Το μεγαλο Ψεμα

[cowboissa]

Μια μοναδικη σκεψη στροβιλιζεται σαν δερβισης σ' ολη τη διαρκεια της ιστοριας ,εξαπατωντας εκατομμυρια στο δρομο της.Πραγματι αυτη η ιδια η σκεψη παραπλανησε την ποιο υψηλη διανοηση μεσα στο συμπαν.Και ηταν αρκετα μεγαλη για να προκαλεσει την πτωση ολοκληρου του ανθρωπινου γενους.Παραβιασε πολιτισμους που ενα μετα τον αλλο,καθε φορα δελεαζοντας τις καρδιες και το μυαλο των ανθρωπων.

Οι ανθρωποι την βρισκουν παρα πολυ ομορφη κι επιθυμητη,τις υποσχεσεις της ακαταμαχητες,καθως δινει μια τοσο μεγαλη υποσχεση.Αυτη η σκεψη φαινεται ν' ανταποκρινεται στις πιο μεγαλες μας ελπιδες και επιθυμιες,στην βαθυτερη μαχη με την ταυτοτητα μας μεσα στο συμπαν,και την αναζητηση μας για υψηλο νοημα.Αυτη ειναι το Μεγαλο Ψεμα .Ειναι ο θεμελιος λιθος του ινδουισμου,του Βουδισμου,Sufissm,Jainrsm,Sikhism,Taoism,The Kabbala,The Greek Hermetic και Eleusinian Gnostic πιστεων,του Νεοπλατωνισμου,ολων των μαγικων θρησκευματων απο την Θεοσοφια και τον Μασονισμο ως τους Rosicrucians,καθως και επισης

και πολλων λατρειων.Ειναι επισης ο βασικος θεμελιος λιθος του κινηματος της νεας εποχης!

Οι αρχες του Μεγαλου Ψεματος τραγουδιουνται στις οχθες του γαγκη απο τα παναρχαια χρονια.Ανεμοδαρμενοι σοφοι προσφερουν μουσικες συλλαβες και μαντρας σε σπηλιες,για να επικαλεστουν τις δυναμεις της.Συχρονοι στοχαστες αναζητουν τη σταθμιση των κρυφων της δυναμεων συγκεντρωμενοι σε στενες συγκεντρωσεις απο ΜΙΤ της Esalen,απο το Greenwich Village ως το Marin Country,απο την δυτικη οχθη του Σηκουαννα ως το Cambridge στην Αγγλια.

Το Μεγαλο Ψεμα ειναι πολυ απλα η πιστη ""οτι ο ανθρωπος ειναι Θεος"",οτι η αληθινη του ταυτοτητα ειναι ο αθανατος εαυτος που ειναι αγεραστος και αιωνιος,και οτι ""σαν Θεος δεν θα πεθανει ποτε!""Ο Θανατος ειναι μονο ενα πεπλο που περνουμε απο μεσα -δεν ειναι πραγματικο.Η Αμαρτια και η αχρειοτητα ειναι επομενως ψευδαισθησεις αφου αυτη η εσωτερικη θεοτητα ειναι ανθρωπινη ριζα.

Οι ανθρωπινες αμαρτιες και οι ατελειες ειναι περαστικα ελαττωματα που σκιαζουν την ακτινοβολια του αιωνιου Atma.

Το εξωτερικο δραμα του κοσμου μπορει να χρησιμευσει για να μας γνεψειπρος τα πισω στον τελικο μας εαυτο αν γνωριζουμε τη μουσικη σοφια.

