πιστεύω ότι η ψυχή είναι στο μυαλό μας…

το αποτέλεσμα όλων των

μοναδικών εμπειριών και σκέψεων μας...

ο καθένας μας ζει μια διαφορετική ζωή!

οι εμπειρίες μας - αντιδράσεις σε πράξεις

είναι διαφορετικές αφού συμβαίνουν διαφορετικά σε διαφορετικούς ανθρώπους...

ενώ δύο άνθρωποι μπορεί να έχουν μια παρόμοια εμπειρία

δεν είναι εξ ολοκλήρου το ίδιο πράγμα...

δύο άνθρωποι μπορούν να περπατήσουν στο ίδιο πεζοδρόμιο

ο ένας να βλέπει το τσιμέντο και ο άλλος τους ανθρώπους

ίσως να έχουμε παρόμοιες προοπτικές αλλά το πόσο τις θυμόμαστε διαφέρει
επίσης πολύ...

πώς χρησιμοποιούμε αυτή τη εμπειρία είναι επίσης διαφορετικό...

στην πραγματικότητα, ίσως να έχουμε το ίδιο σύνολο περίστασης με τις διαφορετικές περιεκτικές ενέργειες με τις αντιδράσεις...

ακόμα κι αν οι ενέργειες είναι παρόμοιες, οι λόγοι στις αντιδράσεις θα είναι διαφορετικοί...

πάρτε ότι χρόνοι (το Χ, πολλαπλασιάζει) μια ανθρώπινη ζωή 100 ετών,
είναι τέλεια αποδεκτό ως υπόθεση ότι ένα μυαλό είναι μοναδικό

υπό αυτήν τη μορφή, το μοναδικό ανθρώπινο μυαλό είναι μια αντίχειρας-τυπωμένη ύλη

είναι η ψυχή!!!

είναι πάρα πολύ μοναδικό και είναι πάρα πολύ παρόμοιο συγχρόνως,
ίδιο λόγω των γενικών τάσεών μας με τα παρόμοια ζώα...

ότι το μυαλό είμαι η ψυχή μας, είναι επίσης από μαθηματική άποψη αποδεκτό..

(μοναδικός συνδυασμός στην παρόμοια περίσταση μεταξύ των ανθρώπων σε μια διάρκεια ζωής)

Θα προσπαθήσω να διαφοροποιήσω τον κανόνα του "ωφελιμισμού" μεταξύ του "νόμου"...
 
Ο ωφελιμισμός είναι μια ηθική θεωρία που επικεντρώνεται στις συνέπειες  των πράξεων κάποιου κάποιας και όχι της αξίας της δράσης. Επομένως, σύμφωνα με αυτήν την αρχή καμία πράξη δεν είναι πραγματικά σωστή η λάθος.
 
Αντ' αυτού, κάθε δράση παραμένει ουδέτερη έως ότου συνδέεται άμεσα με τις αρνητικές ή θετικές συνέπειες. Εντούτοις, η διαφορά μεταξύ των δύο τύπων ωφελιμισμού με ενοχλεί.

Το να δρας ωφελιμιστικά φαίνεται να είναι μια στενότερη άποψη προς μια κατάσταση. Κρίνει μια πράξη αυστηρά βάση των συνεπειών της. Επομένως, η δολοφονία ενός ατόμου, ή, η κλοπή μπορεί να είναι πράγματα σωστά εάν το γενικό όφελος μιας τέτοιας δράσης ξεπερνά τη καθαρή απώλεια σε βάρος.

Ο κανόνας του ωφελιμισμού, ρωτά εάν η γενική υιοθέτηση μιας συγκεκριμένης πράξης θα έχει καθαρό όφελος ή καθαρή ζημία.

Παραδείγματος χάριν, Ένας χειρούργος έχει έξι ασθενείς: κάποιος χρειάζεται συκώτι, κάποιος χρειάζεται πάγκρεας, κάποιος χρειάζεται κύστη αμυχής, και δύο νεφρά εν ανάγκη.

