Πάσχα των Ελλήνων

[pixie]

Πριν την εμφάνιση του Χριστιανισμού, το Πάσχα ήταν γιορτή των Αιγυπτίων σχετιζόμενη με την εαρινή Ισημερία. Ανάλογες γιορτές είχαν κι οι υπόλοιποι ανατολικοί λαοί.
Ελέγετο Πισάχ και σήμαινε το πέρασμα του ηλίου από τον Ισημερινό, όταν η μέρα άρχιζε να γίνεται μεγαλύτερη από τη νύχτα. Ήταν γιορτή της ζωής και του φωτός κατά του σκότους και του θανάτου. Συμβολισμός πού αναδείχθηκε με την ενσάρκωση του θείου Λόγου και διατηρείται ολοζώντανος με τις ακολουθίες της θριαμβευτικής εισόδου του Ιησού στα Ιεροσόλυμα, της άκρας ταπείνωσης, του φρικτού πάθους, της ταφής εν μνήματι καινώ και της ένδοξης Ανάστασης.
Τις τελετές οι ανατολικοί λαοί συνόδευαν με αιματηρές αλλά και αναίμακτες θυσίες στο φως και τη ζωή. Από εκεί κρατήσαμε τη σφαγή του αμνού το Μ. Σάββατο και την προσφορά των καρπών της γης (τα άζυμα), τας απαρχάς των καρπών. Κατά τον Μυστικό Δείπνο, ο Ιησούς, Ότε οι ένδοξοι μαθηταί εν τω νιπτήρι του Δείπνου εφωτίζοντο, τέλεσε συμβολικά με άρτον και οίνον τη θυσία, αναφορά στη δική του ως Αμνού του Θεού.

Τω καιρώ εκείνω ήγγιζεν η εορτή των αζύμων, η λεγομένη Πάσχα. Ο Ιησούς αναφερόμενος στη θυσία είπε στους μαθητές Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν.


Aπό τους Αιγυπτίους πήραν οι Εβραίοι τη γιορτή του Πάσχα, αφού έζησαν αιώνες στον ζυγό των Φαραώ. Από τις αιγυπτιακές επιρροές τους απάλλαξε με επιμονή και αυστηρότητα ο Μωϋσής, όταν, κατά την Διαθήκη, τους απελευθέρωσε.
Σε ανάμνηση της εξόδου, οι Εβραίοι διατήρησαν τη γιορτή με το ίδιο σχεδόν όνομα. Πεσσάχ. Αυτό δε το Εβραϊκό Πάσχα εορταζόταν την 14η Νισάν, ημέρα της πρώτης πανσελήνου μετά την εαρινή Ισημερία, οπότε θυσίαζαν τον αμνό. Από την 15η Νισάν άρχιζε το επταήμερο των αζύμων. Έτσι από το Πισάχ των Αιγυπτίων, φτάνουμε στο Πεσσάχ των Εβραίων. Κι από κει στο Πάσχα των Ελλήνων.
Το Πεσσάχ των Εβραίων, ήσαν ακριβώς οι μέρες του Θείου Δράματος.
Οι Ευαγγελιστές Μάρκος, Ματθαίος και Λουκάς, τοποθετούν τον Μυστικό Δείπνο στο βράδυ της 14ης Νισάν που κατά το εβραϊκό έθος είναι η αρχή της επόμενης ημέρας.


Διΐστανται οι εκτιμήσεις για το αν ο Ιησούς σταυρώθηκε την 14η Νισάν ή την επομένη, των αζύμων, ημέρα που οι Εβραίοι εόρταζαν τρώγοντας πικρά χόρτα της ερήμου, άζυμον άρτον (χωρίς μαγιά) και αμνό με άθραυστα κόκκαλα. Γι’ αυτό του Ιησού στο Σταυρό ου κατέαξαν αυτού τα σκέλη.
Κατά τους τρεις Ευαγγελιστές η Σταύρωση έγινε την 15η, κατ’ άλλους την 16η Νισάν. Μόνο ο Ιωάννης είναι κατηγορηματικός για την 14η Νισάν, ημέρα του Εβραϊκού Πάσχα. Η διαφωνία των Ευαγγελιστών είναι φαινομενική, γιατί η μέρα των Εβραίων άρχιζε από το δειλινό της προηγούμενης, και εντοπίζεται στον υπολογισμό έναρξης της καινούργιας ημέρας.




 

Το χριστιανικό Πάσχα –καινόν, άγιον, μυστικόν– είναι η συνέχεια του αιγυπτιακού και του εβραϊκού, καθαγιασμένο στην ανάμνηση του φρικτού πάθους και της ένδοξης Ανάστασης του Ιησού. Σήμερον πάσα κτίσις αγάλλεται και χαίρει, ότι Χριστός Ανέστη και Άδης εσκυλεύθη.
Πανάρχαιοι συμβολισμοί του Φωτός και του σκότους, της Ζωής και του θανάτου. Ει και εν τάφω κατήλθες, Αθάνατε, αλλά του Άδου καθείλες την δύναμιν· και ανέστης ως νικητής. Διαδραματίζουν ρόλο γενόμενοι κεντρικοί άξονες του δράματος από τον ερχομό επί πώλου όνου μέχρι την Ανάσταση. Και συγχρόνως γίνονται τα θεμέλια της νέας θρησκείας.
Οι πρώτοι χριστιανοί, Εβραίοι στην πλειοψηφία, ακολουθούντες τον Πέτρο που αντιλαμβανόταν τον χριστιανισμό ως εβραϊκή αίρεση, συνεόρταζαν το Πάσχα, δυσκολευόμενοι ν’ αποκοπούν από τα έθιμα της Συναγωγής. Όμως η πολιτική του Παύλου, αποστόλου των εθνών, επικράτησε. Στρεφόμενος στα έθνη, έβγαλε τη νέα θρησκεία από τα στενά όρια του εβραϊσμού και την κατέστησε παγκόσμια. Έτσι ο χριστιανισμός κατέκτησε τις καρδιές εκατομμυρίων ψυχών κι έγινε η ελπίδα στο σκοτάδι.
Δεκαετίες μετά διαμορφώθηκε το τελετουργικό το Πάσχα, μέσα από σειρά ηθών και εθίμων, έγινε η λαμπρότερη και γλυκύτερη γιορτή της νέας θρησκείας, ιδιαίτερα στους ανατολικούς λαούς όπου έχει ρίζες βαθιές.


 Το Πάσχα για τους ορθόδοξους λαούς της Ανατολής, εκτός από λαμπρή θρησκευτική γιορτή, είναι λαϊκό πανηγύρι.
Αύτη η κλητή και αγία ημέρα, η μία των Σαββάτων, η βασιλίς και κυρία, εορτών εορτή και πανήγυρις εστί πανηγύρεων.
Γιορτή του θνήσκοντος και συγχρόνως του αναστάντος Θεού. Του γλυκυτάτου έαρος, του ηλίου και του φωτός, της ζωής και της ομορφιάς, των λουλουδιών και των ύμνων. Η πλάση βγαίνει αναγεννημένη από τη νύχτα του χειμώνα, ένας γνήσιος λυρισμός που ο λαός έχει άρρηκτα συνδέσει με τα πλούσια έθιμά του.
Στην Ελλάδα, σε σύγκριση με άλλους ορθόδοξους λαούς, το Πάσχα είναι ξέφρενο πανηγύρι χαράς, ξεφάντωμα γλεντιού, ημέρα άκρατης ευωχίας με τον οβελία και το κοκορέτσι να τσικνίζουν, τα κόκκινα αυγά, τα κλαρίνα κι οι πίπιζες να λαλούν την ελληνική λεβεντιά όπου χορεύει την ιτιά.

