Θύτες και Θύματα...

[pixie]

Άνθρωποι μπλεγμένοι σε άσχημες σχέσεις, δεσμούς προδοσίας, σε φαύλους κύκλους συναισθημάτων, σε ψυχολογικά αδιέξοδα, σε λανθασμένες επιλογές.

Σχέσεις άνισες, με μπλοκαρισμένη κάθε ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, κάθε εξέλιξη και ευτυχία.

Αλήθεια, ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί κάποιοι δέχονται να συμμετέχουν σε τραυματικούς δεσμούς, γιατί εξακολουθούν να μένουν σε καταστάσεις προσωπικής φθοράς και σπατάλης.
Γιατί διατηρούν εμμονές με άτομα που μάλλον τους έχουν κακοποιήσει συναισθηματικά ή σωματικά, ή τους έχουν χρησιμοποιήσει και εκμεταλλευτεί.

Γιατί αναλώνονται σε προσπάθειες να γίνουν αρεστοί και να κερδίσουν άτομα που ολοφάνερα δεν νοιάζονται γιαυτούς και κατά βάθος όλο αυτό τους πληγώνει. Συν το ότι δαπανούν τη διανοητική και ψυχική τους ακεραιότητα για το τίποτα.


Γιατί δέχονται να είναι θύματα των άλλων?

[larus audouinii]

Ισως και κάθε μια περίπτωση να έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες
Όμως σου αξίζει ο έπαινος για το θέμα και τον προβληματισμό που θέτει ;-)

[Crazy]

δε νομίζω ότι το δέχονται , όχι συνειδητά εν πάση περιπτώσει ...
φυσικά μπορεί και να λανθάνω και να ανήκουν στην κατηγορία αυτών που θα αναφέρω παρακάτω

διαφωνώ κατ' αρχήν ότι σε μια άνιση σχέση μπλοκάρετε η προσωπική ανάπτυξη κι η εξέλιξη
(για την ευτυχία μπορεί και να έχεις μέγα δίκιο...)
σε μια άνιση σχέση (που θες να την κάνεις να πετύχει, λέμε τώρα) προσπαθείς να γίνεις καλύτερος !
(ίσως για λάθος λόγους .. μα αυτό προσπαθείς ..) καλύτερος για να φτάσεις τον άλλον ...
για να του αρέσεις ... για να του φτάνεις ... για να σε θαυμάσει ...
το κακό είναι ότι μερικές φορές απλά αρνείσαι αυτό που είσαι και προσπαθείς να γίνεις αυτό που θέλει ο άλλος ... εκεί ναι, πάνε περίπατο όλα όσα περιγράφεις! εκεί έγκειται το σφάλμα ...
γιατί πλέον δεν εξελίσσεσαι όπως θα ήθελες ή θα σου έπρεπε αλλά όπως άλλοι θέλουν..
κι αυτό κάποια στιγμή σκάει!

Το να συμμετέχεις σε μια σχέση που σε τραυματίζει και που αναλώνεσαι ή φθείρεσαι ...
το προσωπικό μου βίωμα έρχεται να καταθέσει τα εξής:
πιστεύεις ότι θα αλλάξουν τα πράγματα! ότι θα φτάσει η στιγμή που θα αξίζει τα όσα πέρασες/περνάς.
ότι θα δικαιωθείς κάποτε (μπορείς να το αποκαλέσεις και εθελοτυφλία ... γιατί είναι τραγικά δύσκολο να συμβεί αυτό ... αν ο άλλος το ήθελε, θα συνέβαινε ευθύς εξαρχής...)
εσύ όμως .. εκεί! επιμένεις να χαρακώνεσαι και να υποφέρεις, να επιτρέπεις την συναισθηματική σου κακοποίηση και εκμετάλλευση για να συντηρείς την ουτοπία σου ...
το αγαπημένο παραμύθι ...
(για την σωματική κακοποίηση δε θα μιλήσω! είναι τεράστιο κεφάλαιο και προσωπικά δε το δέχομαι από κανέναν να το ανέχεται !!! απλά, κάθετα και ξεκάθαρα! όποιος τολμήσει να σηκώσει το χέρι του θα το ψάχνει στον υπόνομο !!!)

