Τα γνωστα μας καλαντα....

[TetiQ]

και εγω με την σειρα μου  :santa: να αναφερω τα ακολουθα .....  :rendeer: :santa:

Μάθετε τώρα όλη την αλήθεια για το πώς προέκυψαν τα "ασυνάρτητα" κάλαντα που λέμε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Άλλο ένα love story που έμεινε στην ιστορία έστω με αυτόν τον περίεργο τρόπο.

Πρώτα από όλα ας θυμηθούμε λίγο τα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς (γιατί έχουμε και κάποια χρόνια να τα πούμε)!

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά
ψιλή μου δεντρολιβανιά (*)
Κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ' άγιο θόλος (*)

Αγιος Βασίλης έρχεται
και δε μας καταδέχεται (*)
από την Καισαρεία
συ σ' αρχόντισσα κυρία (*)

Βαστάει πένα και χαρτί
Ζαχαροκάντυο ζυμωτή (*)
Χαρτί χαρτί και καλαμάρι
δες και με το παλικάρι (*)
---------------------------------

Εσείς βγάζετε νόημα; Εγώ πάντος όχι! Ιδού λοιπόν η εξήγηση....

Η ιστορία μας διαδραματίζεται στον μεσαίωνα. Σε εκείνα τα χρόνια οι φτωχοί και χαμηλών στρωμάτων άνθρωποι δεν είχαν το δικαίωμα να μιλούν στους αριστοκράτες παρά μόνο σε γιορτές όπου μπορούσαν να τους απευθύνουν ευχές.

Ήταν λοιπον ένας νεαρός (βλέπε Ρωμαίος και Ιουλιέτα-Μοντέγοι και Καπουλέτοι) αλλά φτωχό το παλικάρι , που είχε ερωτευθεί μια όμορφη αριστοκράτισσα. Σκαρφίστηκε λοιπόν το εξής ώστε να εκφράσει τον έρωτά του με τρόπο που να μην γίνει αντιληπτός όμως από τους υπόλοιπους.

Σου λεει θα παω την πρωτοχρονιά να της πω τις ευχές μου για το νέο έτος αλλά θα φτιάξω ένα δικό μου ποίημα που θα έχει εναν στίχο από τα κάλαντα , εναν στίχο που θα απευθύνεται στη γκόμενα (!) και έτσι δεν θα με πάρουν χαμπάρι!

Αρχίζει λοιπόν και βάζει ενδιάμεσους στίχους (αυτούς με τα αστεράκια).

Την αποκαλεί ψηλή ,σαν δεντρολιβανιά.Επειδή φορούσε ένα από τα ψηλά τα κωνικά καπέλα με το τούλι στην κορυφη , την παρομοιάζει με Εκκλησιά με το Αγιο θόλος (θόλος εκκλησίας).
Της λέει ότι δεν τον καταδέχεται (ο Αι Βασίλης δεν εχει να κανει!) γιατί είναι αρχόντισσα κυρία.
Τέλος κλείνει με τις γαλυφιές! Την λεει ζαχαροκάντυο ζυμωτή, δηλαδή φτιαγμένη από ζάχαρη (γλυκειά μου) και την παρακαλεί να του ρίξει μια ματιά.

Ετσι λοιπόν μια καψούρα έγινε τραγούδι και για αιώνες εμείς το τραγουδάμε και κονομάμε. Γιατί η καψούρα πουλάει, δεν το μαθες;  :tongue:

ΑΝΤΕ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ  :santa: ΜΕ ΥΓΕΙΑ :rendeer:  ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΨΟΥΡΑ! :drunken:

 :ban:

[Anonymous]

Πολύ καλόοοοοο!!!

[Anonymous]

apsogo to themataki , re thn tetoula mas trelane akomh mia fora

[pingo]

Το κακό είναι ότι αν ωγούμε να το τραγουδήσουμε για να μαζέψουμε κανένα φράγκο, θα μας πάρουν με τις ντομάτες....ολόκληρα γαϊδούρια...
σνιφ σφνιφ :cry:  :cry:

[Sara]

Αχ,μπραβο,Τετι μας...απο παιδι ειχα αυτη την απορια.. :lol:

[minoraki]

      τετουλι μου....αψογο....μπραβο....

[TetiQ]

Eimai periergh na dw :roll:  posoi apo esas pou diabasate authn thn ekdosh gia ta kalanta :rendeer: ...   otan 8a ta tragoudate :santa:  fetos... 8a sas er8ei sto nou :drunken:  autoi h istoria... :wink:
An neiiii...tote to palikari petuxe...Oeeeoooo...h kapsoura zeiiiii.... :blobs16:  :53:


 :santa: Wish you a tzampa X-mass  :rendeer:

[Enia]

Έτσι λοιπόν 'δικαιώνονται' και τα κάλαντα του νησιού μου που σε κάποιους φαινόντουσαν παράξενα! Προφανώς είναι στο ίδιο ακριβώς σκεπτικό... (αλλά οι κιμωλιάτες φαίνεται τα λέμε 'έξω από τα δόντια' :tongue: χεχε!)

Κάλαντα Κιμώλου

Είμαι ενά παιδί μικρό
κι ηρχα τα γάλαντα να πω,
ήρχα να -, ήρχα να τα πω να φύω,
γιατί τσο-, γιατί τσόφησα στο κρύο.

Θέλω να κάμω φορεσιά
και μια γραβάτα θαλασσιά,
να τα βά-, να τα βάνω να περάσω,
την καρδού-, την καρδούλα σου να κάψω.

Και όχι, δεν έχει τυπογραφικά λάθη, είναι στην τοπική διάλεκτο. μακάρι να μπορούσα να σας το τραγουδήσω με προφορά  :wink: πάντως η μουσική του είναι -κάπως- κατά το 'αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά'.
Α, για όσους ίσως δεν ξέρουν, η Κίμωλος είναι στις Κυκλάδες (ανάμεσα στη Μήλο και τη Σίφνο).

Ξέρετε κάλαντα από άλλες περιοχές της Ελλάδας?!

[chriastina]

βρε τι μαθαίνει κανείς......

Τετούλα και Ενιάκι,
πολύ καλό!

[minoraki]

      πολυυυυυυυυυ καλοοοοοοοο....ενια μπραβοοοοο.....

[junkie]

Ξέρεις ότι η ιστορία των τραγουδιών που ονομάζονται κάλαντα προχωρεί πολύ βαθιά στο παρελθόν και συνδέεται με την Αρχαία Ελλάδα; Βρήκαν, μάλιστα, αρχαία γραπτά κομμάτια παρόμοια με τα σημερινά κάλαντα.
Τα παιδιά της εποχής εκείνης κρατούσαν ομοίωμα καραβιού που παρίστανε τον ερχομό του θεού Διόνυσου.
'Αλλοτε κρατούσαν κλαδί ελιάς ή δάφνης στο οποίο κρεμούσαν κόκκινες και άσπρες κλωστές. Στις κλωστές έδεναν τις προσφορές των νοικοκύρηδων.
Ακόμη και σήμερα ξυπνάμε με το τριγωνάκι των παιδιών που "καλαντίζουν" από πόρτα σε πόρτα. Συχνά δεν καταλαβαίνουμε εντελώς τα λόγια των τραγουδιών. Οι στίχοι είναι φθαρμένοι, γιατί μας έρχονται από τα πολύ παλιά χρόνια. Η γλώσσα, σε πολλά σημεία, είναι βυζαντινή ή έχει στοιχεία από τον Πόντο ή την Καππαδοκία που διατηρήθηκαν σ' αυτά τα τραγούδια.

Χριστουγεννιάτικα κάλαντα

Καλήν ημέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν Γέννησιν
να πω στ' αρχοντικό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει.
Οι ουρανοί αγάλλονται
χαίρει η κτήσις όλη.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται
εν φάτνη των αλόγων  
ο Βασιλεύς των ουρανών
και Ποιητής των όλων.

Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι
το "Δόξα εν υψίστοις".
Και τούτο άξιον εστί
η των ποιμένων πίστις.

Καλήν ημέραν άρχοντες,
αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν Γέννησιν
να πω στ' αρχοντικό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον
εν Βηθλεέμ τη πόλει.
Οι ουρανοί αγάλλονται
χαίρει η κτήσις όλη.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται
εν φάτνη των αλόγων  
ο Βασιλεύς των ουρανών
και Ποιητής των όλων.

Πλήθος αγγέλων ψάλλουσι
το "Δόξα εν υψίστοις".
Και τούτο άξιον εστί
η των ποιμένων πίστις.