Πλήθος εθίμων ομορφαίνουν τις λαμπριάτικες ημέρες. Τα κόκκινα αυγά, τά κουλούρια, το αρνί που θα σφαχτεί στην αυλή με τά παιδιά γύρω να κλαιν για την απώλεια του πανέμορφου προβάτου, το κοκορέτσι, η λαμπριάτικη λαμπάδα δώρο στο βαφτιστήρι, τα καινούργια ρούχα, η μαγειρίτσα τη νύχτα της Ανάστασης, ο σταυρός στην είσοδο καμωμένος με τον καπνό της αναστάσιμης λαμπάδας, το γιορτινό τραπέζι, το φως της Λαμπρής.
Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός και δοξάσατε Υιόν τον αναστάντα εκ νεκρών, που μεταφέρεται με δέος και διατηρείται σαράντα μέρες στο καντήλι!
Αλλά κι η δάφνη του Απόλλωνα!
Πανάρχαιο σύμβολο νίκης πού υποδεχόμαστε θριαμβευτικά. Δάφνες στόλιζαν τον περίκαλλο ναό των Δελφών, δάφνες μασούσε η Πυθία την ώρα του χρησμού, δάφνες στη λατρεία του Πυθοκτόνου Απόλλωνα, άξιου νικητή του φοβερού δράκοντα Πύθωνος.
Με δάφνες τιμάται στην ελληνορθόδοξη λατρεία και ο Αναστάς Κύριος που νίκησε το θάνατο, σκυλεύσας τον Άδη, και κατέαξε αυτού τα σκότη.
Κλωνάρια δάφνης με φοίνικες κρατούσαν οι Ιουδαίοι κατά την θριαμβευτική είσοδο του Ιησού στα Ιεροσόλυμα επί πώλου όνου.




Στη διαδικασία διαδοχής των λατρευτικών τύπων, η Απολλώνεια δάφνη καθίσταται αδιαφιλονίκητη στη γιορτή της Λαμπρής. Στην πρωϊνή λειτουργία του Μ. Σαββάτου, όπου γίνεται μνεία της Αναστάσεως, μόλις ο παπάς βροντοφωνάξει Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην..., παίρνει χούφτες δαφνόφυλλα από το πανέρι και τα σκορπά δεξιά κι αριστερά στην εκκλησία.


Τότε σημαίνουν οι καμπάνες, οι γέροντες χτυπούν τα στασίδια, οι άντρες πυροβολούν στον αέρα, τα παιδιά θορυβούν, οι γυναίκες πετούν στο δρόμο πήλινες στάμνες και λαγήνια. Η παρατεταμένη κωδωνοκρουσία δίνει τον γιορταστικό, τον αναστάσιμο τόνο. Ο λαός με τον σκόπιμο πανζουρλισμό και τη χλαπαταγή, δεν πληροφορείται, παρά πραγματοποιεί –κατ’ αυτόν τον παραδοσιακό τρόπο– την Ανάσταση, ή μάλλον την πρώτη Ανάσταση. Εξ ου κι η φράση Έγινε Ανάστα ο Θεός.
Η δάφνη, όπως στο μαντείο των Δελφών, έχει και εδώ ρόλο προστατευτικό, χωρίς να χάνει την απολύτως μυστηριακή της δύναμη. Πιστεύεται πως αν τα δαφνόφυλλα που σκορπίζει ο παπάς την ώρα του Ανάστα ο Θεός κρίνων την γην, τα πιάσεις στον αέρα πριν πέσουν στο δάπεδο, διατηρούν θεραπευτικές ιδιότητες. Τα καίνε σε περίπτωση ματιάσματος, αβασκαμού, και τα φυλάγουν στα μπαούλα με τα ρούχα για να εξολοθρεύουν το σκώρο.
Αλεξίκακος ο ρόλος της δάφνης. Διώχνει μακριά τη βασκανία, τα βλαβερά ζωύφια, προφυλάσσει από τη φθορά.
Άλλοτε κι οι τάφοι, που τότε ήσαν μέσα στην εκκλησία, την Ανάσταση στολίζονταν με δάφνες. Στο ποίημα του Σολωμού Ημέρα Λαμπρής διαβάζουμε:

Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι
 και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες.
Λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι
 από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες.
Κάθε πρόσωπο λάμπει απ’ τ’ αγιοκέρι
 όπου κρατούνε οι χριστιανοί στο χέρι...

