Αγαπαμε δαιδαλους και κρυπτες.

[kodikas]

τα πρωτα βηματα παντα είναι μια χαρα.
Όλα σου φαινονται τελεια.
Οι βολτες, τα καφε, το τσιγαρο στο υπνοδωματιο, ο παπαρας που
τσακωνεται στον πρωτο και ξεσηκωνει την γειτονια, οι μουσικες
που δεν εχεις ξανακουσει.
Αγκαλιαζουμε, πλησιαζουμε, ερωτευομαστε αυτό που μας βοηθαει
να επενδυσουμε στα επομενα ονειρα μας.
Αυτό που πιστευουμε ότι πληρει τις προσδοκιες μας, αυτό που
διαμεσω αυτου θα υλοποιησουμε τους στοχους μας και θα
ικανοποιησουμε τις αναγκες μας.
Κι οσο αυτές οι προσδοκιες είναι ενεργες αισθανομαστε ότι μπορουμε
να φτασουμε εως την ακρη του κοσμου.

Εως οτου ερθει το αντιο.
Σκληρο κι αδυσωπητο.
Αντιο αιτιατο από τις διαψευσεις των προσδοκιων και την μη αποδοχη
της διαφορετικοτητας των προσωπικοτητων.
Βλεπετε, οι περισσοτεροι γοητευομαστε από το διαφορετικο,
αλλα μολις το δοκιμασουμε, αυτό ακριβως που μας γοητευσε,
θελουμε να το αλλαξουμε και να το φερουμε στα μετρα μας.

Αντιο που μας παει στο κεντρο του πουθενα με τις ψευδαισθησεις
ματαιωμενες από την πραγματικοτητα.

Τοτε όλα μας φταινε. Πουθενα δεν μας αρεσει.
Τοτε είναι που δεν θελουμε να αφησουμε τιποτε να ζεισει και μετα.
Θελουμε να εξαφανισουμε αναμνησεις, στιγμες, συναισθηματα.
Θελουμε να εκδικηθουμε αυτό που ζησαμε, αυτό που νοιωσαμε,
αυτό που ημασταν, μα κυριως αυτό που ηταν ο άλλος.

Δεν χανονται όμως οι αναμνησεις.
Καθονται εκει και δεν το κουνανε ρουπι.
Εκεινο που αλλαζει είναι τα συναισθηματα που ηταν συνδεδεμενα
με αυτές τις αναμνησεις.

Όταν ακυρωνονται οι προσδοκιες μας, πρεπει να συνειδητοποιουμε
οτι κάθε μας πραξη που αφορα το παρελθον μας, αποκρυσταλωνει
και την ταυτοτητα μας.
Μια ταυτοτητα που θα μας ακολουθει για παντα.

[samorc]

εγω να σου πω τι εχω καταλαβει?

λυσαμε να χωρισουμε καποιον και μετα ψαχνομαστε παλι..

τοτε γιατι χωρισαμε τον/την προηγουμενο/η..

ουτως ή αλλως χρειαζοντε προσπαθεια ολες οι σχεσεις..δεν αλλαζει κατι..