους Θρακιώτες μωαμεθανούς βουλευτές, να παριστάνουν τους "Τούρκους"; Τι κάνει το προξενείο της στην Κομοτηνή; Γιατί ενθαρρύνει τους Μωαμεθανούς να "τουρκίζουν"; Έχει λύσει όλα της τα προβλήματα στην Τουρκία και θεωρεί ότι έχει ευκαιρία να επωφεληθεί εις βάρος της Ελλάδας; Όχι βέβαια. Πάνω από πενήντα Τούρκοι στρατιωτικοί έχουν χάσει τις ζωές τους μόνον τον τελευταίο μήνα στο Κουρδιστάν.

Φυσιολογικά η Τουρκία θα έπρεπε να ήταν αυτή, η οποία θα κατήγγειλε την Ελλάδα σε περίπτωση που εκείνη θα ήθελε ν' αναγνωρίσει εθνικά δικαιώματα στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Φυσιολογικά η Τουρκία θα έπρεπε να "απαγάγει" προς την πλευρά της ή να τρομοκρατεί τους "Ντεντέδες", οι οποίοι θα δήλωναν Τούρκοι στη Θράκη. Γιατί; Γιατί αυτό την συμφέρει. Γιατί η "τουρκικότητα" της θρησκευτικής μειονότητας στη Θράκη την απειλεί με διάλυση. Γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα άνοιγε ο ασκός του Αιόλου για όλη την Τουρκία.

Οι "Ντεντέδες" την Τουρκία απειλούν και όχι την Ελλάδα. Ένας αναγνωρισμένος εθνικά "Τούρκος" Ντεντές στη Θράκη μετατρέπει αυτόματα τη μέχρι τώρα απλά Ανατολική Τουρκία σε "κατακτημένο" Κουρδιστάν. Ένας αναγνωρισμένος εθνικά "Τούρκος" Ντεντές με νόμιμη περιουσία στη Θράκη, θα έδινε δικαίωμα για αναγνώριση ταυτότητας και απαίτηση περιουσίας ενός Κούρδου στην Ανατολική Τουρκία. Ποιον λοιπόν απειλεί περισσότερο ο "Τούρκος" Ντεντές; Η Ελλάδα, στη χειρότερη γι' αυτήν περίπτωση, θα αναγκαστεί ν' αναγνωρίσει εθνική μειονότητα. Ούτε η πρώτη χώρα θα είναι που θα το κάνει αυτό ούτε η τελευταία. Εθνικά δικαιώματα δεν σημαίνει απόσχιση της Θράκης, όπως δεν αποσχίστηκε η Βόρειος Ήπειρος από την Αλβανία.

Όμως, αυτό, που για την Ελλάδα θα ήταν απλά δυσμενές, για την Τουρκία θα ήταν καταστροφικό. Τα εθνικά δικαιώματα της θρησκευτικής μειονότητας της Θράκης θα άνοιγαν τον δρόμο για τα αντίστοιχα εθνικά δικαιώματα των Κούρδων στο τουρκικό Κουρδιστάν. Τα δικαιώματα της "τουρκικής" μειονότητας της Θράκης, σε συνδυασμό με τα νόμιμα δικαιώματα των "Τούρκων" πάνω στις ελληνικές περιουσίες τους, θα άνοιγαν τον δρόμο για διεκδίκηση αποζημιώσεων όλων των εθνικών μειονοτήτων της Τουρκίας από το τουρκικό κράτος. Ακόμα και κάποιων Ελλήνων, οι οποίοι σε προσωπικό επίπεδο μπορεί να μην θεωρούν τους εαυτούς τους ικανοποιημένους …Απλά πράγματα.

Όλα αυτά τα διασφαλίζει μέχρι σήμερα η Συνθήκη της Λοζάννης. Όμως, όπως δεν υπάρχει "ολίγον έγκυος" έτσι δεν υπάρχει και "μερικώς ισχύουσα Συνθήκη". Η "κατάπτωση" μιας τέτοιας Διεθνούς Συνθήκης θα οδηγούσε σε κατάρρευση όλων των επιμέρους διατάξεών της. Σε μια τέτοια περίπτωση ή ισχύουν όλα ή δεν ισχύει τίποτε. Από τη Θράκη, δηλαδή, μπορεί να ξεκινήσει ένα ντόμινο εξελίξεων, το οποίο μπορεί ν' αλλάξει τον χάρτη ολόκληρης της Ανατολικής Μεσογείου. Ούτε φαντάζεται κάποιος πόσα πράγματα ρυθμίζει και εγγυάται η "σιδηρά" Συνθήκη της Λοζάννης.

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, η "ικανοποίηση" της Ελλάδας και των "ανταλλαγμένων" Ελλήνων είναι αυτή, η οποία εγγυάται όχι μόνον την ακεραιότητα της Τουρκίας, αλλά και τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής. Η Ελλάδα, για παράδειγμα, είναι αυτή, η οποία "εγγυάται" την προστασία της Τουρκίας από τις συριακές απαιτήσεις. Η Ελλάδα είναι αυτή, η οποία "εγγυάται" τη νομιμότητα των στρατοπέδων της Τουρκίας στο Κουρδιστάν. Εξαιτίας της Ελλάδας κράτη όπως η Συρία, το Ιράκ ή ακόμα και ο Λίβανος δεν μπορούν να εγείρουν νομικές απαιτήσεις εις βάρος της Τουρκίας για άδικες "μοιρασιές".

Αν ο Ντεντές και οι ομόθρησκοί του στη Θράκη είναι "Τούρκοι", τότε αυτόματα είναι παράνομα όλα τα τουρκικά στρατόπεδα στο "κατακτημένο" Κουρδιστάν. Αν το Πιρι Ρέις ή το Τσεσμέ αμφισβητούν τα ελληνικά δικαιώματα στο Αιγαίο, τότε οι Ιρακινοί μπορούν ν' αμφισβητήσουν το μέγα φράγμα των πηγών του Ευφράτη. Αν τα Ίμια δεν είναι ελληνικά νησιά, τότε οι Σύριοι έχουν δικαίωμα ν' αμφισβητήσουν τα σύνορά τους με τη Τουρκία, εξαιτίας της λωρίδας γης που έχασαν λόγω της Συμφωνίας. Αν αμφισβητήσει η Τουρκία το παραμικρό από τη Συνθήκη της Λοζάννης, στην πραγματικότητα πριονίζει το "κλαδί" πάνω στο οποίο κάθεται η ίδια.

Ά

Δεν πέρασαν μερικοί μήνες από τη στιγμή που λέγαμε πως: Κανένα φασιστικό αντιλαϊκό μέτρο ή προδοτικό αντεθνικό σχέδιο δεν θα είχε "περάσει" σήμερα από τη Βουλή, αν δεν υπήρχαν το ΚΚΕ και ο Καρατζαφέρης μέσα σ' αυτήν. Δυστυχώς αυτό, που συνέβη με το ΔΝΤ, είναι η καλύτερη απόδειξη αυτών που ισχυριζόμασταν. Δυστυχώς έγιναν τα χειρότερα, που θα μπορούσαν να γίνουν. Με τις ψήφους του "πατριωτικού" ΛΑΟΣ πέρασε μέσα από τη Βουλή το περίφημο "μνημόνιο" της εθνικής μας υποταγής. Από τους "αγώνες" του "εργατεμπορικού" ΚΚΕ μένουν ανυπεράσπιστα τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα όλων των Ελλήνων πολιτών. Απειλούνται ευθέως αυτά τα δικαιώματα επειδή το ΚΚΕ ανέλαβε αυθαίρετα και εργολαβικά την υπεράσπισή τους.

Οι φασίστες κάνουν ό,τι θέλουν, γιατί τον "διάλογο" της Δημοκρατίας τον έχουν μετατρέψει τεχνητά και παράνομα σε έναν άνευ ουσίας ιδεολογικό "διαπληκτισμό" μεταξύ τους. "Διαπληκτισμό" προβοκατόρων και χαφιέδων, στον οποίο δεν συμμετέχει ο λαός και γι' αυτόν τον λόγο κανένας δεν ελέγχει κανέναν. Διαπληκτισμό,  ο οποίος φτάνει στα όρια της χυδαιότητας, όταν οι φασίστες βρίζονται μεταξύ τους στη Βουλή, αποκαλώντας ο ένας τον άλλο "ουραγκοτάγκο", "γερμανόψυχο" ή "μαυραγορίτη". Μιλάμε για κτήνη, τα οποία αποπατούν ανενδοίαστα μέσα στον πιο ιερό χώρο μιας Δημοκρατίας, την οποία δεν τη σέβονται, γιατί απλούστατα δεν την πιστεύουν.

Αυτό είναι το παιχνίδι της ύβρης και οι φασίστες το παίζουν κάθε μέρα, για να "βραχυκυκλώσουν" τη δημοκρατική λειτουργία. Ο λαός "μιλάει" κάθε τέσσερα χρόνια και οι φασίστες "μιλάνε" κάθε μέρα. Ο λαός ψευδοαποφασίζει υπέρ των συμφερόντων του κάθε τέσσερα χρόνια και αυτοί αποφασίζουν εις βάρος του κάθε ημέρα του χρόνου. Ο λαός νομίζει ότι ψηφίζει εκπροσώπους του, ενώ στην πραγματικότητα με την ψήφο του τοποθετεί —και άρα "νομιμοποιεί"— στη Βουλή τους "υπαλλήλους" των μεγάλων συμφερόντων.

Αυτοί κυβερνάνε την Ελλάδα. Οι "υπάλληλοι" των ξένων μεγάλων συμφερόντων. Των συμφερόντων, που τους επιτρέπουν να λένε ψέματα, για να κλέβουν την ψήφο του λαού. Των συμφερόντων, που ενισχύουν αυτούς, οι οποίοι προεκλογικά "βλέπουν χρήματα παντού" και μετεκλογικά ρημάζουν τον λαό. Ο λαός στο "παιχνίδι" αυτό συμμετέχει εν αγνοία του. Απλά "υπογράφει" διορισμούς πρωθυπουργών, ενώ την επιλογή τους την έχουν κάνει άλλοι. Την έχει κάνει η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, για παράδειγμα. Η Λέσχη, στην οποία ανήκει ο Γιωργάκης, ο οποίος ονειρεύεται την παγκόσμια διακυβέρνηση.

Όλο αυτό το "παιχνίδι" πρέπει ν' αποκαλυφθεί στην "ουσία" του, για να καταλάβει κάποιος πώς λειτουργεί. Πού στηρίζεται; Στηρίζεται στο γεγονός ότι τα φασιστικά κόμματα των δύο άκρων αναλαμβάνουν εργολαβικά να πουν την αλήθεια, προκειμένου να την ακυρώσουν. Τα δύο μεγάλα ιδιόκτητα κόμματα των κομματαρχών, που είναι μέλη της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, σ' αυτούς τους "ειλικρινείς" φασίστες των άκρων στηρίζονται. Το παιχνίδι είναι απλό στην εφαρμογή του. Ό,τι δεν βολεύει τους "μπιλντεμπεργκερς" κομματάρχες να το φωνάζει ο λαός, το δίνουν "καραμέλα" να το φωνάζουν οι φασίστες.



Απλό κόλπο. Δίνεις τα μυστικά του καλού σεξ να τα διαλαλούν σαν πραμάτειά τους οι ευνούχοι. Αυτό κάνουν με τους φασίστες. Δίνουν την αλήθεια στους φασίστες, για να την ακυρώσουν. Αποδίδουν την αλήθεια στους φασίστες και οι ίδιοι με τη "διαφορετικότητά" τους νομιμοποιούνται να εμφανίζονται σαν δημοκράτες. Δεν είναι δηλαδή δημοκράτες, επειδή σκέφτονται και ενεργούν δημοκρατικά, αλλά είναι "δημοκράτες" —όσο φασιστικά κι αν ενεργούν— επειδή απλά δεν ανήκουν στο ΚΚΕ ή στο ΛΑΟΣ …"Δημοκράτες", απλά και μόνον επειδή αυτή η ιδιότητα "περισσεύει" σε κάποιους άλλους φασίστες.

Από εκεί και πέρα ό,τι σκέφτεται ο ελληνικός λαός, επειδή το εκφράζουν καταχρηστικά και παράνομα οι φασίστες των άκρων, γίνεται "φασιστικό" …Είναι "φασιστικό" ν' αγωνίζονται οι δημοκράτες για τα εργασιακά τους δικαιώματα. Τι θέλουν; Προστασία του 13ου και 14ου μισθού; Αυτά τα λέει ...το ΚΚΕ. Εμείς, σαν "δημοκράτες", δεν είναι δυνατόν να έχουμε την ίδια άποψη μ' αυτό. "Εμείς θέλουμε να "σωθεί" η χώρα" …είπε ο γνωστός διεθνοκαθαριστής συνεδριακών χώρων. Οι μισθοί-δώρα τέλος …με συνοπτικές "δημοκρατικές" διαδικασίες. Κανένας δεν θα βγει στον δρόμο, γιατί ήδη το ΚΚΕ θα έχει πιάσει από νωρίς τα πεζοδρόμια και τα λιμάνια και κανένας δημοκράτης δεν θέλει να στέκεται δίπλα στον "ψωριάρη". Προτιμά ακόμα και να πεινάει, παρά να βρεθεί συνοδοιπόρος με το σταλινικό απολίθωμα.

Το ίδιο κάνουν και από την άλλη πλευρά. Καθημερινά αποκαλύπτονται και νέα σκάνδαλα διαφθοράς. Σκάνδαλα όμως, τα οποία έχουν ένα κοινό σημείο αναφοράς. Ποιο είναι αυτό; Στην προκειμένη περίπτωση τη μόνιμη γερμανική παρουσία στον ρόλο του διαφθορέα, αλλά και του άρπαγα. Στην κυριολεξία η διαφθορά στην Ελλάδα μοιάζει με γερμανική "αρρώστια". Το μεγαλύτερο μέρος της διαφθοράς οφείλεται σε παράνομες πράξεις γερμανικών εταιρειών, οι οποίες λεηλατούν τον δημόσιο πλούτο. Το αποτέλεσμα αυτής της διαφθοράς είναι η αρπαγή του ίδιου του δημοσίου κεφαλαίου από τους Γερμανούς. Είναι προφανές ότι στην περίπτωση αυτήν έχουμε ιμπεριαλιστική "επίθεση" από κάποιο άλλο κράτος.

Ποιος ανέλαβε την "υπεράσπισή" μας; Ποιος ανέλαβε την υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων; Το "πατριωτικό" ΛΑΟΣ φυσικά. Γιατί; Για να μην αναζητήσει κανένας δημοκράτης την αλήθεια γύρω από αυτήν την "επίθεση". Για να μην αναγκαστεί κανένα κόμμα εξουσίας να στρέψει πραγματικά το ελληνικό κράτος εναντίον του γερμανικού κράτους, ώστε να προστατευτεί από την πρωτοφανή αυτήν επίθεση. Κανένας δεν θα "ταυτιστεί" με μια δεδομένη ανθελληνική αλήθεια, απλά και μόνον γιατί την πρεσβεύει ο "ψωριάρης" της άλλης πλευράς του φασισμού.

Ο αναγνώστης καταλαβαίνει πώς γίνεται το παιχνίδι του φασισμού. Η ύπαρξη αυτών των αυθεντικών φασιστών των άκρων —της Αριστεράς και της Δεξιάς—, επιτρέπει στους φασίστες του δικομματισμού να λειτουργούν ως φασίστες και οι ίδιοι. Κάνουν ό,τι θέλουν, γιατί οι οφθαλμοφανείς και δηλωμένοι φασίστες τούς εξασφαλίζουν το "άλλοθι" για όλα τους τα εγκλήματα. Όταν λέμε ό,τι θέλουν, το εννοούμε. Ψήφισαν ένα μνημόνιο, με το οποίο παρέδωσαν τη χώρα στο ΔΝΤ και δεν φοβούνται την κρεμάλα. Θα ψηφίσουν έναν νόμο, ο οποίος θα καταστρέφει τα εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των Ελλήνων και δεν φοβούνται την κρεμάλα. Γιατί; Γιατί στην πρώτη περίπτωση οι "δωσίλογοι" πέρασαν το "μνημόνιο" της κατοχής με τις ψήφους των "πατριωτών" του ΛΑΟΣ. Στη δεύτερη περίπτωση θα περάσουν επίσης εύκολα το αντεργατικό νομοσχέδιο, γιατί το ΚΚΕ των χαφιέδων του Περισσού θα αναλάβει την "παλλαϊκή αντίδραση".

Κανένας από τους κρυπτοφασίστες του δικομματισμού δεν έχει την ανάγκη να δώσει εξηγήσεις σε κανέναν, γιατί απλούστατα αυτός, ο οποίος αναλαμβάνει να τους "κρίνει", είτε στη Βουλή είτε στον δρόμο, είναι η Παπαρήγα και ο Καρατζαφέρης. Αυτό είναι το όλο "παιχνίδι". Μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν σε όποιον τομέα θέλουν, γιατί απλούστατα είναι "στημένο" το παιχνίδι. Μπορούν να πάρουν την οποιαδήποτε αντιλαϊκή ή αντεθνική απόφαση, χωρίς να απειληθούν από κανέναν. Γιατί; Γιατί παίζουν παιχνίδι με τους φασίστες της κάθε εξειδίκευσης.

Παίρνουν εύκολα τα αντιλαϊκά ή αντεργατικά μέτρα, γιατί την "αντίδραση" των εκατομμυρίων εργαζομένων θα την αναλάβει το "κόμμα" της "εργατιάς" του "κολοσσιαίου" μονοψήφιου ποσοστού. Παίρνουν εύκολα τις αντεθνικές αποφάσεις, γιατί την πατριωτική "αντίδραση" θα την αναλάβει το "κόμμα" των παλαιών βασιλικών δωσίλογων με ένα επίσης "κολοσσιαίο" ποσοστό. Με τη δημοκρατική παράταξη να είναι πλέον του 90%, τον έλεγχο στην Ελλάδα τον έχει μια μικρή ομάδα οικογενειών, η οποία στηρίζεται σε ελάχιστους φασίστες —έμμισθους στην πλειονότητά τους— οπαδούς. Μια μικρή ομάδα "μπιλντεμπεργκιανών" κομματαρχών, οι οποίοι ελέγχουν τα πάντα, γιατί ελέγχουν απόλυτα τα άκρα του φασισμού. Με αυτά τα άκρα παίζουν κάθε φορά που προσπαθούν να περάσουν επώδυνες για τον λαό πολιτικές.

Σήμερα κάνουν ακριβώς τα ίδια. Για να υποτάξουν τον λαό στο ΔΝΤ και να τον αναγκάσουν να δεχθεί τα απάνθρωπα αναγκαστικά μέτρα, παίζουν παιχνίδια δήθεν ιδεολογικής σύγκρουσης, για να τον αποπροσανατολίσουν. Για να μην βλέπει ο κόσμος ότι εκτός από την πατρίδα του χάνει και τη σύνταξή του, παίζουν "παιχνίδια" προπαγάνδας και αποπροσανατολισμού. "Παιχνίδια", τα οποία ξεκινούν από βίαιες λεκτικές ακρότητες μεταξύ τους, μέχρι του σημείου να αφήνουν να υπονοηθεί ότι δεν θα περάσει πολύς χρόνος, που μπορεί να χαθεί ο έλεγχος. Υπάρχει δηλαδή μια κλιμάκωση στην κατάσταση ανάλογα με τις αντιδράσεις του λαού.

Ξεκινάνε με καταγγελίες περί βολεμάτων ημετέρων, προκειμένου να συσπειρώσουν τα "πρόβατα" στα κομματικά "μαντριά" και όταν βλέπουν ότι δεν αποδίδει το "θέατρο", καταφεύγουν στις ευθείες απειλές για εμφύλια σύρραξη. Στην πραγματικότητα απειλούν τον κόσμο με εμφυλιοπολεμική σύγκρουση, αν δεν υποταχθεί. Απειλούν τους απείθαρχους "επαναστάτες" να τους φέρουν σε σύγκρουση με τους πειθήνιους "νοικοκυραίους". Απειλούν με σύγκρουση τους οπαδούς της "Τάξεως και της Ηθικής" με τους οπαδούς της "Αναρχίας και της Ανηθικότητας". Μεγάλη "παράσταση" του παρελθόντος, που γνώρισε επιτυχία στα "Δεκεμβριανά".

Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές αυτής της θεατρικής σύγκρουσης, που απειλεί με "νεκρούς", είναι ο διαβόητος Πάγκαλος. Το επιφανές μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ. Τι ήταν και εξακολουθεί να είναι ο Πάγκαλος; Ένα εκ γενετής επιφανές μέλος του φασιστικού κυκλώματος. Είδε το φως της ζωής σαν εγγονός του μεγαλύτερου δωσίλογου της κατοχής. Όταν τα υπόλοιπα Ελληνόπουλα πεινούσαν, ο Πάγκαλος αποθήκευε λίπος από το γάλα της Βέρμαχτ και της Γκεστάπο. Στη συνέχεια —και για ευνόητους λόγους— ο εγγονός του δωσίλογου έπρεπε να σβήσει τα ίχνη του. Τι θα κάνει όμως ένας φασίστας; Θα παραμείνει τέτοιος. Αυτό έκανε και ο Πάγκαλος. Ο εγγονός τού πιο επιφανούς δωσίλογου έγινε επιφανής σταλινικός. Μεγαλοστέλεχος του ΚΚΕ έγινε ο Πάγκαλος.

Όμως, ούτε αυτό το έκανε τζάμπα. Όταν οι δημοκράτες Έλληνες δεν πεινούσαν πλέον, αλλά εργάζονταν σκληρά για την επιβίωσή τους στις φάμπρικες της Ευρώπης και των ΗΠΑ και πάλι ο Πάγκαλος συγκέντρωνε λίπος. Η φτωχή Ελλάδα "έδιωχνε" τα τίμια παιδιά της, αλλά συντηρούσε τα εγγόνια των δωσίλογων. Επί χρόνια ο Πάγκαλος ζούσε πλούσια σαν κομματικός αξιωματούχος του ΚΚΕ. Ο εγγονός του αρχιδωσίλογου της Δεξιάς ζούσε πλούσια ως αυθεντικός σταλινικός αξιωματούχος του ΚΚΕ και άρα ως χαφιές τεμπελχανάς. Μόνον όταν άρχισε να "στερεύει" η "αγελάδα" του Στάλιν την εγκατέλειψε ο "δημοκράτης". Μόνον όταν είδε αλλού περισσότερο "φαΐ" έγινε μέλος του ΠΑΣΟΚ.



Το ΠΑΣΟΚ για τον Πάγκαλο ήταν το "Ελντοράντο". Ένα αναπάντεχο "Ελντοράντο". Είναι γνωστό —στους πάντες πλέον— πως όλη η "χαβούζα" της ελληνικής κοινωνίας είχε επενδύσει στο ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να ανέλθει κοινωνικά και οικονομικά. Από τους νυν εκατομμυριούχους πρώην μπατίρηδες Άκηδες μέχρι τους νυν κλωτσοσκούφηδες και πρώην γλείφτες Κουλούρηδες, όλοι επένδυαν στον μεγάλο "ηγέτη". Στον Εβραίο δημαγωγό, ο οποίος στηρίχθηκε στην ενεργοποίηση των ενστίκτων μιας ταλαιπωρημένης από τον εμφύλιο κοινωνίας. Στον "επαναστάτη" της πορδής Ανδρέα, ο οποίος από τα ξενοδοχεία της Δύσης ήρθε στην Ελλάδα, για να εισπράξει την ανατροπή της Χούντας. Στον ψεύτη Ανδρέα, ο οποίος υποσχέθηκε ψωμάκι και δικαιοσύνη σε μια κοινωνία, που τα είχε ανάγκη καί τα δύο.

Από αυτό το πανεθνικό προσκλητήριο της "χαβούζας" δεν μπορούσε να λείψει μια τεράστια "κουράδα", όπως είναι ο Πάγκαλος. Μέσα σ' αυτό το χαώδες "μόρφωμα" της μεταπολίτευσης όλα του τα χαρακτηριστικά θα μπορούσαν ν' αποδώσουν χρυσάφι. Κάποιοι όμοιοί του έστηναν κύκλωμα εξουσίας και είχαν ανάγκη από έμπειρους χαφιέδες και προβοκάτορες. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως όλοι οι "ήρωες" της "δημοκρατίας" της μεταπολίτευσης είναι μετανοήσαντες σταλινικοί. Δεν είναι τυχαίο που οι πιο "ένδοξοι" από τους εχθρούς της Χούντας ήταν πρώην χαφιέδες της ασφάλειάς της. Από τον δήθεν τροτσκιστή Ανδρέα μέχρι την …"εδώ μεζεδοπωλείο" Δαμανάκη όλοι τους ήταν ίδιοι. Προφανώς η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν "γεννούσε" πρόσωπα και αναγκαζόταν να "υιοθετεί" παιδιά του σταλινισμού και των μυστικών υπηρεσιών.

Ανάμεσα σ' αυτούς τους φασίστες "ήρωες" της "δημοκρατίας" —και με τα ίδια προσόντα— ήταν και ο Πάγκαλος. Λογική ήταν η "επιτυχία" του. Ποιος θα φώναζε ως ΠΑΣΟΚΟΣ πιο αυθεντικά το παλαιό κομμουνιστικό αντιδεξιό σύνθημα …"ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά"… από τον εγγονό του αρχιδωσίλογου της Δεξιάς, ο οποίος ήταν και πρώην ΚΚΕς; Ποιος θα κατηγορούσε πιο αυθεντικά τη Χούντα από τον Πάγκαλο, ο οποίος με τις "ευχές" της και τα χρήματά της σπούδασε στα Παρίσια της Ευρώπης; Γιος στρατοπεδάρχη της Δεξιάς είναι αυτός, ο οποίος δείχνει στα καφενεία κάτι φουκαράδες για δεξιούς.

Αντιλαμβανόμαστε ότι ο φασισμός του Πάγκαλου ήταν η μεγάλη "περιουσία" του και μια τέτοια περιουσία δεν αφήνεται στην τύχη της. Ως φασίστας πάντα εκβίαζε, για ν' αναρριχάται στις υψηλότερες θέσεις του κόμματος. Ομοϊδεάτης και "ομογάλακτος" του μεγάλου Ανδρέα ήταν. Στην ίδια συνομοταξία γόνων δωσίλογων ανήκε. Επιβίωσε εύκολα με τον Ανδρέα απέναντί του και τον γιο του τον είχε για πλάκα. Το παιχνίδι το γνώριζε άριστα. Γι' αυτόν τον λόγο ακολούθησε και τις κοινές επιλογές με την οικογένεια Παπανδρέου στην αναζήτηση ξένων "προστατών". Δεν είναι τυχαίο που ανήκει στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ. Από τα ίδια κέντρα πήρε τις συστατικές επιστολές. Είναι δυνατόν να γίνει κάποιος υπουργός εξωτερικών της χώρας, χωρίς να έχει τέτοιου είδους επιστολές;

Αυτές οι επιστολές είναι "γραμμάτια" και ο Πάγκαλος τα ξεπλήρωσε όλα. Τα ξεπλήρωσε εις βάρος μας. Εις βάρος της Ελλάδας. Αυτός ήταν ο "μεγάλος τραγουδιστής", όταν παρέδιδαν τον Οτσαλάν στους Τούρκους. Αυτός ήταν ο "μεγάλος μετεωρολόγος", ο οποίος προέβλεπε ανέμους, που σηκώνουν σημαίες από βραχονησίδες. Πάντα πρόδιδε τη χώρα, γιατί πάντα εκτελούσε τις εντολές των προστατών του. Αυτό έκανε πάντα, γιατί αυτό έκανε η οικογένειά του. Ο παππούς του ζούσε με γερμανικά μάρκα και αυτός έζησε για πολλά χρόνια με ρωσικά ρούβλια. Σήμερα επιχειρεί να ζήσει με εβραϊκά ευρώ του Τρισέ. Δεν υπάρχει μυστήριο στη βρόμικη και σκοτεινή πορεία του.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο αλληλεξαρτήσεων και αλληλοεκβιασμών "διακρίθηκε" στο ΠΑΣΟΚ. Στο ΠΑΣΟΚ του γιου του δοτού πρωθυπουργού του εμφυλίου και του εγγονού, που μας οδήγησε στο ΔΝΤ. Εύκολη ήταν πάντα η επιβίωσή του, έστω και με όρους ταπεινωτικούς για τον οποιονδήποτε άλλο. Δεν είναι ιδιαίτερα τιμητικό να φιλάς εκεί όπου προηγουμένως έφτυνες. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις ύβρεις του Πάγκαλου απέναντι στον βλάκα —όπως τον χαρακτήριζε— Γιωργάκη; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις "πατριωτικές" καταγγελίες του για τους "αμερικανοθρεμμένους" του υπουργείου Εξωτερικών του Giorgo; Σήμερα, εξαιτίας εκείνων των "αμερικανοθρεμμένων βλακών" είναι αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση του Giorgo …Στην κυβέρνηση του βλάκα και του προδότη, όπως περίπου θεωρούσε τον Γιωργάκη …Στην φτυμένη "ποδιά", με την άσχημη γεύση για τους γλείφτες.

Αυτήν την κυβέρνηση εξυπηρετεί σήμερα …και πάλι με το ίδιο κεφάλαιο. Το κεφάλαιο της οικογένειάς του. Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης των νεοδωσίλογων, που παρέδωσαν τη χώρα στο ΔΝΤ είναι. Ποιους θα μιμηθούν για να σωθούν, όταν υπάρχουν έτοιμα τα επιτυχημένα "πρότυπά" τους; Πώς σώθηκαν οι παλαιοδωσίλογοι από τον οργισμένο και πεινασμένο λαό; Υποσχόμενοι "σωτηρία". Ποιοι υπόσχονταν σωτηρία; Η κυβέρνηση του —χαφιέ των Δυτικών— Γεωργίου Παπανδρέου. Ποιοι "εγγυόταν" τη σωτηρία; Οι Δυτικοί, που έστελναν τα "πακέτα" Μάρσαλ, για να σωθούμε. Ποιοι ήταν αυτοί, που δήθεν απειλούσαν τη "σωτηρία" του; Οι ΚΚΕδες.



Το ίδιο δεν συμβαίνει και σήμερα; Από τι κινδυνεύει σήμερα ο ελληνικός λαός; Από την καταστροφή. Ποιοι υπόσχονται σωτηρία; Η κυβέρνηση του χαφιέ της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ Γιώργου Παπανδρέου. Ποιοι την "εγγυούνται"; Οι Δυτικοί, με τα "πακέτα" του ΔΝΤ. Ποιοι εμφανίζονται και πάλι να απειλούν τη "σωτηρία" του; Ποιοι πρέπει να εμφανιστούν ότι αντιπροσωπεύουν την απειλή; Οι ΚΚΕδες.

Η κατάσταση, δηλαδή, είναι τόσο όμοια, που δεν έχει διαφοροποίηση ούτε στα ονόματα. Απέναντι στους φασίστες της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ βρίσκονται και πάλι οι επαγγελματίες και "στημένοι" ΚΚΕδες. Οι πρώην γνωστοί και σύντροφοι του πρώην σταλινικού και νυν "Μπιλντεμπεργκερ" Πάγκαλου. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Ο Πάγκαλος αυτό "πουλάει" και είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του οπαδού της παγκόσμιας διακυβέρνησης Giorgo. Της κυβέρνησης του εγγονού αυτού, που μας οδήγησε στον εμφύλιο. Ο Πάγκαλος συντονίζει το "εμφυλιοπολεμικό" παιχνίδι, γιατί γνωρίζει άριστα καί τις δύο πλευρές. Τις δυο πλευρές του φασισμού. Υπήρξε επιφανές μέλος καί των δύο πλευρών. Έχει στη διάθεσή του κάποια τηλέφωνα, για να συνεννοηθεί μαζί τους. Οι φασίστες συνεννοούνται μεταξύ τους και βάζουν —ή τουλάχιστον προσπαθούν να βάλουν— τον κόσμο στο "παιχνίδι" της σύγκρουσης.

Ο Πάγκαλος, σε ρόλο "πασπαρτού", προσπαθεί να ενεργοποιήσει τα ένστικτα του ελληνικού λαού, προκειμένου να τον τρομάξει. Να τον τρομοκρατήσει στην πραγματικότητα. Αυτό είναι το ζητούμενο της "παράστασης" των φασιστών. Η απειλή είναι μία και μοναδική: ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΟΤΑΧΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΔΝΤ, ΓΙΑΤΙ Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ. Έλληνες υποταχθείτε, γιατί το ΚΚΕ ήδη έχει πάρει τα "ρόπαλα" και έχει κατέβει στους δρόμους. Αυτό ακριβώς είναι το μήνυμα, που οι φασίστες θέλουν να στείλουν στους Έλληνες. Θέλουν να τους "θυμίσουν" τις συνέπειες του εμφυλίου, για να μην τολμήσουν ν' αντισταθούν στην κατάκτηση.

Για να τα καταφέρει όλα αυτά ο Πάγκαλος, θα πρέπει να ενεργοποιήσει όλα τα επικίνδυνα μέτωπα. Γι' αυτόν τον λόγο εκμεταλλεύεται όλες τις ιδιότητές του, προσπαθώντας να βάλει στο παιχνίδι της σύγκρουσης όλους τους "μονομάχους". Ως κυβερνητικός, προσπαθεί να "σώσει" την Ελλάδα από την καταστροφή και γι' αυτό υπερασπίζεται το ΔΝΤ και το μνημόνιο. Ως αριστερός —και δήθεν "σοσιαλιστής"—, αποκαλύπτει τα "εγκλήματα" της Δεξιάς με τις λίστες των βολεμάτων των ημετέρων. Ως εγγονός ακροδεξιού δωσίλογου, κατηγορεί το ΚΚΕ με την επιχειρηματολογία των Δεκεμβριανών. Των Δεκεμβριανών, που μπορεί να οδήγησαν τον λαό στην καταστροφή, αλλά έσωσαν τον ίδιο και την οικογένειά του.

Όχι απλά δεν τους εκτελέσαμε ως προδότες, αλλά ακόμα τους ταΐζουμε. Μετά τον παππού, τον πατέρα και τον ίδιο τον Πάγκαλο, σήμερα μαθαίνουμε ότι ταΐζουμε και την κόρη του. Έτσι "τιμωρεί" η Ελλάδα τους προδότες της. Ύπουλα και πονηρά. Τους τιμωρεί με αργή και βασανιστική μέχρι θανάτου "πάχυνση", πετώντας τους κρατικά "λουκάνικα".



Αυτό είναι το παιχνίδι του φασίστα Πάγκαλου και αυτό παίζει καί με τα δύο φασιστικά άκρα. Αυτό παίζει καί με το ΚΚΕ καί με το ΛΑΟΣ. Πώς αποδεικνύεται αυτό; Για το πρώτο δεν τίθεται θέμα απόδειξης, εφόσον είναι αυταπόδεικτο. Στον δρόμο βρίζονται πλέον ο Πάγκαλος και το ΚΚΕ σαν κοινοί αλήτες. Σ' ό,τι αφορά το δεύτερο, το μόνο που χρειάζεται είναι παρατηρητικότητα. Ο "αντιδεξιός" —και πρώην κομμουνιστής— Πάγκαλος επιτίθεται στη δεξιόστροφα δημοκρατική ΝΔ και όχι στο δεξιό φασιστικό ΛΑΟΣ. Γιατί; Γιατί με το ΛΑΟΣ παίζουν το ίδιο παιχνίδι. Ο εγγονός του αρχιδοσωσίλογου παίζει το ίδιο παιχνίδι με το κόμμα των εγγονών των άλλων δωσίλογων. Επιτίθενται καί οι δύο στο ΚΚΕ με τον ίδιο τρόπο, αλλά υποστηρίζουν επίσης καί οι δύο τα αντεθνικά μέτρα της Κυβέρνησης με τον ίδιο επίσης τρόπο. Με το ΛΑΟΣ έχουν κοινό ιδεολογικό εχθρό, αλλά ακολουθούν καί οι δύο συνολικά κοινή πολιτική.

Το παιχνίδι με το ΚΚΕ είναι το πιο εύκολο στην ανάλυσή του, γιατί δεν είναι καν πρωτότυπο. Αν πάρει κάποιος εφημερίδες της εποχής των Δεκεμβριανών, θα διαβάσει τα επιχειρήματα καί των δύο "πλευρών". Όλα όσα λέει σήμερα ο Πάγκαλος του Giorgo εις βάρος του ΚΚΕ, τα έλεγαν οι δωσίλογοι, που είχαν πλαισιώσει τον Γεώργιο Παπανδρέου και είχαν στελεχώσει τη δοτή κυβέρνησή του. Όλα όσα απαντάει το ΚΚΕ ή η Παπαρήγα, τα έλεγε και πάλι το ΚΚΕ και ο Ζαχαριάδης. Τίποτε διαφορετικό. Αν μάλιστα ο ερευνητής έχει υπομονή, θα δει και "σκηνές" από τα "προσεχώς" της "παράστασης". Θα γνωρίζει όχι μόνον όσα έχουν πει μέχρι τώρα οι πρωταγωνιστές, αλλά και τι θα πουν στο άμεσο μέλλον.

Τα πράγματα είναι απλά. Όλα αυτά είναι "στημένα" από "πρωταγωνιστές", οι οποίοι γνωρίζουν το "σενάριο" μιας ασφαλούς παράστασης σύγκρουσης, για να αποπροσανατολιστεί ο λαός. Αν υπήρχε πραγματική αντιπαλότητα μεταξύ του αντιπροέδρου μιας κυβέρνησης —όπως είναι ο Πάγκαλος— και ενός παράνομου κόμματος —όπως είναι το ΚΚΕ—, δεν θα είχαμε ύβρεις. Ας στείλει ο αντιπρόεδρος ένα κλιμάκιο του ΣΔΟΕ, για να ερευνήσει τα οικονομικά του κόμματος. Σε μια τέτοια περίπτωση ο μισός Περισσός θα πάει φυλακή και ο άλλος μισός θα μεταναστεύσει. Χρήματα από πρακτοριλίκια, χαφιεδισμούς και εκδουλεύσεις σε ξένες υπηρεσίες ξένων κρατών υπάρχουν άφθονα στον Περισσό. Ας τα βρει ο Πάγκαλος κι ας τους στείλει στον εισαγγελέα για τα περαιτέρω.

Τα ανάλογα αφορούν και το ΚΚΕ. Γιατί βρίζει τον Πάγκαλο, όταν μπορεί να τον καταστρέψει; Χαφιέδες πρώην υπερδύναμης ήταν οι ΚΚΕδες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι έχουν στοιχεία για την οικογένεια του αρχιδωσίλογου Πάγκαλου. Για τον παππού του, που ήταν συνεργάτης των Ναζί. Για τον πατέρα του, που ήταν επιφανής αξιωματικός της "πατριωτικής" Δεξιάς και γιος δωσίλογου. Για τον ίδιο τον Πάγκαλο, που ήταν εγγονός δωσίλογου, γιος αξιωματούχου της "επάρατης" και στέλεχος του ΚΚΕ …Υψηλόβαθμο στέλεχος, όταν το ΚΚΕ συντηρούνταν με ρώσικα ρούβλια. Ας μας δώσει το ΚΚΕ τον φάκελο του στελέχους του με το όνομα Πάγκαλος. Ποιος ήταν ο αστυνομικός του "σύνδεσμός", όταν χαφιέδιζε την κοινωνία στην ασφάλεια της Χούντας; Ποιους συντρόφους του κάρφωσε; Ποιοι συμπολίτες μας πήγαν στα ξερονήσια εξαιτίας του; Ποιος του έδινε τα ρώσικα χρήματα, όταν συμμετείχε στις διεθνείς εκδηλώσεις των κομμουνιστικών κομμάτων ως αξιωματούχος του ΚΚΕ;

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Όταν κάποιος είναι πραγματικός εχθρός σου, δεν τον βρίζεις στον δρόμο. Στον πραγματικό εχθρό σου επιδιώκεις να του κάνεις πραγματική ζημιά. Όταν τον βρίζεις και δεν κάνεις τίποτε ουσιαστικό εναντίον του, μάλλον το κάνεις για το θεαθήναι. Μάλλον "παίζεις" μια παράσταση σύγκρουσης, για να δουλεύεις τους αφελείς. Ας μην παραπονιέται λοιπόν το ΚΚΕ για τον Πάγκαλο. Ειδικά γι' αυτόν τον συγκεκριμένο Πάγκαλο. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι αυτός ο Πάγκαλος —ως πρόσωπο— είναι μια από τις πολλές "προσφορές" του ΚΚΕ στην ελληνική κοινωνία. Χάρη στο ΚΚΕ υπάρχει αυτό το αδηφάγο "κήτος" στην πολιτική σκηνή. Το ΚΚΕ μέσα στις δικές του κομματικές "κολυμπήθρες" "βάπτισε" σαν "δημοκράτη" τον φασίστα εγγονό του αρχιδωσίλογου της κατοχής.

Ας μην παραπονιέται ο Μαΐλης για τη "γκεμπελική" ρητορεία του Πάγκαλου. Στο ΚΚΕ την έχει μάθει και η ειρωνεία είναι ότι δεν είναι γκεμπελική. Σταλινική ρητορεία των χαφιέδων είναι. Είναι η ίδια ρητορεία, που επί χρόνια εξέφραζε η φασιστική κρατική ασφάλεια, η οποία υπήρξε η εργοδότρια αρχή και του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ, δηλαδή, που διαμαρτύρεται για τον "ταγματασφαλίτη" Πάγκαλο, το κάνει, γιατί είναι εκπαιδευμένο από την κρατική ασφάλεια να διαμαρτύρεται. Αυτό έκανε πάντα και αυτό κάνει και τώρα. Γι' αυτό πληρώνεται. Γι' αυτόν τον λόγο ζούνε πλούσια οι ΚΚΕδες. Γι' αυτόν τον λόγο πληρώνονται τα Κολέγια των θυγατέρων τους. Γι' αυτόν τον λόγο είναι καθαρά τα τζάμια των μεγάρων τους.

Αυτά σ' ό,τι αφορά την "κόντρα" Πάγκαλου και ΚΚΕ. Η μεγαλύτερη όμως πλάκα βρίσκεται αλλού. Τη μεγαλύτερη πλάκα την έχει το έτερον "κήτος" του φασισμού. Ο Καρατζαφέρης. Γιατί; Γιατί αναγκάζεται να εξευτελίζεται. Τουλάχιστον το ΚΚΕ είναι συνεπές σ' αυτό που κάνει πάντα. Χαφιέδες ήταν και τέτοιοι παραμένουν με το άλλοθι της ιδεολογικής ιδιομορφίας τους. Ο Καρατζαφέρης δεν μένει προσκολλημένος σε έναν μόνιμο και άρα ασφαλή για τον ίδιο πολιτικό "άξονα". Αναγκάζεται να "κινείται" προς όλες τις κατευθύνσεις και εξευτελίζεται στην κυριολεξία.

Πρέπει να εξυπηρετήσει τον Αποστάτη και κάνει γραφικότητες, εξαιτίας της πολλαπλότητάς των απαιτήσεων του ρόλου του. Από τη μία πρέπει να φερθεί σαν "δεξιός", για να παρασύρει τη ΝΔ στα λάθη, στα οποία θέλει να την οδηγήσει το αφεντικό του ο Μητσοτάκης και από την άλλη πρέπει να ψηφίσει νεοταξικά νομοσχέδια, για προστατεύσει το νεοταξικό "ΠΑΣΟΚ" του Giorgo. Από τη μία πρέπει να προστατεύσει το "αφεντικό"-Μητσοτάκη και από την άλλη πρέπει να εξυπηρετήσει και τα "αφεντικά" του Μητσοτάκη.



Ο Μητσοτάκης εξυπηρετείται για όσο διάστημα ο Καρατζαφέρης μένει στον δεξιό πατριωτικό "άξονα" —και άρα "κοντά" στη Νέα Δημοκρατία— με στόχο να την παρασέρνει σε λανθασμένες πολιτικές "συνεργασίας" μέσω προσώπων, τα οποία στην πραγματικότητα "προτείνει" ο Αποστάτης. Ο Μητσοτάκης, για να συντηρήσει τον προσωπικό του πολιτικό μηχανισμό, είναι υποχρεωμένος να "κλέβει" κρατικές και άλλες θέσεις από το μερίδιο της ΝΔ. Πρέπει να βολέψει τα πρόσωπα που έχει ανάγκη και γι' αυτόν τον λόγο έχει ανάγκη τις "άκρες" της ΝΔ. Έχει ζωτικό συμφέρον από τις κοινές "πολιτικές" της με το ΛΑΟΣ. Δεν τον συμφέρει να φύγει ο "υπάλληλός" του από την "πολυκατοικία" της Δεξιάς, γιατί δεν θα μπορεί να βάζει χέρι στα "κοινόχρηστα".

Όμως, από την άλλη πλευρά τα αφεντικά του Μητσοτάκη εξυπηρετούνται με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο. Εξυπηρετούνται όταν φεύγει ο Καρατζαφέρης από την "πολυκατοικία" και εκτελεί ελεύθερη μισθωμένη πολιτική. Εξυπηρετούνται για όσο διάστημα ο Καρατζαφέρης απομακρύνεται από την κλασική δεξιά πατριωτική πολιτική και "εκτελεί" ανεμπόδιστα τα κατά παραγγελίαν πολιτικά "συμβόλαια". Τα αφεντικά του Μητσοτάκη εξυπηρετούνται από το ΔΝΤ, που θα λεηλατήσει τη χώρα. Εξυπηρετούνται από Σχέδια τύπου "Καλλικράτης", τα οποία απειλούν με διάσπαση τη χώρα. Εξυπηρετούνται από "ελλαδέμπορους", οι οποίοι στην κρίσιμη στιγμή θα "πουλήσουν" τη Μακεδονία, τη Θράκη ή την Κρήτη. Εξυπηρετούνται, όταν ο Καρατζαφέρης θα τους βοηθήσει σε όλα αυτά τα θέματα, χωρίς την "αδράνεια" που του προσδίδει το "βαρίδι" της πατριωτικής Δεξιάς.

Κατάλαβε ο αναγνώστης τι γίνεται; Ο Καρατζαφέρης αναγκάζεται και κινείται σ' αυτό το τεράστιο "εύρος" πολιτικών απόψεων και αντιλήψεων και αυτό τον εκθέτει και τον εξευτελίζει. Τι είπε πρόσφατα ο απίθανος αυτός φασίστας; Είπε το εξής αμίμητο: "Πρέπει να συνεργαστεί η ΝΔ με το ΛΑΟΣ, γιατί ο κοινός "εχθρός" είναι το ΠΑΣΟΚ". Τάδε έφη μποντιμπιλντεράς. Κοινός εχθρός το ΠΑΣΟΚ, το οποίο ο ίδιος και το κόμμα του το στηρίζουν σε όλα τα προδοτικά του σχέδια πιο πολύ από πολλούς πασόκους βουλευτές του. "Κοινός" εχθρός το ΠΑΣΟΚ με το οποίο το ΛΑΟΣ συμφωνεί καί στο θέμα του ΔΝΤ καί στις "πρωτοβουλίες" του. "Κοινός" εχθρός το ΠΑΣΟΚ του εθνοκαταστροφικού "Καλλικράτη", με το ΛΑΟΣ να "μοιράζει" πρώτο τις θέσεις των επικίνδυνων "περιφερειαρχών".

Εδώ βρίσκεται το μεγάλο πρόβλημα, που τον εκθέτει. Εξυπηρετεί ταυτόχρονα αντιφατικές πολιτικές και αυτό τον αποκαλύπτει στους ψηφοφόρους του. Έπρεπε να υποστηρίξει το ΠΑΣΟΚ στο θέμα του ΔΝΤ και αυτό του προκάλεσε τεράστια ζημιά, χωρίς κανένα πολιτικό κέρδος. Έπρεπε, ως "υπάλληλος", που δέχεται υποχρεωτικές εντολές, να υποστηρίξει μια πολιτική, η οποία έκανε ζημιά στο "μαγαζί". Ταυτόχρονα πρέπει να μείνει προσηλωμένος στον βασικό στόχο του Μητσοτάκη. Στον στόχο του "ιδιοκτήτη" του "μαγαζιού" και αρχηγού του ελληνικού παρακράτους. Το παρακράτος σήμερα προετοιμάζεται για την επόμενη "μέρα" του "Καλλικράτη". Προετοιμάζεται, για να μην χάσει τον έλεγχο της χώρας μετά τις ραγδαίες εξελίξεις, οι οποίες θα προκύψουν εξαιτίας του "Καλλικράτη". Τώρα, που οι πάντες είναι "μουδιασμένοι", λόγω ΔΝΤ και ανύποπτοι για τις συνέπειες του "Καλλικράτη", το παρακράτος βιάζεται να βάλει τους δικούς του ανθρώπους στις περιφέρειες.

Εδώ όμως τα πράγματα δεν είναι απλά. Εξαιτίας της αφελούς, αποτυχημένης και πλήρως ισοπεδωμένης πλέον Ντόρας, ο Μητσοτάκης έχασε τον κύριο μοχλό εξυπηρέτησης των συμφερόντων του και αυτός ήταν η ΝΔ. Χωρίς αυτήν δεν έχει τη δύναμη να στηρίξει τις επιλογές του. Σ' αυτό το θέμα ο Μητσοτάκης εξακολουθεί να έχει ανάγκη τη ΝΔ. Δεν μπορεί μόνος του —ή ακόμα και με τη βοήθεια του ΛΑΟΣ— να επιβάλει τα δικά του πρόσωπα στις θέσεις των αιρετών περιφερειαρχών που τον ενδιαφέρουν. Αναγκάζεται να "εκθέτει" τον ΚΑΡΑτζαφέρη, εφόσον τον κάνει ΚΑΡΑγκιόζη. Γιατί; Γιατί από τη μία τον βάζει να πολεμάει για χάρη της Ντόρας τον Σαμαρά και από την άλλη τον βάζει να εμφανίζεται σαν έμπιστος και αξιόπιστος δεξιός "φίλος" της "ομοϊδεάτισσας" ΝΔ, που καταθέτει προτάσεις για την εξυπηρέτηση κοινών "δεξιών" συμφερόντων.

Επειδή οι ανάγκες του Αποστάτη "τρέχουν" —σε ένα περιβάλλον που διαρκώς αλλάζει—,η εναλλαγή αυτή γίνεται πολύ γρήγορα και πολύ φανερά με αποτέλεσμα ο "χοντρός" να εκτίθεται. Πόσο να εκτίθεται; Όσο ένας ελέφαντας, που προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από μια κινούμενη μαργαρίτα. Μέσα σε δύο ημέρες μπορεί ν' αλλάξει δεκαπέντε στάσεις και να έχει την εντύπωση ότι "παίζει" παιχνίδια υψηλής πολιτικής, τα οποία δεν γίνονται "αντιληπτά" από τον κόσμο. Προφανώς τις δημοσκοπήσεις δεν τις βλέπει, γιατί, αν τις έβλεπε, θα καταλάβαινε ότι ο κόσμος μάλλον τον καταλαβαίνει καλύτερα απ' ό,τι πιστεύει οι ίδιος.

Αυτό το παιχνίδι της "φιλίας" μεταξύ "δεξιών" κομμάτων το παίζει πολύ άκομψα και πολύ "μητσοτακικά". Γιατί; Γιατί πουθενά δεν προσφέρει απλά "στήριξη" ως ταπεινός και μικρός "δεξιός" συνοδοιπόρος. Προτάσεις "ισχυρού" καταθέτει κάθε φορά. Στην πραγματικότητα υποδεικνύει στη ΝΔ και στον αρχηγό της τι πρέπει να κάνουν. Στήριξη ομοϊδεάτη προσφέρει μόνον αν η ΝΔ υιοθετεί κάθε φορά τη δική του πρόταση. Μιλάμε δηλαδή για "χωριάτικη" πολιτική γιδοβοσκού. Μιλάμε για τον "Μακιαβέλι" των αγρών. Πού στηρίζεται; Σε δεδομένα, τα οποία ναι μεν υπάρχουν, αλλά δεν είναι και τόσο σίγουρα —δεδομένου των συγκυριών—, εξαιτίας της σύγκρουσης του Σαμαρά με τη Ντόρα για την ηγεσία του κόμματος. Προσπαθεί να ενεργοποιήσει τα κομματικά ένστικτα της ΝΔ εις βάρος του ΠΑΣΟΚ. Της "υπόσχεται" δήθεν νίκες εις βάρος του ΠΑΣΟΚ. Αυτό είναι το παιχνίδι.



Με το "καλημέρα" του "Καλλικράτη" προτείνει την αποτυχημένη Ντόρα για Περιφερειάρχη της Κρήτης. Την προτείνει μάλιστα, κάνοντας πονηρή "ματιά" στον αρχηγό της, υπονοώντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα την "ξεφορτωθεί". Την προτείνει, υπονοώντας ότι η ΝΔ θα εκμεταλλευτεί την "τεράστια" δύναμη του Μητσοτάκη στην Κρήτη. Πονηριά και πάλι γιδοβοσκού, όπως αυτή όπου ισχυριζόταν ότι ο ίδιος πρότεινε στον Παπανδρέου να απειλήσει τους Ευρωπαίους με το ΔΝΤ. Νομίζει ότι όλοι είναι βλάκες. Ότι δεν καταλαβαίνουν πως το μητσοτακαίηκο θέλει να ελέγξει την περιφέρεια της Κρήτης και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ότι δεν καταλαβαίνουν γιατί η Ντόρα ψάχνει στην Κρήτη για "έδρα" του κόμματός της. Το πρώτο κόμμα στην ιστορία της χώρας, που θα έχει έδρα στην περιφέρεια. Όλοι κορόιδα …εκτός από τον μποντιμπιλντερά και το αφεντικό του.

Ανάλογα παιχνίδια κάνει και για τις υπόλοιπες περιφέρειες. Στην περίπτωση της Μακεδονίας, για παράδειγμα, παίζει το παιχνίδι του Ψωμιάδη. Τι είναι ο Ψωμιάδης; Ο άνθρωπος του παρακράτους στη Θεσσαλονίκη. Ο αγράμματος —συγκεκριμένα— άνθρωπος του παρακράτους. Η "σφουγγαρίστρα" του Μητσοτάκη στη Μακεδονία. Η "σφουγγαρίστρα", η οποία απέτυχε να "κόψει" από τον Σαμαρά αυθεντικούς δεξιούς ψήφους, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η Ντόρα. Η "σφουγγαρίστρα", η οποία απέτυχε να "κόψει" από τον Σαμαρά ποντιακές ψήφους, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η Ντόρα. Η "σφουγγαρίστρα", η οποία, μετά την παταγώδη αποτυχία της να επιτύχει το παραμικρό, πήγε κατʼ ευθείαν στο νοσοκομείο για "επισκευή".

Γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε συμμετείχε στις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ και όχι για το "ταξίδι" …όπως μας είπε ο ίδιος ο κοντοποιητής. Απλά πράγματα. Ο Μητσοτάκης, επειδή γνώριζε ότι η Ντόρα —εξαιτίας της προδοτικής θητείας της στο Υπουργείο Εξωτερικών— είχε πολλές και ισχυρές αντιπάθειες στη Μακεδονία, προσπάθησε να τις διοχετεύσει ως ψήφους προς τον Ψωμιάδη, πριν αυτές μετατραπούν σε συμπάθειες υπέρ του Σαμαρά. Θέλησε να στερήσει συμπάθειες στον Σαμαρά, βάζοντας τον "Ζορό" υποψήφιο για την αρχηγία της ΝΔ. Ό,τι δεν μπορούσε να εισπράξει η Ντόρα, θέλησε να το στερήσει και από τον Σαμαρά, μέσω του Ψωμιάδη. Το ότι απέτυχε στον σχεδιασμό του, οφείλεται στην ανικανότητα του Ψωμιάδη και όχι επειδή ήταν λανθασμένος ο ίδιος ο σχεδιασμός. Η "πίστα" ήταν μια χαρά. Ο Ψωμιάδης ήταν "κουτσάλογο".

Για ν' αντιληφθεί κάποιος τις σημερινές αδυναμίες του Μητσοτάκη —και άρα και το άγχος του να ελέγξει τις εξελίξεις— αρκεί να σκεφτεί το εξής: Πάλι στο ίδιο "κουτσάλογο" πρέπει να ποντάρει. Πάλι στα ίδια στραβά "πόδια" θα επενδύσει τις ελπίδες του. Για να προκαταλάβει τις αποφάσεις της ηγεσίας της ΝΔ, έβαλε τον Ψωμιάδη να "αυτοπροταθεί" για Περιφερειάρχης. Να αυτοπροταθεί με τη δικαιολογία του "Τιμής ένεκεν" για έναν άξιο "αντίπαλο" του αρχηγού. Εκεί έφτασε ο Μητσοτάκης. Στηρίζει εκ νέου τον ίδιο Ψωμιάδη, ο οποίος απέτυχε παταγωδώς να τον εξυπηρετήσει λίγους μήνες πριν. Πολύ πριν συγκληθούν τα αρμόδια κομματικά όργανα για την επιλογή των υποψηφίων, ο Ψωμιάδης μόνος του "αυτοπροτείνεται" ως υποψήφιος Περιφερειάρχης και μάλιστα ως υπερκομματικός υποψήφιος.

Ο απόλυτος ορισμός του πολιτικού παραλογισμού. Ο ίδιος άνθρωπος, ο οποίος λίγους μήνες πριν διεκδίκησε την αρχηγία ενός κόμματος, αλλάζει "σκούφια" και παριστάνει τον υπερκομματικό παράγοντα. Ο ίδιος άνθρωπος, ο οποίος απέτυχε να γίνει "επιβήτορας", ζητάει να παρελάσει ως σημαιοφόρος σε "Gay parade". Γιατί γίνεται αυτή η προφανής ηλιθιότητα; Για να εξυπηρετήσει τον Μητσοτάκη, ο οποίος πλέον δεν έχει πολλές επιλογές. Για να του δώσει την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει την ισχύ του ΛΑΟΣ εις βάρος άλλων πιθανών σαμαρικών συνυποψήφιων του Ψωμιάδη από το κόμμα του. Για να "δελεάσει" την ηγεσία της ΝΔ με μια "σίγουρη" νίκη, εφόσον, ως "υπερκομματικός", συγκεντρώνει εκτός από τις ψήφους των ομόσταβλών του και τις συμπάθειες του ΛΑΟΣ. Μιλάμε για "υψηλή" πολιτική.



Όμως, εκτός από αυτήν την "υψηλή" πολιτική, υπάρχει και η καθημερινή πολιτική του κόμματος. Ποια είναι αυτή; Το ΛΑΟΣ δεν κάνει τίποτε άλλο από το να "παρακολουθεί" την πολιτική της ΝΔ. Την πολιτική του "μαγαζιού", που ενδιαφέρει το "αφεντικό" του. Είναι προφανές ότι το ΛΑΟΣ δεν εκτελεί κανενός άλλου είδους πολιτική. Ασχολείται αποκλειστικά με τα συμβαίνοντα στη ΝΔ, εφόσον με την πολιτική, που θ' ακολουθήσει το ίδιο ως κόμμα, ασχολείται αυτοπροσώπως ο Μητσοτάκης. Μέσα στο πλαίσιο αυτής της συμπεριφοράς κινείται αυτόματα, κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στη ΝΔ και το οποίο ενδιαφέρει τον Μητσοτάκη. Ακούστηκε πρόσφατα, για παράδειγμα, ότι ο Γιάννης Μανόλης πηγαίνει για Περιφερειάρχης Πελοπ

ΠαράθεσηΔεν υπάρχει κράτος, που να μην έχει πρόβλημα με το δημόσιο έλλειμμά του, το οποίο οφείλεται κατά κύριο λόγο στην εξυπηρέτηση αυτού του χρέους. Οι πάντες περιορίζουν τη δημόσια σπατάλη, γιατί εκεί βρίσκεται το αίτιο της δημιουργίας του χρέους.

Αυτό το χρέος οφείλεται στους τοκογλύφους και στα ομόλογά τους. Η μεθοδολογία των τοκογλύφων ήταν κοινή σε όλο τον κόσμο. Αυτοί έκαναν το εξής απλό: "Επενδυτές", όπως η Goldman Sachs, διέφθειραν ολόκληρες κυβερνήσεις, προκειμένου να "κρυφοδανείζονται" μέσω ομολόγων. Τις έπειθαν ότι τις συνέφερε πολιτικά να δανείζονται κρυφά, για να "ωραιοποιούν" την εικόνα τους και να εμφανίζονται σαν "πετυχημένες". Τα δάνεια δεν φαίνονται πουθενά και οι κυβερνήσεις φαίνονταν να κάνουν λαμπρό "κοινωνικό" και διαχειριστικό έργο. Πετούσαν οι "δείκτες" της ανάπτυξης, που στηρίζονταν στην κατανάλωση και άρα τους ευνοούσε η σπατάλη. Επειδή όμως οι τοκογλύφοι δεν μπορούσαν να στηριχθούν μόνον στην "πειθώ", συνήθως έκαναν και τους "χουβαρντάδες". Έδιναν και ποσοστά σ' αυτούς που έπαιρναν αποφάσεις.

