Ελευθερία Βούλησης Ή Μοίρα?

[pixie]

Νίκο μου, αν δεν έχεις διαβάσει ακόμα το ''Βιβλίο της Ανησυχίας'' του Πεσσόα σου συνιστώ να το κάνεις, αν ενδιαφέρεσαι βέβαια. Θα βρεις πολλά οικεία σημεία, έναν τρόπο σκέψης που σου πάει.

Ο Πεσσόα επινοεί, υποδύεται και δίνει υπόσταση σε πάρα πολλούς ημι-ετερώνυμους χαρακτήρες στο συνολικό έργο του που ο ίδιος ονομάζει δίδυμους ίσκιους του.

 
''Από τότε που με γνωρίζω ως κάποιον που αποκαλώ εαυτό μου, θυμάμαι ότι είχα με ακρίβεια στο μυαλό μου τη μορφή, τις κινήσεις, τον χαρακτήρα και την ιστορία πολλών μη πραγματικών προσώπων, που ήταν για μένα τόσο ορατά και δικά μου σαν τα αντικείμενα που αποτελούν αυτό που αποκαλούμε - καταχρηστικά ίσως - πραγματική ζωή. Δεν ξέρω, βεβαίως, αν δεν υπήρξαν πραγματικά ή αν αυτός που δεν υπάρχει είμαι εγώ!

Πάντως κατασκεύασα πολλούς φίλους και απλούς μου γνώριμους οι οποίοι μπορεί να μην υπήρξαν ποτέ αλλά που ακόμα και σήμερα ακούω, αισθάνομαι, βλέπω.
 
Επαναλαμβάνω: ακούω, αισθάνομαι, βλέπω.
Και τους νοσταλγώ!''

[Nikos Apomakros]

Θα προσπαθήσω (πολύ) να το διαβάσω. Γενικότερα μου είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Το τελευταίο βιβλίο το διάβασα νομίζω το 2003 και πριν από αυτό, νομίζω το 1992?, κάπου στην εφηβεία δλδ. Το 2005-2008 ξαναδοκίμασα να διαβάσω 3-4 βιβλία αλλά τα άφησα στη μέση (ή και πριν τη μέση). Έχω διάφορους λόγους που με εμποδίζουν. Η διάθεση  μου γενικότερα, η άρνηση να μου ασκηθεί υπέρμετρη επιρροή, αλλά μεγάλο ρόλο παίζει και το ιδιαίτερα στενάχωρο συναίσθημα που μου δημιουργείται είτε κατά την ανάγνωση, είτε όταν έχω πια τελειώσει την ανάγνωση από κάτι που κάποιος φαντάστηκε/έπλασε/δημιούργησε ή έζησε. Έτσι αποφεύγω μυθιστορήματα, αυτοβιογραφίες κ.α. και απομένουν θα έλεγα μόνο μυθολογίες και ιστορικά γεγονότα τα οποία συνήθως διαβάζω ευχάριστα αλλά και αποσπασματικά. Δεν είναι δικαιολογία. Είναι αιτιολόγηση και ισχύει.