ιστορίες της ιστορίας της τέχνης

[KostasD33]

Αυτός ο τρελός γενναίος κόσμος τους

Για ζωγράφους ο λόγος. Όλοι οι καλλιτέχνες είναι, και ήταν, λίγο ιδιόρρυθμοι. Παράξενοι, γραφικοί , έξω από νόρμες και προδιαγραφές. Οι ζωγράφοι όμως, μαζί με τους μουσικούς, είναι συνήθως λίγο παραπάνω…
Ας δούμε μερικά ανέκδοτα από και για ζωγράφους. Για να χαμογελάσουμε. Και ίσως και να τους νιώσουμε λίγο καλύτερα.




Στην αρχαϊκή και κλασική περίοδο οι έλληνες γλύπτες δεν έδειχναν το γυναικείο σώμα γυμνό. Έβαζαν όλη τους την τέχνη να απεικονίσουν την ντυμένη γυναίκα σ αντίθεση με τους γυμνούς άντρες. Όλη η προσοχή και τέχνη τους επικεντρωνόταν στις πτυχώσεις και τη χάρη του γυναικείου ντυσίματος . Με εκπληκτικά αποτελέσματα ( όπως κι ο Μικελάντζελο του θέματος στην περίφημη Πιετά του. Παναγία ντυμένη- θαυμάσιες πτυχώσεις του φορέματος/Χρηστός γυμνός-υπέροχη απόδοση του αντρικού σώματος ).
Όταν προς το τέλος της κλασικής περιόδου έδειξαν γυμνό το γυναικείο σώμα έκαναν αυτό που είπα. Έφτιαχναν ένα έφηβο και του πρόσθεταν απλά δυο βυζιά.
( παράδειγμα η Κνυδία Αφροδίτη ).
Εξ άλλου όταν έχεις φτιάξει εκείνον τον υπέροχο «πισινό» του Ερμή και Πραξιτέλης να είσαι τι παραπάνω να κάνεις για μια γυναίκα;
Φυσικά αργότερα τα πράγματα και τα γούστα άλλαξαν. Και φτάσαμε στην ημίγυμνη «χοντρούλα», και πολύ γυναικεία, Αφροδίτη της Μήλου…



Πηγή : Tanton στο sxeseis.gr

Σημείωση 1 τα κείμενα δεν τα άλλαξα καθόλου τιμής ένεκεν στον συγγραφέα τους, που αν μη τι άλλο δείχνει να έχει εντρυφήσει στην ιστορία της τέχνης και πέραν των βασικών πηγών της

Σημείωση 2 η αγαπημένη Μήλος στην αντιγραφή αποκαταστάθηκε στον αιώνα τον άπαντα

[KostasD33]

Βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα αυτά τα δυο κείμενα του Τάντονα διότι θυμήθηκα δικά μου  φοιτητικά χρόνια στην αρχιτεκτονική σχολή στη ρώμη.
Σε κάτι διαλύματα που κάναμε μια από τις ομάδες εργασίας ένας συμφοιτητής που ήταν δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος μας είχε ταράξει για τον Μικελάντζελο
Ότι ντε και καλά ήταν ομοφυλόφιλος και το αποδείκνυαν μερικά από τα έργα του. Μας είχε φέρει ο μπαγάσας αποτυπώσεις από την Capella sistina με τη ζωγραφική του μεγάλου καλλιτέχνη και σε ορισμένα από αυτά (τμήματα) όταν τα δίπλωνες με ειδικό τρόπο (πχ το ένα τρίτο από αριστερά προς το κέντρο και το άλλο τρίτο προς τα δεξιά πάλι στο κέντρο, διαγώνιες παραλληλογράμμου κ.λ.π.) έδειχναν ζωγραφισμένα φαλλικά όργανα.
Φυσικά στις συζητήσεις αυτές γινόταν της ποπης διότι άλλοι αναπτύσσαμε επιχειρήματα ότι ότι ψάχνει ο καθένας να βρει το βρίσκει ότι και άλλοι ζωγράφοι αν πάρεις πίνακες τους και αρχίσεις και αναδιανέμεις τον σχεδιασμό τους με περίτεχνες αναδιπλώσεις μπορείς να δεις πολλά άλλα πράγματα από τον αρχικό πίνακα.
Ειμασταν και της ειδικότητας κράτησε και αρκετό διάστημα η συγκεκριμένη ομάδα εργασίας οπότε αλλάξαμε τα φώτα από πολλούς ζωγράφους στα διαλείμματα.
Δυστυχώς δεν έχω κρατήσει καθόλου υλικό από αυτές τις συζητήσεις - αναζητήσεις πρέπει όμως να παραδεχτώ (χωρίς να μπορώ να το αποδείξω) ότι τα σχέδια που έφερνε ο συμφοιτητής μας για την Μικελάντζελο ήταν τα πιο πειστικά

Φυσικά όλος ο αυτός ο καβγάς είχε και παράπλευρο αποτέλεσμα να αναζητάς λεπτομέρειες και τεχνικές που κανένα βιβλίο δεν θα το έχει έτοιμο προς βρώση


[align=center][opacity=60%] [/opacity][/align]
[align=center][size=8]_{Άντε βρες το πλι εδώ......κι όμως υπαρχει}[/size][/align]