Πλωτίνος

[gon]

Πλωτίνος
Ο φιλόσοφος Πλωτίνος αποτελεί τον κυριότερο εκπρόσωπο του Νεοπλατωνισμού. Γεννήθηκε  το 204 με 205 μ.Χ. στην Αίγυπτο. Ίδρυσε φιλοσοφική σχολή στη Ρώμη στην οποία δίδασκαν όχι μόνο οι επαγγελματίες του είδους, αλλά και επιφανείς άνδρες. Ο ίδιος δεν έδινε τόσο σημασία στη σωματική υπόσταση του ανθρώπου όσο στη δύναμη της ψυχής. Η ψυχή, κατά τη βασική θεωρία του των «τριών υποστάσεων», έχει θεϊκή προέλευση και θεϊκή υπόσταση. Η ψυχή δίνει πνοή στην αδιαμόρφωτη ύλη του κόσμου στην οποία συγκαταλέγονται και τα σώματα των ανθρώπων. Ο άνθρωπος λοιπόν για να εξασφαλίσει την αιωνιότητα της ψυχής του θα πρέπει να την αφιερώσει στον υπέρτατο σκοπό της ένωσης με το Θείο. Αν όμως λησμονήσει τη φύση της ψυχής του και αυτή αφιερωθεί εξολοκλήρου στην εξυπηρέτηση των υλικών αναγκών και «δεθεί» με την υποδεέστερη αξιολογικά εγκόσμια ύλη, η φυσική τιμωρία της θα είναι ο θάνατος μαζί με το σώμα. Έτσι λοιπόν η ψυχή όχι μόνο δεν ανταμείβεται -για το ότι θυσίασε την αρχική της επουράνια θέση για να ζωογονήσει την κοσμική ύλη- αλλά τιμωρείται εξαιτίας της αλαζονικής στάσης που κράτησε αφού την γοήτευσε η επιφανειακή χάρη της υλικής διάστασης.
Ο Πλωτίνος εκτός των άλλων δεν απέφυγε όμως να υιοθετήσει και την πλατωνική θεώρηση για την ιδανική πολιτεία. Μια πολιτεία χωρισμένη σε τρεις τάξεις (λαός, φύλακες, άρχοντες, -το ρόλο των τελευταίων θα έπαιζαν οπωσδήποτε και αποκλειστικά οι φιλόσοφοι-), στα πλαίσια της οποίας το καθένα άτομο θα είχε προκαθορισμένη θέση στην κοινωνία και ελάχιστες δυνατότητες ανέλιξης. Η θεώρηση αυτή, όσο και αν φαίνεται στον σύγχρονο προοδευτικό κοινό νου απαράδεκτη και ένα σοβαρό πλήγμα στις διαχρονικές δημοκρατικές αντιλήψεις, δε θα πρέπει να κριθεί ανεξάρτητα από το κλίμα και τα «πιστεύω» της τότε εποχής.
Ο Πλωτίνος έδωσε μια άλλη διάσταση στη φιλοσοφική σκέψη. Καθόρισε το σκοπό της φιλοσοφίας όχι μόνο σε επίπεδο άσκησης του ανθρωπίνου πνεύματος και της ανθρώπινης λογικής ικανότητας, καθώς τον είχαν καθορίσει προγενέστεροι φιλόσοφοι, αλλά σε παράγοντα που θα οδηγήσει τον άνθρωπο στη σωτηρία της αιωνιότητας.

[energizer]

...ενσταση για την αιωνιοτητα...το υλικο τμημα μας ειναι φθαρτο!
...ενσταση για την σημαντικοτητα της ψυχης/πνευματος εις βαρος του σωματος!
αν το φθαρτο & ποταπο σωμα μας εγκαταλειφθει θα βιωσουμε συνεπειες (ανεπιθυμητες)& στο "αφθαρτο"(αυτο & αν ειναι εγωιστικο) πνευμα μας!
...οχι ενσταση αλλα απορια...τους φιλοσοφους πως/ποιος τους οριζει;
 :roll:

[Argiro]

Το σώμα είναι ο ναός της ψυχής και είμαστε υποχρεωμένοι να το φροντίζουμε. Διαφορετικά η ψυχή επηρεάζεται αρνητικά και φυσικά δεν εξελίσσεται ποτέ, όπως μάλλον ήταν η αρχική πρόθεση που οδήγησε στην εγκατάλειψη του σώματος.

[freak]

πολυ σωστη η ερωτηση σου energiser... τους φιλοσοφους ποιος τους οριζει?

στην σημερινη εποχη θα ελεγα οτι τους οριζει η αναλογη ακαδημαικη κοινοτητα, η οποια αποτελει ενα κλειστο κλαμπ οπου δικαιωμα μελους εχουν μονο οι κατεχοντες τα αναλογα διαπιστευτηρια (κυριως ακαδημαικοι τιτλοι σπουδων) κ μεσα απο δικες της δοκιμασιες. οι εξω απο αυτην την κοινοτητα δεν θεωρουνται φιλοσοφοι, πολλοι δε απαξιωνονται παρεα με το εργο τους, αλλοι θεωρουνται γραφικοι κλπ.. αυτοι ειναι οι φιλοσοφοι, κ οχι αυτοι που αγαπουν την σοφια, στην εποχη μας.
τωρα για τους αρχαιους... σημαντικο ρολο θεωρω πως παιζει η καταγωγη. μετεχοντας σε ενα δυτικο πολιτισμο που ειναι θεμελιωμενος πανω στην αρχαιοελληνικη σκεψη, σχολες σκεψης κ φιλοσοφοι απο αλλους πολιτισμους, οπως των ιθαγενων της βορειου αμερικης, θεωρουνται κατι μεταξυ "ethnic" κ "cult"... ενα αναλαφρο διαβασμα...
τελος στην ελλαδα παιζει ρολο κ η καταγωγη. προσωπικα αντιλαμβανομαι το συγκεκριμενο κρατος ως υπερβολικα ανασφαλες κ πως ψαχνει τροπους να καλλιεργησει την ''εθνικη συναισθηση κ συνειδηση'' των πολιτων του. ετσι μιλαμε για αρχαιοελληνικο μεγαλειο (εννοειτε πως δεν αποριπτω την αρχαια ελληνικη φιλοσοφια... την υπερβολη της αναφορας της αποριπτω) οταν οι αλλοι πηδουσαν απο κλαδι σε κλαδι κλπ κ δεν ασχολουμαστε τοσο, τουλαχιστον στο σχολειο με φιλοσοφους αλλων κρατων -προγενεστερων η μεταγενεστερων ....


συντροφικα κ αντιφιλοσοφικα.