Παμε παλι απο την αρχη

[Jezebell]

Πάμε πάλι από τη αρχή.
Καθόταν δίπλα μου και τον ένιωθα μέσα μου. Κάπνιζε και μίλαγε, για θέματα που μιλάνε δυο εραστές με το πρωινό τους τσιγάρο. Για τον λόγο που μιλάνε, για να κρατήσουν αυτήν την αίσθηση της επαφής που είναι ακόρεστη.
Όταν τον είδα πρώτη φορά μέσα στο κρύο μου φάνηκε συμπαθητικός αλλά όχι ερωτεύσιμος , ήξερα όμως ότι θα άνοιγε κάτι μέσα μου που είχα φοβηθεί από καιρό. Κι όμως τον πήρα αγκαλιά και τον άφησα να το ξυπνήσει…γιατι δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς ή δεν ήθελα.
3 μέρες τώρα είχα συνέχεια αυτό σφίξιμο στο στομάχι που έχω όταν ανοίγει το παλιό τραύμα, μου μιλούσε ο φόβος ο φίλος φόβος προσπαθούσε να με προφυλάξει. Γύριζα μέσα στο σπίτι σαν αγρίμι πριν τον σεισμό, πριν το κακό. Το μυαλό μου στριφογύριζε γύρω από την ίδια σκέψη από την ίδια εικόνα, Φοβάμαι πως είχε έρθει ο καιρός να .. αλλα δεν ξέρω αν ήμουν έτοιμη. Πότε είσαι έτοιμος να ανοίξεις την καρδιά σου στην μέση να δέσεις τα μάτια και να πεις πάρε. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα πάρει ο άλλος, αν θα είναι ευγενικός καθώς θα βάζει το χέρι του μέσα να διαλέξει τα λάφυρα του αν θα σου ανοίξει τα μάτια να βλέπεις τι παίρνει αν δεν καπηλευτεί τα πρόσφορα μιας ορθάνοιχτης και προσφερόμενης καρδιάς.
Είχα ξαναπάρει τέτοιον δρόμο το είχα ξανακάνει αυτό το ταξίδι. Είχα μείνει πολύ καιρό στης Κίρκης το νησί, είχα γυρίσει πίσω χωρίς συντρόφους χωρίς καρδιά σε ένα μέρος που δεν ήταν η Ιθάκη, την Ιθάκη δεν την ξαναβρήκα ποτέ. Το μόνο που κατάφερα να πάρω μαζί μου στις κουρελιασμένες τσέπες μου ήτανε 2 λωτοί και τους φυλούσα σαν κόρη οφθαλμού.