ΞΕΧΩΡΙΖΕΣ

[GEORGIA 111]

Επτά χρόνια η προσμονή της ελπιδας μου
κι άλλα τόσα ν'αναγνωρίσω τη μορφή σου,
ανάμεσα σε ανεξήγητες σοφίες και θαύματα.
Κάτω από τις ρίζες που ποτέ μου δεν έψαχνα.

Και κάπου εκεί σε συνάντησα.Στη βάση του δέντρου,
που σαν περαστικός στάθηκες λίγο για να παίξεις,
με το χώμα.Στ'ασπόνδυλα να δώσεις κάποια δομή,
αιώνες στα πλατάνια και αρμονία στα νερά...

Ύστερα έφυγες.Μπλέχτηκες με τους ανθρώπους.
Σε βάλαν στο σπίτι τους και είπαν πως εκεί ανήκεις.
Εκεί βρισκόμουν κι εγω τυχαία,μα σαν να σε περίμενα...
και είχαμε όλοι ίδια όψη,μα εσυ απόκοσμα ξεχώριζες.

Μια ομορφιά με χρώματα σπάνια.Αλλιώτικα έμοιαζαν.
Έλεγες πως εγω τα έφτιαξα μα πάντα έκανες λάθος,
ενω έβλεπες πως αυτόνομα ζωγράφιζαν το φόντο σου
κι εγω θαύμαζα τα λάθη εκείνα,γιατί ήταν ελεύθερα !

Από τότε σε βρίσκω κάθε που ταξίδι πάω να κάνω
και σ'ακούω.Σου μιλάω χωρίς να λέω τ'όνομά σου.
Μονάχα το βλέπω στις ταμπέλες με μικρά γράμματα,
κόκκινα σαν το κοινό αίμα που ποτέ μου δεν πρόσεξα

και συχνά χάνομαι σε δρόμους ξένους και δύσβατους,
όμως δε φοβάμαι,γιατί ξέρω πως όπου πάω θα'σαι κεί,
κρατώντας ένα χάρτη,θα προσμένεις την ώρα να σκιστεί.
...να δούμε κάποιον προορισμό που αυτόματα θα ξεχαστεί !

[kapoia_za]

μάλλον ξεχωρίζει ακόμα..  :roll:

[GEORGIA 111]

[quote user="kapoia_za" post="342039"]μάλλον ξεχωρίζει ακόμα..  ]



Ναι,καλά κατάλαβες !
Έτσι είναι και πάντα θα Ξεχωρίζει,όσο κι αν μοιάζει...
...κι ας έχουμε κοινό αίμα και όψη...

[kapoia_za]