Αυτές οι αποφάσεις τους ενδιέφεραν. Οι αποφάσεις για άνευ λόγου και αιτίας δανεισμό. Αναίτιο δανεισμό, που συνέφερε μόνον τους τοκογλύφους και τους διεφθαρμένους πολιτικούς, οι οποίοι έπαιρναν ποσοστά ανάλογα με τα ομόλογα που έπαιρναν. Ομόλογα-χρήματα χωρίς καμία επενδυτική προοπτική. Γιατί ενδιέφερε τους τοκογλύφους να πουλάνε αυτά τα δάνεια χωρίς προοπτική και άρα με προδιαγεγραμμένη την αποτυχία τους; Για να "πουλάνε" οι ίδιοι στους πελάτες τους "προϊόντα". Για να εμφανίζουν αποδόσεις. Από ένα τεράστιο πρώτο αναίτιο ομόλογο προέκυπτε μια "αλυσίδα" ομολόγων που το επαναχρηματοδοτούσε, εφόσον ήταν φύση αδύνατον το κράτος να το εξοφλήσει. Τα κράτη την πατούσαν όπως οι αφελείς καταναλωτές με τις πιστωτικές κάρτες. Έπαιρναν το πρώτο ομόλογο έτσι απλά —επειδή μπορούσαν— και χωρίς κάποιον σημαντικό λόγο και στη συνέχεια δεν είχαν τη δυνατότητα να το εξοφλήσουν. Δεν το εξοφλούσαν, αλλά το αναχρηματοδοτούσαν, σπρώχνοντάς το στο μέλλον και γιγαντώνοντάς το.

Εδώ ακριβώς αρχίζουμε και υποπτευόμαστε τι συμβαίνει στο τέλος της διαδρομής. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται έπʼ άπειρον. Γνώριζαν οι κυβερνήσεις ότι δεν θα είχαν ποτέ τη δυνατότητα να εξοφλήσουν τα ομόλογα, εφόσον γνώριζαν ότι ποτέ τα χρήματα των ομολόγων δεν επενδύθηκαν για να τα βγάλουν τα κέρδη τους, ώστε να πληρώσουν τις "υποσχέσεις" τους. Στη νεοταξική οικονομία δεν υπήρχε χώρος επένδυσης και υπήρχε μόνον σπατάλη χρημάτων. Αυτό όμως δεν το γνώριζαν μόνον οι κυβερνήσεις που τα σπαταλούσαν. Το γνώριζαν και οι τοκογλύφοι, οι οποίοι τους έδιναν τα χρήματα για να τα σπαταλούν. Γνώριζαν δηλαδή οι τοκογλύφοι ότι σε κάποια στιγμή τα χρήματα, τα οποία οι ίδιοι συνεχώς "ανακύκλωναν", θα "σκάσουν" σε κάποια χέρια. Αυτό το γνώριζαν. Πόνταραν όμως ότι θα "σκάσουν" στα χέρια των άλλων και όχι στα δικά τους.

Βγαίνει τώρα η Moοdies και λέει ότι τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια. Πολύ ωραία.

Ξεκινάνε λοιπόν από την Ελλάδα για πολλούς λόγους. Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα και μπορεί εύκολα να απειληθεί. Είναι μια μικρή χώρα, η οποία έχει ανοικτά πολλά εθνικά μέτωπα και άρα εύκολα εκβιάζεται. Είναι κατά τη γνώμη τους πολύ αδύναμη, για ν' αντέξει την άμυνα απέναντι στην παγκόσμια συμμορία των τοκογλύφων. Είναι μια μικρή χώρα, για ν' αντέξει το κόστος να στήσει "Θερμοπύλες", οι οποίες θα προστατεύσουν τον υπόλοιπο κόσμο.

Ταυτόχρονα όμως η Ελλάδα τούς ευνοεί στο "ξεκίνημά" τους, γιατί, ακόμα κι αν θελήσει να στήσει "Θερμοπύλες", αυτοί έχουν εκ των προτέρων εξασφαλίσει τον "Εφιάλτη" τους. Εύκολα η Ελλάδα μπορεί να προδοθεί εκ των έσω, εφόσον η εβραϊκή συμμορία έχει τον δικό της Εβραίο Γιωργάκη να την κυβερνά και άρα να παίρνει αποφάσεις για το ελληνικό κράτος.

Δεν είναι τυχαίο, που, ελάχιστες ημέρες μετά τη "νίκη" του Εβραίου Γιωργάκη, ο Εβραίος Μπλάκφεϊν —της εβραϊκής Goldman Sachs— συναντήθηκε μαζί του, προφανώς για να του δώσει οδηγίες. Οδηγίες για τη μεθοδολογία που θα ακολουθηθεί, ώστε αυτά τα "αέρινα" χρήματα των Εβραίων τοκογλύφων να γίνουν δάνεια με υποθήκες ανυπολόγιστης αξίας για τους Έλληνες.

Όμως, για να τα καταφέρουν όλα αυτά, θα πρέπει να "στριμώξουν" την Ελλάδα. Να την απομονώσουν, ώστε να μην έχει διέξοδο διαφυγής πέρα από τη δική τους "πόρτα". Να εκμεταλλευτούν τις δανειακές της ανάγκες, ώστε να πέφτει μόνον πάνω τους. Να πέφτει πάνω στις "αγορές", όπως εύσχημα παρουσιάζονται οι τοκογλύφοι. Για να το επιτύχουν αυτό, θα πρέπει να μπορέσουν να τρομοκρατήσουν όχι μόνον την ίδια την Ελλάδα, αλλά και όλους τους πιθανούς δανειστές της. Όλους όσους θα μπορούσαν να της δανείσουν και δεν ανήκουν στη συμμορία της "αγοράς".

Κατάλαβε ο αναγνώστης ποιος είναι ο στόχος τους. Προσπαθούν να την απομονώσουν σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας. Προσπαθούν να "πείσουν" την υπόλοιπη αγορά ότι η Ελλάδα είναι κάτι σαν "εταιρεία", της οποίας η "μετοχή" είναι σκουπίδι και άρα δεν έχει νόημα να χρηματοδοτηθεί με νέα δάνεια. Αυτό είναι ψέμα. Γιατί; Γιατί, αν τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να τα αποπληρώσει και άρα να τα κάνει εκ νέου "χρυσάφι". Δεν τα πληρώνει και βελτιώνει αυτόματα την οικονομική της θέση. Γιατί να αγοράσει ένα σκουπίδι από το κορόιδο, που προηγουμένως κατάφερε να του το πουλήσει; Έχει δίκιο η εταιρεία του Μπάφετ. Τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια. Ας τα κρατήσουν οι ίδιοι. Γιατί να αγοράσει η Ελλάδα τα ελληνικά σκουπίδια, που βρίσκονται στα χέρια του τοκογλύφου Μπάφετ και σήμερα τα πουλάει;

Ζούμε σε καιρούς δύσκολους και επικίνδυνους. Επικίνδυνους για όλους. Ακόμα και γι' αυτούς, που συνιστούν κίνδυνο για όλους τους υπολοίπους. Ακόμα και για τα κόμματα που μας προδίδουν —τόσο ως εργαζόμενους όσο και ως Έλληνες—. Ο χρόνος "τρέχει" με υπερβολικές ταχύτητες και αυτό τους απειλεί, εφόσον τους αποκαλύπτει. Μιλάμε για ανθρώπους καραγκιόζηδες. Μιλάμε για φασίστες, οι οποίοι μπήκαν στη Βουλή της Δημοκρατίας και την "αρρώστησαν". Μιλάμε κανονικά για χαφιεδομάγαζα επαγγελματιών, τα οποίοι εκτελούν "συμβόλαια" για μαζικά κοινωνικά εγκλήματα. Μιλάμε κανονικά για "πατερίτσες" του εγκληματικού και προδοτικού δικομματισμού. Μιλάμε για τα φασιστικά άκρα, τα οποία μπαίνουν στη Βουλή ως ΚΚΕ και ΛΑΟΣ.

Το ΚΚΕ "παραμυθιάζει" τον κόσμο για τους φιλεργατικούς τους αγώνες και ταυτόχρονα έκανε "πλάτες" στο ΠΑΣΟΚ στο πιο εγκληματικό και αντεργατικό νομοσχέδιο όλων των εποχών. Κάνει αυτό, που πάντα έκανε. Επιμένει μέχρι τέλους να "δουλεύει" τον κόσμο υπέρ της εξουσίας που το πληρώνει αδρά. Διευκόλυνε το ΠΑΣΟΚ στη Βουλή και ταυτόχρονα καλούσε τον κόσμο σε διαμαρτυρία στους δρόμους υπό τις σημαίες του ΠΑΜΕ. Ήθελε να πάει στο "τζάμπα" να καταψηφίσει το νομοσχέδιο "επί της αρχής", για να έχει το "άλλοθι" να φωνάζει στους δρόμους, αλλά ταυτόχρονα δήλωνε ότι θα απέχει από τη Βουλή την ημέρα της συζήτησης επί των άρθρων του νομοσχεδίου.

Αυτό το έκανε, γιατί δεν ήθελε να δημιουργήσει πραγματικό πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ, θέτοντας θέμα ονομαστικής ψηφοφορίας. Δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στα κοινά αφεντικά, που έχει με το ΠΑΣΟΚ …Στο ΔΝΤ, τη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, τον ευεργέτη Μητσοτάκη ή τον χορηγό Σόρος. Επέλεξε να την "κοπανήσει" από τη Βουλή, για να μην "πιεστεί" από εξωτερικούς παράγοντες, προκειμένου να θέσει ζήτημα ονομαστικής ψηφοφορίας και στεναχωρήσει τα αφεντικά και ευεργέτες του. Διέθετε τη βουλευτική δύναμη να θέσει τέτοιο αίτημα και αυτό "αρνήθηκε" να κάνει, ανακοινώνοντάς την αποχή του από τη Βουλή την ημέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου.

Οι επαγγελματίες "εργατέμποροι" ήθελαν να "την κάνουν" με ελαφρά πηδηματάκια από τον "στίβο", όπου θα έπρεπε να αγωνιστούν υπέρ των εργατών. Οι πλούσιοι και βολεμένοι χαφιέδες του Περισσού ήθελαν να εξασφαλίσουν για μια ακόμα φορά καί την "πίτα" ολόκληρη καί τον σκύλο" χορτάτο …ή έτσι τουλάχιστον νόμισαν, όπως θα δούμε παρακάτω.

Το ίδιο πρόβλημα με τους χαφιέδες του Περισσού είχε και ο χαφιές του Μητσοτάκη. Εξαιτίας αυτού του πραγματικά "δολοφονικού" νομοσχεδίου, δεν ήταν μόνον οι "εργατέμποροι" σε δύσκολη θέση, αλλά και οι "ελλαδέμποροι". Απλά στην περίπτωση αυτήν δεν αναζητούμε μόνον το προδοτικό, αλλά και το γελοίο του πράγματος. Αυτό συμβαίνει, γιατί ο ίδιος ο Καρατζαφέρης είναι ιδιόμορφος. Ο παντελώς αγράμματος Καρατζαφέρης έχει μια ναπολεόντεια αντίληψη για τον εαυτό του και αυτό τον κάνει να φαίνεται συχνά-πυκνά καραγκιόζης. Νομίζει ότι μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα με "πατέντες" και εξυπνάδες, τις οποίες μόνον αυτός αντιλαμβάνεται σαν τέτοιες. Νομίζει ότι με την "καπατσοσύνη" και τα "πτυχία" του πεζοδρομίου μπορεί να τα κάνει όλα.

Από αυτό το σημείο ξεκινάει ο διαρκής εξευτελισμός του, που τον καθιστά μια χοντρή γραφική φιγούρα σε ένα άθλιο πολιτικό σκηνικό. Δεν καταλαβαίνει ότι με αυτές τις γνώσεις το μόνο που κατάφερε στη ζωή του ήταν να γίνει γαλατάς και όλα τα υπόλοιπα τα κατάφερε με τις γνώσεις του Μητσοτάκη. Γι' αυτόν τον λόγο και εκτίθεται. Εκτίθεται, όπως εκτέθηκε με το ΔΝΤ και τις "συμβουλές" που δήθεν έδωσε στον Παπανδρέου. Ο ίδιος το είπε άλλωστε δημοσίως —προφανώς για να μην χάσει τα "δικαιώματα"— ότι το ΔΝΤ είναι "σχέδιο Καρατζαφέρη". Αυτή η ξεφτίλα δεν είναι πρωτοφανής. Εκτίθεται διαρκώς, όπως εκτέθηκε με το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, της φορολογίας των ακινήτων, του επαναπατρισμού κεφαλαίων, της νομιμοποίησης "μαύρων" κεφαλαίων, των αυθαιρέτων, της συγκυβέρνησης των εθνικών μας "πατερούληδων" κλπ..

Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια "εξυπνάδας", δεν μπορούσε ο "Μέγας" Καρατζαφέρης ν' αποδεχθεί ότι θα έπρεπε ο ίδιος και το κόμμα του να κάνουν τα ίδια πράγματα με το ΚΚΕ της κακόμοιρης Αλέκας. Δεν ήθελε να την "κοπανήσει" από τη Βουλή ο γενναίος μποντιμπιλντεράς. Δεν ήταν φουκαριάρα κοντοΑλέκα ο αυτοδίδακτος "Ναπολέοντας". Δεν ήθελε να φανεί "ρίψασπις". Θα παρέμενε στον "στίβο", αλλά θα εξασφάλιζε ένα "άλλοθι" νομιμότητας, για να μην αγωνιστεί. Επειδή ήταν "έξυπνος", σκέφτηκε το εξής "πρωτότυπο": Το κόμμα του δεν θα την "κοπανούσε" από τη Βουλή, όπως οι χαφιέδες του Περισσού, αλλά θα "αυτοτραυματιζόταν". Μιλάμε για σκέψη "Θουκυδίδη". Αφού βοήθησε —όταν έπρεπε— το ΠΑΣΟΚ να περάσει το "μνημόνιο" του ΔΝΤ από τη Βουλή, στη συνέχεια —και εκ του ασφαλούς— θα παρίστανε τον "αντιστασιακό" για έναν νόμο, ο οποίος προκύπτει απευθείας από το μνημόνιο …Από το μνημόνιο, το οποίο ο ίδιος ψήφισε.

Τι ήθελε να κάνει ο "Μέγας" Καρατζαφέρης για ν' αποφύγει τον "ύφαλο" της ψήφισης του ασφαλιστικού νομοσχεδίου; Θα το καταψήφιζε κι αυτός "επί της αρχής" …και άρα "τζάμπα". Χωρίς κόστος για τον ίδιο και χωρίς να δημιουργεί πραγματικό πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ. Όπως όμως και το ΚΚΕ έτσι κι αυτός δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ, θέτοντας θέμα ονομαστικής ψηφοφορίας στη συζήτηση επί των άρθρων αυτού του νομοσχεδίου. Τι έκανε; Έστειλε "διακοπές" έναν βουλευτή του. Γιατί; Για να μην συμπληρώνει τους απαραίτητους βουλευτές, ώστε να θέσει το επικίνδυνο "αίτημα" της ονομαστικής ψηφοφορίας.

Σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας, ένας "πατριώτης" βουλευτής του ΛΑΟΣ θα έλλειπε για "ψώνια" στο εξωτερικό και αυτό θα δημιουργούσε πρόβλημα στο κόμμα του. Μέγα και αξεπέραστο πρόβλημα. Ο "γαλατάς" θα ήθελε να δώσει "γάλα" στον λαό, αλλά δεν θα μπορούσε, γιατί θα ήταν σπασμένη η "κουτάλα". "Ήθελε" …αλλά δεν "μπορούσε" ο "δημοκράτης" να βοηθήσει τους συνταξιούχους. Δυστυχώς ήταν "τραυματισμένο" το ΛΑΟΣ.

Δυστυχώς όμως γι' αυτούς ακόμα περισσότερο, γιατί δεν τους ευνοούν οι συγκυρίες και έτσι δεν απέφυγαν την ξεφτίλα. Από τη ΝΔ τούς ήρθε η ζημιά. Τη ΝΔ του Σαμαρά, την οποία ο Καρατζαφέρης έπρεπε να την "προσέχει" περισσότερο, γιατί ήταν θέμα χρόνου να τον εκθέσει, ώστε να τον εκδικηθεί. Όταν τη χτυπάς αλύπητα μαζί με τον "Ντοροπατέρα" αφεντικό σου, θα πρέπει να γνωρίζεις ότι δεν σε παίρνει να κάνεις παιχνίδια, τα οποία έχουν ανάγκη την ανοχή των συμπαιχτών σου, για να έρθουν σε αίσιο πέρας. Σε τέτοιες περιπτώσεις έχεις ανάγκη την ανοχή και τη σιωπή των συνενόχων. Ο κόσμος μπορεί από άγνοια να μην καταλαβαίνει πάντα τι κάνεις, αλλά αυτό δεν ισχύει για τους "συμπρωταγωνιστές" σου.

Από τη στιγμή που παίζεις επικοινωνιακά παιχνίδια, πρέπει να είσαι σίγουρος ότι έχεις εξασφαλισμένη τη "σιωπή" των υπολοίπων. Πρέπει να είσαι σίγουρος για τις σχέσεις σου με τους "συμπρωταγωνιστές" σου. Ειδικά με τους ισχυρότερους απ' αυτούς, εφόσον αυτοί γνωρίζουν πάντα πότε πρέπει και πότε δεν πρέπει να κάνουν κινήσεις. Η ΝΔ, ως ισχυρός παράγοντας της Βουλής, γνώριζε αν θα περάσει ή δεν θα περάσει το εγκληματικό νομοσχέδιο, είτε με μυστική είτε με ονομαστική ψηφοφορία. Άρα είχε την άνεση να παίζει παιχνίδια και άρα να "σιωπά" ή να "φωνάζει" κατά βούληση. Αυτό ήταν που δεν γνώριζε το ΛΑΟΣ. Αυτήν τη "σιωπή" της ΝΔ δεν την είχε εξασφαλισμένη το ΛΑΟΣ και γι' αυτόν τον λόγο την "πάτησε". "Δυστυχώς" μαζί του —και εξαιτίας του— την "πάτησε" και το ΚΚΕ.

Τι έκανε η ΝΔ; Το εξής απλό. Κράτησε τα χαρτιά της "κλειστά" μέχρι τέλους. Δεν πήρε πάνω της την ευθύνη, για να ζητήσει από νωρίς ονομαστική ψηφοφορία. Δεν πήρε πάνω της την ευθύνη, για ν' απαλλάξει τους "μικρούς" από το βάρος της ευθύνης αυτής. Περίμενε μέχρι να εκπνεύσουν οι χρονικές προθεσμίες, προκειμένου να τους εκθέσει. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα αναγκαστικά η προσοχή του κόσμου πήγε στους "μικρούς", οι οποίοι κατά κανόνα "φωνάζουν" περισσότερο και θα έπρεπε αυτήν τη φορά να δείξουν στον λαό ότι εννοούν αυτά τα οποία λένε. Ο νόμος της Βουλής τούς έδινε τη δυνατότητα να επιφέρουν ένα καλό "χτύπημα" στον "κακό" δικομματισμό, που δήθεν "πολεμούν". Απλά πράγματα και σχετικά "φτηνά" για τα μικρά κόμματα.

Έτσι κι αλλιώς οι "μικροί" σε τέτοια δύσκολα θέματα στηρίζονται, για να εισπράξουν πολιτικά κέρδη. Σε θέματα, τα οποία δεν ευνοούν τα μεγάλα κόμματα για σπέκουλα. Σε θέματα, στα οποία εξʼ αρχής οι μικροί είναι χαμένοι και κανένας δεν θα τους κατηγορήσει για την ήττα τους. Σε θέματα, όπου αγωνίζονται για το θεαθήναι περισσότερο, παρά για την ουσία. Σε θέματα, τα οποία "μονοδρομούνται" από τους "μεγάλους" και περνούν πάντα από τη Βουλή, όσο μεγάλο κι αν είναι το πολιτικό κόστος. Ένα τέτοιο θέμα δρομολογημένο και εξʼ αρχής "σφραγισμένο" ήταν και το ασφαλιστικό.

Δικαιωματικά —και εκ παραδόσεως λοιπόν— ο κόσμος αυτούς τους "μικρούς" έβλεπε σαν εστίες κάποιας στοιχειώδους αντίστασης και όχι τους "μεγάλους". Λογικό είναι αυτό. Ο κόσμος έχει λιγότερες απαιτήσεις από ένα κόμμα όπως η ΝΔ, το οποίο είναι ένα κόμμα εξουσίας και άρα έχει λιγότερες δυνατότητες να λέει ό,τι θέλει, χωρίς αυτό να συνεπάγεται υποχρεώσεις και άρα να έχει κόστος. Όταν υπάρχει πιθανότητα να κυβερνήσεις, προσέχεις πάντα τι λες, γιατί θα κριθείς γι' αυτά. Οι μικροί ποτέ δεν είχαν τέτοιο πρόβλημα.

Για τον κόσμο λοιπόν ήταν "εύκολο" να πάνε αυτοί οι "μικροί" και να θέσουν θέμα ονομαστικής ψηφοφορίας. Όμως, οι "μικροί" αποδείχθηκαν "ελάχιστοι" και δεν άντεξαν το βάρος. Δεν γνώριζαν τι συμβαίνει μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα και φοβήθηκαν να πάρουν την ευθύνη, που μπορεί να δημιουργούσε προβλήματα στα μεγάλα "αφεντικά". Ήταν πολύ αδύναμοι να πάρουν την ευθύνη να μην περάσει το νομοσχέδιο από δικές τους ενέργειες και να "πέσει" η κυβέρνηση εξαιτίας τους. Σε μια τέτοια περίπτωση θα θύμωναν πολύ τα "αφεντικά" μαζί τους. Θα θύμωναν τα "αφεντικά" του Μητσοτάκη και θα τους έπαιρνε όλους τους "μικρούς" ο διάολος. Μαζί και τον Μητσοτάκη.

Εκεί τους εξέθεσε η ΝΔ. Η ΝΔ ήταν αυτή, που τελικά κατέθεσε το αίτημα για την ονομαστική ψηφοφορία. Το κατέθεσε, όχι γιατί είχε αγωνία για την τύχη των συντάξεων των φτωχών, αλλά γιατί αυτό είναι το παιχνίδι του δικομματισμού. Όταν ο ένας μεγάλος φθείρεται, ο άλλος πρέπει να εισπράττει τη φθορά, για να μην τη διεκδικούν κάποιοι άλλοι τρίτοι. Γελούσαν και χαριεντίζονταν μεταξύ τους ΠΑΣΟΚΟΙ και ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ στη Βουλή κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου. Γελούσαν, γιατί γνωρίζουν το παιχνίδι του δικομματισμού.

 Εκ του ασφαλούς το παίζουν, εφόσον έχουν κοινά συμφέροντα και γνωρίζει ο ένας τι ανάγκες έχει ο άλλος. Γνωρίζουν ως "μεγάλοι" αυτά, τα οποία δεν γνωρίζουν οι "μικροί". Όταν ο ένας παριστάνει τον "κακό", ο άλλος θα πρέπει να παριστάνει τον "καλό" για να μην χαλάει το παιχνίδι. Απλά ο Σαμαράς στην περίπτωση αυτήν είχε έναν επιπλέον λόγο να παίξει αυτό το παιχνίδι. Είχε λόγο να το παίξει λίγο διαφορετικά, προφανώς για να μπερδέψει κάποιους και να τους εκθέσει. Τον χτυπά καθημερινά ο Μητσοτάκης με τον Καρατζαφέρη και περίμενε κι αυτός την ευκαιρία για ν' ανταποδώσει.

Περίμενε μέχρι τελευταία στιγμή να δει τι θα κάνουν οι φασίστες του ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, για να τους εκθέσει στα μάτια του ελληνικού λαού. Αυτό έγινε. Ο Σαμαράς καθυστέρησε και ο Μητσοτάκης αναγκαστικά αποφάσισε για τους "μικρούς", χωρίς να έχει πλήρη γνώση των δεδομένων. Μόλις οι φασίστες αποκάλυψαν τις προθέσεις τους, ήρθε η ΝΔ και τους "άδειασε" καί τους δύο, καταθέτοντας η ίδια το αίτημα για ονομαστική ψηφοφορία. Το διαφορετικό, το οποίο προκύπτει εξαιτίας του Σαμαρά, έχει σχέση με τον χρόνο που γίνονταν οι κινήσεις της ΝΔ. Ο Σαμαράς, για λόγους μικροκομματικών συμφερόντων, ήταν πιθανό —αλλά όχι σίγουρο— ότι θα μπορούσε να θέσει θέμα ονομαστικής ψηφοφορίας. Για λόγους όμως προσωπικών συμφερόντων το έθεσε την απόλυτα τελευταία στιγμή. Αυτό δεν γνώριζε το ΛΑΟΣ του Μητσοτάκη …και την "πάτησε".

"Δυστυχώς" όμως για το φασιστικό κύκλωμα δεν την πάτησε μόνον το ΛΑΟΣ. Υπήρχαν και παράπλευρα "θύματα" και τέτοιο ήταν το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ από "καραμπόλα" της δεξιάς "Πολυκατοικίας" την πάτησε εξίσου. Έγινε το "βατράχι", που το πάτησαν τα "βόδια" της Δεξιάς, τα οποία μάλωναν στον "βάλτο" της Βουλής. Το θέμα είναι ότι, εξαιτίας της ενέργειας της ΝΔ, αποκαλύφθηκαν για μία ακόμα φορά καί οι δύο φασιστικές "πατερίτσες" του δικομματισμού. Στην "εκπνοή" του χρόνου ο ένας πήγε να  την "κοπανήσει" και ο άλλος πιάστηκε να "αυτοτραυματίζεται".

Το αποτέλεσμα ήταν ο απόλυτος εξευτελισμός των χαφιέδων. Ο απόλυτος εξευτελισμός του παρακράτους του Μητσοτάκη. Το ΚΚΕ αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Βουλή σαν βρεγμένη "γάτα", για να δώσει τον "αγώνα" του σαν "ουρά" της ΝΔ και το ΛΑΟΣ αναγκαστικά έκανε την ανάγκη φιλοτιμία, κάνοντας άλλη μία "κωλοτούμπα". Αυτή δεν είναι Βουλή. Αυτό είναι το "τσίρκο" της κωλοτούμπας. Πλήρης εξευτελισμός των φασιστών "υπαλλήλων" της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Να τους βλέπει ο κόσμος που τους ψήφισε και να τους χαίρεται. Την επόμενη φορά, που θα τους πλησιάσουν, για να τους πουν τα "λόγια τα μεγάλα" και να τους πάρουν την ψήφο τους, να θυμούνται τι έγινε την ημέρα που ψηφίστηκε το "δολοφονικό" ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Να θυμούνται ποιος τους έφαγε τις συντάξεις. Να θυμούνται ποιος τους έφαγε τις εισφορές μιας ολόκληρης ζωής, για να τους δώσει επίδομα "απορίας". Να θυμούνται ποιος τους ζητάει την ψήφο τους, για ν' "αγωνιστεί" εναντίον του δικομματισμού και των μεγάλων συμφερόντων. Αυτά πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος, γιατί σύντομα θα κληθεί και πάλι να πάρει σοβαρές αποφάσεις.

 

 

Τραϊανού Παναγιώτης

Αρχηγός του ΕΑΜ.Βʼ

[quote user="KostasD33" post="339801"]Καλώς όρισες
Σου αφαιρέσαμε και σε αυτό το ποστ το λινκ που δίνεις και στο πρώτο σου ποστ το ίδιο.
Φυσικά να μη επαναληφτεί.
Ερώτηση
Βάζεις αυτούσια κείμενα ενός πολίτικου κομματος όπως είδα που έχει ως «αρχηγό» τον κύριο Τραϊανο Παναγιώτη.
Είσαι ο ίδιος ο  ʽαρχηγόςʼ ο κύριος Τραϊανος Παναγιώτης?
Είσαι εκπρόσωπος του?
Είσαι μέλος του κόμματος και έχεις αναλάβει την προώθηση του κόμματος ʽη του «αρχηγού»?
Ο «αρχηγός» κύριος Τραϊανος Παναγιώτης πουλαει και βιβλία αν κατάλαβα καλά από τα σίτε που έχει.
Είσαι ο διαφημιστής των βιβλίων ή κάτι παρεμφερές?


Ρωτώ για τον εξής λόγο
Αν τα κείμενα που βάζεις εδώ που είναι ένα φόρουμ τα βάζεις γιατί σε ενδιαφέρει να γίνει ένας διάλογος καλά κάνεις. Αν όμως είναι διατεταγμένη υπηρεσία ή επαγγελματική υποχρέωση σου η προώθηση του κόμματος ή του αρχηγού τότε να συνεννοηθείτε με την διαχείριση να πληρώσετε διαφήμιση και όχι με αυτόν τον πλάγιο τρόπο.
Καλοδεχούμενες οι απόψεις και ο κάθε καλόπιστος διάλογος  δεν είναι ανεκτό όμως το τσάμπα spamming.[/quote]


Με ενδιαφέρει ο διάλογος περί των προβλημάτων που μαστίζουν τη χώρα μας και προπάντων οι προτάσεις προς την αντιμετώπιση τους .
Αν είναι καλοδεχούμενες οι απόψεις, τότε είναι και ο γράφων.

 
Τέτοια κυβέρνηση απατεώνων, που εύκολα μπορούν να χαρακτηριστούν κοινωνικοί εγκληματίες, δεν είχε ποτέ άλλοτε το ελληνικό κράτος. Τέτοιοι ψεύτες, που λειτουργούν ως γνήσιοι δωσίλογοι ξένων, δεν βρέθηκαν ποτέ να κυβερνάνε τον ελληνικό λαό. Η ειρωνεία μάλιστα είναι ότι αυτή η κυβέρνηση, η οποία στην κυριολεξία "έκλεψε" την ψήφο του ελληνικού λαού, εκλέχθηκε, παριστάνοντας τη σοσιαλιστική. Μια κυβέρνηση, που "δούλεψε" τον ελληνικό λαό, υποσχόμενη αυξήσεις μισθών και προστασία όλων των εργασιακών δικαιωμάτων. Αυτή η κυβέρνηση —του εγγονού του "παπατζή"— κάνει αυτό, το οποίο γνωρίζει να κάνει άριστα ένας γνήσιος "παπατζής" …"Παπατζηλίκια". Βάζουν τα ιερά εργασιακά δικαιώματα στον πάγκο των γύφτικων διαπραγματεύσεων.

Μιλάμε για ένα εγκληματικό παιχνίδι εις βάρος των εργαζομένων. Απειλούν τον δεκατοτρίτο και δεκατοτέταρτο μισθό και με αυτόν τον τρόπο απειλούν να βυθίσουν την εργατική τάξη στην απόλυτη φτώχεια και την αφόρητη δυστυχία. Για να το καταφέρουν αυτό καταφεύγουν σε γκεμπελικές μεθόδους παραπληροφόρησης. Η κυβέρνηση δηλώνει επισήμως ότι δεν την ενδιαφέρει το θέμα, αλλά με τις καθημερινές της πράξεις της δείχνει ότι την ενδιαφέρει …και μάλιστα πολύ. Τα γνωστά "παπαγαλάκια" τους βάζουν ψεύτικα λόγια στα στόματα των κοινωνικών εταίρων, προκειμένου να προκαλέσουν σύγχυση και παραπληροφόρηση μεταξύ των εργαζομένων.

Καταφεύγουν σε προβοκατόρικου τύπου πολιτικές, προκειμένου να ενεργοποιούν ταξικά ένστικτα, με στόχο να επωφεληθούν από αφελείς ενστικτώδεις αντιδράσεις. Εμφανίζουν τους "κακούς" εργοδότες να αμφισβητούν τα "δώρα", ενώ αυτό είναι κάτι το οποίο δεν ισχύει. Ταυτόχρονα βάζουν τα κομματόσκυλα του συνδικαλισμού να "αγωνίζονται" για την ενσωμάτωσή του "δώρου" στους μισθούς, για να την εμφανίσουν μετά σαν δήθεν γενναιοδωρία της Κυβέρνησης και επιτυχία των συνδικαλιστών.

Όλα αυτά είναι εγκλήματα. Εγκλήματα, τα οποία δυστυχώς στηρίζονται στην άγνοια του κόσμου. Προσπαθούν να μπερδέψουν στον κόσμο, στηριζόμενοι στο γεγονός ότι ο πολύς ο κόσμος δεν γνωρίζει βασικά στοιχεία της οικονομίας και της λειτουργίας της. Προσπαθούν τη μέγιστη ζημιά της κατάργησης των μισθών-"δώρων" να την αποκρύψουν μέσω της "ενσωμάτωσής" τους στους μισθούς. Αυτό είναι το "παπατζηλίκι". Αυτό όμως, για να το καταλάβει κάποιος, θα πρέπει να έχει γνώσεις. Αν δεν κατανοήσει κάποιος τι ακριβώς είναι ο μισθός και ποια είναι η φύση του, δεν μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος της απώλειας του κεκτημένου του "δώρου".

Μισθός είναι εκείνο το μικρό κομμάτι πλούτου, που επιτρέπει στον εργαζόμενο να ζει αξιοπρεπώς για το διάστημα στο οποίο δίνεται. Να ζει αξιοπρεπώς για έναν μήνα, εφόσον πρόκειται για μηνιαίο μισθό. Το ύψος αυτού του μισθού καθορίζεται με βάση τη δυνατότητα επιβίωσης, που δίνει σ' αυτόν που τον εισπράττει. Μισθός "ισχνός", που δεν επιτρέπει στον εργαζόμενο να επιβιώνει, δεν υπάρχει, γιατί μέσα στο "βάθος" του χρόνου δεν θα υπάρχει εργαζόμενος να συνεχίσει να τον εισπράττει. Μισθός "πλαδαρός", που να επιτρέπει στον εργαζόμενο να πλουτίζει, επίσης δεν υπάρχει, γιατί μέσα στο "βάθος" του χρόνου δεν θα υπάρχει εργοδότης να συνεχίσει να τον δίνει. Απλά πράγματα. Στην πρώτη περίπτωση ο εργαζόμενος δεν θα επιβιώσει, για να παραμείνει τέτοιος. Στη δεύτερη περίπτωση ο εργοδότης δεν θα επιβιώσει, για να παραμείνει τέτοιος.

Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι ο μισθός είναι ένα μεταβλητό αλλά πάντα πραγματικό "μέγεθος" της οικονομίας, γιατί αυτοί, οι οποίοι διαπραγματεύονται μεταξύ τους γι' αυτόν, δεν είναι ούτε δημόσιοι υπάλληλοι —που μπορεί κανένας να μην γνωρίζει τι ακριβώς κάνουν— ούτε Μαυρογιαλούροι πολιτικοί —που κάνουν τους "χουβαρντάδες" με τα δημόσια χρήματα—. Τα χρήματα, τα οποία παίρνουν ως μισθό οι εργαζόμενοι, είναι πραγματικά. Βγαίνουν από την τσέπη των εργοδοτών και μπαίνουν στη δική τους. Οι εργαζόμενοι καταφέρνουν να εισπράττουν αυτούς τους πολύτιμους μισθούς, γιατί διαπραγματεύονται την πολυτιμότητά τους στην παραγωγή. Τους έχει ανάγκη ο εργοδότης και γι' αυτόν τον λόγο τούς πληρώνει. Τους έχει ανάγκη για τα κέρδη τα οποία προσδοκεί από την εργασία τους. Γι' αυτόν τον λόγο η διαπραγμάτευση είναι πραγματική. Οι εργάτες πληρώνονται πραγματικό μισθό για να επιβιώσουν και οι εργοδότες, εξαιτίας του κόπου εκείνων, κερδίζουν και παραμένουν πλούσιοι.

Το "κεκτημένο" των επιπλέον μισθών, που δίνονται ως "δώρα", δεν έχει σχέση με αυτήν τη δυναμική διαδικασία. Δεν έχει σχέση με τον μισθό σ' ό,τι αφορά τη φύση του. Το κεκτημένο αυτό έχει μια πολύ απλή ιδιομορφία. Είναι αμετάβλητο και δεν είναι μεταβλητό, όπως είναι ο μισθός. Είναι σταθερό πολλαπλάσιο του όποιου μισθού δίνεται στους εργαζομένους. Ως εκ τούτου τα "δώρα" εξαιρούνται μόνιμα από την επίσης μόνιμη και διαρκή διαπραγμάτευση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Άλλη μάχη λοιπόν γίνεται για τα δώδεκα "πακέτα", που θα πάρει ο εργαζόμενος για τους δώδεκα μήνες της χρονιάς και άλλη μάχη γι' αυτό που τελικά θα πάρει στα χέρια του για το σύνολο του έτους. Αυτό, δηλαδή, που τελικά παίρνει ο εργαζόμενος στα χέρια του, δεν προκύπτει μόνον από τη "μάχη" των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, οι οποίες καθορίζουν τα ύψη των μισθών. Αυτό, που τελικά παίρνει ο εργαζόμενος στα χέρια του, προκύπτει και από τα κέρδη άλλων "μαχών".

Ο εργαζόμενος παίρνει δώδεκα φορές τον χρόνο αυτό που συμφώνησε στη "μάχη" της συλλογικής διαπραγμάτευσης και μαζί μ' αυτά τα δώδεκα "πακέτα" στον δωδεκάμηνο χρόνο —όσο κι αν είναι το ύψος του μισθού— παίρνει άλλα δύο "πακέτα" δώρο. Αυτό, το οποίο κερδίζουν οι εργαζόμενοι στην περιοδική συλλογική διαπραγμάτευση των μισθών τους, το παίρνουν ως αδιαπραγμάτευτο δώρο για δύο επιπλέον φορές τον χρόνο. Αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο στην περιοδική συλλογική σύμβαση εργασίας. Αυτό το διαπραγματεύτηκαν μία φορά οι εργαζόμενοι και το κέρδισαν άπαξ. Αν ξαναδιαπραγματευτούν για τα "δώρα", το αντικείμενο της διαπραγμάτευσης θα είναι και πάλι εκτός μισθού. Το αντικείμενο θα είναι αν οι επιπλέον μισθοί, που δίνονται στους εργαζόμενους ως δώρα, θα είναι δύο ή τρεις ή περισσότεροι. Αυτό διαπραγματεύονται και αυτό —όπως αντιλαμβανόμαστε— δεν έχει σχέση με τον ίδιο τον μισθό σ' ό,τι αφορά τα απόλυτα μεγέθη του.

Αυτό το δώρο μάς χωρίζει από την εποχή του εργασιακού Μεσαίωνα, όπου οι εργαζόμενοι πληρώνονταν ίσα-ίσα για να επιβιώνουν στο επίπεδο του ζώου. Επειδή κανένας δεν γνώριζε πόσο παραπάνω χωρίζει αυτό, που χρειάζεσαι για να ζεις ως ζωικό ον από αυτό που ονομάζουμε στοιχειώδη ποιότητα ζωής ανθρώπινου όντος, συμφώνησαν να παίρνουν οι εργαζόμενοι δύο μισθούς παραπάνω σε κάθε έτος. Γιατί; Για να μην μπορεί η ετήσια συλλογική διαπραγμάτευση να απειλεί την ποιότητα ζωής. Για να μην μπορεί μια οικονομική κρίση ή ο πληθωρισμός να τους βυθίζει αυτόματα στην ανέχεια. Για να μπορεί ο εργαζόμενος να κάνει κάτι "παραπάνω" από το να ζει απλά. Να μπορεί να πάει διακοπές. Να μπορεί να κάνει αποταμιεύσεις. Να μπορεί να σπουδάσει το παιδί του. Να έχει στη διάθεσή του ένα "πακέτο", το οποίο δεν θα "καταναλωθεί" σε πάγιες ανάγκες της καθημερινότητας πριν καν εισπραχθεί.