Λαμπριάτικες κουλούρες κι ευχές, συμπληρώνουν το σκηνικό. Α· και το δώρο της νονάς στο βαφτιστήρι.
– Χριστός Ανέστη!
– Αληθώς ο Κύριος!...




Εκείνο όμως που δίνει στο Πάσχα εντελώς ελληνική φυσιογνωμία και το κάνει Πάσχα των Ελλήνων, είναι το ψήσιμο του αρνιού. Ο παραδοσιακός οβελίας.
Το ιερό σφάγιο της οικογένειας, έθιμο κληρονομημένο απ’ τούς αρχαίους λαούς με τις αιματηρές θυσίες στις μεγάλες γιορτές. Το σφαγμένο αρνί πού σιγοψήνεται στη σούβλα, συγκεντρώνει γύρω τις ολόθερμες ευχές συγγενών, φίλων, ολόκληρο τον περίγυρο της μικρής κοινωνίας της ελληνικής υπαίθρου, σε ένα είδος θυσίας και σπονδής, όμοιας με τις θυσίες και τις σπονδές οίνου.
Η ελληνική φιλοξενία, μέγιστη αρετή της φυλης, τις μέρες του Πάσχα μεγαλουργεί και δοξάζεται. Κι η χαρά για τη Ζωή εν τάφω που ανέστη εκ νεκρών, φωτίζει τα πρόσωπα τη μέρα τούτη της πανανθρώπινης γιορτής. Ο Άδης επικράνθη και γαρ κατηργήθη....
Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια· εορταζέτω γουν πάσα κτίσις την έγερσιν Χριστού, εν η εστερέωται...


Από τον Δημήτρη Χίλιο

[KostasD33]

[align=center]

Αναστάσιμη ώρα





Πασχαλινή ώρα

 



σε λίγη ώρα αυτό  :razz:

 [/align]

[pixie]

Με τη... σούβλα στο χέρι?

Ξημέρωσε Κυριακή του Πάσχα και εσύ δυστυχώς πρέπει να σηκωθείς απ’ τα χαράματα...

Λάθος!
Ιδού τι συμβουλεύει το ΜΕΝ24!

Χαλάρωσε, αυτά τα κάνανε οι παππούδες μας! Πιες τον καφέ σου και κατά τις 10 ξεκίνα τις προετοιμασίες σου, βάζοντας πριν απ' όλα μουσική.

Ετοίμασε ένα μπολάκι λάδι, και τύλιξε σ’ ένα μακρύ ξύλο ένα πινέλο για να λαδώνεις το κρέας. Ό,τι ψησταριά και αν χρησιμοποιήσεις στρώσε τον πάτο της με άμμο. Βάλε το προσάναμμα και λίγα κάρβουνα για να "κάψει" η ψησταριά σου και μετά κράτα δυνατά σταθερή φωτιά. Πρέπει πάντα να διατηρείς τη φωτιά σου σε διαφορετική εστία από αυτή που θα ψήνεις - σουβλίζεις, ώστε ο καρκινογόνος καπνός να μην κάθεται πάνω στα ψητά σου. Επίσης έτσι δεν θα σε απασχολεί το αν τα κάρβουνα βγάλουν φλόγα, καθώς η φωτιά σου είναι πλέον απόλυτα ηλεγμένη.

Μόλις είναι έτοιμα τα κάρβουνα, άπλωσε τα, όχι ομοιόμορφα, αλλά με τον κύριο όγκο τους στο κεφάλι και την άκρη των ποδιών. Το στομάχι είναι ευαίσθητο/μαλακό και θέλει πιο χαμηλή φωτιά σε όλη τη διάρκεια του σουβλίσματος. Στη φάση αυτή έχεις πλέον βάλει το "αρνοκάτσικο" να γυρίζει και στη σχάρα τους πρώτους μεζέδες να γίνονται. Η απόστασή του από τη φωτιά πρέπει να είναι αρχικά 40-50 εκ. Επειδή η φωτιά είναι δυνατή στην αρχή, απόφυγε να το κατεβάσεις πιο χαμηλά για να μην αρπάξει. Μετά από μια ώρα, το αρνί θ’ αρχίσει να ιδρώνει και να αλλάζει το χρώμα του. Έτσι πρέπει να το δροσίζεις με το λάδι σε τακτά χρονικά διαστήματα, ιδανικός χρόνος ψησίματος δεν υπάρχει, οπότε πρέπει να έχεις συνέχεια το νου σου!

