Η Ελλάδα ταξιδεύει σα μαθήτρια γυμνή

τη βιάζουν οι δασκάλοι και το τίποτα υμνεί .

Φόρεσε και μπλε κορδέλα στα λευκά της τα μαλλιά

και διαβάζει Ξενοφώντα σε υπόγεια σχολειά .


Σε καφενέδες έμαθε να ζει

να πίνει νερομένο ούζο

και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ

από την ΄΄ Κρονστάνδη ΄΄ σου Καρούζο .


Σε καφενέδες έμαθε να ζει

και ν' αγκαλιάζει τον αλήτη

και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ

απ ' τη ΄΄ Νεφέλη ΄΄ σου Ελύτη .


Τις ιδέες μου τις θάβει κι όλο φεύγει σαν τρελή

και με τα προγράμματά της με βολεύει απ ' τη Βουλή .

Στις απάτες και στους φαύλους μ' έχει και κωπηλατώ

σε μια βάρκα που ' ναι τρύπια , και το άγνωστο ζητώ .


Σε καφενέδες έμαθε να ζει

να πίνει νερομένο ούζο

και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ

από την ΄΄ Κρονστάνδη ΄΄ σου Καρούζο .


Σε καφενέδες έμαθε να ζει

και ν' αγκαλιάζει τον αλήτη

και λέξη δεν κατάλαβε ποτέ

απ ' τη ΄΄ Νεφέλη ΄΄ σου Ελύτη .


Μου τα έχει πάρει όλα τώρα τα ιδανικά

και τη βρίσκω μες στο δρόμο μια ζωή με δανεικά .

Τα παιδιά της τραγουδάνε μέσα σ' ένα τενεκέ

κι έχει γίνει η Ελλάδα η Μανούλα του τεκέ .


* γραμμένο το 1990

Γιώργος Βλάχος

από τη π.σ :
ΜΕΣΑ ΣΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΤΕΤΡΑΒΑΓΓΕΛΟ


 Αθήνα 2000


σ . - 39 -

Πολύτιμες συμβουλές


Θέλεις να γίνεις διάσημος ;
Ξεκοίλιασε τον πατέρα σου
Πούλα τ' αδέλφια σου
Και βγάλε τη μάνα σου στο σφυρί .
Θέλεις να γίνεις το είδωλο του κόσμου
Να τρελλαίνονται οι νέοι από έκσταση ;
΄Αφησε τις σπουδές σου στη μέση
Φόρεσε πέταλα
Και γίνε ποδοσφαιριστής !

Θέλαις να σκεπαστείς από δόξα ;
Ψήσε δέκα γριές
Και μετά κάτσε στο γραφείο σου
Και γράψε τ' << Απομνημονευματά >> σου .

Θέλεις να κερδίσεις ένα σάκκο με λίρες ;
Πιάσε ένα διαμέρισμα στο Σίτυ
Επίπλωσέ το πολύ εκκεντρικά
Και << σπίτωσε >> ένα Εγγλέζο Λόρδο .


ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ

ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΥΔΡΑΛΛΙΑ
ΚΙ' ΕΝΑ ΑΗΔΟΝΙ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΩΡΙΚΟΣ

ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΙΗΤΕΣ

(LOS POETAS DE POETAS POETAS NO FUE )



Γενιά μου ανάπηρη κοίτα σε μένα

την κατάντια σου σα σε καθρέφτη και

χειρονόμα όπως εγώ με δίχως χέρια

δίχως ασπίδα δίχως αύριο .

