Αναμνήσεις...

[Prigkipissa]

"...Να ξυπνάς και να βρίσκεσαι σ' έναν τόπο για πρώτη φορά. Τρίβεις τα μάτια, κόκκινα και κουρασμένα. Βλέπεις θαμπά. Aνθρωποι που δεν τους φαντάστηκες. Τους αγαπάς. Νταραβερίζεσαι και γίνεσαι μάτσο με δαύτους. Φεύγεις. Τους θυμάσαι όταν μείνεις για λίγο στο σπίτι σου, την ώρα που πέφτεις να κοιμηθείς. Η θύμηση αξίζει μονάχα όταν ξέρεις πως θα κινήσεις για καινούριο ταξίδι. Η χειρότερη άρνηση, η μεγαλύτερη απελπισία, είναι να φουντάρεις στον τόπο σου και να ζεις με τις αναμνήσεις..." Νίκος Καββαδίας

Είναι πολύ δύσκολο να ξεχάσει κάποιος και να ζήσει το τώρα... Οι περισσότεροι ζούμε ή κινούμαστε στη σκιά του παρελθόντος, και αρνούμαστε να αντικρύσουμε τη στιγμή... Δειλία; Φόβος; Ποιος ξέρει; Νιώθεις πως τίποτα δε μπορείς, τίποτα δε πρέπει να αφήσεις πίσω σου. Πόσοι από σας προχωράτε μπροστά; Πόσοι μπορείτε να ζήσετε χωρίς τις αναμνήσεις;