Οι μαϊμούδες και οι αγώνες τους

[reporter345]

Κάποτε ένας τύπος εκεί στην Βρετανία μίλησε για τάξη εργατών…..αμέσως μετά κάποιοι εργάτες που ξέρανε γράμματα -κάτι που δεν ήταν πολύ διαδεδομένο τότε- αποφάσισαν να κάνουν ταξικό συνδικαλισμό. Έκατσαν και σκέφτηκαν «όλοι μια κοινωνική τάξη είμαστε γιατί να μην συνδικαλιστούμε;». Αυτό οδήγησε στις μεγάλες απεργίες στις ΗΠΑ, που έγιναν τον περασμένο αιώνα και το εργατικό αιματοκύλισμα του Σικάγου. Πέρασαν τα χρόνια είχαμε και την οικονομική κρίση των αρχών του περασμένου αιώνα, άρχισε να φουντώνει η διαμαρτυρία στις τάξεις των εργαζομένων, ένα δυναμικό ξεσήκωμα της εργατικής δύναμης που απαιτούσε καλύτερες συνθήκες εργασίας, ιατρική ασφάλιση και άδειες διακοπών και εγκυμοσύνης. Τα κέρδισαν και όλο ζήταγαν με αποτέλεσμα να αρχίζουν να κάνουν την ζωή δύσκολη στο κεφάλαιο. Να και ο ξεσηκωμός στη Ρωσία και το 1917 και οι μπολσεβίκοι παίρνουν υπό τον έλεγχό τους ένα τεράστιο γεωγραφικά κράτος. Η απειλή είναι μεγάλη για το καπιταλιστικό οικονομικό σύστημα, όπως και η ανησυχία των εχόντων και κατεχόντων του πλούτου.
Κάπου στην Ιταλία ένας πρώην σοσιαλιστής και άθεος ηγέτης, κάνει την επανάσταση του και παίρνει την εξουσία για να εγκαθιδρύσει ένα νέο για την εποχή πολίτευμα που το ονομάζει φασιστικό. Με την πολιτική του προϊστορία γνωρίζει τις μεγάλες δυνατότητες του συνδικαλισμού των εργατών, αλλά επειδή θέλει και να τον εξουσιάζει, παίρνει την μεγάλη απόφαση και τον κατακερματίζει. Έτσι διασπάται ο ταξικός συνδικαλισμός και το κάθε επάγγελμα δημιουργεί τον συντεχνιακό συνδικαλισμό. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει ο κρατικός έλεγχος και τα διαφορετικά συμφέροντα της τάξης των εργαζομένων.
Έρχεται ο πόλεμος χάνουν οι κακοί και νικάνε…. οι καλοί. Οι Αμερικάνοι ρίχνουν το φασιστικό πολίτευμα….. αλλά δανείζονται (όπως κάνανε και με τους φυσικούς Γερμανούς ναζί) το είδος του συνδικαλισμού που ανακάλυψαν ότι τους βολεύει. Αυτός ο συνδικαλισμός έφτασε και στην χώρα μας. Δημιούργησε εργαζομένους πολλών ταχυτήτων. Αλήθεια πόσα εργασιακά δίκαια έχουμε στην Ελλάδα; Τρία ένα της μόνιμης εργασίας ένα της ιδιωτικής εργασίας και ένα των συμβασιούχων περιορισμένου χρόνου που απολύονται υποχρεωτικώς. Αυτό δείχνει ισότητα των εργαζομένων; Έφτιαξε τα ρετιρέ με τους μισθούς των 3.000 ευρώ όταν η πλειοψηφία των εργαζομένων νέων παίρνει 700 ευρώ. Έδωσε τις συντάξεις των 3.000 ευρώ όταν η σύνταξη του ΟΓΑ είναι 250 ευρώ. Τέλος με τη μονοπωλιακή κατάσταση που είχαν κάποιες ομάδες εργαζομένων συντεχνιακά σκεπτόμενες και με τις εκβιαστικές μεθόδους κάποιων που μπορούσαν να κόβουν το καρπούζι εις βάρος των άλλων εργαζομένων, τους οδήγησε στην πρόωρη συνταξιοδότηση. Και όλα αυτά βέβαια τα κατέκτησαν με αγώνες …αλλά εις βάρος των υπολοίπων εργαζομένων. Να χαιρόμαστε το συντεχνιακό συνδικαλισμό. Από τη μια οι άνθρωποι από την άλλη οι μαϊμούδες !!!!!!
Σήμερα έχουμε στη χώρα μας του εργαζόμενους που δουλεύουν το ωράριο τους, μετά σχολάνε και πάνε σπίτι τους, δεν εργάζονται τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα και έχουν προσωπική ζωή από τη μια και από την άλλη αυτούς που δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ τις περισσότερες φορές και ανασφάλιστα. Δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Οι πρώτοι ζουν την πραγματικότητα, θα κάνουν σχέσεις …οικογένεια, παιδιά και θα τα μεγαλώνουν όπως αυτοί επιθυμούν, ενώ οι δεύτεροι θα ζουν στην εικονική πραγματικότητα ….. είναι οι άνθρωποι της Κυριακής, όλα τα κάνουν σε μια μέρα, οι υπόλοιπες μέρες είναι σαν να μην υπάρχουν, θα νομίζουν ότι έχουν κοπέλα και σύζυγο, που θα την βλέπουν ουσιαστικά την Κυριακή, θα νομίζουν ότι έχουν οικογένεια και μεγαλώνουν παιδιά που θα τα βλέπουν μια φορά την εβδομάδα, θα νομίζουν ότι θα πάρουν σύνταξη….. από τη μια η αλήθεια και από την άλλη η ψευδαίσθηση.