Ο συνολικός χρόνος ψησίματος εξαρτάται από το βάρος του αρνιού, την ποιότητα του κάρβουνου, τη ψησταριά κλπ. Καλό είναι να έχεις σταθερά δυνατή φωτιά στην δεύτερη εστία σου και αν μπορείς απόφυγε τα βιομηχανικά κάρβουνα, καίγοντας απλό φυσικό ξύλο. Κάποια στιγμή αρχίζουν να σπάνε οι κλειδώσεις, κρέμονται πετσούλες, και φαίνονται μερικά κόκαλα, σημάδια που δείχνουν ότι είναι σχεδόν έτοιμο, αν και αυτό είναι κάτι το οποίο θα το αποφασίσεις εσύ πλέον. Μπορείς δέκα λεπτά πριν το βγάλεις να το "καπνίσεις" με διάφορες αρωματικές πρασινάδες, όπως λουίζα ώστε να πάρει και τη σχετική μυρωδιά.

Βγάλτο απ’ τη σούβλα και βάλτο στην πιατέλα ή τη λαμαρίνα. Κόψε τα σύρματα, άστο λίγο να κρυώσει και στη συνέχεια λύσε τους σφιγκτήρες. Μ’ ένα καλό μαχαίρι ή μπαλταδάκι μοίρασέ το σε μερίδες και πήγαινε το χωρίς καθυστερήσεις στο τραπέζι. Απόφυγε να ρίξεις εξτρά αλατοπίπερα, μουστάρδες ή λεμόνια και άσε να προσθέσει ο καθένας στο πιάτο του τα εξτρά υλικά της αρεσκείας του.

Ψήστης είναι ένας!

Ο ψήστης είναι ΕΝΑΣ, όπως είναι ο καπετάνιος στο καράβι. Το ψήσιμο θέλει αυτοπεποίθηση, άκου τις συμβουλές των άλλων - αλλά μην ακούς τι λένε.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι θα έχουν μια γνώμη για το πώς θα μπορούσαν να κάνουν το ψήσιμο καλύτερο και στο τέλος την επιτυχία θα την μοιραστείς, ενώ την αποτυχία θα την φας μόνος!

[Michael_Design]

Κάπως παλαιότερα αλλά πάντα επίκαιρα...

Πάσχα Ελλήνων Πάσχα

Ελλήνων Πάσχα

[KostasD33]

[quote user="pixie"]..
...
Λάθος!
Ιδού τι συμβουλεύει το ΜΕΝ24!

...
...
...
[/quote]
Αυτά που συμβουλεύει το Men είναι μπούρδες

Άμα πας να ξεκινήσεις στις 10 με λαδάκι, μέχρι να σουβλίσεις το αρνί θα πάει 11 μέχρι να φτιάξεις την θράκα θα πάει 11.45 και μέχρι να ψηθεί θα πάει περίπου 5 το απόγευμα

Οπότε η καλύτερη λύση είναι να συμβουλευτείς εμένα

Ξυπνάς χαλαρά την μέρα του Πάσχα
Πλας 9
Πρωινό, καφεδάκι κλπ
Στις 10 ξεκινάς να ξυρίζεσαι και να ντύνεσαι
Στις 11 ξεκινάς από το σπίτι να πας εκεί που σε έχουν καλέσει για πασχαλινό γεύμα
Φτάνεις 11.30 μη είσαι και γαϊδούρι που φτάνει τελευταία στιγμή μόνο για να φάει
Γυρνάς και την σούβλα μερικές φορές
Διασκεδάζεις με όλη την παρέα
Δίνεις συγχαρητήρια στην ψήστη που καμαρώνει για το αρνάκι που έψησε

Αν δεν έχεις φίλους, συγγενείς κλπ με την μανία να ψήνουν πας σε μια υπέροχη ταβέρνα με σουβλιστά αρνιά έχοντας προβλέψει από την προηγούμενη για τραπέζι και περνάς υπέροχα

Αυτά....
Και του χρόνου...