ΛΕΦΤΕΡΗΣ  ΠΟΥΛΙΟΣ


΄Οταν η νύχτα

γεννάει

νύχτα

και

το

μηδέν

παράγει

μηδενικά

σε

ρείθρο

της

Σόλωνος

αποστεωμένη

ποίηση

τραγουδάει

και

Ο

Χαρούλης

Βραβεύει

Κωστάκη

Ο Κωστάκης

Βραβεύει

Κικίτσα

Η Κικίτσα

Βραβεύει

Αντώνη

Ο Αντώνης

Βραβεύει

Θανάση

Ο Θανάσης

Βραβεύει

Γιάννη

Λευτέρη

Γιώργο

κου λου που

κου λου που

και

η

ποίηση

αγάπη

μου

με τόσο

γλείψιμο

γλίστρησε

έξω

από

τη

ρίμα

Διογένης Γαλήνης

15-8-2011

ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΩΡΑ

Σε νορβηγική καλύβα ηγεμόνας
οπού μονάζει στη χαλασιά : χειμώνας -
μελεγχολική μελωδία
ποιητής ω ναι ως την αιθρία
πέφτοντας άνετα στον ύπνο κι αναπνέοντας
υπό το μηδέν τραγωδία .

Απρίλιος 1989

ευρέσεις απο κυανό κοβάλτιο
1991

ΑΤΙΤΛΟ

Σάββατο : γλυκορόδισμα του θόλου . Κυριακή :
μέσα σε χρυσοσύγνεφο γεννήθη τ' ονειρό μου .
Δευτέρα :η μέρα φώτισε . Κι ήσουν εσύ από κει ,
κι εγώ από δω : κι ανάμεσα η αλαλαχή του δρόμου .


Κ.Καρθαίος

Απόσπασμα

σα σε πελάου εαρινού την άκρη νηνεμία
το πλάτος το ανεκύμαντον , η αγάπη μου ήταν μία !


΄Αγγελος Σικελιανός

Θανάσης Κ. Κωσταβάρας (1927-2007)


 
 



Το περιθώριο *

 

στους Παναγή Λευκαδίτη , Γιώργο Παπαλεονάρδο ,

Κώστα Γαρίδη , Ιάσονα Ιωαννίδη , Γιώργο Παναγουλόπουλο

 

 

 

Εγώ δεν είμαι επώνυμος , δεν είμαι Αναγνωστάκης

δεν είμαι Χριστιανόπουλος , Πατρίκιος ή Καρούζος

για μένα δεν σκοτίζονται Λαμπράκης ή Αλαφούζος

δεν βγαίνω στα παράθυρα για να με δει ο κοσμάκης .

 

 

Παράσημα δεν φτιάχτηκαν για μένα και βραβεία

τα  <<Φορντ>>  μου είναι άγνωστα και όλες οι διακρίσεις

είμαι ένας ποιητής <<εκτός>> χωρίς επιδοτήσεις

δεν βρίσκομαι ούτε ως όνομα στα σχολικά βιβλία .

 

 

΄Εξω από τα συνέδρια κι από τις μεταφράσεις

όπου ποζάρουν οι εκλεκτοί ως διάνοι φουσκωμένοι

τα έργα μου στα αζήτητα , οι στίχοι μου κομμένοι

απ' της γραφής τούς τραβεστί που ελέγχουν τις προσβάσεις .

 

 

Τα βράδια δεν συχνάζω εγώ στη στοά του Βασιλείου

στο Ντόλτσε δεν με συζητούν μεγάλοι τεχνοκρίται

κάποια Ελισάβετ με αγνοεί , ένας Μισέλ με αρνείται

μ' έχουν διαγράψει οι Κούτροβικ και οι Χατζηβασιλείου .

 

 

 

Παρ' όλα αυτά , άλλη εκλογή δεν έχω κι επιμένω

στο θράσος μου να στιχουργώ κι ας με διαβάζω μόνος

ώσπου ο αδέκαστος κριτής των έργων μας ο χρόνος

ζυγιάζει κάθε απίκραντο και κάθε πικραμένο .

 

 

Ως τότε , ένας ακλόνητα πιστός στο μέγα πάθος

ένας ακραίος της μοναξιάς , ένας σαλός του ονείρου

θα ουρλιάζω , θα χειρονομώ , στις εσχατιές του απείρου

μα , τη ζωή μου δεν θα πω , ποτέ , πως πήρα λάθος .