Κάλαντα των Φώτων

Σήμερα τα φώτα κι ο φωτισμός
η χαρα μεγάλη κι ο αγιασμός.
Κάτω στον Ιορδάνη τον ποταμό
κάθετ' η κυρά μας η Παναγιά.
'Οργανo βαστάει, κερί κρατεί
και τον Αϊ-Γιάννη παρακαλεί.
'Αϊ-Γιάννη αφέντη και βαπτιστή
βάπτισε κι εμένα Θεού παιδί.
Ν' ανεβώ επάνω στον ουρανό
να μαζέψω ρόδα και λίβανο.
Καλημέρα, καλημέρα,
Καλή σου μέρα αφέντη με την κυρά.

Άγια Νύχτα

'Αγια Νύχτα σε προσμένουν, με χαρά οι Χριστιανοί
και με πίστη ανυμνούμε, τον Θεό δοξολογούμε,
μ' ένα στόμα, μια φωνή. Ναι, με μια φωνή.

Η ψυχή μας φτερουγίζει πέρα στ' άγια τα βουνά,
όπου ψέλνουν οι αγγέλοι απ' τα ουράνια θεία μέλη,
στο Σωτήρα "Ωσαννά", ψέλνουν, "Ωσαννά".

Στης Βηθλεέμ ελάτε όλοι τα βουνά τα ιερά
και μ' ευλάβεια μεγάλη, κει που το άγιο φως προβάλλει
προσκυνήστε με χαρά. Ναι με μια χαρά

Η "Άγια Νύχτα" είναι το πιο γνωστό χριστουγεννιάτικο τραγούδι σ' όλο τον κόσμο. Μεγάλοι συνθέτες όπως ο Βέρντι, ο Βάγκνερ, ο Πουτσίνι και άλλοι, το αναγνώρισαν σαν ένα βαθιά θρησκευτικό τραγούδι, με μια παράξενη δύναμη να φτάνει κατευθείαν στις καρδιές των ανθρώπων. Κατα καιρούς έχουν πει πως η μελωδία είναι του Μότσαρτ ή του Χάιντ, ενώ άλλοι λένε πως είναι έργο του Μπετόβεν.
Η αλήθεια είναι πως η "Άγια Νύχτα", που σήμερα τραγουδιέται σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, γεννήθηκε σ' ένα χωριουδάκι της Αυστρίας την παραμονή των Χριστουγέννων του 1818. Δημιουργοί του ήταν ο Γιόζεφ Μορ και ο Φραντς Γκρούμπερ.

Το έλατο
Αχ έλατο, αχ έλατο, μ' αρέσεις πως μ' αρέσεις!
[Τι ωραία την Πρωτοχρονιά
μας φέρνεις δώρα στα κλαδιά
αχ έλατο, αχ έλατο, μ' αρέσεις πως μ' αρέσεις!] (δις)

Αχ έλατο, αχ έλατο, τι δίδαγμα η στολή σου!
[Ελπίδα εμπνέει σταθερή
και θάρρος πάντα στη ζωή
αχ έλατο, αχ έλατο, μ' αρέσεις πως μ' αρέσεις!] (δις)

Αχ έλατο, αχ έλατο, τα πράσινά σου φύλλα!
[Τα. βγάζεις με καλοκαιριά
και τα φορείς με το χιονιά.
Αχ έλατο, αχ έλατο, τα πράσινά σου φύλλα!] (δις)

Ο μικρός τυμπανιστής

Μου'παν έλα να πάμε να δεις,
Χριστός γεννήθηκε στην άκρη της γης.
Κι εγώ γυρεύω απόψε στον ουρανό
τ' αστέρι ψάχνω να βρω το φωτεινό,
ραπαπαπαμ, ραπαπαπαμ,
να με πάει στο μικρό βασιλιά,
πέρα μακριά.

Μες στη νύχτα παιδί μοναχό,
τι δώρο να του φέρω, που 'μαι φτωχό.
Φέρνω το τύμπανο που μόνο κρατώ,
τα κάλαντα να παίξω για το Χριστό,
ραπαπαπαμ, ραπαπαπαμ,
το πιο ωραίο τραγούδι θα πω,
για το Χριστό.

Μες τη φάτνη τα ζώα ξυπνούν
κι απέξω ταπεινά βοσκοί προσκυνούν.
Στης Παναγιάς κρυμμένο την αγκαλιά
χρυσό στεφάνι φως φορεί στα μαλλιά,
ραπαπαπαμ, ραπαπαπαμ,
σα με βλέπει, η καρδιά μου
χτυπά χαρωπά και μου γελά.

[junkie]

Dashing through the snow
On a one-horse open sleigh,
Over the fields we go,
Laughing all the way;
Bells on bob-tail ring,
making spirits bright,
What fun it is to ride and sing
A sleighing song tonight

Jingle bells, jingle bells,
jingle all the way!
O what fun it is to ride
In a one-horse open sleigh

A day or two ago,
I thought I'd take a ride,
And soon Miss Fanny Bright
Was seated by my side;
The horse was lean and lank;
Misfortune seemed his lot;
He got into a drifted bank,
And we, we got upsot.

Jingle Bells, Jingle Bells,
Jingle all the way!
What fun it is to ride
In a one-horse open sleigh.

A day or two ago,
the story I must tell
I went out on the snow
And on my back I fell;
A gent was riding by
In a one-horse open sleigh,
He laughed as there
I sprawling lie,
But quickly drove away.

Jingle Bells, Jingle Bells,
Jingle all the way!
What fun it is to ride
In a one-horse open sleigh.

Now the ground is white
Go it while you're young,
Take the girls tonight
And sing this sleighing song;
Just get a bob-tailed bay
two-forty as his speed
Hitch him to an open sleigh
And crack! you'll take the lead.

Jingle Bells, Jingle Bells,
Jingle all the way!
What fun it is to ride
In a one-horse open sleigh.

[size=9]James Pierpont, 1857 [/size]

[junkie]

ΚΡΗΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

"Ταχειά ταχειά ν'αρχιχρονιά κι αρχή του Γεναρίου, αύριο ξημερώνεται τ' αγίου Βασιλείου.
Πρώτα που βγήκεν ο Χριστός -άγιος και πνευματικός- στη γη να περπατήσειεβγήκε και χαιρέτησε όλους τους ζευγολάτες.
Τον πρώτο που χαιρέτησε ήτον 'Αγιο Βασίλης
-Καλώς τα κάνεις Βασιλειό, καλόν ζευγάριν έχεις.
-Καλό το λες αφέντη μου καλό και ευλογημένο,που το 'βλογά η χάρη σου με το δεξιό σου χέρι,με το δεξιό με το ζερβό με το μαλαματένιο.
-Για πες μου 'Αη Βασίλη μου πόσα μουζούρια σπέρνεις;
-Σπέρνω σταράκι δώδεκα, κριθάρι δέκα πέντεταή και ρόβι δεκαοχτώ κι από νωρίς στο στάβλο.
Εθέρισα κι αλώνεψα κι έκαμα χίλια μόδιακαι τα κορκοσκινίσματα χίλια και πεντακόσια.
Ματ' άλλα δεν εμέτρησα γιατί Χριστός επέρνα.Και κεια που στάθην' ο Χριστός χρυσόν δεντρίν εβγήκεν,και κεια που μεταπάτησε χρυσό κυπαρισσάκιπού 'χε στην μέση τον σταυρό και στην κορφή την βρύση.
Στα μεσοκλωναράκια του πέρδικα κακαρίζει.
-Κακάριζε κακάριζε πέρδικα κορωνάτη,μα επά τον έχουν τον υγιό, το μοσχοκανακάρη..."

ΚΑΛΑΝΤΑ ΘΡΑΚΗΣ
Χριστός γεννιέται, χαρά στον κόσμο, χαρά στον κόσμο, στα παλληκάρια.
Σαράντα μέρες, σαράντα νύχτες,η Παναγιά μας κοιλοπονούσε.
Κοιλοπονούσε, παρακαλούσε,τους αρχαγγέλους , τους ιεράρχες. Σεις αρχαγγέλοι και ιεράρχες, στη Σμύρνη πηγαίν΄τε , μαμμές να φέρ΄τε.Αγια Μαρίνα, άγια Κατερίνα, στη Σμύρνη πάνε,μαμμές να φέρουν.Όσο να πάνε κι όσο να έρθουν, η Παναγιά μας ηληυτηρώθη.
Στην κούνια τό ΄βαλαν και το κουνούσαν,και το κουνούσαν , το τραγουδούσαν.
Σαν ήλιος λάμπει ,σα νιο φεγγάρι,σα νιο φεγγάρι, το παλληκάρι.Φέγγει σε τούτον το νοικοκύρη,με τα καλά του, με τα παιδιά του, με την καλή τη νοικοκυρά του...