Το Μεγαλο Ψεμα υποσχεται ευχαριστες προσωπικες αμοιβες.Ω, να ειμαστε Θεικοι και να κανουμε οτι θελουμε οποτεδηποτε,οποιδηποτε!Να αμαρτανουμε και να το κανουμε με θεικο τροπο,να παραφραζουμε τονRajneesh.Tι προκλητικη ελευθερια!Ειναι πισω απο το γνωστο χαμογελο του Rainbow festibal.Ειναι πισω απο τη γλωσα του προκλητικου Berkekeyite που περιπολει στο Telegraph η τον ευθυμο γιαπι του συγκρατημενου κοσμου που περιμενει για μια κοκα και υστερα παει σε ενα παρτυ ανταλαγης συζυγων.Τωρα ολες αυτες οι αγριες μικρες επιθυμιες μπορουν να πραγματοποιηθουν χωρις πραγματικο κινδυνο επειδη ο θεος παιζει το παιχνιδη με τον εαυτο του.Ο Ινδουικος ορος γι' αυτο ειναι Maha-lila.Μπορει κανεις να αμαρτησει χωρις συνεπειες αφου τα παντα ειναι ενα κοσμικο παιχνιδη "κρυφτο".

Γενικα ομως ο Ινδουισμος δεν το εφαρμοζει,γιατι το Karma κρεμα τα κεφαλια σαν βουνο.Αλλα πολλοι Δυτικοι χρησιμοποιουν το επιχειρημα του γκουρου απο το Bhagavad Gita οτι οποιαδηποτε πραξη επιτρεπεται αν γινει με σωστη συνειδηση,ακομη και οφονος .Ο Rajaneesh "ενας μεγαλος γκουρου"το αναφερει αυτο συνεχεια.

Ετσι ενα μερος απο το Μεγαλο Ψεμα περιλαμβανει την εξαλειψη των συνεπειων των πραξεων μας.Οι ανθρωποι οπως και να εχει μισουν να τις ομολογουν.Μοιαζει με παραξενη ανυπακοη η αποφυγη της πραγματικοτητας της οποιας γινομαστε μαρτυρες ......τωρα μερικοι ομοφυλοφιλοι και ετεροφυλοφιλοι ειναι ακομη ποιο ανηθικοι,και ανταλασουν παρτεναιρ σαν να βρισκονται σε περιστρεφομενα αλογακια.Και ακομη ο ανεμοστροβιλος

της αυτοκαταστροφης συνεχιζεται τοσο πραγματικος οσο η θυελλα που ξεριζωνει ενα σπιτι σε ραντζο της βορειας αυστραλιας.

Η Γενεση 3 διηγειτε την πτωση του ανθρωπου μεσω του μεγαλου ψεματος.Ο Σατανας ,μιλωντας μεσω του φιδιου, υποσχεθηκε στον Αδαμ και την Ευα οτι θα γινονταν σαν το Θεο.Ταυτοχρονα τους διαβεβαιωσε οτι δεν υπηρχε θανατος-οτι ο θανατος ειναι μια πλανη""δεν θα πεθανετε βεβαια"",ειπε το φιδι στη γυναικα.""Γιατι ο Θεος ξερει οτι αμα φατε απ' αυτο τα ματια σας θα ανοιξουν και θα γινεται σαν τον Θεο που γνωριζει το καλο και το κακο.""(Γενεση 3:4,5).

Νατοοοο:"Δεν θα πεθανετε βεβαια" και "θα γινετε σαν τον θεο"".Ειναι μια αντιφαση σ' οτι τους ειχε πει ο Θεος και σ' οτι ο Αδαμ και η Ευα γνωριζαν στο υποσυνειδητο τους.

Στο Αριστουργημα του Goethe τον "φαουστ", ο μεφιστοφελιης ρωτιεται."Ποιο ειναι το ποιο γρηγοροτερο πραγμα στο συμπαν?".Η απαντηση ειναι οτι ειναι η σκεψη,"οταν η θεληση στραφει απο το καλο στο κακο".Ποσο μεγαλη βουτια!Ο Αδαμ και η Ευα επεσαν ,και επεσαν απο μεγαλη κορυφη,παιρνοντας ολο το ανθρωπινο γενος μαζι τους.Ηταν ενα κοσμικο γεγονος.

