Περί Ζωής...

[orxidea]

Ζούμε σ' έναν κακομεταφρασμένο κόσμο. Άλλοι κόσμοι, χειρότεροι ίσως, είχαν μια "κοινή γλώσσα", κοινά κατανοητούς κώδικες. Σήμερα όλα θέλουν μετάφραση, όλα αυθαίρετα φορούν την ταμπελίτσα που τα βολεύει. Τίποτα σ' αυτή την εποχή της εικόνας δε δείχνει τι είναι, όλα δείχνουν κάτι άλλο. Λέμε φύγε κι εννοούμε μείνε, λέμε καλημέρα κι εννοούμε άι στο διάολο, λέμε καλώς όρισες κι εννοούμε ξεκουμπίδια. Όσο για τους πολιτικούς, η μετάφραση είναι αδύνατη. Όσο πιο αδύνατη, τόσο πιο πετυχημένος ο πολιτικός. Η τέχνη είναι απ' τη φύση της ανοχύρωτη κι έτσι ήταν εύκολο θύμα. Όσο πιο ασαφής, τόσο καλύτερα, λένε οι πορνοβοσκοί της. Άλλο περίπλοκο, άλλο περίτεχνο, άλλο ασαφές, αλλά ποιος νοιάζεται, μιας και μπερδεμένη βολεύει καλύτερα!
Άλλωστε ποιος έχει χρόνο. Time is money, poulaki mou!
Ζούμε σ' έναν κακομεταφρασμένο κόσμο, γι' αυτό τσακωθήκαμε.
Εσύ με μετέφραζες λάθος.
Εγώ νόμιζα ότι με μεταφράζεις σωστά.
Το γελοίο είναι ότι δεν χρειαζότανε μετάφραση[/i][/color]

[Nikos28]

Χαμένοι στη μετάφραση...

[orxidea]

Η ζωή είναι μια μεγάλη ιδέα κι όπως όλα τα μεγάλα πράγματα, είναι κι ένας μεγάλος μπελάς. Κακά τα ψέματα. Είναι μια μεγάλη ευθύνη που δεν μπορούν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο εύκολα και στον ίδιο βαθμό να επωμιστούν. Γι' αυτό πολλοί είναι εκείνοι που την αφήνουν στα χέρια άλλων, όχι μόνο γιατί έτσι προτιμούν, μα γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς[/i][/color]

[Jezebell]

Μετακινηθηκε απο σχεσεις

[orxidea]

"Υπάρχουν μόνο δύο τρόποι να ζήσεις τη ζωή σου.
Ο ένας είναι να ζεις σαν τίποτα να μην αποτελεί θαύμα.
Ο άλλος είναι σαν κάθε τι να είναι θαύμα"
ALBERT EINSTEIN [/i][/color]

[orxidea]

Μερικά πράγματα στη ζωή, είναι πιο σημαντικά κι απ' αυτή την ίδια τη ζωή[/i][/color]

[orxidea]

H ζωή χωρίζεται σε τρεις φάσεις][/color]

[orxidea]

Είναι πολύ παράξενος ο τρόπος που μπλέκονται μεταξύ τους ιστορίες που τις θεωρούσες παράλληλες, ασύμπτωτες. Οι ζωές μας, σαν ζαλισμένες ευθείες, μεθυσμένες ελευθερίες, συναντιούνται τυχαία πάνω σε κάποιο τρίκλισμα, σε ένα παραπάτημα και κάνουν παρέα στα σκαλιά μιας εκκλησίας τα ξημερώματα[/i][/color]

[orxidea]

Μικρή πατρίδα, παιδική πατριδογνωσία του μεγάλου και αξεδιάλυτου αινίγματος, αυτού που ψιθυρίζουν οι ποιητές στου Θεού τ' αυτί, αυτού που τη λύση τα μικρά παιδιά ξέρουν και τραγουδούν στα δελφίνια του πελάγου και στα Αυγουστιάτικα άστρα. Μόνο λυγμούς αναγνωρίζω και δάκρυα φανερωμένα στης ομορφιάς σου το σπαραγμό, ζωή εσύ, ακριβή κι απέραντη, τέχνη μυστική αυτών που προηγήθηκαν και χρέος φανερό όσων ακολουθούν. Όπως στον Επιτάφιο[/i][/color]