ΓΥΝΑΙΚΕIΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ

[gon]

Δεν χρειάζονται ποιητές και ψυχαναλυτές για να καταλάβουμε την ομοιότητα των γυναικών με τη θάλασσα. Δεν χρειάζεται να ζωγραφίσουμε άλλες γοργόνες. Αρκεί να θυμηθούμε πως κάποτε όλοι οι άνθρωποι βγήκαμε μέσα από γυναίκες, όπως βγήκε η ίδια η ζωή από τη θάλασσα. Μέσα από τον υγρό κόσμο της μήτρας τους. Γυναίκες μάς έδωσαν την πρώτη υγρή τροφή από το στήθος τους. Αργότερα, κάποια συμμαθήτρια μας χάρισε -ή μας αρνήθηκε- τα πρώτα υγρά, εφηβικά φιλιά της, και ένας θίασος από άλλες γυναίκες που ποτέ δεν αγγίξαμε μας στράγγιξαν από όσα υγρά κουβαλούσαμε. Υστερα ήρθε ο ιδρώτας από αμέτρητες νύχτες, αλλά και τα δάκρυα, το σάλιο των γυναικών που μας φτύσανε και τα ποτά που ήπιαμε για εκείνες.

[Bijoux]

μάλιστα!!! και αυτό τι σόι γυναικεία φαντασίωση είναι;

κάτι άλλο είναι γκον αλλά σεβούμενη το χώρο σιωπώ

[gon]

Oλοι θυμόμαστε τις πρώτες ματιές στις πρώτες γυναίκες της ζωής μας. Το πόσο κάποιες λεπτομέρειες μας εντυπωσίαζαν, μας καθήλωναν. Τότε ακόμη, ο πόθος δεν υπήρχε στην ατζέντα μας - ή και αν υπήρχε, ήταν ακατέργαστος. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τι θέλουν αυτά τα πλάσματα γιατί ακόμη δεν ξέραμε καλά-καλά τι θέλαμε εμείς οι ίδιοι. Ωστόσο τις τρώγαμε με τα μάτια όλες ανεξαιρέτως. Κάποια γειτόνισσα με κοντή φούστα.
Και αργότερα, στην πρώτη παραλία μας, τα κοριτσάκια. Oι διαφορές της ανατομίας. Τότε κοιτούσαμε έκπληκτοι αυτές τις διαφορές.
Και τώρα;
Είναι πολύ δύσκολο να ξεπεραστούν αυτές οι πρώτες συγκλονιστικές μνήμες. Να νιώσουμε τη ρίζα που μας δένει με τις γυναίκες. Μπορεί να μας προσφέρουν ηδονή και να τους την ανταποδίδουμε (ή, τουλάχιστον, να προσπαθούμε), μπορεί με βάση την αρχή της ηδονής (κάνω ό,τι με ανάβει) ή της ανταπόδοσης (δώσε και θα πάρεις) να σέρνουμε οι μεν τις δε από τη μύτη και τούμπαλιν, όμως η ανομοιότητα, το αίσθημα του alien ποτέ δεν φεύγει. Και ούτε πρόκειται. Και ούτε θα ήταν ωραίο να φύγει. Γιατί όσο οι γυναίκες μάς είναι εν μέρει ξένες, ανεξιχνίαστες, όσο δεν ξέρουμε τι τις κουρδίζει και τι ακριβώς ζητούν από εμάς, τόσο διατηρούν την αινιγματική γοητεία του υπέργειου, του θείου, που μπορεί να μας ελεήσει ή να ρίξει φωτιά και να μας κάψει.

Για τον ίδιο λόγο πρέπει να πλησιάζουμε κάθε επιθυμία αυτών των θεοτήτων, με την αλλόκοτη και τόσο θελκτική ανατομία, γεμάτοι δέος, να υποκλινόμαστε μπροστά σε κάθε τους απαίτηση. Σε κάθε τους φαντασίωση.

[freak]

Για τον ίδιο λόγο πρέπει να πλησιάζουμε κάθε επιθυμία αυτών των θεοτήτων, με την αλλόκοτη και τόσο θελκτική ανατομία, γεμάτοι δέος, να υποκλινόμαστε μπροστά σε κάθε τους απαίτηση. Σε κάθε τους φαντασίωση.

ωπα??? τι ? θεοτητες?? αχμμ... heh...