Αν λοιπόν "ενσωματωθεί" το δώρο στον μισθό του εργαζόμενου, στην πραγματικότητα θα χαθεί. Γιατί; Γιατί θα επανέλθουμε στα δεδομένα εκείνα, που μας ανάγκασαν κάποτε να "εφεύρουμε" τον 13ο και 14ο μισθό. Γιατί θα ξαναπέσει η ζωή του εργαζομένου στο επίπεδο της απλής επιβίωσης. Γιατί θα το "φάει" το "δώρο" —και άρα την ποιότητα ζωής του— η διαπραγμάτευση του επόμενου χρόνου. Γιατί τον πρώτο χρόνο μπορεί να διατηρεί το αριθμητικό του ισοδύναμο, αλλά στην επόμενη συλλογική διαπραγμάτευση η δυναμική της αγοράς και της οικονομίας θα "κόψει" τον μισθό σ' αυτό για το οποίο κρίνεται ένας μισθός και είναι η επιβίωση. Αν μάλιστα σκεφτεί κάποιος ότι έχουμε ήδη πληθωριστικά φαινόμενα στην οικονομία μας, τότε από τώρα θα πρέπει να είναι σίγουρος ότι οι δύο επιπλέον μισθοί έφυγαν ήδη "υπέρ πίστεως και πατρίδος".

Κατάλαβε ο αναγνώστης πόσο απατεώνες είναι οι αρμόδιοι υπουργοί της κυβέρνησης και πόσο προδότες οι συνδικαλιστές; Συγχέουν διαφορετικά δεδομένα της οικονομίας, προκειμένου να δημιουργήσουν σύγχυση στους εργαζόμενους. Εξαϋλώνουν τα σταθερά "δώρα", αποτυπώνοντάς τα σε μεταβλητούς μισθούς. Αυτή είναι η κυβέρνηση του δωσίλογου Giorgo. Του άεργου, του αγράμματου, και του ανεπάγγελτου Giorgo, που η μόνη πραγματική εργασία που έχει κάνει στη ζωή του είναι να σκουπίζει αίθουσες συνεδριάσεων.

Οι συνδικαλιστές αυτής της κυβέρνησης θα είναι αυτοί, οι οποίοι δήθεν θα δώσουν τη "μάχη", για να σώσουν αυτό, το οποίο θα "ενσωματωθεί" στον μισθό και μέσα σε λίγες ημέρες θα "χαθεί" στις ουρές των σούπερ μάρκετ των πολυεθνικών. Τα κομματόσκυλα, που έχουν γίνει πλούσιοι ως "εργατοπατέρες" και τώρα απλά βρίσκονται στη δύσκολη θέση να εξυπηρετήσουν τα αφεντικά τους για τον πλούτο που απόλαυσαν τις τελευταίες δεκαετίες. Άλλωστε γι' αυτήν τη δύσκολη ώρα τούς "τάιζαν" τους επαγγελματίες συνδικαλιστές τα κόμματα. Για την ώρα που θα πρέπει να λεηλατήσουν τον εργατόκοσμο και δεν θα ήθελαν να βρουν αντιδράσεις.

Οι Πρωτοπαπάδες, οι Πολυζωγόπουλοι και τα λοιπά "παράσιτα" γι' αυτές τις ώρες πληρώνονταν πάντα. Για την ώρα που θα υπογράφουν εις βάρος τους κόσμου, έστω κι αν τρώνε μπουνιές και κλωτσιές από αυτόν τον κόσμο στους δρόμους. Γι' αυτόν τον λόγο διατηρούν στη θέση του τον "σαπιοκοιλιά" Παναγόπουλο. Ο Παναγόπουλος, με τη "φανερή" φορολογική δήλωση των άνω των εκατό πενήντα χιλιάδων ευρώ ετησίως, θα διαπραγματευτεί "δίκαια" για τον φουκαρά των 600 ευρώ. Το κομματόσκυλο θα "διαπραγματευτεί" με τους χαφιέδες των αφεντικών του …Υπό το "βλέμμα" του Λοβέρδου.

…Του Λοβέρδου, με τους δύο κρατικούς μισθούς και άρα με τους 28 μεγάλους μισθούς τον χρόνο και με τα ήδη "ώριμα" δικαιώματα για τρεις συντάξεις …Του Λοβέρδου, που, από τότε που υπάρχει, ζει δημοσία δαπάνη …Του Λοβέρδου, που "χρωστά" τη διασημότητά του και τη θέση του στον παπαγάλο του Τριανταφυλλόπουλου. Αυτοί θα "διαπραγματευτούν" για τα "δίκια" του εργάτη …Αυτοί, που δεν εργάστηκαν ποτέ και πουθενά …Οι βολεμένοι …Οι εγκάθετοι …Η πραγματική "χοληστερίνη" της εργατικής τάξης …Τα κομματόσκυλα, που θησαύρισαν εις βάρος των εργαζομένων.

Αναρωτιούνται κάποιοι, γιατί δεν υπάρχει λαϊκή συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις της ΓΣΕΕ …ακόμα και σήμερα, που απειλούνται όλα τα κεκτημένα των εργαζομένων. Πώς θα έχουμε συμμετοχή; Θα ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι τους επαγγελματίες εργατοπατέρες; Τους "λατρεμένους" εργατοπατέρες, οι οποίοι κυκλοφορούν ελεύθερα στην Εκάλη και με μπράβους στα Πατήσια; Τους εργατοπατέρες, που τους προστατεύουν οι μυστικές υπηρεσίες; Τους εργατοπατέρες, που, αν αφεθούν απροστάτευτοι, θα γίνουν "ταπετσαρίες" δρόμων, όπως ο Πολυζωγόπουλος;

Θέλουν συμμετοχή των εργαζομένων; Θέλουν παλλαϊκή συμμετοχή; Υπάρχει τρόπος. Ας πούνε στον κόσμο ότι θα συμμετέχουν σ' αυτές τις κινητοποιήσεις όλοι οι εργατοπατέρες της μεταπολίτευσης. Ο Πρωτόπαπας, ο Πολυζωγόπουλος, ο Παπασπύρου και βέβαια ο Παναγόπουλος. Ας υποσχεθούν στον κόσμο ότι θα συμμετάσχουν όλοι αυτοί χωρίς φύλαξη και μπράβους και θα μαζευτούν εκατομμύρια διαδηλωτών. Ξέρει ο Πολυζωγόπουλος πόσο γρήγορα μαζεύονται οι "διαδηλωτές". Αρκεί κάποιος να φωνάξει το όνομα του "εργατοπατέρα" και θα σπεύσουν οι εργαζόμενοι να "προσκυνήσουν". Ο νόμος του Λίντς δεν αργεί καθόλου να γίνει για κάποιους βασικός νόμος της Αθήνας.

 

 

 



Τραϊανού Παναγιώτης

Αρχηγός του ΕΑΜ.Β'

Αυτό, το οποίο σήμερα απειλεί τους Έλληνες με απόλυτη καταστροφή, δεν είναι το χρέος. Αυτό, το οποίο τους απειλεί, είναι η άγνοια. Οι Έλληνες αγνοούν τα πλέον βασικά πράγματα της οικονομίας και σ' αυτήν την άγνοια στηρίζονται τόσο οι ξένοι, που τους λεηλατούν, όσο και οι δικοί τους "Εφιάλτες", που τους προδίδουν. Θα ξεκινήσουμε την ανάλυση με μια απλή ερώτηση και από αυτήν την απλή ερώτηση είμαστε βέβαιοι ότι ο αναγνώστης θα καταλάβει την πραγματική φύση του προβλήματος, που σήμερα απειλεί την Ελλάδα με καταστροφή και το οποίο είναι το χρέος της. Ποια είναι η ερώτηση αυτή; Αν επενδύσει κάποιος στη νίκη ενός αλόγου, φταίει το άλογο αν δεν κερδίσει; Χρωστάει το άλογο αυτά, τα οποία επενδύθηκαν πάνω του;

Έστω ότι κάποιος από εμάς έχει μια "καλή" ιδέα για να βγάλει χρήματα και απλά αυτή η ιδέα απαιτεί χρήμα για να υλοποιηθεί. Τι κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση; Αναζητάς χρηματοδότη, για να σε στηρίξει στο εγχείρημά σου. Βρίσκεις δηλαδή κάποιον και του "υπόσχεσαι" κέρδη. Του λες, για παράδειγμα, δώσε μου 100.000 ευρώ και εγώ σε πέντε χρόνια θα σου δώσω πίσω 1.000.000 ευρώ. Του εξηγείς πώς θα το κάνεις αυτό και εκείνος κρίνει κι αποφασίζει. Γιατί τον συμφέρει να σε χρηματοδοτήσει; Γιατί κανένα δάνειο δεν δίνει τέτοια τεράστια "απόδοση". Τα δάνεια έχουν συγκεκριμένα επιτόκια, ενώ ένας τέτοιος συνεταιρισμός δεν έχει "ταβάνι". Ο χρηματοδότης κρίνει το ρίσκο και ο ίδιος αποφασίζει μόνος του το "επιτόκιο". Μπορεί να ζητήσει τη μερίδα του λέοντος των κερδών, χωρίς να κατηγορηθεί ποτέ για τοκογλυφία.

Η λογική σε μια τέτοια περίπτωση είναι απλή. Όσο πιο μεγάλο το ρίσκο, τόσο πιο μεγάλη η "απαίτηση". Γιατί υπάρχει ρίσκο; Γιατί στηρίζεσαι αποκλειστικά πάνω στις ικανότητες αυτού, στον οποίο "επενδύεις". Αν είναι βλάκας ή ανίκανος ή άτυχος, υπάρχει πιθανότητα να μην πάρεις τίποτε πίσω. Αυτός, στον οποίο ποντάρεις, δεν σου "χρωστάει" τίποτε. Όχι απλά δεν σου χρωστάει αυτά που σου υποσχέθηκε, αλλά δεν σου χρωστάει ούτε καν αυτά που αποδεδειγμένα σου πήρε. ΜΟΝΟΝ ΑΝ κατορθώσει και βγάλει αυτά που σου υποσχέθηκε, μόνον τότε σου "οφείλει". ΑΝ δεν κατορθώσει να τα βγάλει, δεν σου "χρωστά" τίποτε. Σε περίπτωση αποτυχίας του κοινού πρότζεκτ, δεν έχεις κανένα νομικό δικαίωμα πάνω του ή πάνω στην περιουσία του. Μόνον γι' αυτά που έχεις λάβει "υπόσχεση" έχεις δικαίωμα διεκδίκησης και εφόσον βέβαια αυτά υπάρχουν. Τίποτε άλλο. Αν δεν υπάρχουν, απλά το παίρνεις απόφαση ότι έχασες τα χρήματά σου σε κάτι που δεν άξιζε …όπως λανθασμένα νόμιζες.

Αυτήν την απλή κατάσταση τη γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι. Είναι μια κατάσταση, η οποία διαδραματίζεται καθημερινά σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του Πλανήτη. Κάποιοι χρηματοδοτούν κάποιους άλλους και περιμένουν κέρδη. Δίνουν χρήματα σε άλλους να φτιάξουν εργοστάσια και περιμένουν μερίδιο από τα κέρδη. Δίνουν χρήματα σε άλλους να φτιάξουν καφετέριες και περιμένουν μερίδιο από τα κέρδη. Δίνουν χρήματα σε ανθρώπους, σκυλιά, άλογα, κόκορες και σε οποιονδήποτε άλλο, που με τις πράξεις του "υπόσχεται" κέρδη. Κάποιοι στο τέλος λαμβάνουν κέρδη και κάποιοι άλλοι όχι. Όσο φυσικό είναι το ένα, άλλο τόσο φυσικό είναι και το άλλο. Αυτό είναι το "παιχνίδι" της οικονομίας. Κάποιοι κερδίζουν και κάποιοι χάνουν. Κάποιοι παίρνουν αποδόσεις στις επενδύσεις τους και κάποιοι άλλοι όχι.

Αν το καταλάβει αυτό το παράδειγμα ο αναγνώστης, θα αλλάξει ριζικά την άποψή του για τη σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Θα πάψει να πέφτει θύμα της προπαγάνδας των τοκογλύφων. Την προπαγάνδα, που θέλει το ελληνικό κράτος να είναι υπερχρεωμένο. Στην πραγματικότητα το ελληνικό δημόσιο χρέος στο μεγαλύτερό του μέρος δεν είναι καν χρέος. Το ελληνικό δημόσιο χρέος σε ένα ποσοστό της τάξης του 60% είναι ομόλογα. Αν, δηλαδή, υποθέσουμε ότι το δημόσιο χρέος είναι 250 δις ευρώ, τα 150 δις είναι ομόλογα και άρα δεν είναι πραγματικό χρέος. Τι θέλουμε να πούμε μ' αυτό; Θέλουμε να πούμε ότι με τα ομόλογα το ελληνικό κράτος φαινόταν ότι δανειζόταν χρήματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρχε δάνειο. Το δάνειο ήταν εξʼ αρχής πληρωμένο, εφόσον το πλήρωναν οι "επενδυτές". Άρα, δεν ήταν δάνειο του ελληνικού κράτους και ό,τι αυτό συνεπάγεται στο θέμα των υποχρεώσεων. Η Ελλάδα απλά ζητούσε χρήματα με μια υπόσχεση κέρδους. Μια αφηρημένη υπόσχεση κέρδους.

Έβγαινε στη διεθνή αγορά και ζητούσε χρήματα …"Επενδύστε" πάνω μου 1 δις ευρώ και σε δέκα χρόνια θα σας δώσω 1,5 δις …"Επενδύστε" στην ανάπτυξή μου …"Επενδύστε" στην οικονομία μου …"Επενδύστε" στις ανάγκες μου, που θα με ξαναφέρουν μπροστά σας. Κάποιοι την "άκουγαν" και αφού "πείθονταν", "επένδυαν" πάνω της. "Επένδυαν" όμως και δεν της δάνειζαν. Δεν υπέγραφε δάνειο η Ελλάδα, για να πάρει τα χρήματά τους. Δεν έβαζε υποθήκες, για να πάρει τα χρήματά τους. Η Ελλάδα απλά "τύπωνε" χαρτάκια, τα οποία έγραφαν πάνω …"Οφείλω να σου δώσω —δεν σου χρωστάω— εξαιτίας μιας υπόσχεσης". Αυτό δεν το έκανε από πονηριά. Κοινή συνεννόηση υπήρχε μεταξύ της Ελλάδας και των "επενδυτών". Συνέφερε τους τοκογλύφους να τους "οφείλει" και να μην τους "χρωστάει", γιατί σε μια τέτοια περίπτωση θα πήγαιναν φυλακή για τοκογλυφία. Θα πήγαιναν φυλακή τόσο οι τοκογλύφοι όσο και οι διεφθαρμένοι ηγέτες της Ελλάδας.

Αυτό ήταν το παιχνίδι των κρατικών ομολόγων. Μια ενδιάμεση τράπεζα έδινε στην Ελλάδα τα χρήματα που "ζητούσε" από την αγορά και τα χρήματα που της έδινε τα έπαιρνε η τράπεζα αυτή από τους "επενδυτές". Οι "επενδυτές" αγόραζαν από την τράπεζα ομόλογα και περίμεναν κέρδη. Ήλπιζαν σε κέρδη. Δεν δάνειζαν στην Ελλάδα με τόκο. Περίμεναν αποδόσεις μεγάλων κερδών από τις ανάγκες της Ελλάδας. Άρα, ρίσκαραν, πιστεύοντας στις "υποσχέσεις" της. Τα ομόλογα, δηλαδή, είναι "ευκαιρίες", που έδωσε το ελληνικό κράτος σε "επενδυτές", για να κερδίσουν χρήματα, βασιζόμενοι στις δικές του δανειακές ανάγκες.

Πληρώνουν οι "επενδυτές" τις προηγούμενες δανειακές του ανάγκες, για να ξεπληρωθούν από τις επόμενες. Δίνουν "νερό" σε ένα διψασμένο θηρίο, γιατί γνωρίζουν ότι θα ξαναγυρίσει να ζητήσει. Εκεί στην "πηγή" του χρήματος, δηλαδή, "περιμένουν" οι τοκογλύφοι τα κράτη, για να εξυπηρετήσουν τις προηγούμενες "υποσχέσεις" τους. Δεν έχει νέο "νερό", αν δεν πληρώσεις το προηγούμενο. Για να ξαναπάρουν χρήματα τα κράτη, θα πρέπει να πληρώσουν τις προηγούμενες "υποσχέσεις" τους. Θεωρητικά, για να ξαναπάρουν χρήματα τα κράτη, θα πρέπει να έχουν μια οικονομία-βιομηχανία, που θα παράγει κέρδη και θα τους επιτρέπει να ξαναδανείζονται. Λέμε θεωρητικά, γιατί αυτό ελάχιστα ενδιαφέρει τους τοκογλύφους. Οι τοκογλύφοι έχουν "κρυφές" σκέψεις, οι οποίες δεν φαίνονται στα χαρτιά.

Αυτό είναι το τραπεζικό "προϊόν", που λέγεται "κρατικό ομόλογο". Υπόσχεται μεγάλα κέρδη και άρα δεν μπορεί από τη φύση του να είναι ασφαλές. Τα κράτη δέχονται να παριστάνουν τα "άλογα" και οι επενδυτές "στοιχηματίζουν" πάνω τους. Από εκεί και πέρα τα πάντα λειτουργούν με τη λογική του τζόγου. Υπάρχει μεγάλο ρίσκο όταν επενδύεις σε αδύναμα "άλογα", όπως είναι τα φτωχά κράτη. Ρίσκο, γιατί, ως επενδυτής, είσαι στον "αέρα". Τα κρατικά ομόλογα μοιάζουν με τις μετοχές μιας εταιρείας, οι οποίες διακινούνται στο χρηματιστήριο μεταξύ των επενδυτών και ερήμην της εταιρείας την οποία αφορούν. Μοιάζουν, γιατί αποδίδουν κέρδη ανάλογα με το ύψος της επένδυσης. Αν πάει καλά η εταιρεία, θα αποδώσει μέρισμα. Αν δεν πάει καλά, δεν θα αποδώσει. Αν πάει καλά η εταιρεία, οι μετοχές είναι χρήμα. Αν δεν πάει καλά, είναι "κομφετί".

Τα κρατικά ομόλογα μάλιστα δεν έχουν καν τις ιδιότητες των συμβατικών μετοχών, γιατί ο επενδυτής δεν έχει κανένα νομικό δικαίωμα απέναντι στο κράτος που τα εξέδωσε. Δεν έχει κάνει την παραμικρή σύμβαση με αυτό και άρα δεν έχει μερίδιο από την περιουσία της. Έχει μερίδιο μόνον από τα κέρδη της, όπως τα αντιλαμβάνεται αυτός που του πούλησε το "προϊόν". Ο επενδυτής έχει νομικό "δικαίωμα" μόνον απέναντι στην τράπεζα που του πούλησε το "προϊόν", αλλά αυτό το δικαίωμα δεν έχει νόημα σε περίπτωση ζημιάς, όπως δεν έχει νόημα να διαμαρτύρεσαι στον "μπουκμέικερ" για το στοίχημα που έχασες. Γνωρίζεις τι πλήρωσες και τι πήρες. Μερίδιο και άρα "δικαίωμα" στην περιουσία του κράτους, που εξέδωσε τα ομόλογα, θεωρητικά έχει μόνον η ενδιάμεση τράπεζα που του έδωσε τα χρήματα, αλλά αυτή έχει πληρωθεί από τους επενδυτές και άρα πρακτικά δεν έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα ένα τέτοιο δικαίωμα.

Στην πραγματικότητα, δηλαδή, τα ομόλογα μοιάζουν με τα αποκόμματα των γραφείων στοιχημάτων. Το κράτος είναι ένα "άλογο", η ενδιάμεση τράπεζα είναι ο "μπουκμέικερ" και ο "επενδυτής" είναι ο τζογαδόρος, ο οποίος κρατάει το απόκομμα που έχει πληρώσει. Αυτός, ο οποίος έχει το απόκομμα αυτό, διεκδικεί κέρδη, αλλά χωρίς δικαιώματα πέρα από αυτά τα κέρδη. Όταν υπάρχουν κέρδη, τα αποκόμματα είναι νόμιμα και πανίσχυρα έγγραφα. Όταν δεν υπάρχουν τέτοια, είναι άχρηστα χαρτιά. Τι σημαίνουν πρακτικά αυτά τα οποία λέμε; Όταν ένα κράτος θέλει να πάρει χρήματα από την αγορά με τη διαδικασία των ομολόγων —και άρα ως "άλογο"-επένδυση—, τότε έχουν νόημα τα ομόλογα που κατέχει η αγορά, εφόσον αυτή θα το ξαναχρηματοδοτήσει και για να το κάνει αυτό, θα απαιτήσει τα προηγούμενα που δικαιούται. Αν όμως το κράτος δεν θέλει να ξαναπάρει χρήματα με αυτήν τη λογική, δεν έχουν κανένα νόημα τα ομόλογα που κρατάνε οι αγορές.

