Ένα θαύμα - για όσους πιστεύουν..

[aiollus]

Ένα θαύμα - για όσους πιστεύουν..

Έμειναν όλοι άφωνοι

Όλη η Κύπρος συζητά την περίπτωση του Μάριου Στυλιανού


Oραματίστηκε τον Ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου, έγραψε βιβλίο για το βίο του και πορεύθηκε στη χάρη του στη σκλαβωμένη μας γη. Με τη δύναμη της βαθιάς του πίστης ξαναπερπάτησε.


ΑΤΤΙΛΕΣ
Έμειναν έκθαμβοι και δεν πληρώθηκαν ούτε τα «τέλη» για το προσκύνημα

Σε εθνικό αναβάπτισμα πίστης και ελπίδας αναδεικνύεται το θαύμα, όπως χαρακτηρίζεται, του ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου, Αποστόλου Βαρνάβα, για το οποίο από το περασμένο Σάββατο μιλά όλος ο Ελληνισμός. Τριάντα χρόνια μετά τη βεβήλωση του ιερού ναού του στην Αμμόχωστο, ο Απόστολος Βαρνάβας μέσω ενός συμπατριώτη μας, του μέχρι πρότινος παραπληγικού Μάριου Στυλιανού, κατάφερε να τονώσει τα θρησκευτικά αισθήματα του λαού μας, σε καιρούς που σε εθνικό και θρησκευτικό επίπεδο δέχεται καθημερινά διάφορες πιέσεις.

Το περιστατικό

Παραπληγικός, στον οποίο οι γιατροί στην Κύπρο και τη Γερμανία είχαν πει ότι θα έμενε για πάντα παράλυτος, περπάτησε, αφού προσκύνησε στον τάφο του Αποστόλου Βαρνάβα, ιδρυτή της Εκκλησίας της Κύπρου. Ο ίδιος, η Εκκλησία, αλλά ακόμα και ο γιατρός του, αποδίδουν την ίασή του σε θαύμα.

Πρόκειται για τον Μάριο Στυλιανού, 40 χρονών, από την κατεχόμενη Αμμόχωστο, κάτοικο Λευκωσίας, που έμεινε παραπληγικός ύστερα από εγχείρηση στον αυχένα στην οποία υποβλήθηκε στο εξωτερικό.

Ο ίδιος δήλωσε ότι είχε δει στο όνειρό του τον Απόστολο Βαρνάβα, ο οποίος του είχε πει να γράψει βιβλίο για τη ζωή του και μόλις το ολοκληρώσει να πάει στον τάφο του και θα περπατήσει. Ο Μάριος, ακολουθώντας το όνειρό του, πήγε στον τάφο του Αποστόλου Βαρνάβα στην κατεχόμενη ομώνυμη μονή, κοντά στην Αμμόχωστο και ενώ ετελείτο η λειτουργία στον τάφο, είπε ότι είδε τον Απόστολο Βαρνάβα να τον πλησιάζει κρατώντας το Ευαγγέλιο και να του απλώνει το δεξί χέρι. Τότε έβγαλε μια κραυγή και τραντάχθηκε σαν να δεχόταν ηλεκτρικό ρεύμα και στη συνέχεια σηκώθηκε από το αναπηρικό του κάθισμα και περπάτησε, υποβασταζόμενος.

Σε δηλώσεις του ο Στυλιανού και με δάκρυα στα μάτια, ανέφερε ότι ακόμη και λίγη ώρα πριν μπει στην σκλαβωμένη εκκλησία του Αποστόλου Βαρνάβα αισθάνθηκε αμφιβολία κατά πόσο θα τον βοηθούσε ο Άγιος. Αμέσως, όμως, κυριάρχησε η βαθιά του Πίστη και σε λίγο ζούσε το θαύμα που αλλάζει πλέον τη ζωή του, αλλά αναβαθμίζει και τα θρησκευτικά αισθήματα του λαού μας.

Ο Μάριος, που σύντομα θα νυμφευθεί την κοπέλα που τον στήριξε όλο το διάστημα που καθηλώθηκε στο τροχοκάθισμα, αφηγήθηκε στους δημοσιογράφους το γεγονός με δάκρυα στα μάτια, καλώντας τον κόσμο να τρέφει βαθιά πίστη στο Θεό.


