Ειδήσεις:

1η δοκιμή με αναβάθμιση ...

Main Menu
Μέλη
  • Σύνολο μελών: 7,374
  • Latest: iguzovec
Stats
  • Σύνολο μηνυμάτων: 360,324
  • Σύνολο θεμάτων: 11,759
  • Online today: 227
  • Online ever: 1,061 (Οκτωβρίου 10, 2023, 08:28:42 ΠΜ)
Συνδεδεμένοι χρήστες
  • Users: 0
  • Guests: 251
  • Total: 251

Περι σχηματων ο λογος

Ξεκίνησε από Jezebell, Μάρτιος 04, 2006, 08:35:26 ΜΜ

« προηγούμενο - επόμενο »

cna

Πρώτα απ'όλα το ό,τι ο εγκέφαλος μας αντιλαμβάνεται την έννοια της ευθείας προκύπτει από το γεγονός της ατελής εξέλιξής του. Η διαδρομή Τρίκαλα-Καρδίτσα μας γίνεται αντιληπτή ευκολότερα ως ευθεία η οποία όμως ουσιαστικά είναι η προβολή της καμπύλης που διαγράφουμε κινούμενοι πάνω στη σφαίρα της γης. Ουσιαστικά δηλαδή περιγράφουμε μια εξίσωση με παράγοντες υψωμένους στο τετράγωνο χρησιμοποιώντας μιαν άλλη με παράγοντες υψωμένους στην πρώτη. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι για να αντιληφθούμε αυτή την διαδρομή την απλοποιήσαμε, το οποίο με τη σειρά του είναι δείγμα ατελούς αντιληπτικής ικανότητας. Ακόμα και στην έννοια του σπιράλ έχει δίκιο ο Κώστας. Όταν λέμε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται κυκλικά απλοποιούμε την πραγματικότητα απλά κοιτώντας την προβολή αυτού το σπιράλ στο οριζόντιο επίπεδο. Αν το δούμε την προβολή του στο κατακόρυφο θα μας μοιάζει περισσότερο με ορθογώνιο :D . Απλά αυτό που έχω να καταθέσω είναι ότι η φύση είναι περιπλοκότερη απ'ότι είμαστε σε θέση να αντιληφθούμε (για να μην αναφερθώ και στην καμπυλότητα του χωροχρόνου κλπ.). Επίσης, τέλεια σφαίρα υπάρχει. Μια μαύρη τρύπα μπορεί να έχει το σχήμα της τέλειας σφαίρας δεδομένου ότι έχει τόσες πολλές φορές μεγαλύτερη βαρυτική δύναμη από τα ουράνια σώματα γύρω της που δεν νομίζω ότι υπάρχει περίπτωση να μπορεί κάτι να αλλάξει το σχήμα της όπως συμβαίνει π.χ. με τη Γή ή άλλους πλανήτες...

pixie

Η κίνηση είναι αέναη και πάντοτε κυκλική κι αυτό που έφυγε θα ξανάρθει ίσως βέβαια με άλλη μορφή και άλλο σχήμα.

Belladona

[quote user="pixie" post="348953"]Η κίνηση είναι αέναη και πάντοτε κυκλική κι αυτό που έφυγε θα ξανάρθει ίσως βέβαια με άλλη μορφή και άλλο σχήμα.[/quote]


+1 (συμφωνώ)

pixie

Μου αρέσει η λέξη Ανέλιξη εκεί που πολλοί μιλούν για Εξέλιξη...


Θεωρώ λοιπόν την έλικα το πιο οικείο σχήμα. Και διαβάζω τυχαία κάπου και κάτι ανάλογο...

''Τα έμβια όντα δεν έχουν αιχμηρά σχήματα. Για την ακρίβεια, ένα από τα αγαπημένα σχήματα της ζωής, η έλικα, βασίζεται σε καμπύλες. Με τον όρο έλικα, εννοούμε τουλάχιστον δύο πράγματα : μια επίπεδη καμπύλη που περιστρέφεται κινούμενη προς τα έξω, ή μια στρεβλωμένη καμπύλη στον χώρο, σαν μια ελικοειδή σκάλα. Η φύση διαθέτει και τις δύο αυτές μορφές...''

Nikos Apomakros

Ωραία λέξη όντως. Ωστόσο δεν εκφράζει κάτι διαφορετικό της εξέλιξης; Ή το έχω εκλάβει λάθος;
Επειδή σύμφωνα με αυτά που ξέρω (κι αυτά που νόμιζα/νομίζω ότι ξέρω), μια εξέλιξη μπορεί
να είναι όντως ανέλιξη (και μακάρι πάντα να ήταν) σε κάποιον τομέα, μπορεί όμως και να αποτελεί
κάτι διαφορετικό, όπως οπισθοδρόμηση, στάση, τέλμα, τέρμα.

Από μια διαφορετική οπτική γωνία, κάποιος θα έλεγε ότι κάθε βήμα, ακόμα κι αυτό της οπισθοχώρησης,
είναι κάτι καινούριο, κάτι που ουδέποτε συνέβη στο παρελθόν και που κατά βάθος, όπως όλα, οδηγεί "μπροστά".
Μοιάζει ρομαντική ιδέα. Φέρνει λίγο κι από σόφισμα. Μοιάζει επίδοξο ή ονειρικό. Στηρίζεται όμως ακόμα
κι από την αιτιοκρατία. Ένα μίγμα λοιπόν αλήθειας και ψευδαίσθησης, λογικής και παράνοιας.
Αρκετά πιθανό να ισχύει.

Υπάρχει και τρίτη οπτική γωνία. Όπου τα πάντα ρει μεν, προς την πλήρη ακινησία δε. Εκεί δεν τίθεται
ανέλιξη, ότι κι αν συμβαίνει. Μόνο προκαθορισμένη και καθοριστική εξέλιξη προς την κατεύθυνση μιας
τελικής κατάστασης. Της ανυπαρξίας*. Μπορεί να γίνει χρήση του όρου ανέλιξη, αλλά θα φαντάζει αστείο.

*δεν υφίσταται ύπαρξη στην απόλυτη ακινησία



Έχω και ιδιαίτερα δυνατό πονοκέφαλο οπότε δεν μπορώ να σκεφτώ λίγο περισσότερο. Ως εκεί φτάνω..

Nikos Apomakros

Σχετικά τώρα με την ευθεία, τον κύκλο κι οτιδήποτε άλλο... Την άποψή μου την έχω ήδη εκφέρει
στο φόρουμ, σε άλλα θέματα. Κάθε έννοια, κάθε ορισμός, κάθε προσδιορισμός και γενικότερα κάθε
λέξη ή και κανόνας, αξίωμα, θεώρημα κ.ο.κ υπο όρους και μόνο τείνουν να είναι ορθά/πραγματικά
/αληθινά/υπαρκτά.
Και μάλιστα όσο λεπτομερέστερος, αναλυτικός, ακριβής είναι ο τρόπος με τον οποίο προσδιορίζονται,
χαρακτηρίζονται, περιγράφονται, ορίζονται, τόσο πλησιέστερη είναι και η απόδοσή τους σε κάτι το
αληθινό. Πλησιέστερη, το τονίζω. Ποτέ "αληθινή".

Ο ανθρώπινος νους, προκειμένου να αντιληφθεί, να καταγράψει αλλά και να επικοινωνήσει, δεν
απλοποίησε. Το ρήμα "απλοποίησε", κακοποιεί αρκετές φορές το κινητικό χάος της εξελικτικής πορείας.
Κάτι πολύ σημαντικό που συνέβη σίγουρα, είναι ότι εκούσια ή ακούσια, δημιουργήσαμε κλίμακες. Για τα
πάντα. Οι κλίμακες αυτές (μέτρα σύγκρισης), ήταν το κλειδί όχι απλά για την αντίληψη πραγμάτων,
αλλά και για την ανάπτυξη κρίσης και λογικής. Παράδειγμα. Δεν υπάρχουν 45 εκατοστά. Υπάρχει χώρος
και απόσταση. Σκέτο. Και τι σημαίνει ότι μια ευθεία έχει άπειρα σημεία; Ότι πολύ απλά υπάρχουν άπειρα
μετρικά συστήματα για την μέτρησή της, αφού άπειρες μπορούν να είναι οι υποδιαιρέσεις της απόστασης
αυτής σε επιμέρους αποστάσεις.

Δημιουργώντας ένα μετρικό σύστημα με Χ όριο υποδιαιρέσεων, αυτό που έκανε ο άνθρωπος ήταν
να περιορίσει αυτό το χάος αοριστίας. Κι έτσι η νοητή ευθεία των απείρων σημείων, έγινε ευθύγραμμο
τμήμα πχ 45 εκατοστών, 45 επιμέρους αποστάσεων τύπου Χ και μηδέν χιλιοστών, δλδ επιμέρους αποστάσεων
τύπου Χ/10. Οι πιο μικρές μονάδες, δηλαδή η απειρία υποδιαιρέσεων Χ/? που θα μπορούσε να διαψεύσει
αυτή την δήθεν μέτρηση (ημιαληθές = σφάλμα) δεν είχαν την δέουσα πια σημασία, γιατί οτιδήποτε δεν μπορούσε
να αντιληφθεί και μετρήσει, είχε πολύ μικρότερη πρακτική αξία. Μηδαμινή. Ή αυτό ήθελε να πιστεύει.
Μπροστά στην ανακάλυψη του τροχού, για την κάλυψη βασικών αναγκών, το να φτιαχτεί ο τέλειος κύκλος
θα ήταν μια ανόητη σπατάλη χρόνου στη προσπάθεια να αποδείξει κάτι ωραίο αλλά μη άμεσα χρηστικό.

Καταργώντας τις κλίμακες και την σύγκριση γενικότερα, παύοντας να θέτουμε όρια, όρους, συνθήκες,
κανόνες κ.α. τίποτε από αυτά που ονομάζουμε και ορίζουμε δεν υπάρχει όπως το αντιλαμβανόμαστε.
Ούτε ευθεία, ούτε καμπύλη, ούτε σφαίρα, κύκλος, τρίγωνο, εξάγωνο, επίπεδο ή και ύλη, ενέργεια,
συναίσθημα, κίνηση, χρόνος, χρώμα, άρωμα, γεύση, χροιά, υφή κτλ. Ορίζουμε περιορίζοντας. Βάζοντας
συνθήκες, όρους, προσδίδοντας χαρακτηριστικά, προσδιορίζοντας. Κι ενώ όσο πιο πολύ περιορίζουμε
τόσο περισσότερο πλησιάζουμε στο να δημιουργήσουμε έναν επιτυχή ορισμό, δηλαδή μια απόλυτη μεταξύ
μας επικοινωνία, αλλά και κατανόηση των πραγμάτων, όσο πιο αφηρημένα εκλαμβάνουμε κάτι, τόσο
περισσότερο πλησιάζουμε στην πραγματικότητα, αφού αυτή είναι απεριόριστη.

Ειρωνεία είναι η αλήθεια που εξέφραζε μια πρόταση όπως το "παν μέτρον άριστον", έχοντας διατυπωθεί
για τελειώς διαφορετικό λόγο και με διαφορετική τελείως σημασία.
Υποθέτω δλδ... από αυτά που διδάχθηκα.

Γιατί ναι, "παν μέτρον άριστον"... ακόμη κι όταν αναφέρεσαι πια σε συμμετρία.

Nikos Apomakros

Και να που είχα κάνει μια μικρή και αρκετά σχετική αναφορά σε ένα απ' τα παραληρήματά μου...

αποσπασματικά λοιπόν από το "Αιφνίδια κι Ακαριαία"

ΠαράθεσηΚαι κάπου τώρα γονατίζεις κι υποκλίνεσαι. Κάθε σκέψη φεύγει, ταξιδεύεις παντού, στον εαυτό σου κλείνεσαι.
Τι είναι όριο; Μια νοητή γραμμή στη γενικότερη ανοησία. Κι ένας χάρτης τα πάντα, σε άγνωστη κλίμακα.
Ένας κόσμος αρκετά μεγάλος ώστε να μην σε χωράει. Μια παράνοια τριγύρω όλα. H δική σου.

pixie

Νίκο, πάντα έχεις να πεις πολλά και ο τρόπος - με όλες αυτές τις λεπτομέρειες - των αναλύσεών σου είναι εντυπωσιακός!  :smile:


Εγώ τώρα... θα μείνω στον κύκλο, γιατί ο κύκλος είναι το σχήμα που διαρκώς επαναλαμβάνεται. Όχι μόνο γραμμικά αλλά και στον θόλο του ορίζοντα [ορφικό αβγό - συμπαντόσχημα], στις τροχιές των πλανητών, τις εποχές του χρόνου, σ' αυτά που συμβαίνουν, ακόμα και μεταφυσικά...  

Πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να παρατηρεί τα γράμματα ή τους αριθμούς [1 έως 0= το άπαν=δημιουργία] και τα σχέδια που απεικονίζουν... βλέπω και το παραμικρό σχήμα ως μια παραστατική μορφή. Και δεν μένω μόνο στη συμμετρία ή την αναλογία αλλά και στην δυσαρμονία ή την έλλειψη ή την απουσία στοιχείων.
Ιδιαίτερο βέβαια ενδιαφέρον έχουν τα γεωμετρικά σχήματα, κάποιοι μάλιστα πιστεύουν πως είναι καθαρές μορφές νοημοσύνης. Αλλά και πάλι ο κύκλος είναι το τέλειο γεωμετρικό σχήμα αφού κάθε άλλο γεωμετρικό σχήμα πηγάζει από τη διαίρεση του κύκλου με έναν συγκεκριμένο αριθμό. Και για να φέρω ένα παράδειγμα: το τρίγωνο προκύπτει από τη διαίρεση με το 3, το τετράγωνο από τη διαίρεση του κύκλου με το 4, το πεντάγωνο από διαίρεση με το 5, κοκ... [νομίζω λέγεται μαθηματική πρόοδος].

Nikos Apomakros

Σ ευχαριστώ  :oops: αλλά νιώθω ότι υπερβάλλεις λίγο :). Κάνω πάντως ότι μπορώ... δλδ όχι και πολλά.
Έχεις δίκιο για τον κύκλο όμως.
Αναμφισβήτητα είναι από τα σχήματα που προκαλούν το περισσότερο ενδιαφέρον εξαιτίας των
ιδιοτήτων που έχει. Πιστεύω πως κλειδί στη μελέτη του κύκλου είναι το κέντρο του. Όχι μόνο είναι
το μοναδικό σχήμα με απόλυτη συμμετρία προς αυτό (κάθε σημείο απέχει ισόποσα), αλλά φαίνεται
να αποτελεί τη βάση της δημιουργίας του, ακόμα και στο χώρο (σφαίρα).

Οι ισόποσες δυνάμεις που ασκούνται από ένα και μόνο σημείο (ενδογενείς) προς τα πάντα
(κάθε κατεύθυνση) ή από τα πάντα προς ένα και μόνο σημείο (εξωγενείς), είτε στο επίπεδο,
είτε στο χώρο, θα είναι αυτές που θα δημιουργήσουν την σφαίρα ή τον κύκλο, με συνθήκη
ότι καμμία άλλη δύναμη δεν παρεμβάλλεται ή αν παρεμβάλλεται, παρεμβάλλεται ισόποσα από ή
προς παντού.

Ύπο αυτή τη λογική υποθέτουμε ότι το σύμπαν πιθανότατα είναι τέλεια σφαιρικό γιατί δεν υπήρξε και δεν
υπάρχει παρεμβαλλόμενη δύναμη στην εξάπλωσή του. Υπόθεση πάντως που μπορεί να αποδειχτεί λάθος,
αν
α) κάποτε αντιληφθούμε ότι αυτό που ονομάζουμε σύμπαν... δεν είναι παρά μόνο ένας ακόμη χώρος
μέσα σε έναν υπάρχοντα και απεριόριστα μεγαλύτερο, άρα είναι πιθανό και να υφίστανται επιρροές
(μου αρέσει να λέω ζυμώσεις ή προστριβές εδώ) που δεν μας γίνονται αντιληπτές.

β) όλες οι μετέπειτα εσωτερικές του ζυμώσεις/διεργασίες παρεμβλήθηκαν και παρεμβάλλονται
στις αρχικές δυνάμεις της εξάπλωσής του, κάτι που φέρεται ως λογικό.

pixie

Yπάρχει και ένα σχήμα, γνωστό στους εσωτεριστές περισσότερο, που ονομάζεται Εννεάγραμμα.
 
Δεν είναι μόνο ένα απλό σχεδιάγραμμα με 9 γραμμές αλλά κατά τον Γκουρτζίεφ είναι και ένα σημαντικό σύμβολο γνώσης του εαυτού μας.
Αναφέρει λοιπόν ότι ο νόμος του 3 και ο νόμος του 7 είναι δύο βασικοί συμπαντικοί νόμοι κι ότι αυτοί οι νόμοι έχουν σχέση με κάθε φαινόμενο καθώς έχουν και μυστικιστικές ιδιότητες.

Άλλοι θεωρούν το Εννεάγραμμα βουδιστικό σύμβολο, ενώ άλλοι το συνδέουν με ομάδες ανθρώπινων προσωπικοτήτων που υποστηρίζουν ότι είνα 9!

Περισσότερα δεν γνωρίζω... :smile:

pixie

[quote user="pixie" post="372317"]Περισσότερα δεν γνωρίζω...[/quote]
Μήπως γνωρίζει κάποιος σχετικά να μας πληροφορήσει?

251 Επισκέπτες, 0 Χρήστες