Υ.Γ.
κακώς γυναίκες διαβάζετε αντρικά περιοδικά... βγάζετε λαθεμένα συμπεράσματα....
άλλο λένε.. άλλο εννοούν

[pixie]

[quote user="KostasD33" post="347532"]
Υ.Γ.
κακώς γυναίκες διαβάζετε αντρικά περιοδικά... βγάζετε λαθεμένα συμπεράσματα....
άλλο λένε.. άλλο εννοούν[/quote]

Σωστά, αλλά... με τα αναγνώσματα κάποιων τέτοιων περιοδικών ξυπνήσαμε ώστε να μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε τη διαφορά στον κώδικα επικοινωνίας των φύλων!  :razz:
 

ΥΓ. Χρόνια πολλά και καλά! :grin:


 

[black_velvet]

[quote user="KostasD33" post="347532"]
Αυτά που συμβουλεύει το Men είναι μπούρδες

Άμα πας να ξεκινήσεις στις 10 με λαδάκι, μέχρι να σουβλίσεις το αρνί θα πάει 11 μέχρι να φτιάξεις την θράκα θα πάει 11.45 και μέχρι να ψηθεί θα πάει περίπου 5 το απόγευμα

Οπότε η καλύτερη λύση είναι να συμβουλευτείς εμένα
...
[/quote]

Λάθος!
Άμα σουβλίσεις το αρνί ανήμερα το Πάσχα, το έχασες και το κορμί και τα... αυγά και τα πασχάλια πατριώτη!!!

Το αρνάκι το σουβλίζεις και το αλατοπιπερώνεις απ' το Μ.Σάββατο.
Την Κυριακή του Πάσχα ασχολείσαι μόνο με το ψήσιμο, τη μάσα και το πιώμα (χικ!).
Εντάξει, πλέον δε σηκώνεσαι απ' τις 6 τα χαράματα. Ούτε και γυρνάς συνέχεια τη σούβλα μιας και η τεχνολογία φρόντισε και για αυτό. Το πρώτο όμως μισαωράκι καλό είναι να το γυρίσεις με το χεράκι.  ;-)


[quote user="KostasD33" post="347532"]
Υ.Γ.
κακώς γυναίκες διαβάζετε αντρικά περιοδικά... βγάζετε λαθεμένα συμπεράσματα....
άλλο λένε.. άλλο εννοούν[/quote]

Επιτέλους! Να και κάποιος που παραδέχεται την αλήθεια.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά έχω βαρεθεί πια να κατηγορείτε τις γυναίκες για πράγματα που μόνον εσείς οι άντρες κάνετε.  :razz:  :mryellow:

[KostasD33]

[quote user="pixie"]...με τα αναγνώσματα κάποιων τέτοιων περιοδικών ξυπνήσαμε
...
...[/quote]

καλά ξυπνητούρια καλόμ....



[quote user="black_velvet"]
...
Επιτέλους! Να και κάποιος που παραδέχεται την αλήθεια.
Όχι τίποτε άλλο, αλλά έχω βαρεθεί πια να κατηγορείτε τις γυναίκες για πράγματα που μόνον εσείς οι άντρες κάνετε.  :razz:  :mryellow:[/quote]
έχω το κουσούρι να λέω την αλήθεια....
αλλά το ότι έχουμε καμπούρα ημείς δεν σημαίνει ότι δεν έχετε καμπούρα και υμείς  


'ασχετο... τη ζωή του Μπράιαν το είδες? εργάρα λέμε...