με τα παραπάνω νομίζω απάντησα και στο επόμενο ερώτημά σου ...
αν και δεν κατανοώ τη δαπάνη της διανοητικής και ψυχικής ακεραιότητας ...
κανείς δε μπορεί να μειώσει την ακεραιότητα του άλλου (λέω εγώ τώρα)
κι αν αυτό συμβεί καμιά φορά ... να νιώθεις κατακρεουργημένος και λειψός ...
ψεύτικο είναι! δεν δίνουμε ποτέ κάτι που δε μπορούμε να υπάρξουμε χωρίς αυτό ...
και ο οργανισμός μας (ευτυχώς !!!!) αναγεννάτε !!! μόνο χρόνο και ηρεμία χρειάζεται ...

θύματα λοιπόν ...
όχι! μη δέχεστε να είστε θύματα!
αν νιώσετε έτσι .. φύγετε !!!
όσο πιο γρήγορα κι όσο πιο μακριά !!!
αν δε το κάνετε .. κινδυνεύετε να μου μοιάσετε ...  :cool:
εγώ πάντως την ξεκίνησα τη φυγή που φοβόμουν ... (κι ας άργησα ...)
κι ας μου λέει η φίλη μου ότι το απότομο "ξέκομμα" δεν είναι το σωστό.
εγώ μόνο έτσι το μπόρεσα ... (ελπίζω δηλαδίς να το μπόρεσα ... είδωμεν...)

κι έρχομαι σ' αυτή την κατηγορία των ανθρώπων που ηθελημένα μένουν και είναι θύματα ...
αυτοί είναι απλώς αδύναμοι! δε μπορούμε να τους καταδικάσουμε ... μόνο να τους κατανοήσουμε.
το να μην μπορείς να σκεφτείς τον εαυτό σου χωρίς τον άλλο, σε δείχνει ήδη μισό.
σε αποκρυπτογραφεί (αν τυχόν προσπάθησες να το κρύψεις) και σε παραδίδει γυμνή βορά ...
τι να εκτιμήσει και τι να θελήσει ο άλλος από αυτό ?
το μόνο ίσως , αν κάποτε υπήρξε κάτι πραγματικό κι αληθινό ανάμεσα στους δύο , να θελήσει να προστατέψει και να λυπηθεί ...
αναξιοπρεπή συναισθήματα ... συγνώμη μα δε το αντέχω ...

θα το σταματήσω εδώ και θα πάω να παίξω σε άλλα παιχνιδάκια ... πιο χαλαρά !
ίσως τα ξαναπούμε κι εδώ ...

[κώστας]

Γιατί δέχονται να είναι θύματα των άλλων?
Πώς θα ένοιωθες εσύ καλά διαφορετικά
βρε κουτό;

[pixie]

Λοιπόν, ας ξεκινήσω από τον αγαπητό κωστάκη! :oops:

Τι εννοείς πάλι εσύ διφορούμενο αγόρι?  :roll:  

Συζητήσαμε πάνω στη θυματική ψυχολογία και οι απαντήσεις μου είχαν θετική μορφή?
'Αντε, μη τα πάρω με τα αυθαίρετα συμπεράσματα! :evil:


Crazy, μικρή μου, με εντυπωσιάζει η ευθύτητά σου και ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι το θέμα.

Η ταυτότητα των πραγμάτων, πολύ δε περισσότερο των ανθρώπων, στο βάθος μένει αμετάβλητη. Δεν πίστεψα ποτέ πως, δίνοντας τα πάντα, θα είχα μια καλή θέση στην εκτίμηση του καλού μου. Δεν πιστεύω πως καταθέτοντας την ψυχή μου, το μυαλό μου, το κορμί μου, τα λόγια μου, τον τρόπο μου, θα αποκτήσω τη δύναμη να αλλάξω κάτι σημαντικό στην προσωπικότητα κάποιου - ούτε και θα το ήθελα γιατί έλκομαι από δυνατούς λύτες!
Και το αυθεντικό διαθέτει μια απολυτότητα... ή αποδίδεται ακέραια και το δέχεσαι έτσι όπως είναι με τις δυσκολίες του ή αποχωρεί από το παιχνίδι [κι αυτό δύναμη κρύβει].

Πιστεύω περισσότερο στον μύθο του Έρωτα...
Ξέρω πια, πως αυτό που ενώνει έναν άντρα και μια γυναίκα ερωτικά είναι μια εποχή του χρόνου... [καμιά φορά, ακόμα κι εδώ πρόκειται για αυταπάτη].

[pixie]

Με το να μένει κάποιος ανυποχώρητος στις θέσεις του και να φροντίζει να πληγώνεται αν δεν γίνεται το δικό του, είναι η χειρότερη προοπτική σε μια σχέση... :sad:

[pixie]

Επειδή τα πάντα στηρίζονται στον κώδικα επικοινωνίας ανάμεσα στα δυο φύλα, πράγμα που σημαίνει ότι οι ιδανικές για εμάς προσδοκίες μπορεί να μην έχουν το ίδιο νόημα για τον άλλον, οφείλουμε να έχουμε τεράστια αποθέματα κατανόησης ακόμα και κόντρα στα συναισθήματά μας ενίοτε.

Αλλά ποτέ δεν πρέπει να δεχόμαστε να πατούν τα όριά μας, να αφήνουμε χώρο για να εκμεταλλεύονται την όποια συναισθηματική ή άλλη προσφορά μας και πολύ περισσότερο να είμαστε απόλυτα αρνητικοί σε περιθώρια κακοποίησης.

[black_velvet]

[quote user="pixie" post="347051"]Επειδή τα πάντα στηρίζονται στον κώδικα επικοινωνίας ανάμεσα στα δυο φύλα, πράγμα που σημαίνει ότι οι ιδανικές για εμάς προσδοκίες μπορεί να μην έχουν το ίδιο νόημα για τον άλλον, οφείλουμε να έχουμε τεράστια αποθέματα κατανόησης ακόμα και κόντρα στα συναισθήματά μας ενίοτε.

Αλλά ποτέ δεν πρέπει να δεχόμαστε να πατούν τα όριά μας, να αφήνουμε χώρο για να εκμεταλλεύονται την όποια συναισθηματική ή άλλη προσφορά μας και πολύ περισσότερο ΠΡΕΠΕΙ να είμαστε απόλυτα αρνητικοί σε περιθώρια κακοποίησης.[/quote]

Μια μικρή συμπλήρωση διότι... νομίζω πως κάπως έπρεπε να τονιστεί ότι σ' αυτό το σκέλος της πρότασης δεν ισχύει το "δεν" που βρίσκεται στην αρχή της...

 ;-)

[pixie]

Τώρα μπερδεύτηκα με το ''Δεν'' και το ''Πρέπει''! :roll:

Νομίζω πάντως πως κι έτσι τονίζεται η αντίθεση... :smile:



Λοιπόν...
Κάπου διάβασα πως τα θύματα είναι εν δυνάμει μελλοντικοί θύτες και στη συνέχεια της ζωής τους είναι πιο εύκολο να εκδηλώσουν βία τιμωρώντας κατά κάποιο τρόπο ή κακοποιώντας ένα άλλο θύμα προφανώς γιατί τους θυμίζει τη δική τους παλιά ανεπάρκεια!

Μάλιστα, όσον αφορά στην ενδοοικογενική βία, τα παιδιά γίνονται επιθετικά ή αποκτούν εχθρική στάση λόγω της συμπεριφοράς των γονιών τους, που, χωρίς να το γνωρίζουν πολλές φορές, διεγείρουν φόβους ή συναισθηματική ταραχή με νεύρα, φωνές, ασυνεννοησία, άρνηση, και φορτίζουν το παιδί τους με θλίψη, αδυναμία και πόνο.