Δεν έχει κανένα δικαίωμα ο κάτοχος του ομολογιακού "αποκόμματος", όπως δεν έχει κανένα δικαίωμα ένας "αλογομούρης", ο οποίος τζογάρισε άπειρα χρήματα σε ένα άλογο, που τσακίστηκε στον ιππόδρομο. Με τα χρήματά του μπορεί το άλογο να έφαγε και να προπονήθηκε, αλλά, όταν έχασε την "κούρσα", αυτά τα χρήματα πήγαν στον "κουβά". Πετάει τα "αποκόμματα" των "χρημάτων" ως σκουπίδια στις κερκίδες και δεν διεκδικεί ούτε τον στάβλο ούτε το τρέιλερ, που κουβαλά το άλογο. Το άλογο έκανε αυτό το οποίο έπρεπε να κάνει και τίποτε παραπάνω. Δεν "γνωρίζει" το άλογο ποιος "έπαιξε" πάνω του. Δεν θα έπαιρνε κέρδη από τα κέρδη του τζογαδόρου και δεν έχει λόγο να καλύψει με την περιουσία του τις ζημιές του. Στον "κουβά" κατευθείαν τα αποκόμματα του τζογαδόρου.

Ας πρόσεχε. "Μάτια του παζάρια του" …όπως λέει ο λαός. Έξυπνος, αν έκανε τη σωστή επένδυση και επέλεξε τη σωστή εταιρεία και βλάκας, αν έκανε το αντίθετο. Η εταιρεία όμως δεν έχει καμία υποχρέωση απέναντί του. Το λέει άλλωστε και ο ίδιος ο ορισμός των ομολόγων. Δεν εγγυούνται μελλοντικά κέρδη, εξαιτίας των κερδών του παρελθόντος. Τα ανάλογα γίνονται με τα κράτη και τα ομόλογά τους. Οι τοκογλύφοι έχουν τέτοια "αποκόμματα" στην αναπτυξιακή "κούρσα" του ελληνικού κράτους και κανένα άλλο δικαίωμα. Στην προκειμένη περίπτωση έπαιξαν και έχασαν. Αυτοί έπαιξαν και άρα αυτοί κινδυνεύουν να χάσουν. Δεν κινδυνεύει η Ελλάδα, που ήταν το "άλογό" τους. Η Ελλάδα τα έφαγε τα χρήματα, γιατί τα "άλογα", για να τρέχουν, τρώνε "σανό" …είτε νικάνε είτε χάνουν.

Γιατί πήραν αυτό το ρίσκο; Γιατί αυτό τους συνέφερε. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Ρίσκαραν, δίνοντας ομόλογα στο "αέρα", γιατί δεν τους συνέφερε να δίνουν νόμιμα δάνεια με υποθήκες. Δεν τους συνέφερε για δύο πολύ σοβαρούς λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι το νόμιμο δάνειο έχει περιορισμένο κέρδος. Κέρδος, το οποίο ελέγχεται και φορολογείται ανάλογα. Αυτοί αναζητούν κολοσσιαία κέρδη και γι' αυτό επέλεξαν να "επενδύουν" και να διεκδικούν "αυθαίρετα" ό,τι τους βόλευε. Τα ομόλογα, επειδή ακριβώς είναι "επενδυτικές" προσπάθειες, δεν ελέγχονται στις αποδώσεις τους και επιπλέον φορολογούνται διαφορετικά. Γι' αυτόν τον λόγο οι εμπορικές τράπεζες λειτουργούσαν με κέρδη 2% και 3%, ενώ οι τοκογλύφοι-ψευδοεπενδυτές λειτουργούσαν με κέρδη, τα οποία δεν είχαν "ταβάνι". Μπορούσαν να φτάσουν στο 50% ή και στο 60% μέσα από αλλεπάλληλες αναχρηματοδοτήσεις-επενδύσεις του ιδίου ομολόγου.

Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος. Ο δεύτερος λόγος ήταν άλλος. Όλοι αυτοί οι τοκογλύφοι είχαν βάλει στο στόχαστρό τους ολόκληρα κράτη και λαούς. Είχαν βάλει στο στόχαστρό τους μεγάλα "πακέτα". Τα δάνεια δεν τους συνέφεραν, γιατί δεν γινόταν "παιχνίδι". Τα δάνεια πρέπει να ξεπληρώνονται, γιατί φαίνονται ως τέτοια. Τα ομόλογα δεν χρειάζεται καν να ξεπληρωθούν. Τα ομόλογα χρειάζονται νέα ομόλογα για να αναχρηματοδοτηθούν. Από το πρώτο αναίτιο και άστοχο ομόλογο χτίζεται ένα τεράστιο χρέος. Γιατί; Γιατί από εκεί και πέρα όλα γίνονται με "αέρα" και όχι με πραγματικό χρήμα. Πες ότι με ξεπλήρωσες και πες ότι σου ξαναδάνεισα. Χρήματα δεν αλλάζουν χέρια, αλλά καταγράφονται κέρδη, που μοιράζονται στους επενδυτές. Οι τοκογλύφοι αυτά τα κέρδη διεκδικούσαν. Γι' αυτόν τον λόγο δεν τους συνέφεραν τα δάνεια. Δεν μπορούσαν ν' ανταγωνιστούν τις μεγάλες εμπορικές τράπεζες. Δεν μπορούσαν να "ξεπλύνουν" χρήματα. Δεν μπορούσαν να κάνουν πολλά παράνομα πράγματα.

Όμως, το σημαντικότερο ήταν άλλο. Ο δανεισμός ενός κράτους είναι σοβαρή υπόθεση και οι κυβερνήσεις τον κάνουν με μεγάλη προσοχή και φόβο. Αυτό είναι το πρόβλημα με τα δάνεια και γι' αυτό δεν συμφέρουν τους τοκογλύφους. Ελέγχονται οι κυβερνήσεις που τα συνάπτουν και οι τόκοι τους μπαίνουν στον τρέχοντα προϋπολογισμό, όπως "προσημειώνονται" και οι υποθήκες του κράτους. Μια κυβέρνηση, δηλαδή, δεν μπορεί να δανείζεται σε βαθμό "αυτοκτονικό", γιατί κρίνεται. Φαίνεται τι κάνει από την αρχή. Δεν χρειάζεται να σε φτάσει στον "γκρεμό", για να τη σταματήσεις. Τη σταματάς μόλις κάνει το πρώτο βήμα προς αυτόν. Όπως τρομοκρατείται μια οικογένεια, αν αρχίσει ο πατέρας να βάζει υποθήκες στα σπίτια της οικογένειας, έτσι παθαίνουν και οι λαοί. Η οικογένεια όμως δεν τρομάζει, όταν ο πατέρας βρίσκει "επενδυτές". Ο λαός δεν τρομάζει, όταν η κυβέρνηση βρίσκει "επενδυτές".

Αυτό ακριβώς είναι το ομόλογο. Είναι κάτι, το οποίο δεν φαίνεται στα χαρτιά. "Μετακινεί" την υποχρέωση σε ένα μακρινό σημείο του μέλλοντος. Παίρνεις ως κυβέρνηση τα χρήματα των ομολόγων το 2010 και τα ξεπληρώνεις το 2020. Σ' αυτό το διάστημα έχεις χρήματα να κάνεις σπατάλες και δεν φαίνεται τίποτε αρνητικό. Δεν φαίνονται τόκοι στον προϋπολογισμό και ούτε φαίνονται υποθήκες, που απειλούν τον λαό. Δέκα χρόνια είσαι ελεύθερος να κάνεις ό,τι θέλεις και όταν φτάσει η ώρα της πληρωμής ποιος ζει και ποιος πεθαίνει. Δεν σε αφορά ως κυβέρνηση, εφόσον το πιο πιθανό είναι να μην είσαι αυτός που θα το "φορτωθεί". Άλλοι θα κληθούν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Εσύ, αν βρεις έναν μισθοφόρο Καρατζαφέρη, μπορείς να παριστάνεις και το εθνικό "κεφάλαιο".

Αυτό έκανε ο "καταλληλότερος" Σημίτης. Το εθνικό μας "κεφάλαιο" …με βάση τα λόγια του μποντιμπιλντερά του ΛΑΟΣ. Αυτά, τα οποία σήμερα μας σπρώχνουν στη χρεοκοπία, είναι τα αποτελέσματα της δικής του "καταλληλότητας". Αυτός πήρε τα πρώτα χρήματα των ομολόγων πάνω στα οποία χτίστηκε το σημερινό μας χρέος. Τα χρήματα που πήρε ο Σημίτης αναχρηματοδοτούμε διαρκώς με νέα ομόλογα. Αυτός πήρε τα χρήματα χωρίς κανένα σχέδιο και απλά για να τα σπαταλά, γιατί αυτό συνέφερε τους τοκογλύφους. Με αυτά τα χρήματα ο Σημίτης έγινε "όμορφος".

Με αυτά τα χρήματα έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες της σπατάλης. Με αυτά τα χρήματα έγιναν μεγιστάνες οι Μπόμπολες, που στήριζαν τον Σημίτη. Με αυτά τα χρήματα κονομούσαν οι Γερμανοί της Siemens. Με αυτά τα χρήματα πήραν επιδόματα οι δημόσιοι υπάλληλοι …ακόμα και για το επίτευγμά τους να στέκονται στα δύο τους πόδια. Με αυτά τα χρήματα πήραν αυξήσεις οι δικαστικοί, προκειμένου να μην "βλέπουν" τίποτε. Η απόλυτη ευτυχία των τοκογλύφων. Ένα κράτος έπαιρνε χρήματα από την αγορά των ομολόγων μόνο και μόνο για να σπαταλά και να ξεπληρώνει τα προηγούμενα ομόλογα. Κανένας δεν αντιδρούσε, γιατί, όσοι ήταν αρμόδιοι να το κάνουν αυτό, τα "έπαιρναν".

Όμως, αυτό δεν ήταν αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Παντού στον κόσμο τα ίδια έγιναν. Δεν είχε μόνον η Ελλάδα διεφθαρμένους και χαφιέδες Σημίτηδες. Όλα τα κράτη είχαν. Παντού ήταν απλωμένοι οι άνθρωποι των τοκογλύφων. Παντού έκαναν τα ίδια και η απόδειξη είναι ότι παντού σήμερα ακολουθείται η ίδια "αντί"-πολιτική για να αντιμετωπιστεί η κρίση του χρέους. Δεν υπάρχει κράτος αυτήν τη στιγμή στον κόσμο, που να μην αντιμετωπίζει προβλήματα με το υπερβολικό του δημόσιο χρέος. Δεν υπάρχει κράτος, που να μην έχει πρόβλημα με το δημόσιο έλλειμμά του, το οποίο οφείλεται κατά κύριο λόγο στην εξυπηρέτηση αυτού του χρέους. Οι πάντες περιορίζουν τη δημόσια σπατάλη, γιατί εκεί βρίσκεται το αίτιο της δημιουργίας του χρέους.

Αυτό το χρέος οφείλεται στους τοκογλύφους και στα ομόλογά τους. Η μεθοδολογία των τοκογλύφων ήταν κοινή σε όλο τον κόσμο. Αυτοί έκαναν το εξής απλό: "Επενδυτές", όπως η Goldman Sachs, διέφθειραν ολόκληρες κυβερνήσεις, προκειμένου να "κρυφοδανείζονται" μέσω ομολόγων. Τις έπειθαν ότι τις συνέφερε πολιτικά να δανείζονται κρυφά, για να "ωραιοποιούν" την εικόνα τους και να εμφανίζονται σαν "πετυχημένες". Τα δάνεια δεν φαίνονται πουθενά και οι κυβερνήσεις φαίνονταν να κάνουν λαμπρό "κοινωνικό" και διαχειριστικό έργο. Πετούσαν οι "δείκτες" της ανάπτυξης, που στηρίζονταν στην κατανάλωση και άρα τους ευνοούσε η σπατάλη. Επειδή όμως οι τοκογλύφοι δεν μπορούσαν να στηριχθούν μόνον στην "πειθώ", συνήθως έκαναν και τους "χουβαρντάδες". Έδιναν και ποσοστά σ' αυτούς που έπαιρναν αποφάσεις.

Αυτές οι αποφάσεις τους ενδιέφεραν. Οι αποφάσεις για άνευ λόγου και αιτίας δανεισμό. Αναίτιο δανεισμό, που συνέφερε μόνον τους τοκογλύφους και τους διεφθαρμένους πολιτικούς, οι οποίοι έπαιρναν ποσοστά ανάλογα με τα ομόλογα που έπαιρναν. Ομόλογα-χρήματα χωρίς καμία επενδυτική προοπτική. Γιατί ενδιέφερε τους τοκογλύφους να πουλάνε αυτά τα δάνεια χωρίς προοπτική και άρα με προδιαγεγραμμένη την αποτυχία τους; Για να "πουλάνε" οι ίδιοι στους πελάτες τους "προϊόντα". Για να εμφανίζουν αποδόσεις. Από ένα τεράστιο πρώτο αναίτιο ομόλογο προέκυπτε μια "αλυσίδα" ομολόγων που το επαναχρηματοδοτούσε, εφόσον ήταν φύση αδύνατον το κράτος να το εξοφλήσει. Τα κράτη την πατούσαν όπως οι αφελείς καταναλωτές με τις πιστωτικές κάρτες. Έπαιρναν το πρώτο ομόλογο έτσι απλά —επειδή μπορούσαν— και χωρίς κάποιον σημαντικό λόγο και στη συνέχεια δεν είχαν τη δυνατότητα να το εξοφλήσουν. Δεν το εξοφλούσαν, αλλά το αναχρηματοδοτούσαν, σπρώχνοντάς το στο μέλλον και γιγαντώνοντάς το.

Εδώ ακριβώς αρχίζουμε και υποπτευόμαστε τι συμβαίνει στο τέλος της διαδρομής. Αυτό δεν μπορεί να γίνεται έπʼ άπειρον. Γνώριζαν οι κυβερνήσεις ότι δεν θα είχαν ποτέ τη δυνατότητα να εξοφλήσουν τα ομόλογα, εφόσον γνώριζαν ότι ποτέ τα χρήματα των ομολόγων δεν επενδύθηκαν για να τα βγάλουν τα κέρδη τους, ώστε να πληρώσουν τις "υποσχέσεις" τους. Στη νεοταξική οικονομία δεν υπήρχε χώρος επένδυσης και υπήρχε μόνον σπατάλη χρημάτων. Αυτό όμως δεν το γνώριζαν μόνον οι κυβερνήσεις που τα σπαταλούσαν. Το γνώριζαν και οι τοκογλύφοι, οι οποίοι τους έδιναν τα χρήματα για να τα σπαταλούν. Γνώριζαν δηλαδή οι τοκογλύφοι ότι σε κάποια στιγμή τα χρήματα, τα οποία οι ίδιοι συνεχώς "ανακύκλωναν", θα "σκάσουν" σε κάποια χέρια. Αυτό το γνώριζαν. Πόνταραν όμως ότι θα "σκάσουν" στα χέρια των άλλων και όχι στα δικά τους.

Βγαίνει τώρα η Moοdies και λέει ότι τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια. Πολύ ωραία. Και ποιον αφορά αυτή η διαπίστωση; Ποιον απειλεί; Την Ελλάδα; Αν τα ελληνικά ομόλογα είναι "σκουπίδια", ποιον αφορά αυτό; Αυτόν που τα εξέδωσε και ξόδεψε τα χρήματα ή αυτόν που τα αγόρασε και τα έχει στα χέρια του; Αφορά δηλαδή την Ελλάδα, που βρήκε κορόιδα για να πουλήσει στα "σκουπίδια" της ή τους τοκογλύφους που τα αγόρασαν και οι οποίοι ανήκουν στην ίδια συμμορία με τη Moodies; Η Moodies στον Μπάφετ δεν ανήκει; Ο Μπάφετ δεν έχει στα χέρια του ελληνικά ομόλογα; Είναι δυνατόν η δική του εταιρεία να υποβαθμίζει την περιουσία του αφεντικού της; Άρα κάτι άλλο συμβαίνει.

Αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: Σήμερα οι τοκογλύφοι φοβούνται μήπως τα ομόλογα σκάσουν στα δικά τους χέρια. Φοβούνται μήπως οι λαοί αρνηθούν να τους πληρώσουν με όρους δανείων τον "αέρα" που τους πούλησαν. Ακριβώς, επειδή έχουν αυτόν τον φόβο και γνωρίζουν ότι δεν έχουν νομικά όπλα άμυνας, σχεδιάζουν την επόμενη ημέρα. Αυτοί σχεδιάζουν όλους τους δήθεν μηχανισμούς "στήριξης", για να μπορέσουν αλυσιδωτά να μετατρέψουν τα "άσφαιρα" ομόλογα των λαών σε επικίνδυνα χρέη. Γνωρίζουν δηλαδή ότι τα κράτη έφτασαν στα όρια τους και πριν αυτά προλάβουν να δηλώσουν αδυναμία πληρωμών, τα βάζουν ένα-ένα στον μηχανισμό "στήριξης". Διατηρούν τους "πεθαμένους" "ζωντανούς", μέχρι να έρθει η σειρά τους. Γι' αυτόν τον λόγο εξακολουθεί να μπορεί να δανείζεται η Πορτογαλία ή η Ιρλανδία, ενώ το "απαγορεύουν" στην Ελλάδα. Έβαλαν την Ελλάδα πρώτη στη "σειρά" και οι άλλοι θα περιμένουν να έρθει η δική τους.

Ξεκινάνε λοιπόν από την Ελλάδα για πολλούς λόγους. Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα και μπορεί εύκολα να απειληθεί. Είναι μια μικρή χώρα, η οποία έχει ανοικτά πολλά εθνικά μέτωπα και άρα εύκολα εκβιάζεται. Είναι κατά τη γνώμη τους πολύ αδύναμη, για ν' αντέξει την άμυνα απέναντι στην παγκόσμια συμμορία των τοκογλύφων. Είναι μια μικρή χώρα, για ν' αντέξει το κόστος να στήσει "Θερμοπύλες", οι οποίες θα προστατεύσουν τον υπόλοιπο κόσμο.

Ταυτόχρονα όμως η Ελλάδα τούς ευνοεί στο "ξεκίνημά" τους, γιατί, ακόμα κι αν θελήσει να στήσει "Θερμοπύλες", αυτοί έχουν εκ των προτέρων εξασφαλίσει τον "Εφιάλτη" τους. Εύκολα η Ελλάδα μπορεί να προδοθεί εκ των έσω, εφόσον η εβραϊκή συμμορία έχει τον δικό της Εβραίο Γιωργάκη να την κυβερνά και άρα να παίρνει αποφάσεις για το ελληνικό κράτος.

Δεν είναι τυχαίο, που, ελάχιστες ημέρες μετά τη "νίκη" του Εβραίου Γιωργάκη, ο Εβραίος Μπλάκφεϊν —της εβραϊκής Goldman Sachs— συναντήθηκε μαζί του, προφανώς για να του δώσει οδηγίες. Οδηγίες για τη μεθοδολογία που θα ακολουθηθεί, ώστε αυτά τα "αέρινα" χρήματα των Εβραίων τοκογλύφων να γίνουν δάνεια με υποθήκες ανυπολόγιστης αξίας για τους Έλληνες.

Όμως, για να τα καταφέρουν όλα αυτά, θα πρέπει να "στριμώξουν" την Ελλάδα. Να την απομονώσουν, ώστε να μην έχει διέξοδο διαφυγής πέρα από τη δική τους "πόρτα". Να εκμεταλλευτούν τις δανειακές της ανάγκες, ώστε να πέφτει μόνον πάνω τους. Να πέφτει πάνω στις "αγορές", όπως εύσχημα παρουσιάζονται οι τοκογλύφοι. Για να το επιτύχουν αυτό, θα πρέπει να μπορέσουν να τρομοκρατήσουν όχι μόνον την ίδια την Ελλάδα, αλλά και όλους τους πιθανούς δανειστές της. Όλους όσους θα μπορούσαν να της δανείσουν και δεν ανήκουν στη συμμορία της "αγοράς".

Κατάλαβε ο αναγνώστης ποιος είναι ο στόχος τους. Προσπαθούν να την απομονώσουν σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας. Προσπαθούν να "πείσουν" την υπόλοιπη αγορά ότι η Ελλάδα είναι κάτι σαν "εταιρεία", της οποίας η "μετοχή" είναι σκουπίδι και άρα δεν έχει νόημα να χρηματοδοτηθεί με νέα δάνεια. Αυτό είναι ψέμα. Γιατί; Γιατί, αν τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να τα αποπληρώσει και άρα να τα κάνει εκ νέου "χρυσάφι". Δεν τα πληρώνει και βελτιώνει αυτόματα την οικονομική της θέση. Γιατί να αγοράσει ένα σκουπίδι από το κορόιδο, που προηγουμένως κατάφερε να του το πουλήσει; Έχει δίκιο η εταιρεία του Μπάφετ. Τα ελληνικά ομόλογα είναι σκουπίδια. Ας τα κρατήσουν οι ίδιοι. Γιατί να αγοράσει η Ελλάδα τα ελληνικά σκουπίδια, που βρίσκονται στα χέρια του τοκογλύφου Μπάφετ και σήμερα τα πουλάει;

Αυτός είναι ο απόλυτος εφιάλτης των τοκογλύφων. Να απαλλαγεί η Ελλάδα από το "βαρύδιο" των ομολόγων. Γιατί; Γιατί δεν μπορούν να την απειλούν με ασφυξία. Δεν μπορούν να την απειλούν με τα spreads, όπως τα διαμορφώνουν οι ίδιοι. Η Ελλάδα σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα βρεθεί σε αδιέξοδο, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι τοκογλύφοι και τα τσιράκια τους. Η Ελλάδα μπορεί να καλύψει τις δανειακές της ανάγκες με πραγματικά δάνεια και όχι με ομόλογα. Μπορεί να βγει στην αγορά για δάνεια από τις εμπορικές τράπεζες —και όχι για ομόλογα από τους τοκογλύφους— με το πλεονέκτημα των τρομερών δεικτών οικονομικής "υγείας". Μια χώρα με 240 δις ΑΕΠ και πραγματικό δημόσιο χρέος 100 δις, δανείζεται απ' όποιον θέλει και με τους καλύτερους όρους. Δανείζεται ακόμα και από αυτούς που δεν έχουν. Μπορεί να καταφύγει μέχρι και σε εσωτερικό δανεισμό, εφόσον οι Έλληνες είναι από τους λαούς με τις υψηλότερες τραπεζικές καταθέσεις.

Με δημόσιο χρέος τέτοιο, που να είναι το 41% του ΑΕΠ, αυτήν τη στιγμή ούτε η Γερμανία δεν είναι. Με δημόσιο έλλειμμα —χωρίς τις υποχρεώσεις των ομολόγων— να πέφτει κάτω ακόμα και από το 3%, αυτήν τη στιγμή ούτε το Λουξεμβούργο δεν είναι. Αν σ' αυτό συνυπολογίσει κάποιος ότι η Ελλάδα είναι από τις χώρες που έχουν από τα μικρότερα ιδιωτικά χρέη και τη μεγαλύτερη δημόσια περιουσία στο κόσμο, τότε εύκολα καταλαβαίνει ότι στην πραγματικότητα είναι μια πραγματική "Ελβετία". Γι' αυτόν τον λόγο η στάση πληρωμών δεν απειλεί την Ελλάδα με ασφυξία. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορεί να δανειστεί από παντού. Αυτό το οποίο κάνει άλλωστε και σήμερα για λάθους λόγους, εφόσον το κάνει όχι για να καλύψει τις πραγματικές της ανάγκες, αλλά για να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους. Μπορεί να δανειστεί από τους ίδιους τους Έλληνες, εκδίδοντας λαϊκό ομόλογο. Ακόμα και υποθήκη το δημόσιο κεφάλαιο να βάλει, δεν υπάρχει πρόβλημα, εφόσον σε Έλληνες θα καταλήξει και αυτό δεν είναι και τόσο απειλητικό για τον ελληνικό λαό.

Αυτό είναι που τρομοκρατεί τους τοκογλύφους. Γι' αυτόν τον λόγο απειλούν την Ελλάδα με όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα. Τι μέσα; Τι κάνει ένας τοκογλύφος, όταν κινδυνεύει να μην πληρωθεί; Πληρώνει μπράβους να απειλήσουν και να τρομάξουν το θύμα. Το δέρνει εν ανάγκη, για να του αποδείξει ότι δεν αστειεύεται. Αυτό γίνεται και με την Ελλάδα. Την απειλούν οι τοκογλύφοι με "ξυλοδαρμό". Στην εβραϊκή συμμορία των τοκογλύφων πρέπει να αναζητήσει κάποιος τα αίτια, που τα τουρκικά πολεμικά "σουλατσάρουν" στο Αιγαίο. Στην ίδια συμμορία αναζητά κάποιος και τους χρηματοδότες των Σκοπιανών ή των Τσάμηδων. Τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό, για να μην τους "πιστολιάσει" …όπως δικαιούται.

Είναι τυχαίο που όλοι όσοι εμπλέκονται στα οικονομικά μας θέματα είναι της ίδιας καταγωγής με όλους όσους εμπλέκονται στα εθνικά μας θέματα —συν τον "Έλληνα" Πρωθυπουργό και υπουργό Εξωτερικών— και είναι Εβραίοι; Μπενράνκε, Σρος Καν, Τρισέ, Άκερμαν, Μπάφετ, Μπλακφέιν, Σόρος, Κίσινγκερ, Φρίντ, Νίμιτς, Μιλοβάνοβιτς, Giorgo Papandreou …οι πάντες είναι Εβραίοι. Οι πάντες έχουν προοπτικές είσπραξης προσωπικού κέρδους σε περίπτωση που η εβραϊκή συμμορία των τοκογλύφων κάνει εισπράξεις στην Ελλάδα …Οι πάντες κατά "σύμπτωση" είναι μέλη της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.

Οι κατά τα άλλα "ασυναγώνιστοι" νεοταξίτες. Οι "λάτρεις" της ελεύθερης οικονομίας, την οποία θέλουν να ελέγχουν με σταλινικές μεθόδους. "Ακαταμάχητοι" μόνον όταν τους συμφέρει και με τα "όπλα" που τους συμφέρει. Αυτοί είναι τα σημερινά κτήνη της τοκογλυφίας, που απειλούν την Ελλάδα. Αυτοί θέλουν ελεύθερη αγορά μόνον για όσο διάστημα τους συμφέρει. Τώρα, που δεν τους συμφέρει η —πάντα πιθανή— "ζημιά" στην αγορά, απειλούν και εκβιάζουν. Μέχρι τώρα τους συνέφερε η σπατάλη της Ελλάδας και τη διέφθειραν, για να εκδίδει ομόλογα. Τώρα, που την έφτασαν στα όρια, δεν αναγνωρίζουν την περίπτωση στάσης πληρωμών και άρα "ζημιά". Θέλουν τα χρήματά τους πάση θυσία και γι' αυτό τη βάζουν στη μηχανή του "κιμά". Τη βάζουν στο ΔΝΤ, για να μετατρέψουν τα "αποκόμματα" των στοιχημάτων τους σε "ενυπόθηκα" δάνεια. Μέχρι τώρα έξυπνοι τζογαδόροι και τώρα ένοπλοι "δανειστές". Γι' αυτόν τον λόγο έχουν ανάγκη το ΔΝΤ.

Αυτός είναι ο ρόλος του ΔΝΤ. Ο ρόλος του ΔΝΤ του Εβραίου Στρος Καν, ο οποίος είναι μέλος της συμμορίας των τοκογλύφων. Αυτός ο οργανισμός θα "υποθηκεύσει" ολόκληρη τη χώρα, μετατρέποντας τα άχρηστα ομόλογα των τοκογλύφων σε υπερπολύτιμα ενυπόθηκα δάνεια. Αυτός θα απειλήσει την εθνική ακεραιότητα της πατρίδας μας. Γιατί; Γιατί το ΔΝΤ είναι ένας "μετατροπέας" χρημάτων και υποχρεώσεων. Το ΔΝΤ μετατρέπει τα χρέη του κράτους απέναντι σε ιδιώτες —και μάλιστα απατεώνες— σε χρέη του κράτους απέναντι σε άλλα κράτη και διεθνείς οργανισμούς.

Το ΔΝΤ μετατρέπει τα ακίνδυνα χρέη του ελληνικού κράτους απέναντι σε ιδιώτες σε επικίνδυνα χρέη απέναντι σε κράτη και λαούς. Βάζουν την Ελλάδα να "δανείζεται" από τους λαούς, για να ξεπληρώνει τους τοκογλύφους. Όταν θα τους ξεπληρώσει πλήρως, θα έχει μπροστά της ακόμα μεγαλύτερο χρέος, το οποίο όμως —δυστυχώς γι' αυτήν— θα είναι πραγματικό χρέος απέναντι σε λαούς. Θα είναι πραγματικό χρέος με υποθήκες και όχι "αέρας" των "τζογαδόρων". Το "μοιραίο" της χρεοκοπίας δεν θα το αποφύγει, εφόσον εξακολουθεί να δανείζεται, χωρίς να παράγει, αλλά οι συνέπειες θα είναι πολύ χειρότερες, εφόσον απέναντί της θα στέκονται κράτη και λαοί και όχι τα λαμόγια της τοκογλυφίας. Οι τοκογλύφοι θα έχουν πάρει ήδη τα χρήματά τους και θα τα ξεκοκαλίζουν στα διάφορα σημεία του Πλανήτη.

Στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή γίνεται η μεγαλύτερη "μάχη" του Πλανήτη. Οι τοκογλύφοι ξεκινάνε από την Ελλάδα, για να εφαρμόσουν πρακτικές, τις οποίες στη συνέχεια θα εφαρμόσουν και στις υπόλοιπες χώρες. Σε όλες τις χώρες, που τις ξεγέλασαν με τα "ανώδυνα" ομόλογα και στο μέλλον θα τους ζητήσουν να τα εξυπηρετήσουν με τον πιο "επώδυνο" τρόπο, σαν να ήταν πραγματικά δάνεια. Αν κατορθώσουν και μετατρέψουν —μέσω του μηχανισμού "στήριξης"— τα ελληνικά ομόλογα σε ελληνικά δάνεια, θα το κατορθώσουν σε όλες τις χώρες. Γι' αυτόν τον λόγο γίνονται πρωτοφανή πράγματα στην πατρίδα μας. Πρώτη φορά στην ιστορία το ΔΝΤ μπαίνει σε μια χώρα πριν αυτή χρεοκοπήσει …υποτίθεται για να μην χρεοκοπήσει. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα του υποτιθέμενου ανεπτυγμένου και ελεύθερου δυτικού κόσμου, στην οποία μπαίνει το ΔΝΤ με δικαίωμα "συγκυβέρνησης".

Αν καταφέρει το ΔΝΤ και νικήσει την Ελλάδα, θα νικήσει και όλα τα υπόλοιπα κράτη. Αν καταφέρει το ΔΝΤ και "συγκυβερνήσει" την Ελλάδα, θα "συγκυβερνήσει" και όλα τα υπόλοιπα υπερχρεωμένα κράτη. Από την Ελλάδα θα πάει στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία κλπ.. Από την Ελλάδα η εβραϊκή "στρατιά" του ΔΝΤ θα ανοίξει την "πύλη", που θα κατακτήσει τον κόσμο ολόκληρο. Από την Ελλάδα θα επιχειρήσουν οι Εβραίοι να μετατραπούν από λαμόγια τοκογλύφοι σε πραγματικούς κυρίαρχους του Πλανήτη. Αν το καταφέρει αυτό η συμμορία των τραπεζιτών και των τοκογλύφων της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, τότε η παγκόσμια διακυβέρνηση, που ονειρεύεται το μέλος της Γιωργάκης, θα είναι γεγονός.

Στην Ελλάδα λοιπόν για άλλη μια φορά στήνονται "Θερμοπύλες", από την άμυνα των οποίων εξαρτάται η πορεία όλου του κόσμου. Όπου όμως υπάρχουν "Θερμοπύλες" υπάρχουν και "Εφιάλτες". Οι Έλληνες τρομάζουν πολύ τους εχθρούς και ακόμα περισσότερο τους Εβραίους εχθρούς τους. Ποτέ αυτοί οι εχθροί δεν θέλουν να αναμετρώνται απευθείας με τους Έλληνες. Γι' αυτόν τον λόγο χρειάζονται προδότη. Εδώ όμως είναι το δύσκολο. Ποιος θα βάλει έναν τέτοιο μηχανισμό μέσα στη χώρα; Ποιος "ηγέτης" της θα της έδινε αυτήν την "αυτοκτονική" συμπεριφορά; Ποιος ηγέτης θα ξεπουλούσε τη χώρα, για να δώσει τα "κέρδη" στους τοκογλύφους; Ποιος ηγέτης θα λειτουργούσε εις βάρος των συμφερόντων του λαού και υπέρ των τοκογλύφων, οι οποίοι δεν εννοούν να πιστέψουν ότι …αυτός, ο οποίος παίζει, μπορεί και να χάσει; Ποιος ηγέτης στην πραγματικότητα θα γινόταν "Εφιάλτης" και θα πρόδιδε την Ελλάδα στον υπερπάντων αγώνα της; Ποιος ιδιοκτήτης ή διαχειριστής "ίππου" θα μάζευε τα σκουπίδια των αποκομμάτων των στοιχημάτων των τζογαδόρων του ιππόδρομου, για να τα "αναγνωρίσει" επίσημα σαν δικά του χρέη;

Σκεπτόμενος κάποιος απλά, εύκολα μπορεί να φτάσει σε μια άκρη. Ποιος ήταν αυτός, ο οποίος πρώτος ανέφερε τον όρο "ΔΝΤ"; Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήταν αυτός; Αυτός, ο οποίος μέχρι τότε ήταν ο μόνος που "γνώριζε" πού βρίσκονταν τα "λεφτά". Αυτός ήταν ο πρώτος και ο μόνος που ανέφερε τον όρο "ΔΝΤ". Μέχρι τότε αυτός ο όρος δεν υπήρχε καν στην καθημερινή ορολογία του ελληνικού λαού. Το ΔΝΤ —μέχρι τη διακυβέρνηση του Γιώργου— ήταν ένας οργανισμός, ο οποίος αφορούσε τα κράτη της υποσαχάριας Αφρικής, τις Μπανανίες της Λατινικής Αμερικής, κάτι "πλημμυρισμένους" Ασιάτες και κανέναν άλλο.

Ο Γιώργος λοιπόν ήταν αυτός, ο οποίος πρώτος απ' όλους ανέφερε αυτόν τον όρο. Για ποιον λόγο μπήκαμε αναγκαστικά σ' αυτόν τον μηχανισμό; Εξαιτίας της αδυναμίας δανεισμού μας. Μια αδυναμία, η οποία είναι προφανές ότι ήταν τεχνητή, εφόσον η κατάσταση της Ελλάδας δεν ήταν πολύ χειρότερη από αυτήν πολλών άλλων κρατών. Δεν ήταν η Ελλάδα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από χώρες, οι οποίες εξακολουθούν ακόμα και σήμερα να δανείζονται. Η αδυναμία δανεισμού της Ελλάδας έφερε το ΔΝΤ στην "αυλή" της.

Το πρόβλημα του δανεισμού της Ελλάδας οφειλόταν στην κατάρρευση της αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων. Γιατί όμως έγινε αυτό, μόλις την εξουσία την ανέλαβε ο Γιώργος. Τι σχέση έχει η Τράπεζα της Ελλάδας, που βρίσκεται υπό την εξουσία του Γιώργου; Γιατί άλλαξαν εσωτερικοί κανονισμοί της λειτουργίας της την επομένη της νίκης του Γιώργου στις εκλογές; Ο Γιώργος, λοιπόν, δεν ήταν μόνον αυτός, ο οποίος πρώτος "ονειρεύτηκε" το ΔΝΤ, αλλά εξαιτίας του είδαμε και εμείς το "όνειρό" του να παίρνει σάρκα και οστά. Ο Γιώργος δεν είναι απλά Εβραίος, αλλά έφερε και τους Εβραίους στην πατρίδα μας. Δεν είναι απλά μέλος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, αλλά παρέδωσε τη χώρα στα χέρια της.

Τα πράγματα θα πήγαιναν γι' αυτούς πολύ καλά και η θυσία των Ελλήνων θα ήταν σχεδόν αναπόφευκτη, αν δεν άλλαζαν άρδην και αιφνιδιαστικά κάποια πράγματα. Οι Εβραίοι επιτίθενται στους στριμωγμένους και χωρίς επιλογές Έλληνες, αλλά από χθες —1η Ιουλίου 2010—δεν έχουν και οι ίδιοι πλέον επιλογές. Κανένας από τους δύο μονομάχους δεν έχει πλέον δεύτερη επιλογή πέρα από τη νίκη. Όποιος νικήσει επιβιώνει και τα κερδίζει όλα και όποιος χάσει τα χάνει όλα. Κανένας δεν μπορεί πλέον να υποχωρήσει. Αυτό είναι το στοιχείο που προστέθηκε και αφορά μόνον τους Εβραίους. Πρέπει να νικήσουν στην Ελλάδα, γιατί, αν δεν το καταφέρουν, δεν θα επιβιώσουν πουθενά.

Χθες ψηφίστηκε ένας νόμος στις ΗΠΑ, ο οποίος αλλάζει τις συνθήκες στη Wall Street. Αλλάζει τις συνθήκες, που επέτρεψαν στις εβραϊκές "επενδυτικές" τράπεζες να γίνουν θηριώδεις. Ένας νόμος, που το σίγουρο είναι ότι θα βάλει τέλος στην εβραϊκή τοκογλυφική συμμορία που λυμαίνεται τον Πλανήτη. Οι τράπεζες αυτές χάνουν τις "πλάτες" του αμερικανικού δημοσίου. Χάνουν την "εγγύηση" του αμερικανικού δημοσίου. Χάνουν τη δυνατότητα, κάθε φορά που κινδυνεύουν, να παραγγέλνουν από την εβραϊκή FED μια "καραβιά" δολάρια. Χάνουν τη δυνατότητα να διατηρούν τον τεράστιο "όγκο" τους χάρη στα χρήματα των Αμερικανών καταθετών.

Αν η Ελλάδα αυτήν τη στιγμή κηρύξει στάση πληρωμών, θα "κλονίσει" απόλυτα τη συμμορία των Εβραίων. Αν αρνηθεί να τους ξεπληρώσει τα ομόλογα και άρα να ξαναγοράσει η ίδια τα δικά της "σκουπίδια", τότε απλά τελείωσαν. Αν η κουκίδα, που λέγεται Ντουμπάι, όταν απειλήθηκε με χρεοκοπία, "κλόνισε" το σύστημά τους, τότε μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα τους "ανατινάξει" στην κυριολεξία με το μέγεθός της. Θα τους οδηγήσει στη χρεοκοπία, εφόσον τα μεγέθη της είναι πολύ πιο μεγάλα από του Ντουμπάι και ταυτόχρονα δεν προβλέπεται πλέον —εξαιτίας του Ομπάμα— έξωθεν "βοήθεια". Θα καταρρεύσουν οι εβραϊκές επενδυτικές τράπεζες των τοκογλύφων όπως οι "δίδυμοι" την 11η Σεπτεμβρίου.

Ταυτόχρονα η Ελλάδα με μια τέτοια ενέργειά της μπορεί ν' ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για όλες τις εταιρείες των τοκογλύφων και των κερδοσκόπων. Μπορεί όχι μόνον να τις ρίξει κάτω, αλλά να τους δώσει και τη χαριστική βολή. Γιατί; Γιατί οι εταιρείες αυτές συνδέονται μεταξύ τους στο σύνολό τους, εφόσον λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία. Έχουν επενδύσει στο "ισχύς εν τη ενώσει" και ο ένας χρηματοδοτεί τον άλλο και συνήθως ο ένας "ποντάρει" στο "στοίχημα" του άλλου. Εταιρίες όπως η Goldman Sachs, η JP Morgan, η Morgan Stanley, η Lazard, που είναι στο σύνολό τους εβραϊκές, συνδέονται με δεκάδες