*ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ*

[Anonymous]

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό,
με μιας θαρρείς κ'απ'την καρδιά μου ξέκοψε.
Κ' αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά,
ανέβηκε ως τα χείλη μου και μ' έπνιξε..
Φυλάξου για το΄τέλος θα μου πεις.

Σ'αγαπάω μα δεν εχω μιλιά να στο πω,
κ'αυτός είναι ένας καημός αβάσταχτος.
Λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω και γω,
ο δρόμος που τραβάμε είν' αδιάβατος.
Κουράγιο, θα περάσει, θα μου πεις!!

Πως μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά,
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε,
καθώς έσκυβε επάνω μου, χιλιάδες φιλιά,
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε.
Θα πάω και ας μου βγει και σε κακό!!!!

Σε ποίαν έκσταση επάνω,σε χορό μαγικό,
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε,
από ποιό μακρινό αστέρι είναι το φως που
μες στα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε,
και γω ο τυχερός που το 'χει δεί!!!!

Μες στο βλέμμα της ένας τόσος δα ουρανός,
αστράφτει, συννεφιάζει, αναδιπλώνεται.
Μα σαν πέφτει η νύχτα, πλημμυρίζει με φως,
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή.......  
 :cry:  :cry:  :cry:  :cry:  :cry:  :cry: