ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥΣ

[a8litria]

ΔΙΑΤΑΣΕΙΣ:
Η σημασία τους και πώς πρέπει να γίνονται

Η εκτέλεση διατάσεων είναι σύνηθες φαινόμενο στους χώρους άθλησης, τόσο πριν όσο και μετά την προπόνηση. Ωστόσο, αρκετοί είναι οι αθλητές που δεν βλέπουν "με καλό μάτ"¨ τις διατάσεις, τις θεωρούν ένα βαρετό και άσκοπο μέρος της προπόνησης, με αποτέλεσμα να τις εκτελούν είτε νωθρά, νωχελικά, χωρίς όρεξη, είτε λανθασμένα, είτε καθόλου. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχει γίνει πλήρως αντιληπτή η τεράστια σημασία και η αξία των διατάσεων, τόσο για την πρόληψη των τραυματισμών όσο και για την βελτίωση της απόδοσης. Το παρόν άρθρο σκοπεύει στην διευκρίνιση του ρόλου των διατάσεων και στην αποσαφήνιση του ορθού τρόπου εφαρμογής τους.


Στην προθέρμανση γίνονται ασκήσεις μικρής έντασης και διάρκειας που αποσκοπούν στην αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος γενικότερα και των μυών ειδικότερα. Έτσι, όταν αυξάνεται η θερμοκρασία, αυξάνεται η αιματική ροή και η παροχή οξυγόνου στους μυς-που σημαίνει ότι αυτοί είναι έτοιμοι να εργαστούν, να λειτουργήσουν- αυξάνεται η ταχύτητα μετάδοσης των νευρικών ερεθισμάτων-που σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι μυς μπορούν να λειτουργήσουν πιο γρήγορα- και αυξάνεται η ελαστικότητα των μυϊκών ινών-που σημαίνει ότι οι μύες γίνονται περισσότερο "μαλακοί" και εύκαμπτοι. Συνεπώς, όταν στο σημείο αυτό όπου έχει μειωθεί η σκληρότητα των μυών, γίνουν διατάσεις το μήκος τους αυξάνεται ευκολότερα, γεγονός που αφενός μειώνει τις πιθανότητες τραυματισμού και αφετέρου μεγιστοποιεί την απόδοση. Έτσι, π.χ. σε ένα ψηλό λάκτισμα, καθώς ο τετρακέφαλος συσπάτε και βραχύνεται για να κάμψει το ισχίο και να τεντώσει το γόνατο, οι οπίσθιοι μηριαίοι διατείνονται-τεντώνουν- παθητικά. Αν κατά την προθέρμανση έχει γίνει διάταση των οπίσθιων μηριαίων, τότε οι μυς αυτοί θα αφήσουν το πόδι να σηκωθεί ψηλότερα και το χτύπημα θα είναι ισχυρότερο. Αντιθέτως, αν οι μυς αυτοί παραμείνουν βραχυμένοι -"κοντοί"- θα προβάλλουν μεγάλη αντίσταση κατά την παθητική τους διάταση, δεν θα αφήσουν τον τετρακέφαλο να εργαστεί ελεύθερα και θα περιορίσουν το εύρος τροχιάς της κίνησης και την παραγόμενη δύναμη. Αν στην περίπτωση αυτή ο αθλητής "ζορίσει" περισσότερο το πόδι του για να πετύχει ένα καλό λάκτισμα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γίνει ρήξη των μυϊκών ινών, δηλαδή θλάση των οπισθίων μηριαίων.


Μετά το τέλος της προπόνησης, κατά την αποθεραπεία, οι διατάσεις συμβάλλουν στο να επανέλθει ο μυς στο φυσιολογικό του μήκος. Κατά την άσκηση οι μύες συσπώνται και εργάζονται προκειμένου να παράγουν έργο, με αποτέλεσμα να βραχύνονται. Αν στην συνέχεια δεν διαταθούν θα παραμείνουν βραχυμένοι και θα χάσουν το ιδανικό τους μήκος. Επιπλέον, κατά την αποθεραπεία, οι διατάσεις συμβάλλουν στο να περιοριστεί ο καθυστερημένος μυϊκός πόνος, ο οποίος προκαλείται κυρίως μετά από πλειομετρική προπόνηση .


Έτσι, μια σωστή προπόνηση ξεκινά με προθέρμανση και διατάσεις, ακολουθεί το κύριο μέρος της προπόνησης και των ασκήσεων, και τελειώνει πάλι με διατάσεις και αποθεραπεία. Αν υπάρχει χρονικός περιορισμός (και συνήθως υπάρχει!) και δεν είναι εφικτό να γίνουν όλα με τη σωστή σειρά, μπορούν να παραληφθούν οι διατάσεις πριν την προπόνηση, αρκεί να γίνει πολύ καλή προθέρμανση, οπωσδήποτε όμως πρέπει να γίνονται οι διατάσεις κατά την αποθεραπεία.