ΨΥΧΟΚΙΝΗΣΗ

[junkie]

Ποιος είναι εκείνος που δε θα ήθελε όλες του οι επιθυμίες να γίνονται πραγματικότητα και ποιος είναι εκείνος που δεν απογοητεύεται όταν αυτό δε συμβαίνει;  Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι ότι η λογική στείνει μπροστά μας αόρατα εμπόδια που εμποδίζουν την υλοποίηση των επιθυμιών μας.  Είναι αυτός ο σκεπτικισμός, αυτή η αμφιβολία που σαμποτάρουν την πραγματοποίηση των επιθυμιών μας, όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό.  Οι επιθυμίες μας δεν θα πραγματοποιηθούν αν υπάρχει έλλειψη εμπιστοσύνης και πίστης σ' αυτό που προσπαθούμε να καταφέρουμε.  Κι αυτό δεν έχει καμία σχέση ούτε με μαγικά ούτε και με παραμύθια με νεράιδες και δράκους...

Η Ψυχοκίνηση είναι η ικανότητα του πνεύματος να επηρεάζει την ύλη.  Η διαφορά ανάμεσα στην Ψυχοκίνηση και στην ικανότητα να προβλέπεις το μέλλον, είναι ότι η τελευταία κατευθύνεται από τα αντικείμενα, ενώ στην περίπτωση της ψυχοκίνησης, είναι εκείνη που κατευθύνει τα αντικείμενα.

Ανέκαθεν, η δύναμη και ο έλεγχος της σκέψης ήταν καταλύτες εκπληκτικής δύναμης.  Αυτή η ισχυρή επιρροή υπάρχει, ακόμα κι αν η ύπαρξη αυτή επισκιάζεται από πολλές κι ανεξήγητες περιοχές.  Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Μωϋσής "άνοιξε" στα δυο την Ερυθρά Θάλασσα με τη δύναμη της σκέψης του, ώστε ο λαός του να ξεφύγει από τις φαραωνικές στρατιές που τους ακολουθούσαν.  Σε κάποιο άλλο πέρασμα της Π. Διαθήκης, ο Ιωσήφ διέταξε τον Ήλιο να σταματήσει...

Ο Ρολφ Αλεξάντερ ανέφερε την περίπτωση ενός ανθρώπου που μπορούσε να  συγκεντρώσει τη σκέψη του πάνω στα σύννεφα σε τέτοιο βαθμό που εκείνα διαλύονταν αμέσως στην ατμόσφαιρα.

Τα πρώτα και εντυπωσιακότερα πειράματα πάνω στην ψυχοκίνηση έγιναν στην Αγγλία στη δεκαετία του 30.  Κύριος οργανωτής τους ήταν ο Χάρυ Πράις, ένας ερευνητής από το Λονδίνο, ο οποίος χρησιμοποίησε μια νεαρή κοπέλα στην οποία ζήτησε να κάνει εξ' αποστάσεως να ανάψει το λαμπάκι ενός τηλέγραφου, λαμπάκι που κανονικά θα άναβε μόνο εξ' επαφής.  Για να περιπλέξει λίγο το πείραμα, ο Πράις κάλυψε το μηχάνημα με μια μεγάλη φούσκα από σαπούνι και γλυκερίνη, γύρω απ αυτά έβαλε ένα πλαίσιο από γυαλί και γύρω από το όλο σύστημα τοποθέτησε ένα πλέγμα από σύρμα.  Η κοπέλα, σύμφωνα με σοβαρές και αδιαμφισβήτητες μαρτυρίες, έκανε το λαμπάκι με τη σκέψη της να ανάψει πολλές φορές.  Ωστόσο θα μπορούσαμε σήμερα να παραθέσουμε ένα στοιχείο αμφισβήτησης για την τιμιότητα του πειράματος, ότι δηλαδή γνωρίζουμε όλοι σήμερα πως είναι δυνατό να μεταδώσουμε ηλεκτρική ενέργεια σε ένα σώμα από απόσταση χωρίς τη μεσολάβηση καλωδίων.

Το 1934, ένας νεαρός παίχτης τυχερών παιχνιδιών παρουσιάστηκε στον καθηγητή Ράιαν του πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ, λέγοντάς του ότι μπορούσε να ελέγξει με τη δύναμη της σκέψης του το αποτέλεσμα των ζαριών.  Ο Ράιαν είχε μέχρι την εποχή εκείνη πάρει μέρος σε μια μεγάλη στατιστική μελέτη της τηλεπάθειας, όμως εκείνο που του έδειξε με τα ζάρια ο απρόσκλητος νεαρός του έδωσε το έναυσμα να προχωρήσει πολύ περισσότερο τις έρευνές του.
Ο Ράιαν ήταν πλέον πεπεισμένος πως τα ζάρια μπορούσαν να αποδείξουν πολλά πάνω στο ζήτημα της ψυχοκίνησης.  Πολλά ανάλογα πειράματα με ζάρια είχαν βέβαια γίνει στο παρελθόν αλλά ο Ράιαν ήταν ο πρώτος που θα χρησιμοποιούσε στατιστικές μεθόδους στο πείραμα, αποκλείοντας έτσι σχεδόν ολοκληρωτικά τον παράγοντα τύχη.  Έφτιαξε λοιπόν μια ομάδα ανθρώπων και όλοι μαζί άρχισαν να ρίχνουν εκατοντάδες φορές τα δύο ζάρια προσπαθώντας να τα επηρεάσουν με τη σκέψη τους και να πετύχουν ένα αριθμό μεγαλύτερο του επτά.  Οι πιθανοί συνδυασμοί με δύο ζάρια είναι 36, και οι 15 από αυτούς δίνουν ένα άθροισμα μεγαλύτερο του 7.  Στατιστικά λοιπόν θα αναμενόταν στις 6.744 ζαριές που έριξαν να υπάρχουν 2.810 ζαριές με αποτέλεσμα άνω του 7.  Στην πραγματικότητα όμως το πέτυχαν 3.110 φορές.   Στατιστικά πάντα, θα έπρεπε να είχε επιτυχία 15 φορές στις 36, όμως εδώ το νούμερο ήταν 16,5 στις 36.  Βέβαια αυτή η  διαφορά θα μπορούσε  να κριθεί αμελητέα και να αποδοθεί στην τύχη, με την προϋπόθεση όμως ότι θα συνέβαινε μια ή δυο φορές.  Ο Ράιαν όμως επανέλαβε το πείραμα για άλλες 99 φορές, δηλαδή εκατό φορές στο σύνολο, και η αναλογία διατηρήθηκε και τις 100 φορές η ίδια]