 

 

Κι αν ξαναρχόμουν , πάλι αυτή θα 'ταν για μένα η Μούσα

κι οι εχθροί μου αν με σακάτευαν κι οι φίλοι αν φεύγαν ξένοι

ω γλώσσα μου πολύπαθη και Ποίηση προδομένη

εγώ για σας θα ερχόμουνα , μόνο για σας θα ζούσα .

 

 

 

 

* Το ποίημα αυτό αφιερώνεται στους ποιητές   : Παναγή Λευκαδίτη , Γιώργο Παπαλεονάρδο ,

Κώστα Γαρίδη , Ιάσονα Ιωαννίδη , Γιώργο Παναγουλόπουλο , γιατί , μολονότι έχουν αναλώσει

μια ζωή στη διακονία της ποίησης  παραμένουν τελείως άγνωστοι επειδή δεν είχαν την τύχη να

περιληφθούν σε καμιά ανθολογία της εποχής του .

ΤΟ ΧΑΣΜΟΥΡΗΤΟ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ


΄Οταν η ανάπηρη πολιτεία γελάει ,
ο απολίτιστος πολιτισμός του 21ου
αυτοχειριάζει τις τύψεις του ,
η εκδοτική νύχτα απορρίπτει
τα βιβλία σου ,
τα ” έγκριτα ” λόγου
και τέχνης περιοδικά
απαξιούν
να δημοσιεύσουν
ποιήματά σου,
οι ορθόδοξοι καθʼ όλα κριτικοί
προσεύχοντε στο μηδέν ,
πίνουν καφέ στην πλατεία Κ ,
αερίζουν τα λόγια τους ,
ταίζουν με το αίμα τους
κουνουπόμυγες και
φωτογραφίζονται στην Αρούμπα ,
στη Γρενάδα , στο Μάλι .
Σωτήρες ποιητές τρέμουν μη χάσουν
το τρένο ,
το κέρμα της δόξας ,
του διαδικτύου την αναγνώριση ,
παραποιούν στίχους ,
σκοτώνουν ανυπόταχτους ήλιους ,
μέσα απʼ τα κελιά τους
γράφουν
για τʼ απέραντο γαλάζιο ,
για έρωτες , κοχύλια ,
επαναστάσεις , πεεταλούδες , θεωρείες
θεωρείματα , τάσεις , υπερτάσεις ,
παραστάσεις ,
για το μυρμήγκι που τρέχει μέσα στο w.c τους ,
για μια γυναίκα
που είχαν και τους έφυγε ,
για ένα επαίτη
που είδαν μέσα απʼ τη κλειδαρότρυπα ,
για ένα ποντίκι που τρύπωσε
μέσα στην άγια τράπεζα ,
την άγια νύκτα ,
τον άγιο εκδότη και
το άγιο σύστημα
αλλά ποτέ ,
ποτέ ,
ποτέ
για το χασμουρητό τους .

Διογένης Γαλήνης
21.02.08

Νέα Υόρκη , Αθήνα , Πεκίνο ,
μαστούρα , μπαζούκας , πορείες
Του κόσμου τα νήματα λύνω
κι ακροβατώ σε ροζ ιστορίες .

Αστέρια , σταυροί και δρεπάνια ,
κοιλαράδες , φτωχοί , μανιφέστα
Τον κόσμο σταυρώνουν τσογλάνια
κι από πάνω ζητάνε τα ρέστα .

Σατανάδες , ντυμένοι ηγέτες ,
απ' τις οθόνες  μοιράζουν καρβέλια
Την Ειρήνη βυζαίνουν ικέτες
και την αγάπη μου ντύνουν κουρέλια .