Η μαρτυρία του γιατρού του

Ο ΝΕΥΡΟΛΟΓΟΣ Μιχάλης Πρωτοπαπάς, ο οποίος παρακολουθούσε τον παραπληγικό, δήλωσε ότι τόσο ο ίδιος όσο και Γερμανοί γιατροί στους οποίους τον παρέπεμψε για εγχείρηση, πίστευαν ότι με βάση την κλινική εικόνα που παρουσίαζε ο Μάριος Στυλιανού, δεν θα μπορούσε να περπατήσει ποτέ.

Σε ερώτηση αν η παράλυση τού Μάριου Στυλιανού οφειλόταν σε ψυχοσωματικούς λόγους, είπε ότι όλες οι ειδικές εξετάσεις είχαν δείξει ότι ο νωτιαίος μυελός δεν έστελνε κανένα «σήμα» στα πόδια του Μάριου. Ερωτηθείς αν πιστεύει ότι πρόκειται για θαύμα, απάντησε: «Πάνω απʼ όλα είναι ο Θεός. Αυτό πιστεύω προσωπικά».

Εξάλλου, εκπρόσωπος της Εκκλησίας δήλωσε ότι υπήρξε μεγάλος προβληματισμός κατά πόσο το γεγονός θα έπρεπε να δημοσιοποιηθεί. Τελικά, είπε, επικράτησε η άποψη ότι αυτό το γεγονός θα έπρεπε να γίνει κτήμα του λαού.


Η χαρά του Ιερομόναχου Κυκκώτη

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ από τότε που οι ορδές του Αττίλα έφτασαν μέχρι την Αμμόχωστο και τον Απόστολο Βαρνάβα. Η εκκλησιά ερήμωσε και τα λουλούδια ερήμωσαν. Τι και αν οι καμπάνες δεν κτυπούν και στη γειτονική Αμμόχωστο κυματίζουν οι σημαίες του ψευδοκράτους και της κατοχικής Τουρκίας. Ο Απόστολος Βαρνάβας επιφύλαξε θείο δώρο και για τον Ιερομόναχο Γαβριήλ Κυκκώτη. Τον τελευταίο ιερομόναχο που εγκατέλειψε την εκκλησία, μετά το σκλαβωμό. Πορεύθηκε μαζί με τον Μάριο Στυλιανού ο γέροντας ιερεωμένος και έζησε από κοντά το θαύμα. Το πιστοποίησε και αυτός με μάτια δακρυσμένα, αλλά που έλαμπαν από χαρά και βαθιά πίστη.

Ο σεβαστός γέροντας της Εκκλησίας της Κύπρου ανέφερε ακόμη ότι, μπροστά στο θαύμα και το μεγαλείο του Αγίου, τα όργανα του ψευδοκράτους που ζητούσαν «οβολό» για να επιτρέψουν την είσοδο του Μάριου και των συνοδών του στον τάφο του Αγίου έκαναν πίσω. Έμειναν και αυτοί άφωνοι μπροστά τη δύναμη και το μεγαλείο Ελληνορθόδοξης Πίστης…


O Ελληνισμός


Το θαύμα που καταγράφηκε στην εκκλησία του Αποστόλου Βαρνάβα μεταδόθηκε στις 14/03/2005 από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων σε όλα τα μέρη του κόσμου, όπου υπάρχουν Έλληνες. Το πρακτορείο σε μακροσκελές ρεπορτάζ αναφέρθηκε με πάσα λεπτομέρεια στο γεγονός. Επίσης, το βράδυ , λίγη ώρα μετά που τα τηλεοπτικά κανάλια μετέδωσαν την είδηση, αρκετός κόσμος ζητούσε να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες.

[fortune]

Τα παντα..μπορουν να συμβουν....

Ακομα και τα πιο απιθανα πραγματα....

Αρκει να θελουμε κατι πολυ...και να το βαλουμε προτεραιοτητα...

Σκεφτειτε οτι κατοικουμε σε ενα σωμα....,που δεν ξερουμε καν...πως λειτουργει...Δεν ξερουμε...πως μεγαλωνουν..τα μαλλια μας και τα νυχια μας...απλα..μεγαλωνουν..Δεν ξερουμε...πως χωνευουμε το φαγητο ,που τρωμε...απλα...χωνευουμε.

Ειναι δυνατον να γινονται ολα αυτα τα υπεροχα μυστηρια μεσα μας....αν  αυτο το σωμα...δεν κατοικειται ...απο ενα κομματι...του Θεου....>>

Ουτε εμεις ,που μεσα μας βρισκεται αυτη η δυναμη..δεν μπορουμε να την αντιληφθουμε.....Μεχρι τουλαχιστον ,που να συμβει κατι στην ζωη μας...και να μας κανει να ψαξουμε.

fortune.

[JohnRock]

Σίγουρα πρόκειται για θαύμα.

Θαύματα όμως γίνονται και στην καθημερινότητα μας χωρίς να το αντιληφθούμε μερικές φορές.
Για κάποια καλοκαίρια πήγαινα σε μια χριστιανική κατασκήνωση. Ήμασταν χωρισμένοι σε ομάδες ανά ηλικία.
Ένα βράδυ οι άνθρωποι στο φυλάκιο θα έλειπαν για κάποια δουλειά (δεν θυμάμαι ακριβός τον λόγο που θα απουσίαζαν)
και ζήτησαν από την πρώτη ομάδα με τα πιο μεγάλα παιδιά να πάνε δύο άτομα στο φυλάκιο που ήταν στην είσοδο της κατασκήνωσης.
Τα παιδιά αποφάσισαν να πάει όλη η ομάδα για να μην θεωρηθεί κάποιος αδικημένος και να μην φορτωθούν δύο άτομα την φύλαξη, ούτος η άλλος υπήρχε σκηνή στο φυλάκιο.
Εκείνο το βράδυ είχε πάρα πολύ αέρα, παπούτσια ρούχα και ότι είχαμε έξω από τις σκηνές τα βάλαμε μέσα γιατί θα τα χάναμε, τις σκηνές τις κλείσαμε γιατί τα φύλλα των εισόδων
δεν σταμάτησαν ποτέ να χτυπιούνται, (εγώ ήμουν σε μικρότερη ομάδα). Το επόμενο πρωί είδαμε ένα δέντρο να είχε πέσει στην σκηνή της πρώτης ομάδας πάνω στα κρεβάτια τους στο ύψος του κεφαλιού(περίπου).
Είχε χαλάσει την σκηνή, ευτυχώς όμως κανένα παιδί δεν είχε μείνει στην σκηνή εκείνο το βράδυ και έτσι γλύτωσαν όλοι τους.
Πολλοί το λένε τύχη ίσως γιατί δεν έχει κάτι το εξωπραγματικό αυτή η ιστορία άλλα πιστεύω πως είναι και αυτό ένα από τα μικρά θαύματα που γίνονται στην ζωή μας (αν και δεν είναι μικρό πράγμα να σωθούν ζωές από πιθανό θάνατο έστω από κάποιο άσχημο τραυματισμό) που μερικές φορές τα προσπερνάμε σαν τυχαία γεγονότα.

[rain]

Αν δεν κερδίσω το λότο σε θαύμα δεν πιστεύω.  :x  :x  :x

[jcdenton]

Πιστεύω πως θαύμα δεν είναι ο παραπληγικός που περπάτησε. Δεν είναι θαύμα το ότι ο Μωυσής "άνοιξε" την Ερυθρά Θάλασσα ή ότι ο Χριστός περπάτησε στο νερό. Θαύμα είναι ένας γονιός που μεγαλώνει μόνος του το παιδί του, ένας έφηβος που συντηρεί την κατάκοιτη μητέρα του, ενώ αριστεύει στο σχολείο. Γνώμη μου φυσικά.

[saliara]

[quote user="rain" post="353716"]Αν δεν κερδίσω το λότο σε θαύμα δεν πιστεύω.  :x  :x  :x[/quote]


Μαζί σου!!!!!Εγώ συμβιβάζομαι και με τζόκερ!!!! :lol:  :lol: