όπως λέει και ο αγαπητός μου Βαγγέλης Γερμανός....

Σε μια ατέλειωτη παρτίδα σε κερδίζω και σε χάνω
και ποντάρω τη ζωή μου στην αγάπη σου απάνω
Ερωτόκριτος θα γίνω και το δράκο θα ξεκάνω
γιατί σε θέλω,  ναι σε θέλω

κι εγώ ή θα τον ξεκάνω αυτόν τον δράκο ή θα αποφασίσει να αυτοπυρπολυθεί μπας και ησυχάσουμε.....

Δε νομίζω οτι υπάρχουν γιατροσόφια και συμβουλές, ο καθένας ξέρει για τον εαυτό του αν και πόσο αγαπάει, αν και πόσο πονάει και αυτή η έρμη η ελπίδα είναι πολύ άτιμο πράγμα. Κάποιες φορές όμως ίσως να αξίζει να παλεύεις για αυτά που ονειρεύεσαι, με όποιο κόστος για την ψυχοσύνθεση σου. I don't know η νεκροψία θα δείξει....

I count 3 months without him and going....... (αλλά πριν λίγες μέρες τον είχα πάλι αγκαλίτσα μου, πως να μη το παλέψω λοιπόν;)

-όποιος έχει τη μύγα να τη φέρει πίσω- ναι δική μου είναι  :roll:

Θα τον ξεκάνω τον παλιοδράκο  :twisted:

Υ.Γ. Μη δίνετε σημασία, παραμιλητά χωρισμένων ανθρώπων είναι αυτά

Kεριά

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Καβάφης