Αρχικα ο αδαμ και η ευα ηταν υποδειγματα ολων οσων ποθουμε.Στο ζενιθ των δυναμεων που τους δοθηκαν,αυτες οι ομοσπονδιακες κεφαλες του ανθρωπινου γενους ειχαν πληρη ικανοτητα τεραστιας νοημοσυνης και καθαρης συνειδησης-χωρις βεβαια την μολυνση του πρωπατορικου αμαρτηματος.Ειχαν γνησια ευθυτητα.Οι αισθησεις τους ηταν κοφτερες σαν ξυραφι.Αυτο ηταν το ανθρωπινο δυναμικο τιποτε δεν αμβλυνε τη ζωηρη τους οικειοτητα με τον Δημιουργο τους.Αν πιστεψουμε τη βιβλικη αναφορα,αυτοι οι δυο αρχηγοι του γενους δημιουργηθηκαν τελειοι.Μ' ολες τους τις ικανοτητες σε λειτουργια, ζωντας στον παραδεισο,το ιδανικο περιβαλον,ζωντας με μια βαθεια συντροφικοτητα με τον ζωντανο θεο,ασπαστηκαν το μεγαλο ψεμα.Ηταν η ανεμποδιστη ανθρωπινη επιθυμια χωρις βεβαια το γνωστο περιβαντολλοντικο επιχειρημα του:""Μεγαλωσα σε φτωχικη οικογενια στο περαμα και με κακομεταχειριζονταν σαν παιδι,και για αυτο το εκανα αυτο""Δεν υπηρχαν δικαιολογιες.Μονο η θεληση ηταν υπευθυνη-και μονο αυτη.Κατω απο αυτες της συνθηκες ΔΙΑΛΕΞΑΝ το κακο,και η εκλογη τους εγινε στο προσωπο και της λογικης και της πραγματικοτητας.Αυτο και μονο δειχνει και τη δυναμη του ψεματος και το ανθρωπινο τρωτο που συγκεντρωνεται γυρω απο τον εαυτο, το "ΕΓΩ"

[energizer]

...το "μεγαλο ψεμα"...
 :evil:
...συνεχιζει ομως να υφισταται...σωστα τοποθετουμενη ανεφερες θρησκειες , φιλοσοφικα ρευματα , πολιτικες ομαδες , ελιτιστικες & μη παραφυαδες...
 :cry:
...ακομη & εμεις οι ταπεινοι & ανωνυμοι "στοχαστες" τρεφομαστε & συμβιωνουμε με το μεγαλο ψεμα  :!:
...ολοκληρος ο ανθρωπινος πολιτισμος στηριζεται στην φαινακη της εκουσιας αθανασιας & αφθαρτου οντοτητας ή της υποσυνειδητης ελπιδας να υφισταται!
 :twisted:
...ευτυχως για το συμπαν...που οι νομοτελειες θ΄αποδειχθουν αληθεστερες της αυταπατης μας...
 :cry:
...δυστυχως για εμας...που η μεγαλομανια μας ταυτιζεται με την αυτοκαταστροφη...
 :salut:

[Nikos28]

Το αν το ''Μεγάλο Ψέμμα'' είναι όντως ψέμμα, δεν το ξέρουμε.

Αν δεν είναι, θα το μάθουμε. Αν είναι, δε θα το μάθουμε ποτέ...  :wink:


Όπως κι αν έχει, είναι γεγονός οτι το όνειρο της Αθανασίας είναι ίσως ο κυριότερος μοχλός της ιστορικής εξέλιξης.

Ακόμα και το βασικό ένστικτο (της αναπαραγωγής) στοχεύει ακριβώς σ' αυτό: Στην Αθανασία ενός οργανισμού μέσω της διαιώνισης των γονιδίων του.

Επειδή, ωστόσο, ο Άνθρωπος έχει και τη νόηση εκτός απο τα ένστικτα (αυτοσυντήρηση-αναπαραγωγή), επιδιώκει την Αθανασία και με άλλους τρόπους εκτός απ' την τεκνοποιία...
Ένας απ' αυτούς είναι και η Υστεροφημία. Εξ άλλου, κατά μια άποψη, πεθαίνει πραγματικά κάποιος όταν πάψει να υπάρχει σαν ανάμνηση, στους νευρώνες έστω και ενός ζωντανού ανθρώπου...

