Συνειδητότητα... Η Εσωτερική μας πυξίδα...

[Delmar]

Γεια σου pixie...ειναι σιγουρο οτι η συνειδητοτητα ειναι εκεινη που ενωνει τα παντα στο συμπαν.....μη νομιζεις οτι ασχολουμαι αρκετα....αλλα ναι το πιστευω οτι ο κοσμος ειναι δονησεις της καθολικης συνηδητοτητας......

Θα σου παραθεσω ενα λινκ για την συσχετιση της κβαντικης θεωριας με την συνειδητοτητα...

Μια εντυπωσιακή ανάλυση, με επιστημονικά δεδομένα της αρχαίας εσωτερικής τεχνολογίας για πώς επικοινωνούμε με το σύμπαν μέσω των συναισθημάτων.

.

[pixie]

Όντως πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες που μεταφέρεις!


Πιστεύω κι εγώ πως υπάρχει γύρω μας ένας αχανής ωκεανός ενέργειας, μια διαρκής αόρατη δραστηριότητα στο σύμπαν, τεράστιες ποσότητες σωματιδίων - σαν ύλη ή σαν κύματα - σ' αυτό που ονομάζουμε κενό και το οποίο κενό δλδ. κάθε άλλο παρά άδειο είναι!

''Υπάρχει μια διάχυτη ουσία που συνδέει τα πάντα...''

Μακάρι κάποτε - γιατί είμαστε μάλλον στην αρχή ακόμα - να ανοίξει ένας τέτοιος δρόμος όπου τα βαθύτερα νοητικά επίπεδα θα λειτουργούν ως πραγματικότητα, όπου θα συνυπάρχει εξίσου με την υλική και η συνειδητή πλευρά.


Αλλά στα βαθύτερα πεδία του εαυτού μας είμαστε ενέργεια, κενό ή συνειδητότητα?

Και τελικά η Κβαντική θεωρία ακυρώνει τους νόμους του Νεύτωνα? :roll:

[pixie]

Φαίνεται πως η συνείδηση ελάχιστη σχέση έχει με την ηθική ή κι αυτούς τους ίδιους τους νόμους.

Παρόλα αυτά έχει τη δύναμη να έχει μεγαλύτερη ισχύ από κάθε ιδιοτέλεια και να είναι υπεράνω της ευτέλειας.

Και είναι επισφαλές να αναφερόμαστε σε καθήκοντα, γιατί τα ''πρέπει'' ορίζονται συνήθως ενστικτωδώς από την ίδια την ανθρώπινη φύση...

[pixie]

Υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν, απομυθοποιούν ή και επικρίνουν το φαινόμενο της συνείδησης. Είναι οι λεγόμενοι αφαιρετικοί υλιστές.

Αποδέχονται μόνο τον εγκέφαλο με τους νευρώνες του, δέχονται δλδ. τις νευρωνικές ταλαντώσεις στα 40Hz στον εγκέφαλο και τους συνδυασμούς που προκύπτουν, θεωρώντας ωστόσο τη συνείδηση και κάθε παρόμοια έννοια όχι ως σημαντική θεμελιώδη ιδιότητα αλλά ως χίμαιρα ή ταχυδακτυλουργικό κόλπο... κάτι ως σπατάλη χρόνου!

Οι ταλαντώσεις, λένε, απλά ταλαντώνονται και προκύπτει ένα αυτοδύναμο φαινόμενο.

Ο πιο γνωστός σήμερα είναι ο Daniel Dennett, θεωρητικός φιλόσοφος, και θα αναφερθώ στο έργο του ''Διαλεύκανση της Συνείδησης''.

[pixie]

Δεν υπάρχει μορφή συνειδητοποίησης χωρίς πόνο!

Κι αν αρνηθούμε αυτό το τίμημα φοβούμενοι τον πόνο, την ίδια στιγμή είναι σαν να αποκλείουμε τον εαυτό μας από το να δεχτεί και να ζήσει πολλές από τις πολύ ουσιαστικές εμπειρίες της ζωής...

'Η και να προχωρήσουμε πέρα από τον εαυτό μας!

[pixie]

Τελικά, μόνη μου το απολαμβάνω αυτό το θέμα!  :lol:  


Εξασκούμαι μάλλον μέχρι να βρω την κατάλληλη εσωτερική αντιμετώπιση και το πιο ευρύ και ουσιαστικό πλαίσιο... :razz:

Ακόμα θεωρώ πάντως ότι ο εαυτός μας περιέχει οικουμενικές δομές...
Νομίζω πως ποτέ δεν θα πάψω να επεξεργάζομαι τις προκλήσεις στην πορεία για αξιολόγηση και επίγνωση.

[fortune]

Καλη μου pixie,

Η προσοχη ειναι η εξωτερικη εκφραση της ψυχης(γιαυτο και τα ματια μεσα απο τα οποια εκφραζεται η προσοχη ,δειχνουν πολλα για την ψυχη του καθενος μας.Αλλωστε δεν ειναι λιγα τα ατομα ,που μπορουν απο τα ματια να καταλαβουν πολλα σχετικα με το ποιον εχουν απεναντι τους).

Η συνειδητοτητα ειναι η εσωτερικη της εκφραση!!!

Γιαυτο  και ασφαλως ειναι Εσωτερικη πυξιδα.Αφου μιλαμε για ιδιοτητα της ψυχης μας και αφου αυτη(η ψυχη)ειναι αθανατη,αναλοιωτη και ειναι εκεινη ,που μεταφερεται συνεχως μεσα απο τις ενσαρκωσεις ,περιεχοντας μπολικο παρελθον ,οταν βρει καποιος τον τροπο να ειναι σε επαφη μαζι της γινεται αμμεσα και ο φωτεινος του σηματοδοτης για τις μετεπειτα συνεχειες του....

fortune.

[Nikos Apomakros]

[quote user="pixie" post="344775"]Υπάρχουν κάποιοι που αμφισβητούν, απομυθοποιούν ή και επικρίνουν το φαινόμενο της συνείδησης. Είναι οι λεγόμενοι αφαιρετικοί υλιστές.

Αποδέχονται μόνο τον εγκέφαλο με τους νευρώνες του, δέχονται δλδ. τις νευρωνικές ταλαντώσεις στα 40Hz στον εγκέφαλο και τους συνδυασμούς που προκύπτουν, θεωρώντας ωστόσο τη συνείδηση και κάθε παρόμοια έννοια όχι ως σημαντική θεμελιώδη ιδιότητα αλλά ως χίμαιρα ή ταχυδακτυλουργικό κόλπο... κάτι ως σπατάλη χρόνου!

Οι ταλαντώσεις, λένε, απλά ταλαντώνονται και προκύπτει ένα αυτοδύναμο φαινόμενο.

Ο πιο γνωστός σήμερα είναι ο Daniel Dennett, θεωρητικός φιλόσοφος, και θα αναφερθώ στο έργο του ''Διαλεύκανση της Συνείδησης''.[/quote]


Πριν κάμποσα... χρόνια, κάπου στο λύκειο, είχα μια συζήτηση με έναν ιδιόρρυθμο συμμαθητή μου, μια προσωπικότητα/μίξη παράνοιας και λογικής.
Συζητούσαμε σχετικά με την συμβολή "χημείας" και "ηλεκτρισμού" στον ανθρώπινο εγκέφαλο.

Όταν λοιπόν τον ρώτησα "ρε Μήτσουλα... μήπως τελικά όλα είναι θέμα χημείας και ηλεκτρικών σημάτων και δεν υπάρχει Ψυχή;
Δηλαδή βλέπουμε κάτι, παράγεται η τάδε ουσία, δημιουργείται το τάδε ηλεκτρικό σήμα κι αναπτύσσεται το τάδε συναίσθημα;"

Μου απάντησε με το μοναδικό του ύφος (το ίδιο που έχει μέχρι και σήμερα) "και πως μπορεί κάποιος να ξέρει ποιό είναι το πηγαίο;
Μπορεί κάλλιστα να υπάρχει ψυχή, να αναπτύσσει το τάδε συναίσθημα και το συναίσθημα αυτό να δημιουργεί την τάδε χημική
ουσία ή ηλεκτρικό σήμα".


Θέλω να πω.... στο συγκεκριμένο θέμα συζήτησης... Εντάξει, δέχομαι τις νευρωνικές ταλαντώσεις. Δεν αμφιβάλλω ότι συμβαίνει,
κάθε άλλο. Το "απλά ταλαντώνονται και προκύπτει ένα αυτοδύναμο φαινόμενο" είναι παγίδα όμως. Γιατί τίποτε δεν "απλά προκύπτει".
Για όλα υπάρχει αιτία.
Κι ίσως η αιτία να είναι αυτό που τους διαφεύγει ή αρνούνται να δεχτούν ως υπαρκτό ή επιθυμούν να εξαγκωνίσουν.

Το σίγουρο είναι ότι σε καμμία επιστήμη, γενικότερα σε τίποτε, δεν θα επέλθει μια Αλήθεια αν κάπου στη μέση της "εξίσωσης"
υπάρχει έστω και ένα "απλά προκύπτει".

[pixie]

Χμμμ... συμφωνούμε στο τελευταίο που λες, Νίκο... :smile:

Ο Κόλιν Γουίλσον, ένας συγγραφέας που έχει τύχει να διαβάζω περισσότερο για τις μελέτες του γύρω από το παράξενο και το απόκρυφο αλλά και τις φιλοσοφικές θεωρίες του, υποστηρίζει ότι μέσα στον άνθρωπο υπάρχει μια συνειδησιακή κλίμακα, μια ''σκάλα εαυτών''.
Όταν κάποιος παίρνει την απόφαση να ανεβεί αυτά τα σκαλοπάτια η αντίληψή του για τα δεδομένα της πραγματικότητας διευρύνεται σταδιακά ως το μέγιστο βαθμό!
Επειδή όμως πάντα υπάρχει και το κατώτερο επίπεδο συνειδητότητας και μάλιστα είναι αυτό το επίπεδο το οποίο χρησιμοποιεί ο άνθρωπος πιο πολύ λόγω των καθημερινών του αναγκών ή και από συνήθεια, εδώ το ονομάζει ''ρομπότ'' του εαυτού του.


Λέει λοιπόν ο Γουίλσον:
''Ονομάζω ρομπότ τον υποσυνείδητο υπηρέτη που εκτελεί κάθε αυτόματη εργασία της καθημερινής ζωής. Το ρομπότ είναι που πληκτρολογεί αυτή τη σελίδα για λογαριασμό μου, ενώ ο πραγματικός εαυτός μου σκέφτεται τι θα γράψει. Καθώς κουράζομαι, το ρομπότ αναλαμβάνει όλο και περισσότερες λειτουργίες και η πραγματικότητα ολόγυρά μου γίνεται όλο και πιο θολή. Όταν η εσωτερική μου πίεση είναι χαμηλή, το ρομπότ κυριαρχεί στη συνείδηση και η ζωή γίνεται εξωπραγματική. Αν δεχτώ περαιτέρω πιέσεις, αντί να έχω το περιθώριο να χαλαρώσω, το άγχος μου κλιμακώνεται σε πανικό - είναι το ρομπότ που το γκάζι του έχει κολλήσει στο τέρμα.''