Tα Ταξίδια μας!!

[gon]

ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

Σήμερα θα προσπαθήσω να μεταφέρω στην οθόνη σας τις εντυπώσεις μου από την πρώτη μου επίσκεψη στο υπέροχο τούτο νησί του Νότιου Αιγαίου!
Είναι όμως σχεδόν αδύνατον να υπάρξει φωτογραφικό χαρτί που να μπορέσει πιστά να μεταφέρει τις εικόνες που η ψυχή μέσω των ματιών μου είδε και ακόμα δυσκολότερο να αποτυπωθούν οι εντυπώσεις κάποιου από το νησί που ξεφυτρώνει από το πουθενά και ξαναχάνεται στο πάντα!!

Δεν φτάνει ποτέ μία μόνο φορά για να απολαύσεις τη Σαντορίνη. Για να νιώσεις πως συνομιλείς με τους Φοίνικες η τους Δωριείς στην Καλντέρα, για να βουτήξεις στις καθάριες θάλασσες που γέννησαν το ηφαίστειο, αυτό το επιβλητικό θεικό κατασκεύασμα, να νοιώσεις τους ήχους της και να απολάυσεις τις απίστευτες χρωματικές εναλλαγές του Κόκκινου, του Μαύρου και του ολόλευκου που παιχνιδίζουν αρμονικά με το γαλάζιο της θάλασσας, το πορτοκαλί του ηλιοβασιλέματος και το κόκκινο της φωτιάς των ανθρώπινων αδυναμιών!

Θα προσπαθήσω με λίγα λόγια να μεταφέρω λίγα από τα χαρακτηριστικά του Νησιού, μαζί με κάποια Ιστορικά στοιχεία, ελπίζοντας ότι και άλλοι φίλοι θα ακολουθήσουν το παράδειγμά μου και θα φτιάξουμε μια όμορφη ταξιδιωτική σελίδα!

Καθώς πλησιάζεις στο νησί με το πλοίο δυσκολεύεσαι να πιστέψεις αυτό που βλέπεις! Ολόλευκα σπίτια, γερμένα και κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο, ψηλά πάνω στους βράχους σε υψος 300-350 μέτρα, μοιάζουν με τσαμπιά από σταφύλια, με φωτεινό στέμμα πάνω σε κεφάλι γυναίκας με κοκκινόμαυρα μαλλιά.
Αυτά είναι τα χρώματα του βράχου, σ' αυτή τη γη της Καλλίστης ή Στρογγύλης, που βουτάει στη βαθιά μπλε σκούρα θάλασσα, σκορπώντας γύρω της μυστηριακές εικόνες!

Και εκεί που τα βλέπεις, εκεί χάνονται μαγικά, με ένα παράξενο τρόπο και πάλι ξαναφαίνονται προκαλώντας τις αισθήσεις σου.....

Η Βόλτα με βάρκα γύρω από το νησί σου αφήνει μια ολόγλυκια γεύση και απωτυπωμένες στο μυαλό σου τις εναλλαγές των χρωμάτων...
Κόκκινο βαθύ, Ολόλευκο, Μαύρο.........
Βράχια και αμμουδιές σε αρμονική συνύπαρξη χρωμάτων...
Τα λαξεμένα, σαν από καλού σμιλευτή τεχνίτη χέρια, βράχια σε προσγειώνουν και σε κάνουν να αναλογίζεσαι τι τραγικά γεγονότα συνέβησαν σε τούτο το νησί πολλά χρόνια πρίν.
Γεγονότα που άφησαν όμως αυτή την άγρια ομορφιά να περιπλανιέται στα όνειρά μας τις νύχτες και να μας κάνουν να την αναπολούμε τις μέρες!

Oι περισσότεροι Σαντορινιοί ζούσαν σε σπίτια που ήταν σκαμμένα στη γη. Αν δει κανείς τη Σαντορίνη από μακριά θα διαπιστώσει ότι το νησί μοιάζει να αποτελείται από όγκους γης που υψώνονται πάνω από τη θάλασσα σχεδόν κατακόρυφα. Δεν έχει πλαγιές αλλά γκρεμούς.

Στρώματα κόκκινου, βυσσινί και μαύρου εδάφους έχουν σχηματιστεί από εκρήξεις του ηφαιστείου και έχουν δημιουργήσει ένα προστατευτικό και συγχρόνως απειλητικό περιβάλλον. Από την άλλη μεριά το έδαφος του νησιού είναι ένα είδος συμπαγούς άσπρης άμμου. Αποτελείται από χώμα και στάχτη και έχει την ευκολία να σκάβεται εύκολα. Από μακριά μοιάζει με χιονισμένο βουνό καθώς μικρά άσπρα σπιτάκια ξεπροβάλλουν γύρω από το φρύδι του απόκρημνου βράχου, σχηματίζοντας τρία μικρά χωριά: την Οία, τα Φηρά και τον Πύργο.



"Η ποίηση της αυγής, η πρωινή δροσιά, ο εκτυφλωτικός μεσημεριανός ήλιος, τα χρώματα του δειλινού, η ομίχλη του λυκόφωτος, ο ρομαντισμός του γεμάτου φεγγαριού που καθρεφτίζεται στην καλντέρα, εδώ αποκτούν βαθύτερο νόημα και μεγαλύτερη επίδραση στη φαντασία."

Η Σαντορίνη είναι μοναδική. Είναι ένα από τα λίγα μέρη στον κόσμο στα οποία έχεις την αίσθηση πως είσαι σκλάβος στη φύση. Για να το συλλάβει αυτό κανείς όμως, θα πρέπει να σκεφτεί ότι κάποτε στις Κυκλάδες δεν υπήρχε αυτό το νησί και γεννήθηκε από την έκρηξη ενός ηφαιστείου.

Γεωγραφικά και Ιστορικά στοιχεία:

Tο νησιωτικό σύμπλεγμα της Σαντορίνης αποτελείται από πέντε νησιά, τη Θήρα, τη Θηρασία, το Aσπρονήσι και τα Hφαίστεια (Παλαιά και Nέα Kαμένη) και βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του συμπλέγματος των Kυκλάδων.

Κατοικήθηκε τουλάχιστον από την ύστερη φάση της νεολιθικής περιόδου. Καθώς μαρτυρούν τα αρχαιολογικά δεδομένα κατά την δεύτερη χιλιετία π.Χ. σε καίρια θέση μεταξύ της Κρήτης, της ηπειρωτικής Ελλάδος και των άλλων νησιών του Αιγαίου, εξελίχθηκε σε αξιόλογο κέντρο.

Η ιστορία της Σαντορίνης είναι μια ιστορία ενός τόπου που δεν είναι δεδομένος και που πρέπει κάθε τόσο να γίνεται από την αρχή.

O Τρίτων, γιός του Ποσειδώνα και της Αφροδίτης, είναι κατα τη Μυθολογία ο δημιουργός του νησιού, που στην αρχαιότητα λεγόταν "Καλλίστη" εξ αιτίας της ομορφιάς του.

Το νησί πρωτοκατοικήθηκε πρίν απο το 2000 πΧ και αποτέλεσε ένα σημαντικό προπύργιο του Μινωικού Πολιτισμού, μέχρι την έκρηξη του ηφαιστείου το 1520 πΧ. Τα παλλιροικά κύματα που δημιουργήθηκαν, έπληξαν με σφοδρότητα τις ακτές της Κρήτης, αφανίζοντας στο πέρασμα τους και τους Μίνωες. Πολλοί πιστεύουν οτι αυτή η καταστροφή αποτέλεσε το έναυσμα για τον μύθο της "Χαμένης Ατλαντίδας. Μόρια θηραϊκής τέφρας εντοπίσθηκαν εργαστηριακά στις ακτές της ανατολικής Μεσογείου και στην περιοχή του Δέλτα του Νείλου. Η μεταφορά της τέφρας προς ανατολάς σημαίνει ότι κατά την έκρηξη έπνεαν άνεμοι δυτικοί και επειδή δυτικοί άνεμοι πνέουν συνήθως αρχές καλοκαιριού, πιθανολογείται ότι στις αρχές καλοκαιριού συνέβη η έκρηξη. Αυτό επιβεβαιώνεται από τα άδεια αποθηκευτικά πιθάρια, που σημαίνει ότι δεν είχαν προλάβει οι γεωργοί να θερίσουν τα σπαρτά τους και να γεμίσουν τις αποθήκες τους με τη νέα σοδειά.

Παράλληλα, με το ελληνικό τόξο στο εσωτερικό του Αιγαίου, βρίσκεται το ηφαιστειακό τόξο που περιλαμβάνει τα πλέον γνωστά ηφαιστειακά κέντρα, δηλαδή ηφαίστεια που έχουν εκραγεί κατά τους ιστορικούς χρόνους, όπως το Σουσάκι, τα Μέθανα, η Μήλος, η Σαντορίνη και η Νίσυρος. Ιστορικά, η μεγαλύτερη έκρηξη σημειώθηκε το 1625 π.Χ. στη Σαντορίνη και είχε παγκόσμια επίδραση, όπως προκύπτει από ιστορικά στοιχεία και πολλά ευρήματα. ʼλλωστε, εξαιτίας της διαμορφώθηκε η Καλδέρα της Σαντορίνης.

Η πλέον πρόσφατη ισχυρή έκρηξη έλαβε χώρα στη Σαντορίνη το 1925, με την οποία δημιουργήθηκε η νήσος Νέα Καμένη. Η τελευταία ηφαιστειακή έκρηξη στον ελληνικό χώρο σημειώθηκε το 1950, πάλι στην Σαντορίνη. Πάντως, τόσο το ελληνικό νησιωτικό τόξο όσο και το ηφαιστειακό τόξο είναι χαρακτηριστικά δομών κατά τις οποίες μια λιθοσφαιρική πλάκα καταδύεται κάτω από μία άλλη, και οι οποίες χαρακτηρίζονται από συχνούς και ισχυρούς σεισμούς.

Σιγά – σιγά οι άνθρωποι ύστερα από το ηφαίστειο ξανάρχισαν τις φυσιολογικές τους δραστηριότητες. Για τους πρώτους ανθρώπους που πήγαν στο νησί ξέρουμε λίγα από τη μυθολογία. Ότι ήταν Φοίνικες που γύρω στα 1300 π.Χ. τους τράβηξε εκεί η ομορφιά του τόπου.
Το νησί πρέπει να έμεινε ακατοίκητο για πολλά χρόνια, καθώς τα επόμενα ίχνη ανήκουν σε Δωριείς, οι οποίοι έφτασαν εκεί περίπου τον 9ο πΧ αιώνα, υπο τις διαταγές του Θηβαίου ηρωα Θήρα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει οτι το νησί είχε επτά πόλεις. Στα επόμενα χρόνια, η Θήρα αντιτάχθηκε στην Αθηναική Συμμαχία και υποχρεώθηκε σε πρόστιμο πέντε ταλάντων, πήρε το μέρος της Σπάρτης και απόκτησε ξανά την ανεξαρτησία της με την ειρήνη του Ανταλκίδα. Αργότερα οι Πτολεμαίοι την χρησιμοποίησαν ως ναυτική βάση.

Τον 3ο αιώνα έγινε έδρα επίσκοπου με επίσκοπο τον Διόσκουρο. Από την εποχή του Ιουστινιανού η Σαντορίνη υπάγεται στη μητρόπολη της Ρόδου. Το βυζαντινό μνημείο της Σαντορίνης είναι το εκκλησάκι της Παναγίας Επισκοπής γωνιάς χτισμένο από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄. τον Κομνηνό. Οι Φράγκοι ήρθαν στη Θήρα το 1204. Από αυτή τη στιγμή αρχίζει μια περίοδος διαμάχης ανάμεσα στους δούκες της Νάξου και στους δούκες της Σαντορίνης. Μόνο μια φορά το νησί πέρασε ειρηνικά, όταν ο δούκας της Νάξου το έδωσε προίκα στη κόρη του. Όταν η Σαντορίνη προσαρτήθηκε στην οθωμανική αυτοκρατορία τα πράγματα ηρέμησαν. Το νησί ασχολήθηκε με το εμπόριο και έφτιαξε δικό του στόλο. Το 1821 ο στόλος του νησιού βγήκε τρίτος στην Ελλάδα.

Η Θήρα εμφανίζεται για πρώτη φορά με το όνομα Σαντορίνη στο έργο του Αραβα γεωγράφου Edrisi, o οποίος ταξίδεψε στην Ελλάδα το 1154. Πήρε το όνομα απο Ιταλούς ναυτικούς, σταυροφόρους και προσκυνητές, που ταξιδεύοντας για την Κωνσταντινούπολη και τους Αγίους Τόπους, περνούσαν από τις «στενές θάλασσες του Αιγαίου», και στο νησί εξασφάλιζαν απανεμιές και σκάλες ανεφοδιασμού.

Το δυτικό στοιχείο είχε και έχει ποικίλες πολιτιστικές επιδράσεις στο νησί και τις συναντά κανείς εκεί που δεν τις περιμένει. Τα Χριστούγεννα στη Σαντορίνη κάνουν το ίδιο γλυκό που κάνουν και οι ʼγγλοι: την πουτίγκα. Φτιάχνουν ακόμη και τα νιόκι που είναι Ιταλικά.
Η γοητεία του τοπίου, η ιδιομορφία του φυσικού περιβάλλοντος, η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική, καθώς και τα αξιόλογα μνημεία της συγκεντρώνουν, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, πολύ μεγάλο αριθμό επισκεπτών, στον οποίο μόλις ανταποκρίνεται η πολύ καλή τουριστική υποδομή του νησιού.

Μία αγέρωχη φύση, εκπληκτική, γαλήνια αλλά και ανήσυχη, άνυδρη αλλά γόνιμη, μερικές φορές σκληρή, παρούσα σε κάθε τομέα της καθημερινής ζωής. Ο ρυθμός της ώρας εδώ δεν υπαγορεύεται από το ωράριο ή από τους δείκτες του ρολογιού, αλλά από φυσικά γεγονότα που σε ακολουθούν από το πρωινό ξύπνημα μέχρι την ώρα που πας για ύπνο. Η ποίηση της αυγής, η πρωινή δροσιά, ο εκτυφλωτικός μεσημεριανός ήλιος, τα χρώματα του δειλινού, η ομίχλη του λυκόφωτος, ο ρομαντισμός του γεμάτου φεγγαριού που καθρεφτίζεται στην καλντέρα, εδώ αποκτούν βαθύτερο νόημα και μεγαλύτερη επίδραση στη φαντασία.

"Οταν κρεμιέσαι πάνω από τη θάλασσα, ταλαντεύεσαι στο χάος και ανακαλύπτεις κομμάτια της ψυχής σου. Απέναντι το ηφαίστειο σου υπογραμμίζει το αναπόφευκτο..."


Η Σαντορίνη έχει έκταση 75 τ.χ και περίμετρο 36 μίλια και απέχει από τον Πειραιά 128 Μίλια.

[gon]

Σαμοθράκη

Συνεχίζοντας την όμορφη προσπάθεια του αγαπητού φίλου Περάκη, θα προσπαθήσω και εγώ με την σειρά μου να σας μεταφέρω εδώ, τις εντυπώσεις μου από το ταξίδι στην Σαμοθράκη.
Πήγα στο νησί για πρώτη φορά πολύ πρόσφατα και δυστυχώς έμεινα μόνο τρεις μέρες. Το να επισκεφτείς ένα Ελληνικό νησί μια μόνο φορά, σίγουρα δεν είναι αρκετό ποτέ φίλε Νίκο. Εγώ θα προτιμούσα την επόμενη φορά που θα ταξιδέψω και πάλι για την Σαμοθράκη να ναι την άνοιξη που ζωντανεύει η φύση.
Θα αποτυπώσω τις εντυπώσεις μου και ότι έμαθα γνωρίζοντάς την, με την ελπίδα, πως όσοι απο σας φίλοι μου δεν έχετε ταξιδέψει ως εκεί, θα το γνωρίσετε με τα δικά μου μάτια και ίσως ακολουθήσετε το παράδειγμα μου. Σας το προτείνω γιατί πραγματικά αξίζει.
Η Σαμοθράκη απέχει απο την Αλεξανδρούπολη 29 ν.μ που με το πλοίο τα διανύσαμε περίπου σε δυο ωρες και ένα τέταρτο. Πλοία όμως ξεκινούν από ότι γνωρίζω και απο την Καβάλα. Το σχήμα της είναι ελληψοειδές, με συνολλική επιφάνεια 180 τ.χιλ. ενώ το ανάπτυγμα των ακτών της φτάνει τα 32 χιλ.
Οι κάτοικοί του ασχολούνται με την γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία και την υλοτομία.Τα τελευταία μόλις χρόνια ο τουρισμός γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και ίσως γιαυτό είναι που μερικές φορές νοιώθεις σε αυτόν τον τόπο πως σταμάτησε ο χρόνος, ...αυτό το "πάντρεμα του σήμερα με το χτες".... Σε αφήνουν έκπληκτο η ηρεμία και η απλότητα.
Το νησί κυριολεκτικά είναι μια πλημμυρίδα από καταπράσινο το καλοκαίρι, πλούσιο σε νερά, εκατοντάδες μικρά ρυάκια και ποταμάκια με τους ήχους του γάργαρου νερού και των πουλιών.Την μυρωδία της μέντας που είναι φυτρωμένη ακόμη και γύρω απο την άσφαλτο πάνω στον παραλιακό δρόμο.
Είναι πνιγμένο μέσα σε πυκνή βλάστηση από δέντρα!!
καστανιές,βελανιδιές,καρυδιές,συκιές,αμυγδαλιές,μπανανιές,βερυκοκιές,αχλαδιές,ελιές,καισιές,αγκορτζιές,δαμασκηνιές,μηλιές,σφεντάμια, θαμνόκεδρα και πλατάνια. Ίσως είναι το μόνο Ελληνικό νησί που έχει σε τόσο μεγάλα σε έκταση πλατανοδάση.Το πράουστο που φύεται μόνο εκεί και είναι διασταύρωση δαμάσκηνου και αβράμηλου.
Είναι γεμάτο από πανέμορφους θάμνους,σκίνα τσικουδιές, κουμαριές,μυρτιές,αγριοτριανταφυλλιές,αγριοκληματαριές σπάρτα και ρείκια.Χαίρεσαι να πίνεις το νερό της, το εμφιαλωμένο εκεί είναι άχρηστο, και το κλίμα της είναι ήπιο, υγιεινό.
Το μοναδικό λιμάνι της είναι η Κρεμαριώτισσα όπου και μείναμε.Οι ακτές του, που εύκολα βρίσκεις ερημικές εκεί,είναι πανέμορφες,πεντακάθαρες και σκεπασμένες με βότσαλα. Τα πλατάνια γέρνουν ως την θάλασσα ώστε δεν είναι απαραίτητο να βρεις ομπρέλα.
Το μεγαλύτερο μέρος του νησιού είναι ορεινό με πολλές πηγές που ξεκινούν από τα βουνά σχηματίζοντας μικρούς καταρράκτες και στο διάβα τους για την θάλασσα δημιουργούν τοπία απαράμιλλης ομορφιάς. Ο τοξοειδής συμπαγής ορεινός όγκος του Σάος με χαράδρες και απότομες πλαγιές σχηματίζει επιβλητικές κορυφές με ψηλότερη το Φεγγάρι.
"Της Σαμοθράκης το βουνό είναι το πιο αψηλό σε όλο το πέλαγος.Δείχνει ν'αγγίζει το θεό κι άμα οι νύχτες φέγγουν να λησμονιέται πάνω στο ψήλωμά του το φεγγάρι.Γιαυτό Φεγγάρι λένε την κορφή του".
Κ,Ασημακόπουλος
Έξω απο τα Θέρμα αρχίζει το μονοπάτι για το Φεγγάρι. Σε 3 με 3.30 ώρες, με κανονική πορεία διασχίσαμε την διαδρομή και χαρήκαμε το μοναδικό θέαμα και το φυσικό περιβάλον του βουνού. Ακόμη μια πανέμορφη κορυφή είναι ο Προφήτης Ηλίας από όπου βλέπεις μόνο το μπλε που ουρανού να γίνεται ένα με την θάλασσα.
Μια βαρκάδα με το περιηγητικό σκάφος για να δει κανείς ψηλά από το βουνό, από τα άγρια βράχια και κει που δεν το περιμένει, το "Κρεμαστό", ένας καταρράκτης που χύνεται αφρισμένα στα καταγάλανα νερά της θάλασσας. Μετά το "Κρεμαστό" σε κερδίζουν με την απίστευτη ομορφιά τους οι γεωλογικοί σχηματισμοί, που οι Σαμοθρακιώτες τους λένε "στης γριάς τα πανιά" Τα άγρια επιβλητικά βράχια του που βυθίζονται κατακόρυφα στο απόλυτο μπλε σε καθηλώνουν. Και κείνα ακόμη έχουν πνοή από τους γλάρους τα αγριοπερίστερα τους μαυροπετρίτες τα αγριοκάτσικα και τους κορμοράνους.Οι νοτιανατολική πλευρά του Σάος είναι σπάνια
οικολογική περιοχή που ζουν πολλά πουλιά και στις θαλάσσιες σπηλιές του βουνού βρίσκει καταφύγιο η Μεσογειακή φώκια (monachous-monachous)
Μπορείτε να δείτε ακόμη εκεί..Τα Θέρμα που είναι γνωστά από τους Βυζαντινούς χρόνους για τις θειούχες πηγές τους και στην περιοχή λειτουργεί υδροθεραπευτήριο. Μετά τα Θέρμα αρχίζει το πλατανοδάσος της Σαμοθράκης και κει υπάρχουν τα δυο δημοτικά κάμπινγκ του νησιού. Στο ένα μπορεί κανείς να κατασκηνώσει ελεύθερα.
Την Γρηά Βάθρα που είναι μια δύσβατη περιοχή με πυκνή βλάστηση απο αιωνόβια πλατάνια -που φτιαξαν μικρές σπηλιές στον κορμό τους- από φτέρες, λυγαριές και σκλήθρα και με μοναδική ομορφιά. Η διαδρομή δίπλα στο ποτάμι είναι καταπληκτική. Χαίρεσαι τα κελαϊδίσματα των πουλιών τον βόγγο του νερού, το θρόισμα των φύλλων και τους καταρράχτες. Για να ανέβεις στους καταρράχτες της πρέπει να περάσεις από κρυστάλινες βάρθρες,μικρές λιμνούλες, κολυμπώντας. Νεροχελώνες αγριοκάτσικα και πολύχρωμες
λιβελλούλες βρίσκουν καταφύγιο σε τέτοιους υγρότοπους στο νησί. Την νύχτα όταν περπατάς εκεί είναι τόσο σκοτεινά και τόσο μαγικά που φοβάσαι να βγάλεις ήχους για να μην σπάσεις τους νυχτερινούς του δάσους που μυρίζει τόσο διαφορετικά και τόσο όμορφα. Λίγο βορειότερα βρίσκεται και το ρέμα του Φονιά με τους καταρράκτες του να καταλήγουν στην θάλασσα. Στις εκβολές του ποταμού βρίσκεται ο Πύργος του Φονιά, οχειρωματικό έργο των Γατελούζων σε τετραγωνικό σχήμα.
Στη χώρα την πρωτεύουσα του νησιού, περπάτησα στα στενά πλακόστρωτα σοκάκια που συνήθως καταλήγουν σε ένα καφενείο. Βρήκα ένα πετρόχτιστο φούρνο που λειτουργεί πάνω από εκατό χρόνια και γεύτηκα το ψωμί απο το σαμοθρακιώτικο σιτάρι. Θα μου μείνει αξέχαστο το αμφιθεατρικό τοπίο, ένα απόγευμα πίνοντας καφέ δίπλα στα ερείπια του μεσαιωνικού κάστρου των Γενοβέζων κάτω από ένα πλατάνι. Σας προτείνω ακόμη να επισκεφτείτε την Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εκεί. Να γευτείτε το κατσικάκι στην σούβλα ή γεμιστό με ρύζι όπως και σε μια ταβέρνα στο κέντρο του Προφήτη Ηλία που φήμίζεται απο τους ντόπιους ως το καλίτερο. Οι τιμές στο νησί είναι λογικές συγκριτικά.
Λίγο έξω απο την Καμαριώτισσα, το Αιολικό Πάρκο με 4 ανεμογεννήτριες για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας που μαζί με το εργοστάσιο των πετρελαιοκίνητων γεννητριών την καθιστούν αυτάρκη.Οι ανεμογεννήτριες φαντάζουν από μακριά καθώς φεύγεις με το πλοίο σαν να σε αποχαιρετούν
Δίπλα στο Αιολικό Πάρκο βρίσκεται η λιμνοθάλασσα του Αγίου Ανδρέα,ένα μικρός αλλά σημαντικός υγροβιότοπος γιατί εδώ σταματούν να ξεκουραστούν σπάνια είδη πουλιών. Ερωδιοί,
πελαργοί,νυχτοκόρακες, χαλκόκοτες και αρπακτικά.
Ο βυθός του νησιού είναι καθαρός και πλούσιος σε ψάρια και όστρακα. Συνιστώ σε όσους τους αρέσει να πάρουν στις αποσκευές τους και ψαροτούφεκο.Χρειάζεται μόνο προσοχή στα άγνωστα ρεύματα του νησιού σε κάποιες περιοχές όπου και τα καίκια δεν πλησιάζουν κοντά στους ύφαλους.Η Σαμοθράκη φημίζεται για το κατσίκι της,το μέλι,το καισί και το παραδοσιακό γλυκό πραούστι που είναι εξαιρετικό.
Δεν μπόρεσα να επισκεφτώ περισσότερα μέρη ούτε τους αρχαιολογικούς χώρους στο νησί. Ελπίζω να γίνει στο επόμενο ταξίδι και να προσθέσω ακόμη κάτι σημαντικό στην σελίδα μας για την Σαμοθράκη
Ιστορία
Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού αναφέρονται οι Πελασγοί, ενώ το 700 π.χ εγκαταστάθηκαν στο νησί κάτοικοι απο την Σάμο, γεγονός απο το οποίο πήρε και την ονομασία του.Το 86 π.χ, επί Σύλλα λεηλατήθηκε απο πειρατές οι οποίοι εσύλησαν το πλούσιο ιερό των Καβείρων που αποκατέστησαν οι Ρωμαίοι.Με την διάλυση της της Ρωμαικής αυτοκρατορίας περιήλθε στο Βυζάντιο.Τον 14 αιώνα περιήλθε στον ηγεμόνα της Λέσβου Γατελούζο,ενώ το 1444 αναφέρεται ως έπαρχος της ο Ιανός Λάσκαρις Ρυνδακηνός.Το 1457 εγκαταλείφθηκε με την Οθωμανική κατάκτησή του.Ωστόσο, κατά την επανάσταση του 1821,όσοι απο τους κατοίκους του νησιού δεν πρόλαβαν να καταφύγουν στα ορεινά σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους.Το νησί μας ελευθερώθηκε απο τον Ελληνικό στόλο το 1914.
Το άγαλμα της Νίκης ήταν αφιέρωμα του Δημητρίου του Πολιορκητή μετά την νίκη του στην Κύπρο. Είχε τοποθετηθεί πάνω στην πλώρη ενός πλοίου και έδινε την εντύπωση ότι ορμούσε με τα φτερά της, αψηφώντας τον αέρα και την κύματα.Σήμερα εκτίθεται στο μουσείο του Λούβρου.
Καβείρια μυστήρια
Εκείνο που έκανε γνωστή την Σαμοθράκη στην αρχαιότητα ήταν η λατρεία των "Μεγάλων Θεών", που αντιπροσώπευε κατά ένα
μεγάλο μέρος την προστασία των ανθρώπων από τους κινδύνους της θάλασσας.Η λατρεία αυτή περιελάμβανε "Μυστήρια", στα οποία μπορούσαν να μυηθούν όσοι ήθελαν, οποιαδήποτε μέρα στο Ιερό.Η μύηση αυτή δεν είχε εθνικούς ή κοινωνικούς περιορισμούς, γιατί έπαιρναν μέρος άνδρες γυναίκες και παιδιά όλων των εθνικοτήτων, ελεύθεροι και δούλοι.Σύμφωνα με πηγές, τα "Μυστήρια" γινόταν κάθε χρόνο τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου.Κατά την αρχαιότητα είχαν μυηθεί σε αυτά ο ιστορικός Ηρόδοτος,ο βασιλιάς της σπάρτης Λύσσανδρος,π Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Οδυσσέας, ο Αγαμέμνωνας, ο Ηρακλής, ο Ιάσσωνας και οι Αργοναύτες.