...το πειραμα

[papadia]

.....απο την εφημεριδα capital (κ.στουπας)

    Πείραμα
 
Ένας καθηγητής οικονομικών σε ένα τοπικό κολλέγιο δήλωσε ότι δεν είχε αποτύχει ποτέ κάποιος σπουδαστής πριν, αλλά άφησε μεταξεταστέα πρόσφατα μια ολόκληρη τάξη.

Αυτή η τάξη επέμενε ότι ο σοσιαλισμός του Obama θα λειτουργούσε και ότι αν κανένας δεν ήταν φτωχός και κανένας δεν ήταν πλούσιος, το σύστημα θα λειτουργούσε ως ένας μεγάλος εξισωτής.

Ο καθηγητής έπειτα είπε «ο.κ., θα κάνουμε κι εμείς ένα πείραμα σε αυτήν την τάξη με το σχέδιο Obama». Όλοι οι βαθμοί στα γραπτά διαγωνίσματα θα υπολογίζονται κατά μέσο όρο και ο καθένας θα λάβει τον ίδιο βαθμό -έτσι κανένας δεν θα αποτύχει αλλά και κανένας δεν θα πάρει Α (άριστα)...

Μετά από το πρώτο τέστ, οι βαθμοί υπολογίστηκαν κατά μέσο όρο και ο καθένας πήρε ένα Β (λίαν καλώς). Οι σπουδαστές που μελέτησαν σκληρά στενοχωρήθηκαν και οι σπουδαστές που μελέτησαν λίγο ήταν ευτυχείς.

Καθώς το δεύτερο τέστ διεκπαιρεώθηκε, οι σπουδαστές που μελέτησαν ελάχιστα είχαν μελετήσει ακόμα λιγότερο και αυτοί που μελέτησαν σκληρά μελέτησαν λιγότερο. Ο δεύτερος μέσος όρος των διαγωνισμάτων ήταν ένα Γ (βάση)!

Μετά το τρίτο τέστ, ο μέσος όρος ήταν ένα Δ (κάτω από τη βάση). Κανένας δεν ήταν ευτυχής.

Καθώς τα τέστ προχωρούσαν, τα αποτελέσματα δεν βελτιώνονταν. Ξεσπούσαν μικροκαυγάδες, οι μαθητές κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο και όλο αυτό το κακό κλίμα οδήγησε στο να μην διαβάζει κανένας για το όφελος του άλλου.

Προς μεγάλη τους έκπληξή, ΟΛΟΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΝΑΝ ΜΕΤΕΞΕΤΑΣΤΕΟΙ και ο καθηγητής τους είπε ότι ο σοσιαλισμός είναι καταδικασμένος να αποτύχει. Όταν η ανταμοιβή είναι μεγάλη, η προσπάθεια των ανθρώπων να πετύχουν είναι μεγάλη, αλλά όταν η κυβέρνηση παίρνει όλη την ανταμοιβή, κανένας δεν θα προσπαθήσει ή θα θελήσει να πετύχει. Δεν θα μπορούσε να είναι πιό απλό από αυτό.

Αυτές είναι ενδεχομένως οι 5 καλύτερες προτάσεις που θα διαβάσετε και είναι εφαρμόσιμες στο παραπάνω πείραμα:

1. Δεν μπορείς να οδηγήσεις τους φτωχούς σε ευημερία με το να θέσεις εκτός ευημερίας τους πλούσιους.

2. Για να λάβει οτιδήποτε ένα άτομο που δεν εργάζεται, πρέπει κάποιο άλλο άτομο να εργάζεται χωρίς να λαμβάνει.

3. Για να δώσει κάτι η κυβέρνηση σε κάποιον, πρέπει πρώτα να το στερήσεις από κάποιον άλλο.

4. Δεν μπορείτε να πολλαπλασιάσετε τον πλούτο διαιρώντας τον!

5. Όταν οι μισοί νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να δουλέψουν γιατί θα τους φροντίσουν οι άλλοι μισοί, και όταν οι μισοί που δουλεύουν καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται να προσπαθούν γιατί τον κόπο τους τον μοιράζονται με τους άλλους μισούς, τότε πλησιάζει η αρχή του τέλους για οποιοδήποτε έθνος.

Όσο απλό είναι να περιπλέξεις τα πράγματα, τόσο περίπλοκο είναι να τα απλοποιήσεις.

[Nikos Apomakros]

Λογικό. Ή μήπως... όχι;

Μου θυμίζει λίγο την περίπτωση με τα επιχειρήματα κατά της Αναρχίας. Αν δεν υπάρχουν
νόμοι, αλλά και όργανα επιβολής τους, τότε ο καθένας θα δρα με τρόπο που θα ωφελεί
εαυτόν, βλάπτοντας έτσι, αρκετά συχνά, τους άλλους, οι οποίοι με την σειρά τους δεν θα
μείνουν άπραγοι κτλ κτλ.

Λογικό. Ή καλύτερα, λογικο-φανές. Γιατί διαφεύγει κάτι σημαντικό. Το όλο εγχείρημα
μελετάται και κρίνεται βάσει συνθηκών και δεδομένων που δεν του ανήκουν. Συγκεκριμένα,
το όλο "κλειδί" στην (ουτοπική) πρόταση της Αναρχίας, είναι ότι οι νόμοι και τα όργανα
επιβολής τους δεν θα υπάρχουν, επειδή ΔΕΝ θα είναι απαραίτητα. Κι αυτό επειδή η αγωγή
που θα λαμβάνουν τα μέλη του συγκεκριμένου κοινωνικού συνόλου (με εξαίρεση τα μη υγιή
νευρολογικά κτλ), είναι τέτοια ώστε να σκέφτονται, αισθάνονται, επιθυμούν, αποφασίζουν,
επιλέγουν και τελικά πράττουν με τρόπο που να ακολουθεί τη γραμμή που κατά τα άλλα
θα "επιβαλλόταν" δια Νόμων.


Κατ' επέκταση
στο άνωθι "πείραμα" θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι σπουδαστές του κολλεγίου δεν ήταν
έτοιμοι για "τον σοσιαλισμό του Ομπάμα", αφού δεν πληρούσαν συγκεκριμένες προϋποθέσεις
όσον αφορά στην διαπαιδαγώγησή τους. Αυτό καταδεικνύει τον καθηγητή ως αφελή ή πονηρό.

Αν κάθε σπουδαστής θεωρούσε αυτονόητη πρέπουσα κατάληξη το να αποτελεί το δυνατόν
πιο χρηστικό μέλος του κοινωνικού συνόλου, η έννοια της βαθμολογικής "ανταμοιβής" θα ήταν
ανούσια, χωρίς ιδιαίτερη αξία (με εξαίρεση τους ναρκισσιστές και τους ανασφαλείς, άρα άτομα
μη ψυχικά υγιή ή μη διαπαιδαγωγημένα ή τέλος πάντων μη ολοκληρωμένα με κάποιον τρόπο).

Σε συνέχεια λοιπόν μιας συνολικής Συνειδητοποίησης, κάθε σπουδαστής θα μελετούσε στο βαθμό που
η πνευματική του διαύγεια, η ψυχολογική του κατάσταση και ο οργανισμός του γενικότερα θα
επέτρεπε, επειδή αυτό θα θεωρούσε πρέπον, ωφέλιμο για την κοινωνία και κατ' επέκταση για
τον ίδιο. Η λεγόμενη "Ισότητα", θα είχε να κάνει με την προσπάθεια κι όχι με το αποτέλεσμα.
Δηλαδή καθένας θα είχε προσπαθήσει στο έπακρο κι αυτό θα λειτουργούσε εξισωτικά.


Το να θέτεις ως "ανταμοιβή" σε έναν σπουδαστή πχ ιατρικής, μια καλή βαθμολογία, είναι ο νοσηρός
τρόπος να του διαστρεβλώσεις το ποιός είναι ο πραγματικός στόχος. Γιατί ο πραγματικός στόχος
δεν είναι μια νοητή "βαθμίδα" και κατ' επέκταση ένδειξη υπεροχής και αξίας, αλλά η δυνατότητα
να διαγνώσεις σωστά και θεραπεύσεις με τον βέλτιστο τρόπο την ασθένεια του συνανθρώπου σου,
όταν πλέον θα έχεις λάβει τις γνώσεις.

Κι αυτό ως ιδέα μπορεί και πρέπει να μεταφερθεί σε κάθε "επάγγελμα", "λειτούργημα" ή γενικότερα
"Έργο".


Είναι ανόητο ως παράδειγμα αλλά...
είναι σαν να βάζεις στοίχημα ότι 1000 άνθρωποι δεν φτάνουν για να χτιστεί μια πολυκατοικία. Μόλις
κάποιος δεχτεί το στοίχημα, πηγαίνεις στην Αφρική, μαζεύεις 1000 ιθαγενείς, τους δείχνεις κάτι γραμμές
σε ένα χαρτί και τους λες να το φτιάξουν. Μιας και κανείς τους δεν έχει λάβει καμία σχετική παιδεία,
αδυνατούν να φτιάξουν το πρέπον και δημιουργούν κάτι το οποίο πέφτει σαν πυραμίδα από
τραπουλόχαρτα. Κατόπιν πηγαίνεις στον άμοιρο που έβαλε το στοίχημα και του λες...

"Είδες; Στα 'λεγα εγώ... ανόητε κι ονειροπόλε..."

[papadia]

Το να θέτεις ως "ανταμοιβή" σε έναν σπουδαστή πχ ιατρικής, μια καλή βαθμολογία, είναι ο νοσηρός
τρόπος να του διαστρεβλώσεις το ποιός είναι ο πραγματικός στόχος. Γιατί ο πραγματικός στόχος
δεν είναι μια νοητή "βαθμίδα" και κατ' επέκταση ένδειξη υπεροχής και αξίας, αλλά η δυνατότητα
να διαγνώσεις σωστά και θεραπεύσεις με τον βέλτιστο τρόπο την ασθένεια του συνανθρώπου σου,
όταν πλέον θα έχεις λάβει τις γνώσεις.

Κι αυτό ως ιδέα μπορεί και πρέπει να μεταφερθεί σε κάθε "επάγγελμα", "λειτούργημα" ή γενικότερα
"Έργο".



      ....διαφωνω....οριζοντιως κ καθετως......

   ανταμοιβη πρεπει να υπαρχει παντου κ παντα σε οτιδηποτε κανουμε....

   ναι το κινητρο μιας καλης βαθμολογιας ... ή οποιοδηπτε αλλο κινητρο μας ωθει σε κατι καλιτερο

   κ ναι κ ο γιατρος πρεπει να αμοιβεται.....οπως ακριβως αμοιβεται ο υδραυλικος

  ..η ανταμοιβη...πασης φυσεως ...δε νομιζω οτι διαστρεβλωνει ποιος ειναι ο στοχος

   Θεωρω λοιπον οτι η ανταμοιβη ειναι βασικος αξονας ωθησης σε κατι καλιτερο....

           ...η ταπεινη μου γνωμη...

[kuria]

ΗΘΙΚΟ ΔΙΔΑΓΜΑ

ΜΗΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΖΕΣΤΕ ΚΑΙ ΜΗ ΒΑΖΕΤΕ ΣΤΟΙΧΗΜΑΤΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΠΡΩΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΨΙΛΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ!  :lol: