Θεοσοφία

[gon]

Είναι η σοφία των Θείων Όντων και αποτελεί το κεφαλόβρυσο της πνευματικότητας. Προσδιορίζει την πνευματική ανάπτυξη της ανθρωπότητας και θεμελιώνει την ενότητα της ζωής.

[gon]

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣΟΦΙΑ



(Η συλλογή των παρακάτω κειμένων από τα έργα της Ε. Π. Μπλαβάτσκυ: "Collected Writings" ("Συλλογή Γραπτών"), και από το "Κλειδί της Θεοσοφίας", έγινε από την Ε.Λ.)

Λέγοντας Θεοσοφία εννοούμε Θεία σοφία ή σοφία των Θεών, ακριβώς όπως λέγοντας Θεογονία και εννοούμε γενεαλογία των θεών. Η Ελληνική λέξη 'Θεός' σημαίνει Θείο ον και ασφαλώς όχι Θεός με τη σημερινή σημασία του όρου. Θεοσοφία λοιπόν δεν είναι η σοφία του θεού, όπως τη μεταφράζουν ορισμένοι, άλλα η Θεία Γνώση που κατέχουν τα θεία όντα. Είναι ένας πανάρχαιος όρος, που τον χρησιμοποιούν χιλιάδες χρόνια τώρα.

Τον κληρονομήσαμε από τους Αλεξανδρινούς φιλοσόφους, που ονομάζονταν εραστές της αλήθειας, 'φιλαλήθεις', (από το: φίλος και αλήθεια). Ο όρος θεοσοφία καθιερώθηκε τον τρίτο αιώνα της χριστιανικής περιόδου από τον Αμμώνιο Σακκά (1) και τους μαθητές του (2) , που ίδρυσαν το εκλεκτικό θεοσοφικό σύστημα και ονομάσθηκαν αvαλoγικοί . Τους έλεγαν επίσης και νεοπλατωνικούς, γιατί ερμήνευαν με δικό τους τρόπο το νόμο της αναλογίας και της αντιστοιχίας, όλες τις ιερές παραδόσεις, τους μύθους και τα μυστήρια. Πίστευαν ότι τα γεγονότα του φυσικού κόσμου είναι συμβολική έκφραση των πειραματισμών της ανθρώπινης ψυχής.

Αν πιστέψουμε τον Διογένη Λαέρτιο (3) η καταγωγή της θεοσοφίας είναι πολύ αρχαιότερη. Σαν ιδρυτή της αναφέρει τον Αιγύπτιο Ιεροφάντη Ποτ-Αμών (4) που έζησε στα πρώτα χρόνια της εποχής των Πτολεμαίων. Ο ίδιος συγγραφέας μάς πληροφορεί, ότι η προέλευση του ονόματος είναι κοπτική και σημαίνει αυτόν που αφιερώθηκε στο θεό της σοφίας Αμών. Θεοσοφία είναι ο αντίστοιχος όρος του σανσκριτικού Brahma Vidya, που σημαίνει, Θεία Σοφία.

Ο στόχος και ο σκοπός του Αμμώνιου ήταν να συμφιλιωθούν όλες οι αιρέσεις, οι θρησκείες και οι φιλοσοφίες, οι λαοί και τα έθνη κάτω από μια κοινή πίστη - την πίστη σε μια ανώτερη, αιώνια, άγνωστη και άγνωστη δύναμη που κυβερνά τον κόσμο με αμετάβλητους και αιώνιους νόμους.

Ο στόχος του ήταν να αποδείξει ένα πρωτόγονο σύστημα της θεοσοφίας, που στην αρχή ήταν ουσιαστικά όμοιο σε όλες τις χώρες, να προτρέψει όλους τους ανθρώπους να αφήσουν στην άκρη τις διαφωνίες και τις φιλονικίες τους, και να ενώσουν τους σκοπούς και τις σκέψεις τους ως τα παιδιά μιας κοινής μητέρας. Ενωμένοι, να εξαγνίσουν τις αρχαίες θρησκείες από τις διεφθαρμένες και άσχημες επιρροές και τη σκουριά του ανθρώπινου στοιχείου, να τις αναπτύξουν και να τις επεκτείνουν μέσα από αγνές φιλοσοφικές αρχές.

Στην Εκλεκτική Θεοσοφική Σχολή της Αλεξάνδρειας διδάσκονταν τα Βουδιστικά, τα Βεδικά και Ζωροαστρικά συστήματα μαζί με τη φιλοσoφία της Ελλάδας. Για να αναπτύξει το νου των μαθητών μέσω της έρευνας και του στοχασμού επί μιας απόλυτης αλήθειας, το κύριο αντικείμενο της Σχολής ήταν να εξαγάγει από τις διάφορες θρησκευτικές διδασκαλίες, όπως από ένα πολύχορδο όργανο, μια πλήρη και αρμονική μελωδία που θα έβρισκε ανταπόκριση σε κάθε καρδιά που αγαπά την αλήθεια.

Η κεντρική ιδέα της διδασκαλίας της Εκλεκτικής Θεοσοφικής Σχολής ήταν η Μία Ανώτατη Ουσία, Άγνωστη και μη αναγνωρίσιμη γιατί: "Πώς μπορεί κάποιος να γνωρίζει τον γνώστη;" όπως ρωτά η Brihadaranyaka Upanishad.

Κάθε ιδρυτής μιας νέας θρησκείας ή σχολής φιλοσοφίας, είναι απαραιτήτως ένας θεόσοφος. Ως εκ τούτου, η θεοσοφία και οι θεόσοφοι έχουν υπάρξει από τότε που το πρώτο αμυδρό φως της πηγαίας σκέψης έκανε τον άνθρωπο να ψάξει ενστικτωδώς για τον τρόπο που θα τον βοηθούσε να εκφράζει τις δικές του ανεξάρτητες απόψεις.

Υπό αυτό το πρίσμα, η θεοσοφία είναι η αρχαία Σοφία-Θρησκεία, η εσωτερική δοξασία που ήταν γνωστή σε κάθε αρχαία χώρο. Είναι η πηγή από την οποία έχουν αναπηδήσει όλες οι μεγάλες θρησκείες και φιλοσοφίες, διδαγμένη από κάθε σοφό άνθρωπο που έχει περάσει από τον πλανήτη μας, από τον Ιησού μέχρι τον Βούδα, από τον Βαβυλώνιο Νέμπο, μέχρι τον Ερμή της Ελλάδας.

Η θεμελιώδης διδασκαλία της αρχαϊκής σοφίας-θρησκείας ή θεοσοφίας, είναι η ουσιαστική ενότητα όλων των πραγμάτων. Η θεοσοφία δεν είναι μια θρησκεία άλλα η ουσία όλων των θρησκειών. "Μια θρησκεία υπό την αληθινή και μόνη σωστή έννοια, είναι ένας δεσμός που ενώνει τις ανθρώπινες μάζες, και όχι ένα ιδιαίτερο σύνολο δογμάτων και πεποιθήσεων. Η θρησκεία, με την ευρύτερη έννοιά της, είναι εκείνο που ενώνει όχι μόνο όλους τους ανθρώπους αλλά και όλα τα όντα, καθετί που υπάρχει στο Σύμπαν, σε ένα μεγάλο Εν".

Η επιστημονική θεοσοφία, που μαθαίνεται μέσα από τους αρχαίους συμβολισμούς, αποκαλύπτει σε εκείνον που την περιγελά, την προέλευση των πίστεων και των επιστημών όλου του κόσμου. Με αυτό τον τρόπο, ανοίγει νέους ορίζοντες πέρα από τα παλιά αποκρυσταλλωμένα, ακίνητα και δεσποτικά δόγματα, μετατρέποντας έτσι την τυφλή πίστη σε αιτιολογημένη γνώση.

Επίσης καταδεικνύει με βαθύτερα και πιο φιλοσοφικά στοιχεία την ύπαρξη εκείνου το οποίο, εξαιτίας του βάρους του νεκρού γράμματός του, ο σκεπτικιστής το είχε εγκαταλείψει θεωρώντας το ως ένα παιδικό παραμύθι. Η θεοσοφία δίνει σε κάθε άνδρα και γυναίκα έναν καθαρό και σαφή αντικειμενικό σκοπό, ένα ιδανικό για το οποίο αξίζει να ζει, σε οποιαδήποτε κοινωνική τάξη και αν ανήκει, και με οποιαδήποτε μόρφωση και επίπεδο γνώσης.

Η πρακτική θεοσοφία δεν είναι μια επιστήμη, αλλά αγκαλιάζει κάθε επιστήμη της ζωής, ηθική και φυσική. Μπορεί να θεωρηθεί δίκαια ως ο καθολικός "Καθοδηγητής", ένας δάσκαλος της παγκόσμιας γνώσης και εμπειρίας, και μιας πολυμάθειας που όχι μόνο βοηθά και καθοδηγεί τους μαθητές του προς μια επιτυχή επισκόπηση κάθε επιστημονικής ή ηθικής πλευράς της γήινης ζωής, αλλά τους προετοιμάζει επίσης και για την επόμενη ζωή, εφόσον οι μαθητές μελετήσουν το σύμπαν και τα μυστήριά του μέσα από τον εαυτό τους, αντί να τα μελετήσουν μόνο μέσα από την ορθόδοξη επιστήμη και τις θρησκείες.

Συντάχθηκε από τις Συλλεχθείσες Γραφές και το Κλειδί της Θεοσοφίας της Μ.Π.ΜΠ.

Σημειώσεις:

(1) Διογένης Λαέρτιος, από την Λαέρτια της Κιλικίας, ήταν βιογράφος των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων. Το έργο του "Βίοι Φιλοσόφων" (σε δέκα βιβλία), αποτελεί μια σημαντική πηγή πληροφοριών για την ανάπτυξη της ελληνικής φιλοσοφίας. Η περίοδος κατά την οποία έζησε δεν είναι ακριβώς γνωστή, αλλά θεωρείται ότι ήταν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σέβήρου Σέπτιμο και του Καρακάλλα. Λόγω της μακρόχρονης συμπάθειάς του προς τον Επίκουρο, μερικοί θεωρούν ότι ο Διογένης Λαέρτιος ανήκε στην επικούρειο Σχολή, αλλά αυτό δεν είναι σαφές. Εκφράζει τον θαυμασμό του για πολλούς φιλοσόφους, αλλά για τις σχέσεις του μαζί τους, εάν υπήρχαν, δεν αναφέρει κάτι συγκεκριμένο.

Διαιρεί τους έλληνες φιλοσόφου ς σε δύο κατηγορίες: εκείνους της Ιωνικής σχολής και εκείνους του Ιταλικής σχολής. Αντλεί τις πληροφορίες του για την πρώτη από τον Αναξίμανδρο, και για τη δεύτερη από τον Πυθαγόρα. Μετά από τον Σωκράτη, διαιρεί την Ιωνική σχολή σε τρεις κλάδους:

(1) Τον Πλάτωνα και τους Ακαδημαϊκούς μέχρι τον Κλειτόμαχο
(2) Τους Κυνικούς μέχρι τον Χρύσιππο
(3) Τον Αριστοτέλη και τον Θεόφραστο.

Οι Ιταλοί φιλόσοφοι μετά από τον Πυθαγόρα ήταν οι εξής:
Ξενοφάνης, Παρμενίδης, Ζήνων από την Ελέα, Λεύκιππος, Δημόκριτος, και άλλοι, μέχρι τον Επίκουρο. Τα πρώτα επτά βιβλία του αφιερώνονται στους Ιωνικούς φιλοσόφους, και τα τελευταία τρία στην Ιταλική σχολή. Back

(2) Ποτ - Αμών, είναι ένα κοπτικό όνομα που σημαίνει έναν ιερέα του Amun, του θεού της σοφίας. Έναν ιερέα και ιεροφάντη της πρώτης δυναστείας των Πτολεμαίων. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε από τον Διογένη Λαέρτιο για να δηλώσει κάποιον που είναι αφιερωμένος στον Amum (Amen), το Θεό της εσωτερικής σοφίας. Ο Ποτ - Αμών ήταν ο πρώτος που δίδαξε τη Θεοσοφία, ή τις βασικές αρχές της μυστικής σοφίας-θρησκείας, στους αμύητους. Back

(3) Αμμώνιος Σακκάς: ( 30ς αιώνας Μ.Χ).: γΕλληνας φιλόσοφος της Αλεξάνδρειας, θεωρούμενος συχνά, ως ο ιδρυτής της Νεοπλατωνικής Σχολής. Έχοντας ταπεινή καταγωγή, κέρδιζε τα προς το ζην ως αχθοφόρος, γι' αυτό και ονομάστηκε Σακκάς (σακοφόρος). Οι περισσότερες λεπτομέρειες από τη ζωή του είναι άγνωστες. Μετά από μακροχρόνιες μελέτες και περισυλλογή, ο Αμμώνιος ίδρυσε μια φιλοσοφική σχολή στην Αλεξάνδρεια. Οι κύριοι μαθητές του ήταν ο Ερέννιος, ένας εθνικός με το όνομα Ωριγένης, ο γνωστός χριστιανός Πατέρας Ωριγένης, ο Κάσιος Λογγίνος και ο Πλωτίνος .

Ο Αμμώνιος Σακάς δεν έγραψε τίποτα, και με τη βοήθεια των μαθητών του κράτησε τις απόψεις του μυστικές, ακολουθώντας τους Πυθαγόρειους. Η φιλοσοφία του έγινε γνωστή κυρίως από τα γραπτά του Πλωτίνου. Ο Ιεροκλής έγραψε τον 50 αιώνα, ότι η θεμελιώδης δοξασία του ήταν ένας εκλεκτικισμός, που προέκυψε από μια βαθιά μελέτη του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Οι οπαδοί του θεωρούν ότι συμφιλίωσε τις φιλονικίες και τις διαφορές αυτών των δύο μεγάλων Σχολών. Λέγεται ότι πέθανε ανάμεσα στο 240μ.χ και στο 245μ-χ.. Back

(4) Νεοπλατωνισμός: Φιλοσοφική Σχολή (30ς αιώνας μ-Χ.) Βασίστηκε στις διδασκαλίες του Πλάτωνα, αλλά τον ερμήνευε με πολλούς νέους τρόπους. Ο Νεοπλατωνισμός άρχισε με τον φιλόσοφο Πλωτίνο, αν και ο Πλωτίνος υποστήριξε ότι είχε λάβει τις διδασκαλίες του από τον Αμμώνιο Σακκά στην Αλεξάνδρεια. Η σημαντικότερη εργασία του Πλωτίνου ήταν οι Εννεάδες, στις οποίες εξηγεί τη φιλοσοφία του. Ο Πλωτίνος δίδαξε την ύπαρξη του Απερίγραπτου Ενός, από το οποίο προήλθε όλος ο υπόλοιπος κόσμος, ως μια διαδοχή κατώτερων όντων. Άλλοι νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι, ειδικά ο Ιάμβλιχος, πρόσθεσαν εκατοντάδες ενδιάμεσες θεότητες και όντα, ως εκπορεύσεις μεταξύ του Ενός και της ανθρωπότητας. Αλλά το σύστημα του Πλωτίνου ήταν συγκριτικά πολύ πιο απλό. Νεότεροι νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι ήταν ο Πορφύριος, ο Πρόκλος ο Ιάμβλιχος και η Υπατία η Αλεξανδρινή. Back

(5) Μαθητές: Λέγεται πως ο Πλωτίνος είχε εντυπωσιαστεί υπέρμετρα από τα πρώτα μαθήματά του με τον Αμμώνιο, και δήλωσε: "Αυτός είναι ο άνθρωπος τον οποίο αναζητούσα!". Μετά από αυτή τη δήλωσή του ο Πλωτίνος έμεινε πιστός φίλος του Αμμώνιου μέχρι το θάνατο του γηραιού φιλοσόφου.

(6) Upanishad: λέξη που σημαίνει την εσωτερική και μυστική διδασκαλία. Ο όρος αυτός προέρχεται από το upa (κοντά), το nί (κάτω), και το s(h)ad (κάθομαι), δηλαδή κάθομαι κάτω κοντά (στον διδάσκαλο) Οι Upanishad παρουσιάζουν κυρίως τα αρχικά Βεδικά δόγματα όπως π. χ. την Αυτογνωσία, τη γιόγκα, το διαλογισμό, το κάρμα και τη μετενσάρκωση, τα οποία ήταν κρυμμένα κάτω από τους συμβολισμούς της αρχαίας μυστηριακής θρησκείας. Οι παλαιότερες Upanishad συνήθως εντάσσονται σε μια ιδιαίτερη Βέδα, μια Βραχμάνα ή Aranyaka, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στις νεότερες. Τα κείμενα αυτά κυριάρχησαν σαν θρησκεία κατά την εποχή που προηγήθηκε αρκετούς αιώνες πριν από την εμφάνιση του Κρίσνα και του Βούδα. Ο Διδάσκαλος που εμφανίζεται μέσα στα κείμενα, είναι ο σοφός Υakmavalkya, αν και δεν αναφέρεται σε όλα. Θεωρείται δε ότι αυτόν προέρχονται αρκετές από τις μεταγενέστερες μεγάλες διδασκαλίες του Ινδουισμού και του Βουδισμού.

[LoLboY]

Είναι η σοφία των Θείων Όντων και αποτελεί το κεφαλόβρυσο της πνευματικότητας. Προσδιορίζει την πνευματική ανάπτυξη της ανθρωπότητας και θεμελιώνει την ενότητα της ζωής.

Εγώ είμαι Θεόσοφος και ας είμαι μουρλός και στους πνευματικούς προσδιορισμούς ενώνω την θεμελίωση της ζωής



























εδώ παίρνετε μια ανάσα























































μα τι είπα ο μεγάλος  :24:
 :28:

[download]

Είναι η σοφία των Θείων Όντων και αποτελεί το κεφαλόβρυσο της πνευματικότητας. Προσδιορίζει την πνευματική ανάπτυξη της ανθρωπότητας και θεμελιώνει την ενότητα της ζωής.

άντε και βρίκες τι ειναι Θεοσοφία
το ΚΑΦΑΛΟΒΡΥΣΟ μπορεις να το βρείς?

[Enia]

σοβαρά τώρα, περιμένει απάντηση...?
 :28: