Ευσυνειδησία ή ευαισθησία;

[Nikos Apomakros]

Τι περίπου θα σκεφτόμασταν, πως θα συγκρίναμε, τι θα βάζαμε στη ζυγαριά των Υπέρ και των Κατά αν κάποιο Ον μας εξανάγκαζε να επιλέξουμε να κρατήσουμε ένα εκ των δύο (ευαισθησία ή ευσυνειδησία) ως ανθρώπινο είδος. Δεν θα μπορούσαμε να δηλώσουμε αναποφάσιστοι, ούτε να απαντήσουμε οτιδήποτε σημαίνει πως είναι ισάξια ή παρομοίως απαραίτητα ή και αλληλένδετα. Ωμή επιλογή λοιπόν ενος εκ των δυο και θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να διαβάσουμε και τους λόγους, το ολο σκεπτικό πίσω από την επιλογή αυτή.

[KostasD33]

Κάποιος μπορεί να είναι ευσυνείδητος σε αυτό που κάνει και να το γνωρίζει σε βάθος αλλά να είναι κάθαρμα... (πχ ο καλός βασανιστής ή ο κάθε Γκέμπελ)
Κάτι ανάλογο υπάρχει και στο ευαίσθητος από την ανάποδη... δηλαδή ψυχούλα αλλά να είναι άσχετος και επειδή είναι ευαίσθητος εμείς να τον βάλουμε στο αεροπλάνο πιλότο ...

Τα υπέρ και τα κατά πάντα είναι υπό συνθήκες και όρους και έχουν την ανάλογη σχετικότητα τους.

Αν τώρα εσύ προσδιορίσεις κάποιον συγκεκριμένο ορισμό για το κάθε ένα,  παίζει να βρεθεί και μια πιο γενική άκρη πέρα από ειδικές συνθήκες και προϋποθέσεις.

[larus audouinii]

Νίκο εκπλήσσομαι για το θέμα, πως το σκέφτηκες.  :smile: Με μια πρώτη ματιά, ό,τι γίνεται χωρίς συναίσθημα θυμίζει τραγουδιστή που προσπαθεί χωρίς αυτό ή ποιητή  ;-) . Αν και θα ήθελα σε προσωπικό επίπεδο να μην είμαι πολυ ευαίσθητη..και το καταφέρνω κάπου ή έτσι νομίζω.  :smile:
Ωραίο το θέμα της έκθεσης στις πανελλαδικές φέτος ..

[pixie]

Θα επέλεγα σίγουρα την ευαισθησία ως ενεργειακό πρότυπο. Και μάλιστα η εικόνα της πνευματικής ευαισθησίας με συγκινεί εξαιρετικά. Η έννοια της ευσυνειδησίας κρύβει μέσα της και παγίδες. Ένας σκληρός επιχειρηματίας που ανταποκρίνεται ψυχρά στον στόχο του πχ. ή ένας άκαμπτος αξιωματικός που δίνει διαταγές ανούσιες πολλές φορές θα μπορούσε να θεωρηθούν τύποι ευσυνείδητοι.

Τα συναισθήματα είναι ενεργειακά ρεύματα, μια ζεστή πληρότητα που μας διαπερνά εσωτερικά καθορίζοντας τις προθέσεις και τις πράξεις μας, ενώ η ευσυνειδησία πολλές φορές αναφέρεται μόνο σε εξωτερική δύναμη δημιουργώντας ακόμα και μια αίσθηση εσωτερικού κενού.

[Nikos Apomakros]

[quote user="KostasD33" post="375449"]
Αν τώρα εσύ προσδιορίσεις κάποιον συγκεκριμένο ορισμό για το κάθε ένα,  παίζει να βρεθεί και μια πιο γενική άκρη πέρα από ειδικές συνθήκες και προϋποθέσεις.[/quote]

Κώστα αντιλαμβάνομαι την σχετικότητα και σαφώς συμφωνώ μαζί σου σε αυτό. Ωστόσο το ερώτημα δεν έχει να κάνει με το πως εγώ συγκεκριμενοποιώ και ορίζω το καθένα από αυτά, αλλά πως τα προσδιορίζει και τα αξιώνει αυτός στον οποίο το ερώτημα γίνεται, δηλαδή αυτός ο οποίος καλείται/εξαναγκάζεται να πάρει την απόφαση να επιλέξει ένα εκ των δύο, εξηγώντας (όσο μπορεί τουλάχιστον) την όλη σκέψη που τον οδήγησε εκεί. Και μπορεί το ερώτημα να είναι φλου, ωστόσο η επιλογή μας οφείλουμε να μην είναι

Σαφώς οι συγκρίσεις είναι σχετικές, ανάλογα με τις συνθήκες που καθένας θέτει στο νου του. Αλοίμονο. Αυτό βέβαια, αν το καλοσκεφτείς, συμβαίνει σε όλα τα θέματα, είναι δηλαδή κρυμμένο πίσω από κάθε απόφαση/επιλογή που κάνουμε.

Ο λόγος που κάνω το ερώτημα είναι να γνωρίσουμε (όποιον φυσικά τον ενδιαφέρει) το πως περίπου προσδιορίζουμε/αντιλαμβανόμαστε έννοιες (δειγματοληπτικά τις συγκεκριμένες), πως τις συγκρίνουμε, ποιά τείνει να επιβληθεί της άλλης στο νου μας και για ποιό λόγο. Παρόλο που πολλές φορές η επιλογή είναι "κοινή", θεωρώ εκπληκτική την διαφοροποίηση στις σκέψεις, τους συνειρμούς, τις ιδέες και τις αντιλήψεις που οδηγούν σε αυτή.

Για να γυρίσουμε στο ερώτημά μου τώρα, το Ον αυτό δεν θα αφιέρωνε χρόνο για αναλύσεις ή επεξηγήσεις. Θα περίμενε να ακούσει τι επιλέγεις να παραμείνει στο ανθρώπινο είδος, αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως Ευσυνειδησία ή αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως Ευαισθησία. Και για να το κάνω πιο βαρετό... αν δεν ήσουν σε θέση να διαλέξεις το κατά τη γνώμη σου ωφελιμότερο εκ των δύο, θα ακολουθούσε κάτι το καταστροφικό, όπως πχ ο αφανισμός και των δύο αυτών χαρακτηριστικών  :oops:   :razz: (χιχιχ)

[KostasD33]

[quote user="Nikos Apomakros" post="375454"].... Θα περίμενε να ακούσει τι επιλέγεις να παραμείνει στο ανθρώπινο είδος, αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως Ευσυνειδησία ή αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως Ευαισθησία. ...[/quote]
Με αυτή την διατύπωση του τι είναι το ζητούμενο αλλάζουν όλα με βάση την δική μου λογική πάντοτε....

Δηλαδή τι να παραμείνει στο ανθρώπινο είδος... (όχι σε συγκεκριμένο άτομο πχ)...

η Ευαισθησία....

Με αυτό ως χαρακτηριστικό αν έχει μπορεί να αποκτήσει και από μόνος του η κάθε μονάδα την ευσυνειδησία ....

Χωρίς την ευαισθησία ως είδος και ευσυνειδησία να έχουν σε ποια σκοπιμότητα θα την διοχετεύουν ...

Ξέρεις συχνά πυκνά έχω γεωμετρικό μυαλό και με επηρεάζει σχεδόν πάντα η αρχική αιτία το είναι και το αποτέλεσμα ...

[Nikos Apomakros]

Με κάθε ειλικρίνεια, ως στιγμής έχω καταχαρεί με τις τρεις απαντήσεις. Δεν οφείλεται στο ότι συμφωνώ με την επιλογή ή τους λόγους,  αφού προσωπικά δεν το έχω σκεφτεί με ηρεμία και δεν έχω καταλήξει ακόμα (ως σύγκριση/επιλογή την θεωρώ ιδιαίτερα περίπλοκη, χρειάζομαι χρόνο, άρα μάλλον Σαβ/Κο).

Οι απαντήσεις ως στιγμής μου φαίνονται απίστευτα ενδιαφέρουσες. Θα τις ξαναδιαβάσω όταν μπορέσω με ακόμη μεγαλύτερη προσοχή για να καταλάβω και κατά πόσο συμφωνείτε (έστω περίπου) στους λόγους μεταξύ σας, παρά την συμφωνία όλων σας στην επιλογή.

Ήλπιζα και σε περισσότερες απαντήσεις, αλλά μην είμαι και αχάριστος . Δεν αποτελεί πάντως ερώτηση παγίδα ή ερώτηση που κάποιος είναι σωστός, κάποιος άλλος όχι, κάτι αναιρείται ή στριφογυρνάει ή οτιδήποτε. Και κάθε απάντηση την βρίσκω ισόβαθμα πολύτιμη.

[papadia]

                      ΚΑΛΗΜΕΡΑΑΑ


      ...εγω προτιμω την ευσυνειδησια...μου αρεσει να ξερω τι κανω,πως το κανω κ ποτε πρεπει να κανω το οτιδηποτε

         ειναι κατι που παραμενει σταθερο μεσα μου (ετσι τουλαχιστον το νοιωθω εγω)

     ... απο την αλλη η ευαισθησια μεταβαλλεται απο πολλους εξωτερικους αλλα πολυ περισσοτερο απο

          ψυχολογικους παραγοντες ..αρα δε νοιωθω σταθεροτητα με αυτο το συναισθημα :lol:

[pixie]

Ναι μεν, αλλά... δεν επέλεξα αρχικά την ευσυνειδησία γιατί θεωρώ ότι θα μπορούσε να γίνει κάποτε και ακραία και ικανή για την εφαρμογή αυστηρών μεθόδων. Μου αρέσει βέβαια ως έννοια από τη στιγμή που κρύβει μέσα της βαθιά και οργανωμένη σκέψη. Διαθέτει καλά χαρακτηριστικά όπως προσοχή στη συμπεριφορά, έλεγχο των ψυχολογικών παρορμήσεων, προσανατολισμό σε στόχους, σκληρή δουλειά, υπευθυνότητα, λεπτομέρεια... αλλά μήπως και η ευαισθησία δεν τα περιέχει επίσης όλα αυτά? Συν τη συναισθηματική έκφραση! Επέλεξα λοιπόν την ευαισθησία θεωρώντας την πιο ολοκληρωμένη έννοια.

Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι, αυτές οι δύο έννοιες πάνε μαζί, δεν διαχωρίζονται, συμπορεύονται. Θα μπορούσε να είναι και ταυτόσημες... ;-)


ΥΓ. Παπαδιά, η ευαισθησία ενός ανθρώπου δεν μεταβάλλεται εύκολα από τις συνθήκες, η συναισθηματική ισορροπία μεταβάλλεται.

[Nikos Apomakros]

Είμαι κοντά στο να βγάλω ένα συμπέρασμα, αλλά ομολογώ πως το "τοπίο" είναι ιδιαίτερα θολό.

Το βέβαιο για μένα είναι ότι πρέπει καταρχήν να κατατάξω τα δύο τους στο σημείο της ανθρώπινης φύσης που ανήκουν. Αυτό μου ήταν εύκολο, μιας και θεωρώ τη Συνείδηση ως αποτέλεσμα καθαρά λογικής διεργασίας και την ευαισθησία, ψυχικής. Από ότι είδα κάπως έτσι το αντιλαμβανόμαστε όλοι μας. Και ευτυχώς, δε χρειάστηκε να ξεκαθαρίσω ότι λέγοντας "Ευαισθησία" στο ερώτημα, αναφερόμουν στη συναίσθηση και στην ενσυναίσθηση κι όχι κάθε είδους ευαισθησία (πχ στον ήλιο...). Έγινε αντιληπτό από όλους.


Δεν είχα φιλοσοφήσει το ερώτημα πριν το θέσω και φαίνεται τελικά πως εκφράζει σε μεγάλο βαθμό την αέναη διαμάχη ανάμεσα στη λογική και το συναίσθημα. Είναι γεγονός πως ενώ όλοι ένθερμα υποστηρίζουμε την λογική στις επιλογές και αποφάσεις, σχεδόν πάντα επίσης επικροτούμε ή δικαιολογούμε (ανάλογα) επιλογές που έγιναν με καθαρά ψυχικές "διεργασίες".

Ο προβληματισμός λοιπόν μπλέκεται όλο και περισσότερο. Κι αρχίζω τα ερωτήματα στον εαυτό μου μήπως και βοηθηθώ. Τι ακριβώς μας αποτρέπει από το να πράξουμε με βλαβερό τρόπο προς άλλους; Με ποιό τρόπο επέρχεται και η αυτοβελτίωση, η κατανόηση δηλαδή ενός σφάλματος και η εξέλιξή μας με τρόπο τέτοιο ώστε μελλοντικά ένα είδος σφαλμάτων να εξαλειφθεί; Δε με βοηθούν όμως τα ερωτήματα αυτά. Γιατί στο τέλος της ημέρας είτε -αντιλαμβάνεσαι- μέσω λογικής ένα πρόβλημα, είτε το "αισθάνεσαι", έχεις κάνει το απαραίτητο πρώτο βήμα.

Πάνω σε αυτόν τον πονοκέφαλο του μπερδέματος μου ξεφυτρώνει και μια τραγική λέξη. Οι "Τύψεις".
"Όπα", σκέφτηκα τα ξημερώματα καθώς έπεφτα για ύπνο, "δεν μπορεί, κάπου εδώ τριγυρνάει το Κλειδί της απόφασης". Δυστυχώς πέντε δευτερόλεπτα έπειτα αποκοιμήθηκα αλλά το πρωί θυμόμουν ακόμη την σκέψη αυτή.

Θεωρώ τις τύψεις ως ένα αποτέλεσμα λογικής διεργασίας, θέμα δηλαδή καθαρά Συνείδησης. Το επόμενο ερώτημα που πλανάται είναι: Τι ακριβώς σημαίνει η απουσία Τύψεων από το ανθρώπινο είδος; Και τι ακριβώς θα σημαίνει η απουσία τύψεων ακόμη και από αυτούς που θα διαθέτουν αυτό που αποκαλέσαμε ευαισθησία; Τους είναι τελικά απαραίτητες;


Εκεί έχω μείνει προς το παρόν. Το Ον θα πρέπει να μου δώσει λίγο( χρόνο...

[KostasD33]

Πάρε όσο χρόνο θες, το καλό με την αιωνιότητα είναι ότι δεν βιάζεται...

[quote user="Nikos Apomakros" post="375467"]...
.....μιας και θεωρώ τη Συνείδηση ως αποτέλεσμα καθαρά λογικής διεργασίας και την ευαισθησία, ψυχικής. ....[/quote]
Και μιας και αναφέρεις και αυτό, μη ξεχάσεις να συνεκτιμήσεις το γεγονός ότι και το ένα και το άλλο περνά από ήλεκτρο-χημικές-μαγνητικές και ότι άλλο θες από τους ίδιους νευρώνες του εγκεφάλου...
Συνοπτικά το ίδιο iPhon έχουν με το ίδιο Hardware και Software...

Ακόμα πιο συνοπτικά... μπορεί να είναι δυο διαφορετικές διεργασίες αλλά περνάνε και τις παράγουν τα ίδια κυκλώματα (το ίδιο κρέας χυδαϊστή)