Ο ανώτερος δρόμος για την Αθανασία είναι, στην πραγματικότητα, ένα Τρίγωνο.
Το Τρίγωνο της Ηδονής: Η Συνουσία (η μεγαλύτερη ηδονή του σώματος), η Δημιουργία (η μεγαλύτερη ηδονή του Πνεύματος) και η Αυτοθυσία (ο πιο αληθινός δείκτης και το αποκορύφωμα της Προσφοράς, η μεγαλύτερη ηδονή της Ψυχής).

Διότι με τη Συνουσία (τη μεγαλύτερη σωματική ηδονή) εξασφαλίζεται η διαιώνιση των γονιδίων ενώ με τη Δημιουργία και την Αυτοθυσία εξασφαλίζεται η υψηλότερης μορφής Υστεροφημία, μέσω της παρουσίας και της ανάμνησης των δημιουργημάτων και των ευγενών έργων, αντίστοιχα.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι άνθρωποι που δε φοβούνται ή φοβούνται λιγότερο το θάνατο, είναι αυτοί που έκαναν έρωτα και άφησαν απογόνους, δημιούργησαν ο,τι καλύτερο τους επέτρεψε η ιδιοσυγκρασία τους, συνήψαν τους ικανοποιητικότερους δεσμούς με (κάποιους) άλλους ανθρώπους - προσφέροντας ανιδιοτελώς, για χάρη της χαράς της ίδιας της προσφοράς...

Είναι αυτοί που ξέρουν οτι θα φύγουν κάποτε απ' αυτόν τον κόσμο αλλά θα αφήσουν πίσω τους κάτι που θα τους εκπροσωπεί.

Τα ζώα δεν έχουν επίγνωση του οτι κάποτε θα πεθάνουν, επομένως ο θάνατος δεν υπάρχει γι' αυτά (αφού δεν τον ξέρουν), άρα κατά κάποιο τρόπο είναι ''αθάνατα''...
Αυτό, όμως, δεν ισχύει με τον Άνθρωπο. Ο Άνθρωπος συνειδητοποίησε το θάνατο (άρα ''άρχισε'' να πεθαίνει) λόγω της εξέλιξης του εγκεφάλου του. Αυτός είναι και ο λόγος που με την απώλεια της ''Εδέμ'' (την απομάκρυνση απο τον ''παράδεισο'' της ζωικής άγνοιας) οι πρωτόπλαστοι άρχισαν να ''πεθαίνουν''...

Τι νόημα, λοιπόν, έχει ο μύθος της επανάκτησης της χαμένης Εδέμ; Της Αθανασίας;

Κυριολεκτικά, δεν έχει κανένα νόημα. Τώρα, πια, δε μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, δε μπορούμε να μικρύνουμε τον εγκέφαλό μας επαναφέροντάς τον στα μεγέθη που είχε πριν μερικά εκατομμύρια χρόνια! Επομένως, ο θάνατος - σαν επίγνωση της κοινής βιολογικής μας μοίρας - θα συνεχίσει να υπάρχει.

Μεταφορικά, όμως, έχει - μέσω του προαναφερθέντος Τριγώνου της Ηδονής/Ζωής/Αθανασίας: Της Συνουσίας, της Δημιουργίας και της Αυτοθυσίας.

Των τριών μεγαλύτερων Ηδονών, που - συγχρόνως - είναι οι μόνες Δυνάμεις ικανές να ελαχιστοποιήσουν ή ακόμα και να εξαλείψουν το φόβο του Θανάτου.

Αν κάποτε οικοδομηθεί μια κοινωνία που θα εδράζεται στο Τρίγωνο αυτό, τότε θα μπορούμε να υπερηφανευτούμε οτι επανακτήσαμε τη Χαμένη Εδέμ και το Δέντρο της Ζωής!
 

[Pappas10]

Τι ζητας αθανασια
στο μπαλκονι μου μπροστα
δε μου δινεις σημασια
κι η καρδια σου πως βαστα

Σ αγαπησανε στον κοσμο
βασιλιαδες, ποιητες
κι ενα κλωναρακι δυοσμο
δεν τους χαρισες ποτες

Εισαι σκληρη
σαν του θανατου τη γροθια
μα 'ρθαν καιροι
που σε πιστεψαμε βαθια
Καθε γενια
δικη της θελει να γενεις
ομορφονια
που δε σε κερδισε κανεις

Τι ζητας αθανασια
στο μπαλκονι μου μπροστα
ποια παραξενη θυσια
η ζωη να σου χρωστα

Ηρθαν διψασμενοι Κροισοι
ταπεινοι προσκυνητες
κι απ του κηπου σου τη βρυση
δεν τους δροσισες ποτες

Νομίζω ότι ο Γκάτσος έχει απαντήσει... και ο Χατζιδάκης μελοποιήσει.

Το παραδείσιο μήλο και το "μακάριοι οι φτωχοί το πνεύματι" προφανώς έχουν την ίδια ρίζα...

[Argiro]

Συμφωνώ με τον Νίκο. Τελικά χαμένος παράδεισος είναι ο φόβος του θανάτου, ο οποίος προήλθε από τη συνειδητοποίηση της ύπαρξής του. Όμως χίλιες φορές καλύτερα να έχεις αυτή τη γνώση και οποιαδήποτε άλλη, παρά να ζεις στην άγνοια. Προσωπικά δεν θεωρώ αμάρτημα τη γνώση και δέχομαι ευχαρίστως τις συνέπειες της απόκτησής της. Βέβαια, θα πει κανείς, δεν υπάρχει περίπτωση όσο ζει κανείς να αποκτήσει συνολική γνώση σε οτιδήποτε, όμως και αυτή η περιορισμένη είναι προτιμότερη από την καθολική άγνοια και πιστεύω πως το μεγάλο ψέμα είναι ότι η γνώση είναι ΤΟ ΚΑΚΟ που θα έπρεπε οι άνθρωποι να το αποφεύγουν επιμελώς. Άλλωστε, τελικά ήταν ψέμα πως αν δεν έτρωγαν το μήλο δεν θα πέθαιναν, αφού στην πραγματικότητα το μόνο που θα γινόταν θα ήταν πως δεν θα ήξεραν ότι θα πεθάνουν.

[pixie]

Oποία παραφροσύνη! Το πρωπατορικό αμάρτημα, ο Σατανάς, η μετενσάρκωση, κάποιοι ανεμοδαρμένοι σοφοί... και κάπου αβασάνιστα τίθεται και το θέμα της προσωπικής ελευθερίας... :razz:
Τι σαλάτα είναι αυτή? Ήθελα να ήξερα από πού προέρχονται οι αρχικές πληροφορίες του ποστ.


Και γιατί είναι ψέμα? Πώς αποδεικνύεται? :roll:

Και στην τελική, ας πιστεύει ο καθένας όπου θέλει και ας μην κατηγορεί τις διαφορετικές αντιλήψεις...


Τουλάχιστον ο Ινδουϊσμός - αφού αναφέρθηκε - επειδή ακριβώς πιστεύει ότι υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί δρόμοι που οδηγούν τον καθένα στον προσωπικό του Θεό και δεν υπάρχει μόνο μια μορφή λατρείας, έχει μεγάλη ανοχή απέναντι σε όλες τις θρησκείες. Κάθε καθοριστικό και απόλυτο μήνυμα δεν τον αφορά και φυσικά δεν έχει σχέση με τον προσηλυτισμό όπως κάνουν οι  δογματικές θρησκείες.