Στου πλανήτη το άδειο στομάχι
τα ζάρια τους ρίχνουνε φαύλοι ,
κι αναρωτιέμαι το τέλος που θα' χει
η παρτίδα που παίζουνε φαύλοι .

γραμμένο το 1990

Εξόριστος είμαι σχοινοβάτης

στου πλανήτη ανέραστο λόφο

Μέγας Τραγουδιστής

Μ' έναν στίχο ανάθεμα

το λουκέτο σπάω της ιστορίας

Ο νόμος είναι συρματόπλεγμα ,

κρατητήριο , στρατόπεδο ,

σπίτι - κελί , νύκτα πουτάνας ,

χάραμα μελλοθάνατου ,

άφραγκου μύστη θεωρία ,

χαπακωμένος τράγος ,

εκκλησία μαστούρα .

Εγώ ο εραστής της απόλυτης μέρας

δεν έχω Visa για την ελευθερία .
 

              23-9-2000

Εάν ένας ποιητής δεν είναι πομπώδης ,εάν δεν γράφει για τα κακώς κείμενα δεν είναι ποιητής .
Εάν ένας ποιητής δεν καταγγείλει το σύστημα ,όχι μόνο το πολιτικό αλλά και το σύστημα το λογοτεχνικό
και ό,τι συμβαίνει στους εργασιακούς χώρους δεν είναι ποιητής , είναι ένας άνθρωπος που γράφει για να γράφει.

- ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΚΑΜΠΙΝΕ ΟΔΗΓΟΥΝΕ ΤΗΝ ΚΟΥΡΣΑ-

- Η ΜΑΦΙΑ ΗΓΕΙΤΑΙ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ .
  ΟΙ ΠΕΝΕΣ ΣΩΠΑΙΝΟΥΝ -

 Αυτοί οι στίχοι,του Βλάχου ,  παρουσιάζουν μία αλήθεια που πολλοί θα ήθελαν να γράψουν αλλά δεν έχουν την δύναμη .

Ο συγκεκριμένος ποιητής δεν ανήκει ,απ' ότι ξέρω , σε καμμιά συμμορία ή παρέα λογοτεχνική, δεν αντιγράφει
όπως κάνουν οι περισσότεροι και η ποιησή του είναι πηγαία δεν γράφει φρασούλες και κάνουμε ποίηση .

Η ποίηση πρέπει να ξεσηκώνει , εάν δεν ξεσηκώνει και δεν καταγγέλει δεν είναι ποίηση .

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΗΣΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΑΛΙΕΣ , ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΝΗΣΙΑ ΜΕ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΑΛΛΑ ΤΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΕΠΙΠΛΕΟΥΝ .
ΟΛΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΑΝΑΛΟΓΑ ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ . ΚΟΥΦΟΝΗΣΙΑ ΘΑΛΑΣΣΑ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ ΚΑΙ ΛΕΙΨΟΙ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΑ . ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ
ΑΛΛΑ ΝΗΣΑΚΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΥΤΑ  ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ .

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.

ΣΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ MARTIN CARTER



Ένας άγιος ήλιος

σεργιάνι βγήκε στη βρετανική Γουιάνα

Σκάλισε με τα χέρια του

το χώμα και είδε


Τα σύννεφα να δαγκώνουν τη ζούγκλα

η βροχή να ματώνει τα δάση

και το ποτάμι με το καμένο νερό

στον Αμαζόνιο να ψάχνει τ'ονομά του.


Τον ποιητή Μάρτιν Κάρτερ

στον ορυζώνα των άστρων

να σηκώνει τα χέρια .


Πίθηκοι, κροκόδειλοι, φίδια

ν' αποθανατίζουν το μέλλον

με αόρατο δάκρυ.

Δημοκρατία φωτογραφίας


Μεσίστιες σημαίες στη ράδα

του George Town


Έγχρωμα κουνούπια χορεύουν

σε δρόμο του New Amsterdam

West Indies σήμερα.


