συγκρισεις απο εναν συνηγορο του διαβολου

[balland]

Συγκρίσεις από ένα συνήγορο του διαβόλου.

Το πιό underground σχήμα που μπορεί να φανταστεί κανείς στην Αμερική, την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Βραζιλία μέχρι και την Ινδία ακόμα, από τη στιγμή που θα βγάλει μια δουλειά, έχει λύσει το πρόβλημα της ζωής των μελών του. Ένας αποτυχημένος δίσκος για μια μεγάλη εταιρεία στην παγκόσμια αγορά (την αγγλόφωνη, τη γαλλόφωνη, την ισπανόφωνη και βέβαια την ασιατική) μπορεί να φτάσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα σε πωλήσεις. Όσα πουλάει ο Ρέμος στην Ελλάδα! Κι όσο για τις ζωντανές εμφανίσεις δεν το συζητάω. Καμία σχέση.

Παρόλα αυτά όμως στη χώρα αυτή που ζούμε υπάρχει πολύ μικρή ανοχή και πολύ μεγάλη δυσπιστία απέναντι στο έργο των ντόπιων μουσικών. Κι αυτό ενώ την ίδια στιγμή λατρεύονται ως αντάρτες-σωτήρες και ιδεολόγοι-επαναστάτες συγκροτήματα και καλλιτέχνες του εξωτερικού. Το αστείο στην υπόθεση είναι ότι ενώ ο μουσικός που ζει και δημιουργεί σε μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα είναι στο μεροκάματο γιατί δεν μπορεί να συντηρηθεί αποκλειστικά από την τέχνη του (εκτός κι αν πιάσει δουλειά σε σκυλάδικο όπου σε αυτήν την περίπτωση δεν θα μπορεί να δημιουργήσει τίποτα), ο αντίστοιχος του εξωτερικού δν θα ξαναδουλέψει στη ζωή του από τη στιγμή που θα μπει στο παιχνίδι. Στην ελληνική σκηνή για παράδειγμα, τα συκροτήματα κάνουν αμάν για να μπορέσουν να συννενοηθούν και να ορίσουν μια κοινή μέρα την εβδομάδα για να προβάρουν τακτικά για να μπορούν να παρουσιάζουν τη δουλειά τους αξιοπρεπώς και παρακαλάνε τις εταιρείες τους για 200 με 400 το πολύ ώρες για studio για τον εκάστοτε δίσκο τους . Κι όταν θα βγουν στη σκηνή θα παίξουν σε κάποιο μαγαζί με μέτριο εώς κακό ήχο και θα γουστάρουν κιόλας. Ένα μικρό αλλά φωνακλάδικο μέρος του κοινού είναι πολύ πιθανό να γκρινιάξει για το εισητήριο της συναυλίας, για το αν και πόσο καλά έπαιξε η μπάντα, για το αν πιστεύει σε αυτό που κάνουν οι μουσικοί που την αποτελούν και το πόσο underground ή όχι είναι. Από την άλλη όταν θα έρθει κάποιο όνομα απ’έξω θα τα σκάσουν και θα πουν και το τραγούδι.

Τα γράφω αυτά ως ελαφρυντικά όλων μας, όχι επειδή αισθάνομαι κατηγορούμενος, αλλά επειδή έχω κουραστεί να αποδεικνύω αυτά που σκέφτομαι, νιώθω και πιστεύω μήπως και με πουνε...ρεβιζιονιστή για παράδειγμα.

Κλείνω με μια απλοική σύγκριση. Η «αντίστοιχη» Madonna στην Ελλάδα (αν μπορούμε να φανταστούμε ότι υπάρχει μια τέτοια) βγάζει τόσα λεφτά όσα βγάζει η πραγματική Madonna σε μια εβδομάδα. Και για να μη μείνουμε σε αυτό που λένε mainstream, οι αντίστοιχοι Rage against the machine στην Ελλάδα βγάζουν τα α.....α τους.

Νικήτας Κλιντ-ΡΟΔΕΣ

[balland]

οι ροδες ειναι ενα νεο γκρουπ
(για οσους δεν γνωριζουν)
το οποιο δημιουργηθηκε απο 2-3 αλλα που διαλυθηκαν..
καποια στιγμη θα ακουσετε καποια κομματια τους
(αν δεν εχετε ηδη ακουσει το "λογια λογια" η δει στο MAD)
κ θα δειτε οτι εχει πολυ δικιο σε αυτα που λεει ενα απο τα μελη τους..

[Enia]

:roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:

[balland]

:roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:

ενια με απογοητευεις :roll:

[kap]

Η φρικτή πραγματικότητα των μουσικών στην Ελλάδα. Έχω φίλο που παίζει σε γνωστο σχήμα, δουλεύει σε ωδείο, κάνει και ιδιαίτερα και ψάχνει να βρεί μια κανονική δουλειά μπας και τα βγάλει πέρα. Παλιοκατάσταση.

 :lol:  :lol: και επιδεί πολύ το βαρίναμαι, στην βραζιλία μιλούν πορτογαλικά και όχι ισπανικά :lol:  :lol:  :lol:

[Atma]

Η φρικτή πραγματικότητα των μουσικών στην Ελλάδα. Έχω φίλο που παίζει σε γνωστο σχήμα, δουλεύει σε ωδείο, κάνει και ιδιαίτερα και ψάχνει να βρεί μια κανονική δουλειά μπας και τα βγάλει πέρα. Παλιοκατάσταση.

 :lol:  :lol: και επιδεί πολύ το βαρίναμαι, στην βραζιλία μιλούν πορτογαλικά και όχι ισπανικά :lol:  :lol:  :lol:

gata αλά βραζιλιάνικα ο καπ :wink:  

[Enia]

:roll:  :roll:  :roll:  :roll:  :roll:

ενια με απογοητευεις :roll:

1. ακούω ελληνικά
2. με τα μουσικά δρώμενα δεν ασχολούμαι (με τα ελληνικά δυστυχώς λόγω απόστασης και έλλειψης χρόνου, και με τα ξένα πολύ απλά γιατί ποτέ δεν με ενδιέφεραν)
3. όμως από την δικιά μου μικρή πραγματικότητα δεν νομίζω να έχει δίκιο το παλλικάρι...

Ξέρεις πόσα email φτανουν στα δικά μου μόνο χέρια από γκρουπάκια φοιτητών κλπ παρακαλώντας για μια ευκαιρία να τους ακούσουμε, μπας και βγουν να πουν ένα τραγουδάκι σε μια εκδήλωση του πανεπιστιμίου? Δεν νομίζω πως είναι τόσο απλό να γίνει κανείς έστω και αυτό που ο Νικήτας ονομάζει 'ακόμα και το πιο underground σχήμα'.

Μην συγκρίνουμε ανόμοια...
Η ελληνική μουσική είναι μια αγορά από μόνη της. Και καλά κάνει και ανταμοίβει αυτό που ξεχωρίζει, αυτό που αξίζει και αυτό που πουλάει...
Αν εμείς στην ελλάδα φτάνουμε να ακούσουμε για ένα ξένο γρουπ, το θεωρώ άδικο να το συγκρίνουμε με κάποιο γκρουπ που μόλις έχει ακουστεί στην ελλάδα. Δεν νομίζω πως είναι απλή υπόθεση να βγεις εκτός συνόρων, να κάνεις μια διεθνή καριέρα... Λογικό είναι νομίζω να περιμένει κανείς να είναι πολύ διαφορετικά τα δεδομένα προώθησης/υποστήριξης, πόσο μάλλον εντελώς διαφορετικά τα στάνταρ επιλογής.

Αλλά και πάλι επικαλούμαι την άγνοιά μου επί του θέματος... Όπως λέει και ο πάτερ... μπορεί να λέω και αρλούμπες...

[balland]

ενιακι..
σορρυ αλλα λες αρλουμπες..
μιλωντας για το πιο underground σχήμα' ο νικητας
μιλαει για εντελως καφριλες που μολις γινουν cd
λυθηκε το πβμ της ζωης του γκρουπ..
αντιθετα στην ελλαδα αν δεν εχεις στα τραγουδια σου εναν στιχο
που βα επαναλαμβανεται καμια 25αρια φορες
στο ιδιο τραγουδι εννοειται,
κ να ειναι στυλ τσικουλατα
πατωσες!!!!!!!
[size=18][/size]ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΑΣ ΣΤΟΝ ΣΤΙΧΟ...

[freak]

στην ελλαδα οπου η καθε δισκογραφικη εταιρια εχει το δικο της τηλεοπτικο καναλι με το δικο της reality κ τον δικο της ραδιοφωνικο σταθμο λοιπον, οπου βγαινει ο ενας κλωνος μετα τον αλλο, οπου ολα τα γραφει ο φοιβος, η δρουτσα, ο καρβελας κ η γερμανου... οπου το ενα τραγουδι λεει σε αγαπω, το αλλο σε θελω, το αλλο σε ποθω (ιδια τραγουδια με ελαχιστες διαφορες)... στην ελλαδα οπου θεωρειται ελληνικη μουσικη ο ρεμος κ η βανδη κ το λοιπο κακο συναπαντημα κ οχι οι τρυπες η τα ξυλινα σπαθια, η οι ροδες η ο κωνσταντινος βητα η συγκροτηματα ηλεκτρονικης μουσικης... στην ελλαδα οπου προβαλεται μονο ενα ειδος μουσικης.... κ μονο ενα........κ ο αντιλογος του ειναι το εκτρωμα του εντεχνου (δηθεν κουλτουρα λες κ ολοι οι αλλοι ειναι ατεχνοι)... σε αυτην την ελλαδα οπου το διλημα ειναι παπαριζου η θεωδωρακης, ειναι αδυνατο να κανεις το οτιδηποτε.. οχι μονο λογω ολων των προηγουμενων, οχι μονο λογω του απαιδευτου μουσικα κοινου αλλα κ λογω του κομπογιανιτισμου αυτων που ασχολουνται με την μουσικη. ατομα που δεν πειραματιζονται μαζι της αλλα ψαχνουν την βανδη νουμερο 70 κ τον ρεμο νουμερο 71, περιοριζοντας αισθητα την ελληνικη μουσικη στο βλαχομπαροκ σκυλαδικο κ στο δηθεν συνειδητοποιημενο εντεχνο, οπου το ντεπον κυνηγα το ταβανι....

ομως στο εξωτερικο συμβαινει κατι διαφορετικο? κ εκει δεν θριαμβευουν ατομα οπως η britney spears, η οι westlife κ λοιπες μουσικες αρλουμπες? απλα εκει η αγορα ειναι μεγαλυτερη, κατεπεκτασην υπαρχει κ καποια μεγαλυτερη αποκλιση στα γουστα. εχουν βεβαια κ την κοινη γλωσσα κ ρυ8μους. αλλιως ακουει ενας αγγλος ενα ελληνικο τραγουδι με αραβικη μουσικη κ αλλιως ενας τουρκος, μαροκινος, ισραηλινος... αλλιως ακουει ενα πιτσιρικι στο μαροκο μια ππαρια της spears  κ αλλιως ενα αμερικανακι....

δεν σκοτωνει η πειρατεια την μουσικη, αλλα η μουσικη βιομηχανια.