[blue_mermaidy]

Πως Να Ακούσω Τη Μουσική Όταν Μιλώ Επάνω Της;;....
                                           Μα Πως Η Μουσική Να Με Ακούσει Όταν Εγώ Της Βρίσκω Λόγια ;;;
      (Η Ψευδαίσθηση Ως Λέξη Και Μόνο Περιλαμβάνει Τα Γράμματα Ψεμμάτων...Όπου Επιλέγω Για Να Βρω.....Μια Λέξη..
                             Μόνο Και Μόνο Όπου Ρηχά Με Βγάζει Σε Οάσεις Παράδεισων Δίχως Ερήμους.... (Ψευδαίσθηση)..Μένοντας Ζωντανή Χωρίς Στέγη).
                      Γι Αυτό Και Είσαι Κούκλα Όπου Στέγη Δε Χρειάζεσαι Και Νερό Δε Πίνεις Έχοντας Παρέα Σου Το Κύριο ''Δε'' Απρόσωπο Να Αρνείται....

[pixie]

[quote user="cowboissa" post="248187"]Αρχικα ο αδαμ και η ευα ηταν υποδειγματα ολων οσων ποθουμε.Στο ζενιθ των δυναμεων που τους δοθηκαν,αυτες οι ομοσπονδιακες κεφαλες του ανθρωπινου γενους ειχαν πληρη ικανοτητα τεραστιας νοημοσυνης και καθαρης συνειδησης-χωρις βεβαια την μολυνση του πρωπατορικου αμαρτηματος.Ειχαν γνησια ευθυτητα.Οι αισθησεις τους ηταν κοφτερες σαν ξυραφι.Αυτο ηταν το ανθρωπινο δυναμικο τιποτε δεν αμβλυνε τη ζωηρη τους οικειοτητα με τον Δημιουργο τους.Αν πιστεψουμε τη βιβλικη αναφορα,αυτοι οι δυο αρχηγοι του γενους δημιουργηθηκαν τελειοι.Μ' ολες τους τις ικανοτητες σε λειτουργια, ζωντας στον παραδεισο,το ιδανικο περιβαλον,ζωντας με μια βαθεια συντροφικοτητα με τον ζωντανο θεο,ασπαστηκαν το μεγαλο ψεμα.[/quote]

Και ποιός τα λέει αυτά? Δεν μπορώ να μην ξανασχολιάσω κάτι στο σημείο αυτό, όπως ότι ίσως ακριβώς εδώ βρίσκεται το Μεγάλο Ψέμα αντίθετα με όσα λέγονται! Γιατί θεωρείται ως δεδομένο και αληθινό κάτι που δεν αποδεικνύεται? Πώς γίνεται να αποδεχτεί κανείς ότι ο Αδάμ διέσπειρε την αμαρτία και τον θάνατο σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και τώρα εμείς είμαστε καταδικασμένοι να πληρώνουμε το χρέος του?

Να υποτιμήσουμε εαυτόν δλδ.περιφρονώντας κάθε ψήγμα ορθοφροσύνης με λίγα λόγια και να αποδεχτούμε έναν βιβλικό μύθο ως την μέγιστη αλήθεια ενώ την ανθρώπινη προσπάθεια και εξέλιξη ως το μεγάλο ψέμα?

[Nikos Apomakros]

Αν είναι να καταπιαστούμε με τα Ψέμματα αυτού του είδος, καλό θα ήταν να αρχίσουμε απ' αυτό
μέσα στο οποίο μεγαλώσαμε και δεχτήκαμε ως απόλυτα αληθινό και διαμορφωθήκαμε έτοιμοι να
το υπερασπιστούμε απέναντι σε κάθε του εχθρό (κάθε διαφορετικό ψέμμα δηλαδή).

Με πόση ευκολία περιγελάμε τους αλλόθρησκους "μα κοίτα σε τι ηλιθιότητες πιστεύουν"
αδύναμοι ταυτόχρονα να αντικρύσουμε "την ηλιθιότητα στην οποία πιστεύουμε εμείς".

Και ω τι σύμπτωσις... κάθε αλλόθρησκος να πιστεύει ότι σωστή είναι η δική του κοσμοθεωρία
κι ότι κάθε άλλου είναι μια βλακεία... αν όχι κάτι το κακοπροαίρετο που θα οδηγήσει σε μια
βέβαιη καταστροφή... αν όχι Θεομηνία.


Σύμπτωσις επιμένω. Απόλυτη Σύμπτωσις που ουδεμία σχέση έχει με την κοινωνική τριβή
και την παιδεία... βεβαίως όχι... Απλά υπήρξαμε οι τυχεροί, που γεννήθηκαν σε μια κοινωνία
- χώρα - περιοχή - εποχή, η οποία κατάφερε να λύσει κάθε μυστήριο και να αναδείξει τη μια και
μοναδική Αλήθεια. Αυτή στην οποία πιστεύουμε και που κάποιοι έχουν το θράσος να αμφιβάλλουν.


Μα πόσο ανόητοι και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι... Θύματα του Υπέρτατου Κακού...
αν όχι απλά αφελείς...


Κι ως συνήθως... παραθέτω...

Ας πιστέψουμε λοιπόν
σε θεούς, νεράιδες, ψυχές
σε κάρμα, σε προφήτες,
σ'ότι μας κάνει κέφι,

αν είναι να σβήσουμε
ξαφνικά σα ζωγραφιές,
ας σβήσουμε σα Μόνα Λίζα...

Μ'ένα ηλίθιο χαμόγελο στα χείλη...

[Nikos Apomakros]

Ηταν η ανεμποδιστη ανθρωπινη επιθυμια χωρις βεβαια το γνωστο περιβαντολλοντικο επιχειρημα του:""Μεγαλωσα σε φτωχικη οικογενια στο περαμα και με κακομεταχειριζονταν σαν παιδι,και για αυτο το εκανα αυτο""Δεν υπηρχαν δικαιολογιες.Μονο η θεληση ηταν υπευθυνη-και μονο αυτη.Κατω απο αυτες της συνθηκες ΔΙΑΛΕΞΑΝ το κακο,και η εκλογη τους εγινε στο προσωπο και της λογικης και της πραγματικοτητας.Αυτο και μονο δειχνει και τη δυναμη του ψεματος και το ανθρωπινο τρωτο που συγκεντρωνεται γυρω απο τον εαυτο, το "ΕΓΩ"

Εχμ... δεν θα μπορούσα να μην επέμβω... καθότι ακόμα και σ' αυτό το μύθο, υπήρχαν Συνθήκες που διαμόρφωσαν την "επιλογή". Το "περιβαλλοντικο" επιχείρημα, όπως το ονομάζεις, δεν αφορά συγκεκριμένες καταστάσεις, όπως αυτές που απαριθμείς, αλλά κάθε μα κάθε λεπτομέρεια ή σημαντικό παράγοντα.
Και μπορώ να αναφέρω μερικούς όπως... Η λειψή διανοητική κατάσταση, η ημιτελής αντίληψη του όλου, η απουσία της γνώσης της πλήρους αλήθειας, η επιβολή συγκεκριμένων κανόνων χωρίς ταυτόχρονα να υπάρχει το κατάλληλο δομικό συστατικό για υπακοή σε αυτούς.

Εγώ θα το θέσω πιο απλά.

Όταν ένα Δημιούργημα είναι "ελαττωματικό",
ο μόνος που έχει αποτύχει είναι ο Δημιουργός.
Και ο άνθρωπος έχει άπειρα ελαττώματα.

Προσωπικά αν είμουν ο Αδάμ σε αυτό το μύθο, όταν πια θα "έπεφτα"... γιατί ως ελαττωματική ύπαρξη
παρέπεσα σε παράπτωμα και τιμωρήθηκα για την ελαττωματικότητα με την οποία δημιουργήθηκα...
θα έδινα ένα ρουφηχτό φιλί στο φίδι που μου άνοιξε τα μάτια έστω κακοπροαίρετα
και μετά θα τα ξανάκλεινα δια παντός.

Κι αυτό το λέω στο πρόσωπο της δικής μου λογικής και της δικής μου πραγματικότητας...

"κι όταν είμαι λάθος...
τότε ορθώς
πράττω λανθασμένα"