Μια κατσαρίδα στο τηγάνι του χρόνου η τέχνη

κι εγώ, το απειροελάχιστο τεμαχίδιο της ύλης

πλοηγός σε καταπράσινο σκαρί.


Όταν την ιστορία σε καφάσια

της προβλήτας στοιβάζουν,

ξυπόλυτα δέντρα κόβουν τις φλέβες τους,

γυναίκες,ιεραπόστολοι και μαυράκια

σε λιτανείες προσεύχονται.

Ο βωξίτης περήφανος ηγεμόνας

χαμογελάει τα βράδια.


6-12.4.2001

Το ποίημα στον ΜΑΡΤΙΝ ΚΑΡΤΕΡ είναι το τελευταίο
από την π.σ. '' δεν έχω Visa για την ελευθερία ''

Η μούσα μου είναι φαροπούλα
στο μέγα της γης ακρωτήρι .
Χύνει τα μαλλιά της στη θάλασσα
της ιστορίας .

Μιλάει με λογάριθμους - στίχους .




Ανάβει το αίμα της φύσης .

Λαμπαδιάζει το σπέρμα του έρωτα
αστερισμούς και αστεροειδής ,
τον κόκκινο πλανήτη λαμπαδιάζει .

10 Γενάρη γεννημένη ,
αναδύεται μέσα από τη μήτρα των πόλων ,
διασχίζει τον πάγο με το έλκυθρο - στίχο ,
ταξιδεύει με την πιρόγα της ρίμας ,
ερωτεύεται και σαλπάρει ως τ' άστρα .

Υποκλίνονται οι ορίζοντες στο φως
των ματιών της .

Δεν αγκυροβολεί στη ράδα του ΄Ηλιου .
Είναι απαστράπτουσα θεά παρτιζάνα .
Στον πυρετό της ηδονής μου
τραγουδάει με τον Αλέξανδρο ,
με το Βυζάντιο ,
με τον πολιτισμό των μάγια και των ΄Ινκας .
Σε μυστικές πυραμίδες
διοχετεύει το φως της .

Στο Υukatan
θηλάζει νεογέννητους ήλιους .

Σαν ηφαίστειο της Kagoshima εκρύγνηται ,
όταν αγγίζουν τα παιδιά της .

11.10.2000

 - από την π.σ. δεν έχω visa για την ελευθερία -

3 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΟΜΠΡΕΛΑ



Ι

Ταξιδεύω μέσα από πράσινους πανσέληνους ,

λειβάδια αστεριών , επίγειους Γαλαξίες ,

θαλάσσια και επουράνια ρεύματα .

Και στο γιόμα της ΄Ανοιξης ,

ένα κόκκινο ποτάμι έρωτα

βρέχει της εκβολές μου .


27.10.2000


ΙΙ

Ο έρωτας είναι πιονέρος

στη κόκκινη πλατεία των στίχων .

Ανδαλουσιανός παρτιζάνος

με το ' να χέρι στο Θεό

και τ' άλλο στην Ειρήνη .


17.11.2000


III

Δεν θ' αφήσω πίσω μου

κουράδες κατεψυγμένων

προιόντων , ιδέες σήψης ,

αρτοποιήματα μουχλιασμένα σε προθήκες ,

αρώματα-λόγια ,

θνητούς χαφιέδες , διψασμένους θεούς ,

ανέραστες πόρνες και εικόνες .

Δεν θα αφήσω πίσω μου

δακρυσμένους ήλιους , προλετάριες μέρες ,

σοφούς πεινασμένους

και την Ορθοδοξία να λιβανίζει

το Σοφοκλή και τη Σοφοκλέους


26.9.2000


Τα ποιήματα δημοσιεύτηκαν στο

λογοτεχνικό περιοδικό " ΟΜΠΡΕΛΑ"

ΙΟΥΝΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2004