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΚΑΡΙΑ
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά , ψηλή μου δεντρολιβανιά κι αρχή καλός μας χρόνος , εκκλησιά με τ΄ άγιος θρόνος. Άγιος Βασίλης έρχεται από τον κάβο* Πάπα, βαστάει και στην πλάτη του μια μαλλιαρή θυλάκα*, να βάλει μέσα τα ψωμιά , τις τηγανίτες , τα λεφτά.
-Εσένα , αφέντη , πρέπει σου καρέκλα καρυδένια , για ν΄ακουμπάς τη μέση σου τη μαργαριταρένια.
- -Και πάλι ξαναπρέπει σου , βάλε στραβά το φέσι* σου και δίπλα το βρακί* σου για να σκάσουν οι εχθροί σου.
- -Πολλά ΄παμε τ΄αφέντη μας ας πούμε της κυράς μας.
- -Κυρά ψηλή , κυρά λιγνή , κυρά ταπανοφρύδα* που έχεις τον ήλιο πρόσωπο και το φεγγάρι στήθος, και του κοράκου τα φτερά τά ΄χεις ταπανοφρύδια* που όταν λουστείς και χτενιστείς και πας στην εκκλησιά σου η στράτα* ρόδα γέμισε απ΄την περπατησιά σου.
-Πολλά ΄παμε και της κυράς , ας πούμε και της κόρης.
-Έχεις και κόρην όμορφη ,που δεν έχει ιστορία, ούτε στην Πόλη βρίσκεται , ούτε στη Βενετία. -Έχεις και κόρη όμορφη , βάλ΄τηνε στο ζεμπίλι* και κρέμασέ τηνε ψηλά , να μη τη φάν΄ οι ψύλλοι.
- -Πολλά ΄παμε , πολλά ΄παμε , μα δε μας εκεράσατε, κι αν ακόμα θε να πούμε, βάλτε μας κρασί να πιούμε.
- -Εφάγαμε τον πετεινό , να φάμε και την κότα και δώστε μας το φλουράκι* μας, να πάμε σ΄άλλη πόρτα!
[/color]

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ
Χριστός γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ τη πόλη, οι ουρανοί αγάλλονται χαίρει η φύσις όλη.
Εν τω σπηλαίω τίκτεται εν φάτνη των αλόγων ο Βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων. Κερά* καμαροτράχηλη* και φεγγαρομαγούλα* και κρουσταλίδα του γιαλού και πάν' κι από τα δέντρα, μα που τον έχεις τον υγιό* το μοσχοκανακάρη*.
Λούζεις τον και χτενίζεις τον και στο σχολειό τον πέμπεις* κι ο δάσκαλος τον έδειρε μ' ένα χρυσό βεργάλι* και η κυρά δασκάλισσα με το μαργαριτάρι.
Κι αν είναι με το θέλημα χρυσή μου περιστέρα ανοίξετε την πόρτα σας να πούμε καλησπέρα. Και εις έτη πολλά !!!
[size=9]κερά = κυρά
καμαροτράχηλη = αυτή που έχει ωραίο λαιμό
φεγγαρομαγούλα = με ωραία μάγουλα
υγιός = γιος
μοσχοκανακάρης = καλομαθημένος,αυτός που μεγαλώνει μέσα στα πλούτη και στα χάδια.
Πέμπω = στέλνω
Βεργάλι = μικρή βέργα που με αυτή τιμωρούσαν τα παιδιά τα παλιά τα χρόνια

[KostasD33]

[albumimg]9940[/albumimg] Επίκαιρο μέρες που έρχονται [albumimg]9953[/albumimg]




[img]http]

[flower732]

Can anyone explain the glow of Christmas?
Holidays are candles in the night.
Rebirth comes from family and friends
In one bright blur of food and talk that ends
Still burning as a peaceful inner light.
There is no way to substitute for Christmas.
Miss it and no circumstance feels right.
All my heart's with you, yet I must miss this
Season thick with love and rich delight.


Candles Are a Gift of Light

Candles are a gift of light,
A tiny sun, a bit of star.
No other dancer in the night
Dances with such sheer delight,
Little souls serene and bright,
Each a glimpse of what we are
Shining innocent and pure.