Σουρεαλισμός και Όπερα...

[pixie]

'Οπερα για τη ζωή του ζωγράφου Σαλβαντόρ Νταλί ανέβηκε στη Μαδρίτη.

Ο εκκεντρικός μυστακοφόρος ζωγράφος που έμεινε στην ιστορία για τα σεξουαλικά σύμβολα και τα λειωμένα ρολόγια που έβαλε στους καμβάδες του,ίσως είναι ο τελευταίος άνθρωπος που θα περίμενε να δει κάποιος να στέκει δίπλα στην Κάρμεν και τον Φίγκαρο και τη Μαντάμ Μπατερφλάι.

Το αβάντ γκαρντ στυλ του και οι αλλόκοτες εμφανίσεις του δύσκολα θα μπορούσαν να μεταφερθούν στη σκηνή μιας όπερας.

Κι όμως, ο Σαλβαντόρ Νταλί κατάφερε να ξεπεράσει τις δυσκολίες. Και είναι ο ήρωας της όπερας ''Εγώ, ο Νταλί'' που ανέβηκε στο θέατρο της Θαρθουέλα στη Μαδρίτη. Στη σκηνή μαζί του –σε ρόλο μέτζο– η μούσα του Γκαλά, και ως τενόροι ο φίλος του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και ο πρώην σύζυγος της Γκαλά, Πολ Ελιάρ.

Η ιστορία όμως μέχρι η όπερα να ανέβει στη σκηνή είναι εξίσου σουρεαλιστική με τη ζωή και το έργο του ίδιου του ζωγράφου. Η ανάθεση για την όπερα έγινε το 2004 με αφορμή την επέτειο για τον εορτασμό των 100 χρόνων από τη γέννησή του. Μόνο που το Εθνικό Ιδρυμα Θεατρικών Τεχνών και Μουσικής που θα χρηματοδοτούσε το έργο άλλαζε κάθε τόσο διοίκηση, με αποτέλεσμα ουδείς να έχει χρόνο και διάθεση να ασχοληθεί με την όπερα - φόρο τιμής στον δημιουργό του ''αστακού - τηλεφώνου''.

Τελικά το πρότζεκτ ξαναζεστάθηκε όταν η σύνθεση της όπερας ανατέθηκε στον 80χρονο ισπανό συνθέτη Ξαβιέ Μπενγκερέλ. ''Μου φαίνεται σαν θαύμα'', έλεγε λίγο πριν από την πρεμιέρα, που πραγματοποιήθηκε προ ημερών. ''Θεωρούσα ότι ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί τελικά αυτό το έργο''.
 

Ο συνθέτης άρχισε να αναζητά συγγραφέα για το λιμπρέτο. Πράγμα διόλου εύκολο όταν πρέπει σε συγκεκριμένο χρόνο να παρουσιαστεί μια τόσο αντιφατική προσωπικότητα!

Στην αρχή προσέγγισε τον 'Ιαν Γκίμπσον, τον ιρλανδό συγγραφέα και ιστορικό γνωστό για τη δουλειά του πάνω στον Λόρκα.

Ο Γκίμπσον έχει γράψει ανάμεσα σε άλλα κι ένα βιβλίο σχετικό με τον Νταλί. Την περίοδο όμως που του ζητήθηκε να γράψει το λιμπρέτο υποστήριζε τη διδακτορική του διατριβή σχετικά με την τοποθεσία του άγνωστου τάφου του Λόρκα στη Γρανάδα και δεν ενδιαφερόταν να ασχοληθεί με το ζήτημα. Εν συνεχεία στράφηκε στον Ζεμ Σαλόμ, έναν πρώην οφθαλμολόγο που έγινε στα 65 του επιτυχημένος θεατρικός συγγραφέας στη δεκαετία του ʽ90 και είχε ήδη γράψει ένα έργο για την Γκαλά, το οποίο και έχει ανέβει στη Μαδρίτη και τη Νέα Υόρκη. Ο Σαλόμ δέχεται να γράψει το κείμενο.
 

Η υπόθεση ξεκινά στο Παρίσι του 1929, όπου ο Νταλί ήρθε σε επαφή με τους σουρεαλιστές, συνεργάστηκε με τον Λουίς Μπουνιουέλ και γνωρίζει την Γκαλά, τη μυστηριώδη Ελένα Ιβάνοβνα Ντιακόνοβα, την οποία ο Νταλί ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα. Μια γυναίκα που στην όπερα παρουσιάζεται ως εκμεταλλεύτρια, επιπόλαια και προδότρα, σύμφωνα τουλάχιστον με την ισπανική εφημερίδα ''El Pais''. Ο ίδιος ο ζωγράφος δε, εμφανίζεται ως ανώριμος, νάρκισσος και ξεδιάντροπος.

Χρονικά καλύπτεται επί σκηνής μια περίοδος 60 ετών – από την πρώτη συνάντηση Νταλί - Γκαλά στο Παρίσι έως τον θάνατό του το 1989 στο Φιγκέρες – ενώ το αποτέλεσμα μπορεί να χαρακτηριστεί υπερπαραγωγή καθώς συμμετέχουν 80 μουσικοί, ώστε να αντανακλάται ο σουρεαλισμός και η μεγαλομανία, σύμφωνα με τον συνθέτη...


Από ΤΑ ΝΕΑ

[CHRIS_FEMALE_]

απλα υπεροχο..!!!!

[fortune]

....απλα θεικο....γιαυτο καλη μου chris...και ηταν η μουσικη του Βασιλειου των ουρανων.
Μια φανταστικη ταινια,με θεμα τους Αγιους τοπους και τις μαχες των ιπποτων των ταγματων του Ναου και του Αγιου Ιωαννου με τους Μωαμεθανους.


fortune.

[CHRIS_FEMALE_]

[quote user="fortune" post="349416"]....απλα θεικο....γιαυτο καλη μου chris...και ηταν η μουσικη του Βασιλειου των ουρανων.
Μια φανταστικη ταινια,με θεμα τους Αγιους τοπους και τις μαχες των ιπποτων των ταγματων του Ναου και του Αγιου Ιωαννου με τους Μωαμεθανους.


fortune.[/quote]

χμμμ dear Fortune...εγω αυτο το κομματι το πρωτοακουσα στη ταινια ΗΑΝΝΙΒΑL...

[fortune]

Οντως εχει παιξει και εκει!Αλλα νομιζω οτι στο βασιλειο των ουρανων εδενε περισσοτερο...Αυτη η μουσικη σε ταξιδευει ψηλα...στα ουρανια... :roll:

fortune.