Ο έκτος μπήκε για να αφαιρέσει κάτι. Θα έπρεπε ο χειρούργος να σκοτώσει το έκτο άτομο και να μεταμόσχευση τα όργανά του στους άλλους;

Ή, πράγματι, τι θα τον εμπόδιζε να θανατώσει τον πρώτο υγιή άνθρωπο (τον έβδομο)  που θα συναντήσει τυχαία στο δρόμο, τον ασθενή ή τον μη-ασθενή;

Αυτό θα παραβίαζε προφανώς τα δικαιώματα του έκτου/έβδομου άτομου, αλλά ο ωφελιμισμός των πράξεων φαίνεται να υπονοεί ότι, λαμβάνοντας υπόψη μια καθαρώς δυαδική επιλογή μεταξύ (1) της δολοφονίας του ατόμου και της διανομής των οργάνων του ή (2) να μην δράσουν έτσι και ο θάνατος των πέντε, που παραβιάζει τα δικαιώματά είναι ακριβώς αυτό που οφείλουμε να κάνουμε.

Ένας κανόνας χρηστικός, εντούτοις, θα εξέταζε τον κανόνα, παρά την πράξη, η οποία θα καθιερωνόταν με το να κόψει το έκτο άτομο.

Ο κανόνας σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν:  "όποτε ένας χειρούργος μπορεί να σκοτώσει ένα σχετικά υγιές άτομο προκειμένου να μεταμοσχευθούν τα όργανά του σε περισσότερα  άλλα πρόσωπα που τα χρειάζονται, οφείλει να το κάνει ."

Αυτός ο κανόνας, εάν καθιερωθεί στην κοινωνία, θα οδηγήσει προφανώς σε κακές συνέπειες και οι σχετικά υγιείς άνθρωποι θα σταματούσαν να επισκέπτονται τα νοσοκομεία.

Έτσι ένας χρηστικός κανόνας θα έλεγε ότι πρέπει να εφαρμόσουμε τον αντίθετο κανόνα: “Όχι στη συγκομιδή οργάνων από υγιής σε άρρωστους”

Εάν ο χειρούργος σκοτώσει το έκτο (έβδομο) άτομο, κατόπιν θα έκανε το λανθασμένο πράγμα.

Η θεωρία του Κάντ τώρα δηλώνει ότι κάποιος πρέπει να κάνει καλές ενέργειες επειδή είναι απλά καλό να γίνουν!!!

Ο Κάντ φαίνεται να προτείνει ότι η "ηθική θεωρία" του είναι δραστικά διαφορετική από αυτή του ωφελιμισμού. Μια καλή πράξη είναι καλή όχι λόγω των συνεπειών της ή της ευημερίας που παράγει, αλλά επειδή, είναι καλή.
 
Εντούτοις, πώς θα καθόριζε αυτό που είναι πραγματικά καλό ή κακό; Είναι αυτός που δεν αξιολογείται με την εξέταση των συνεπειών μιας συγκεκριμένης πράξης;

Δηλαδή εάν επρόκειτο να προσπαθήσω ερευνήσω εάν η πράξη ' x' είναι σωστή ή λάθος, θα αναρωτιόμουν, " Είναι η πράξη 'x' πραγματικά καλή ή κακή; " ή θα έβλεπα εάν οι συνέπειες είναι καλές η κακές;

Επίσης, σύμφωνα με πρόσφατες αναγνώσεις μου, Ο Κάντ φαίνεται να είναι σταθερός οπαδός των αντικειμενικών κανόνων. "Κατηγορική προστακτική" (η οποία δεν καταλαβαίνω) και λέγεται ότι είναι " απεριόριστη" και " γενική” …

Επομένως, αυτοί οι κανόνες είναι ένα γενικό μέρος του ανθρώπινου καθήκοντος...

Ωστόσο, ένας άλλος συγγραφέας γράφει με σαφήνεια ότι ο Καντ είναι μία από τις ρίζες της υποκειμενικής ηθικής!!!!

Μπορούμε να ορίσουμε την αγάπη "εκτός" του πλαισίου της "αναπαραγωγής";;

Αγαπητή pixie,

Θα ήθελα να σας παρακαλέσω να δείτε τα δημοσιευμένα κείμενα που σας αφορούν άμεσα και έμμεσα στο πιο κάτω link:

http://www.sxeseis.gr/viewthread.php?tid=31405

Η χρήστης Elena9779 από το εν λόγω site παραθέτει δικά σας κείμενα ισχυριζόμενου ότι είναι δικά της.
 
Θα θέλαμε να μας ενημερώσεις (εάν είναι δυνατό) κατά πόσο η προαναφερθείς χρήστης συσχετίζεται μαζί σας η αν μιλάμε για ομωνυμία.

Ευχαριστώ εκ τον προτέρων,

George..