Αποχρώσεις

[pixie]

Αγαπημένο μου θέμα αυτό [Νίκο σ' ευχαριστώ]... θα το συνεχίσω! :grin:


Ξαπλωμένη στη σχοινένια κούνια της αυλής κάτω από τον ίσκιο μιας μεγάλης συκιάς, φυλλομετρούσε μέρες λευκές στο ίδιο καθεστώς, άδειες σελίδες στο τετράδιο της ζωής καθώς τίποτα σημαντικό δεν καταγράφεται σε καιρό αδαπάνητο. Κάτι που να μοιάζει με έμπνευση, λίγο χρώμα, μια εικόνα στον ορίζοντα στοιχεία πολύτιμα για έναν καλλιτέχνη.

Οι σκέψεις της έτρεχαν συνήθως με καταπληκτική ταχύτητα, έφευγε, ταξιδεύοντας τα όνειρά της σε άγνωρα τοπία, την συγκινούσε η απεραντοσύνη της θάλασσας και στον ουρανό κατοικούσαν οι ποιητές της...
 
Δεν ήταν λίγες οι φορές που μοιραία σκόνταφτε απότομα στην πέτρα της πραγματικότητας!

Γεμάτη φρέσκιες ελπίδες ένιωσε ξαφνικά ένα παράξενο ρεύμα να διαπερνά τα κύτταρά της, σαν να βρέθηκε στην αγκαλιά μιας αλληγορικής άνοιξης. -Τι όμορφη εποχή! Ωδή στην αναγέννηση, ψιθύρισε με ένα χαμόγελο...  καθώς αφηνόταν στις μυστικές θωπείες των συναισθημάτων, τρυφερές καμπύλες μιας απόλυτης αίσθησης...

[papadia]

:twisted:  :twisted:  το δικο μου που πηγε??


      θελω πσω το δικο μουυυυυυυυυυ :lol:  :lol:  :lol:

[titica]

Copy από το αρχείο μου. :smile:


Τη λάτρευα την Ταχύτητα από μικρή! Πρώτα ένα Λευκό ξύλινο αλογάκι σπασμένο από το ζόρι, ένα ποδηλατάκι που το διέλυσα στα 2 χρόνια μου, μια Κούνια κρεμαστή στην Καμπύλη της εξώπορτας στο παραΘαλάσσιο εξοχικό μας κι ύστερα περνώντας ο Καιρός η εκπλήρωση του μεγάλου ονείρου: μια μηχανή γρήγορη, καλογυαλισμένη πάντα. Ο ανοιχτός Ορίζοντας κι ο αέρας με τις Θωπείες του στο πρόσωπο μου είναι από αυτά που μου γεννάνε δυνατά Συναισθήματα. Ξεχνιέμαι από το σκληρό Kαθεστώς της καθημερινότητας! Κρίμα που δεν μπορώ να εκφράσω με ωραία λόγια όσα νιώθω, αν και υπήρχαν Εποχές που έγραφα τις σκέψεις μου σε ένα Tετράδιο, ξεχασμένο σε ένα μπαουλάκι πια μαζί με κάποιες παλιές ζωγραφιές, Τοπία της Άνοιξης. Παιδιάστικα ήταν τα σχέδια αυτά, μια Ωδή στην αγνή αγάπη ενός 7χρονου Καλλιτέχνη, άσχετα αν εγώ τον κυνηγούσα με τις Πέτρες γιατί είχε γίνει ο Ίσκιος μου. Ελπίζω κάποτε να τον ξαναδώ.
Κι όταν μια μικρή Ελπίδα βρίσκει τον προορισμό της ανθίζει ένα μεγάλο Χαμόγελο!!! :mrorange:

[pixie]

Χμ, κάτι είχε γίνει εδώ και αφήσαμε το θέμα στη μέση.

Πάμε πάλι?

Να γράψουμε 5 λέξεις ο καθένας ώστε να δημιουργήσουμε από μια νέα ιστορία? :grin: