Γαμωτο, γεμισε η μπανιερα τσουχτρες!

[kodikas]

Κάθε φορα που καθομαι σπιτι μπαινω στον πειρασμο να κοιταω το ταβανι μου.
Να βλεπω τις αραχνες να κανουν περα δωθε και να ανταγωνιζονται.
Αλλα βαριεμαι φριχτα να βλεπω και να μην συμμετεχω κι ετσι το παλευω να αποτραβηξω τα ματια μου από την οροφη.
Θα μπορουσα να ξεγελαστω κοιταζοντας τιποτα τσοντες, αλλα άλλη ορεξη δεν ειχα να δω αγνωστα ξεκωλα με τα βυζια στη φορα.
Κι αν αλληθωρισω;;
αυτό που το βαζεις;;

Από την άλλη θα μπορουσα να τσαταρω, να πω χαζομαρες μεχρι σκασμου, να ακουσω βλακειες μεχρι εμετου
και να κανω καινουριους φιλους.
Αλλα δεν θελω καινουριους φιλους επειδη ειμαι μουντρουχος και ολιγον νεατερνταλ  ανθρωπας.
Μου φτανουν αυτοι που εχω , που μπουκαραν στη ζωη μου από ολες τις μπαντες επειδη είναι χωραφι ξεφραγο
 και που πολύ χαιρομαι που μου βγηκαν μουρακλες τυποι.
Και αι σιχτιρ από κει, τους ζαλιζω και τον ερωτα με τις φαντασιωσεις μου για μια καλυτερη καθημερινοτητα,
για την οποια εχω να καταγγειλω παρεμπιπτόντως  ότι είναι αθλια μεχρι αηδιας.

Αλλα ειμαι κουνημενο ατομο γιατι δεν εχω παρει ακομα χαμπαρι ότι οι φαντασιωσεις είναι για να μενουν ανικανοποιητες
επειδη είναι μεγαλες καριολες κι ότι τζαμπα σκιζομαι.
Διοτι πως μπορω να φαντασιωνομαι  και να περιμενω να μου κατσει κιολας ότι σε τουτη την χωρα
 θα παψουμε καποτε να βρισκομαστε σε γενικευμενη νευρικη κριση;
Ότι η  διαρκης κολαση θα παψει να είναι δευτερη φυση μας;
Οι φασαριες , οι φωνες, οι καυγαδες για ένα λιτρο βενζινη, για ένα νουνου που μεγαλωνει γερα παιδια, για ένα ματσακι σεληνο;
Η συμπεριφορα ημιαγριων που τρεχουν να προλαβουν, που ανησυχουν με το τιποτα, που πανικοβαλλονται ευκολα,
αλλα κατά τα αλλα είναι γαμαουα τυποι και ξερουν κι από βεσπα ;

Αλλα εχουμε και τα καλα μας.

Περηφανια γκανιαν.  
Και δεν μπορω να φανταστω την ζωη μας χωρις αυτή γιατι θα μελαγχολησω και δεν λεει τωρα που ηρθε η ανοιξη.

Περηφανια λοιπον.

Αυτή που μας την ποτιζουν με το γαλα όταν ειμαστε μικρα παιδια.
Αυτή που μας ξεχυλιζει όταν βλεπουμε κατι γεροντακια να ψαχνουν τα σκουπιδια στις λαϊκες να βρουνε κατι να φανε..
Με περηφανια εχουμε γινει η ακριβοτερη χωρα της ευρωπης με τους περηφανα χαμηλοτερους μισθους.
Περηφανα βλεπουμε να διασπαθιζεται το κρατικο χρημα και με περιφανια τσατιζομαστε που δεν τσεπωνουμε φραγκο και μεις.
Περηφανα μολυνουμε το περιβαλον που ζουμε και περηφανα δεν τρεχει τιποτα που μας σουταραν από το κιοτο.
Με περηφανια κοιταμε τους υπουργους μας να χτιζουν παρανομα τα εξοχικα τους.
Περηφανα καιγονται τα δαση μας και περηφανα δεν παιρνουμε κανενα μετρο για να τα σωσουμε.
θα ριξουμε μετα μια περηφανη αγανακτηση και θα ερθουμε στα ισια μας.

Με περηφανια ο καθενας μας κοιταει τον κωλο του.

Αλλα δεν γαμεις που δεν γαμεις, τουλαχιστον να φαμε κανα ψαρι.
Αποποιουμενος ο καθενας μας την προσωπικη του ευθυνη (περηφανα παντα),
είναι πανευκολο να αποδεχτουμε και την αποποιηση των συλλογικων ευθυνων των κυβερνουντων.
Και να συνεχιζουμε να τους εκλεγουμε, για να είναι αυτοι περηφανοι και μεις περηφανοτεροι.

Βοηθεια μας.

[ixnografia]

αν θες κοιτα τα ταβανια,
αν παλι θες ...ανοιξε ενα παραθυρο

" Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
 μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
 
για  νάβρω τα παράθυρα.
 
Όταν ανοίξει ένα παράθυρο θάναι παρηγορία.
 
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
 
να τά βρω.
 
Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
 
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
 
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει. "
 
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
 
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ

[seagull]

Το μυαλό του ανθρώπου είναι σαν μια αποθήκη , αν θέλουμε να έχουμε την δυνατότητα να διαχειριστούμε σωστά το υλικό της αποθήκης,  θα πρέπει να διαμορφώσουμε κατάλληλους χώρους και  καλή διάταξη των υλικών, ζυγίζοντας και κρίνοντας

Ο Φίλιππος ο πατέρας του μεγάλου Αλεξάνδρου είχε στείλει το γιό του για να τον εκπαιδεύσει ο φιλόσοφος Αριστοτέλης
 Κάποια στιγμή ο Φίλιππος πήγε να ρωτήσει σχετικώς με τη διδασκαλία, όπως θα έκανε κάθε γονέας
-Πως πηγαίνουν τα μαθήματα
-Καλώς του απάντησε ο Αριστοτέλης
-Τους μαθαίνεις αριθμητική ?
¨Όχι ακόμα, απάντησε ο Αριστοτέλης
-Τους μαθαίνεις γραμματική ?
-Όχι ακόμη
-Τους μαθαίνεις ιστορία, γεωγραφία ?
-Όχι ακόμη
-Τότε λοιπόν τι τους μαθαίνεις τόσο καιρό, ρώτησε με απορία ο Φίλιππος
-Τους μαθαίνω να σκέπτονται, απάντησε ο Αριστοτέλης

Το να μάθεις πώς να μαθαίνεις είναι το θεμέλιο της μάθησης  Δεν γνωρίζω αν κάποιος εκπαιδευτικός φορέας τη σημερινή εποχή εφαρμόζει τέτοιες μεθόδους
 Η ζωή απαιτεί όμως αέναη μάθηση ..Ου παντός αποδέχεσθε..  Τελικά  η νομοτέλεια του διαφορετικού  είναι και η κύρια αιτία της εξέλιξης Και η μάθηση υπό ευρύτερη ένια σημαίνει να έχουμε ανοιχτό το παράθυρο ως πέρα στην άκρη του ορίζοντα
Για να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε τη ζωή, η σκέψη μας πρέπει να είναι εύκαμπτη σαν το χορτάρι στη καταιγίδα-όταν έρθει η καταιγίδα , το δέντρο μπορεί να σπάσει, αλλά το χορτάρι θα επιβιώσει-
Θα συμπλήρωνα ακόμη και  πως ίσως δεν έχει σημασία η νίκη, το κύπελο  αλλά ο τρόπος που κατάφερες να φτάσεις ως εκεί Το φως του
Κάτι που καταπίνουμε εύπεπτα  χωρίς αμφισβητήσεις, προσπερνώντας  και τσαλαπατώντας  χωρίς να προσέξουμε τυφλωμένοι από γυαλιστερά ταμπλόιτ
Και όσο πιο άκαμπτοι ήμαστε στις πεποιθήσεις μας, τόσο λιγότερο μπορούμε να δούμε καθαρά και όσο λιγότερο βλέπουμε καθαρά τόσο λιγότερο έξυπνες είναι οι αντιδράσεις μας  
Οι επιστήμονες σωστά εκφράζουν την άποψη ότι το υποσυνείδητο δίνει εντολές στο συνειδητό
Η γνώση και οι ιδέες είναι προφανώς απαραίτητες, αλλά μπορούν να αποτελέσουν  και φραγμό στην οπτική της  κατανόησης για το καλό ή το πιο καλό Υποκειμενικά και αυτό Εξαρτάται από τα δεδομένα που έχει καταγράψει ο καθένας μέσα του, αυτά οδηγούν στις επιλογές μας και τις συνέπειες τους , την διαβούλευση  
Ο καθένας μας προσεγγίζει τα δέντρα ενός δάσους αντανακλώντας πάνω τους τη δική του οπτική αλλά χωρίς το μέτρο της ευαισθησίας , όπως                                                                                                        της εμφάνισης του φιλμ στο φως, δεν μπορούμε να δούμε καθαρά, γιατί κάθε δέντρο, κάθε κλαδί, μονοπάτι, κατάσταση ακόμη και κάθε χιονονιφάδα είναι διαφορετικό  Η ζωή δεν επαναλαμβάνει ποτέ ακριβώς τον εαυτό της
Επαγρυπνώ σημαίνει πως βλέπω με τη καρδιά και το πνεύμα Μπορώ να διακρίνω με κριτική διάθεση αυτό που περιμένω  από "την ομορφιά του τοπίου"  ..αυτό που θέλω και περιμένω, που είχα εντοπίσει το στίγμα του με τον καιρό, αυτό που θα μπορούσε να με σηκώσει και να πάει παραπέρα  
Πολλές φορές τα εμπόδια που μπορεί να συναντήσουμε στο δρόμο  για το στόχο μας , τα ζιζάνια τριγύρω από ένα όμορφο λουλούδι μπορεί να αποθαρρύνουν, να χαθεί η μυρωδιά του Μπορούμε όμως να τα χρησιμοποιήσουμε και σαν σκαλοπάτια για να ανέβουμε ψηλότερα ώσπου να μπορέσουμε το φτάσουμε

Και ένας μεγεθυντικός φακός μπορεί να κάψει ένα κομμάτι χαρτί γιατί εστιάζει τις ακτίνες του ήλιου σε ένα σημείο
Ακεραιότητα σημαίνει να έχεις διαυγείς και ξεκάθαρους στόχους

Μια πεποίθηση, όπως και η περηφάνια, μπορεί  να είναι σωστή, αλλά όλες είναι περιορισμένης αξίας μια και είναι πνευματικές σχηματοποιήσεις από εμπειρίες Μπορούν να είναι χρήσιμοι οδηγοί, όπως ένας χάρτης Σαν και τους χάρτες  όμως, έχουν περιορισμένη ακρίβεια και για να παραμείνουν χρήσιμοι πρέπει να αναθεωρούνται περιοδικά

Βέβαια, εξ αντικειμένου πάντα υπάρχει και η ένια της ελπίδας για το καλύτερο Σαν την πασχαλίτσα, τον παιδικό μας φίλο, που άφησε στη μνήμη τους  ήχους από το παιδικό ανοιξιάτικο τραγούδι "πέτα πέτα"να θυμίζει ως τον κομιστή χαράς, την προσμονή και την αισιοδοξία
Αν παραιτηθεί η πίστη από το "μπορώ", Μπορώ Να Αλλάξω, εκπίπτει  από τo μεγαλείο του μυστήριου της φύσης, από την ίδια μας την ανθρωπιά

Ο Martin Walls έχει γράψει  ότι " όταν ψάχνεις το καλό στους άλλους ανακαλύπτεις το καλύτερο μέσα σου" Ο Martin Haves, πως δεν υπάρχουν "άλλοι" παρά μονάχα "εμείς", στην απαρχή του περίπλου της συνείδησης, για την ανακάλυψη της αξίας της συνύπαρξης  


Υπάρχει μια ιστορία για ένα σοφό που κάθε πρωί έκανε μια διάλεξη στους μαθητές του
Ένα πρωί, έστρωσε χάμω την ψάθα του και κάθισε πάνω της, μα εκεί που ήταν έτοιμος να μιλήσει άρχισε να κελαηδάει ένα πουλί
Ο σοφός περίμενε σιωπηλός, από σεβασμό προς το πουλί, που συνέχισε να κελαηδάει κεφάτα για λίγο
Όταν σώπασε, ο σοφός σηκώθηκε, δίπλωσε την ψάθα του και είπε]

[seagull]

Αποποιουμενος ο καθενας μας την προσωπικη του ευθυνη (περηφανα παντα),
είναι πανευκολο να αποδεχτουμε και την αποποιηση των συλλογικων ευθυνων των κυβερνουντων.
Και να συνεχιζουμε να τους εκλεγουμε, για να είναι αυτοι περηφανοι και μεις περηφανοτεροι.

Βοηθεια μας.

Μια σταγόνα μόνη πέφτοντας στο ήρεμα ταχτοποιημένο νερό , δημιουργώντας  μεταλώδη  θόρυβο αυλακώνει μικρούς κύκλους γύρω από το κέντρο

Κι αν αυτοί που θʼαλλάξουν (τρόπο σκέψης) γίνουν πολλοί,
Τότε τα κυματάκια θα γίνουν πλημμύρα

[joking]

στο δικό μου το ταβάνι δεν έχει αράχνες (όχι πως θα τις πρόσεχα δηλαδή
αν υπήρχαν)


είναι γεμάτο αστεράκια ... αυτά πού όλη την ημέρα τρώνε φως και όταν
σκοτεινιάσει λάμπουν και χαζεύοντας τα νομίζω ότι είμαι και πάλι στην
εξοχή και έχει ξαστεριά


Εκεί είναι η Μικρή Άρκτος και εκεί παραπέρα είναι και η Μεγάλη ....Που??
Εκεί χαζούλη ... πάνω από τη γωνία της ντουλάπας!!! Την είδες τώρα??"