ΝΟΣΤΑΛΓΩ ΤΟ ΠΑΡΟΝ

[SoRta_FaiRytALe]

Νοσταλγω τα παιδικα μου χρονια..Το σχολειο,την γειτονια και τις παρεες
που περνουσαμε τα βραδια ξημερωνωντας στους δρομους γελωντας,
παιζωντας,ωρες αμετρητου φλερτ με τα αγορια...
Νοσταλγω τον εαυτο μου εχει μεινει χρονια πισω...
Νοσταλγω τις αμετρητες ωρες που κολυμπουσα κ επαιρνα οξυγονο..
οξυγονο που τωρα πια μου λειπει αφανταστα... ]

[pixie]

Το να τοποθετεί κάποιος το επίπεδο που θα ήθελε να υπάρξει σε μια εξωχρονική στιγμή, δεν είναι απαραίτητα ουτοπία...

Την πραγματικότητα εμείς την ορίζουμε και δεν είναι πάντα το καθημερινό πεπρωμένο!

Μπορεί να βρίσκεται στις διαστάσεις του μυαλού μας, σε κάποιο ανώφελο όνειρο, σε έναν μυστικό χώρο, σε μια εικόνα που δεν αφήνει απαραίτητα γήϊνα ίχνη...
 
Στη φαντασία, άλλωστε, κατοικούν μορφές που πολλές φορές μοιάζουν να είναι ζωντανές στην εσωτερική μας ζωή...

[kataigida]

Νοσταλγώ να κάνω πραγματικότητα κάποιο μου μεγάλο όνειρο... :oops: Πώς να νοσταλγήσω το παρών αφού ήδη το ζω? :oops:

[pixie]

Νάτο και το Κικάκι μας που μάλλον δεν έπιασε το υπονοούμενο! ;-)

Νομίζω πως πίσω από την έννοια του παρόντος κρύβεται η ουσία μιας πραγματικότητας ή κάτι που θα λειτουργούσε ως πραγματικότητα, ακόμα και στη σιβυλλική της μορφή, την αιώνια!

Συνεπώς το παρόν εδώ δεν είναι χρονικός προσδιορισμός...

[pixie]

Η πραγματικότητα και του παρελθόντος και του μέλλοντος είναι δανεισμένη από το ''τώρα''...
 
Θα το καταλάβουμε αν σκεφτούμε παρελθόν και μέλλον ως ωχρές αντανακλάσεις της πραγματικότητας ενός αιωνίου παρόντος!